บทที่1
หัวใจที่แตกสลาย
“ผมยังไม่มีจริงๆ ครับ ถ้าหาได้เมื่อไหร่ ผมจะรีบเอามาใช้ให้เลย” ชายวัยกลางคนพนมมือไหว้ชายหนุ่มรุ่นลูก
“ก็พูดแบบนี้ทุกราย ไม่มีปัญญาใช้หนี้ แต่! เสือกมีปัญญาลงขันจ้างมือปืนมายิงพ่อกู” คนพูดชี้หน้า จ้องตาแบบหมายจะเอาถึงชีวิต
“ผมไม่เกี่ยว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมเลย ท่านมีพระคุณ เมตตาผมมาตั้งหลายครั้ง ผมจะทำกับผู้มีพระคุณแบบนั้นได้อย่างไรกัน” คนพูดมือไม้สั่นรนราน
“ก็ถ้ามึงไม่เกี่ยว แล้วใครเกี่ยว พ่อกูใจดีกับพวกมึง ไม่มีเงิน ก็ให้กู้ แต่พวกมึงเสือกไปเล่นเสียกันเอง ยืมแล้วมันก็ต้องใช้ พอทวงพวกมึงก็หาว่าใจร้าย มึงอย่านึกว่ากูโง่นะ”
เท้าใหญ่ถีบเก็าอี้ที่อยู่ใกล้ๆชายที่ยืนพนมมือด้วยความกลัว กลิ้งระเนะนาด เสียงดังโครมคราม คนข้างนอกห้องที่กำลังมุ่งมั่นกับการพนันต่างพากันหันมาดู
“ถ้าภายในหนึ่งเดือนมึงหาต้นมาคืนกูไม่ได้ มึงก็เอาลูกสาวคนสวยของมึง มาเป็นนางบำเรอขัดดอกกูแล้วกัน ” รอยยิ้มแบบสะใจปรากฏบนใบหน้าที่ดุร้ายของคนพูด
“เอ่อ....” ลูกหนี้รุ่นพ่อพูดไม่ออก
“ถ้าทำไม่ได้ มึงก็บอกลูกสาวคนสวยของมึง ให้เตรียมทำศพพ่อมันได้เลย”
“ครับๆ คุณติณห์ ผมจะหาเงินมาคืนให้ได้ครับ” ทัตเทพยกมือไหว้ท่วมหัว ก่อนรีบร้อนเดินออกไป อย่างรนราน
ตั้งแต่กิตต์ขจร พ่อของติณห์ ถูกพวกลูกหนี้ในบ่อน ลงขันกันจ้างมือปืนมายิง เขาก็กลายเป็นอัมพฤกษ์ส่วนล่าง ลูกชายคนเดียวของเขา จากที่เคยตั้งใจว่าจะไม่เข้ามายุ่งกับธุรกิจมืดของบิดา แต่ด้วยความแค้น ติณห์จึงลงมาดูแอย่างเต็มตัว
ชายหนุ่มที่สุขุม ใจเย็น กลับกลายเป็นเสือร้าย ที่พร้อมจะจัดการทุกคน ที่เขาคิดว่าอยู่เบื้องหลังความพิการของบิดา และทัตเทพก็คือหนึ่งในนั้น ในเมื่อทางการหาตัวคนผิดมารับกรรมไม่ได้ ชายหนุ่มตั้งใจจะเป็นคนพาพวกมันทุกคนไปใช้กรรมในนรกเอง
“ถึงคิวมันแล้วไอ้ทัตเทพ” ติณห์หันไปสบตากับลูกน้องคนสนิทของบิดา
“ต้องเอาให้สาสม” ฤทธิ์สำทับเจ้านาย
“กลับมาแล้วเหรอคะ วันนี้ไปหาลูกหาเมียคุณมาหรือยังล่ะ” เกสรายืนรอทัตเทพผู้เป็นสามีอย่างร้อนใจ
“คุณพูดเรื่องอะไร ผมทำงานกับมาเหนื่อยๆ อย่ามาหาเรื่องกันได้ไหม” คนเพิ่งมาถึงทำท่าทางหงุดหงิดใส่
“ก็แม่แก็วตา กับลูกสาวมัน ลูกคุณใช่ไหม” เกสราเดินตามไปที่บันไดขึ้นชั้นสอง
“เป็นบ้าไปแล้วหรือไง พูดอะไร น่ารำคาญที่สุด เพราะคุณเป็นแบบนี้ผมถึงไม่อยากกลับบ้าน ดูสภาพตัวเองในกระจกบ้างนะ เหมือนผีขึ้นไปทุกวัน”
“ลงมาคุยกันให้รู้เรื่อง ” เกสราดึงทัตเทพที่กำลังเดินขึ้นบันได ให้ลงมาคุยให้รู้เรื่อง จนชายวัยกลางคนเดินโซซัดโซเซ เหมือนจะล้ม
“อีบ้า จะบ้าก็บ้าไปคนเดียว เดี๋ยวไปเอง”
“คุณจะไปหาอีแก็วตาใช่ไหม วันนี้ลูกเมียคุณมันพากันมาที่นี่ มันมาแสดงตัว เพื่อให้ฉันรับผิดชอบในสิ่งที่คุณสร้างขึ้น คุณอยู่กับมันมาเกือบสิบปี ฉันเป็นควายให้คุณหลอกมานานขนาดนี้ คุณมันเลว เลวเหมือนสัตว์”
เพี้ย! !
ทัตเทพหมดความอดทน มือหนาตบเข้าอย่างแรงจนใบหน้าของเกสราหันตามแรงมือ เลือดที่หยดอยู่มุมปาก บอกได้ถึงความเจ็บที่เธอได้รับ
“คุณตบฉัน” กัดฟัน กำมือแน่น ด้วยความแค้น ที่ถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้าย
“ใช่กูมันเลว แก็วตาเขาเป็นเมียกู และนั่นก็ลูกกู มึงอยู่กับกูมากี่ปี มึงก็ไม่เคยยอมท้อง ใช้ให้กูเลี้ยงลูกไอ้พ่อไม่เอา มึงนึกว่ากูมความสุขนักเหรอ ถ้ามึงรับไม่ได้ มึงก็ไปตายซะ”
ก่อนกลับบ้าน เขาก็เพิ่งโดนเล่นงานจนหมดศักดิ์ศรี หวังจะได้มาพัก คิดหาทางออกที่บ้าน กลับต้องมาโดนเมียด่า เพราะรู้ความจริง ที่เขามีเมียอีกคนและอยู่ด้วยกันมานานเป็นสิบปี จนมีลุก ทัตเทพทนไม่ไหวแล้ว เขาขับรถออกมา คืนนี้คงต้องหาโรงแรมนอนพักใจสักคืน
ก่อนกลับบ้าน เขาก็เพิ่งโดนเล่นงานจนหมดศักดิ์ศรี หวังจะได้มาพัก คิดหาทางออกที่บ้าน กลับต้องมาโดนเมียด่า เพราะรู้ความจริง ที่เขามีเมียอีกคนและอยู่ด้วยกันมานานเป็นสิบปี จนมีลุก ทัตเทพทนไม่ไหวแล้ว เขาขับรถออกมา คืนนี้คงต้องหาโรงแรมนอนพักใจสักคืน “แม่คะ ลลิลกลับมาแล้ว ทำแม่ไม่เปิดไฟเลย ” กัณต์ชนิตลูกสาวคนเดียวของเกสรา กลับจากทำงานวันแรกของเธอ “แม่คะ แม่ได้ยอนลิลไหมคะ” บ้านทั้งหลังเงียบสนิท ไม่มีไฟสักดวงในบ้านถูกเปิด หญิงสาวสัมผัสได้ ว่ามีอะไรบ้างอย่างเกิดขึ้นที่บ้านแน่ๆ เธอรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของมารดาทันที ภาพที่เธอเห็น โดยที่ไม่ต้องเปิดประตูเสียด้วยซ้ำ ลลิลขาอ่อนทรุดตัวลงอย่างหมดแรง “แม่......” หญิงสาวตะโกนสุดเสียง ภาพเกสราน้ำลายฟูมปาก นอนตาค้างอยู่ข้างเตียงนอน ลลิลเขย่าตัวมารดา แนบหูกับหน้าอกด้วยความหมายว่าหัวใจของแม่เธอจะยังเต้นอยู่ แต่มันไร้วี่แวว มารดาของเธอจากไปแล้ว หญิงสาวตั้งสติโทรหาตำรวจ และโทรหาทัตเทพผู้เป็นบิดา เวลานี้ เธอไม่สามารถทำอะไรมากไปกว่านี้ได้ จึงได้แต่นอนกอดศพมารดา ร้องไห้ รอจนกว่าทุกคนจะมาถึงบ้านขอ
เขาต้องทุกข์ที่เห็นกิตต์ขจร พ่อของเขาต้องทุกข์ทรมาน ดังนันเขาก็อยากเห็นคนที่เป็นต้นเหตุตายทั้งเป็น ถ้าทัตเทพยอมให้ลูกสาวของเขามาเป็นนางบำเรอเขา คนเป็นพ่อมันคงเหมือนถูกย่ำยีหัวใจ แค่คิดเขาก็ยิ้มออกมาด้วยความสะใจที่เป็นฝ่ายได้แก็แค้น“ผมไม่ลืมหรอก สบายใจได้” สีหน้ากับคำตอบสวนทางกันสิ้นดีเขาคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เงินตั้งสิบล้าน เขาจะไปหาจากที่ไหนมาได้ จากตอนแรกมีเงินที่ได้จาการตายของเกสราก็เพียงแค่ล้านเดียว และตอนนี้มันก็เหลือแค่ไม่กี่หมื่นกริ๊งๆสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ ช่วยดึงชายกลางคน ให้เดินออกมาจากวงของการพนัน เพื่อมารับโทรศัพท์ภรรยาของเขาอีกคน“พี่เทพ พี่หายไปเลยตั้งแต่เมียพี่ตาย” เสียงหญิงสาวที่อายุมากกว่าลลิลเพียงไม่กี่ปี ต่อว่าดังมาจากปลายสาย“จะให้พี่ไปหาเรากับลูก ให้ความแตกเหรอ ถ้าลลิลเกิดรู้เรื่องนี้ขึ้นมา พี่จะไม่ได้อะไรเลยนะ เพราะพี่กับเกสราไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน บ้านก็เป็นชื่อของเขา เงินในบัญชีอีก”“แต่ตอนนี้ยายหนู เข้าโรงพยาบาล ” เสียงปลายสายดูอ่อนลง“ลูกเป็นอะไร” ทัตเทพตกใจ เพราะเขามีลูกแค่เพียงคนเดียว“ก็โรคหัวใจที่เป็นมาตั้งแต่กำเนิดนั่นแหละ หมอบอกค่าใช้จ่ายอาจจะถึงแส
บทที่2ทวงบุญคุณ “คุณพ่อทำไมกลับดึกจังคะ ลลิลโทรไปคุณพ่อก็ไม่ยอมรับสาย ” ลูกสาวคนสวยนั่งรอกินข้าวกับพ่อจนดึก “งานที่บริษัทกำลังยุ่ง สินค้าหาให้ลูกค้าไม่ได้ตามกำหนด พ่อโดนค่าปรับหลายแสนเลย แต่ก่อนพ่อเคยมีเงินของแม่คอยช่วยอยู่ ตอนนี้เป็นชื่อของลลิล พ่อก็ไม่อยากรบกวน” เลี้ยงมากับมือ ทำไมทัตเทพจะไม่รู้จักนิสัยลูกสาวนอกสายเลือดคนนี้ ถ้าเขาขอตรงๆก็ได้ แต่ถ้าใช้ลูกเกรงใจแบบนี้ มีเท่าไหร่ให้หมด “พ่อเอาบัตรเอทีเอ็มของคุณแม่ที่อยู่กับลลิลไปใช้เลยค่ะ ในนั้นมีอยู่หลายแสน น่าจะพอช่วยค่าปรับที่ต้องจ่ายให้กับลูกค้าได้” เป็นอย่างที่ทัตเทพคิด “มันจะดีเหรอ พ่อไม่อยากเอาของลูกเลย แต่ตอนนี้เราแย่จริงๆ และ.....”คนพูดลากเสียงให้ดูน่าสงสัย “และอะไรคะพ่อ ยังมีอะไรที่พ่อยังไม่ได้บอก บอกมาเถอะค่ะ ลลิลยินดีช่วยพ่อทุกอย่าง เราเหลือกันแค่สองคนแล้ว ถ้าลลิลไม่ช่วยพ่อ ก็ไม่รู้จะไปช่วยใครแล้วค่ะ” หญิงสาวเอื้อมือมาจับมือหนาที่เริ่มเหี่ยวย่นด้วยอายุที่มากขึ้น มองตาคนตรงหน้าอย่างทั้งรัก เคารพ และเทิดทูน ลลิลยังจำทุกเรื่องที่มาเล่าว่าพ่อร
“ติณห์ พ่ออยากให้ลูกล้มเลิกความคิดที่จะแก็แค้น แค้นกันไปแค้นกันมา มันไม่ทางจบ” กิตต์ขจรพูดกับลูกชาย ที่มานั่งคุยกับเขาข้างเตียง “ผมว่าพ่อปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของผมดีกว่า พ่อไม่ต้องไปคิดถึง รักษาร่างกายให้กับมาเป็นเหมือนเดิมดีกว่าครับพ่อ” ชายหนุ่มไม่สนใจในสิ่งที่บิดาพูดด้วยความกังวล “ร่างกายคงต้องใช้เวลาอีกนาน แต่มันก็ดีเหมือนกันนะ ทำร้ายคนอื่นเขามามาก ก็จะได้ชดใช้คืนก็ครั้งนี้แหละ” ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างมองโลกในแง่ดี “เวลามาอ้อนวอนอยากได้เงินจากเรา ก็พูดได้สารพัด พอถึงเวลาใช้คืน กลับบ่ายเบี่ยง พ่อให้โอกาสทุกคน พวกมันต่างหาก แทนที่จะคิดถึงบุญคุณที่พ่อช่วย มันกลับแว้งกัดเป็นงูเห่า คนพวกนี้ต่างหาก ที่จะต้องรับเวรกรรมของมัน” ทุกวันที่ติณห์ มานั่งคุยกับกิตต์ขจร ที่นอนป่วยอยู่บนเตียง ความจริงแล้วหมอบอกว่าร่างกายส่วนบนของเขายังคงใช้การได้ปกติ แต่ยิ่งนานวันคนแก่ที่หมดกำลังใจ ก็เอาแต่นอน จนร่างกายส่วนบนเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ แขนขารีบลงทุกวัน โชคดี ที่มีพยาบาลพิเศษหมุนเวียนกันมาดูแล เขาถึงได้ไม่เป็นแผลเตียง “พ่อคงเปลี่ยนความคิดลูกไม
“คุณพยาบาลได้ยินที่เรื่องเมื่อกี้แล้วใช่ไหม” คนไข้เข้าเรื่องเพราะอยากระบาย“ค่ะ ฉันได้ยิน”“ทำอย่างไร ผมถึงจะหยุดทุกอย่างได้” น้ำตาคลอแก็ม ที่เหี่ยวย่น ซีดเซียว“เราไม่สามารถจัดการทุกเรื่อง ที่เกิดขึ้นในชีวิตเราได้ ถึงคุณจะไม่เป็นแบบนี้ คุณก็ไม่สามารถทำทุกอย่างให้เป็นอย่างใจหวังได้ ถ้าหยุดไม่ได้ ก็ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามกรรมของมัน บางที มันอาจจะไม่ได้เลวร้าย อย่างที่คุณคิดไว้ก็ได้ค่ะ” พยาบาลสาวผู้เรียนจิตวิทยามาพูดด้วยรอยยิ้ม“กินยาแล้ว ค่อยๆปล่อยวาง หลับตาเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาค่ะ”กำลังในการที่อยากจะมีชีวิตอยู่ ลดน้อยลงไปทุกวัน โชคดีที่ทุกครั้งที่ท้อ เขายังมีคนที่คอยรับฟัง และพูดให้กำลังใจเสมอ ในยามที่หมดจากงานบ้าน ป้าช่วย แม่บ้านของที่นี่ ก็จะมานั่งอ่านหนังสือธรรมมะให้คนป่วยได้พอชุ่มชื่นหัวใจขึ้นมาบ้างตั้งแต่กิตต์ขจรออกจากโรงพยาบาล เขาก็ขอให้ลูกชาย พาเขามาอยู่บ้านสวนที่เขาซื้อไว้ที่ชานเมือง ส่วนบ้านหลังใหญ่ในเมืองหลวง ติณห์ก็ใช้นอนในวันที่เขาไม่ได้มาหาพ่อบ้านสวนหลังนี้ มีขนาดเล็กทันทีถ้าเทียบกับคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ติณห์ดูแลอยู่ แต่ในความเป็นจริง
“คืนพรุ่งนี้ที่บ่อน บอกลูกสาวแกด้วยว่า นางบำเรอจะต้องอยู่ในที่ ที่ฉันจัดไว้ให้ เธอจะไม่ได้ออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต” เจ้าหนี้บอกเงื่อนไข “ทำไมต้องขนาดนั้นครับ นั่นมันติดคุกแล้ว” ทัตเทพทักท้วง “ฉันจะแน่ใจได้ยังไง ว่าแกกับลูกสาวจะไม่ทำอะไรที่เป็นการหักหลังฉัน แต่ถ้าไม่เอาก็ได้นะ ก็ไปหาเงินมาใช้หนี้ให้หมดทั้งต้นทั้งดอก ” คนพูดตะคอกเสียง “ได้ครับๆ แต่ผมขออะไรหน่อย ช่วยบอกลูกสาวผม ว่าหนี้ทั้งหมดแม่เขาเป็นคนมายืม ผมขอแค่นี้แหละ” ทัตเทพขอร้อง “นี่ชั่วขนาดไปหลอกลูกเลยเหรอ ได้สิ ไม่ต้องกังวล ว่าลูกสาวจะรู้ความจริงที่แสนเลวของพ่อหรอก” ติณห์ด่าอย่างเต็มปาก เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ทัตเทพจึงบอกข้อตกลงต่างๆให้ลลิลรู้ตัว และเตรียมตัว ที่จะต้องไปอยู่ในตำแหน่งนางบำเรอตั้งแต่คืนพรุ่งนี้ “พ่อมันเลวจริงๆ ที่หาเงินไม่ได้” ทัตเทพตบหน้าตัวเอง “ไม่เอาค่ะพ่อ อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ ลลิลเต็มใจ พ่ออยู่คนเดียวแล้วดูแลตัวเองนะคะ มีเงินเมื่อไหร่ค่อยไปไถ่ตัวลูกออกมา ลูกอยู่ที่นั่นก็จะดูแลตัวเองให้ดี พ่อไม่ต้องคิดมากนะ”หญิงสา
“คืนพรุ่งนี้ที่บ่อน บอกลูกสาวแกด้วยว่า นางบำเรอจะต้องอยู่ในที่ ที่ฉันจัดไว้ให้ เธอจะไม่ได้ออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต” เจ้าหนี้บอกเงื่อนไข “ทำไมต้องขนาดนั้นครับ นั่นมันติดคุกแล้ว” ทัตเทพทักท้วง “ฉันจะแน่ใจได้ยังไง ว่าแกกับลูกสาวจะไม่ทำอะไรที่เป็นการหักหลังฉัน แต่ถ้าไม่เอาก็ได้นะ ก็ไปหาเงินมาใช้หนี้ให้หมดทั้งต้นทั้งดอก ” คนพูดตะคอกเสียง “ได้ครับๆ แต่ผมขออะไรหน่อย ช่วยบอกลูกสาวผม ว่าหนี้ทั้งหมดแม่เขาเป็นคนมายืม ผมขอแค่นี้แหละ” ทัตเทพขอร้อง “นี่ชั่วขนาดไปหลอกลูกเลยเหรอ ได้สิ ไม่ต้องกังวล ว่าลูกสาวจะรู้ความจริงที่แสนเลวของพ่อหรอก” ติณห์ด่าอย่างเต็มปาก เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ทัตเทพจึงบอกข้อตกลงต่างๆให้ลลิลรู้ตัว และเตรียมตัว ที่จะต้องไปอยู่ในตำแหน่งนางบำเรอตั้งแต่คืนพรุ่งนี้ “พ่อมันเลวจริงๆ ที่หาเงินไม่ได้” ทัตเทพตบหน้าตัวเอง “ไม่เอาค่ะพ่อ อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ ลลิลเต็มใจ พ่ออยู่คนเดียวแล้วดูแลตัวเองนะคะ มีเงินเมื่อไหร่ค่อยไปไถ่ตัวลูกออกมา ลูกอยู่ที่นั่นก็จะดูแลตัวเองให้ดี พ่อไม่ต้องคิดมากนะ”หญิงสา
“คุณพยาบาลได้ยินที่เรื่องเมื่อกี้แล้วใช่ไหม” คนไข้เข้าเรื่องเพราะอยากระบาย“ค่ะ ฉันได้ยิน”“ทำอย่างไร ผมถึงจะหยุดทุกอย่างได้” น้ำตาคลอแก็ม ที่เหี่ยวย่น ซีดเซียว“เราไม่สามารถจัดการทุกเรื่อง ที่เกิดขึ้นในชีวิตเราได้ ถึงคุณจะไม่เป็นแบบนี้ คุณก็ไม่สามารถทำทุกอย่างให้เป็นอย่างใจหวังได้ ถ้าหยุดไม่ได้ ก็ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามกรรมของมัน บางที มันอาจจะไม่ได้เลวร้าย อย่างที่คุณคิดไว้ก็ได้ค่ะ” พยาบาลสาวผู้เรียนจิตวิทยามาพูดด้วยรอยยิ้ม“กินยาแล้ว ค่อยๆปล่อยวาง หลับตาเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาค่ะ”กำลังในการที่อยากจะมีชีวิตอยู่ ลดน้อยลงไปทุกวัน โชคดีที่ทุกครั้งที่ท้อ เขายังมีคนที่คอยรับฟัง และพูดให้กำลังใจเสมอ ในยามที่หมดจากงานบ้าน ป้าช่วย แม่บ้านของที่นี่ ก็จะมานั่งอ่านหนังสือธรรมมะให้คนป่วยได้พอชุ่มชื่นหัวใจขึ้นมาบ้างตั้งแต่กิตต์ขจรออกจากโรงพยาบาล เขาก็ขอให้ลูกชาย พาเขามาอยู่บ้านสวนที่เขาซื้อไว้ที่ชานเมือง ส่วนบ้านหลังใหญ่ในเมืองหลวง ติณห์ก็ใช้นอนในวันที่เขาไม่ได้มาหาพ่อบ้านสวนหลังนี้ มีขนาดเล็กทันทีถ้าเทียบกับคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ติณห์ดูแลอยู่ แต่ในความเป็นจริง
“ติณห์ พ่ออยากให้ลูกล้มเลิกความคิดที่จะแก็แค้น แค้นกันไปแค้นกันมา มันไม่ทางจบ” กิตต์ขจรพูดกับลูกชาย ที่มานั่งคุยกับเขาข้างเตียง “ผมว่าพ่อปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของผมดีกว่า พ่อไม่ต้องไปคิดถึง รักษาร่างกายให้กับมาเป็นเหมือนเดิมดีกว่าครับพ่อ” ชายหนุ่มไม่สนใจในสิ่งที่บิดาพูดด้วยความกังวล “ร่างกายคงต้องใช้เวลาอีกนาน แต่มันก็ดีเหมือนกันนะ ทำร้ายคนอื่นเขามามาก ก็จะได้ชดใช้คืนก็ครั้งนี้แหละ” ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างมองโลกในแง่ดี “เวลามาอ้อนวอนอยากได้เงินจากเรา ก็พูดได้สารพัด พอถึงเวลาใช้คืน กลับบ่ายเบี่ยง พ่อให้โอกาสทุกคน พวกมันต่างหาก แทนที่จะคิดถึงบุญคุณที่พ่อช่วย มันกลับแว้งกัดเป็นงูเห่า คนพวกนี้ต่างหาก ที่จะต้องรับเวรกรรมของมัน” ทุกวันที่ติณห์ มานั่งคุยกับกิตต์ขจร ที่นอนป่วยอยู่บนเตียง ความจริงแล้วหมอบอกว่าร่างกายส่วนบนของเขายังคงใช้การได้ปกติ แต่ยิ่งนานวันคนแก่ที่หมดกำลังใจ ก็เอาแต่นอน จนร่างกายส่วนบนเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ แขนขารีบลงทุกวัน โชคดี ที่มีพยาบาลพิเศษหมุนเวียนกันมาดูแล เขาถึงได้ไม่เป็นแผลเตียง “พ่อคงเปลี่ยนความคิดลูกไม
บทที่2ทวงบุญคุณ “คุณพ่อทำไมกลับดึกจังคะ ลลิลโทรไปคุณพ่อก็ไม่ยอมรับสาย ” ลูกสาวคนสวยนั่งรอกินข้าวกับพ่อจนดึก “งานที่บริษัทกำลังยุ่ง สินค้าหาให้ลูกค้าไม่ได้ตามกำหนด พ่อโดนค่าปรับหลายแสนเลย แต่ก่อนพ่อเคยมีเงินของแม่คอยช่วยอยู่ ตอนนี้เป็นชื่อของลลิล พ่อก็ไม่อยากรบกวน” เลี้ยงมากับมือ ทำไมทัตเทพจะไม่รู้จักนิสัยลูกสาวนอกสายเลือดคนนี้ ถ้าเขาขอตรงๆก็ได้ แต่ถ้าใช้ลูกเกรงใจแบบนี้ มีเท่าไหร่ให้หมด “พ่อเอาบัตรเอทีเอ็มของคุณแม่ที่อยู่กับลลิลไปใช้เลยค่ะ ในนั้นมีอยู่หลายแสน น่าจะพอช่วยค่าปรับที่ต้องจ่ายให้กับลูกค้าได้” เป็นอย่างที่ทัตเทพคิด “มันจะดีเหรอ พ่อไม่อยากเอาของลูกเลย แต่ตอนนี้เราแย่จริงๆ และ.....”คนพูดลากเสียงให้ดูน่าสงสัย “และอะไรคะพ่อ ยังมีอะไรที่พ่อยังไม่ได้บอก บอกมาเถอะค่ะ ลลิลยินดีช่วยพ่อทุกอย่าง เราเหลือกันแค่สองคนแล้ว ถ้าลลิลไม่ช่วยพ่อ ก็ไม่รู้จะไปช่วยใครแล้วค่ะ” หญิงสาวเอื้อมือมาจับมือหนาที่เริ่มเหี่ยวย่นด้วยอายุที่มากขึ้น มองตาคนตรงหน้าอย่างทั้งรัก เคารพ และเทิดทูน ลลิลยังจำทุกเรื่องที่มาเล่าว่าพ่อร
เขาต้องทุกข์ที่เห็นกิตต์ขจร พ่อของเขาต้องทุกข์ทรมาน ดังนันเขาก็อยากเห็นคนที่เป็นต้นเหตุตายทั้งเป็น ถ้าทัตเทพยอมให้ลูกสาวของเขามาเป็นนางบำเรอเขา คนเป็นพ่อมันคงเหมือนถูกย่ำยีหัวใจ แค่คิดเขาก็ยิ้มออกมาด้วยความสะใจที่เป็นฝ่ายได้แก็แค้น“ผมไม่ลืมหรอก สบายใจได้” สีหน้ากับคำตอบสวนทางกันสิ้นดีเขาคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เงินตั้งสิบล้าน เขาจะไปหาจากที่ไหนมาได้ จากตอนแรกมีเงินที่ได้จาการตายของเกสราก็เพียงแค่ล้านเดียว และตอนนี้มันก็เหลือแค่ไม่กี่หมื่นกริ๊งๆสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ ช่วยดึงชายกลางคน ให้เดินออกมาจากวงของการพนัน เพื่อมารับโทรศัพท์ภรรยาของเขาอีกคน“พี่เทพ พี่หายไปเลยตั้งแต่เมียพี่ตาย” เสียงหญิงสาวที่อายุมากกว่าลลิลเพียงไม่กี่ปี ต่อว่าดังมาจากปลายสาย“จะให้พี่ไปหาเรากับลูก ให้ความแตกเหรอ ถ้าลลิลเกิดรู้เรื่องนี้ขึ้นมา พี่จะไม่ได้อะไรเลยนะ เพราะพี่กับเกสราไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน บ้านก็เป็นชื่อของเขา เงินในบัญชีอีก”“แต่ตอนนี้ยายหนู เข้าโรงพยาบาล ” เสียงปลายสายดูอ่อนลง“ลูกเป็นอะไร” ทัตเทพตกใจ เพราะเขามีลูกแค่เพียงคนเดียว“ก็โรคหัวใจที่เป็นมาตั้งแต่กำเนิดนั่นแหละ หมอบอกค่าใช้จ่ายอาจจะถึงแส
ก่อนกลับบ้าน เขาก็เพิ่งโดนเล่นงานจนหมดศักดิ์ศรี หวังจะได้มาพัก คิดหาทางออกที่บ้าน กลับต้องมาโดนเมียด่า เพราะรู้ความจริง ที่เขามีเมียอีกคนและอยู่ด้วยกันมานานเป็นสิบปี จนมีลุก ทัตเทพทนไม่ไหวแล้ว เขาขับรถออกมา คืนนี้คงต้องหาโรงแรมนอนพักใจสักคืน “แม่คะ ลลิลกลับมาแล้ว ทำแม่ไม่เปิดไฟเลย ” กัณต์ชนิตลูกสาวคนเดียวของเกสรา กลับจากทำงานวันแรกของเธอ “แม่คะ แม่ได้ยอนลิลไหมคะ” บ้านทั้งหลังเงียบสนิท ไม่มีไฟสักดวงในบ้านถูกเปิด หญิงสาวสัมผัสได้ ว่ามีอะไรบ้างอย่างเกิดขึ้นที่บ้านแน่ๆ เธอรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของมารดาทันที ภาพที่เธอเห็น โดยที่ไม่ต้องเปิดประตูเสียด้วยซ้ำ ลลิลขาอ่อนทรุดตัวลงอย่างหมดแรง “แม่......” หญิงสาวตะโกนสุดเสียง ภาพเกสราน้ำลายฟูมปาก นอนตาค้างอยู่ข้างเตียงนอน ลลิลเขย่าตัวมารดา แนบหูกับหน้าอกด้วยความหมายว่าหัวใจของแม่เธอจะยังเต้นอยู่ แต่มันไร้วี่แวว มารดาของเธอจากไปแล้ว หญิงสาวตั้งสติโทรหาตำรวจ และโทรหาทัตเทพผู้เป็นบิดา เวลานี้ เธอไม่สามารถทำอะไรมากไปกว่านี้ได้ จึงได้แต่นอนกอดศพมารดา ร้องไห้ รอจนกว่าทุกคนจะมาถึงบ้านขอ
บทที่1หัวใจที่แตกสลาย “ผมยังไม่มีจริงๆ ครับ ถ้าหาได้เมื่อไหร่ ผมจะรีบเอามาใช้ให้เลย” ชายวัยกลางคนพนมมือไหว้ชายหนุ่มรุ่นลูก “ก็พูดแบบนี้ทุกราย ไม่มีปัญญาใช้หนี้ แต่! เสือกมีปัญญาลงขันจ้างมือปืนมายิงพ่อกู” คนพูดชี้หน้า จ้องตาแบบหมายจะเอาถึงชีวิต “ผมไม่เกี่ยว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมเลย ท่านมีพระคุณ เมตตาผมมาตั้งหลายครั้ง ผมจะทำกับผู้มีพระคุณแบบนั้นได้อย่างไรกัน” คนพูดมือไม้สั่นรนราน “ก็ถ้ามึงไม่เกี่ยว แล้วใครเกี่ยว พ่อกูใจดีกับพวกมึง ไม่มีเงิน ก็ให้กู้ แต่พวกมึงเสือกไปเล่นเสียกันเอง ยืมแล้วมันก็ต้องใช้ พอทวงพวกมึงก็หาว่าใจร้าย มึงอย่านึกว่ากูโง่นะ” เท้าใหญ่ถีบเก็าอี้ที่อยู่ใกล้ๆชายที่ยืนพนมมือด้วยความกลัว กลิ้งระเนะนาด เสียงดังโครมคราม คนข้างนอกห้องที่กำลังมุ่งมั่นกับการพนันต่างพากันหันมาดู “ถ้าภายในหนึ่งเดือนมึงหาต้นมาคืนกูไม่ได้ มึงก็เอาลูกสาวคนสวยของมึง มาเป็นนางบำเรอขัดดอกกูแล้วกัน ” รอยยิ้มแบบสะใจปรากฏบนใบหน้าที่ดุร้ายของคนพูด “เอ่อ....” ลูกหนี้รุ่นพ่อพูดไม่ออก “ถ้าทำไม่ได้ มึงก็บอกลูกสาวคนส