LOGINShare
บทที่ 18
Related chapters
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 19
เมิ่งหยุนซางตกใจมาก จนเกือบล้มลงบันไดเซี่ยเหิงมือไม่ไว ก็ได้ลากแขนนางไว้เมิ่งหยุนซางยืนได้อย่างน่าสังเวช น้ำตาคลอด้วยความน้อยใจ"เหิงหลาง ท่านพี่ขัดขวางข้าไม่ให้เข้าบ้านหลายครั้งหรือว่านางไม่อยากให้ข้าแต่งงานกับท่าน?ถ้าเป็นแบบนี้ หยุนซางก็ตัดผมไปวัดเป็นแม่ชีไปเลย ดีกว่าถูกคนรังแกแบบนี้"เซี่ยเหิงกอดเอวนางไว้ แล้วก็เช็ดน้ำตาให้นางอย่างอ่อนโยน"หยุนซาง ไม่ต้องกลัว มีข้าอยู่ จะไม่ให้ใครมาทำให้เจ้าลำบากใจได้หรอก"กู้หนานมองดูเขาปลอบโยนเมิ่งหยุนซางอย่างอ่อนโยน ในใจรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยในชาติก่อนเซี่ยเหิงก็เคยพูดแบบเดียวกันกับนางเพื่อที่จะให้นางยกสมบัติให้เซี่ยรุ่ย เมิ่งหยุนซางที่อยู่ต่หน้านางก็ได้ทำตัวต่ำต้อย อ่อนโยน ไม่เคยที่จะแย่งความรักกับนางแต่บางครั้งนางก็บังเอิญเห็นฉากที่เซี่ยเหิงกอดเมิ่งหยุนซางด้วยความอ่อนโยนและเอาใจใส่อยู่หลายครั้ง ในตอนนั้นนางก็รู้สึกขมขื่นและอิจฉาขมขื่นที่ในสายตาของสามีของนางก็เต็มไปด้วยผู้หญิงคนอื่น อิจฉาเมิ่งหยุนซางที่ได้รับความรักและความอ่อนโยนจากเซี่ยเหิงดังนั้นนางจึงทุ่มเทมากขึ้นในการสอนเซี่ยรุ่ย และดูแลเรือนโฮวฝูนี้ทุกครั้งที่เซี่ยรุ่ยป
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 20
กู้หนานมองไปที่เซี่ยเหิง"ท่านผู้สืบทอดคิดว่าอย่างไร?"สีหน้าของเซี่ยเหิงเย็นชา"ข้าไม่รู้ว่าเจ้าได้ไปมีเรื่องอะไรข้างนอก แต่ว่าท่านผู้ว่าราชการได้มาเรียกแล้ว ทางเรือนโฮวฝูต้องให้ความร่วมมือเจ้าไปไปกับเจ้าหน้าเถอะ"ใบหน้าของกู้หนานซีดลง"ท่านผู้สืบทอดไปกับข้าได้หรือไม่? สถานที่อย่างศาลาว่าการ ข้าที่เป็นผู้หญิงไปคนเดียว ไม่ว่ายังไงก็ไม่ดี"เซี่ยเหิงก็ได้ขมวดคิ้ว ก็ไม่ยอมเล็กน้อยแต่ในสายตาของทุกคน ถ้าเขาปฏิเสธ กู้หนานไป มันจะทำให้คนรู้สึกว่าเขาไม่สนใจความสัมพันธ์ของพวกเขาที่เป็นสามีภรรยาเขาแอบส่งสายตาให้กับเซี่ยเฉียวหยู่เซี่ยเฉียวหยู่ได้หมดความอดทนไปนานแล้ว พบได้สัญญาณของเซี่ยเหิง ก็ได้ต่อว่ากู้หนาน"ต้องเป็นแกที่ทำค้าขายแล้วไปสร้างเรื่องไว้ ไปรังแกคนอื่น จึงทำให้คนอื่นฟ้องถึงศาลาว่าการเมืองหลวง""พวกเราเรือนเหวินชางโฮวเป็นตระกูลขุนนางที่มีชื่อเสียงทำไมเจ้าถึงได้ทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ข้างนอก ทำให้เรือนเหวินชางโฮวของเราขายหน้ามาก""แล้วยังกล้าให้พี่ชายข้าไปที่ศาลาว่าการกับเจ้า เรื่องของนายหญิงที่อยู่เรือนใน เกี่ยวอะไรกับพี่ชายข้า?ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้เป็นวันดีของพี่ชายและพี่
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 21
ศาลาว่าการเมืองหลวงผู้ว่าราชการเมืองหลวงเป็นชายชราผอม ผมน้อย นวดเคราบาง ดวงตาเล็กๆคู่หนึ่งยิ้มก่อนจะพูดอะไร"ท่านผู้สืบทอดเซี่ย นายหญิงผู้สืบทอด ท่านทั้งสองมีตำแหน่งและยศที่ได้แต่งตั้ง สามารถยืนพูดได้เลย"ชายชราตบโต๊ะด้วยความตกใจ"นำโจทก์มา"พร้อมกับเสียงตะโกนต่ำที่น่าขนลุก เจ้าหน้าที่นำชายวัยกลางคนที่มีหนวดสองขีดเดินเข้ามา"โจทก์ชื่ออะไร? ทำไมถึงมาฟ้องนายหญิงผู้สืบทอดเรือนเหวินชางโฮว?"ชายวัยกลางคนพูด"ข้าน้อยชื่อจางเฉียง ฟ้องนายหญิงผู้สืบทอดเรือนเหวินชางโฮวที่ค้างค่าเช่าบ้านของข้าน้อยเป็นเวลาสองปี ข้าน้อยทวงถามหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้มา และยังถูกทำร้ายร่างกายอีก"จางเฉียงดึงเสื้อผ้าออก เผยให้เห็นรอยฟกช้ำดำเขียวบนร่างกายนั่นคือร่องรอยของการถูกชกต่อยและเตะทุกคนรอบข้างตกใจ"ค้างค่าเช่าบ้านของคนอื่นไม่จ่าย แล้วยังทำร้ายคนอื่นอีก มากเกินไปแล้ว""นายหญิงผู้สืบทอดเซี่ยใช้กำลังข่มเหงผู้อื่น เป็นหญิงชั่วร้าย!"เซี่ยเหิงได้ยินคนรอบข้างพูดแบบนี้ ตาก็ได้เป็นประกายถ้าวันนี้สามารถทำให้ชื่อเสียงของกู้หนานไม่ได้ ต่อไปก็จะควบคุมกู้หนานได้ง่ายๆ เขามองไปที่กู้หนานด้วยสีหน้าเย็นชา"เป็นถึง
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 22
ดวงตาของผู้ว่าราชการเมืองหลวงเปล่งประกายเหมือนหมูป่าในทุ่งแตงโม"จริงหรือ? เจ้าแน่ใจหรือว่าคนที่อาศัยอยู่ในบ้านของเจ้าคือผู้สืบทอดเซี่ย?"จางเฉียงสาบานอย่างจริงจัง"จริงแท้แน่นอน ข้าน้อยแม้จะเคยพบเขาเพียงสองครั้ง แต่เขามีความสง่างาม และมีไฝเสน่ห์ที่คิ้ว ข้าน้อยเห็นแล้วจึงจำได้"เซี่ยเหิงได้มีไฝเสน่ห์ที่คิ้วจริงสีหน้าเขาเย็นชาและโกรธ"พูดไร้สาระ ท่านไม่เคยเจอเจ้ามาก่อน จะยอมให้เจ้ากล่าวหาตามใจได้อย่างไร"จางเฉียงส่ายหัว"ท่านผู้สืบทอดจำไม่ได้ข้า แต่ข้าจำท่านผู้สืบทอดได้ ในช่วงเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างปีนี้ ข้าเคยไปที่บ้านเพื่อขอค่าเช่าบ้านตอนนั้นก็เห็นท่านผู้สืบทอดและนายหญิงกำลังชมดอกไม้ในสวน ท่านผู้สืบทอดเด็ดดอกไม้ดอกหนึ่งเสียบไว้บนผมของนายหญิงนายหยญิงก็ยิ้มอย่างมีความสุข ตอนนั้นข้าน้อยยังรู้สึกประทับใจในความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างท่านผู้สืบทอดและนายหญิง"จางเฉียงพูดอย่างมั่นใจ คำพูดของเขาทำให้เกิดความฮือฮาในศาลอีกครั้ง"ข้าฟังมาตั้งนานแล้ว ดูเหมือนว่าท่านผู้สืบทอดเซี่ยพาผู้หญิงอีกคนไปอยู่ในบ้านหลังนั้นนะ""โอ้พระเจ้า ที่แท้ท่านผู้สืบทอดเซี่ยเลี้ยงชู้ข้างนอก และยังเช่าบ้านในนามของนา
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 23
พรุ๊ดในฝูงชนมีเสียงหัวเราะดังลั่นออกมา"ตลกจริงๆ ผู้สืบทอดเรือนโฮวฝูเช่าห้องให้เมียน้อยข้างนอก แต่กลับไม่มีเงินจ่ายค่าเช่า"สีหน้าของเซี่ยเหิงเหมือนสีที่หกเลอะเทอะ ซีดแดงสลับกันเขาจ้องมองฝูงชนด้วยความโกรธ"ข้าไม่ได้เลี้ยงเมียน้อย"หลังตะโกนก็ได้มองคนรอบๆที่มีสีหน้าต่างกัน เขาก็รู้สึกไม่พอใจอีกครั้งจะอธิบายกับกลุ่มคนที่ไม่รู้เรื่องทำไม?เขาหันไปมองกู้หนาน ส่งสัญญาณให้กู้หนานเอาเงินหนึ่งพันตำลึงออกมาอีกกู้หนานมีสีหน้าลำบากใจ"วันนี้ออกมาอย่างเร่งรีบ ข้าไม่ได้พกเงินติดตัวมาเลย อ๊ะ ท่านแม่ยายมาแล้ว"กู้หนานเห็นเจ้าหญิงห้วยหยางและเมิ่งหยุนซางที่อยู่หลังฝูงชนอย่างรวดเร็วและพูดเสียงดังว่า:"ท่านแม่ยายน่าจะมีเงินนะ?"ทุกสายตาจับจ้องไปที่เจ้าหญิงห้วยหยางและเมิ่งหยุนซางเมิ่งหยุนซางหน้าซีดเผือด ถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัวจางเฉียงวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นเต้นและจับแขนเสื้อของเมิ่งหยุนซาง"นายหญิงอยู่ที่นี่เอง ท่านผู้สืบทอดและนายหญิงอาศัยอยู่ในบ้านของข้าเป็นเวลาสี่ปี แต่จ่ายค่าเช่าเพียงสองปี......"เมิ่งหยุนซางก็ได้ตกใจที่เขาจู่ๆ ได้พุ่งเข้ามา ก็ได้สะบัดจางเฉียงออก ก็ได้ตะโกนว่า:"ป
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 24
เขากระซิบปลอบกู้หนาน มองกู้หนานด้วยสายตาขอร้องกู้หนานรู้สึกซะใจเล็กน้อยในใจเซี่ยเหิงถึงกับขอร้องนางในชาติก่อน ไม่ว่านางจะควักเงินเพื่อให้งานเซี่ยเหิงราบลื่น หรือนางที่ได้ทำการเยือนกระท่อมสามคราเพื่อจ้างอาจารย์ในราคาที่แพงเพื่อเซี่ยรุ่ยอย่างมากเซี่ยเหิงก็แค่พูดคำพูดอย่างอ่อนโยนกับนางราวกับนางเป็นขอทาน เหมือนว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่นางควรทำแต่ตอนนี้นางก็แค่เปิดโปงความสัมพันธ์ของเขากับเมิ่งหยุนซาง เซี่ยเหิงกลัวแล้วหรือ?นางส่งสัญญาณให้เซี่ยเหิงฟังเสียงวิจารณ์จากของคนรอบข้าง"ได้ยินมาว่าท่านผู้สืบทอดเซี่ยมีความสามารถและมีพรสวรรค์ตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้""ยังไม่ได้แต่งงานแต่เลี้ยงชู้นอกบ้าน แล้วยังแต่งงานกับชู้นอกบ้านให้เป็นภรรยาเท่าเทียมกัน ตระกูลขุนนางทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้อย่างไร"ยังมีเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธดังเป็นพิเศษ"ทั้งครอบครัวร่วมหัวกันหลอกนายหญิงผู้สืบทอด ให้ชู้นอกเป็นภรรยาเท่าเทียม นี่มันหลงใหลอนุจนละเลยภรรยาชัดๆ วันนี้ผู้ตรวจราชการราชสำนักมีเรื่องให้เขียนแล้ว"สีหน้าของเซี่ยเหิงเปลี่ยนไปทันที ชื่อเสียงของเขาจะถูกทำลายไม่ได้กู้หนานกัด
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 25
มีคนยืนอยู่ข้างนอกประตูกู้หนานมองเห็นเซียวเหยียนในทันทีเขาพิงเสาที่ระเบียงนอกประตู มือทั้งสองข้างกอดอก เสื้อคลุมแขนยาวสีดำทำให้เขาดูสูงส่งและสง่างามในตอนที่ตาประสานกัน กู้หนานกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างรวดเร็ว ใบหน้าซีดเล็กน้อยเซียวเหยียนมาถึงเมื่อไหร่ สถานการณ์เมื่อครู่ เขาเห็นทั้งหมดแล้วหรือยัง?สามีมีชู้นอกบ้าน หาเหตุผลหลอกนางเพื่อแต่งงานในนามของภรรยาเท่าเทียมประชาชนที่อยู่นอกประตูต่างรู้สึกว่านางสงสารและเห็นใจนางเดิมนี่คือสิ่งที่กู้หนานต้องการแต่ในตอนที่เห็นเซียวเหยียน นางก็รู้สึกว่าตนดูนางสมเพช ในความน่าสมเพชนั้นยังมีความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ปะปนอยู่ไม่รู้ว่าทำไม นางไม่อยากให้เซียวเหยียนเห็นตัวเองที่น่าสงสารในสายตาของคนอื่นไม่เพียงแต่กู้หนานเห็นเซียวเหยียน ผู้ว่าราชการเมืองหลวงก็เห็นเช่นกัน ก็รีบลงมาแสดงความเคารพ"ข้าพเจ้าพบองค์ชายจิ่ง องค์ชายจิ่งมาที่ศาลาว่าการเมืองหลวง มีอะไรจะรับเหรอขอรับ?"ผู้ว่าราชการเมืองหลวงเชิญเซียวเหยียนเข้ามา แล้วก็เดาความคิดของเขาเจ้าหญิงห้วยหยางและเซี่ยเหิงไม่คิดว่าองค์ชายจิ่งจะปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ใบหน้าของทั้งสองก็ดูไม
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 26
ผู้ว่าราชการเมืองหลวงก็ได้ให้คนเก็บสัญญาขายตัวอีกฉบับไว้เป็นการขึ้นทำเบียน แล้วเอาอีกฉบับให้กู้หนานจางเฉียงพูดอย่างน่าสงสารอยู่ข้างๆ ว่า"ท่านผู้สืบทอดยังไม่ได้คืนค่าเช่าห้องให้กับข้าน้อยเลย"เซี่ยเหิงโมโหจนแทบอยากด่าคน แต่ภายในสายตาประชาชนก็ไม่กล้าด่าออกมา ก็ทำได้แค่กัดฟันมองไปทางเจ้าหญิงห้วยหยางเจ้าหญิงห้วยหยางสั่งให้คนใช้เอาเงินหนึ่งพันตำลึงให้จางเฉียง และไม่ลืมเตือนไปว่า"เจ้าได้เงินไปแล้ว เรื่องนี้ถือว่าจบไป หวังว่าเจ้าจะไม่ไปพูดพล่อยๆ ข้างนอก"จางเฉียงดีใจมากที่ได้รับเงินและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว"นายหญิงวางใจได้เลย ข้าจะไม่พูดอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าขอให้ท่านผู้สืบทอดและนายหญิงมีอายุยืนยาวอ้อ ยังมีท่านผู้สืบทอดและภรรยาคนนั้น โอ้ ไม่ใช่ อนุภรรยาที่ให้กำเนิดลูก......"เห็นว่าจางเฉียงกำลังจะพูดเรื่องของรุ่ยเกอออกมา เซี่ยเหิงและเจ้าหญิงห้วยหยางตกใจมากทันใดนั้นตาก็เหลือบ และทั้งตัวอ่อนล้มลงกับพื้นเซี่ยเหิงก็ได้พุ่งไป ตะโกนเสียงดังกรบเสียงของจางเฉียง"ท่านแม่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?""เร็วเข้า ใครก็ได้ ช่วยพาท่านแม่กลับบ้านหน่อย"ผู้ว่าราชการเมืองหลวงมองไปที่เจ้าหญิงห้วยหยางที่เป็นล
Latest chapter
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 40
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 39
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 38
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 37
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 36
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 35
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 34
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 33
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 32
