เข้าสู่ระบบแชร์
3 วันแรก
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:06:203 วันแรก
ฮู ฮา ฮู ฮา
เทียนหอมสะดุ้งตื่นสุดตัว เมื่อเสียงตะโกนดังมาจากหน้าลานของทางเข้าสนามมวย เสียงที่เธอมักได้ยินในตอนเช้าขณะที่พ่อบิ๊กเอ็มซ้อมออกกำลังกาย เด็กหญิงลุกนั่งมองแสงสลัวรุ่งเช้าแล้วหยิบนาฬิกาขึ้นดู
ตีห้า!!
แม้ว่าคุ้นเคยกับเสียงนี้ ทว่าเธอยังคงลงจากเตียงถลาไปเกาะขอบหน้าต่างมองลานหน้าโรงยิมไกล ๆ เต็มไปด้วยเด็กในค่ายราวเกือบสองร้อยชีวิต!
ชายหญิงตัวโตด้วยมัดกล้าม บางคนเป็นเพียงเด็กประถมตั้งแถวเรียงห้าหน้ากระดาน วิ่งวนลานราวยี่สิบนาที จากนั้นจึงต่อด้วยวิดพื้น ทำอย่างพร้อมเพรียงกัน
เทียนหอมมองอยู่สักพักจึงถอนหายใจด้วยความคิดถึงบ้าน เธอคิดถึงพ่อกับแม่ ทิ้งตัวลงนอนเอียงหน้ามองชุดนักเรียนตัวใหม่ ในทุกวันจะเป็นแม่ที่เตรียมชุดนักเรียนให้เธอ แต่ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว จากนี้ไปเธอคงต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
เด็กหญิงนอนลืมตาเพ่งมองเพดานบ้านใหม่ แม้ว่าตัวบ้านเป็นเรือนไทย แต่เมื่อเข้ามายังในตัวเรือนกลับตีฝ้ามีไฟหลุม ไฟส่องสว่างทันสมัย ไวไฟแรงจัด ติดแอร์เย็นจนฉ่ำทุกห้อง
ในเวลานี้เธอนอนตาแข็งค้างไม่อาจข่มตาลงนอนหลับได้แล้ว จึงตัดสินใจอาบน้ำแต่งตัวออกไปหาข้าวเช้าทาน
แต่พอถึงเวลาเข้าจริง ๆ เธอใช้เวลานานกว่าที่คาดไว้ กว่าจะออกจากห้องนอนอีกครั้งเกือบสี่สิบนาที ยามนี้ท้องฟ้าเริ่มสางมองเห็นสีทองมุมขอบฟ้า - - คงประมาณหกโมงกว่า
“ลูกส้ม มานั่งก่อน”
เธอขยับเลื่อนเก้าอี้มองอาหารเช้าตรงหน้ามากมายอย่างกับเลี้ยงคนทั้งกองทัพ จึงมองหน้าแม่ตรึงใจ ไม่ทันพูดพลันมีเสียงวิ่งตึงตัง
ผลัก พรวด
“อ้าว ๆ อย่าวิ่ง... เสือ แสน”
เทียนหอมเงยหน้ามองผู้ชายอีกคน ผิวไม่คล้ำเท่าสุดแสน หน้าตาดีหล่อละม้ายคล้ายคลึงกับสุดแสน เพียงแต่ดวงตาติดดุดัน อายุราวยี่สิบหุ่นสูงพอกันแต่หุ่นกลับเปี่ยมกล้ามเนื้อ
“คนนี้เหรอครับ น้องสาวคนใหม่”
“ใช่แล้วเฮียเสือ น้องหอม น้องหอมนี่เฮียสิวากร ลูกชายคนโตของพ่อครูสถิต พวกเราเรียกแกว่าเฮียเสือ”
สุดแสนได้โอกาสเลื่อนเก้าอี้นั่งลงข้างเธอแล้วโอบไหล่ทันที หยักคิ้วใส่พี่ชาย เทียนหอมเบี่ยงตัวหนีเพราะตัวของสุดแสนมีแต่เหงื่อ แล้วยกมือไหว้เฮียเสือ
“สวัสดีค่ะ”
“ไหนพ่อบอกว่าชื่อน้องส้ม” เฮียเสือยังจ้องหน้าขณะเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งแล้วรับจานมาจากมือแม่ตรึงใจ
อืม...ฉันต้องลำดับความสำคัญให้ดี ดูท่าเฮียเสืออีกหน่อยคงเป็นใหญ่ในค่ายนี้
สุดแสนเอามือออกจากไหล่เล็กแล้วหยิบจานเอง ส่งให้น้องคนใหม่ก่อน จึงค่อยหยิบของตัวเอง
“คนเขามีชื่อก็ดันไปเปลี่ยนชื่อ ถามน้องหอมหรือยังว่าชอบหรือเปล่า”
จู่ ๆ สุดแสนก็โยนเผือกร้อนมาให้น้องเล็ก ทั้งเฮียเสือและแม่ตรึงใจจึงหันมามองเธอด้วยสีหน้าตั้งคำถาม ส่วนตัวเขาเองนั้นลงมือตักแฮม ไข่ดาวและขนมปังปิ้งชุดใหญ่ใส่จาน
“หนะ หนู หนู”
“อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ บอกไปเลยว่าไม่ชอบ” สุดแสนพูดไปเคี้ยวไปไม่ได้มองหน้า
“หนู ยังไงก็ได้ค่ะ”
“งั้นสรุปชื่อส้ม จบ”
เธออ้าปากค้างเมื่อเฮียเสือพูดสรุปเอง
“ฮ่า ฮ่า บอกแล้วให้พูดไปว่าไม่ชอบ ไม่ใช่ลูกบ้านนี้เสียหน่อยจะมาชื่อ ส เสือทำไมกัน”
ปัก!! มือเฮียเสือโบกเข้ากลางกบาลสุดแสน
“โอ๊ย เฮียเสือ”
“รีบกินเข้า เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย วันนี้ต้องพาน้องส้มไปฝากเข้าเรียน”
“เกี่ยวอะไรกับผมด้วย”
“ก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน พ่อครูสถิตให้นายเป็นคนรับผิดชอบพาไปรายงานตัวก่อน ส่วนเอกสารพ่อจะเอาไปให้วันหลัง”
“อารายกันนนน ไหนว่าเป็นลูกรักคนใหม่”
“วอนแล้วไอ้แสน”
“คร้าบบผมม”
อาหารเช้ากองโตตรงหน้าหมดอย่างรวดเร็วด้วยความไวอย่างเด็กผู้ชาย ผิดไปจากเฮียเสือที่ถึงแม้จะหุ่นหนาหน้าตาดุดันแต่การกินกลับเรียบร้อยหั่นแฮมเป็นชิ้นเล็ก
เธอมองไปทางจานของสุดแสนอีกครั้ง แล้วตวัดสายตาขึ้นมองหน้าที่จ้องเธออยู่ก่อนหน้าแล้ว
“มีอะไร มีปัญหาเหรอน้องหอม”
“เปล่าค่ะ”
สุดแสนหยักมุมปากข้างซ้ายโค้งขึ้นเพียงนิดเดียวเท่านั้นแล้วเลื่อนเก้าอี้ออกเสียงดัง
ครืดดดด
“ไปอาบก่อน น้องหอมช่วยเตรียมรองเท้าไว้ให้พี่หน่อยสิ”
“ห๊า!!”
เทียนหอมถลึงตาใส่ ทว่าดวงตาแสนร้ายกาจพราวล้อแสงยามเช้าเปล่งประกาย โก่งคิ้วสูงหนึ่งข้าง
“เฮ้ย! ไอ้แสน ทำไมไม่ทำเอง”
“เออน่า เฮียเสืออย่ามายุ่ง”
สุดแสนยังจ้องหน้ามีเพียงแสงจากแววตาเท่านั้นที่เทียนหอมเข้าใจคนเดียว ขยับตัวลุกขึ้นเดินตามสุดแสนกลับไปยังห้องนอน
“แม่ครับ ผมว่าไอ้แสนนี่มันชักจะเอาใหญ่แล้วนะ”
“ก็พ่อมันตามใจ ถึงปากจะร้ายดุด่าแต่พอถึงเวลากลับตามใจปล่อยให้เจ้าแสนเป็นแบบนี้ แล้วเสือไปมหา’ลัย เลยหรือเปล่า”
“ครับ เช้านี้มีสัมมนา”
“ปีสองแล้ว ตั้งใจว่าต่อโทไหมลูก”
“ครับ คงต่อโทที่จุฬา”
“ดีเลย แม่อยากมีใบปริญญา ม.ดังติดฝาบ้านกับเขาบ้าง”
“แม่ครับ ม.อุบลก็ ม.ดังนะครับ”
“เอาเถอะ ยังไงแม่ก็มีติดฝาผนังบ้านทั้งสอง ม.”
สองแม่ลูกพูดไม่ทันกี่ประโยคเสียงตึงตังพลันดังขึ้นมาจากห้องนอนสุดแสน
ตึง ตัง ตึง ตัง
“มากันแล้ว แสน..ลูกอาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำกันแน่”
“อาบน้ำสิแม่”
“แล้วนั่นอะไร ทำไมน้องส้มต้องถือกระเป๋าให้แสน”
“น้องอาสาเองครับ”
แม่ตรึงใจมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่เทียนหอมไม่ได้พูดกล่าวหาอะไร ติดแค่ว่าหน้าตาบึ้งตึงขณะเดินตามสุดแสนออกจากบ้านไปยังโรงจอดรถ
“ดูท่าน้องส้มเราเสร็จเจ้าแสนแล้วนะครับแม่”
เฮียเสือยิ้มพลางหั่นแฮมเป็นชิ้นเล็กวางบนขนมปังตามด้วยไข่ดาวชิ้นเล็กเช่นกัน แล้วจิ้มใส่ปากไม่มีหกเลอะเทอะออกมาแม้แต่น้อย
แม่ตรึงใจมองลูกชายคนโตสลับคนน้องที่พาเทียนหอมเดินออกไปไกลแล้ว ลูกชายเธอทั้งสองคนนิสัยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าจะการแต่งกายที่เสือมักชอบแบบสุขุมเรียบร้อยกว่า ส่วนคนน้องแต่งตัวตามแฟชั่นหนุ่ม ๆ สมัยใหม่ เสือเป็นคนเจ้าระเบียบเรียบร้อย ทำอะไรต้องเนี้ยบและเป๊ะ แต่เจ้าสุดแสนดูเหมือนว่าจะง่าย ๆ ทำตัวตามสบายกว่ามาก
ทว่า...ทั้งสองพี่น้องมีนิสัยที่เหมือนกันอยู่หนึ่งอย่าง คือการชอบเป็นความท้าทาย เป็นผู้นำ และอยู่เหนือผู้อื่น
วิ๊ดดดด วิ๊ววววววว
สุดแสนเดินนำแกว่งแขนเบาตัวพลางผิวปากอารมณ์ดี เขาไม่ได้เหลียวกลับไปมองน้องคนใหม่ด้วยซ้ำ แต่ได้ยินเสียงฝีเท้าลงหนักอารมณ์เสียเดินตามมาติด ๆ
“น้องหอม วันนี้อยากไปโรงเรียนด้วยรถคันไหน”
เทียนหอมกวาดตามองรถหรูสิบกว่าคันในโรงจอด
“หนูเลือกได้เหรอคะ”
“ได้สิ พี่ให้อภิสิทธิ์พิเศษในฐานะคนสนิท”
“งั้นหนูขอคันนั้น” เทียนหอมชี้นิ้วทั้งที่ข้อศอกยังคล้องกระเป๋าเป้สีดำของสุดแสนไว้
เขาสะดุ้งเล็กน้อย นั่นมันรถโปรดพ่อครูสถิต เบนท์ลีย์คันเดียวในจังหวัดสีครีมหรูหรา ใช้เฉพาะออกงานสำคัญเท่านั้น
“ไม่ได้เหรอคะ กระจอกจัง”
สุดแสนขบฟัน หางคิ้วกระตุกสองครั้งตามความเคยชินเมื่อเจอสถานการณ์ไม่ถูกใจ
“พี่พรต!! เช้านี้เอาอีนวล”
“แต่ว่าคุณแสน หากพ่อครูรู้เข้า...”
“แสนรับผิดชอบเอง!”
เทียนหอมแกว่งเป้สีดำหนักอึ้งในมือเดินกระหยิ่ม ปากกระจับสีชมพูหยักโค้งเล็กน้อยเดินตามติดขึ้นไปนั่งด้านหลังสุดแสน
“หอมจังเลย” เธอลูบเบาะนั่งที่มีกลิ่นหอมโชยขึ้นมา เริ่มรู้สึกสนุก
“นั่งดี ๆ รถคันนี้พ่อครูสถิตรักเท่าชีวิต”
เทียนหอมยิ้มแป้นแล้นเอียงหน้ามาทางเขา ดวงหน้าอย่างเด็กหญิงแก้มยังยุ้ยออกทั้งสองข้างอมชมพูสุขภาพดี ผมสั้นติ่งหู ผิวขาวจัดจนเห็นเส้นเลือดสีเขียวพาดบนแก้มทั้งสองข้างแล้วเลื้อยลงราวกิ่งไม้เกาะใต้ลำคอ
“เช้านี้เดี๋ยวพี่พาไปหาครูสมรักษ์ แกเป็นครูฝ่ายวิชาการ สนิทสนมกันดีกับพ่อครูสถิต ที่โรงเรียนมีรั้วกั้นแยกเด็กประถมกับมัธยม ฉะนั้นเราคงเจอกันอีกทีตอนเย็น ให้มารอตรงประตูรั้วตอนโรงเรียนเลิก อย่าช้า! เถลไถล เข้าใจไหม”
“อืม หนูขอถามหน่อย ทำไมพี่แสนกับเฮียเสือถึงเรียกพ่อว่าพ่อครูสถิต”
“คนที่ค่ายมวยก็เรียกกันแบบนี้ทั้งนั้น”
“แต่พ่อเป็นพ่อพี่นี่นา”
“อยู่ไปแล้วจะชินเอง”
เทียนหอมพยักหน้ารับแล้วมองถนนที่ตอนนี้คนขับรถพาเข้ามายังในตัวเมืองแล้ว
ในวัยสิบขวบ เทียนหอมยอมรับโชคชะตาที่พลิกผันเท่าที่เด็กหญิงคนหนึ่งจะสามารถทำได้ เธอสูญเสียพ่อแม่บังเกิดเกล้าไปอย่างไม่มีวันกลับ แต่อย่างน้อยเธอมีบ้านใหม่ พ่อแม่ใหม่ พี่ชายใหม่สองคน เธอจะเกาะเกี่ยวพวกเขาไว้ให้เหนียวแน่นดั่งเถาวัลย์พันรอบต้นไม้ใหญ่ ดั่งไม้กาฝากที่ดูดกลืนกินความรักซึมซับให้ตนเองได้เติบโต
เทียนหอมเอี้ยวดวงหน้าหวานมองพี่ชายคนใหม่ ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ในมือไม่สนใจ
เอาล่ะ...เธอจะยอมเป็นน้องส้มของบ้านหลังนี้ เป็นทาสรับใช้สุดแสน ถ้ามันจะทำให้ทุกคนในบ้านยอมรับเธอเป็นลูกอีกคน
ส่วนพี่ชายคนใหม่คนนี้ เด็กหญิงเอียงหน้าหันไปมองอีกทีแล้วขยับมุมปากคล้ายยิ้มแต่ไม่ใช่
เธอคิดว่า เธอพอจะมีวิธีรับมือกับสุดแสน...
บทที่เกี่ยวข้อง
สุดแสนร้าย 4 สี่ปีต่อมา
4 สี่ปีต่อมาสี่ปีต่อมาบรื้น....บรื้น....เสียงรถบิ๊กไบค์ดังมาแต่ไกลก่อนที่เทียนหอมจะมองเห็นตัวรถดูคาติสีดำคันใหญ่เลี้ยวปาดมาจอดตรงหน้า ฝั่งถนนของเด็กชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น เธอหรี่ตาหวานดุใส่พี่ชาย“เมื่อเช้าไม่เห็นบอกว่าจะเอาบิ๊กไบค์มา” น้ำเสียงมีงอนเล็กน้อยสุดแสนเปิดกระจกหมวกกันน็อค “พูดมาก ขึ้นรถ”“หนูจะขึ้นยังไง ใส่กระโปรง”เทียนหอมยังยืนกระเง้ากระงอด มือจับชายกระโปรงเขย่าให้พี่ชายดู“ก็นั่งคร่อมไง เอานี่กระเป๋า ถือให้ด้วย”สุดแสนโยนกระเป๋าเป้สีดำให้เทียนหอมที่ยื่นแขนออกไปรับได้ทันก่อนที่มันจะร่วงหล่นพื้น จึงทำให้มองเห็นรองเท้าคอมแบตเปื้อนโคลน“พี่แสน! ทำไมใส่รองเท้าเปื้อนโคลนขนาดนี้ แกล้งหนูใช่ไหม หนูเพิ่งจะขัดไปเมื่อคืนเองนะ”“ไม่ได้แกล้ง เรียน รด. จะให้มันสะอาดได้ยังไง เร็ว..รีบขึ้น พี่หิวข้าว”เทียนหอมยังบ่นอุบอิบในลำคอขณะเหยียบที่พักเท้า พาตัวเองขึ้นไปนั่งบนรถบิ๊กไบค์คันใหญ่ จับชายกระโปรงเหน็บไว้กันปลิวแล้วเบี่ยงตัวออก“หื้อออ เหม็นเหงื่อ”“วันนี้ครูฝึกให้วิ่งหลายรอบ หาอะไรกินที่หน้าโรงหนังไหม นั่งแอร์เย็น ๆ”“ไม่อ่ะ แม่ใจบอกว่าจะทำพะโล้”“พะโล้อีกแล้ว เอานี่หมวกกันน็อค”สุด
สุดแสนร้าย 5 ลูกหมูต้มสุก
5 ลูกหมูต้มสุกแอ๊ด...คลิก...“หนูอาบน้ำเสร็จแล้ว”“อืม แปดสิบ แปดสิบเอ็ด ...”เทียนหอมเดินเข้าไปนั่งบนเตียงมองสุดแสนยังสวมกางเกงนักศึกษาวิชาทหาร แต่ท่อนบนเปลือยอกกำลังวิดพื้นกลางห้องเหงื่อท่วมตัว“ให้หนูเปิดแอร์ไหม”“ไม่ เก้าสิบ เก้าสิบเอ็ด..”“พี่จะวิดถึงเท่าไร”“พูดมาก เก้าสิบห้า เก้าสิบหก...”เธอขยับตัวนั่งพิงผนังห้องเหยียดขาบนเตียงขนาดหกฟุต ใหญ่กว่าเตียงนอนเธอหนึ่งเท่า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบอัดคลิปแล้วลอบยิ้ม“หนึ่งร้อย อึบ..”สุดแสนดีดตัวขึ้นยืนตรงแล้วเหยียดกายคลายกล้ามเนื้อพลันสังเกตว่าน้องสาวกำลังนั่งอมยิ้มแปลก ๆ จึงคว้าโทรศัพท์แย่งออกมา“พี่แสน!!”“อะไรเนี่ย.... ทำไมต้องถ่ายไว้ด้วยตั้งหลายคลิป”สุดแสนชำเลืองมองเทียนหอมสลับเลื่อนไถหน้าจอ“มีคนจ้าง”“จ้าง? ใครกัน”“พี่จิ๊กซอ ห้องห้าจุดสอง”“ไม่ยักกะรู้จัก”“เออน่า เอามือถือคืนมาได้แล้ว”“แล้วนี่อะไร ถ่ายอะไร รูปเซลฟี่ตัวเองเหรอ ตลกชะมัด ฮ่ะ ฮ่า”“พี่แสน บอกให้เอาคืนมา!!”“ได้เท่าไร”“คลิปละห้าร้อย”“อะไรว่ะ คนออกจะหล่อได้แค่นี้เอง พิมพ์ไปหายาย..ชื่ออะไรนะ”“พี่จิ๊กซอ” เทียนหอมเน้นเสียง มือเล็กยังยื่นออกมารอรับโทรศัพท์“บอกว่าคลิ
สุดแสนร้าย 6 มีงอน
6 มีงอนกริ๊งงงงงง พรวด!!เทียนหอมสะดุ้งสุดตัวกำลังตั้งท่าขยับพลันถูกท่อนขายาวทับไว้“จะรีบไปไหน วันนี้วันเสาร์”“ตีห้า พี่แสนต้องลุกไปวิ่งแล้วค่ะ เร็ววว ลุกกกก”เธอตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่งได้ยกท่อนขายาวออกจากตัวผลักไปอีกทางแล้วเขย่า“พี่แสน ๆ เร็วลุก เดี๋ยวพ่อครูทำโทษ”เทียนหอมจัดแจงกระโดดลงจากเตียงฉุดมือสุดแสนรั้งจนร่างเกร็งกระทั่งเขายอมตื่นในที่สุด“เร็วเลยพี่แสน เดี๋ยวหนูเตรียมชุดให้ เสื้อกล้ามเล่นบาสกีฬาสีปีที่แล้วนะ”“ตัวไหนก็ได้” สุดแสนตะโกนลอยออกมาจากในห้องน้ำเทียนหอมง่วนพับผ้าห่มดึงให้ตึงเรียบร้อย แล้วสาละวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าสักพักจนได้ครบตามที่ต้องการ วางพาดบนเตียงตุบ ตุบ ตุบ“เร็ว เสร็จยัง หนูปวดฉี่”“ยัง ก็เข้ามาฉี่สิ”“จะบ้าเหรอ”เสียงหัวเราะทุ้มดังออกมาก่อนที่ประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออก ริมฝีปากหนาบนใบหน้าหล่อคมสันของสุดแสนยังเผยรอยยิ้มกว้างยามมองร่างเล็กของเทียนหอมยืนบิดไปมา พอเธอทำท่าจะเดินเข้าก็ยกมือขวางไว้ยกคิ้วใส่“พี่แสน!! หนู...ปวด...ฉี่!!”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”สุดแสนปล่อยมือออกในที่สุดมองชุดที่วางพาดไว้บนเตียงอย่างถูกใจ นี่ถ้าเขาไม่มีเทียนหอมสักคน เขาคงเหงาแย่เลย“หนูไม่
สุดแสนร้าย 7 รู้ดีเกินไปแล้ว
7 รู้ดีเกินไปแล้ว“ค่ายศรเพชรอยู่จังหวัดชลบุรี ใหญ่พอ ๆ กับเรา มีสาขาหลายที่ ประเทศออสเตรเลีย อเมริกา ลุงปลื้มปีนี้เพิ่งจะสี่สิบห้า เมียก็...ไม่นับรวมอดีตทั้งหลาย คงราวห้าคน”เคร้ง.. เทียนหอมเผลอทำมีดหั่นหลุดมือ “ห้าคน?” ดวงตากลมขนตางอนกะพริบแปลกใจ“ใช่ห้าคน แปลกอะไร พวกคนมีเงินมากบารมีก็แบบนี้ ภรรยารักใคร่กันดี หั่นให้ด้วยสิ”ป้าอุ่นที่ยังยืนอยู่ข้างโต๊ะอาหารมองคุณหนูทั้งสองแล้วยิ้มอ่อนใจ มือเล็กขาวใสเรียวเห็นเลือดพาดสีเขียวกำลังตั้งใจหั่นแฮมและฮอทดอกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ พอดีคำ แล้วหั่นไข่ดาววางบนขนมปังที่หั่นแล้วเช่นกัน วางแฮมตามด้วยฮอทดอกใช้ส้อมจิ้มลงปักคาไว้“สักวันคุณแสนคงเป็นง่อย” ป้าอุ่นเอ่ยเย้าแล้วหันหลังกลับไปเตรียมอาหารมื้อใหญ่สุดแสนเพียงยิ้มรับก่อนจะเยาะแม็กกี้ตามด้วยพริกไทยแล้วส่งเข้าปาก“เล่าได้หรือยังพี่แสน”“ลุงปลื้มกิจการใหญ่โตเสียแต่ว่ามีแค่ลูกสาวห้าคน เท่า ๆ กับเมียแกนั่นแหล่ะ หยิบน้ำส้มให้หน่อย”เทียนหอมหน้าบึ้ง กำลังตั้งใจฟังแต่โดนใช้อีกแล้ว เธอลุกไปยังตู้เย็นแล้วหยิบเหยือกน้ำส้มออกมารินใส่แก้ววางตรงหน้าสุดแสน“แต่มีเพียงคนเดียวที่รู้สึกว่าลุงปลื้มจะรักมาก ชื่อโปรดปร
สุดแสนร้าย 8 ม.5 แล้วนะ
8 ม.5 แล้วนะ“หอม!!”ร่างระหงในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ห้าหยุดชะงักบนทางเดินซุ้มโค้งต้นไม้“ทอฝัน”เธอมองร่างเตี้ยกว่า ผิวขาวคนจีนวิ่งกระหืดกระหอบในมือคือขนมและน้ำ ทั้งกระเป๋ายังห้อยติดแขน“โอ๊ย..กว่าจะวิ่งตามทัน เดินก้าวยาวเชียวนะหอม รีบกลับหรือไง”“วันนี้วันศุกร์ พี่แสนกลับบ้าน”“ปีสามแล้วนี่นา ใกล้จบแล้ว”“อืม..มาเราช่วยถือ”“พอดีวันนี้ป๊าไม่ได้มารับ ว่าจะขอติดรถไปด้วยได้ไหม”“เอาสิ”เทียนหอมรับกระเป๋าเป้มาจากเพื่อน ส่วนขนมทอฝันจองกินคนเดียวตลอดทาง“นั่นรถบ้านหอมมาแล้ว ใช่ไหมนะ” ทอฝันหันหน้าไปมอง “เราจำได้ แต่ทำไมคนขับหล่อขึ้น”“ฮ่ะ ฮ่า นั่นพี่นนท์ นักมวยที่ค่าย สงสัยวันนี้ลุงพรตไม่ว่าง”เทียนหอมยิ้มกว้างขณะเดินเข้าไปหาชานนท์“พี่นนท์คะ วันนี้เพื่อนของส้มขอกลับด้วย แวะไปส่งที่ตลาดให้หน่อยนะคะ”“ได้เลย เอากระเป๋ามาเดี๋ยวพี่ถือให้”“ไม่ต้องค่ะ มาเร็วทอฝัน”เพื่อนร่างเล็กกว่าเดินไปใกล้มือไม้เก้งก้างรู้สึกผิดที่ซื้อของกินมาเต็มมือ จะยกมือสวัสดีก็ทำไม่ได้ ยิ่งสีหน้าขบขันของชานนท์ หน้าตาหล่อยิ่งทำให้ทอฝันเขินอาย“หอม เออ เรา ไม่กล้าเอาของกินขึ้นรถ”ทอฝันมองประตูที่ยังเปิดกว้างรอรับเธอ
สุดแสนร้าย 9 หอม...
9 หอม...ฮู ฮา ฮู ฮาเสียงที่ทุกคนในบ้านต้องได้ยินในทุกเช้ายกเว้นวันอาทิตย์ เสียงนักมวยทั้งเก่าใหม่ โค้ช หรือแม้กระทั่งลูกเจ้าของอย่างเฮียเสือเองยังต้องลงไปฝึกวิ่งทุกเช้า เสียงที่เทียนหอมเคยชินและชอบนอนฟังเสมอช่วงตื่นนอนวันเสาร์ เธอไม่จำเป็นต้องรีบตื่นเช้า มีเวลาเถลไถลได้อีกร่วมสองชั่วโมง จึงค่อยออกไปรับอาหารเช้าพร้อมแม่ตรึงใจทว่าวันนี้ เป็นวันที่พี่แสนกลับมาจากมหาวิทยาลัย เปลือกตาขยับเปิดมองแสงขอบฟ้าทอสีส้มสาดร่ำไรในวันใหม่ เตียงสามฟุตครึ่งผ้าปูที่นอนสีชมพูอ่อนหวานแหววอัดแน่นด้วยร่างของสองร่าง เธอเอี้ยวหน้าไปทางด้านหลัง“พี่แสน เช้านี้ไม่ไปวิ่งเหรอ”สุดแสนคลายท่อนแขนออกจากเอวเล็กแล้วพลิกตัวนอนหงาย “อืม” เสียงพึมพำงัวเงีย “นอนดึก”เธอขยับตัวถอยออกตะแคงข้างไปอีกด้าน หันหน้าไปหาพี่ชาย เขาเป็นพวกขี้ร้อน ขนาดเปิดแอร์เย็นฉ่ำขนาดไหนก็ไม่ยอมห่มผ้า ซ้ำยังเหงื่อออก“เย็นนี้พี่ไปแข่งรถใช่ไหม”สุดแสนพลิกหน้าไปอีกด้าน แต่ยังไม่ลืมตา “อือ” แม้ว่าร่างกายอ่อนเพลียและยังง่วงงุน แต่สัมผัสมือเล็กนุ่มที่เริ่มวางบนแผ่นท้องทำเขาตื่นตัว“ขอหนูไปด้วยได้ไหม”นิ้วเล็กเทียนหอมกำลังไต่เล่นบนหลังมือเขา ค่อยเดิ
สุดแสนร้าย 10 น้องหวาน
10 น้องหวาน“พี่นนท์!!”เทียนหอมตะโกนเรียกแล้ววิ่งตรงไปทางชายร่างสูงใหญ่ที่ยืนพิงรถรออยู่ในลานจอด“มาช้านะ ไอ้แสนมึงไปเตรียมตัว เดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อนส้มให้เอง”สุดแสนโยนเป้สีดำและกุญแจรถให้ก่อนจะเดินลับหายไปยังที่ส่วนสำหรับนักแข่งรถ“ขึ้นไปนั่งบนอัศจรรย์”“ตื่นเต้นจังพี่นนท์” เสียงหวานกระตือรือร้นยามกวาดตามองจนทั่ว เย็นนี้รถเข้าร่วมแข่งมากเป็นพิเศษเพราะเป็นรอบเปิดตัวการแข่งขันประจำปี เธอพาร่างระหงเดินตามชานนท์ขึ้นไปบนอัศจรรย์จนกระทั่งได้มุมดี“แข่งไม่นานหรอก รอบนี้แค่เปิดตัวไม่ได้แข่งจริง เดี๋ยวไอ้แสนคงขอตัวกลับก่อน”เทียนหอมกำลังตั้งใจฟังพลันมีอีกเสียงหวานใสดังขึ้นมาจากด้านล่าง“พี่นนท์คะ!!”สาวสวยจัดในชุดกระโปรงสั้นเสื้อรัดรึงสีขาวคาดแดงบอกยี่ห้อเบียร์ดังยี่ห้อหนึ่ง แต่งหน้าจัดจ้าน น่าจะเป็นพริตตี้ประจำงาน ยืนโบกมือโบกไม้ให้ก่อนจะวิ่งขึ้นมาด้านบนพร้อมกับสาวสวยอีกคน หน้าตาดีกว่า“มาช้าจังเลยค่ะ พวกหนูรอตั้งนาน” หญิงสาวหยุดพูดเหลือบมองเทียนหอม “แล้วคนนี้ ใครคะ”“หนูเป็นน้องสาวพี่แสน” เทียนหอมรีบพูดขึ้นทันที“อุ๊ย! ที่แท้ก็น้องสะใภ้ เฮ้ย! หวาน ๆ คนนี้น้องสะใภ้แก”เทียนหอมแว่วเสียงชาน
สุดแสนร้าย 11 รัก...
11 รัก...ภายในห้องพักของโรงแรมระดับสามดาว เครื่องปรับอากาศเดินเบาเย็นสบายทว่าภายในใจของเทียนหอมนั้นร้อนรุ่มเธอนอนคลุมโปงขดตัว ภาพหญิงสาวคนนั้นติดตา ภาพคนที่สวยกว่าเธอและที่สำคัญ ผู้หญิงคนนั้นเป็นสาวเต็มตัวแล้ว ไม่ใช่เด็กสาวอายุสิบเจ็ดก๊อก ก๊อกเธอเปิดผ้าห่มออกหยิบโทรศัพท์มาดูเวลาห้าทุ่มแล้ว...“น้องส้ม พี่นนท์เอง เปิดหน่อยได้ไหม”เทียนหอมลงจากเตียงแล้วเดินไปทางประตูมองลอดตาแมว เห็นชานนท์หิ้วปีกเพื่อนสนิทมาด้วยเมา!!“ไม่ค่ะ พี่นนท์พาพี่แสนไปนอนที่ห้องตัวเองสิคะ ไม่ก็เปิดห้องใหม่”“ห้องมันเต็มหมดแล้ว” ชานนท์ขยับเอาตัวสุดแสนพิงไว้เพราะร่างสูงใหญ่น้ำหนักเยอะ “พี่มีนัด”เสียงอ้อมแอ้มตอบในลำคอทำเทียนหอมเขินอายเมื่อเข้าใจความหมายแอ๊ด...“ก็ได้ค่ะ พี่นนท์หิ้วไปนอนอีกเตียง แล้วปล่อยไว้แบบนั้นแหล่ะ”เทียนหอมยืนรอหน้าประตูมองไปยังร่างของสุดแสนที่ถูกเพื่อนสนิททิ้งลงบนเตียง“เฮ้ย! นอนดี ๆ” ชานนท์ยาขาเพื่อนขึ้นแล้วถอดรองเท้าให้วางไว้ข้างเตียง“ทำไมถึงได้เมาขนาดนี้” เธอบ่นพึม“มันเสียใจ”“เสียใจอะไรกัน มีสาว ๆ คอยชงเหล้าให้ต่างหากเลยเมาขนาดนี้”“ไม่มีหรอก สองคนนั้นเผ่นหนีไปแล้ว ไอ้แสนมันอาละว
บทล่าสุด
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
