เข้าสู่ระบบแชร์
5 ลูกหมูต้มสุก
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:06:205 ลูกหมูต้มสุก
แอ๊ด...คลิก...
“หนูอาบน้ำเสร็จแล้ว”
“อืม แปดสิบ แปดสิบเอ็ด ...”
เทียนหอมเดินเข้าไปนั่งบนเตียงมองสุดแสนยังสวมกางเกงนักศึกษาวิชาทหาร แต่ท่อนบนเปลือยอกกำลังวิดพื้นกลางห้องเหงื่อท่วมตัว
“ให้หนูเปิดแอร์ไหม”
“ไม่ เก้าสิบ เก้าสิบเอ็ด..”
“พี่จะวิดถึงเท่าไร”
“พูดมาก เก้าสิบห้า เก้าสิบหก...”
เธอขยับตัวนั่งพิงผนังห้องเหยียดขาบนเตียงขนาดหกฟุต ใหญ่กว่าเตียงนอนเธอหนึ่งเท่า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบอัดคลิปแล้วลอบยิ้ม
“หนึ่งร้อย อึบ..”
สุดแสนดีดตัวขึ้นยืนตรงแล้วเหยียดกายคลายกล้ามเนื้อพลันสังเกตว่าน้องสาวกำลังนั่งอมยิ้มแปลก ๆ จึงคว้าโทรศัพท์แย่งออกมา
“พี่แสน!!”
“อะไรเนี่ย.... ทำไมต้องถ่ายไว้ด้วยตั้งหลายคลิป”
สุดแสนชำเลืองมองเทียนหอมสลับเลื่อนไถหน้าจอ
“มีคนจ้าง”
“จ้าง? ใครกัน”
“พี่จิ๊กซอ ห้องห้าจุดสอง”
“ไม่ยักกะรู้จัก”
“เออน่า เอามือถือคืนมาได้แล้ว”
“แล้วนี่อะไร ถ่ายอะไร รูปเซลฟี่ตัวเองเหรอ ตลกชะมัด ฮ่ะ ฮ่า”
“พี่แสน บอกให้เอาคืนมา!!”
“ได้เท่าไร”
“คลิปละห้าร้อย”
“อะไรว่ะ คนออกจะหล่อได้แค่นี้เอง พิมพ์ไปหายาย..ชื่ออะไรนะ”
“พี่จิ๊กซอ” เทียนหอมเน้นเสียง มือเล็กยังยื่นออกมารอรับโทรศัพท์
“บอกว่าคลิปละสองพัน ทีเด็ด”
สุดแสนโยนมือถือคืนให้แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพันรอบเอว ระหว่างให้เทียนหอมส่งข้อความหาเด็กมอห้า เขาถอดกางเกงกองไว้กับพื้นรวมไปถึงกางเกงบ็อกเซอร์แล้วกลับไปนั่งบนเตียง
“จิ๊กซอว่าไง”
“เขาต่อราคา”
เทียนหอมยกนิ้วขึ้นกัดเล็บอย่างใช้ความคิดจนสุดแสนต้องดึงออก
“บอกกี่ครั้งแล้วว่ากัดเล็บ มันสกปรก”
“ทีพี่ล่ะ บางวันไม่เห็นอาบน้ำ”
“แต่พี่ไม่ได้เอาเข้าปากนี่นา”
“พี่จิ๊กซอตกลงแล้วพี่แสน!”
เทียนหอมตะโกนเสียงดังดวงตากลมโตเบิกกว้างดีใจ คลี่รอยยิ้มจนแก้มยุ้ยขึ้นเป็นลูกทั้งสองข้าง
“ถามจริง นี่แอบถ่ายพี่ไว้เยอะมากหรือเปล่า”
“นิดหน่อยเอ๊งงง มา ๆ มะ เอาท่าไหน ออกท่าให้มันหล่อ ๆ นะ”
“ฮึ หันกล้องมา”
เทียนหอมยิ้มกว้างยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายคลิปวิดีโอ มองหน้าจอแล้วพลันยิ้มเจื่อนลงทีละน้อยจนกลายเป็นพวงแก้มแดงซ่าน
สุดแสนสะบัดลูบผมเปียกเหงื่อให้เข้าที่แล้วจดจ้องไปทางเลนส์มือถือ ขยับคุกเข่าโน้มตัวลงเท้าฝ่ามือข้างตัวเทียนหอม ค่อยเคลื่อนร่างหนาเข้าใกล้
เทียนหอมมองดวงตาสีนิลผ่านจอโทรศัพท์ แววตาคมหลุบลงต่ำเล็กน้อยแต่ยังมองเห็นแววตาปรือเจืออารมณ์บางอย่างที่พาให้ขนแขนเธอตั้งชัน ร่างเล็กกว่าขยับกายหนีต่ำลงเรื่อย ๆ กระทั่งนอนราบ แต่สุดแสนยังไม่หยุด เคลื่อนใบหน้าลงมาอีก ใกล้เข้า ใกล้เข้ามาทุกที ชีพจรเธอเริ่มเต้นรัวและไม่อาจห้ามเลือดฝาดที่พุ่งขึ้นสู่พวงแก้มลามลงลำคอขึ้นสู่ใบหู ยิ่งเป็นคนขาวจัดผิวใส ยิ่งทำให้กลายเป็นลูกหมูต้มสุก
เธอมองริมฝีปากสุดแสน ปากบนบางกว่าปากล่างและ ... เธอกดปิดถ่ายคลิปทันที
“หนูไม่ถ่ายแล้ว”
เทียนหอมรีบโยนโทรศัพท์ทิ้งลงเตียงหยิบหมอนมาแทรกไว้ตรงกลาง
“ทำไมล่ะ กำลังจะเริ่มเลย”
“ก็พี่ พี่แสน...”
เทียนหอมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี เมื่อครู่เธอเห็นริมฝีปากสุดแสนเผยอออกเล็กน้อยจนเห็นปลายลิ้น เธอถึงกับใจเต้นแรง
“อะไรกัน” สุดแสนยืดกายกลับลุกยืน หยิบรีโมทแอร์เปิด “ให้เขาโอนมาก่อนแล้วค่อยส่งนะ อ๋อ! อย่าลืมเก็บกางเกงให้ด้วย ส่วนค่าจ้างขอเป็นขัดขี้ไคลให้หน่อยแล้วกันพรุ่งนี้”
“ขัดขี้ไคล ยี้!!!”
สุดแสนโยนรีโมทลงบนเตียงแล้วเดินผิวปากเข้าห้องน้ำ เขาหยุดนิ่งทันทีเมื่อปิดประตู สูดลมหายใจเข้ายาวแล้วมองตัวเองในกระจกห้องน้ำ - - ไม่ดีแน่ ๆ ไอ้แสน
พรึบ!!
สุดแสนสลัดหัวขับไล่ความคิดพิเรนทร์แล้วก้าวลงอ่างเปิดฝักบัว พลันไฟในบ้านดับลงกะทันหัน
“พี่แสน!! ไฟดับบบบ”
เสียงหวานใสตะโกนดังอยู่ในห้องนอน สุดแสนยังไม่ทันได้อาบน้ำด้วยซ้ำต้องเดินกลับออกมาอีกครั้ง
“เปิดหน้าต่างก่อน ร้อน”
เขาเปิดหน้าต่างทุกบานออกกว้างแล้วลงนั่งบนเตียง หยิบสมุดส่งให้เทียนหอม
“อะไร หอมไม่อ่านหรอกนะมันมืด จะเล่นมือถือ”
“ไม่ได้ให้อ่าน พัดให้หน่อย”
“พัด!”
“อืม ร้อน”
“ร้อนก็อาบน้ำสิพี่แสน”
“อาบไม่ได้ ปั๊มน้ำไม่ทำงาน เร็วพัด”
สุดแสนล้มตัวลงนอนบนตักเทียนหอมทันทีจนเธอปฏิเสธไม่ได้ ดวงหน้าหวานใสบึ้งตึงแต่ยอมพัดให้สุดแสนแต่โดยดี
“ทำบาปทำกรรมกับน้องกับนุ่ง ระวังเวรกรรมจะตามทัน”
“น้องที่ไหน ไหนน้อง ใครเป็นน้อง”
“อ้าว ก็ที่พัดให้อยู่นี่ไง ไม่ใช่น้องหรือไง”
“ไม่ใช่น้องแท้ ๆ เสียหน่อย”
ป้าป!! เทียนหอมฟาดสมุดลงบนต้นแขนพี่ชาย
“โอ๊ย ตีมาได้เด็กดื้อ”
“ใครใช้ให้มาพูดว่าเขาไม่ใช่น้องกันหล่ะ นิสัยไม่ดี”
สุดแสนถอนหายใจนอนตะแคงหันออกไปอีกด้าน
“เออน่า ไม่ใช่น้องน่ะดีแล้ว พัดต่อไปเร็ว ๆ เดี๋ยวให้ค่าจ้าง”
“จริงนะ ให้เท่าไร”
“อยากได้เท่าไร”
“อืออ เอาเท่าไรดีนะ” เทียนหอมหยุดมือทันที “ห้าพันแล้วกัน”
“ได้ พรุ่งนี้โอนให้เลย พัดต่อเร็ว ๆ พี่ร้อน”
“คร้าบผมมม”
เทียนหอมค่อยยิ้มออกมาได้ เธอไม่รู้ว่าทำไมพี่ชายถึงได้มีเงินเยอะตลอด เธอขอทีไรก็ได้ทุกครั้งราวกับว่าไม่มีวันหมด ทั้ง ๆ ที่สุดแสนเองก็อยู่บ้านเฉย ๆ วัน ๆ นอกจากซ้อมมวยแล้วก็เล่นเกมส์
“พี่แสน”
“อืม”
“ทำไมพี่มีเงินเยอะจังเลย”
“ไม่เยอะ รออีกหน่อยมีเยอะกว่านี้”
“นั่นแหล่ะ พี่ทำอะไรถึงมีเงินเยอะ”
“ไม่บอกหรอก ว่าแต่เราเถอะ แม่จิ๊กซออะไรนั่นโอนมายัง”
“อุ๊ย พูดถึงก็โอนมาเลย ดีจังวันนี้หนูได้เงินตั้งเจ็ดพัน อยู่กับพี่แสนหนูคงไม่มีวันอดตาย”
“แน่นอน พี่จะเลี้ยงเราอย่างดีไม่มีวันอดตายหรอก เกาะพี่ไว้ให้ดีล่ะ”
“คิก คิก ตลกดี อีกหน่อยพี่มีแฟนคงไม่พูดแบบนี้แล้ว คงมีแต่ไล่ให้หนูไปไกล ๆ”
“พี่ไม่มีแฟนหรอก”
“ไม่เชื่อ พี่ออกจะหล่อขนาดนี้ พวกสาว ๆ ที่โรงเรียนรุมหนูกันทุกคนเลย มีบางคนขอไลน์พี่ด้วยนะแต่หนูไม่ให้”
“ให้ไปเลย ใครขอก็ให้ไปแลกเป็นเงินมา”
“จะเอาแบบนั้นจริง ๆ เหรอพี่แสน”
“อืม เอาเลย รีดเงินมาให้หมด”
“งั้นวันจันทร์หนูคงรวยเละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
สุดแสนนอนอมยิ้มฟังเสียงเทียนหอมหัวเราะร่าชอบใจ แล้วพัดลมแบบสมุดเขียนงานในมือของเธอก็เร่งเร็วขึ้นจนเย็นฉ่ำ เขานอนนิ่งหลับตาลงปล่อยให้น้องสาวไม่แท้ปรนนิบัติพัดวีราวคนรักกัน
ท่อนขาเล็กในชุดนอนกางเกงขาสามส่วนเสื้อยืดธรรมดา ขยับขยุกขยิกเพราะเริ่มเหน็บชา แต่สุดแสนยังเอาแต่นอนนิ่งทับอยู่อย่างนั้นกระทั่งเทียนหอมได้ยินเสียงกรนเบา ๆ จึงรู้ว่าสุดแสนนอนหลับไปแล้ว
เธอวางโทรศัพท์ลง อีกมือยังโบกสมุดส่งลมอ่อนเบาให้ทั้งเขาและตนเอง นั่งอมยิ้มมีความสุขลึก ๆ แปลกประหลาดอย่างที่ไม่รู้สาเหตุ
บทที่เกี่ยวข้อง
สุดแสนร้าย 6 มีงอน
6 มีงอนกริ๊งงงงงง พรวด!!เทียนหอมสะดุ้งสุดตัวกำลังตั้งท่าขยับพลันถูกท่อนขายาวทับไว้“จะรีบไปไหน วันนี้วันเสาร์”“ตีห้า พี่แสนต้องลุกไปวิ่งแล้วค่ะ เร็ววว ลุกกกก”เธอตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่งได้ยกท่อนขายาวออกจากตัวผลักไปอีกทางแล้วเขย่า“พี่แสน ๆ เร็วลุก เดี๋ยวพ่อครูทำโทษ”เทียนหอมจัดแจงกระโดดลงจากเตียงฉุดมือสุดแสนรั้งจนร่างเกร็งกระทั่งเขายอมตื่นในที่สุด“เร็วเลยพี่แสน เดี๋ยวหนูเตรียมชุดให้ เสื้อกล้ามเล่นบาสกีฬาสีปีที่แล้วนะ”“ตัวไหนก็ได้” สุดแสนตะโกนลอยออกมาจากในห้องน้ำเทียนหอมง่วนพับผ้าห่มดึงให้ตึงเรียบร้อย แล้วสาละวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าสักพักจนได้ครบตามที่ต้องการ วางพาดบนเตียงตุบ ตุบ ตุบ“เร็ว เสร็จยัง หนูปวดฉี่”“ยัง ก็เข้ามาฉี่สิ”“จะบ้าเหรอ”เสียงหัวเราะทุ้มดังออกมาก่อนที่ประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออก ริมฝีปากหนาบนใบหน้าหล่อคมสันของสุดแสนยังเผยรอยยิ้มกว้างยามมองร่างเล็กของเทียนหอมยืนบิดไปมา พอเธอทำท่าจะเดินเข้าก็ยกมือขวางไว้ยกคิ้วใส่“พี่แสน!! หนู...ปวด...ฉี่!!”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”สุดแสนปล่อยมือออกในที่สุดมองชุดที่วางพาดไว้บนเตียงอย่างถูกใจ นี่ถ้าเขาไม่มีเทียนหอมสักคน เขาคงเหงาแย่เลย“หนูไม่
สุดแสนร้าย 7 รู้ดีเกินไปแล้ว
7 รู้ดีเกินไปแล้ว“ค่ายศรเพชรอยู่จังหวัดชลบุรี ใหญ่พอ ๆ กับเรา มีสาขาหลายที่ ประเทศออสเตรเลีย อเมริกา ลุงปลื้มปีนี้เพิ่งจะสี่สิบห้า เมียก็...ไม่นับรวมอดีตทั้งหลาย คงราวห้าคน”เคร้ง.. เทียนหอมเผลอทำมีดหั่นหลุดมือ “ห้าคน?” ดวงตากลมขนตางอนกะพริบแปลกใจ“ใช่ห้าคน แปลกอะไร พวกคนมีเงินมากบารมีก็แบบนี้ ภรรยารักใคร่กันดี หั่นให้ด้วยสิ”ป้าอุ่นที่ยังยืนอยู่ข้างโต๊ะอาหารมองคุณหนูทั้งสองแล้วยิ้มอ่อนใจ มือเล็กขาวใสเรียวเห็นเลือดพาดสีเขียวกำลังตั้งใจหั่นแฮมและฮอทดอกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ พอดีคำ แล้วหั่นไข่ดาววางบนขนมปังที่หั่นแล้วเช่นกัน วางแฮมตามด้วยฮอทดอกใช้ส้อมจิ้มลงปักคาไว้“สักวันคุณแสนคงเป็นง่อย” ป้าอุ่นเอ่ยเย้าแล้วหันหลังกลับไปเตรียมอาหารมื้อใหญ่สุดแสนเพียงยิ้มรับก่อนจะเยาะแม็กกี้ตามด้วยพริกไทยแล้วส่งเข้าปาก“เล่าได้หรือยังพี่แสน”“ลุงปลื้มกิจการใหญ่โตเสียแต่ว่ามีแค่ลูกสาวห้าคน เท่า ๆ กับเมียแกนั่นแหล่ะ หยิบน้ำส้มให้หน่อย”เทียนหอมหน้าบึ้ง กำลังตั้งใจฟังแต่โดนใช้อีกแล้ว เธอลุกไปยังตู้เย็นแล้วหยิบเหยือกน้ำส้มออกมารินใส่แก้ววางตรงหน้าสุดแสน“แต่มีเพียงคนเดียวที่รู้สึกว่าลุงปลื้มจะรักมาก ชื่อโปรดปร
สุดแสนร้าย 8 ม.5 แล้วนะ
8 ม.5 แล้วนะ“หอม!!”ร่างระหงในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ห้าหยุดชะงักบนทางเดินซุ้มโค้งต้นไม้“ทอฝัน”เธอมองร่างเตี้ยกว่า ผิวขาวคนจีนวิ่งกระหืดกระหอบในมือคือขนมและน้ำ ทั้งกระเป๋ายังห้อยติดแขน“โอ๊ย..กว่าจะวิ่งตามทัน เดินก้าวยาวเชียวนะหอม รีบกลับหรือไง”“วันนี้วันศุกร์ พี่แสนกลับบ้าน”“ปีสามแล้วนี่นา ใกล้จบแล้ว”“อืม..มาเราช่วยถือ”“พอดีวันนี้ป๊าไม่ได้มารับ ว่าจะขอติดรถไปด้วยได้ไหม”“เอาสิ”เทียนหอมรับกระเป๋าเป้มาจากเพื่อน ส่วนขนมทอฝันจองกินคนเดียวตลอดทาง“นั่นรถบ้านหอมมาแล้ว ใช่ไหมนะ” ทอฝันหันหน้าไปมอง “เราจำได้ แต่ทำไมคนขับหล่อขึ้น”“ฮ่ะ ฮ่า นั่นพี่นนท์ นักมวยที่ค่าย สงสัยวันนี้ลุงพรตไม่ว่าง”เทียนหอมยิ้มกว้างขณะเดินเข้าไปหาชานนท์“พี่นนท์คะ วันนี้เพื่อนของส้มขอกลับด้วย แวะไปส่งที่ตลาดให้หน่อยนะคะ”“ได้เลย เอากระเป๋ามาเดี๋ยวพี่ถือให้”“ไม่ต้องค่ะ มาเร็วทอฝัน”เพื่อนร่างเล็กกว่าเดินไปใกล้มือไม้เก้งก้างรู้สึกผิดที่ซื้อของกินมาเต็มมือ จะยกมือสวัสดีก็ทำไม่ได้ ยิ่งสีหน้าขบขันของชานนท์ หน้าตาหล่อยิ่งทำให้ทอฝันเขินอาย“หอม เออ เรา ไม่กล้าเอาของกินขึ้นรถ”ทอฝันมองประตูที่ยังเปิดกว้างรอรับเธอ
สุดแสนร้าย 9 หอม...
9 หอม...ฮู ฮา ฮู ฮาเสียงที่ทุกคนในบ้านต้องได้ยินในทุกเช้ายกเว้นวันอาทิตย์ เสียงนักมวยทั้งเก่าใหม่ โค้ช หรือแม้กระทั่งลูกเจ้าของอย่างเฮียเสือเองยังต้องลงไปฝึกวิ่งทุกเช้า เสียงที่เทียนหอมเคยชินและชอบนอนฟังเสมอช่วงตื่นนอนวันเสาร์ เธอไม่จำเป็นต้องรีบตื่นเช้า มีเวลาเถลไถลได้อีกร่วมสองชั่วโมง จึงค่อยออกไปรับอาหารเช้าพร้อมแม่ตรึงใจทว่าวันนี้ เป็นวันที่พี่แสนกลับมาจากมหาวิทยาลัย เปลือกตาขยับเปิดมองแสงขอบฟ้าทอสีส้มสาดร่ำไรในวันใหม่ เตียงสามฟุตครึ่งผ้าปูที่นอนสีชมพูอ่อนหวานแหววอัดแน่นด้วยร่างของสองร่าง เธอเอี้ยวหน้าไปทางด้านหลัง“พี่แสน เช้านี้ไม่ไปวิ่งเหรอ”สุดแสนคลายท่อนแขนออกจากเอวเล็กแล้วพลิกตัวนอนหงาย “อืม” เสียงพึมพำงัวเงีย “นอนดึก”เธอขยับตัวถอยออกตะแคงข้างไปอีกด้าน หันหน้าไปหาพี่ชาย เขาเป็นพวกขี้ร้อน ขนาดเปิดแอร์เย็นฉ่ำขนาดไหนก็ไม่ยอมห่มผ้า ซ้ำยังเหงื่อออก“เย็นนี้พี่ไปแข่งรถใช่ไหม”สุดแสนพลิกหน้าไปอีกด้าน แต่ยังไม่ลืมตา “อือ” แม้ว่าร่างกายอ่อนเพลียและยังง่วงงุน แต่สัมผัสมือเล็กนุ่มที่เริ่มวางบนแผ่นท้องทำเขาตื่นตัว“ขอหนูไปด้วยได้ไหม”นิ้วเล็กเทียนหอมกำลังไต่เล่นบนหลังมือเขา ค่อยเดิ
สุดแสนร้าย 10 น้องหวาน
10 น้องหวาน“พี่นนท์!!”เทียนหอมตะโกนเรียกแล้ววิ่งตรงไปทางชายร่างสูงใหญ่ที่ยืนพิงรถรออยู่ในลานจอด“มาช้านะ ไอ้แสนมึงไปเตรียมตัว เดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อนส้มให้เอง”สุดแสนโยนเป้สีดำและกุญแจรถให้ก่อนจะเดินลับหายไปยังที่ส่วนสำหรับนักแข่งรถ“ขึ้นไปนั่งบนอัศจรรย์”“ตื่นเต้นจังพี่นนท์” เสียงหวานกระตือรือร้นยามกวาดตามองจนทั่ว เย็นนี้รถเข้าร่วมแข่งมากเป็นพิเศษเพราะเป็นรอบเปิดตัวการแข่งขันประจำปี เธอพาร่างระหงเดินตามชานนท์ขึ้นไปบนอัศจรรย์จนกระทั่งได้มุมดี“แข่งไม่นานหรอก รอบนี้แค่เปิดตัวไม่ได้แข่งจริง เดี๋ยวไอ้แสนคงขอตัวกลับก่อน”เทียนหอมกำลังตั้งใจฟังพลันมีอีกเสียงหวานใสดังขึ้นมาจากด้านล่าง“พี่นนท์คะ!!”สาวสวยจัดในชุดกระโปรงสั้นเสื้อรัดรึงสีขาวคาดแดงบอกยี่ห้อเบียร์ดังยี่ห้อหนึ่ง แต่งหน้าจัดจ้าน น่าจะเป็นพริตตี้ประจำงาน ยืนโบกมือโบกไม้ให้ก่อนจะวิ่งขึ้นมาด้านบนพร้อมกับสาวสวยอีกคน หน้าตาดีกว่า“มาช้าจังเลยค่ะ พวกหนูรอตั้งนาน” หญิงสาวหยุดพูดเหลือบมองเทียนหอม “แล้วคนนี้ ใครคะ”“หนูเป็นน้องสาวพี่แสน” เทียนหอมรีบพูดขึ้นทันที“อุ๊ย! ที่แท้ก็น้องสะใภ้ เฮ้ย! หวาน ๆ คนนี้น้องสะใภ้แก”เทียนหอมแว่วเสียงชาน
สุดแสนร้าย 11 รัก...
11 รัก...ภายในห้องพักของโรงแรมระดับสามดาว เครื่องปรับอากาศเดินเบาเย็นสบายทว่าภายในใจของเทียนหอมนั้นร้อนรุ่มเธอนอนคลุมโปงขดตัว ภาพหญิงสาวคนนั้นติดตา ภาพคนที่สวยกว่าเธอและที่สำคัญ ผู้หญิงคนนั้นเป็นสาวเต็มตัวแล้ว ไม่ใช่เด็กสาวอายุสิบเจ็ดก๊อก ก๊อกเธอเปิดผ้าห่มออกหยิบโทรศัพท์มาดูเวลาห้าทุ่มแล้ว...“น้องส้ม พี่นนท์เอง เปิดหน่อยได้ไหม”เทียนหอมลงจากเตียงแล้วเดินไปทางประตูมองลอดตาแมว เห็นชานนท์หิ้วปีกเพื่อนสนิทมาด้วยเมา!!“ไม่ค่ะ พี่นนท์พาพี่แสนไปนอนที่ห้องตัวเองสิคะ ไม่ก็เปิดห้องใหม่”“ห้องมันเต็มหมดแล้ว” ชานนท์ขยับเอาตัวสุดแสนพิงไว้เพราะร่างสูงใหญ่น้ำหนักเยอะ “พี่มีนัด”เสียงอ้อมแอ้มตอบในลำคอทำเทียนหอมเขินอายเมื่อเข้าใจความหมายแอ๊ด...“ก็ได้ค่ะ พี่นนท์หิ้วไปนอนอีกเตียง แล้วปล่อยไว้แบบนั้นแหล่ะ”เทียนหอมยืนรอหน้าประตูมองไปยังร่างของสุดแสนที่ถูกเพื่อนสนิททิ้งลงบนเตียง“เฮ้ย! นอนดี ๆ” ชานนท์ยาขาเพื่อนขึ้นแล้วถอดรองเท้าให้วางไว้ข้างเตียง“ทำไมถึงได้เมาขนาดนี้” เธอบ่นพึม“มันเสียใจ”“เสียใจอะไรกัน มีสาว ๆ คอยชงเหล้าให้ต่างหากเลยเมาขนาดนี้”“ไม่มีหรอก สองคนนั้นเผ่นหนีไปแล้ว ไอ้แสนมันอาละว
สุดแสนร้าย 12 วันเกิดเทียนหอม
12 วันเกิดเทียนหอมบรรยากาศยามบ่ายคล้อยช่วงเลิกเรียนของโรงเรียนมัธยมชื่อดังประจำจังหวัดในช่วงวันศุกร์ ทำให้เด็ก ๆ วัยรุ่นวุ่นวายกว่าทุกวันปกติ กลิ่นหอมอย่างฝนหลงฤดูในช่วงเดือนตุลาคมใกล้จะปิดเทอม ยิ่งพาให้เทียนหอมเดินสูดดมพลางแกว่งแขนสบายใจร่างระหงในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายชั้นปีที่หกสวยน่ารักสมวัย รอยยิ้มระบายบนใบหน้า วันนี้วันเกิดเธอ อายุเต็มสิบแปดปีเสียที“หอม”เทียนหอมกำลังเดินผ่านเสาธงพลันหยุดชะงัก เหลียวหลังกลับไปมองแล้วคลี่ยิ้ม“ทอฝัน” เธอส่งยิ้มให้เพื่อนสนิท มองดวงหน้าอย่างคนจีนที่กำลังยิ้มจนหยีเรียวเล็ก“วันนี้วันเกิด ไปฉลองที่ไหนดี”“ไม่ได้ ต้องรอพี่แสน”“พี่แสนอีกแล้วววว แน่ใจหรือว่าจะมา อาทิตย์ที่แล้วก็ไม่มา”“มาสิ รับปากแล้วนี่นา”ตึ๊ง.. - - เสียงข้อความเข้า“นั่น พูดไม่ทันขาดคำ สงสัยข้อความจากพี่แสนสุดหล่อ”เทียนหอมยู่หน้าใส่เพื่อนสนิทแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากระโปรงนักเรียนจีบรอบ‘อาทิตย์นี้ไม่ได้กลับนะ มีงานต้องส่ง’ทอฝันถอนหายใจแทนเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน“เป็นไง ไม่มาใช่ไหม”“อืม”เทียนหอมมองข้อความแล้วหดหู่ทันที รีบพิมพ์ข้อความกลับไปอย่างใช้อารมณ์‘เอะ! แ
สุดแสนร้าย 13 ไอ้แสนนี่ ชักเหิมเกริม
13 ไอ้แสนนี่ ชักเหิมเกริม“พ่อครูสถิตคะ”เทียนหอมคลานเข่าเข้าไปใกล้เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วพบว่าพ่อครูนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เป็นห้องเดียวที่ตกแต่งแบบโบราณด้วยพื้นยกและโต๊ะไม้ทรงสี่เหลี่ยมพอประมาณ เห็นว่าเอาไว้ข่มพวกเด็กในค่ายมวยตอนที่เทียนหอมคลานเข่าเข้าไป พ่อครูสถิตกำลังนั่งอ่านหนังสือเอนตัวบนเบาะสามเหลี่ยมลายผ้าขาวม้า“อ้าว กลับมาจากโรงเรียนแล้ว จริงสิวันนี้วันเกิดอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม หรือจะออกไปกินข้างนอก”เธอก้มลงกราบบนพื้นก่อนหนึ่งครั้ง ซึ่งทำเป็นปกติด้วยความเคยชินแล้วขยับไปนั่งใกล้“หนูตั้งใจมาขออนุญาตออกไปข้างนอกกับเพื่อนค่ะ ที่ชื่อทอฝัน พ่อครูจำได้ไหมคะ”“อ้อ! จำได้ ลูกร้านทอง ให้เจ้าพรตมันขับไปให้ เลือกเอาเลยจะเอารถคันไหนไป จะเอาบัตรเครดิตไปหรือเอาเงินสดล่ะ หมื่นหนึ่งพอไหม”“พะ พอค่ะ พ่อครู แต่ว่า...” เทียนหอมอ้ำอึ้งครู่หนึ่งจนพ่อครูปิดหนังสือขยับแว่นสายตายาวออกวาง“พูดมาเถอะ”“ทอฝันชวนหนูไปเที่ยวกลางคืนค่ะ พี่ชานนท์จะไปด้วย แต่หนูคิดว่าควรขออนุญาตพ่อครูเสียก่อน”“แล้วอายุถึงเกณฑ์เข้าแล้วหรือ”“ยังค่ะ”“ถ้ายัง พ่อครูคงอนุญาตไม่ได้ แล้วเจ้าแสนมันไม่กลับมาหรืออาทิตย์นี้” พ่อ
บทล่าสุด
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
