EP.12 ความฝันสู่ความจริง (NC)

EP.12

ไม่รู้ว่านอนไปนานแค่ไหน แต่ที่แน่ๆ ฉันนอนฝันร้ายสุดๆ ฝันถึงแต่พี่เขา จดจำแต่เรือนร่างอันแข็งแกร่งและทรงเสน่ห์นั้นแทบทุกส่วน แถมในฝันก็เป็นฉันที่เอาแต่กอดรัดฟัดเหวี่ยงร่างกายเขาอย่างหิวโหย จนคิดตลกไปว่าเขาเล่นของใส่ฉันรึเปล่า หรือแท้จริงแล้วฉันมันพวกหื่นกระหายเกินเบอร์

ตอนนี้ระหว่างขาของฉันมันชุ่มแฉะเต็มไปด้วยน้ำรัก หรือที่ใครๆ เรียกว่าฝันเปียกนั่นแหละ ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้มานานมากจริงๆ  ให้ตายเถอะหลับแล้วยังเสือกมีอารมณ์ร่วมอีก

“แม่งเอ้ย...ทำไมพี่เวลล์ถึงทำให้กลายเป็นคนหื่นกามได้ขนาดนี้เนี้ย รู้ถึงไหนอายถึงนั่น”

เพราะอารมณ์ที่ค้างต่อจากฝัน ตื่นมาก็ยังคงกระสับกระส่าย วาบหวิวไปทั้งตัว ซ่านไปหมด จึงลุกจากเตียงไปโต๊ะเครื่องแป้งหยิบเซ็กทอยที่ลิ้นชัก เดินกลับมาบนเตียง

อารมณ์อันเร่าร้อน ทั้งเนื้อทั้งตัวรุ่มร้อนไปหมด มือหนึ่งก็เฟ้นหน้าอกตัวเองอย่างเสียวซ่าน อีกมือหนึ่งก็จับเจ้าอุปกรณ์แท่งสวรรค์ที่สั่งออนไลน์มาสอดใส่ลงไประหว่างขาที่เปียกชื้นแฉะค่อยๆ ดันเข้าไปจนมิดโคน

“อ่า...” ชักเข้าออกช้าๆ เป็นจังหวะพลานนึกถึงใบหน้าเขาคนนั้น กระตุ้นให้เกิดอารมณ์พลุ่งพล่าน ขนลุกไปทั้งตัว

“พะ...พี่เวลล์ อ่า...ซี๊ด” ฉันทำอยู่แบบนั้นสักพัก เมื่อรู้สึกว่าใกล้จะถึงจุดสุดยอด ฉันก็กระหน่ำเร่งจังหวะเร็วขึ้น แรงขึ้น จนร่างกายกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้

“อ่า....ฟวู่...” ฉันหลับตาพริ้มฟินถึงขีดสุด ทอดกายแผ่ร่างบนเตียงนอนของตัวเองอย่างสุขสม ถอดถอนลมหายใจยาวๆ ด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะลืมตาลุกขึ้นนั่งประสานมือยืดตัวขึ้นอย่างสบายตัว เปลือกตาที่สนิทอยู่ก็ค่อยๆเปิดออกเผยดวงตาแห่งความสุขกาย  แต่..

“เหี้ย!!” ฉันอุทานเสียงออกมาดังสนั่นอย่างลืมตัว ด้วยความตกใจ มือข้างหนึ่งดึงผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาคลุมช่วงล่างที่อ้าอล่างฉ่างอย่างฉับพลัน เมื่อสายตามองเห็นว่ามีชายคนที่ไม่อยากให้มาเห็นฉันในสภาพนี้ที่สุด เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตผูกไทด์ กางเกงสแล็คสีดำ ใบหน้าที่จดจำได้ดีสวมใส่แว่นกรอบเงินราวกลับเพิ่งกลับจากที่ฝึกงานของเขา ซึ่งตอนนี้เขากำลังยืนพิงขอบประตูห้องของฉันทอดสายตาเรียบนิ่งมาอย่างตั้งใจ คาดเดาอะไรไม่ได้อย่างเคย

ฉันนิ่งเงียบกลืนน้ำลายไปหลายอึก แต่พอนึกได้ว่านี่มันห้องของฉัน ฉันก็เริ่มจะมีคำถามมากมายกับเขา

“รุ่นพี่  เข้ามาได้ไงคะ”

“ลืมของ เลยยืมกุญแจน้องมีนกลับมาเอา”

“แล้วพี่เข้ามาห้องแจนได้ไง เสียมารยาท”

“ประตูเปิดอยู่ แล้วพี่ก็ได้ยินเสียงคนร้องเหมือนจะเป็นจะตายเลยมาดู” เขาพูดไปพลางหันหน้ามามองพร้อมกับมือที่ดันแว่นกรอบเงินให้เข้าที่

“.....” ฉันได้แต่เงียบเฉียบตอนนี้แทบไม่อยากมองหน้าเขาเลย เขาจะเห็นสภาพฉันแบบนี้ตั้งแต่ต้นรึเปล่านะ พอคิดแล้วก็พาลทำให้ตัวแข็งทื่อ กำผ้าห่มแน่นกว่าเดิม

“พะ พี่คงไม่ได้ยินอะไรใช่ไหมคะ”

“หืม แจนว่าไงนะ”

“พี่ไม่ได้ยินอะไรใช่ไหม”

“....” คนตรงหน้าไม่พูดอะไร แต่ก้มหน้าเสยผม มองที่ฉันอีกครั้งก่อนที่มุมปากจะยกยิ้มอย่างมีเลศนัย เอื้อมมือปิดประตูล็อคห้อง

“พี่ พี่จะทำอะไร ได้ของแล้วก็กลับสินี่มันคอนโดแจนนะ”

“ตอนแรกก็ว่าจะกลับอยู่หรอก ถ้าแจนไม่เรียกชื่อพี่”

“ใคร ใครเรียกชื่อพี่ ไม่ใช่แจนนะ”

“....” พี่เวลล์ ไม่พูดอะไร แต่เขากลับคว้ามือถือเปิดเสียงที่อัดไว้

(พะ...พี่เวลล์ อ่า...ซี๊ด) เสียงอันน่าอับอายของฉันดังขึ้น ใบหน้าฉันร้อนฉ่า อยากจะมุดหัวหนีไปไกลๆ

“ไอ้....พี่เวลล์” ฉันปาหมอนอย่างแรงใส่เขา แต่เขาก็รับหมอนฉันได้ แถมยังคลี่ยิ้มอันแสนร้ายให้ฉันอีก อยากจะบ้าตายแล้ว “พี่ต้องการอะไร”

“......”

“พี่เวลล์....อย่านะ.” พี่เขาไม่พูดมากเดินตรงมายืนปลายเตียงดึงผ้าห่มที่กำลังคลุมร่างกายฉันออกไป ตอนนี้ร่างกายท่อนล่างของฉันเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา ความเย็นของแอร์พาดผ่านผิวขาวเนียนทำให้รู้สึกวาบวาม แต่การที่เขายืนกอดอกจ้องมองด้วยสายตาที่พุ่งมายังร่างกายท่อนล่างฉันเนี่ยสิ ไร้มารยาทขัดกับหน้าตาสุดๆ ฉันแทบอยากคว้าปืนที่อยู่ลิ้นชักในเตียงยิงเขาให้ได้  แต่ก็ได้แค่คิด เพราะตอนนี้ฉันกลับรู้สึกซู่ซ่าไปหมดอย่างกับคนถูกวางยา

เมื่อสมองขัดขืนต่อสายตานั้น แต่หัวใจกับเพรียกหาอย่างกระหาย สมองกับหัวใจ ตีกินนัว จนแทบอยากแยกร่างให้มันจบๆ

“พี่  พี่จะทำอะไรแจน อย่าคิดเลยนะ”

“ก็ช่วยไง”

“ช่วยอะไร ฉันไม่ต้องการให้พี่ช่วยอะไรทั้งนั้น”

“ช่วยให้แจนเสร็จไง” สิ้นคำ เขาคืบคลานเข้าหาฉันช้าๆ ส่วนฉันก็ถอยหนี จนหลังของฉันชิดติดหัวเตียงนอน เขายกยิ้มอ่อนๆ ใช้แขนทั้งสองข้างตรึงแขนของฉันไว้เหนือศีรษะ ฉันเองพยายามขัดขืน แต่ก็สู้แรงพี่เขาไม่ได้(เหรอ) เรียวขาของฉันเองก็พยายามหนีบชิด เพื่อป้องกันสิ่งที่อยู่ระวางขาอย่างสุดชีวิต(เชื่อก็ได้)

“พี่ออกไปเถอะ ไม่งั้นฉัน...อึก” ยังไม่ทันพูดจบ พี่เวลล์ก็โน้มตัวประกบริมฝีปากจูบฉันอย่างรุนแรง ไม่มีอ่อนโยนเลยสักนิด ฉันกัดฟันแน่นไม่ยอมให้พี่เขาสอดลิ้นตัวดีของเขาให้ผ่านเข้ามา แต่ไม่นานนักร่างกายของฉันดันไม่รักดี กลับอ่อนโอนตอบสนองแรงปรารถนาเขาไปดื้อๆ ซะอย่างนั้น

ริมฝีปากที่ปิดมิด กลับค่อยๆ คลายออกต้อนรับเรียวลิ้นสากของเขาอย่างเต็มใจ มือที่พยายามขัดขืนก็แปรเปลี่ยนเป็นโอนอ่อนรั้งคอเขาเอาไว้ จูบตอบเขาไปตามความต้องการในส่วนลึก เราสองจูบสู้กันดูดดื่มนานมาก จนเรียวปากเปียกแฉะน้ำลายผสมปนเปไปหมด

พี่เวลล์ถอนจูบออกพลางดึงแว่นกรอบสีเงินที่สวมใส่เอื้อมไปวางบนหัวเตียง ก่อนจะเลื่อนหน้าลงต่ำไล่เลียตั้งแต่ใบหู ต้นคอ จวบจนเนินปทุมถันที่มือของเขาถลกเสื้อฉันรอต้อนรับริมฝีปากเขาอยู่แล้ว เขาใช้ลิ้นสากนั้น ทั้งจูบ ดูด ขบ เม้ม อย่างหมกหมุ่น จนจุกแข็งเป็นไต แทนที่ฉันจะผลักหน้าเขาออก ฉันดันจับหัวเขากดเข้ากับเนินอกฉันอย่างร้องขอ จนตอนนี้เขาสามารถทิ้งรอยแดง รอยจ้ำไปทั่วทั้งซอกคอ และ เนินอก ไปทั่วผิวเนียน

“พะ...พี่เวลล์ อื้อ” ฉันครางออกมาอย่างหน้าไม่อาย จนพี่เขาเงยหน้ามองฉันที่ทำหน้าหยาดเยิ้มเพราะความเสียวซ่านด้วยความพึงพอใจที่ได้เห็นมัน มือเขาไม่หยุดนิ่งเลื่อนต่ำลงไประหว่างขา แตะไปที่กลีบหวาน ที่ตอนนี้มันชื้นแฉะมากจนไหลไปตามร่องก้น เพียงสัมผัสจากนิ้วมือเขาเบาๆ มันก็สะกิดความหื่นของฉันให้แผ่ซ่านไปทั้งตัว

“อื้อ.....พะ..พี่”

“ชอบไหม” เสียงอันนุ่มลึกของเขาเอ่ยแผ่วเบาข้างหู ลมหายใจที่สาดนั้นทำเอาทวีคูณความอยากให้ขีดสุด

“......” ฉันไม่ได้ตอบกลับเขา จนพี่เขาใช้นิ้วที่ถูไปมานั้นสอดสวนลงไปในรูรักจนฉันสะดุ้ง “อึก อ่า..” จากนั้นนิ้วเขาก็หยุดไปดื้อๆ

“พี่ถามว่าชอบไหม” เขาเอ่ยถามอีกครั้งราวกับอยากได้คำตอบ ไม่สิ เขาอยากแกล้งฉันมากกว่า และมันสำเร็จตอนนี้อารมณ์ฉันชะงัก ค้างสุดๆ อยากจะกรี๊ด

“ชะ...ชอบค่ะ ชอบมาก”

“อืมดี...” จากนั้นนิ้วของเขาก็บรรเลงกระหน่ำแทงลงไปยังรูรักหยาดเยิ้มไม่มีหยุด จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามนิ้ว ตอนนี้ระหว่างขาของฉันคับแน่น อึดอัดไปหมด  แต่เพราะเขาเก่งในการเล้าโลมสุดๆ  ทำให้ฉันไม่ได้เจ็บสักนิด กลับมีแต่ความเสียวซ่านจนลืมความนึกคิดอะไรไปหมด

“อื้อ... มะ  ไม่ไหวแล้วพี่ อ่ะ..”

“....” ไร้เสียงตอบรับ หรือตอนนี้ฉันหูอื้อไปแล้วนะ

“เร็วอีกค่ะ ขอแรงๆ เร็วๆ ฉันจะตายแล้ว”

“เรียกชื่อพี่สิ”

“....” ฉันมองใบหน้าเขาที่อยู่ไม่ห่างจากหน้าฉัน สายตาเจ้าเล่ห์ ที่เอาแต่มองฉันไม่กะพริบและมือเขาก็ทำหน้าที่ตรงระหว่างขาฉันอย่างไม่หยุดหย่อน ให้ตายเถอะตอนนี้ถ้าเขาสั่งให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอมทำหมด “พีเวลล์ อ่า...อึก”

ร่างกายของฉันกระตุกเกร็ง มือสองข้างยกขึ้นกอดพี่เขาแน่น จากนั้นก็คลายมือออกนอนแผ่ร่าง อยู่กลางเตียงแบบไม่อายอะไรแล้ว ตอนนี้ฉันแทบจะหลับตาพริ้มไม่คิดจะสนว่าไม่ได้อยู่คนเดียว คนเซ็กซ์จัดอย่างฉันที่เอาแต่ช่วยตัวเองพอมีคนมาช่วยก็แบบใจแตก ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมากสำหรับฉัน แค่เห็นหน้าเขา ฉันก็มีอารมณ์ร่วมไร้การขัดขืนแล้ว

พี่เวลล์ดึงผ้าห่มมาห่มให้ฉันก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบผ้าขนหนู ผืนน้อยไปชุบน้ำสะอาดในห้องน้ำ ออกมาเช็ดเหงื่อตามร่างกายให้ฉัน

“....”

“....”

ฉันเงียบมองการกระทำของเขา  เขาเงียบทำสิ่งที่เขากำลังทำ จนเมื่อเขาทำเสร็จก็ลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าของตนให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปหยิบแว่นกรอบเงินบนหัวเตียงของฉัน

“นอนพักเถอะครับ” เขาพูดจบก็ออกจากห้องไป แบบเดินออกไปเลยไม่หันกลับมามองสักนิด ทำให้ฉันที่กำลังนอนด้วยร่างอันเปลือยเปล่า งงกับท่าทีของเขา

“แต่เอ๊ะ เขาทำแบบนี้เขาเองรึเปล่าที่ต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบนะ สงสัยคราวหน้าฉันไปตอบแทนเขาหน่อยแล้วกัน จะทำให้ร้องเสียงหลงบ้างคอยดู ชิส์”