Share

EP.35 หมดเรี่ยวแรง

last update Last Updated: 2025-04-18 20:51:05

EP.35

เสียงหายใจของฉันและเขาแรงรดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นพาดผ่านแพนตี้ตัวน้อยของฉัน เขาก็หยุดการลูบไล้ขาอ่อนฉันทันที

เขาเลื่อนมือข้างขวาขึ้นมาจับคางฉันให้หันไปหาเขาที่กำลังเชยคางวางพาดบนไหล่ขวา ฉันจึงขยับตัวเล็กน้อยเพื่อเอียงตัวมองเขาให้ถนัด เขาเลื่อนมือกุมท้ายทอยฉันก่อนจะดันเข้าหาใบหน้าเขา ริมฝีปากสองเราปะทะกัน และคราวนี้เป็นฉันบ้างที่เผยอเรียวปากสัมผัส สำรวจกลีบปากเจ้าเสน่ห์ของเขา

เขาปล่อยให้ฉันใช้ลิ้นรุกล้ำเข้าไปสำรวจโพรงปากของเขาอย่างเต็มใจแถมสองลิ้นของเราก็เกี่ยวพันกันไปมาจนเกิดเป็นเสียงสัมผัสก่อให้เกิดอารมณ์ปะทุขีดสุด แน่นอนว่าหว่างขาของฉันตอนนี้ชื้นแฉะขนาดที่มองเห็นได้จากภายนอก แพนตี้ตัวน้อย มีรอยเปียกเป็นดวงออกมาให้เห็นชัดแจ่มแจ้ง ฉันไม่อายแล้วล่ะก็มันทั้งเสียว ทั้งซ่านไปทั้งตัวแบบนี้

ตอนนี้เอาช้างทั้งตัวมาฉุดให้ฉันออกห่างจากเขา ก็เอาไม่อยู่แล้ว

พอฉันถอนลิ้นที่สำรวจจนหนำใจของฉันออกมา ฉันก็จ้องหน้าเขาด้วยความลุ่มหลงมือของฉันลูบไล้เขาไปที่ใบหน้าพรมจูบไปทั่ว ไม่ว่าจะหน้าผาก แก้ม จมูก ปลายคาง ทุกส่วนบนใบหน้าทองคำนี้ ฉันจับจองเป็นเจ้าของหมดแล้ว

“อ่ะ ซี๊ด......” ในขณะที่ฉันเอาแต่สนใจพรมจูบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา พี่เวลล์เองก็ไม่ปล่อยให้ฉันทำอยู่ฝ่ายเดียว นิ้วของเขาเกี่ยวแพนตี้น้อยตรงหว่างขาของฉันให้ย่นไปด้านข้าง ความเย็นวาบหวาม ลมอ่อนๆ จากแอร์รถปะทะเข้ากับกลีบหวานอันชื้นแฉะของฉัน ทำเอาตัวฉันขนลุกซู่ ยังไม่พอนิ้วมือเรียวของเขาไม่อยู่เฉย สะกิดแผ่วเบาบนเม็ดทับทิมนั้นอย่างตั้งใจ กดแรงบี้ลงครั้งหนึ่งฉันก็ส่ายเอวไปทีหนึ่ง สายตาคนตรงหน้าอารมณ์พลุ่งพล่าน แดงก่ำ ฉายแววพอใจกับท่าทีของฉันที่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นล้ำหน้าไปก่อนเขาแล้วหนึ่งขั้น

“พะ..พี่เวลล์ เล่นแบบนี้ แจนตายได้นะ” ฉันเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ผู้ชายคนนี้ขนาดยังไม่ได้สอดใส่ด้วยซ้ำยังบิ้วให้ฉันอารมณ์ฟุ้ง แทบจะขาดใจตายได้จริง ๆ  เขากำลังทำให้ฉันขาดเขาไม่ได้

“หึ...พี่จะเอาแจนให้ขึ้นสวรรค์เลย” เสียงของเขาแหบพร่าไม่ต่างกัน เริ่มแล้วสินะร่างมารของเขา ฉันต้องเตรียมใจรับแรงกระแทกแล้วสิ

“พี่.........อ่ะ....อ่ะ” ไม่ทันเอ่ยอะไร ตอนนี้นิ้วมือเขาก็ตะบี้ตะบันคลึงเม็ดทับทิมของฉัน ทั้งกดทั้งถูอยู่ตรงจุดศูนย์รวมอารมณ์เสียว ไม่ต้องบอกก็รู้ตอนนี้ฉันทำได้เพียงหลับตาครางด้วยเสียงกระเส่าเท่านั้น

ยังไม่พอ เขาเอามืออีกข้างมาร่วมด้วย มือหนึ่งบี้เม็ดทับทิมไปมา อีกมือค่อยๆ สอดนิ้วมือเรียวเข้าไปสำรวจรูรักที่ตอนนี้ฉ่ำแฉะจนมันไหลไปตามง่ามขา ขยับเข้าออกไปมา จากนั้นจึงเร่งซอยเรียวนิ้วนั้นรวดเร็วรุนแรงขึ้น

ณ. เวลานี้ ทั้งเสียงคราง เสียงเจ๊าะแจ๊ะจากการสัมผัสมันดังไปทั่วรถ

ฉันที่ถูกประเคนความเสียวซ่านนั้นไม่สามารถนั่งหลังตรงบนตักเขาได้อีกต่อไป ทำได้เพียงเอนตัวไปด้านหน้า สองมือจับพ่วงมาลัยรถเพื่อหยัดตัวเองไว้ไม่ให้ฟุบ หรือเอนไปทับคนที่อยู่ด้านหลัง

มือข้างหนึ่งของเขายังคงขยับเข้าออก ง่วนสำรวจรูรักชื้นแฉะของฉัน แถมตอนนี้นิ้วมือเรียวของเขาสำรวจเพิ่มเป็นสามนิ้วแล้วนะสิ ทำเอาอึดอัดไม่น้อย แต่อีกข้างเขานะเหรอ เขาละมือออกมากระทำบางอย่าง ฉันรู้สึกได้นะว่าส่วนแข็งขื่นของเขาที่อยู่ภายใต้ร่มผ้าที่ฉันนั่งทับมันอยู่ตลอด ตอนนี้มันถูกปลดพันธนาการให้เป็นอิสระ แข็งตั้งชูชันอยู่ตรงง่ามก้นฉันแล้ว

เขาละมือทั้งสองของเขาจับเอวฉันไว้ ยกเอวฉันขึ้นก่อนจะดันมันเข้าหาตัวเขา แกเอ้ย ตอนนี้อย่าให้ต้องบอกว่าความเสียวปะทุขนาดไหน เพราะพอฉันก้มลงไปมองก็พบว่า ส่วนนั้นของฉันกำลังนั่งทับมัน กลีบหวานของฉันกำลังวางทาบไปบนแท่งสวรรค์อันแข็งขื่นนั่นไง แค่ฉันขยับเอวเพียงเล็กน้อย น้ำรักอันชื้นแฉะของฉันมันก็เคลือบไปบนเจ้าแท่งนั้นตั้งแต่หัวจรดปลายแล้ว แล้วยิ่งตอนฉันส่ายเอว เม็ดทับทิมของฉันก็ถูไปมาบนแท่งของเขา มันทำให้ฉันต้องกลืนน้ำลายไปหลายอึกจนตอนนี้ฉันรู้สึกคอแห้งมากพอสมควร แถมยังหายใจไม่ทั่วท้อง

เหมือนพี่เวลล์จะรู้ได้ว่าตอนนี้เอวของฉันขยับไปมาเองโดยที่เขาไม่ได้ออกแรง เขาละมือสองข้างที่จับเอวฉันออก ยกมันไปประสานท้ายทอย ฉันเหลือบมองได้ผ่านกระจกมองหลังรถ สายตาเราปะทะผ่านกระจกนั่น เขายกยิ้มราวกับเชื้อเชิญ และฉันเองก็ยิ้มตาพริ้มส่งกลับให้เขาไป

ฉันเม้มปาก มือจับพ่วงมาลัย ร่อนเอวถูช้าๆ เร้าอารมณ์ตัวเอง จากนั้นก็ร่อนหนักขึ้นบดบี้กลีบหวานตัวเอง ถูไถ่ไปที่เจ้าแท่งนั้นที่มันยิ่งแข็งขื่นมากกว่าเดิมไปอีก ฉันร่อนไม่พักเริ่มหายใจติดขัดจนรู้สึกได้ ตะบี้ตะบันลงน้ำหนักให้เม็ดทับทิมของฉันบดขยี้ลงไปที่เจ้าแท่งนั้น จนรู้สึกเหมือนร่างกายจะระเบิด

“อ่ะ...ซี๊ด...” ฉันครางออกมาด้วยความสุข ใกล้แล้วอีกนิดเท่านั้น

“อื้อ.... อืม” เสียงของเขาเองก็ครางอยู่ด้านหลัง ยิ่งกระตุ้นให้ฉันเสร็จ

“อ่ะ ไม่ไหวแล้ว อ่าส์...” ร่างกายฉันกระตุก น้ำรักของฉันพรั่งพรูออกมารดเข้ากับแท่งสวรรค์ของเขา ตอนนี้มันเปียกแฉะไปหมด ตัวฉันยังรู้สึกกระตุกเงยหน้าซู้ดปาก และดูเหมือนเพราะเสียวซ่านมากเกินไปจนลืมไปว่าตอนนี้กำลังร่วมรักบนรถในพื้นที่คับแคบอยู่ ทำให้ตอนกระตุกช่วงสุดท้ายฉันยืดตัวมากไปหน่อย หัวเลยโขกเข้ากับเพดานรถอย่างจัง ให้ตายเถอะ ขนาดตอนร่วมรักยังมาปล่อยไก่ให้พี่เวลล์เห็นอีกอายชะมัด

“โอ๊ย...” ฉันเอามือกุมหัวเบา ๆ

พี่เวลล์จับเอวของฉัน พยายามพลิกตัวของฉันให้หันไปทางเขา แม้มันจะทุลักทุเลไปหน่อย แต่ตอนนี้ฉันก็เปลี่ยนมาอยู่ในอีกท่าแล้ว ฉันยังนั่งอยู่บนตักเขา เพียงแต่คราวหน้าสายตาเราสามารถมองหน้ากันได้อย่างชัดเจน  แถมต้องอยู่ในท่าชันเข่านะสิ เหยียดขาก็ไม่ได้ สองมือของฉันจึงต้องเอื้อมไปคล้องคอเขาไว้เพื่อยึดเหนี่ยวไม่ให้ตัวฉันเอนไปด้านหลัง

แต่ท่ามันยังคงล่อแหลมเหมือนเคย เจ้าแท่งนั้นที่เมื่อครู่นั่งทับจนมันนอนราบฝืนธรรมชาติ พอไม่มีฉันทับมันก็แข็งตั้งชูชัน ต่อหน้ากลีบหวานฉัน ยิ่งพี่เวลล์โอบเอวฉันขยับตัวฉันเข้าหาเขาอีก มันยิ่งแข็งขื่นคาร่องกลีบ เหลือบมองทีน้ำลายฉันก็ไหลไม่รู้ตัว เหมือนพี่เค้าแกล้งฉัน แบบอยากเห็นฉันทรมาน ซึ่งมันได้ผลตอนนี้ฉันทนไม่ไหวแล้ว

ฉันจึงโน้มตัวลงไปจูบ หอม คลอเคลีย ซอกคอเขา เห็นแล้วก็หมั่วเขี้ยวจนกัดเขา  ทำเอาเขาสะดุ้งเกร็งไปทั้งตัว สมน้ำหน้าอยากแกล้งฉันดีนัก

“เป็นหมาน้อยรึไง ทำไมชอบกัดพี่แรงจนเป็นรอยจัง” เขาพูดพลางพรมจูบซอกคอฉันเบาๆ บ้าง ฉันจึงผละหน้าออกมามองเขาด้วยสายตาขี้เล่น

“ก็พี่ชอบแกล้งแจน ไง อีกอย่าง ก็อยากกัดให้คนอื่นรู้ว่าพี่มีเจ้าของแล้ว”

“หมาน้อยบ้าเอ้ย” เขายิ้มพลางเอามือกดลงริมฝีปากฉัน ฉันจึงตะขบพลางดูดนิ้วนั้นของเขาเบา ๆ ก่อนจะละมันแล้วพูดต่อ

“ใช่แจนเป็นหมาบ้า จะปล่อยพิษสุนัขแจนให้พี่ติดเชื้อ คลั่งรักหมาน้อยตัวนี้  เอาแบบรักษาไม่หายเลยค่ะ”

สิ้นคำเราทั้งสองปะทะริมฝีปากอย่างดุเดือด คราวนี้ไม่ใช่ฝั่งไหนฝั่งหนึ่งเป็นคนกระทำ แต่ตอนนี้มันคือสงครามร่วมรัก สงครามแย่งสำรวจกันและกัน ลิ้นพันกัน ไม่มีใครยอมใคร เธอรุกมา เขารุกกลับ ถ้าเปรียบให้การร่วมรักนี้เป็นสงคราม ก็คงเหมือนทั้งคู่ต่างกำดาบแทงกันไม่หยั่ง เพื่อจับจองพื้นที่ของกันและกัน เขาจะยึดพื้นที่ของเธอ เธอจะยึดพื้นที่ของเขา เพื่อรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

ในขณะที่การรบกันด้านบนปะทุด้วยความเร้าร้อน ด้านล่างกันไม่นิ่งเฉย มือเล็กของเธอชักรูดแท่งอันแข็งขืนของเขาขึ้นลงไปมาจนเต็มกำมือ ส่วนเขาง่วนหาถุงยางที่ได้ตระเตรียมไว้ สวมใส่มันพลางปรับเบาะนั่งให้เอนสุดเท่าที่จะทำได้ เธอยกสะโพกขึ้น เขาจับแท่งสวรรค์จ่อ เธอกดสะโพกลง เขาเปลี่ยนมือมาจับเอวเธอ ทั้งคู่กระทำอย่างเข้าขา สายตาประสานเป็นหนึ่งเดียว จ้องมองอย่างไม่มีใครยอมใคร

‘พั่บ...พั่บ...พั่บ’

เสียงร่วมรักดังก้องภายในรถ เขาเด้งสะโพกสวนขึ้น เธอกระหน่ำกดสะโพกลง การปะทะกันอย่างดุเดือดของทั้งสองคนแบบไม่มีใครยอมใคร เสียงครางของทั้งคู่แผดออกมาอย่างไม่อาย สายตาต่างจ้องกัน มุมปากยกยิ้มราวกับความสุขร่วมดื่มด่ำในครั้งนี้ ต่างทำให้คนสองคนลุ่มหลงอีกฝ่ายจนแทบบ้า

“พะ...พี่เวลล์เร็วอีกค่ะ แจนจะไม่ไว้แล้ว อ่ะ...อ่ะ” เพราะแจนอยู่ด้านบนการชันเข่าร่วมรักนี้เริ่มแผลงฤทธิ์ความเจ็บปวด เธออดกลั้นมาได้สักพัก แต่เพราะแรงปะทะที่ดุเดือด ทำให้เรี่ยวแรงของเธอในการพยุงตัวนั้นเหลือไม่มาก เธอจึงต้องเอ่ยให้คนที่อยู่ด้านล่างเป็นฝ่ายใช้แรงเพื่อไปให้ถึงฝั่งเสร็จสม ซึ่งเขาก็รู้อยู่

“อือ....อื้ม” พี่เวลล์ยกอัดสะโพกเร่งจังหวะเร็วขึ้น ฉันที่ตอนนี้ค้ำตัวเองแทบไม่ไหวเลยต้องเอามือคล้องคอเขาไว้ ประกบริมฝีปากเผื่อคลายความปวดทั้งตรงนั้น และขาที่ชาจนไม่ไหว

ไม่นานหนักความรู้สึกของฉันก็ถึงขีดสุด ฉันถึงจุดสุดยอดไปก่อนแล้ว แขนที่คล้องคอเขาไว้กอดรัดแน่น กระตุกตัวเกร็งเป็นจังหวะ ริมฝีปากฉันเผลอกัดริมฝีปากเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจจนได้กลิ่นคาวเลือดเล็กๆ ที่ปะปนอยู่ในน้ำลาย

พี่เวลล์คงไม่รู้ตัวเพราะตอนนี้อารมณ์เขากำลังจะปะทุ ภูเขาไฟของเขากำลังจะระเบิด ความอ่อนโยนของเขาหายไปเป็นปลิดทิ้งตอนนี้มีแต่ความ รีบ เร่ง เร็ว หนักหน่วงมือของเขาเกาะกุมแผ่นหลังของฉันอย่างหนักจนรับรู้ได้ถึงแรงบีบของเขาที่น่าจะทิ้งรอยไว้บนหลังฉัน

“อ่า...อื้อ... พี่จะเสร็จแล้ว” เขาครางออกมาด้วยเสียงแผดซ่าน ดุดัน

“เต็มที่เลยค่ะ แจนรับไหว” ฉันเองแม้จะแทบหมดสติ แต่ก็ฝืนบอกเพื่อให้เขาถึงฝั่งบ้าง

‘พั่บ...พั่บ...พั่บ...พั่บ’ เขาเร่งจังหวะเฮือกสุดท้าย เรากอดกันกลมเขาเลื่อนมือบีบเอวฉันแรงจนเจ็บ ฉันกุมหลังเขาเล็บจิกจนเป็นรอย ไม่นานนักตัวเขาก็กระตุกแรง เด้งสะโพกสวนอัดทั้งลำตอกเข้ามายังรูรักของฉัน จนฉันรู้สึกจุก สะเทือนถึงท้องน้อย น้ำรักขุ่นของเขาพุ่ง ภายในของฉันรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนที่หวามวาบ โดยมียางบางๆ กั้นมันอยู่ เขาแหงนคอเงยหน้าซู้ดปากแรง ส่วนฉันก็แทบตาเหลือก ปรือตามองบน สุดท้ายก็โน้มตัวลงซบอกเขาอย่างหมดแรง โดยที่แท่งสวรรค์นั้นของเขายังคาตรงกลีบหวานที่ตอนนี้มันบวมเป่งเพราะศึกรบอันหนักหน่วงนี้

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.36 ความรักเต็มอก

    (Well Part)ตัวผมกระตุกเกร็งแรงเสร็จสุขสม อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน หากจะบอกว่าความสุขที่สุดในชีวิตของผมตอนนี้คืออะไร ก็คงจะตอบได้เต็มปากว่า ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ไง คือความสุขของผมผมที่ตอนนี้เหนื่อยจากการทำกิจกรรมอันเร่าร้อนอย่างหนัก นอนราบบนที่นั่งคนขับปรับเบาะเอนสุด หอบหายใจแรง ปรือตามองผู้หญิงที่ผมชอบมาก ซึ่งกำลังนอนซบอกผมอยู่ ในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง กระโปรงที่ถกมากองเหนือสะโพก เสื้อที่ถูกปลดกระดุมปลดออกไป และบราที่ถูกลดมากองตรงเอวส่วนผมนะเหรอ แม้เสื้อผมจะถูกถกขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่กางเกงผมก็ถูกละไปกองอยู่ตรงข้อเท้าเช่นกัน อีกอย่างน้องชายผมที่ทำงานอย่างหนักยังคงคาอยู่ตรงนั้นของเธอ เพราะเธอฟุบลงอกผมอย่างหมดแรง ผมก็ไม่กล้าขยับตัว กะจะรอให้เธอพักหายใจ คลายความล้าก่อนเดี๋ยวเธอก็คงขยับสะโพกออกไปเองใบหน้าที่หลับตาพริ้มบนอกนั้น ทอดถอนหายใจเป็นจังหวะรดอกผม ลมหายใจอุ่น ๆ กลับมาเป็นจังหวะ ดวงตาที่ปิดมิดของเธอค่อย ๆ คลี่ออก เงยหน้าขึ้นมองผมช้า ๆ สายตาอ่อนแรงนั้นฉายแววออดอ้อน“แจนเหนื่อย ลุกไม่ขึ้น พี่เวลล์ใจร้ายทำรุนแรง รับผิดชอบด้วยค่ะ” ใบหน้าของเธอค้อนผมหน่อย ๆ แต่มันน่ารักชะมัด“พี่ขอโทษ พี่จะร

    Last Updated : 2025-04-19
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.37 งอน?

    ตอนนี้ฉันถูกอุ้มมายังห้องพี่เวลล์แบบไม่คาดคิดมาก่อน แต่พอเขาอธิบายฉันก็คล้อยตามเขาไปหมด แต่ก็แอบเห็นด้วยจริงๆ นั่นแหละนี่เป็นเวลาตีสี่แล้ว ฉันทั้งปวดทั้งง่วงมาก อีกอย่างพลอยเองก็เจอเรื่องแย่ๆ มา ให้นางได้นอนพักผ่อนเต็มอิ่มสักหน่อยก็คงดีฉันถูกพี่เวลล์อุ้มมานั่งตรงโซฟา เขาค่อยๆ วางฉันลงอย่างเบามือ ก่อนจะหายไปในห้องเพื่อค้นหาของบางอย่าง ฉันเหลือบมองไปรอบๆ ห้องโถงของเขา ภายในเป็นโทนขาว ดำ เทา ดูสะอาดสะอ้านมาก ข้าวของภายในห้องไม่เยอะเท่าไหร่ อาจเพราะพวกเขาเพิ่งมาพักที่นี่ได้ไม่นาน อีกอย่างคงนอนสลับกับที่โรงพยาบาลแหละ นี่ก็ยังแปลกใจอยู่ทำไมพวกเขาพักคอนโดไกลจากโรงพยาบาลจังฉันวางมือไว้ตรงพนักพิงโซฟา แหงนมองเพดานอย่างเคย พลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่นานนักพี่เวลล์ก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องยา เขาวางมันไว้ตรงโต๊ะเล็กหน้าฉัน ก่อนจะเลี่ยงเดินไปห้องครัวรินน้ำมาให้“ทานยาก่อน” เขายื่นยาให้ และฉันก็รับมันมาทาน พร้อมกับน้ำที่เขาตระเตรียมไว้ จากนั้นเขาก็จับขาของฉันพาดมันไว้บนหน้าขาของเขาอย่างเบามือ“คะ?”“พี่จะทายาให้ เห็นไหมฟกช้ำหมดแล้ว” เขาหันมายิ้มให้ฉันก่อนจะหยิบยาหลอดหนึ่งขึ้นมา บีบใส่มือก่อนจะบรร

    Last Updated : 2025-04-19
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.38 คาดคั้น

    EP.38ฉันที่ตอนนี้สวมชุดเสื้อยืด กางเกงขาสั้นของพี่เวลล์อยู่ ส่วนชุดของตัวเองถูกยัดไว้ที่กระเป๋าใบใหญ่ของตัวเอง ซึ่งกำลังค่อยๆ ย่องเข้าห้องช้า ๆ ฉันเชื่อว่ายัยมีนยังไม่ตื่นแน่ ๆ ส่วนพลอยอาจจะยังไม่ตื่น(มั้ง)ก็ได้‘เอี๊ยด......’ฉันค่อย ๆ แง้มประตูให้เบาที่สุด และค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า ๆ ก้าวขาไปทีละก้าว ทีละก้าว ชะโงกมองห้องโถงว่ามีใครอยู่รึเปล่า เมื่อเห็นว่าปลอดคนฉันจึงย่องไปยังประตูห้องของตัวเองและเปิดให้เบาที่สุดพอชำเลืองมองภายในห้องนอน ยังมืดสนิท ผ้าม่านยังไม่เปิดฉันก็ถอนหายใจ พลอยยังไม่ตื่นแน่นอน จึงค่อย ๆ หันหลังเพื่อปิดประตู“เหี้ย!!!!!!!!!!!”เมื่อฉันหันหลังกลับ ใบหน้าของคนสองคนที่ยืนอยู่ด้วยกันหน้าประตูห้อง ก็ยิ้มแฉ่งราวกับตัวร้ายใจซีรีส์สยองขวัญสุดแสนระทึก“ไป...ไหน...มา...คะ” เสียงสูงอันสุดแสนน่าขนลุกของยัยมีนเน้นคำอย่างสยดสยอง ส่วนพลอยที่อยู่ข้างๆ ก็เหมือนจะได้รับเชื้อแย่ๆ จากยัยมีนที่ทำใบหน้ายิ้มอยากรู้อยากเห็นกว่าทุกทีที่เคยคบนางมาฉันจะหันปิดประตู แต่ก็โดน

    Last Updated : 2025-04-20
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.39 โรงอาหาร

    EP.3912.00 น. (ณ. มหาวิทยาลัย)“แปลกๆ....” ที่พออาจารย์ออกจากห้องไป ไอ้นัทก็เดินดุ่มๆ วนรอบโต๊ะของฉัน ใบหน้ามองฉันด้วยความสงสัย“เป็นอะไรของแกไอ้นัท ทำไมเอาแต่จ้องฉันแบบนั้น” ฉันเหลือบมองด้วยสายตาดุไปที่มัน“แจน แกเปลี่ยนไปนะ”“เหอะ....ไอ้นัทแกทำให้ฉันงง” ฉันส่ายหัวไปมาก่อนจะหันไปสนใจเก็บสมุดลงกระเป๋า“แปลกยังไงเหรอนัท พลอยไม่เห็นเข้าใจที่นัทพูด” พลอยที่นั่งข้างกันเอ่ย“พลอย แกไม่เห็นเหรอวันนี้แจนมันใส่กระโปรงพลีทยาว” ไอ้นัทเอ่ย พลางดึงเก้าอี้มานั่งหันหน้าเข้าหาฉัน“ใส่กระโปรงพลีทยาว ละ..แล้วมันแปลกตรงไหนเหรอ ฉันยังใส่เลย” พลอยทำหน้าสงสัย ฉันเองก็สงสัยทำไมการที่ฉันใส่กระโปรงพลีทยาว มันถึงเป็นเรื่องแปลกไปได้ใครๆ ก็ใส่กันไม่ใช่เหรอ“ไอ้นัท..กระโปรงพลีทยาวคนในม.เขาใส่กันให้เบือ”“คนอื่นใส่อ่ะไม่แปลก แต่แกใส่แล้วแปลก”“ฉันไม่เข้าใจความคิดแกว่ะ ทำไมวะ”

    Last Updated : 2025-04-21
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.40 เปิดตัว ณ.มหาลัย

    EP.40พี่เวลล์นั่งลงตรงข้ามฉัน ส่วนฉันก็เอาแต่ก้มหน้าก้มทางก๋วยเตี๋ยวแทบไม่มองคนข้างหน้า พอลองเหลือบมองก็พบว่าเขาเอาแต่จ้องฉันอีก แถมคนอื่น ๆ ในโรงอาหารก็ดันสามัคคีรวมพลังกันเงียบเฉียบ ทำอย่างกับรอเสือกข่าวชามโตซะอย่างนั้น ใครจะไปทนความอึดอัดแบบนี้ได้กัน“อะแฮ่ม...พี่มาที่นี่ได้ยังไงคะ” ฉันพยายามพูดออกมาให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ไหนเราตกลงกันแล้วไงว่า อย่าเจอกันในมหาลัย”“ก็ใช่ พี่ก็บอกว่าแล้วแต่แจน” เขาโน้มตัวขยับใบหน้าเข้าใกล้ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเบาบาง“แล้วที่พี่ทำอยู่นี่มันยังไงคะ”“ก็พี่บอกว่าแล้วแต่แจนครับ แต่พี่ไม่ได้บอกว่าพี่จะทำตามด้วยซะหน่อย”“พี่เวลล์!!!” ฉันลืมตัว เผลอลุกขึ้นอุทานเรียกชื่อเขาดังลั่น จนตอนนี้ทุกคนยิ่งสนใจพวกเรามากขึ้นไปอีก“โกรธพี่เหรอ” เหอะ... ดูเอาเถอะเอาคำนี้มายอกย้อนฉัน หายใจเข้า หายใจออก ยัยแจนแกต้องตั้งสติ“พี่รอฉันอยู่ตรงนี้เดี๋ยวฉันมา” ใบหน้าฉันไม่สามารถเก็บสีหน้าบูดบึ้ง และอารมณ์ห

    Last Updated : 2025-04-22
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.41 ภาพที่ไม่อยากเห็น

    EP.41หลายวันผ่านมาฉันกับพี่เวลล์ไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่วันนั้น เราได้แต่โทรคุยกันครั้งล่ะไม่เกินสองนาที แชตไลน์ที่กว่าจะตอบกันก็ทิ้งช่วงหลายชั่วโมง ไม่ใช่แค่พี่เวลล์ที่ไม่มีเวลาให้ ฉันเองก็ไม่มีเวลาเหมือนกัน สภาพเพื่อนๆ ทั้งสาขาแทบเหมือนศพเดินได้ ไฟลนตูด ฉันไม่ต่างอะไรกับยัยเพิ้งหัวยุ่ง ยังดีที่พลอยยังเป็นสมาชิกกลุ่มโปรเจคของฉัน ทำให้พอกลับมาห้องก็ยังช่วยกันปั่นงานต่อ ไม่งั้นงานยิ่งไม่เดินแน่ ยัยมีนที่มองสภาพฉันกับพลอยด้วยความสงสาร ก็คอยซื้อข้าวซื้อน้ำมาประเคน คอยจิกให้ทานข้าว เพื่อไม่ให้ตายกันซะก่อนฉันกับยัยพลอยจ้องหน้ากัน พลางหัวเราะ ใส่กันราวกับคนบ้า บางครั้งก็ร้องไห้ฮือออกมากันซะดื้อ ๆ ที่แท้การเรียนหนักจนแทบบ้ามันเป็นแบบนี้นี่เองและแล้วขุมนรกของพวกเราก็ใกล้จะผ่านพ้นไป กลุ่มสมาชิกทั้งห้าคนของพวกเราวางเอกสารปึกใหญ่เกี่ยวกับโปรเจคที่ทำกันแทบขายวิญญาณต่อหน้าคณะอาจารย์สาขา ที่ตอนนี้กำลังเพ่งมองพวกเราด้วยความคาดหวัง สมาชิกกลุ่มทุกคนหันหน้าให้กำลังใจ ปลอบใจกันไปมา พวกเราทำกันเต็มที่แล้วจริง ๆ จนเมื่ออาจารย์

    Last Updated : 2025-04-23
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.42 เข้าใจผิด?

    EP.42(Well Part)ช่วงนี้ผมไม่ได้เจอแจนเลย เพราะผมยุ่งอยู่กับวอร์ดค่อนข้างมาก แถมต้องสะสางงานที่ต้องส่งมหาลัยด้วย จึงได้แค่แชตส่งข้อความ ไม่ก็โทรหากันไม่กี่นาที เหมือนแจนเองก็ยุ่งวุ่นกับการเรียนของเธอเหมือนกัน แต่การไม่ได้เห็นหน้ากันเป็นเวลานานแบบนี้ก็ทำเอาผมรู้สึกแย่เหมือนกันนะ ผมเองก็อยากเจอหน้าเธอสักนิดก็ยังดี อยากได้กำลังใจจากเด็กดื้อคนนั้นตอนนี้ผมอยู่ที่โรงอาหารของโรงพยาบาล กว่าจะว่างมานั่งทานข้าวได้อย่างสบายใจในรอบหลายวันแบบนี้ไม่ได้มีกันง่าย ๆ อีกอยาก เพราะความดื้อดึง ของน้าสาวของผมที่ ตอนนี้กลับมาเป็นแพทย์ประจำการที่โรงพยาบาลของตระกูลหลังจากใช้ชีวิตหลายปีในต่างประเทศน้าใช้อำนาจความเป็นใหญ่คะยั้นคะยอให้ผมมาทานข้าวเป็นเพื่อน มีเหรอที่ผมจะปฏิเสธได้“นี่หลานรัก ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” น้าผมเอ่ยถามผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ก็เรียนหนักครับ” ผมก้มหน้าทานข้าวเงียบ ๆ ขรึม ๆ ตามสไตล์ของผมนั่นแหละ“น้ากลับจากต่างประเทศเอาของฝากมาให้หลานเยอะเลยนะ อ่อ ฝากเผื่อพี่ส

    Last Updated : 2025-04-24
  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.43 เข้าใจผิด

    EP.43ณ.คอนโดตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล ฉันก็ปิดมือถือเครื่องนั้นไปเลย ฉันรู้ว่าถ้าเดินออกมาพี่แม็กต้องรีบไปบอกพี่เวลล์แน่ ๆ ฉันยังไม่พร้อมที่จะคุยอะไรกับเขา เพราะตอนนี้แค่พูดเสียงสะอึกอันน่าอายนี่เขาต้องได้ยินแน่ ๆรู้นะว่าภาพที่เห็นนั่นมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ แต่ฉันคิดมากไง มากเสียจนไม่อยากจะควานหาคำตอบ ทั้งที่เดินเข้าไปตรงนั้นถามให้รู้เรื่องก็คงจบแล้ว แต่ที่ไม่กล้า เพราะกลัว กลัวจะได้คำตอบที่ไม่อยากได้ยินขึ้นมานะสิฉันผิดเอง ที่จู่ ๆ ก็กลายเป็นคนงี่เง่า เอาไว้อารมณ์อ่อนไหวต่อความรักนี่ลดลง ฉันจะเป็นฝ่ายไปหาเขาเองเพราะยังไงฉันก็เชื่อใจพี่เวลล์อยู่แล้วล่ะ“อ่าวมาแล้วเหรอ” ยัยมีนที่กำลังนั่งกินขนมดูซีรีส์อยู่กลางห้องหันมาทักทายฉัน“พลอยยังไม่มาเหรอ” ฉันที่มองซ้ายมองขวาไม่เห็นเพื่อนอีกคน“ยังไม่เห็นนะ แกไม่โทรถามล่ะ”“ฉันปิดมือถือ” ฉันพูดก่อนจะโยนกระเป๋าลงโซฟาแล้วนั่งข้าง ๆ ยัยมีนที่มันกำลังวางถุงขนมละสายตาจากซีรีส์และหันมาสนใจฉัน“เ

    Last Updated : 2025-04-25

Latest chapter

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.43 เข้าใจผิด

    EP.43ณ.คอนโดตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล ฉันก็ปิดมือถือเครื่องนั้นไปเลย ฉันรู้ว่าถ้าเดินออกมาพี่แม็กต้องรีบไปบอกพี่เวลล์แน่ ๆ ฉันยังไม่พร้อมที่จะคุยอะไรกับเขา เพราะตอนนี้แค่พูดเสียงสะอึกอันน่าอายนี่เขาต้องได้ยินแน่ ๆรู้นะว่าภาพที่เห็นนั่นมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ แต่ฉันคิดมากไง มากเสียจนไม่อยากจะควานหาคำตอบ ทั้งที่เดินเข้าไปตรงนั้นถามให้รู้เรื่องก็คงจบแล้ว แต่ที่ไม่กล้า เพราะกลัว กลัวจะได้คำตอบที่ไม่อยากได้ยินขึ้นมานะสิฉันผิดเอง ที่จู่ ๆ ก็กลายเป็นคนงี่เง่า เอาไว้อารมณ์อ่อนไหวต่อความรักนี่ลดลง ฉันจะเป็นฝ่ายไปหาเขาเองเพราะยังไงฉันก็เชื่อใจพี่เวลล์อยู่แล้วล่ะ“อ่าวมาแล้วเหรอ” ยัยมีนที่กำลังนั่งกินขนมดูซีรีส์อยู่กลางห้องหันมาทักทายฉัน“พลอยยังไม่มาเหรอ” ฉันที่มองซ้ายมองขวาไม่เห็นเพื่อนอีกคน“ยังไม่เห็นนะ แกไม่โทรถามล่ะ”“ฉันปิดมือถือ” ฉันพูดก่อนจะโยนกระเป๋าลงโซฟาแล้วนั่งข้าง ๆ ยัยมีนที่มันกำลังวางถุงขนมละสายตาจากซีรีส์และหันมาสนใจฉัน“เ

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.42 เข้าใจผิด?

    EP.42(Well Part)ช่วงนี้ผมไม่ได้เจอแจนเลย เพราะผมยุ่งอยู่กับวอร์ดค่อนข้างมาก แถมต้องสะสางงานที่ต้องส่งมหาลัยด้วย จึงได้แค่แชตส่งข้อความ ไม่ก็โทรหากันไม่กี่นาที เหมือนแจนเองก็ยุ่งวุ่นกับการเรียนของเธอเหมือนกัน แต่การไม่ได้เห็นหน้ากันเป็นเวลานานแบบนี้ก็ทำเอาผมรู้สึกแย่เหมือนกันนะ ผมเองก็อยากเจอหน้าเธอสักนิดก็ยังดี อยากได้กำลังใจจากเด็กดื้อคนนั้นตอนนี้ผมอยู่ที่โรงอาหารของโรงพยาบาล กว่าจะว่างมานั่งทานข้าวได้อย่างสบายใจในรอบหลายวันแบบนี้ไม่ได้มีกันง่าย ๆ อีกอยาก เพราะความดื้อดึง ของน้าสาวของผมที่ ตอนนี้กลับมาเป็นแพทย์ประจำการที่โรงพยาบาลของตระกูลหลังจากใช้ชีวิตหลายปีในต่างประเทศน้าใช้อำนาจความเป็นใหญ่คะยั้นคะยอให้ผมมาทานข้าวเป็นเพื่อน มีเหรอที่ผมจะปฏิเสธได้“นี่หลานรัก ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” น้าผมเอ่ยถามผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ก็เรียนหนักครับ” ผมก้มหน้าทานข้าวเงียบ ๆ ขรึม ๆ ตามสไตล์ของผมนั่นแหละ“น้ากลับจากต่างประเทศเอาของฝากมาให้หลานเยอะเลยนะ อ่อ ฝากเผื่อพี่ส

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.41 ภาพที่ไม่อยากเห็น

    EP.41หลายวันผ่านมาฉันกับพี่เวลล์ไม่ได้เจอกันเลยตั้งแต่วันนั้น เราได้แต่โทรคุยกันครั้งล่ะไม่เกินสองนาที แชตไลน์ที่กว่าจะตอบกันก็ทิ้งช่วงหลายชั่วโมง ไม่ใช่แค่พี่เวลล์ที่ไม่มีเวลาให้ ฉันเองก็ไม่มีเวลาเหมือนกัน สภาพเพื่อนๆ ทั้งสาขาแทบเหมือนศพเดินได้ ไฟลนตูด ฉันไม่ต่างอะไรกับยัยเพิ้งหัวยุ่ง ยังดีที่พลอยยังเป็นสมาชิกกลุ่มโปรเจคของฉัน ทำให้พอกลับมาห้องก็ยังช่วยกันปั่นงานต่อ ไม่งั้นงานยิ่งไม่เดินแน่ ยัยมีนที่มองสภาพฉันกับพลอยด้วยความสงสาร ก็คอยซื้อข้าวซื้อน้ำมาประเคน คอยจิกให้ทานข้าว เพื่อไม่ให้ตายกันซะก่อนฉันกับยัยพลอยจ้องหน้ากัน พลางหัวเราะ ใส่กันราวกับคนบ้า บางครั้งก็ร้องไห้ฮือออกมากันซะดื้อ ๆ ที่แท้การเรียนหนักจนแทบบ้ามันเป็นแบบนี้นี่เองและแล้วขุมนรกของพวกเราก็ใกล้จะผ่านพ้นไป กลุ่มสมาชิกทั้งห้าคนของพวกเราวางเอกสารปึกใหญ่เกี่ยวกับโปรเจคที่ทำกันแทบขายวิญญาณต่อหน้าคณะอาจารย์สาขา ที่ตอนนี้กำลังเพ่งมองพวกเราด้วยความคาดหวัง สมาชิกกลุ่มทุกคนหันหน้าให้กำลังใจ ปลอบใจกันไปมา พวกเราทำกันเต็มที่แล้วจริง ๆ จนเมื่ออาจารย์

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.40 เปิดตัว ณ.มหาลัย

    EP.40พี่เวลล์นั่งลงตรงข้ามฉัน ส่วนฉันก็เอาแต่ก้มหน้าก้มทางก๋วยเตี๋ยวแทบไม่มองคนข้างหน้า พอลองเหลือบมองก็พบว่าเขาเอาแต่จ้องฉันอีก แถมคนอื่น ๆ ในโรงอาหารก็ดันสามัคคีรวมพลังกันเงียบเฉียบ ทำอย่างกับรอเสือกข่าวชามโตซะอย่างนั้น ใครจะไปทนความอึดอัดแบบนี้ได้กัน“อะแฮ่ม...พี่มาที่นี่ได้ยังไงคะ” ฉันพยายามพูดออกมาให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ไหนเราตกลงกันแล้วไงว่า อย่าเจอกันในมหาลัย”“ก็ใช่ พี่ก็บอกว่าแล้วแต่แจน” เขาโน้มตัวขยับใบหน้าเข้าใกล้ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเบาบาง“แล้วที่พี่ทำอยู่นี่มันยังไงคะ”“ก็พี่บอกว่าแล้วแต่แจนครับ แต่พี่ไม่ได้บอกว่าพี่จะทำตามด้วยซะหน่อย”“พี่เวลล์!!!” ฉันลืมตัว เผลอลุกขึ้นอุทานเรียกชื่อเขาดังลั่น จนตอนนี้ทุกคนยิ่งสนใจพวกเรามากขึ้นไปอีก“โกรธพี่เหรอ” เหอะ... ดูเอาเถอะเอาคำนี้มายอกย้อนฉัน หายใจเข้า หายใจออก ยัยแจนแกต้องตั้งสติ“พี่รอฉันอยู่ตรงนี้เดี๋ยวฉันมา” ใบหน้าฉันไม่สามารถเก็บสีหน้าบูดบึ้ง และอารมณ์ห

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.39 โรงอาหาร

    EP.3912.00 น. (ณ. มหาวิทยาลัย)“แปลกๆ....” ที่พออาจารย์ออกจากห้องไป ไอ้นัทก็เดินดุ่มๆ วนรอบโต๊ะของฉัน ใบหน้ามองฉันด้วยความสงสัย“เป็นอะไรของแกไอ้นัท ทำไมเอาแต่จ้องฉันแบบนั้น” ฉันเหลือบมองด้วยสายตาดุไปที่มัน“แจน แกเปลี่ยนไปนะ”“เหอะ....ไอ้นัทแกทำให้ฉันงง” ฉันส่ายหัวไปมาก่อนจะหันไปสนใจเก็บสมุดลงกระเป๋า“แปลกยังไงเหรอนัท พลอยไม่เห็นเข้าใจที่นัทพูด” พลอยที่นั่งข้างกันเอ่ย“พลอย แกไม่เห็นเหรอวันนี้แจนมันใส่กระโปรงพลีทยาว” ไอ้นัทเอ่ย พลางดึงเก้าอี้มานั่งหันหน้าเข้าหาฉัน“ใส่กระโปรงพลีทยาว ละ..แล้วมันแปลกตรงไหนเหรอ ฉันยังใส่เลย” พลอยทำหน้าสงสัย ฉันเองก็สงสัยทำไมการที่ฉันใส่กระโปรงพลีทยาว มันถึงเป็นเรื่องแปลกไปได้ใครๆ ก็ใส่กันไม่ใช่เหรอ“ไอ้นัท..กระโปรงพลีทยาวคนในม.เขาใส่กันให้เบือ”“คนอื่นใส่อ่ะไม่แปลก แต่แกใส่แล้วแปลก”“ฉันไม่เข้าใจความคิดแกว่ะ ทำไมวะ”

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.38 คาดคั้น

    EP.38ฉันที่ตอนนี้สวมชุดเสื้อยืด กางเกงขาสั้นของพี่เวลล์อยู่ ส่วนชุดของตัวเองถูกยัดไว้ที่กระเป๋าใบใหญ่ของตัวเอง ซึ่งกำลังค่อยๆ ย่องเข้าห้องช้า ๆ ฉันเชื่อว่ายัยมีนยังไม่ตื่นแน่ ๆ ส่วนพลอยอาจจะยังไม่ตื่น(มั้ง)ก็ได้‘เอี๊ยด......’ฉันค่อย ๆ แง้มประตูให้เบาที่สุด และค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า ๆ ก้าวขาไปทีละก้าว ทีละก้าว ชะโงกมองห้องโถงว่ามีใครอยู่รึเปล่า เมื่อเห็นว่าปลอดคนฉันจึงย่องไปยังประตูห้องของตัวเองและเปิดให้เบาที่สุดพอชำเลืองมองภายในห้องนอน ยังมืดสนิท ผ้าม่านยังไม่เปิดฉันก็ถอนหายใจ พลอยยังไม่ตื่นแน่นอน จึงค่อย ๆ หันหลังเพื่อปิดประตู“เหี้ย!!!!!!!!!!!”เมื่อฉันหันหลังกลับ ใบหน้าของคนสองคนที่ยืนอยู่ด้วยกันหน้าประตูห้อง ก็ยิ้มแฉ่งราวกับตัวร้ายใจซีรีส์สยองขวัญสุดแสนระทึก“ไป...ไหน...มา...คะ” เสียงสูงอันสุดแสนน่าขนลุกของยัยมีนเน้นคำอย่างสยดสยอง ส่วนพลอยที่อยู่ข้างๆ ก็เหมือนจะได้รับเชื้อแย่ๆ จากยัยมีนที่ทำใบหน้ายิ้มอยากรู้อยากเห็นกว่าทุกทีที่เคยคบนางมาฉันจะหันปิดประตู แต่ก็โดน

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.37 งอน?

    ตอนนี้ฉันถูกอุ้มมายังห้องพี่เวลล์แบบไม่คาดคิดมาก่อน แต่พอเขาอธิบายฉันก็คล้อยตามเขาไปหมด แต่ก็แอบเห็นด้วยจริงๆ นั่นแหละนี่เป็นเวลาตีสี่แล้ว ฉันทั้งปวดทั้งง่วงมาก อีกอย่างพลอยเองก็เจอเรื่องแย่ๆ มา ให้นางได้นอนพักผ่อนเต็มอิ่มสักหน่อยก็คงดีฉันถูกพี่เวลล์อุ้มมานั่งตรงโซฟา เขาค่อยๆ วางฉันลงอย่างเบามือ ก่อนจะหายไปในห้องเพื่อค้นหาของบางอย่าง ฉันเหลือบมองไปรอบๆ ห้องโถงของเขา ภายในเป็นโทนขาว ดำ เทา ดูสะอาดสะอ้านมาก ข้าวของภายในห้องไม่เยอะเท่าไหร่ อาจเพราะพวกเขาเพิ่งมาพักที่นี่ได้ไม่นาน อีกอย่างคงนอนสลับกับที่โรงพยาบาลแหละ นี่ก็ยังแปลกใจอยู่ทำไมพวกเขาพักคอนโดไกลจากโรงพยาบาลจังฉันวางมือไว้ตรงพนักพิงโซฟา แหงนมองเพดานอย่างเคย พลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่นานนักพี่เวลล์ก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องยา เขาวางมันไว้ตรงโต๊ะเล็กหน้าฉัน ก่อนจะเลี่ยงเดินไปห้องครัวรินน้ำมาให้“ทานยาก่อน” เขายื่นยาให้ และฉันก็รับมันมาทาน พร้อมกับน้ำที่เขาตระเตรียมไว้ จากนั้นเขาก็จับขาของฉันพาดมันไว้บนหน้าขาของเขาอย่างเบามือ“คะ?”“พี่จะทายาให้ เห็นไหมฟกช้ำหมดแล้ว” เขาหันมายิ้มให้ฉันก่อนจะหยิบยาหลอดหนึ่งขึ้นมา บีบใส่มือก่อนจะบรร

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.36 ความรักเต็มอก

    (Well Part)ตัวผมกระตุกเกร็งแรงเสร็จสุขสม อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน หากจะบอกว่าความสุขที่สุดในชีวิตของผมตอนนี้คืออะไร ก็คงจะตอบได้เต็มปากว่า ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ไง คือความสุขของผมผมที่ตอนนี้เหนื่อยจากการทำกิจกรรมอันเร่าร้อนอย่างหนัก นอนราบบนที่นั่งคนขับปรับเบาะเอนสุด หอบหายใจแรง ปรือตามองผู้หญิงที่ผมชอบมาก ซึ่งกำลังนอนซบอกผมอยู่ ในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง กระโปรงที่ถกมากองเหนือสะโพก เสื้อที่ถูกปลดกระดุมปลดออกไป และบราที่ถูกลดมากองตรงเอวส่วนผมนะเหรอ แม้เสื้อผมจะถูกถกขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่กางเกงผมก็ถูกละไปกองอยู่ตรงข้อเท้าเช่นกัน อีกอย่างน้องชายผมที่ทำงานอย่างหนักยังคงคาอยู่ตรงนั้นของเธอ เพราะเธอฟุบลงอกผมอย่างหมดแรง ผมก็ไม่กล้าขยับตัว กะจะรอให้เธอพักหายใจ คลายความล้าก่อนเดี๋ยวเธอก็คงขยับสะโพกออกไปเองใบหน้าที่หลับตาพริ้มบนอกนั้น ทอดถอนหายใจเป็นจังหวะรดอกผม ลมหายใจอุ่น ๆ กลับมาเป็นจังหวะ ดวงตาที่ปิดมิดของเธอค่อย ๆ คลี่ออก เงยหน้าขึ้นมองผมช้า ๆ สายตาอ่อนแรงนั้นฉายแววออดอ้อน“แจนเหนื่อย ลุกไม่ขึ้น พี่เวลล์ใจร้ายทำรุนแรง รับผิดชอบด้วยค่ะ” ใบหน้าของเธอค้อนผมหน่อย ๆ แต่มันน่ารักชะมัด“พี่ขอโทษ พี่จะร

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.35 หมดเรี่ยวแรง

    EP.35เสียงหายใจของฉันและเขาแรงรดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นพาดผ่านแพนตี้ตัวน้อยของฉัน เขาก็หยุดการลูบไล้ขาอ่อนฉันทันทีเขาเลื่อนมือข้างขวาขึ้นมาจับคางฉันให้หันไปหาเขาที่กำลังเชยคางวางพาดบนไหล่ขวา ฉันจึงขยับตัวเล็กน้อยเพื่อเอียงตัวมองเขาให้ถนัด เขาเลื่อนมือกุมท้ายทอยฉันก่อนจะดันเข้าหาใบหน้าเขา ริมฝีปากสองเราปะทะกัน และคราวนี้เป็นฉันบ้างที่เผยอเรียวปากสัมผัส สำรวจกลีบปากเจ้าเสน่ห์ของเขาเขาปล่อยให้ฉันใช้ลิ้นรุกล้ำเข้าไปสำรวจโพรงปากของเขาอย่างเต็มใจแถมสองลิ้นของเราก็เกี่ยวพันกันไปมาจนเกิดเป็นเสียงสัมผัสก่อให้เกิดอารมณ์ปะทุขีดสุด แน่นอนว่าหว่างขาของฉันตอนนี้ชื้นแฉะขนาดที่มองเห็นได้จากภายนอก แพนตี้ตัวน้อย มีรอยเปียกเป็นดวงออกมาให้เห็นชัดแจ่มแจ้ง ฉันไม่อายแล้วล่ะก็มันทั้งเสียว ทั้งซ่านไปทั้งตัวแบบนี้ตอนนี้เอาช้างทั้งตัวมาฉุดให้ฉันออกห่างจากเขา ก็เอาไม่อยู่แล้วพอฉันถอนลิ้นที่สำรวจจนหนำใจของฉันออกมา ฉันก็จ้องหน้าเขาด้วยความลุ่มหลงมือของฉันลูบไล้เขาไปที่ใบหน้าพรมจูบไปทั่ว ไม่ว่าจะหน้าผาก แก้ม จมูก ปลายคาง ทุกส่วนบนใบหน้าทองคำนี้ ฉันจับจองเป็นเจ้าของหมดแล้ว“อ่ะ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status