ทวงบุญคุณ

บทที่2

ทวงบุญคุณ

            “คุณพ่อทำไมกลับดึกจังคะ ลลิลโทรไปคุณพ่อก็ไม่ยอมรับสาย ” ลูกสาวคนสวยนั่งรอกินข้าวกับพ่อจนดึก

            “งานที่บริษัทกำลังยุ่ง สินค้าหาให้ลูกค้าไม่ได้ตามกำหนด พ่อโดนค่าปรับหลายแสนเลย แต่ก่อนพ่อเคยมีเงินของแม่คอยช่วยอยู่ ตอนนี้เป็นชื่อของลลิล พ่อก็ไม่อยากรบกวน”

            เลี้ยงมากับมือ ทำไมทัตเทพจะไม่รู้จักนิสัยลูกสาวนอกสายเลือดคนนี้ ถ้าเขาขอตรงๆก็ได้ แต่ถ้าใช้ลูกเกรงใจแบบนี้ มีเท่าไหร่ให้หมด

            “พ่อเอาบัตรเอทีเอ็มของคุณแม่ที่อยู่กับลลิลไปใช้เลยค่ะ ในนั้นมีอยู่หลายแสน น่าจะพอช่วยค่าปรับที่ต้องจ่ายให้กับลูกค้าได้” เป็นอย่างที่ทัตเทพคิด

            “มันจะดีเหรอ พ่อไม่อยากเอาของลูกเลย แต่ตอนนี้เราแย่จริงๆ และ.....”คนพูดลากเสียงให้ดูน่าสงสัย

            “และอะไรคะพ่อ ยังมีอะไรที่พ่อยังไม่ได้บอก บอกมาเถอะค่ะ ลลิลยินดีช่วยพ่อทุกอย่าง เราเหลือกันแค่สองคนแล้ว ถ้าลลิลไม่ช่วยพ่อ ก็ไม่รู้จะไปช่วยใครแล้วค่ะ”

            หญิงสาวเอื้อมือมาจับมือหนาที่เริ่มเหี่ยวย่นด้วยอายุที่มากขึ้น มองตาคนตรงหน้าอย่างทั้งรัก เคารพ และเทิดทูน ลลิลยังจำทุกเรื่องที่มาเล่าว่าพ่อรักและดูแลเธอขนาดไหนตอนเด็กๆ แล้วตอนนี้พ่อของเธอกำลังเดือดร้อน ถึงเวลาที่เธอต้องตอบแทน

            “แม่ของลูก เอาบ้านหลังนี้ไปค้ำประกันเงินกู้นอกระบบ แล้วแม่ก็ไม่ได้จ่ายดอกเขามาหลายเดือน สิ้นเดือนนี้ ถ้าเราหาต้นสิบล้านไปคืนเขาไม่ได้ เขาจะยึดบ้านและที่ดินทั้งหมดแทนต้นกับดอก”

            คนเล่ายกมือขึ้นมาทาบบนใบหน้า บีบน้ำตาลูกผู้ชายจนมันไหลออกมาได้สำเร็จ การแสดงที่ไม่ได้ซ้อมมา แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี เพราะหญิงสาวตรงหน้าเชื่อสนิท

            “ลลิลไม่มีเงินขนาดนั้นะคะ แล้วเราจะทำยังไงกัน” หญิงสาวตื่นตกใจกับสิ่งที่ได้รับรู้

            “มันขู่จะฆ่าพ่อ ลูกก็รู้พวกนี้มันเอาจริง เกสสราเนาะเกสสรา ไม่น่าไปยุ่งกับพวกมันเลย” น้ำตายังไม่หยุดไหล ตีบทจนแตกกระจุย

            “มันมีข้อเสนออีกข้อ แต่พ่อคงไม่กล้าขอร้องให้ลูกช่วย ” คนพูดทำท่าจะลุกขึ้นไม่พูดต่อ

            “บอกลลิลมาค่ะ ลูกบอกแล้ว ว่าตายแทนพ่อ ลูกก็ทำได้”

            “พวกมันต้องการให้ลูกของพ่อไปเป็นเมียเก็บของเจ้านายมัน แล้วมันจะไม่ยึดบ้านเรา แทนดอกเบี้ย ที่แม่ของลูกค้างมันไว้เกือบห้าล้าน แล้วมันจะไม่คิดดอกเบี้ย ถ้าลูกยังเป็นเมียมันอยู่ จนกว่าพ่อจะหาเงินสิบล้านได้ มันถึงจะให้ลูกเป็นอิสระ”

            ทัตเทพผลุนผลันลุกออกจากโต๊ะ อย่างรีบร้อน มือทั้งสองข้างก็ป้ายเช็ดน้ำตาไปมาอย่างเสียใจ ก่อนที่เขาจะก็าวขึ้นบันไดไปชั้นสองของบ้าน เขาก็หันกลับมาพูดกับลูก ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

            “พ่อเจ็บนะ ที่ต้องขอร้องให้ลูกช่วย พ่อเลี้ยงลูกมาอย่างดี ปกป้องลูกด้วยสองมือของพ่อ แต่มาวันนี้ พ่อกลับไม่กล้าแม้แต่จะขอร้องลูกเลย พ่อรู้สึกผิดจริงๆ”

            คำพูดทิ้งท้าย ก่อนที่จะพาตัวเองขึ้นไปบนห้องนอนชั้นสองของบ้าน ห้องที่เกสสรากินยาฆ่าตัวตายนั่นแหละ เขาทิ้งระเบิดคำพูดไว้ และเขาก็หวังว่ามันจะเป็นระเบิดที่ได้ผลเสียด้วย

            ลลิลนั่งนิ่งอึ้งกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวเธอ มันเป็นแบบนี้มานานแค่ไหน ทำไมพ่อกับแม่ถึงปิดไม่ให้เธอได้รับรู้เรื่องราวของฐานะทางการเงินของครอบครัว

            หญิงสาวรู้สึกเหมือนตลอดเวลา เธอเป็นคนเห็นแก่ตัว มัวแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียน จนไม่มีเวลาได้สังเกตถึงความทุกข์ที่เกิดขึ้นกับบุพการี

          เงินจำนวนมหาศาลขนาดนั้น  เธอกับพ่อจะไปหามันมาจากไหน ความทุกข์นี้คงกัดกินหัวใจของมารดาเธอ จนทนไม่ไหวต้องหนีจากไปแบบนี้

            พวกมันเป็นใคร เจ้านายของมันคงเป็นคนแก่ตัณหากลับ ที่อยากจะมีเมียเด็ก แค่คิดหญิงสาวก็ขนลุกขนชันขึ้นมาทันที

            มีเวลาอีกเพียงน้อยนิดที่ลลิลจะตัดสินใจ คงมีแต่ปาฏิหาริย์เท่านั้น ถึงจะทำให้บิดาของเธอ หาเงินถึงสิบล้าน พร้อมดอกเบี้ยอีกห้าล้านมาจ่ายให้พวกมันได้ ความคิดในสมองของลลิลสับสนไปหมด มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆสำหรับเธอ แต่มันคือชีวิตทั้งชีวิตของเธอ