ในคืนแต่งงานคนรักถูกสังหาร และนางถูกจับเป็นเชลยแขวนป้ายรับแขก ชีวิตนับจากนี้ของแพทย์หญิงซึ่งย้อนเวลามาอยู่ในร่างสตรีแสนอาภัพ ต้องหลบหนีให้พ้นเงื้อมมือทรราช ผู้เป็นทั้งบิดาเด็กในครรภ์ และพ่อสามี!
ดูเพิ่มเติมไม่ยอมตกเป็นหมากของคนชั่ว ซ่างเป่าเหลียนไม่ได้ยังอยู่ที่ส่วนพักผ่อนของรั่วจิ้ง พอตกค่ำอีกฝ่ายหนาวสั่น ทั้งมีอาการเพ้อ นางมีไข้อ่อนๆ ได้กินยาแล้วดีขึ้นบ้าง ทว่ากลับมีเรื่องให้คิดมากมาย จึงทำให้ป่วยใจ แล้วส่งผลถึงร่างกาย “ฮูหยิน หากเกิดเรื่องร้ายกับนาง จะส่งผลถึงเราหรือไม่เจ้าคะ” คำถามจากหวังตัน ทำให้ซ่างเป่าเหลียนตระหนักได้ว่า ชีวิตทุกคนซึ่งอยู่ที่นี่ เป็นตายรั่วจิ้งล้วนเป็นผู้กำหนด “ขอแค่อย่าประมาท อีกอย่าง... เท่าที่ข้ารู้ อย่างไร รั่วจิ้งก็ไม่มีหมอคนอื่นช่วยนางได้ในยามนี้ และถึงจะหามาได้ก่อนนางคลอด ก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย ตัวข้ามีความรู้ไม่มากไม่น้อย แต่เชื่อว่า หากนางทำตามที่บอกไว้อย่างเคร่งครัด อย่างไรย่อมได้หลานให้แก่ฟ่านเทียนโหวแน่นอน” ซ่างเป่าเหลียนกล่าวจบ คนที่นางไม่อยากเห็นหน้าที่สุดในยามนี้ก็ปรากฏตัว ไคซีมีสีหน้าที่เครียด น้ำเสียงเขาที่สื่อสารกับซ่างเป่าเหลียนทำให้รู้ว่า มีแผนมากมายในใจ และเขาไม่อยากให้นางอยู่ที่นี่ “ข้าต้องการพูดคุยกับอาเหลียนเพียงลำพัง จงตามข้าไปเถิด” หญิงสาวหันไปส่งสัญญาณให้ หวังตันอีกฝ่าย ไม่ได้แสดงท่าทางตื่นต
รักษาไข้หวัด ซ่างเป่าเหลียนให้ความสนใจกับโรงสมุนไพรของรั่วจิ้งมาก เพราะมีทั้งสิ่งที่ช่วยรักษาโรคและทำให้เกิดพิษ นี่คือความสามารถของคนสกุลฟ่าน ซึ่งนับว่าใช้ประโยชน์ได้ดี ในช่วงนี้ นางยังดูแลรั่วจิ้งอย่างดี ไม่ได้คิดจะวางยา เพื่อให้อีกฝ่ายป่วยไข้ เหตุนี้รั่วจิ้งจึงมีอาการดีวันดีคืน หากสายตาของอีกฝ่ายยังพร่าเบลอ ส่วนการมองเห็นของซ่างเป่าเหลียน กลับมาดีขึ้นเป็นลำดับ ที่โรงสมุนไพรแห่งนี้ นับว่ามีงานให้ทำตลอด ซึ่งหากสำรวจให้ดี แพทย์ที่เห็นอยู่ในกลุ่ม บางคนมาจากค่ายทหารสกุลตง “นายหญิง คนพวกนั้นบ่าวจำได้” “อย่าได้เสียงดังไป ข้าก็รู้เหมือนกับเสี่ยวเหยา เหตุนี้ จึงทำให้แม่ทัพตงมีพิษตกค้างในร่างกาย คงเป็นเพราะมีสายลับของฟ่านเทียนโหวปะปนอยู่มิน้อย เจ้ารู้หรือไม่ ผู้ใดดูแลเรื่องเสบียง และยารักษาโรคของสกุลตง” สิงตู้เหยาคิดอยู่พักใหญ่ นางก็ร้องอ๋อ “หากจำไม่ผิด คุณชายห้าและสกุลเดิมของเขาเจ้าค่ะ” “เยี่ยงนั้น ทุกอย่างก็ไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมาย ยามนี้ การที่ข้ามาอยู่ที่นี่ นับว่าฟ้าลิขิตไว้ เอาล่ะ จากนี้เราต้องปรุงยาไว้หลายเทียบ เพื่อใช้
ข้อแลกเปลี่ยน นอกจากซุนหรานที่มีระเบิดผูกไว้กับร่างกาย คนในโรงเตี๊ยมอีกหลายคนก็มีชะตากรรมไม่ต่างจากเด็กชาย และนั่นทำให้ซ่างเป่าเหลียนต้องตัดสินใจด่วนว่าจะทำเช่นไร “ฮูหยิน เสี่ยงอันตรายเกิดไป อีกอย่างแม้จะช่วยอีกฝ่ายให้คลอดสำเร็จ แต่ท่านจะถูกจับเป็นตัวประกันอยู่ดี” ซ่างเป่าเหลียนพยักหน้าเข้าใจ และตอบหวังตัน “ไม่ใช่ว่าข้าไม่เคยถูกรั่วจิ้งจับเป็นตัวประกัน แต่ยามนี้นางคงต้องการตัวข้า นั่นทำให้รู้ว่าครรภ์นางมีปัญหาแน่นอน อีกอย่างจนกว่านางจะคลอด และเด็กปลอดภัยดี ข้าย่อมมีชีวิตอยู่ แม่บ้านหวังคิดว่า ช่วงเวลาดังกล่าว แม่ทัพตงจะทำการสำเร็จหรือไม่” หวังตันไม่อยากตอบเรื่องนี้ และนางโอดครวญว่า “อย่างไร ท่านจะเป็นตัวประกันฝ่ายฟ่านเทียนโหวไม่ได้” “ที่แม่บ้านหวังกล่าวมาถูกต้อง แต่ความปลอดภัยของข้า สำคัญก็ส่วนหนึ่ง แต่ไม่เท่ากับสิ่งที่แม่ทัพตงกำลังกระทำอยู่” “ฮูหยินหมายถึง...” “เมื่อข้าอยู่กับศัตรู ย่อมรักษาชีวิตตนกับเด็กในครรภ์ไว้ได้ ฟังแล้วอาจเป็นเรื่องน่าขัน แต่อย่างน้อยก็ไม่ต้องหนีไปเรื่อยๆ ซึ่งอาจทำให้มีคนล้มตายมากมาย อีกอย่
ซ่างเป่าเหลียนออกจากเรือนบ้านสวนด้วยรถม้า และใช้เวลาเดินทางเพียงประเดี๋ยวเดียว ถ้ำดังกล่าวอยู่ไม่ไกลนัก แต่ลับตาคน ทั้งมีค่ายกลด้วย ยามนี้สิงตู้เหยาทำความสะอาดบาดแผลเบื้องตนให้เด็กทั้งสองแล้ว ฝ่ายลู่เถียนหลับสนิท กระนั้นยังมีน้ำตาไหลอาบข้างแก้ม ส่วนซุนหรานอาการน่าเป็นห่วง ซ่างเป่าเหลียนหยิบของออกมาจากหีบยาเทพธิดา นางต้องเอาลูกธนูออก และฉีดยาให้เขา ยามนั้นมีทั้งหวังตัน และสิงตู้เหยาเป็นลูกมือ ส่วนโจวซ่งดูต้นทางด้านนอก การรักษาเด็กทั้งคู่แม้จะยุ่งยากสักหน่อย แต่เป็นไปด้วยดี ซึ่งทั้งหวังตัน สิงตู้เหยานับว่าที่มีความก้าวหน้ายอดเยี่ยม ในการปฐมพยาบาล จึงผ่อนแรงของซ่างเป่าเหลียนไปได้มาก ทว่าตลอดเวลาที่ซ่างเป่าเหลียนวุ่นวายอยู่นั้น เสี่ยวซานสนุกที่นางเลี้ยง แสดงพฤติกรรมแปลกๆ เดี๋ยวเห่า ขู่ และวิ่งไปมาด้านนอก “คงมีบางสิ่งที่ผิดปกติ เสี่ยวเหยาออกไปดูด้านนอก และให้อาซ่งตรวจสอบทุกอย่างมากกว่าปกติ” หญิงสาวบอกอีกฝ่าย สิงตู้เหยารู้ว่าความต้องการของนางคือสิ่งใด ฝ่ายโจวซ่งได้รับข้อมูลจากนกพิราบสื่อสาร แจ้งว่ายามนี้มีการเคลื่อนไหวของไคซี เรื่องนี้
ซุนหรานกับลู่เถียน หากนับเวลาแล้ว ตอนนี้เกือบสี่เดือนเศษที่ซ่างเป่าเหลียนมาอยู่เรือนบ้านสวน ซึ่งของใช้ต่างๆ นางมีครบ ถึงอย่างนั้นยังขาดบางส่วนที่ต้องการ เป็นเกลือบ้าง แป้งทำขนมบ้าง รวมถึงด้ายที่ใช้เย็บผ้า อนึ่งด้วยสิงตู้เหยายังเป็นเด็กสาว การให้นางได้ออกไปสูดอากาศด้านนอก ย่อมเป็นสิ่งที่ดี “เสี่ยวเหยาห้ามเหลวไหลเชียว ได้ของแล้วจงกลับทันที และอาซ่งสั่งสิ่งใด เจ้าต้องเชื่อฟังเขา” “แม่บ้านหวัง ข้าเป็นเด็กดี ไม่เคยทำเรื่องผิดต่อคำสั่งสักครั้ง ไม่อย่างนั้นนายหญิงจะอนุญาต ให้ไปซื้อของหรือ” สิงตู้เหยาตอบ และมองไปยังท้องของซ่างเป่าเหลียน มันโตขึ้นมาก ด้วยเหตุนี้ ทุกอย่างจึงต้องรีบเตรียมการแต่เนิ่นๆ “นายหญิงเจ้าคะ บ่าวจะซื้อของเล่นมาไว้ให้คุณชายน้อยด้วย” สิงตู้เหยาว่าแล้วก็ล้วงเข้าไปในอกเสื้อ นางมีเงินอยู่จำนวนหนึ่ง เก็บไว้ตั้งแต่เริ่มทำงาน และมากพอจะซื้อสิ่งของได้ตามใจ “อย่าลำบากเลยเสี่ยวเหยา สิ่งใดที่เจ้าอยากได้ ซื้อให้ตนเถิด ส่วนลูกของข้านั้น หากประหยัดได้ นับว่าดี” แม้ได้ยินอย่างนั้น แต่สิงตู้เหยาอยากซื้อทั้งกำไรข้อมือ ข้อเท้า รวมถึงเส
สามีเดินทางไกล ตงเยี่ยหรงไม่อยากห่างจากซ่างเป่าเหลียนสักเท่าใด ตัวนางก็ไม่ได้ทำให้เขาเป็นกังวล “เดินทางไกลเช่นนี้ เทียนเกอรักษาตัวด้วย” นางบอกเขาและมองดูม้าตัวโต กับสิ่งของต่างๆ ที่จัดเตรียมให้ชายหนุ่ม ยามนี้ใจโหวงพิกล แต่ก็ไม่คิดเอ่ยสิ่งใดที่จะทำให้เขาคิดมาก “ลูกเต่าน้อย ลืมตาขึ้นมาดูโลกเมื่อใด ข้าจะมารับขวัญเขาทันที” “ได้ ข้าจะรอให้ท่านเรียกชื่อของเขาเป็นคนแรก หากไม่พบหน้าท่าน เด็กคนนี้จะไร้แซ่ ไร้ชื่อ” นางประกาศเช่นนั้น คนที่ยืนด้านหลังออกไป ก็อดใจคอไม่ดี เนื่องจากรู้ว่า สถานการณ์บ้านเมืองคับขันมาก แต่ซ่างเป่าเหลียนอ่านนิยายเรื่องนี้จบแล้ว อย่างไรตงเยี่ยหรงก็มีชีวิตรอด ส่วนเจ้าของร่างแม้ชีวิตพลิกผลัน แต่ก็อยู่จนวาระสุดท้ายของหน้านิยาย และนี่จะทำให้นางใช้ความรู้ ที่มีเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น ส่วนตงเยี่ยหรงก็ปกป้องราษฎรและบ้านเมืองนั่นคือสิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุด และยามนี้ สถานการณ์บีบบังคับเหลือเกิน ฟ่านเทียนโหวได้ยึดครองพื้นที่ต่างๆ ของแคว้นเจียงหนาน โดยเป็นฝ่ายหนุนหลังหลี่หว่านอี้ (องค์ชายสี่) ฝ่ายนั้นยอมพลีชีพทั้งพระชายาของตน รวมถึงลูกชา
อาหารมื้อเย็นสร้างความสุขให้ทุกคนมาก หนุ่มๆ ได้ดื่มสุราด้วย แต่คนที่ซ่างเป่าเหลียนห้ามดื่ม คือตงเยี่ยหรง ด้วยนางรู้ว่าเหล้าเข้าปากเขาแล้ว คนที่ต้องเหนื่อยหนักก็คือนาง อีกอย่างเรือนหลังเล็กๆ ไม่เหมาะให้เขาทำรุ่มร่าม เช่นนี้ห้ามเขาดื่มย่อมปลอดภัยที่สุด “ถูกต้องแม่เลี้ยง หากบิดาดื่ม เกรงว่าจะเป็นอันตรายต่อทุกคน และข้านี่แหละต้องหาวิธีทำให้เขาส่างเมาด้วย” เจี้ยนจางว่าแล้วก็หัวเราะเสียงดังลั่น พลอยให้คนที่เหลือฮาครืน ทว่าตงเยี่ยหรงทำเสียงฮึ่มๆ ปราม เขาเลยต้องรีบปิดปากและแสร้งทำไม่รู้ ไม่ชี้ กระทั่งช่วงดึก ซ่างเป่าเหลียนพยายามไล่ให้ตงเยี่ยหรงไปนอนที่อื่น ไม่ใช่พยายามจะอยู่ใกล้ชิดนางเช่นนี้ เตียงนอนแม้ไม่ได้เล็ก ทว่าเป็นตงเยี่ยหรงที่หากนอนด้วยกัน เขาก็ไม่ปล่อยนางให้ห่างตัว เดี๋ยวกอด เดี๋ยวหอม มือใหญ่ชอบล้วงลึก ถันสองข้างหน้าถูกบีบนวด สลับการดูดดุน ส่วนกลีบงามๆ นั้น เขาก็ไม่วายแทรกนิ้วเข้าไปซอยเย้าหยอก จนนางหวีดเสียงสูงต่ำเพื่อระบายความซาบซ่าน “เหลียนเหลียน...หน้าที่ข้าคือกล่อมเจ้าลูกเต่า และให้ทำให้เขาไม่ดื้อ ซุกซนก่อกวนจนเจ้านอนไม่หลับ” “ฮึ ดูเหมือนเท
รสหวานของฮูหยิน หวังตันเตรียมของหลายอย่างสำหรับการดูแลคนตั้งครรภ์ ส่วนสิงตู้เหยาในช่วงเวลาเพียงไม่นานนางเติบโตขึ้น เรียกว่าจากเด็กหญิง ได้กลายเป็นเด็กสาวแล้ว นอกจากนั้นยังรู้จักรักสวยรักงามมาก สาวใช้เขินอายโจวซ่งบ่อยครั้ง ทั้งยังชอบมาขอยืมชาดทาปาก และดินสอเขียนคิ้วของหวังตันเพื่อเติมหน้าให้ตนงดงามด้วย ส่วนหนุ่มๆ ทั้งสาม เรียกได้ว่าหายไปตลอดทั้งวัน พอกลับมา ก็มีเนื้อสัตว์มาให้ทำไว้เป็นอาหาร ทั้งเนื้อแห้ง แล้วรมควันเก็บไว้กิน “เช่นนี้ ข้าคงไม่ต้องเดินทางไปเมืองหวางอินแล้วสินะ” ซ่างเป่าเหลียนถามหวังตัน และอีกฝ่ายก็ไม่ได้อย่างปิดบังสิ่งใดอีก “อาเหลียน บอกตามตรง บ้านเมืองกำลังเข้าสู่สงคราม ยามนี้แคว้นเจียงหนานของเราย่อมต้องเจอเรื่องร้ายแรงเป็นแน่ เมืองหวางอิน แม้จะปลอดภัยแต่เกรงว่า อาหารการกินคงลำบากมิได้ ซ่อนตัวอยู่ที่นี่ จนเด็กน้อยคลอดออกมาเสียก่อนเถิด เรื่องนี้ย่อมจำเป็นยิ่ง” หวังตันกล่าวเช่นนั้น ด้วยประเมินว่าฝ่ายฟ่านเทียนโหวคงไม่ยกกำลังผ่านเส้นทางเมืองนี่ ฝ่ายสิงตู้เหยามีบางสิ่งที่ยังคาใจ ด้วยนางเป็นคนต้มน้ำแกงคุมกำเนิดให้ซ่างเป่
แม่เลี้ยงของคุณชายสี่ สองวันต่อมา ซ่างเป่าเหลียนตั้งใจจะไปทำอาหาร ทว่าตอนนี้นางไม่เหลือแรงใดๆ เมื่อเช้ามืดลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายได้ คนตัวโตก็โผล่เข้ามาหา แล้วป้อนน้ำผึ้งให้นาง และมีผลไม้สองสามชนิด ได้กินแล้วก็ชอบใจ ทว่าแทนที่จะได้ไปทำสิ่งอื่น เขากับยิ้มหวาน ดวงตาคมคู่นั้นพราวระยับ “เกออยากจูบหมอเหลียน” เสียงผู้ชายตัวโตฟังแล้ว ก็เคลิ้มได้เลย นางไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำตัวให้ต้องว้าวุ่นใจเช่นนี้ “จูบเท่านั้นใช่หรือไม่”ถามเขา ทั้งที่รู้ว่าความต้องการของชายหนุ่มยกมากกว่านั้น “อันที่จริงเกออยากจูบอย่างเดียวเท่านั้น แต่กลัวเหลียนเหลียน... น้อยใจ ขอบอกรักด้วยได้หรือไม่ ทั้งตัวเจ้าแล้วก็ลูกเต่าน้อยในท้อง” และยามนี้ เขาแทนตัวเองว่า เกอ ช่างน่ารักยิ่ง ฝ่ายนางก็ไม่เกี่ยง อย่างไรแม้ร่างกายนี้ยังอายุน้อย ทว่าในโลกแห่งความจริงอายุนางกับเขานับว่าใกล้เคียง ดูเหมือนว่า เขาในอีกบทบาทยามเป็นจอมทัพจะบ้าอำนาจแสนเผด็จการสักหน่อย ทว่าเมื่ออยู่กับนางที่นี่ ตงเยี่ยหรงถอดยศและตำแหน่ง เรื่องใดๆ ที่หนักอึ้ง เขาวางไว้ข้างหลัง ดังนั้นจึงเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่นางแอบเผลอไผ
“คณิกา...เสี่ยวเหลียน!” เขาเรียกนางเสียงดังเข้ม อีกนิดเดียวก็ใกล้เคียงกับการตวาด และยังไม่หยุดใช้อารมณ์ฉุนเฉียวต่อ “เปลื้องผ้าออกให้หมด แล้วคลานสี่ขาเยี่ยงสุนัขออกมารับใช้ข้าเดี๋ยวนี้” ซ่างเป่าเหลียนนึกฉุนอีกฝ่าย และนางไม่ได้บ้าจี้คิดทำเรื่องไร้สาระอย่างที่เขาบอก มือเรียวสวยหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับร่างกายทรงเสน่ห์ เสื้อชั้นนอกและในตอนนี้ปกปิดส่วนเว้าส่วนโค้งนางจนมิด แล้วจึงก้าวออกไปด้านนอก ยามนั้นนางพบว่า ข้างแก้มเขาที่นางเคยฝากรอยแผลไว้เมื่อคืนก่อน ดูน่ากลัวกว่าเดิม ราวกับเขาไม่ได้สนใจทำความสะอาด หรือรักษาให้มันหาย ฝ่ายดวงตาเหยี่ยวจ้องนางกลับ และมุมปากบางยกยิ้มดูร้ายกาจเหลือใจ “เจ้าทำบัดซบทิ้งแผลไว้บนใบหน้าข้า ความอัปลักษณ์นี้ สมควรเป็นสตรีแพศยาต้องชดใช้” ฮึ ใบหน้าเขาอัปลักษณ์ก็ดี ต่อจากนี้คงเป็นร่างกายส่วนอื่นที่นางจะทำให้พิการทีละอย่าง และทรมานเขาให้หนัก คนแซ่ตงจะได้ไม่มีปัญญาไล่ตามรังควานสตรีผู้นี้ไปตลอดชีวิตของเขา***************รับแรงกระแทก ค่ายทหารตระกูลตง ณ เมืองเหนี่ยว หญิงสาวพยายามตั้งสติตนให้ได้เร็วที่สุด พร้อมรวบรวมพลังเพื่อปกป้องร่างก...
ความคิดเห็น