EP.34. ร้อนแรง

EP.34

“พี่เวลล์ นี่มันก็ดึกมากแล้ว กลับกันเถอะค่ะ” ฉันเอ่ยบอกเขาเมื่อเห็นหน้าจอมือถือบอกว่าเป็นเวลาเที่ยงคืนเกือบตีหนึ่งแล้ว  “พรุ่งนี้แจนมีเรียนเช้านะคะ”

พี่เวลล์ เหลือบมองนาฬิกาข้อมือของเขาก่อนที่จะพยักหน้ารับ แล้วเรียกพนักงานเช็คบิลทันที เขาเดินนำออกไปก่อน ส่วนฉันก็เดินตามหลังเขา เป็นครั้งแรกในชีวิตถ้าไม่นับพ่อของตัวเอง ที่ฉันเดินตามคน ๆ หนึ่ง มองแผ่นหลังของเขา ราวกับตอนนี้ฉันเองได้เป็นฝ่ายที่ถูกปกป้องบ้าง จากที่ปกติ ฉันมักจะยืนอยู่ข้างหน้าคนอื่นเสมอ

อาจเป็นเพราะฉันเหม่ออยู่ในภวังค์จิตใจล่องลอยพอพี่เวลล์หยุดเดิน ฉันก็เป็นฝ่ายเดินชนหลังเขาอย่างจัง  ใบหน้ากระแทกหลังเขา ทำเอาเจ็บไม่น้อย

“ขอโทษค่ะ แจนไม่ทันระวัง” ฉันยกมือจับจมูกตัวเองบีบมันเบาๆ ให้หายหน่วง

“ระวังด้วยสิ จับมือพี่ไว้”  เขาเหลียวมองดูฉัน สายตาเขาไม่ดุสักนิด พร้อมยื่นมือหนาของเขาออกมาตรงหน้าฉัน แน่นอนว่าฉันไม่รอช้ายื่นมือเรียวบางของตัวเองจับมือเขาทันที  ฉันรู้สึกได้นะความอบอุ่นที่แผ่ซ่านในมือข้างนั้นของเขา เขากระชับมือฉันแน่นจากนั้นจึงเดินเคียงข้างกันออกจากร้านอาหารไปยังรถที่จอดอยู่

เขาเปิดประตูรถให้ฉันเข้าไปนั่ง ก่อนที่เขาจะอ้อมกลับไปนั่งฝั่งคนขับ ภายในรถเงียบสงัด ตอนนี้ฉันก็ยังทำตัวไม่ถูก สถานะที่คลุมเครือตอนนี้มันชัดเจนจริงๆ แล้วใช่ไหม ฉันสามารถพูดได้เต็มปากว่าเขาเป็นแฟนฉันได้จริงรึเปล่า

‘เพี๊ยะ ๆ ’ ฉันเอามือตบแก้มเบา ๆ เรียกสติตัวเอง ก่อนที่จะหันไปมองหน้าพี่เวลล์ ประจวบเหมาะกับที่เขาหันมามองฉันเช่นกัน ตอนนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าความหื่นของฉันปะทุแค่ไหน ใบหน้าของเขาอยู่ตรงหน้า แถมเพิ่งตกลงเป็นแฟนกัน ทำเอารู้สึกตั้งตนอยากแสดงความเป็นเจ้าของใบหน้าและร่างกายนั้นของเขา อย่างเอาแต่ใจ

‘ม๊วฟ......ม๊วฟ’ ฉันโน้มตัวเข้าหาเขา เอื้อมมือกุมใบหน้าหล่อเหลาของเขาหอมแก้มฟอดใหญ่ ซ้าย ขวา ก่อนจะกลับมานั่งยิ้มแฉ่งรัดเข็มขัดนิรภัยให้เข้าที่

“เฮ้อ......แค่เห็นหน้าพี่ แจนก็แทบทนไม่ไหวแล้ว พี่พลาดเองนะที่มาขอแจนเป็นแฟน” ฉันกอดอกมองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เขาหันมามองฉันก่อนจะหันไปรัดเข็มขัดนิรภัยตัวเองแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์

“ถึงพี่ไม่ขอแจนเป็นแฟน แจนก็จ้องจะกินพี่อยู่ตลอดไม่ใช่รึไงครับ” เขาหันมองยกมุมปาก

“พี่เวลล์ พี่เห็นแจนเป็นคนยังไงกัน” ฉันกอดอกมองเขา พลางเชิดหน้า แม้สิ่งที่เขาพูดจะจริงก็เถอะ แต่ยังไงฉันก็ต้องรักษาหน้าหน่อย

“จะว่าไปกินข้าวที่ร้านนั้นไม่อิ่มอย่างที่แจนพูดจริง ๆ ด้วยครับ”

“ห๊า....แต่พี่ทานไปเยอะมากนะ”

“แต่มีคนเคยบอกไว้นะ ว่ากินแจนจะอิ่มจนจุก”

“พี่เวลล์ทีแบบนี้ล่ะทำเป็นจำได้ดีนะคะ วันนี้ไม่ได้ค่ะ พรุ่งแจนมีเรียนเช้า” ฉันเอามือผลักอกเขาไว้ไม่ให้โน้มตัวเข้ามา พี่เวลล์จึงโน้มตัวกลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างว่าง่าย ราวกับจะแกล้งกันเฉยๆ เท่านั้น และหันไปสนใจกับการขับรถกลับคอนโด

รถวิ่งไปตามถนนทั้งที่เป็นเวลาดึกมากแล้ว แต่ตัวเมืองก็ยังเต็มไปด้วยผู้คน รถสัญจรไปอย่างแน่นคัก สมกับเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับใหลเสียจริง ปกติในยามค่ำคืน ฉันก็มักจะขับรถเลี่ยงตัวเมืองเพื่อทำธุระของตระกูลซะส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีโอกาสได้ขับรถเอื่อย ชมวิวตัวเมืองยามค่ำคืนแบบนี้

พอทอดสายตามองแบบทิ้งความคิดทุกอย่างแล้วมองภาพตรงหน้าก็รู้สึกได้ว่า แสงไฟบนตึกพวกนั้นสวยจัง ฉันหันมองข้างทางอย่างอิ่มเอม จากนั้นจึงเอียงคอมองพี่เวลล์ที่กำลังตั้งใจขับรถด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม จนเขาเองคงรู้สึกได้ หันมามองฉันส่งยิ้มให้อย่างละมุนก่อนจะกลับไปมองทางข้างหน้าตั้งใจขับรถต่อ

“ขอบคุณสำหรับวันดีดี นะคะพี่” ฉันเอ่ยพลางเบือนหน้าอมยิ้มมองทางข้างหน้าไปจนสุดลูกตา ด้วยหัวใจที่เบิกบาน

ฉันเผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่จู่ ๆ ก็เหมือนมีบางสิ่งสะกิดให้ตื่น ฉันเริ่มรับรู้ได้ถึงบางอย่าง มันเป็นสัมผัสที่นุ่มนวลวาบหวามตรงริมฝีปากของตัวเอง  เหมือนกำลังมีสิ่งที่นวลนุ่มอย่างเดียวกันสัมผัสประกบอยู่ตรงนั้น ฉันยังไม่ลืมตาขึ้นมาหรอก อยากลองแกล้งทำเป็นนิ่งดูว่าเขาจะหยุดสัมผัสตอนไหน

ฉันนั่งนิ่งหลับตา แกล้งทำเป็นหลับยังไม่ตอบรับใดๆ แม้ตอนนี้ในใจจะเต้นโครมครามอยากรุกล้ำความนุ่มนวลนั่นแต่ก็ต้องอดใจไว้ก่อน

เมื่อฉันนิ่งทำเป็นไม่รับรู้ ไม่นานเขาก็ถอนริมฝีปากออกไปดื้อๆ ไม่จริงนา... ไม่เห็นเป็นอย่างที่คิด ผิดคาดแหะ ฉันคิดว่าเขาจะง่วนกับการพรมจูบฉันนานกว่านี้ซะอีก พอเห็นว่าคนข้างกายหยุดการสัมผัสไปแล้วฉันก็ลืมตาทันที

“อ่ะ.....อึก” เพียงแค่ลืมตาฉันก็พบว่าแม้เขาจะถอนจูบออกไป แต่ใบหน้าเขายังไม่ได้ถอยห่างจากฉันสักนิด มันยังอยู่ตรงหน้า ปลายจมูกเขาแตะบนปลายจมูกฉัน เขาเอื้อมมือปลดสายเข็มขัดนิรภัยของฉันก่อนที่จะรั้งเอวยกตัวฉันข้ามมานั่งบนตักเขา แม้จะลำบากหน่อยๆ ก็ตาม

ตอนนี้ลมหายใจเขากำลังรดต้นคอฉันอยู่ ฉันสัมผัสได้ถึงลมอุ่นจากการหายใจเป็นจังหวะถี่ ๆ มือเขาที่จับเอวอยู่นั่นก็เคลื่อนไหวไปมาช้า ๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้ฉันบิดตัวไปมาด้วยความซ่านขนาดไหน แต่ก็ยังพยายามตั้งสติเอ่ยกับเขา

“พี่เวลล์  มันไม่เหมาะสมมั้งคะ อย่างลาดจอดรถในคอนโดเนี่ย” ฉันเหลียวคอไปมองเขาที่ตอนนี้วางคางไว้บนไหล่ขวาของฉัน แถมเขายังหลับตาพริ้ม มุมปากยกยิ้มไม่ได้สนใจอะไร

“ลานจอดตรงนี้พี่เสียค่าจอดพิเศษ VIP ถึงเข้ามาจอดได้ ฟิล์มรถก็มืดสนิท ไม่มีใครเห็นหรอก” เขาพูดเสร็จ งับคอฉันไปหนึ่งทีเบา ๆ

‘อ่า...’ จนฉันแหงนคอครางเบา ๆ ไม่รู้ตัว

“แต่ในรถพื้นที่มันไม่เหมาะที่จะเอ่อ....ทำอย่างนั้นนะคะ ขึ้นบนห้องดีกว่า” ฉันยังคงควบคุมสติเอ่ยกับเขาอย่างมีเหตุผล ก็มันจริงนินา พื้นที่จำกัด แคบสุด ๆ แค่ฉันจะขยับตัวบนตักเขายังรู้สึกลำบากเลยนะสิ

“พี่เชื่อว่าพอขึ้นไป แจนต้องเอาเพื่อนมาอ้าง”

“....” ฉันเงียบไปเพราะเขารู้ทัน ถึงขึ้นไปก็ไม่มีห้องให้ทำเรื่องอย่างว่าได้หรอก แต่ตอนนี้สติฉันเริ่มจะไม่อยู่แล้ว มือเขาไม่อยู่นิ่ง จากที่ข่มไว้ตอนนี้ร่างกายมันกลับแสดงออกตอบรับทุกสัมผัสที่เขามอบให้

ฉันหลับตาพริ้ม ก่อนที่จะมีเสียงแผ่วเบาข้างหูกระซิบมา “ขอนะ”

แน่นอนว่าตอนนี้ฉันไม่สนแล้วว่าจะได้นอนไหม หรือ จะตื่นไปเรียนทันรึเปล่า เพราะว่าคนตรงหน้าออดอ้อน และอ่อยแรงเหลือเกิน ความรู้สึกวาบหวามที่กำลังจะเกิดขึ้น ฉันเองก็ต้องการมันด้วยนะสิ “ก็ได้ค่ะ”

สิ้นคำ ฉากเร่าร้อนร่วมรักบนรถ กำลังจะบรรเลงขึ้น มือสองข้างของเขาง่วนจับไปที่มาช่วงเอว วนลูบไล้อยู่แบบนั้น ก่อนที่นิ้วมือของเขาจะค่อย ๆ สอดใต้สาบเสื้อเข้าไปสัมผัสผิวเนียนของฉัน ส่วนอีกมือก็แกะกระดุมเสื้อช๊อปที่น่ารำคาญออกไปเพื่อให้ตัวเขาสัมผัสได้สะดวกขึ้น

ฉันหลับตาพริ้มเงยคอเชิดคางขึ้นหายใจรัวระริน ในขณะที่เขาเอาแต่พรมจูบต้นคอระหงของฉันไปมา บางครั้งเขาก็เผลอรุนแรง เม้ม ดูดคอ ไปจนฉันสะดุ้ง สองมือจับต้นขาเขาแน่นเผลอยกตัวแล้วนั่งทับลงตักเขาเป็นจังหวะทุกครั้งที่เขาสัมผัสคอ ตอนนี้เบื้องล่างของฉันรับรู้ได้ถึงสัมผัสบางอย่างที่แข็งนูนใต้ร่มผ้าของเขาจนเผลอครางแบบไม่ได้ตั้งใจอีกครั้ง

“อือ....พี่”

“อืม...” เสียงเขาเพียงขานรับ แต่มือไม้ยังลูบไม่หยุด ราวกับหนวดปลาหมึกที่ขวักไขว่ไปทั่ว วนเวียนจากหน้าท้องเลื่อนสูงขึ้น คว้าหมับเกาะกุมหน้าอกของฉันอย่างทวิลหาเต็มมือ เขาพ่นลมหายใจยาวบ่งบอกถึงความพอใจ มือคู่นั้นบีบเฟ้นคู่ก้อนเนื้อของฉันจนแทบแหลกคามือ แม้มันจะยังมีบราขว้างกั้นอยู่ก็ตาม ครั้งนี้รุนแรงจังเขาหิวขนาดนั้นเชียวเหรอ

“บะ..เบาหน่อยค่ะ จะ..เจ็บ” ฉันเอ่ยขึ้นเมื่อจู่ ๆ พี่เวลล์บีบเฟ้นหน้าอกฉันแรงมากจนฉันสะดุ้ง พอเขาได้ยินเสียงร้องฉัน เขาก็คลายแรงบีบทันที

“ขอโทษ พี่ควบคุมอารมณ์ไม่ไหว” เสียงเขาแผ่วเบาเย้ายวนสุด ๆ แถมยังใช้ปลายลิ้นเลียวนอยู่ต้นคอระหงส์ ลากยาวไปจนใบหู ทำเอาขนลุกชันสั่นไปทั้งตัว มือเขาที่คลายแรงลงค่อย ๆ นวดหน้าอกฉันเบา ๆ ก่อนจะใช้นิ้วเรียวแทรกเข้าไปเกี่ยวยอดถันของฉัน เขี่ยไปมาเบา ๆ จนแข็งเป็นไต ฉันกระตุกตัวด้วยความเสียวขีดสุด

เมื่อเขาเห็นท่าทีของฉัน มืออีกข้างของเขาก็เลื่อนต่ำลงลูบขาอ่อนของฉันไปมา กระโปรงทรงเอที่สวมอยู่ค่อย ๆ ถูกถกขึ้นกองเหนือสะโพก เผยให้เห็นแพนตี้สีชมพูอ่อนระเรื่อของฉัน

คราวนี้เขาละมืออีกข้างที่กำลังหยอกล้อกับยอดถัน เลื่อนลงมาเสริมทัพมืออีกข้าง ลูบไล้ขาอ่อนฉันทั้งสองขาพร้อมๆ กัน ฉันรู้ตัวนะว่าเขากำลังจะแกล้งฉัน เพราะมือทั้งสองที่เขาลูบไล้ขาอ่อนนั้นเขาลูบมันสูงขึ้น และจงใจให้นิ้วของเขาสัมผัสหว่างขาของฉันเป็นพัก ๆ ลูบมือขึ้นทีก็ใช้นิ้วสะกิดทีทำวนไปมาอยู่แบบนั้น ทำเหมือนกับกำลังแหย่รังแตน รอให้มันระเบิด

‘ร้ายนักนะพี่เวลล์ คนหล่อ’