ตำแหน่งนางบำเรอ

            “คืนพรุ่งนี้ที่บ่อน บอกลูกสาวแกด้วยว่า นางบำเรอจะต้องอยู่ในที่ ที่ฉันจัดไว้ให้ เธอจะไม่ได้ออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต” เจ้าหนี้บอกเงื่อนไข

            “ทำไมต้องขนาดนั้นครับ นั่นมันติดคุกแล้ว” ทัตเทพทักท้วง

            “ฉันจะแน่ใจได้ยังไง ว่าแกกับลูกสาวจะไม่ทำอะไรที่เป็นการหักหลังฉัน แต่ถ้าไม่เอาก็ได้นะ ก็ไปหาเงินมาใช้หนี้ให้หมดทั้งต้นทั้งดอก ” คนพูดตะคอกเสียง

            “ได้ครับๆ แต่ผมขออะไรหน่อย ช่วยบอกลูกสาวผม ว่าหนี้ทั้งหมดแม่เขาเป็นคนมายืม ผมขอแค่นี้แหละ” ทัตเทพขอร้อง

            “นี่ชั่วขนาดไปหลอกลูกเลยเหรอ ได้สิ ไม่ต้องกังวล ว่าลูกสาวจะรู้ความจริงที่แสนเลวของพ่อหรอก” ติณห์ด่าอย่างเต็มปาก

            เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ทัตเทพจึงบอกข้อตกลงต่างๆให้ลลิลรู้ตัว และเตรียมตัว ที่จะต้องไปอยู่ในตำแหน่งนางบำเรอตั้งแต่คืนพรุ่งนี้

            “พ่อมันเลวจริงๆ ที่หาเงินไม่ได้” ทัตเทพตบหน้าตัวเอง

            “ไม่เอาค่ะพ่อ อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ ลลิลเต็มใจ พ่ออยู่คนเดียวแล้วดูแลตัวเองนะคะ มีเงินเมื่อไหร่ค่อยไปไถ่ตัวลูกออกมา ลูกอยู่ที่นั่นก็จะดูแลตัวเองให้ดี พ่อไม่ต้องคิดมากนะ”

หญิงสาวสวมกอดผู้ชายที่เธอคิดว่าเขาเป็นพ่อแท้ๆ ด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่สุดแสนจะบริสุทธิ์ รักอย่างไม่มีข้อแม้ รักอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ

ทัตเทพคิดในใจ เขาจะไม่ได้อยู่คนเดียวเสียหน่อย เมื่อลลิลจะถูกเอาไปขังไว้ ไม่ให้ออกมาภายนอก เขาก็จะเอาแก้วตากับลูก เข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ทันที เขารอวันนี้มานานแสนนาน ที่จะได้อยู่พร้อมหน้ากัน เขาต้องขอบคุณติณห์เสียด้วยซ้ำ ที่ช่วยหาทางออกให้เขา

“พ่อคะนี่มันบ่อนไม่ใช่เหรอคะ ทำไมเรามาที่นี่” เมื่อถึงที่ ที่ทัตเทพต้องเอาลูกสาวมาส่ง หญิงสาวก็แปลกใจ เพราะที่นี่มันคือบ่อน

“ไอ้เจ้าหนี้มันเป็นเจ้าของบ่อนด้วย กลางคืนมันก็อยู่ที่นี่แหละ” ผู้เป็นพ่ออธิบาย

“พ่อคะ ทำไมคนที่นี่มองพ่อเหมือนรู้จักเลย พ่อเคยมาเล่นที่นี่หรือเปล่าคะ”

เมื่อเห็นสายตาของกลุ่มผู้คนที่กำลังเล่นการพนัน หันมามองบิดาเธอแล้วส่งยิ้มอย่างทักทาย ลลิลรู้สึกแปลกใจ เหมือนคนที่นี่รู้จักพ่อเธอเกือบทุกคน

“ก็ต้องรู้จักสิ ที่นี่มีแต่พวกนักธุรกจมาเล่น หลายคนพ่อก็เคยติดต่อเรื่องงานด้วย พ่อไม่มาเล่นหรอกพวกการพนัน ลูกก็รู้ วันๆพ่อทำแต่งาน จะเอาเวลาที่ไหนมาทำตัวแบบไอ้คนพวกนี้”

“ค่ะพ่อ” หญิงสาวเชื่อในสิ่งที่บิดาพูด

“มาพบคุณติณห์ นัดไว้แล้ว” ทัตเทพบอกกับฤทธิ์ มือขวาของเจ้าหนี้ที่เขามาหา

“มากันแล้วเหรอ ไหนขอชมความงามหน่อยสิ” ติณห์ส่งเสียงดังออกมาจากห้องทำงานก่อนที่เขาจะได้เจอกับนางบำเรอของเขา

“นี่ลลิลลูกสาวผม” ทัตเทพโอบเอวลูกสาวก่อนดันตัวไปข้างหน้า

ติณห์เคยได้ยินมาว่า ทัตเทพมีลูกสาวสวย แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้ ส่วนลลิลก็จินตนาการไว้ล่วงหน้า ว่าคนที่เธอจะต้องมาเป็นนางบำเรอให้เขา คงเป็นชายแก่ตัณหากลับ แต่คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ กลับเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี จนถึงขั้นที่เรียกได้ว่าดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า

“งานดีจริงๆ สมคำเล่าลือ” ชายหนุ่มเดินมาใกล้กับหญิงสาว ที่มองจ้องอย่างอยากจะกินเลือดกินเนื้อเขา

“ถ้าอย่างนั้น ผมไปก่อนนะครับ ฝากดูแลลูกสาวผมด้วย” ทัตเทพทำท่าเร่งรีบ

“ไม่ต้องห่วง จะดูแลตั้งแต่หัวจนถึงเท้า ทุกซอกทุกมุม” ไม่ใช่แค่คำพูด แต่สายตาของชายหนุ่ม มองไปทุกซอกทุกมุมของสาวสวยตรงหน้า

“พ่อคะ ดูแลตัวเองดีๆนะคะ ลลิลเป็นห่วงพ่อนะ” น้ำตาไหลอาบสองแก็มใสเหมือนสายฝนที่หล่นลงสู่พื้นดิน

ทัตเทพไม่ตอบอะไรสักคำ แต่กลับรีบเดินหันหลังออกจากห้องทำงานของเจ้าหนี้ออกไป ภาพความรักที่ลลิลแสดงกับทัตเทพ มันยิ่งทำให้ติณห์รู้สึกเกลียดลูกหนี้คนนี้มากขึ้น ขนาดลูกตัวเองยังทำได้แบบนี้

“หยุดร้องไห้ได้แล้ว พ่อของเธอเขาไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรเธอนักหรอก” ติณห์พูดขณะเดินไปที่โต๊ะเพื่อหยิบกุญแจรถ

“คนอย่างคุณไม่มีทางเข้าใจหรอก” หญิงสาวหันไปเถียง

“เข้าใจว่าไง เข้าใจว่าพ่อเธอเป็นห่วงและรักลูกสาวมาก ขนาดยอมให้มาเป็นนางบำเรอขัดดอก เธอมันโง่จริงๆหรือแกล้งโง่” ชายหนุ่มสมเพช

“คุณหมายความว่ายังไง” ลลิลสงสัยในสิ่งที่ชายหนุ่มร่างสูงพูดกับเธอ

“ตามมา เดี๋ยวจะไปบ้านที่เธอต้องอยู่”

ติณห์ไม่อธิบายแต่เขาเดินนำหน้าหญิงสาว มาที่รถหรูของเขาที่จอดอยู่หน้าบ่อน เขาคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าจากมือของหญิงสาว โยนไว้ด้านหลังรถอย่างไม่สนใจ

“คุณจะพาฉันไปอยู่ที่ไหน” หญิงสาวถามเมื่อเปิดประตูและนั่งลงที่เบาะด้านหน้าข้างคนขับ

“ถึงเดี๋ยวก็รู้” คนตอบหัวเราะแบบเยาะเย้ย

ไม่มีประโยชน์ที่จะถามอีก ลลิลจึงเลือกที่จะเงียบ นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ด้วยหัวใจที่ร่องลอยไร้จุดหมาย ต่างกับชายหนุ่มคนขับ ที่วันนี้เขากลับรู้สึกไม่ว่างเปล่า จากที่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว วันนี้เขามีผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่ง นั่งรถไปยังบ้านสวนข้างๆเขา

“ถ้าง่วงก็หลับได้เลย เดี๋ยวถึงแล้วจะปลุก”

เมื่อเห็นคนนั่งข้างๆ เอาแต่กอดอกนั่งมองนอกหน้าต่าง ที่มีสายฝนที่กำลังเริ่มโปรยปรายลงมา ชายหนุ่มจึงคิดว่าอีกไกลว่าจะถึง เธออาจจะง่วงเสียก่อน

“คุณชื่ออะไร”ลลิลละสายตาจาหน้าต่างหันมามองคนขับ

“ติณห์”

“หน้าตาคุณก็ดี ฐานะก็ดี ชื่อก็เพราะ แต่ทำไมดูจิตใจคุณถึงได้ตรงข้ามจากคุณสมบัติข้ออื่นของคุณ” ลลิลพูดนิ่มๆแต่บาทคม

“แล้วคนดีเป็นอย่างไรกันเหรอ อย่างพ่อคุณใช่ไหม” ถึงแม้จะจุกอกกับคำพูดของหญิงสาว แต่ติณห์ก็สวนกลับหวังให้คนข้างได้คิดได้บ้างเหมือนกัน

“ใช่ พ่อเป็นคนดี ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว หนี้สินที่เกิดจากความผิดพลาดในธุรกิจ คงไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น พ่อโชคไม่ดีที่มาเจอเจ้าหนี้อย่างคุณ แม่ถึงต้องมาตาย”

หน้ารูปไข่ ดวงตากลมใส มองชายหนุ่มข้างๆอย่างสุดแค้น เธอคิดว่าเขา คือต้นเหตุของความขมขื่น ที่ทำให้มารดาของเธอต้องตาย

“ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดในสิ่งที่เธอไม่เข้าใจ อันเป็นว่าตอนนี้เธอมีหน้าที่ทำให้ฉันมีความสุขแค่นั้นพอ” ชายหนุ่มหันหน้าหลบสายตาดวงโตที่จ้องมองเขา เพราะกลัวจะเผลอใจสงสารเธอขึ้นมา

หญิงสาวที่กำลังจะตายทั้งเป็น หลับตาลง ปล่อยหัวใจไปกับสายฝนที่กำลังโปรยปรายอยู่ข้างนอก ทุกอย่างเธอเลือกแล้ว ลลิลบอกกับตัวเอง ไม่ว่าต่อจากนี้ชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไร เธอก็ยินดี ขอเพียงแค่ให้พ่อของเธอไม่ต้องโดนทำร้ายอีก เธอมั่นใจ ว่าอีกไม่นานพ่อต้องหาเงินมาใช้หนี้แล้วเธอจะได้กลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง