บทที่ 9 ผู้ช่วยคนใหม่ 3

….เช้าวันใหม่ที่ภูดินฟาร์ม ….

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง…เสียงนาฬิกาปลุกที่เพียงดาวตั้งไว้ตอนหกโมงเช้าดังบอกเวลาให้เธอลุกจากที่นอน เธอพยุงตัวลุกขึ้นมาด้วยความงัวเงียเพราะเมื่อคืนกว่าจะนอนหลับได้ก็ปาเข้าไปเกือบตีสองแล้ว ด้วยความที่ยังไม่ชินกับสถานที่ทำให้นอนไม่หลับพลิกตัวไปมาทั้งคืน แต่พอเธอลุกออกไปยืนสูดอากาศที่ริมระเบียงก็ทำให้เพียงดาวสดชื่นขึ้นมา ด้วยวิวทิวทัศน์ที่เขียวชะอุ่ม มองไปทางไหนก็สบายตา ประกอบกับอากาศตอนเช้าที่เย็นสบาย เพียงดาวยืนมองบรรยากาศโดยรอบซักพักก็ไปอาบน้ำแต่งตัว เช้านี้เธอมีนัดกับภูดินไปดูพื้นที่รอบฟาร์มหรือที่ทำงานแห่งใหม่ของเธอนั่นเอง เพียงดาวจึงเลือกชุดเอี๊ยมที่แม่ตัดให้ใหม่มาใส่เพื่อให้ดูทะมัดทะแมง

“มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ”เพียงดาวถามพี่ๆทำกำลังเตรียมกับข้าวอยู่ในครัว

“ไม่มีหรอกค่ะ คุณดาวเข้ามาทำไมคะเดี๋ยวตัวเหม็นไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวเลยค่ะ”จันทร์บอกหญิงสาว

“ก็ดาวอยากช่วยนี่คะ อีกอย่างพวกพี่เรียกดาวว่าดาวเฉยๆก็ได้ค่ะ ไม่เห็นต้องเรียกคุณเลย”

“ไม่ได้ค่ะ ให้พวกพี่เรียกคุณน่ะดีแล้ว เอาอย่างนี้ถ้าคุณดาวอยากช่วยจริงๆ ช่วยชงกาแฟให้คุณภูทีค่ะ”

“ชง..กาแฟให้คุณภูหรอคะ เอ่อ...ก็ได้ค่ะ แล้วคุณภูของพวกพี่เขาดื่มกาแฟแบบไหนคะ”

“กาแฟดำค่ะ คุณดาวชงตามสูตรที่ชอบได้เลยค่ะคุณภูไม่เรื่องมากดื่มได้หมดเลยค่ะ”จวงตอบ

เพียงดาวได้ยินดังนั้นจึงเดินไปชงกาแฟให้ชายหนุ่มด้วยท่าทีที่ไม่มั่นใจนักเพราะไม่รู้จะถูกใจเจ้านายคนใหม่หรือไม่ แต่เธอก็ตัดสินใจชงตามสูตรที่ตัวเองชอบ เธอเติมเกลือลงไปในกาแฟเล็กน้อยแค่ปลายช้อนชาเล็กๆ เพื่อลดความขมของกาแฟลงและทำให้กาแฟกลมกล่อมมากยิ่งขึ้น โดยหวังว่าสูตรที่เธอชอบดื่มจะทำให้เขาชอบเช่นกัน

“เดี๋ยวดาวเอากาแฟไปไว้ที่โต๊ะก่อนนะคะ”

“ได้เลยค่ะ คุณภูน่าจะกำลังลงมาพอดี คุณดาวนั่งรอที่โต๊ะเลยนะคะไม่ต้องมาช่วยพวกพี่แล้วค่ะ”จวงบอกหญิงสาว

เมื่อเพียงดาวถือกาแฟออกมาก็เจอภูดินนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รออยู่แล้ว

“กาแฟค่ะคุณภู”

“อ้าว…ดาวทำไมลงมาเร็ว นี่ไปในครัวมาหรอ วันหลังไม่ต้องไปช่วยก็ได้เดี๋ยวเหนื่อย”

“ไม่เป็นไรค่ะ ดาวอยากช่วย อยู่เฉยๆก็ไม่มีอะไรทำ”

“งั้นก็ตามใจ แต่ถ้าทำงานแล้วเพลียไม่ต้องฝืนนะรู้มั้ย นั่งเร็วเดี๋ยวอาหารเช้าก็มาแล้ว “

“ค่ะ”เพียงดาวรับคำพร้อมกับนั่งลงฝั่งตรงข้ามชายหนุ่ม

หลังจบบทสนทนาภูดินยกกาแฟขึ้นมาดื่ม ก็ต้องประหลาดใจว่ากาแฟวันนี้รสชาดแปลกไปจากทุกวัน

ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่พี่จันทร์พี่จวงยกอาหารเช้ามาเสิร์ฟพอดี

“พี่จันทร์ทำไมวันนี้กาแฟรสชาดไม่เหมือนทุกวัน”

“คุณภูชอบมั้ยคะ”พี่จันทร์ถามยิ้มๆ

“ก็ชอบนะอร่อยดีไม่ขมมาก กลมกล่อมด้วย”

“วันนี้พี่จันทร์ไม่ได้ชงเองค่ะ เป็นฝีมือคนนี้ค่ะ”จันทร์พูดพลางผายมือมาที่เพียงดาว

“พอดีพวกพี่เขายุ่งอยู่ ดาวเลยช่วยชงให้ค่ะ”เพียงดาวรีบตอบเขา

ภูดินอมยิ้มกับท่าทางน่ารักของเธอพร้อมกับบอกหญิงสาวว่า”สงสัยต้องรบกวนคุณทุกวันแล้วครับ”

จันทร์ จวงที่ยืนดูอยู่ก็ส่งยิ้มให้กันด้วยความชอบใจ ส่วนเพียงดาวก็ได้แต่ก้มหน้าอมยิ้มทำตัวไม่ถูก

“วันนี้เป็นข้าวต้มปลานะคะ ทานให้อร่อยนะคะพวกเราขอตัวก่อน ต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกได้ตลอดนะคะคุณดาว”

“อ้าว…แล้วนมแย้มละคะไม่มาทานด้วยกันหรอคะ”

“ปกตินมไม่ค่อยทานข้าวกับผมหรอกครับ นมชอบไปเดินเล่นคุยกับคนงาน ทานข้าวไม่เป็นเวลาบางทีก็ทานที่นี่ บางทีก็ทานข้างนอกค่อยกลับหรือบางทีก็ทานสายๆ ตามประสาคนแก่หาเพื่อนคุยเล่นน่ะครับ”ภูดินบอกหญิงสาว

หลังจากทั้งคู่ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยภูดินก็อธิบายพื้นที่แต่ละส่วนภายในฟาร์มให้เพียงดาวฟัง พร้อมกับกางแผนผังให้ดูไปด้วย เนื่องจากพื้นที่ของฟาร์มค่อนข้างใหญ่มีทั้งส่วนที่เป็นฟาร์มโคนม ซึ่งประกอบไปด้วยโรงเรือนโคพัก โรงเรือนลูกโค และโรงรีดนม ซึ่งฟาร์มของเขามีแม่โคนมอยู่หลายร้อยตัว และที่ฟาร์มยังผลิตแม่พันธุ์สำหรับขายและรับซื้อนมจากฟาร์มอื่นด้วย ถัดไปก็เป็นโซนสำหรับปลูกหญ้าและข้าวโพดเพื่อแปรรูปเป็นอาหารให้แก่แม่โค ส่วนโซนสุดท้ายก็เป็นโซนของบ้านพักคนงาน

“เป็นยังไงบ้างพอจะมองภาพออกมั้ย”

“พอได้อยู่ค่ะ”

“ป่ะ งั้นไปดูพื้นที่จริงกัน”

“เดี๋ยวดาวขอไปเอาของแป๊บนึงนะคะ”พูดจบเพียงดาวก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบน เพียงชั่วครู่เธอก็ลงมาพร้อมกับกระเป๋าและสมุดจดบันทึก “ไปกันค่ะ ดาวพร้อมแล้ว”

ภูดินที่พึ่งสังเกตุการแต่งตัวของหญิงสาวในวันนี้ก็ถึงกับยิ้มออกมาและชมเธอว่า”แต่งตัวแบบนี้น่ารักดีนะ”

เพียงดาวได้ยินแบบนั้นก็เขินทำตัวไม่ถูกจึงรีบบอกชายหนุ่มเพื่อแก้เขิน

“ไปเถอะค่ะ สายมากแล้ว”พร้อมกับรีบเดินไปรอเขาหน้าบ้าน ภูดินเดินยิ้มเกาหัวตัวเองแก้เขินเหมือนกันที่อยู่ๆก็ชมเธอขึ้นมาพร้อมกับเรียกเธอให้ไปขึ้นรถกระบะที่คนขับรถเตรียมไว้ให้

“เดี๋ยวเราไปดูไร่ข้าวโพดกับแปลงปลูกหญ้ากันก่อนเพราะส่วนของแปลงเกษตรจะอยู่ท้ายไร่”

“แล้วปลูกเยอะมากมั้ยคะ”

“ก็หลายสิบไร่อยู่นะผมก็จำตัวเลขแน่นอนไม่ได้”

ทั้งสองใช้เวลาเดินทางซักพักก็ถึงที่หมาย เพียงดาวพอเห็นรถจอดสนิทก็รีบลงจากรถ เธอตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็นตรงหน้ามาก เพราะแปลงหญ้าและแปลงข้าวโพดที่เธอเห็นมันใหญ่จนสุดลูกหูลูกตา ก่อนหันมาพูดกับชายหนุ่ม

“โอ้โห!!รู้แล้วค่ะว่าทำไมคุณถึงจำไม่ได้ว่ามีกี่ไร่”

“ทำไม”เขาพูดพลางยิ้มเอ็นดูในความน่ารักและตื่นเต้นของหญิงสาว

“ก็มันกว้างใหญ่ขนาดนี้เป็นดาวก็จำไม่ได้หรอกค่ะ ไปกันค่ะขอดาวไปดูใกล้ๆหน่อย”

“เดี๋ยว”ภูดินเดินไปหยิบหมวกในรถมาสวมให้เธอ

“ใส่ไว้ อากาศร้อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

“ขอบคุณค่ะ”เธอขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะรีบเดินก้มหน้างุดไปด้วยความเขิน

“หลังจากเก็บเกี่ยวหญ้าและข้าวโพดแล้วเราก็จะเอาผลผลิตไปพักไว้ในโรงเรือนด้านโน้น หญ้าหลังจากเก็บเกี่ยวเสร็จแล้วจะแบ่งเป็น 2 ประเภทคือหญ้าสด กับหญ้าแห้ง ส่วนข้าวโพดจะนำไปทำข้าวโพดหมัก นอกจากหญ้ากับข้าวโพดแล้วก็ยังมีพวกกากมะพร้าว รำข้าว เมล็ดธัญพืชอื่นๆก็จะนำมาทำอาหารให้แม่วัวด้วย พวกนี้เรารับซื้อจากชาวบ้าน โรงเก็บและผลิตอาหารวัวจะอยู่ที่โรงเรือนฝั่งนั้น ถ้าวันไหนว่างๆอยากมาดูขั้นตอนและวิธีการทำค่อยแวะมานะ วันนี้วันหยุดเลยไม่มีคนมาทำงาน”

“เดี๋ยวดาวค่อยแวะมาวันหลังก็ได้ค่ะ”

“งั้นไปดูที่ฟาร์มต่อเลย เหนื่อยมั้ย”

“ไม่เหนื่อยค่ะ”