บทที่ 13 ฝันดีนะ

ในที่สุดก็ถึงวันจัดงานเลี้ยง วันนี้ภูดินให้ทุกคนทำงานแค่ครึ่งวันเพื่อให้เตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ เหลือแค่เขากับเพียงดาวที่ยังทำงานกันอยู่

ณ ลานจัดกิจกรรมของฟาร์มซึ่งเป็นที่จัดงานเลี้ยงในวันนี้ ได้ถูกเนรมิตและประดับประดาด้วยไฟแสงสีอย่างสวยงาม อาหารคาวหวานรวมทั้งเครื่องดื่มมากมายถูกวางเรียงไว้บนโต๊ะ และยังมีเวทีเล็กๆสำหรับจัดกิจกรรมด้วย งานเลี้ยงวันนี้มีแค่พนักภายในภูดินฟาร์มเท่านั้นบรรยากาศจึงดูอบอุ่น เป็นกันเอง ช่วงหัวค่ำเหล่าผู้มาร่วมงานทั้งหลายเริ่มทยอยกันเข้างาน แต่ละคนต่างแต่งตัวจัดเต็มไม่มีใครน้อยหน้าใครกันเลย เริ่มมืดผู้มาร่วมงานก็มาเกือบครบขาดเพียงภูดินและเพียงดาวที่เพิ่งเสร็จจากงานช่วงเย็นจึงมาช้ากว่าเพื่อน เขาจึงให้ทุกคนทานอาหารไปก่อนเพราะกลัวทุกคนหิว

˜˜ก๊อกๆๆๆ˜˜”ดาวเสร็จรึยังครับ”ภูดินที่อยู่ในชุดคาวบอยย้อนยุคเคาะประตูเรียกหญิงสาว

“เสร็จแล่วค่ะ”เพียงดาวเปิดประตูออกมาพร้อมชุด

เดรสกระโปรงสั้น คอวี ผ้าชีฟอง แต่งลูกไม้สีขาว มีเสื้อกั๊กสีน้ำตาลคลุมทับด้านนอก พร้อมกับรองเท้าคอมแบทสีน้ำตาล พร้อมกับผมยาวลอนรวบไปข้างหลัง ดูสวยเท่ห์ มีเสน่ห์ แอบเซ็กซี่นิดๆ ทั้งคู่เมื่อมองชุดที่สวมใส่คนตรงหน้าก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

“ใจตรงกันเลยนะคะคุณเป็นคาวบอย ส่วนดาวเป็นคาวเกิร์ลแล้วกันนะคะ”

“ตามนั้นครับ”ภูดินพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจับมือหญิงสาวมาคล้องแขนตนเดินลงจากบ้านไป

เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงงาน ทุกคนในงานต่างปรบมือและร้องเรียกคุณภูกับคุณดาว เพียงดาวเห็นดังนั้นก็จะเอามือออกจากแขนชายหนุ่ม แต่เขากลับเอามืออีกข้างจับมือเธอไว้พร้อมกับกระซิบเบาๆ

“ไม่อนุญาตให้ปล่อยมือครับ”

บรรดาผู้มาร่วมงานเมื่อเห็นทั้งคู่เดินควงแขนกันเข้างานต่างก็ซุบซิบกันใหญ่

“วันนี้คุณภูกับคุณดาวมาในตีมชุดคู่ด้วย น่ารักจังเลยค่ะ”ทำเอาคนโดนแซวก็ยิ้มเขินกันใหญ่ ก่อนที่วิทย์พิธีกรประจำค่ำคืนนี้จะประกาศเชิญคุณภูและคุณดาวมาเปิดงาน

“ดาวด้วยหรอคะ”หญิงสาวตกใจเมื่อได้ยินชื่อตน

“ไปยืนเป็นเพื่อนผมหน่อยนะครับ ไหนๆเราก็ใส่ชุดคู่มาแล้ว”

“แต่ว่าดาว…”เพียงดาวยังพูดไม่จบประโยคก็โดนภูดินลากขึ้นเวทีไปด้วย หลังภูดินกล่าวเปิดงานเสร็จกิจกรรมก็ดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนาน

“บรรยากาศแบบนี้ดีจังเลยนะคะ ทุกคนดูมีความสุขมากๆ”เพียงดาวหันมาพูดกับภูดินที่นั่งทานอาหารอยู่ข้างๆเธอ

“ใช่ดีมาก หลังจากทำงานกันอย่างหนักมาทั้งปี ผมก็อยากให้ทุกคนได้ผ่อนคลายบ้าง”

“มีเจ้านายแบบนี้ลูกน้องรักตายเลยค่ะ”

“แล้วดาวรักมั้ยละครับ” ภูดินเผลอพูดความในใจออกมา ทั้งสองนิ่งไปครู่นึงก่อนที่ วิทย์พิธีกรในค่ำคืนนี้จะกล่าวเชิญภูดินขึ้นไปบนเวทีอีกครั้งเพื่อมอบของขวัญสุดพิเศษให้กับทุกคนในค่ำคืนนี้ ภูดินเดินไปบนเวทีพร้อมกับหยิบกีตาร์ขึ้นมาเล่น

“ขอมอบเพลงนี้ให้กับทุกคนแทนคำขอบคุณที่ทำงานเหนื่อยกันมาทั้งปีนะครับ และหวังว่าปีหน้าทุกคนจะยังอยู่เป็นครอบครัวเดียวกันอย่างนี้นะครับ”

พูดจบเขาก็บรรเลงกีต้าร์และร้องเพลงให้ทุกคนฟัง ผู้คนด้านล่างก็ปรบมือและส่งเสียงเชียร์ชอบใจกันใหญ่ ส่วนเพียงดาวก็นั่งยิ้มดีใจที่เห็นความใส่ใจที่เขามีต่อทุกคน หลังจบเพลงภูดินก็เรียกเพียงดาวขึ้นบนเวทีด้วยกันเพื่อจับสลากมอบของขวัญปีใหม่ให้ทุกคน

“ตอนผมร้องเพลงเป็นไงบ้าง”ภูดินถามเพียงดาวหลังลงมาจากเวที

“ไม่คิดว่าคุณภูจะร้องเพลงเป็นด้วยแถมเล่นกีต้าร์เองอีกต่างหาก เก่งมากๆเลยค่ะ ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณภูร้องเพลงเก่งขนาดนี้”

“ชอบมั้ย ถ้าชอบจะร้องให้ฟังบ่อยๆ”

“พวกเราทุกคนชอบมากค่ะ”เธอตอบเขาแบบอ้อมๆ ก่อนจะชวนเขาดูคนอื่นๆจัดกิจกรรมประกวดการแต่งกายกัน

“และในช่วงเวลาต่อจากนี้ไปขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ช่วงม่วน ซื่นโฮแซว”เสียงวิทย์พิธีกรประจำงานประกาศหลังมอบรางวัลชุดแต่งกายยอดเยี่ยมเรียบร้อยแล้ว ทุกคนปรบมือและส่งเสียงเชียร์กันอย่างสนุกสนาน

“สำหรับวันนี้ใครที่เป็นนักร้องเตรียมตัวโชว์ลูกคอได้อย่างเต็มที่ สำหรับใครที่เป็นนักเต้นก็เต้นกันให้สนุก สำหรับใครที่เป็นนักดื่มวันนี้นายอนุญาตหนึ่งวันทุกคนเต็มที่ได้เลย แต่ห้ามนะครับห้ามมีเรื่องทะเลาะวิวาทเด็ดขาด…ทุกคนสัญญากันแล้วนะ”

“สัญญาว่าจะไม่มีเรื่องทะเลาะวิวาท”ทุกคนพูดพร้อมกัน

“เอาเป็นว่าทุกคนเข้าใจตรงกันงั้นเชิญม่วน….ได้เลย”

“เพื่อเป็นการสานสัมพันธ์อันดีให้กับทุกคนในฟาร์มของเรา ในโอกาสนี้ขอเชิญทุกคนลุกขึ้นร่วมรำวงด้วยกันซักหนึ่งบทเพลงครับ”

สิ้นเสียงของวิทย์เพียงดาวก็ลุกขึ้นดึงแขนภูดินให้ร่วมรำวงกัน

“คุณจะทำอะไรน่ะดาว”

“ไปรำวงกันค่ะ”

“ผมรำไม่เป็น”

“ก็แค่ไปเดินๆตามเค้าก็ได้ค่ะ คนอื่นเค้าไปกันหมด คุณภูจะนั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวหรอคะ อายคนอื่นเขาแย่”ภูดินนั่งนิ่งไม่ยอมลุก

“ลุกเดี๋ยวนี้ค่ะคุณภู”เธอออกคำสั่งผู้เป็นเจ้านาย

“ก็ได้คร้าบบบบบ ดุจริง”เขาบ่นแต่ก็ยอมลุกตามเธอไปแต่โดยดี

ภูดินจำต้องเดินเข้าไปร่วมรำวงกับทุกคนตามคำสั่งของเพียงดาว เขาเดินอยู่ด้านกลังของเพียงดาว สายตาก็มองแต่รอยยิ้มและแววตาที่เต็มไปด้วยความสุขของหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังสนุกสนานกับทุกคนอยู่ ยินดีต้อนรับนายหญิงคนใหม่สู่ครอบครัวของเรานะดาว มาสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกันนะ เขาคิดในใจ เมื่อบทเพลงจบลงภูดินก็เดินไปหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาและส่งให้เพียงดาวคนละแก้วก่อนพูดกับทุกคน

“คืนนี้ขอให้สนุกให้เต็มที่ ผมขอดื่มเพื่อขอบคุณทุกคนที่เหนื่อยมาด้วยกันตลอดทั้งปีที่ผ่านมาครับ”

“ดาวดื่มไม่เก่งนะคะ”

“จิบนิดเดียวก็พอโอเคมั้ย”

เพียงดาวได้แต่พยักหน้าน้อยๆรับคำเขา ก่อนที่ทุกคนจะยกแก้วขึ้นดื่มพร้อมกัน

ขณะที่ทุกคนกำลังปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน ทางด้านของภูดินและเพียงดาวก็มีบรรดาหัวหน้าคนงานแต่ละแผนกเข้ามาสวัสดีปีใหม่พร้อมกับชวนดื่ม เธอจึงจำใจต้องดื่มตามมารยาทอย่างขัดไม่ได้ จากหนึ่งแก้วเป็นสองสามสี่…จนภูดินเริ่มสังเกตุเห็นอาการของเธอว่าเริ่มเมาแล้วจึงสั่งให้เธอหยุดดื่มก่อนจะพามานั่งพัก

“ไหวมั้ยดาว”

“ดาว…..โอเค๊…..”เธอตอบลากเสียงยาว

“แบบนี้เรียกไม่โอเค”

“ดาวโอเค๊…แค่นี้สบายมาก”เธอตอบเขามือไม้อยู่ไม่นิ่งเริ่มเกาะแกะตัวเขา

“แบบนี้ไม่โอเคครับ เข้าบ้านไปพักกันดีกว่านะ เดินไหวมั้ย”

“ไหว…..ค่า…ดาวไม่..มาว…”หญิงสาวตอบเขาพร้อมกับสะอึก พูดจบหญิงสาวก็โชว์เดินให้เขาดูก้าวไปข้างหน้าหนึ่ง ถอยหลังอีกสามแบบเซไปเซมา ภูดินเห็นอาการของเธอก็ได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆในความดื้อของหญิงสาว ก่อนจะเรียกวิทย์มาเพื่อฝากให้ดูแลทุกคนต่อ เพราะเขาต้องพาเพียงดาวกลับบ้านไปพักก่อน

“ฝากทางนี้ด้วยนะ ดูแลทุกคนดีๆ”

“ไม่ต้องห่วงครับนาย นายสบายใจได้ครับ”

ภูดินตบไหล่ลูกน้องคนสนิทเบาๆก่อนจะหันไปพยุงเพียงดาวให้ลุกขึ้นเดินกลับบ้าน แรกๆเธอก็ไม่ยอมให้เขาพยุง บอกว่าตัวเองไหวแต่พอเดินออกจากงานได้แป๊บเดียวก็เซไปเซมาไม่ไปหน้ามาหลังซักที จนภูดินทนไม่ไหวจึงนั่งลงก่อนจะบอกให้หญิงสาวมาขี่หลังตน

“ดาวไหว….เดินเองด้ายยยย…”

“ดาว มานี่อย่าดื้อจะพากลับบ้าน เลือกเอาจะขี่หลังหรือจะให้อุ้ม”

“ขี่…หลัง...ดาวชอบขี่หลัง”เธอตอบพร้อมกับนั่งลงบนหลังชายหนุ่ม ก่อนจะเอาแขนคล้องคอชายหนุ่มไว้และยอมให้เขาแบกเธอกลับบ้านแต่โดยดี

“ดาวถึงห้องแล้ว”

ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนบนหลังเขา ภูดินก็มั่นใจแล้วว่าที่เธอเงียบมาตลอดทางเพราะเมาหลับไปแล้ว

เขาจึงจำเป็นต้องพาเธอเข้าไปส่งในห้องนอน

“เห็นตัวเล็กๆหนักเหมือนกันนะเรา”

เขาบ่นเบาๆ หลังจากวางหญิงสาวลงบนที่นอนแล้ว พลางคิดในใจว่ายังดีที่ลานที่จัดงานเลี้ยงอยู่ห่างจากบ้านแค่นิดเดียว ไม่งั้นเขาคงปล่อยเธอนอนแถวนั้นแน่ ภูดินยืนมองหน้าหญิงสาวซักพักก่อนจะนั่งลงข้างๆและเอามือเขียผมที่ปกคลุมหน้าเธอออก ก่อนลูบไล้ที่จมูกและพวงแก้มของเธอเบาๆ พร้อมกับมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง ก่อนจะก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากของเธอแล้วไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าและเช็ดแขนให้หญิงสาว วันนี้ทุกคนไปรวมตัวกันที่งานเลี้ยงหมดจึงไม่มีใครอยู่บ้าน เหลือเพียงแค่นมแย้มคนเดียวซึ่งก็นอนหลับไปแล้ว ภูดินไม่อยากรบกวนจึงเป็นคนดูแลเธอเอง หลังเช็ดหน้าเช็ดตา ห่มผ้าให้หญิงสาวเรียบร้อย เขานั่งลงมองหน้าหญิงสาวที่ตอนนี้หลับสนิทก่อนจะก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากของเธอ

”ฝันดีนะครับที่รัก”

แล้วรีบปิดไฟกลับห้องตัวเองก่อนที่จะหักห้ามใจตัวเองไม่ได้และเลยเถิดไปมากกว่านี้

“คิดอะไรของแกอยู่วะไอ้ดิน”ภูดินพูดเอามือลูบที่อกข้างซ้ายของตัวเองหลังกลับถึงห้อง เพราะเมื่อเห็นหน้าเธอในใจของเขาก็ร้อนรุ่มอยากสัมผัสแต่ร่างกายของเธอ หากแต่เขารู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลาจึงพยายามหักห้ามใจตัวเองเอาไว้