นางบำเรอในกรงทอง

บทที่6

นางบำเรอในกรงทอง

            “ทำไมจะต้องไปนอนห่างฉันแบบนั้น” ติณห์ถามเมื่อหันไปเห็นอีกฝ่าย นอนอยู่ห่างจากเขาจนเกือบล่วงลงไปข้างเตียง

            “คุณติณห์จะได้นอนสบายไงคะ” หญิงสาวตอบโดยไม่ยอมหันหน้ามามองคนถาม

            “อย่าทำเหมือนไม่เคย เมื่อคืนเธอก็รู้ ว่าหน้าที่ของเธอมันคืออะไร จะขยับตัวมาเอง หรือให้ไปอุ้มมา” คนพูดทำเสียงขู่

            ลลิลพาร่างบางของเธอ ค่อยๆเข้ามานอนใกล้กับชายหนุ่มร่างใหญ่ ที่เมื่อคืนเขาได้สร้างความเสียวซ่านแต่มันแฝงไปด้วยความเจ็บด้วย

            “ไม่ชอบเหรอเมื่อคืน” คนตัวหนาถามตรง

            “ลิลเจ็บค่ะ” ถึงจะอายแต่หญิงสาวอยากให้เขารู้ว่าเธอเจ็บ

            “มันเป็นครั้งแรก มันก็ไม่แปลกจะเจ็บแบบนี้ เดี๋ยวผ่านไปหลายๆครั้ง เธอก็จะไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว แต่จะรู้สึกเสียวซ่านอย่างเดียว”

            สิ้นคำพูดมือหนาก็เอื้อมือไปปิดโคมไฟบนหัวเตียงให้ดับลง ปากหนาหยักก็ซุกไซ้ลงบนคอยาวระหง มือหนาบีบเคล้นเล่นยอดประทุม ที่ชี้ตัวชูช่อรอสัมผัส

            ชายหนุ่มคว้ามือของหญิงสาวให้จับสัมผัส กับท่อนความเป็นชายของเขา ก่อนที่ติณห์จะประกบลงบนปากบาง พาชิวหาไล่วนเวียนตวัด สร้างความเสียวซ่าน ให้กับร่างบางที่นอนคลางอยู่ในคอด้วยความกระสัน

            มือหนาเลื่อนลงมาที่ขาช่วงล่าง ก่อนแยกมันออกจากกัน หญิงสาวตกใจเมื่อพอเดาได้ ว่าชายหนุ่มกำลังจะทำอะไร เมื่อเขาเลื่อนใบหน้าลงไปใกล้กับจุดอ่อนไหวของหญิงสาว

            ลิ้นสวาทสัมผัสลงไปตรงใจกลางหัวใจของความเสียวซ่านนั้นอย่างอ่อนโยน  ลลิลยกสะโพกขึ้นตอบรับความเสียวนั้นอย่างไม่รู้ตัว

            “อือ...อ้า ..คุณติณ ลิล....ลิลเสียวค่ะ”

            เสียงครางเรียกชื่อเขา ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ความเป็นชายให้พุ่งพ่าน เมื่อสายธารแห่งความสมอารมณ์ของหญิงสาวไหลออกมาจนรู้สึกได้ผ่านลิ้นสาก ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น เตรียมรุกบทรักครั้งนี้อย่างเต็มที่

            ความเป็นชายของเขา เข้าไปสร้างความอุ่นในถ้ำน้อยของคนตัวเล็ก สะโพกทั้งสองค่อยๆขยับตอบรับกัน จากช้าๆ เริ่มเร็วและรุนแรงขึ้น

            “อื้อ...โอ..” เสียงครางที่ดังพร้อมกัน จนฟังไม่ได้ศัพท์ บอกให้รู้ว่าทั้งคู่พากันขึ้นสวรรค์ไปสู่จุดยอดเขาเป็นที่เรียบร้อย

            “ของเธอมันฟิตจริงๆ ฉันใจแทบขาด” ร่างหนาที่นอนหอบแรงกระซิบข้างหูคนตัวเล็กที่เขากำลังนอนทับอยู่

            ช่วงเวลาที่มีทั้งความสุข ความไร้ค่า คราบน้ำตา ผ่านไปแล้วถึงสองคืน ลลิลบอกตัวเองให้ชินกับสิ่งที่ต้องเจอ และห้ามเผลอใจให้กับชายหนุ่มที่มอบความสุขทางร่างกายให้เธอเด็ดขาด

          เขาไม่ได้รักเธอหรือนิยมชมชอบอะไรในตัวเธอสักนิด ทุกสิ่งทุกการกระทำที่เกิดขึ้น เขาแค่เห็นเธอเป็นเพียง เครื่องขัดดอก ในเมื่อพ่อและแม่ของเธอเอาเงินเขาไป และยังหามาคืนไม่ได้ เธอก็คงต้องใช้ร่างกายขัดดอกไปจนกว่าเขาจะเบื่อเธอเอง และลลิลคิดว่าอีกไม่นานเขาก็คงเบื่อเธอ

            เช้านี้หญิงสาวตื่นไม่ทัน คนที่นอนข้างๆอีกแล้ว เขาคงลุกไปจากที่นี่ตั้งแต่เช้ามืด หรือเขาอาจจะไปนอนที่อื่นตั้งแต่กลางดึกแล้วก็ได้

            สองคืนผ่านไป กับสถานที่ใหม่ การมีสามีแบบไม่ได้เลือก การถูขังไว้แค่เพียงในบ้าน แม้แต่บริเวณรอบๆ ลลิลยังไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปเดินเล่นเลย

          อาหารสดในตู้เย็นถูกรื้ออกมาทำเป็นข้าวต้มหมูสำหรับตอนเช้า การนั่งกินข้าวคนเดียว ในสถานที่ ที่ไม่คุ้นเคย หญิงสาวไม่รู้สึกเจริญอาหารเลยสักนิด

            ก๊อกๆ

            “ป้าช่วยเองค่ะ” แม่บ้านของที่นี่มาตามเวลาเดิม

            “คุณติณห์ ให้ป้ามาบอกคุณว่า สายๆวันนี้จะมีช่างเสริมสวยมาดูแลความงามให้คุณค่ะ” คนได้รับคำสั่งมาอีกทีบอกหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร

            “ทำไมต้องเอาช่างเสริมสวยมา สงสัยลิลจะดูแย่มาก” คนตัวเล็กรู้สึกไม่ดี

            “ไม่หรอกค่ะ คุณติณห์รู้ว่าคุณคงอยากเสริมสวยตามประสาผู้หญิง แต่ตอนนี้คุณโดนห้ามออกไปข้างนอก คุณติณห์ก็เลยให้ช่างเข้ามาหาคุณแทน”

            “ป้าช่วยคะ กินข้าวเป็นเพื่อนลลิลหน่อยได้ไหมคะ ลลิลคิดถึงแม่ ป้าช่วยใจดีเหมือนแม่ของลลิลเลยค่ะ” คนชวนน้ำตาคลอเบ้า

            ข้าวต้มอีกชามถูกตักและวางไว้ฝั่งตรงข้ามกับคนชวน ป้าช่วยไม่รู้จะขัดคนขอร้องอย่างไร เพราะรู้สึกสงสารเด็กสาวรุ่นลูกที่ต้องมากำพร้าแม่ และยังต้องมาโดนทำร้ายหัวใจแบบนี้อีก

            “เอาไว้คุณติณห์อนุญาตให้คุณออกไปนอกเรือนหลังเล็กได้ ป้าจะพาปลูกดอกไม้ จะได้มีอะไรทำไม่เหงา” ป้าช่วยชวนคุย

            “คุณติณห์ของป้า เขาเป็นคนดูอยากนะคะ บางเวลาเขาดูใจดี แต่บางเวลาเขาดุดัน แววตามีแต่ความแค้น ลลิลทำตัวไม่ถูกว่าเวลานี้ต้องแสดงออกแบบไหน”

            “ป้าเลี้ยงของป้ามาตั้งแต่เกิด ป้ามั่นใจ ว่าคุณติณห์ของป้า เป็นคนจิตใจดี อ่อนโยน แต่เพราะความแค้นบางอย่าง มันทำให้คุณติณห์ของป้า เปลี่ยนไปเป็นอีกคน” แม่บ้านแสดงความรู้สึก

            “พ่อของลลิลคงเป็นส่วนหนึ่งในความแค้นนั้นด้วย การที่เอาลูกสาวเขามาทำแบบนี้ มันคงช่วยลดความแค้นในใจของคุณติณห์ได้บ้างนะคะ” หญิงสาวพยายามผูกเรื่อง

            “ฝีมือใช้ได้เลยนะคะ ไว้วันไหนว่างๆ ป้าจะสอนทำขนม อยากทำขนมอะไรลองบอกป้าสิ ถ้าป้าทำเป็น จะได้ไปซื้ออุปกรณ์เอาไว้” ป้าช่วยเปลี่ยนเรื่องพูด

            “บัวลอยค่ะ เคยทำตอนเด็กๆ แต่ลืมไปหมดแล้วค่ะว่าทำอะไร อย่างไรบ้าง” หญิงสาวรู้สึกอยากทำอีก

            “ได้เลย ไม่ยาก ไว้วันไหนออไปซื้อของ ป้าจะซื้อวัตถุดิบไว้ คุณท่าชอบกินบัวลอยอยู่พอดี”

            “คุณท่านนี่ใครคะ ใช่คุณติณห์ไหม” หญิงสาวสงสัย

            “ไม่ใช่ค่ะ คุณท่านหมายถึงคุณพ่อของคุณติณห์ ไว้สักวันคุณคงได้ไปไหว้ท่าน ป้าอิ่มแล้ว ขอตัวไปดูแลงานบ้านก่อนนะคะ” ขืนอยู่นานจะเผลอพูดอะไรไปมากกว่านี้

          ป้าช่วยเดินออกไปแล้ว หญิงสาวรู้สึกดีเมื่อรู้ว่า ที่นี่นอกจากตัวเธอ ติณห์ ป้าช่วย ยังมีคนอื่นอยู่อีก อย่างน้อย เมื่อวันหนึ่งที่เธอได้รับอนุญาตให้ออกไปเดินเล่นนอกบ้านได้ เธอคงมีเพื่อนคุยเยอะเลย

            คืนนี้ลลิลจะต้องขอชายหนุ่ม ให้ยอมให้เธอออกไปเดินเล่นด้านนอกของเรือนหลังเล็กให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม ขืนอยู่แต่ในนี้นานๆ เธอต้องเป็นบ้าเข้าสักวัน

            ได้เวลาที่ช่างเสริมสวยจะมาดูแลความงาม ตอนแรกหญิงสาวเข้าใจว่า คงแค่ทำผม ทำเล็บ แต่ที่ไหนได้ ชายหนุ่มจัดชุดใหญ่ เริ่มตั้งแต่ขัดผิว พอกหน้า อบไอน้ำ และอีกมากมายหลายขั้นตอน ที่หญิงสาวเองก็ไม่รู้ว่ามันคือวิธีการทำอะไร ช่างหลายคนต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเอง แทบจะไม่มีคนคุยกับลลิลเลย เหมือนถูกสั่งมาให้ปิดปากเงียบ

            “อาทิตย์หน้า เราจะมาดูแลอีกรอบนะคะ พร้อมเสื้อผ้าชุดใหม่ สวัสดีค่ะ”

            ตั้งแต่มาจนกลับ บรรดาช่างที่มีทั้งหญิงแท้และสาวประเภทสอง พูดแค่เพียงประโยตสุดท้ายแค่นี้ แล้วเดินออกจากเรือนหลังเล็กไป

            นอกจากการดูแลเนื้อตัวใบหน้าแล้ว ช่างยังวัดตัวหญิงสาวร่างเล็กไปด้วย ตอนแรกหญิงสาวก็สงสัย พอได้ยินประโยคก่อนกลับ ถึงเข้าใจว่า พวกเขาต้องทำหน้าที่หาเสื้อผ้าให้เธอด้วย

            “สวยเหมือนกันนะเรา” ลลิลยืนหมุนตัวดูตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่อยู่ปลายเตียง

            ตั้งแต่เธอเกิดมา ส่วนมาก็มีแต่มารดา ที่เคยพาเธอเข้าร้านเสริมสวยบ้าง แต่ก็ไม่ใช่แบบดูแลหัวจรดเท้าแบบนี้ ราคาคงแพงน่าดู

            เธอใช้ร่างกายทำให้เขามีความสุข เขาถึงได้ลงทุนกับการดูแลร่างกายของเธอ ส่วนหัวใจชายหนุ่มเจ้าหนี้ไม่ได้ต้องการมัน เขาถึงไม่เคยดูแล ยามต้องการก็นอนออดอ้อน พอได้สมอารมณ์หมาย ก็จากไปก่อนเธอตื่นทุกคืน ไม่เคยมีแม้คำลา ลลิลได้แต่น้อยใจในความด้อยค่าของตัวเธอ

            เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ความมืดเข้ามาแทน หญิงสาวที่เป็นดังนางบำเรอในกรงทอง ก็อดที่จะเฝ้ารอ เจ้าหนี้ของเธอไม่ได้ เขามานอนกับเธอทุกคืนตั้งแต่ เธอก็าวเข้ามาอยู่ที่นี่ และวันนี้เขาลงทุนให้ช่างมาดูแลเธอ เขาคงต้องรีบมาดูผลงานแน่ๆ

            “ทำไมยังไม่มาอีก” ลลิลบ่นพึมพำกับตัวเอง

            โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้างตัว ถูกหยิบขึ้นมาเพื่อตัดสินใจอะไรบางอย่างหลายรอบ แต่เธอก็ตัดสินใจวางมันลงทุกครั้ง นี่ก็เริ่มดึกแล้ว เขาคงไม่มา ลลิลบอกตัวเองว่าเธอควรเข้านอนได้แล้ว

            “ไม่มาก็ดี คืนนี้จะได้ไม่ต้องเสียตัว” อีกครั้งที่คนหน้าสวยพูดกับตัวเอง

            หญิงสาวเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มารู้ตัวอีกที ก็ถูกมือหนาคว้าร่างของเธอเอาไปกอดในอ้อมแขน ลลิลค่อยแอบลืมตามอง เพราะไม่อยากให้เจ้าของมือรู้ว่าเธอตื่นแล้ว

            “ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกว่าจะกลับช้า” ชายหนุ่มกระวิบข้างหู เหมือนจะรู้ว่ามีคนแกล้งหลับ

            ลลิลไม่ตอบ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เธอยังเจ็บส่วนล่างอยู่เลย จากการถูกรุกรานอย่างร้อนแรงมาสองคืน คืนนี้เธออยากพักบ้าง ดังนั้นทำให้เขาคิดว่าเธอหลับแล้วน่าจะดีที่สุด

            ติณห์เองกลับมาจากข้างนอกด้วยความอ่อนล้า วันนี้เขามีหลายเรื่องต้องจัดการ เป็นเรื่องที่เขาต้องฝืนใจทำ ทั้งที่มันไม่ใช่ตัวเขา แต่ความแค้น มันต้องชำระ

            ความเครียดทำให้ความเป็นชายของเขา วันนี้มันไม่รุกเป็นไฟเหมือนเช่นทุกวัน จากที่เคยตั้งใจจะมานอนที่เรือนหลังเล็ก เฉพาะวันที่ต้องการให้นางบำเรอตัวเล็กได้ทำหน้าที่ แต่วันนี้ ทั้งๆที่รู้ว่า มาก็คงได้เพียงแค่นอนกอด แต่ทำไมหัวใจเขามันสั่งให้มา ทั้งที่นอนบ้านที่อยู่ใกล้บ่อน น่าจะสะดวกกว่า

            คืนนี้เป็นคืนที่หญิงสาวรู้สึกสบายใจที่สุด ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ อ้อมกอดของชายหนุ่ม ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย และเป็นคืนแรกที่เธอไม่ต้องตกเป็นที่ระบายอารมณ์ของเจ้าหนี้ที่แสนจะหลายอารมณ์

            ‘แม่คะ คืนนี้ลลิลนอนหลับเต็มตาแล้วค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ’ หญิงสาวคิดในใจก่อนปล่อยวางทุกสิ่ง และหลับใหลไปกับอ้อมกอดที่อบอุ่น