Share

เจ้าสาวบ้านไร่
เจ้าสาวบ้านไร่
Author: ดาวประดับเดือน

บทที่ 1 แรกพบ

last update Huling Na-update: 2025-03-20 21:27:53

ภูดินหนุ่มหล่อ หุ่นดีสูง 180 เซ็นติเมตร จมูกโด่ง หน้าคม คิ้วเข้ม วัยสามสิบปีเจ้าของภูดินฟาร์ม ฟาร์มโคนมขนาดใหญ่ ไร่ชาและธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อีกหลายแห่งเป็นหนุ่มโสด ขยันบ้างาน และเป็นที่หมายปองของสาวๆมากมาย มีหญิงสาวน้อยใหญ่แวะเวียนมาขายขนมจีบไม่ขาด ทว่าเขาไม่เคยสนใจใครเลยซักคน

….โรงเรียนแสนรัก….

วันนี้ภูดินและกลุ่มเพื่อนมีโอกาสมาบริจาคสิ่งของและเลี้ยงอาหารให้กับเด็กๆที่โรงเรียนแสนรัก โรงเรียนบนเขาที่ห่างไกลความเจริญ เป็นโรงเรียนที่เขาและเพื่อนๆบริจาคเงินสนับสนุนด้านการศึกษาให้เด็กๆมาโดยตลอดหลายปีติดต่อกัน แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะแปลกไปกว่าทุกครั้ง เพราะขณะที่เขากำลังเดินไปพบปะกับคณะครูและเด็กๆสายตาของเขาบังเอิญพบเจอกับครูสาวแสนสวยคนนึงที่กำลังพูดคุยหยอกล้อกับบรรดาเด็กตัวน้อยๆอยู่ ภูดินสะดุดตาหญิงสาวตั้งแต่แรกเจอ เพราะเธอมีใบหน้าที่สวยละมุน น่ารัก ผิวขาว ผมยาวสีน้ำตาล และมีรอยยิ้มที่ดูสดใสและแววตาที่เป็นประกายเปี่ยมด้วยความสุข จนทำให้ภูดินเผลอมองเธออยู่นาน

“เฮ้ย ดินมองอะไรอยู่วะ รีบมาทางนี้เร็วงานกำลังจะเริ่มแล้วจะได้มอบของให้เด็กๆ” เสียงตะโกนเรียกจากเอกเพื่อนสนิทดังขึ้น ทำให้ภูดินจำต้องละสายตาจากหญิงสาว และเดินไปสมทบกับกลุ่มเพื่อน

“เออ มาแล้วๆช้านิดช้าหน่อยทำเป็นเรียก” ภูดินบ่นเพื่อนรัก

“ก็เห็นแกมองสาวน้อยตาไม่กระพริบกลัวน้ำลายจะหกเอาอายเด็กๆ ไอ้นี่แปลกคนปกติมีสาวๆมารุมล้อมไม่เห็นสนใจ ที่แท้ก็แพ้ทางคนน่ารักนี่นา”เอกกระเซ้าเพื่อน

“ไอ้เอก แกนี่นะ เดี๋ยวเหอะฝากไว้ก่อน ถ้าไม่เห็นว่าที่นี่เป็นโรงเรียนนะแกได้โดนบาทาข้าแน่”ภูดินดุเพื่อนที่แอบรู้ทัน

“ไปรีบไปมอบของให้เด็กๆกัน” เขาพูดพลางรีบดันหลังเอกผู้เป็นเพื่อนรักให้เดินเข้าไปในอาคารเรียน เป็นเวลาเดียวกันกับที่ครูสาวที่เขายืนมองเมื่อครู่พาเด็กๆเข้าในอาคารเรียนเช่นเดียวกัน เมื่อเด็กๆทุกคนมาพร้อมเพรียงกันแล้วครูใหญ่ก็เริ่มจัดกิจกรรม ตลอดช่วงเวลาที่เด็กๆและกลุ่มผู้มาเยือนทำกิจกรรมด้วยกัน สายตาของภูดินก็แอบมองครูสาวอยู่ตลอดเวลา ทุกอิริยาบทของเธออยู่ภายใต้สายตาขของเขาตลอด สายตา รอยยิ้ม ท่าทางล้วนดึงดูดความสนใจของเขาทั้งสิ้น จนภูดินเองก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่เป็นแบบนี้ อะไรที่ทำให้เขาถูกใจหรือถูกชะตากับเธอตั้งแต่แรกเจอทั้งๆที่ผ่านมาก็มีคนสวยเข้าหาตลอดแต่เขาก็ไม่เคยมองใครเลย กิจกรรมดำเนินผ่านเวลามาราวๆสองชั่วโมงทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย จนถึงเวลาที่ผู้มาเยือนทั้งหลายต้องเดินทางกลับ

“ขอบคุณคุณภูและเพื่อนๆมากๆนะครับที่มาบริจาคสิ่งของและทุนสนับสนุนการศึกษาสำหรับเด็กๆ พวกเราทั้งครู นักเรียนและชาวบ้านที่นี่ซาบซึ้งใจมากครับ ไม่มีอะไรจะตอบแทนนอกจากคำว่าขอบคุณครับ”ครูใหญ่กล่าวขอบคุณภูดินและเพื่อนๆ

“ไม่ต้องขอบคุณพวกเราหรอกครับ เราต่างหากที่ต้องขอบคุณครูที่เสียสละดูแลเด็กๆที่นี่ มีอะไรขาดเหลือ

บอกผมได้ตลอดเลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ เราก็เหมือนครอบครัวเดียวกันมาช่วยดูแลเด็กๆไปด้วยกันนะครับ ว่าแต่เมื่อเช้าผมเห็นเหมือนมีครูย้ายมาใหม่หรอครับไม่คุ้นหน้าเลย” ภูดินถามถึงหญิงสาวที่ตนแอบมองตลอดทั้งเช้า

“อ้อ หนูเพียงดาว ไม่ได้เป็นครูใหม่หรอกครับเพียงแต่ช่วงนี้เธอว่างเห็นว่าพึ่งลาออกจากงานก็เลยมาช่วยดูแลและสอนหนังสือเด็กๆครับ ปกติเธอจะแวะเวียนเอาอุปกรณ์การเรียนมาบริจาคบ้าง ถ้ากลับมาเยี่ยมบ้านก็จะแวะมาทำกิจกรรมกับเด็กๆ เด็กๆติดเธอมากเลยนะครับ เก่ง ไหวพริบดี และเข้ากับเด็กๆได้ดีมากๆเลยครับ ช่วงนี้ว่างเลยมาอยู่ช่วยงานโรงเรียนนานเลยครับ ”พูดจบครูใหญ่ก็เรียกเพียงดาวให้มาทำความรู้จักกับภูดิน

“หนูเพียงดาวมาทางนี้หน่อยลูก”

“คะครูใหญ่”เพียงดาวขานรับพร้อมกับเดินละจากเด็กๆมาตามเสียงเรียก

“นี่คุณภูดินคนที่มาบริจาคอุปกรณ์การเรียนและทุนทรัพย์ให้กับโรงเรียนของเราทุกปี รู้จักกันไว้เผื่อวันข้างหน้าได้พึ่งพาอาศัยกันหรือเผื่อเจอกันที่อื่นจะได้คุ้นหน้าคุ้นตากัน”

”สวัสดีค่ะเพียงดาวนะคะเป็นครูอาสาค่ะ ดาวต้องขอบคุณที่คุณภูดินและเพื่อนๆเป็นส่วนนึงที่ช่วยดูแลเด็กมาโดยตลอดนะคะ”เพียงดาวสาวสวยในวัยยี่สิบหกปีกล่าวทักทายพร้อมกับขอบคุณเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“พวกเราเต็มใจช่วยครับ”ภูดินพูดพร้อมกับมองหญิงสาวตาไม่กระพริบ เขาได้แต่คิดในใจว่าคนอะไรยิ่งมองใกล้ๆยิ่งสวย ตาโตขนตางอน จมูกเข้ารูปรับกับใบหน้ารูปไข่ ริมฝีปากสีชมพู ยิ่งเวลาพูดยิ่งมีเสน่ห์น่ามอง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วดาวขอตัวไปดูเด็กๆก่อนนะคะ”

”อ้อ เชิญครับ ยินดีที่ได้รู้จักอีกนะครับคุณเพียงดาว มีอะไรให้ช่วยเหลือบอกได้ตลอดเลยนะครับ”

”ยินดีที่ดีรู้จักเช่นกันค่ะ ถ้าวันหน้ามีธุระไม่เกรงใจแล้วนะคะ”เธอพูดพลางส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม

“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับครู คุณเพียงดาว”ภูดินกล่าวลาครูใหญ่และหญิงสาวพร้อมกับเดินไปสมทบเพื่อนๆที่รออยู่ที่รถด้วยใบหน้าอมยิ้มและท่าทางมีความสุข

“เดินทางปลอดภัยนะครับ” “เดินทางปลอดภัยนะครับ/นะคะ ไว้มาเยี่ยมพวกเราอีกนะครับ/นะคะ”เสียงเด็กๆกล่าวอำลาผู้มาเยือนพร้อมโบกมือลา ตามหลังรถขณะที่รถของผู้มาเยือนกำลังเคลื่อนตัวออกจากโรงเรียน

“เฮ้ยไอ้ดิน มีเรื่องอะไรน่าสนใจวะทำไมถึงเดินยิ้มมา”วัชรเพื่อนรักอีกคนถามเขาด้วยความสงสัย

“………”

“มึงไม่รู้อะไรไอ้วัชร เมื่อเช้ากูเห็นมันมองครูสาวแสนสวยตาไม่กระพริบ”ภูดินไม่ตอบเพื่อนรักแต่เป็นเอกที่เล่าให้ฟังแทน

“สาวน้อยยิ้มหวานคนนั้นน่ะหรอ ตาถึงนี่หว่า”

“มึงก็ไปเชื่อมันไอ้เอกมันก็พูดไปเรื่อย”ภูดินตอบเพื่อน

“กูไม่ได้โกหกนะเว้ย กูเห็นจริงๆ สายตามันนะมองเธอแทบจะกลืนกินอยู่แล้ว”

“มึงก็อย่าไปแซวมันมาก ดีแล้วที่มันรู้จักมองสาวบ้าง วันๆทำแต่งานกลัวมันจะเป็นบ้าไปซะก่อน”วัชรปรามเอก

“ก็กูตื่นเต้นไม่เคยเห็นมันมองผู้หญิง ว่าแต่มึงได้ขอเบอร์เธอมารึป่าววะ”

“ป่าว ก็กูบอกว่าไม่มีอะไร แค่เห็นน่ารักดีก็มองเฉยๆ”

“มึงนี่นะ ไม่เอาไหนเลยคิดจะจีบสาวใจต้องกล้ากว่านี้”เอกบ่นเพื่อน

“ถ้ามีโอกาสก็คงได้เจอกันอีกเองแหละ”ภูดินตอบเพื่อน

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Kaugnay na kabanata

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 2 พบกันอีกครั้ง

    ….ณ ภูดินฟาร์ม….หลังจากกลับจากบริจาคของที่โรงเรียนแสนรักวันนั้นก็ผ่านเวลามาเป็นเดือนแล้ว ภูดินก็ยังเอาแต่คิดถึงใบหน้าสวย สดใส น่ารักที่เปื้อนด้วยยิ้มตลอดเวลาและแววตาที่เป็นประกายและแสนอ่อนโยนของเพียงดาวครูอาสาที่ได้พบเจอในวันนั้น จนเขาเองก็ประหลาดใจตัวเองเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรน่าดึงดูดใจกันนะทำไมถึงทำให้ผู้ชายที่บ้างานจนไม่เคยมีเวลามองผู้หญิงอย่างเขาเอาแต่คิดถึงเธอได้ ตอนแรกเขาคิดว่าแค่น่ารักดีเลยมอง แต่จนถึวันนี้เขาก็ยังคิดถึงเธออยู่และยิ่งคิดถึงมากขึ้นเรื่อยๆ“นายครับ นาย นายครับ” เสียงของวิทย์ลูกน้องคนสนิทเรียก ทำให้ภูดินหลุดออกจากภวังค์ และหันมาดุลูกน้องที่เรียกเขาเสียงดังจนตกใจ“มีอะไรวะไอ้วิทย์เสียงดังตกอกตกใจหมด”“ก็ผมเรียกนายอยู่นานสองนาน นายก็นั่งเหม่อลอยไม่ได้ยินเสียงผมเลยนี่ครับ เอ๊ะ!!อาการแบบนี้หรือว่ากำลังคิดถึงสาวที่ไหนอยู่รึเปล่าน๊า อยากรู้จังว่าสาวคนนั้นจะหน้าตาเป็นอย่างไรถึงทำให้คนบ้างานอย่างนายตกหลุมรักได้”วิทย์หยอกล้อผู้เป็นนาย“สาวที่ไหนกันวะเหลวไหล กำลังคิดเรื่องงานอยู่ต่างหาก”“ก็อาการแบบนี้ส่วนใหญ่มีแต่เรื่องความรักทั้งนั้นครับ แต่คนที่เห็นงานเป็นที่หนึ

    Huling Na-update : 2025-03-20
  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 3 พบกันอีกครั้ง 2

    หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำและทำธุระส่วนตัวเตรียมตัวเข้านอน มีเพียงเพียงดาวที่ออกมานั่งเล่นที่ชิงช้าหน้าบ้าน ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับภูดินที่นอนไม่หลับออกมาเดินเล่นพอดี ภูดินเห็นเพียงดาวนั่งอยู่คนเดียวจึงเดินเข้าไปคุยด้วย“ทำไมมานั่งคนเดียวตรงนี้ล่ะครับ”เพียงดาวหันมองตามเสียงก็เห็นภูดินยืนอยู่ด้านหลังตน“ดาวนอนไม่หลับเลยมานั่งดูดาวค่ะ”“ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ”“ดะ ได้ค่ะ”เพียงดาวตอบรับแบบตะกุกตะกักพร้อมกับขยับไปนั่งชิดม้านั่งอีกฝั่ง เพื่อให้มีที่ว่างสำหรับชายหนุ่ม ทั้งคู่นั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีใครพูดอะไรพักใหญ่ก่อนที่ภูดินจะเป็นฝ่ายถามขึ้นมาก่อนเพื่อทำลายความเงียบ“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ เดือนที่แล้วยังเห็นอยู่ที่โรงเรียนแสนรักอยู่เลย”“โรงเรียนปิดเทอมแล้ว สวยชวนมาเที่ยวพอดีช่วงนี้ว่างอยู่ก็เลยมาค่ะ”“เห็นครูใหญ่บอกว่าคุณดาวพึ่งลาออกจากงาน ตอนนี้ได้งานใหม่หรือยังครับ เอ่อ ขอโทษนะครับที่ถามถ้าไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไรนะครับ”เพียงดาวหันมองหน้าชายหนุ่มพร้อมกับรอยยิ้มและตอบกลับเขา“ถามได้ค่ะ แต่ก่อนอื่นคุณภูเลิกเรียกดาวว่าคุณก่อน เรียกดาวเฉยๆก็พอค่ะ“ดาวเองก็เร

    Huling Na-update : 2025-03-20
  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 4 ไปทำงานด้วยกันนะ

    ภูดินและเพียงดาวนั่งคุยกันจนเวลาล่วงเลยมาจวนจะเที่ยงคืนแล้ว เพียงดาวเหลือบมองนาฬิกาในโทรศัพท์จึงเอ่ยกับชายหนุ่มว่า“ดึกมากแล้วเราเข้าบ้านไปนอนกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก”“เผลอแป๊บเดียวจะเที่ยงคืนแล้วหรอเนี่ย ขอโทษนะครับชวนคุยยาวเลย”“ดาวสิคะต้องขอบคุณที่อุตส่าห์นั่งคุยเป็นเพื่อนจนดึก ไปกันค่ะ เข้าบ้านกัน”“เดี๋ยวครับ เอ่อ..คือผม...ขอไลน์ได้มั้ย”ภูดินพูดเสียงตะกุกตะกักด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนักเพียงดาวมองหน้าเขาซักพักก็พูดขึ้นว่า“ดาวจะถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะคะ” ก่อนจะบอกเบอร์โทรศัพท์ให้เขาแอดไลน์ จากนั้นภูดินก็ส่งข้อความเป็นเบอร์โทรศัพท์ของตนให้หญิงสาว“ถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรโทรหาผมเบอร์นี้ได้ตลอดเลยนะ ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วไม่ต้องเกรงใจ”ทั้งคู่ยิ้มให้กันและเดินตามกันเข้ามาในบ้านก่อนจะแยกย้ายกันไปนอนตามห้องที่ผู้ใหญ่บ้านจัดเตรียมไว้ให้ บ้านของผู้ใหญ่เป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้สองชั้นหลังใหญ่พอสมควร ภายในบ้านมีห้องนอนสำหรับรับแขกทั้งชั้นบนและชั้นล่าง จึงไม่มีปัญหาเรื่องที่นอนเมื่อมีแขกมาเยือนทีละหลายคน…เช้าวันถัดมา…ทุกคนตื่นแต่เช้าจัดการธุระส่วนตัวและทานข้าวเช้า

    Huling Na-update : 2025-03-20
  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 5 ติดฝน

    …เช้าวันรุ่งขึ้น เพียงดาวตื่นนอนแต่เช้ารีบเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับบ้าน ผู้ใหญ่จะเข้าไปในเมืองพอดีเธอเลยขอติดรถกลับบ้านด้วย โดยมีสวยเพื่อนรักตามไปส่งด้วย ตลอดเช้านี้เธอเลยไม่มีเวลาดูโทรศัพท์เลยฝั่งของภูดินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแทบจะทุกห้านาที จนไม่เป็นอันทำงาน เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่คนที่เฝ้ารอจะอ่านข้อความซักที ยิ่งเพียงดาวไม่อ่านข้อความนานเท่าไรก็ยิ่งทำให้เขากระวนกระวายใจ จนคิดไปต่างๆนาๆว่าตัวเองทำอะไรผิดมั้ยหรือเค้าไม่อยากคุยกับเราแล้ว ไม่นานความคิดฟุ้งซ่านของภูดินก็สงบลงเมื่อคนที่เฝ้ารอตอบข้อความกลับมา“ขอโทษนะคะคุณภู เมื่อเช้าดาววุ่นๆพึ่งกลับถึงบ้านค่ะ”“ดาวกลับบ้านแล้วหรอ กลับยังไง ใครไปส่ง”“ลุงผู้ใหญ่กับสวยมาส่งในเมืองค่ะ ดาวต่อรถสองแถวเข้าบ้านอีกที”“เอ่อ….แล้วสนใจข้อเสนอของผมมั้ย ที่ชวนมาทำงานด้วยกัน”“ดาวขอทราบรายละเอียดงานมากกว่านี้หน่อยได้มั้ยคะ ค่อยตัดสินใจอีกที”“ได้ๆๆ แล้วดาวจะให้ผมส่งรายละเอียดให้ทางไหน หรือว่าเอาอย่างนี้ดีมั้ยผมไปหาดาวที่บ้าน เผื่อติดขัดตรงไหนจะได้ถามได้เลย”เพียงดาวนิ่งคิดซักพักก่อนตอบ“เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ คุณภูสะดวกวันไหนคะ”“วันเสาร์ได้มั้ยครับ”“ได้ค่ะ

    Huling Na-update : 2025-03-20
  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 6 นอนไม่หลับ

    คืนนั้นเพียงดาวนอนไม่หลับพลิกตัวไปมา จนนวลผู้เป็นแม่ตื่น“นอนไม่หลับหรอลูก”“จ่ะแม่ คิดอะไรนิดหน่อย แม่จ้ะเดี๋ยวดาวลงไปดูหนังข้างล่างนะจ๊ะ”“จ้า อย่าให้ดึกมากนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย”“ค่ะแม่”นวลเองก็พอจะเข้าใจสาเหตุที่ลูกสาวนอนไม่หลับจึงไม่ได้ห้ามอะไร พลางนึกย้อนไปว่าตั้งแต่เด็กเพียงดาวไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนเข้าบ้านเลย ภูดินเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอพามาพบแม่ ถึงแม้จะเป็นในฐานะเจ้านายกับลูกน้องก็ตาม เธอเองก็พอจะมองออกว่าสายตาที่ทั้งคู่มองกันไม่ใช่ในฐานะของเพื่อนร่วมงาน สิ่งที่ห่วงมีแค่อย่างเดียวว่าครอบครัวของเธอต่างจากของภูดินมากจนมองไม่เห็นว่าสุดท้ายจะลงเอยได้อย่างไร แต่เธอก็ไม่อยากกีดกันเด็กๆ เธอจึงเลือกที่จะให้พวกเขาเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเอง หากวันไหนเจ็บหรือไม่เป็นดังหวังเธอก็พร้อมจะดูแลลูกสาวคนเดียวอย่างเต็มที่…ทางด้านของภูดินเองคืนนี้ก็นอนไม่หลับเหมือนกัน จึงลงมาข้างล่างหาน้ำดื่มและนั่งเล่นซักหน่อย บังเอิญไปเห็นแสงสว่างจากหน้าจอทีวีจึงเดินไปดู พบว่าเพียงดาวนั่งดูหนังอยู่“ดาวทำไมมานั่งดูหนังคนเดียวล่ะครับ”“ดาวนอนไม่หลับค่ะ”“ผมก็เหมือนกัน ขอดูด้วยคนได้มั้ย”“เอ่อ….เชิญนั่งสิคะ”เพียงด

    Huling Na-update : 2025-03-21
  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 7 ผู้ช่วยคนใหม่ 1

    “นมครับ” ภูดินเรียกหาแม่นมของเขา“ว่าไงคะคุณภู”นมแย้มหญิงชราในวัยหกสิบขานรับชายหนุ่ม“นมช่วยให้คนจัดห้องนอนข้างบนสำหรับผู้ช่วยคนใหม่ของผมด้วยนะครับ เธอจะมาเริ่มงานอาทิตย์หน้าครับ”“เธอหรอคะ งั้นก็เป็นผู้หญิงน่ะสิ ผู้ช่วยคนใหม่คุณภูเป็นผู้หญิงหรอคะ”นมแย้มขมวดคิ้วถามเขาด้วยความประหลาดใจ“ครับ เธอชื่อเพียงดาว อายุน้อยกว่าผมประมาณ 4 ปีครับ ช่วงแรกๆที่เธอมาอาจจะต้องรบกวนนมดูแลเธอด้วยนะครับ”“ค่ะ ไม่มีปัญหาค่ะ ว่าแต่สาวน้อยคนนั้นเป็นคนยังไงกันนะถึงทำให้คุณภูของนมรับมาทำงานด้วย ชักอยากเจอหน้าซะแล้วสิ”“ก็คนธรรมดานี่แหละครับนม ความสามารถของเธอตรงกับที่ผมกำลังต้องการอยู่พอดีก็แค่นั้นครับ”“ค่ะ คงเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ”นมพูดเชิงไม่เชื่อที่ชายหนุ่มพูดซักเท่าไหร่ ผู้ชายคนนี้เธอเลี้ยงมาเองกับมือ เธอรู้จักนิสัยเขาเป็นอย่างดี ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นสนใจผู้หญิงที่ไหน ยิ่งเวลามีสาวๆมาเกาะแกะยิ่งทำตัวเย็นชา อยู่ดีๆพาผู้หญิงมาทำงานด้วยแถมยังให้มาอยู่ในบ้านหลังเดียวกันอีก เธอคนนั้นคงต้องไม่ใช่ลูกน้องธรรมดาแน่นอนตลอดทั้งสัปดาห์นั้นนมแย้มวุ่นกับการจัดห้องใหม่ให้ผู้ช่วยสาว ข้าวของเครื่องใช้อะไรที่ผู้หญิงควรมี

    Huling Na-update : 2025-03-21
  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 8 ผู้ช่วยคนใหม่ 2

    ทันทีที่รถของภูดินวิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน เพียงดาวสังเกตเห็นว่ามีคนยืนอยู่หลายกลุ่ม เธอจึงเอ่ยถามภูดินด้วยขณะที่ยังนั่งอยู่ในรถ“พวกเขามาทำอะไรกันคะ”“ด้านนี้คือคุณนมและพี่จันทร์ พี่จวงทั้งสามคนทำงานและพักอยู่ที่บ้านหลังนี้ ส่วนคนอื่นๆด้านโน้นน่าจะมารอดูหน้าคุณผู้ช่วยคนใหม่”เขาพูดพลางอมยิ้มและชี้มือไปที่กลุ่มของคนงานที่ยืนจับกลุ่มซุบซิบกันอยู่“มารอดูดาวหรอคะ”หญิงสาวทำหน้างง“พวกเขาคงอยากทำความรู้จักน่ะ ป่ะเข้าบ้านกัน”จบบทสนทนาทั้งคู่ก็เดินลงมาจากรถ ภูดินเอามือแตะที่หลังของหญิงสาวเบาๆเพื่อให้เดินไปหานมแย้มที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน“ดาวนี่นมแย้ม พี่จันทร์ พี่จวง ทุกคนนี่เพียงดาวผู้ช่วยคนใหม่ของผมครับ””“สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อเพียงดาวนะคะ เรียกดาวเฉยๆก็ได้ค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือไหว้คนทั้งสาม“สวัสดีจ้ะหนูดาว ยินดีต้อนรับจ้า”นมแย้มเอ่ยและยิ้มให้หญิงสาว“สวัสดีค่ะคุณดาว ยินดีต้อนรับเช่นกันค่ะ คุณดาวสวยจังนะคะ”จันทร์และจวงเอ่ยพร้อมกันด้วยรอยยิ้มด้วยใบหน้าที่สวยน่ารัก ดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อยและผมสีน้ำตาลยาวเป็นลอนสวยของหญิงสาวผู้มาใหม่ทำให้เหล่าคนงานที่ยืนดูอยู่ต่างก

    Huling Na-update : 2025-03-21
  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 9 ผู้ช่วยคนใหม่ 3

    ….เช้าวันใหม่ที่ภูดินฟาร์ม ….กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง…เสียงนาฬิกาปลุกที่เพียงดาวตั้งไว้ตอนหกโมงเช้าดังบอกเวลาให้เธอลุกจากที่นอน เธอพยุงตัวลุกขึ้นมาด้วยความงัวเงียเพราะเมื่อคืนกว่าจะนอนหลับได้ก็ปาเข้าไปเกือบตีสองแล้ว ด้วยความที่ยังไม่ชินกับสถานที่ทำให้นอนไม่หลับพลิกตัวไปมาทั้งคืน แต่พอเธอลุกออกไปยืนสูดอากาศที่ริมระเบียงก็ทำให้เพียงดาวสดชื่นขึ้นมา ด้วยวิวทิวทัศน์ที่เขียวชะอุ่ม มองไปทางไหนก็สบายตา ประกอบกับอากาศตอนเช้าที่เย็นสบาย เพียงดาวยืนมองบรรยากาศโดยรอบซักพักก็ไปอาบน้ำแต่งตัว เช้านี้เธอมีนัดกับภูดินไปดูพื้นที่รอบฟาร์มหรือที่ทำงานแห่งใหม่ของเธอนั่นเอง เพียงดาวจึงเลือกชุดเอี๊ยมที่แม่ตัดให้ใหม่มาใส่เพื่อให้ดูทะมัดทะแมง“มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ”เพียงดาวถามพี่ๆทำกำลังเตรียมกับข้าวอยู่ในครัว“ไม่มีหรอกค่ะ คุณดาวเข้ามาทำไมคะเดี๋ยวตัวเหม็นไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวเลยค่ะ”จันทร์บอกหญิงสาว“ก็ดาวอยากช่วยนี่คะ อีกอย่างพวกพี่เรียกดาวว่าดาวเฉยๆก็ได้ค่ะ ไม่เห็นต้องเรียกคุณเลย”“ไม่ได้ค่ะ ให้พวกพี่เรียกคุณน่ะดีแล้ว เอาอย่างนี้ถ้าคุณดาวอยากช่วยจริงๆ ช่วยชงกาแฟให้คุณภูทีค่ะ”“ชง..กาแฟให้คุณภูหรอคะ เอ่อ...ก็ได้ค่ะ

    Huling Na-update : 2025-03-21

Pinakabagong kabanata

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 21 สุขสันต์วันปีใหม่ 3

    “เมื่อยใช่มั้ย ไปนั่งที่โซฟาก่อน”เมื่อประคองหญิงสาวมานั่งที่โซฟาแล้วเขาจึงนั่งลงตรงหน้าเธอพร้อมกับถอดรองเท้าส้นสูงออกให้หญิงสาว“คุณภูไม่ต้องค่ะดาวทำเอง”เธอพูดกับเขาด้วยความตกใจไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้“พี่ดินครับ ไม่ใช่คุณภู แล้วก็นั่งเฉยๆ พี่จัดการเอง”พูดจบเขาก็ยกเท้าของเธอวางพาดที่ต้นขาตัวเองและใช้มือนวดเท้าของเธอช้าๆทีละข้าง“พอแล้วค่ะดาวหายเมื่อยแล้ว พี่ดินไปล้างมือก่อนนะคะเดี๋ยวดาวไปเอาขนมมาให้ทาน ดูหนังสักเรื่องดีมั้ยคะ อีกตั้งชั่วโมงกว่า กว่าจะถึงเที่ยงคืน”“อืม….เป็นความคิดที่ดี”“ขอบคุณนะคะวันนี้ดาวมีความสุขมากค่ะ”เธอกล่าวขอบคุณเขาระหว่างที่นั่งดูหนังกัน“พี่สิที่ต้องขอบคุณดาว ที่ยอมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพี่และเข้ามาช่วยเติมเต็มสิ่งที่พี่ขาดหายไป พี่ดีใจมากรู้มั้ยที่ดาวยอมรับรักพี่”ทั้งคู่มองประสานสายตากันด้วยแววตาลึกซึ้ง ก่อนที่ภูดินจะดึงเธอเข้าไปซุกในอ้อมอกเขาและใช้มือโอบกอดเธอเอาไว้ เพียงดาวเองครั้งนี้ก็ทำตามความรู้สึกของตัวเองซุกตัวเข้าไปในอ้อมอกเขาให้แนบชิดขึ้น เอาหัวแนบที่อกแกร่งของชายหนุ่ม ภูดินเมื่อเห็นการกระทำของเธอก็อมยิ้มอย่างมีความสุข เอามือลูบผมเธอเบาๆ“พี่

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 20 สุขสันต์วันปีใหม่ 2

    “โอ้โห!! คุณภูทำเองหมดเลยหรอคะ”หญิงสาวตาโตมองที่เห็นตรงหน้าทั้งอาหาร และการตกแต่งห้องแบบไม่เชื่อสายตาว่าเขาจะทำเองคนเดียวในเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง อาหารที่วางเรียงรายเต็มโต๊ะทั้งสเต๊ก กุ้งแม่น้ำอบชีส สปาเก็ตตี้ ซุป และอาหารทานเล่นอีกหลายอย่างถูกตกแต่งจานอย่างสวยงามไม่แพ้ในภัตตาคารหรู รวมถึงบรรยากาศภายในห้องที่เขาตกแต่งให้เหมือนอยู่ท่ามกลางแสงดาว“ชอบมั้ย”“ชอบมากเลยค่ะ เหนื่อยมั้ยคะ”เธอตอบเขาและถามเขาด้วยความเป็นห่วง“ไม่เหนื่อยเลยครับ ผมอยากทำให้ที่รักมีความสุข”เขาตอบเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง“วันนี้เราจะทานข้าวใต้แสงเทียนนะครับคุณผู้หญิง เชิญครับ”เขาพูดพลางเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งและเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว“ขอบคุณนะคะ”“ขอบคุณอย่างเดียวหรอ มีรางวัลอย่างอื่นให้มั้ยครับ”“ทานข้าว….ค่ะ”เธอพูดอมยิ้มและลากเสียงยาวพร้อมท่าทางเขินอาย“……” ชายหนุ่มยิ้มกับความน่ารักของเธอ“อร่อยจังเลยค่ะ นี่ก็อร่อย นี่ก็อร่อย อร่อยทุกอย่างเลย”หญิงสาวกล่าวชมเขาหลังชิมอาหารบนโต๊ะ“อร่อยก็ทานเยอะๆถ้าดาวชอบเดี๋ยวทำให้ ทานบ่อยๆ คุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่ผมทำอาหารให้ทาน”“เชื่อได้มั้ยคะเนี่ย”“ร้อยเปอร์เซ็นคร

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 19 สุขสันต์วันปีใหม่ 1

    ภูดินลงมาข้างล่างหลังตื่นนอนตอนเช้า เพื่อมาเดินเล่นสูดอากาศในยามเช้า เมื่อเดินผ่านห้องครัวก็เหลือบไปเห็นเพียงดาวกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว“อรุณสวัสดิ์ครับ”เขาเดินเข้ามากอดหญิงสาวจากด้านหลัง พร้อมกับหอมแก้มเธอฟอดใหญ่“คุณภูปล่อยก่อนค่ะ ดาวจะทำกับข้าว”เธอบ่นเขาแต่ก็เริ่มชินกับการกระทำของชายหนุ่มแล้ว“ก็ทำไปสิครับ ไม่ได้ห้ามซักหน่อย”พูดพร้อมทั้งเอาคางเกยไหล่เธอ ในขณะที่มือยังกอดเอวเธอไม่ยอมปล่อย“งั้นช่วยเอาอาหารที่เสร็จแล้วไปวางที่โต๊ะทานข้าวได้มั้ยคะ”“ได้ครับ แต่มีข้อแม้ว่าดาวต้องหอมแก้มผมก่อน”“คุณภู!!!”“เอาไงจะหอมหรือจะให้กอดอยู่แบบนี้เลือกเอา”เพียงดาวได้แต่ถอนหายใจในความเอาแต่ใจของเขา ก่อนจะตัดสินใจหันหน้าไปเพื่อจุ๊บแก้มเขา แต่เป็นจังหวะที่ภูดินหันหน้ามาเพื่อจุ๊บเธอพอดี จึงทำให้ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกัน เพียงดาวรีบหันหน้าหนีด้วยความเขินอาย แต่ภูดินจับแก้มเธอให้หันมาก่อนประกบริมฝีปากจูบเธออยู่เนิ่นนานถึงยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ“อร่อยจัง”“เลิกพูดได้แล้วค่ะเอาอาหารออกไปเลย”เธอรีบไล่ให้เขาเอาอาหารไปไว้บนโต๊ะทานข้าว ภูดินยิ้มอย่างพอใจพร้อมกับยกอาหารออกไปอย่างว่าง่าย“นั่งรออยู่ตรงนั

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 18 เปิดตัว

    เมื่อรถมาจอดที่ลานจอดรถของโรงแรม เพียงดาวก็ลังเลไม่กล้าลงจากรถ“ดาวไม่ไปแล้วได้มั้ยคะ”“ทำไมล่ะ ตื่นเต้น กลัวหรอ”“ดาวทำตัวไม่ถูกค่ะ ไม่รู้จะทำตัวยังไง”“อยู่กับผมกลัวอะไร”“นั่นแหละค่ะที่ทำให้กลัว ถ้าดาวลงไปด้วยคุณภูแนะนำดาวว่าเป็นผู้ช่วยส่วนตัวได้มั้ยคะ”“แต่คุณเป็นผู้หญิงของผม….ก็ได้ครับถ้าคุณยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร”ภูดินตอบหญิงสาว เขาคิดอยู่ครู่นึงก่อนจะยอมรับปากเธอ เพราะเขาไม่อยากปิดบังใครและอยากให้เกียรติเธอด้วย“เข้างานได้แล้วครับ” เขาเดินลงรถพร้อมอ้อมมาเปิดประตูรถให้เธอ และยื่นแขนไปให้เธอคล้องเดินเข้างาน“คุณภูดิน…คุณผู้หญิงสวัสดีค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ”พนักงานต้อนรับหน้างานกล่าวทักทายเจ้านายและผู้หญิงข้างกายเขาด้วยสีหน้าท่าทางประหลาดใจ ก่อนจะมีผู้ชายอีกคนมารับช่วงต่อพาเจ้านายเดินไปที่โต๊ะที่มีเอก วัชรและภรรยาของพวกเขานั่งอยู่ก่อนแล้ว ระหว่างทางก็มีสายตาหลายคู่จ้องมองมาที่ภูดินและเพียงดาวเป็นระยะ ด้วยความที่ภูดินไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนออกงานเลยทุกคนที่พบเห็นเขาในวันนี้จึงรู้สึกแปลกใจ อดที่จะมองผู้หญิงข้างกายเขาไม่ได้ ไม่เว้นแม้แต่เอกและวัชรเพื่อนรักของเขาที่ตอนนี้นั่งอ้าปากค้างกับภา

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 17 บอกรัก

    ตกเย็นเพียงดาวแวะเข้าไปดูภูดินในห้องอีกรอบเธอเห็นเขายังนอนหลับอยู่จึงนั่งลงบนเตียงข้างๆเขาก่อนจะเอามือไปอังหน้าผากเพื่อดูว่าตัวยังร้อนอยู่มั้ย จังหวะนั้นภูดินก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับดึงตัวเธอลงไปกอด“คุณภูทำอะไรคะ ปล่อยดาวได้แล้วค่ะ”“ไม่ปล่อย ขอผมอยู่แบบนี้ซักพักได้มั้ยครับ”“ไม่ปล่อยใช่มั้ยคะ ได้”เพียงดาวพูดจบก็กัดไปที่แขนของเขาอย่างแรง เพื่อหวังให้ชายหนุ่มปล่อยตัวเธอ“โอ้ยดาวผมเจ็บ” แต่สิ่งที่เธอได้กลับมาคือนอกจากเสียงร้องของเขาแล้ว เขาก็ยิ่งกอดเธอแน่นกว่าเดิม ก่อนจะพลิกตัวให้เพียงดาวลงไปอยู่ใต้ร่างเขา“ดาวอย่าดื้อ ไม่งั้นผมไม่หยุดแค่กอดนะ”ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำ โน้มหน้าลงไปใกล้เธอจนปลายจมูกติดกัน ริมฝีปากห่างกันแค่นิดเดียว“คุณภูปล่อยดาวเถอะค่ะ เราไม่ได้เป็น….”เธอพูดยังไม่ทันจบประโยคก็โดนคนด้านบนประกบริมฝีปากจูบเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะถอนริมฝีปากออกและบอกกับเธอ“อย่าพูดแบบนี้อีกนะดาว ขอให้คุณจำไว้ว่าคุณคือผู้หญิงของผมนายภูดิน ผมรักคุณนะดาว รักมากด้วย หลงใหลคุณตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก เริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้รู้จักคุณ จนตอนนี้ เวลานี้ วินาทีนี้ ผมมั่นใจแล้วว่า ผมรักคุณ” เขาพูดกับเธอ

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 16 ดูแล

    ...เช้าวันถัดมา…“ตายแล้วคุณภูของนมมานอนทำไมตรงนี้คะ ดูซิเนี่ยกลิ่นเหล้าหึ่งเลย ลุกไปนอนข้างบนดีๆค่ะ”นมแย้มเรียกภูดินพร้อมกับเขย่าแขนชายหนุ่มให้ตื่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เพียงดาวลงมาข้างล่างพอดี“หนูดาวมาพอดีเลย ช่วยพาคุณภูไปอาบน้ำอาบท่าหน่อยลูก ทำไมถึงดื่มหนักขนาดนี้นะ”“คุณภูมานอนทำไมตรงนี้คะตื่นได้แล้วค่ะ”ภูดินลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบเพียงดาวยืนอยู่หน้าตน“ดาวผมบอกว่าไม่ให้ออกมาไง”“เช้าแล้วค่ะ ตอนนี้จะสายแล้วด้วย”ภูดินขยี้ตาพร้อมลุกขึ้นนั่ง“นี่ผมเผลอหลับไปหรอ”“ทีนมเรียกตั้งนานไม่ยอมตื่นนะคะ แล้วเมื่อคืนมีเรื่องอะไรกันรึป่าวคะ”นมแย้มถามทั้งสองคน“ไม่มีอะไรค่ะคุณนม นมพักผ่อนนะคะเดี๋ยวดาวพาคุณภูขึ้นไปข้างบนเองค่ะ”เพียงดาวรีบตอบ“งั้นนมฝากด้วยนะคะ เดี๋ยวจะไปสั่งเด็กๆทำอาหารแก้เมาค้างให้คุณภูซักหน่อย”“ไปค่ะคุณภู เป็นยังไงบ้างคะ”“ผมปวดหัว ช่วยพยุงหน่อยได้มั้ย”ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาว“เดินเองค่ะ โตป่านนี้แล้วทำไมต้องให้พยุงด้วย”เธอดุเขา“ผมปวดหัวจริงๆนะไม่เชื่อจับดูสิ”ภูดินพูดพร้อมดึงมือหญิงสาวให้ไปแตะที่หน้าผากของเขา“ตัวรุมๆจริงด้วย”“ทีนี้พาขึ้นห้องได้ยัง”“ก็ได้ค่ะ”ภูดินรีบลุกพร้อม

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 15 หวง 2

    “โห มีแต่อาหารน่าทานทั้งนั้นเลย”“ใช่มั้ยล่ะชั้นบอกแกแล้ว แกอยากกินอะไรอีกสั่งเพิ่มได้เลยส่วนชั้นขอจิบค็อกเทลซักนิ๊ดก่อน”“เดี๋ยวก็เมาก่อนหรอก”“ไม่เมาแน่นอนชั้นคอแข็งจะตาย ชั้นสั่งให้แกแก้วนึงด้วยนะ ดื่มเป็นเพื่อนชั้นหน่อย นะๆๆๆๆ”“ก็ได้ๆ แก้วเดียวพอนะ”“โอเค๊”“ขอโทษนะครับขอดื่มด้วยซักแก้วได้มั้ยครับ”ชายคนหนึ่งเดินถือแก้วมาหยุดอยู่ข้างเพียงดาว“ขอโทษนะคะไม่ค่อยถนัดดื่มค่ะ”“งั้นขอแอดไลน์ได้มั้ยครับ”“ขอโทษจริงๆนะคะ ไม่สะดวกจริงๆค่ะ”เพียงดาวปฏิเสธไปอย่างสุภาพ ก่อนชายคนนั้นจะเดินกลับโต๊ะไป“ชั้นบอกแล้วว่าแกสวยสะดุดตาจริงๆวันนี้”“พอเลยรีบทานจะได้รีบกลับ”ฟากฝั่งของภูดินที่เห็นเกตุการณ์ทุกอย่าง ก็นึกโมโหอยู่ในใจที่ปล่อยให้เธออกมากทานข้าวนอกบ้าน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งกระดกเหล้ามองหญิงสาวด้วยแววตาเข้ม“เฮ้ยไอ้ดินเป็นไรวะนั่งเงียบไม่พูดไม่จา เอาแต่ดื่มอย่างเดียว”วัชรพูดกับเพื่อนรัก“เออเก็บกดรึไงวะ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นเดี๋ยวก็เมาก่อน”เอกพูดบ้างแต่ก็ไม่มีการตอบกลับจากเพื่อนของตน“ปล่อยมันๆ มันคงเหนื่อยจากงานมั๊ง หรือว่ามึงไปอกหักจากสาวที่ไหนแล้วไม่บอกเพื่อนรึป่าววะ”“อย่างมันเนี่ยนะจะ

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 14 หวง 1

    เพียงดาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการมึนๆ และปวดหัว“ไม่น่าดื่มเยอะเลยเรา”เธอบ่นให้ตัวเองก่อนจะหยิบมือถือมาดูเวลา “นี่จะแปดโมงแล้วหรอ ตายแล้ว….”เมื่อเห็นว่าสายมากแล้วเพียงดาวจึงดีดตัวลุกออกจากที่นอนทันที รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อลงไปข้างล่าง เมื่อเธอลงมาเกือบเก้าโมงเช้าก็เห็นภูดินนั่งอ่านหนังสือพร้อมจิบกาแฟอยู่ที่โซฟา“ขอโทษนะคะ ที่ลงมาช้า”“ไม่เห็นไร ก็วันนี้วันหยุดหนิ ทานข้าวเสร็จไปค่อยนอนพักต่อก็ได้”“นี่น้ำผึ้งมะนาวมาดื่มสิจะได้หายเมาค้าง”“คุณภูรู้ได้ไงคะว่าดาวจะเมาค้าง”“คออ่อนขนาดนั้น”“ขอโทษค่ะ เมื่อคืนดาวไม่ได้สร้างความวุ่นวายให้ใช่มั้ยคะ”เขานึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน พลางคิดว่าวุ่นวายใจ️ผมนี่แหละ ก่อนจะตอบหญิงสาว”ก็ไม่นะ”“ถ้างั้นดาวก็โล่งใจค่ะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยดื่มเยอะขนาดนี้มาก่อน”“แต่ก็อย่าไปดื่มเยอะแบบนี้ที่อื่นแล้วกัน นี่ยังดีนะที่อยู่ที่บ้าน”คำพูดของชายหนุ่มทำให้เพียงดาวใจเต้นแรงเพียงแค่เขาพูดคำว่า บ้าน ทำไมถึงทำให้ใจเธอเต้นแรงและดูอบอุ่นได้ขนาดนี้“หิวรึยัง”ภูดินเอ่ยถาม“นิดหน่อยค่ะ”“พี่จันทร์ตั้งโต๊ะให้หน่อยครับ”“ค่า…คุณภู”เสียงพี่จันทร์ดังมาจากในครัว“มื้อนี้เป็นข้าวต้มก

  • เจ้าสาวบ้านไร่   บทที่ 13 ฝันดีนะ

    ในที่สุดก็ถึงวันจัดงานเลี้ยง วันนี้ภูดินให้ทุกคนทำงานแค่ครึ่งวันเพื่อให้เตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ เหลือแค่เขากับเพียงดาวที่ยังทำงานกันอยู่ณ ลานจัดกิจกรรมของฟาร์มซึ่งเป็นที่จัดงานเลี้ยงในวันนี้ ได้ถูกเนรมิตและประดับประดาด้วยไฟแสงสีอย่างสวยงาม อาหารคาวหวานรวมทั้งเครื่องดื่มมากมายถูกวางเรียงไว้บนโต๊ะ และยังมีเวทีเล็กๆสำหรับจัดกิจกรรมด้วย งานเลี้ยงวันนี้มีแค่พนักภายในภูดินฟาร์มเท่านั้นบรรยากาศจึงดูอบอุ่น เป็นกันเอง ช่วงหัวค่ำเหล่าผู้มาร่วมงานทั้งหลายเริ่มทยอยกันเข้างาน แต่ละคนต่างแต่งตัวจัดเต็มไม่มีใครน้อยหน้าใครกันเลย เริ่มมืดผู้มาร่วมงานก็มาเกือบครบขาดเพียงภูดินและเพียงดาวที่เพิ่งเสร็จจากงานช่วงเย็นจึงมาช้ากว่าเพื่อน เขาจึงให้ทุกคนทานอาหารไปก่อนเพราะกลัวทุกคนหิว˜˜ก๊อกๆๆๆ˜˜”ดาวเสร็จรึยังครับ”ภูดินที่อยู่ในชุดคาวบอยย้อนยุคเคาะประตูเรียกหญิงสาว“เสร็จแล่วค่ะ”เพียงดาวเปิดประตูออกมาพร้อมชุดเดรสกระโปรงสั้น คอวี ผ้าชีฟอง แต่งลูกไม้สีขาว มีเสื้อกั๊กสีน้ำตาลคลุมทับด้านนอก พร้อมกับรองเท้าคอมแบทสีน้ำตาล พร้อมกับผมยาวลอนรวบไปข้างหลัง ดูสวยเท่ห์ มีเสน่ห์ แอบเซ็กซี่นิดๆ ทั้งคู่เมื่อมองชุดที่ส

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status