5 ลูกหมูต้มสุก

5 ลูกหมูต้มสุก

แอ๊ด...คลิก...

“หนูอาบน้ำเสร็จแล้ว”

“อืม แปดสิบ แปดสิบเอ็ด ...”

เทียนหอมเดินเข้าไปนั่งบนเตียงมองสุดแสนยังสวมกางเกงนักศึกษาวิชาทหาร แต่ท่อนบนเปลือยอกกำลังวิดพื้นกลางห้องเหงื่อท่วมตัว

“ให้หนูเปิดแอร์ไหม”

“ไม่ เก้าสิบ เก้าสิบเอ็ด..”

“พี่จะวิดถึงเท่าไร”

“พูดมาก เก้าสิบห้า เก้าสิบหก...”

เธอขยับตัวนั่งพิงผนังห้องเหยียดขาบนเตียงขนาดหกฟุต ใหญ่กว่าเตียงนอนเธอหนึ่งเท่า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบอัดคลิปแล้วลอบยิ้ม

“หนึ่งร้อย อึบ..”

สุดแสนดีดตัวขึ้นยืนตรงแล้วเหยียดกายคลายกล้ามเนื้อพลันสังเกตว่าน้องสาวกำลังนั่งอมยิ้มแปลก ๆ จึงคว้าโทรศัพท์แย่งออกมา

“พี่แสน!!”

“อะไรเนี่ย.... ทำไมต้องถ่ายไว้ด้วยตั้งหลายคลิป”

สุดแสนชำเลืองมองเทียนหอมสลับเลื่อนไถหน้าจอ

“มีคนจ้าง”

“จ้าง? ใครกัน”

“พี่จิ๊กซอ ห้องห้าจุดสอง”

“ไม่ยักกะรู้จัก”

“เออน่า เอามือถือคืนมาได้แล้ว”

“แล้วนี่อะไร ถ่ายอะไร รูปเซลฟี่ตัวเองเหรอ ตลกชะมัด ฮ่ะ ฮ่า”

“พี่แสน บอกให้เอาคืนมา!!”

“ได้เท่าไร”

“คลิปละห้าร้อย”

“อะไรว่ะ คนออกจะหล่อได้แค่นี้เอง พิมพ์ไปหายาย..ชื่ออะไรนะ”

“พี่จิ๊กซอ” เทียนหอมเน้นเสียง มือเล็กยังยื่นออกมารอรับโทรศัพท์

“บอกว่าคลิปละสองพัน ทีเด็ด”

สุดแสนโยนมือถือคืนให้แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพันรอบเอว ระหว่างให้เทียนหอมส่งข้อความหาเด็กมอห้า เขาถอดกางเกงกองไว้กับพื้นรวมไปถึงกางเกงบ็อกเซอร์แล้วกลับไปนั่งบนเตียง

“จิ๊กซอว่าไง”

“เขาต่อราคา”

เทียนหอมยกนิ้วขึ้นกัดเล็บอย่างใช้ความคิดจนสุดแสนต้องดึงออก

“บอกกี่ครั้งแล้วว่ากัดเล็บ มันสกปรก”

“ทีพี่ล่ะ บางวันไม่เห็นอาบน้ำ”

“แต่พี่ไม่ได้เอาเข้าปากนี่นา”

“พี่จิ๊กซอตกลงแล้วพี่แสน!”

เทียนหอมตะโกนเสียงดังดวงตากลมโตเบิกกว้างดีใจ คลี่รอยยิ้มจนแก้มยุ้ยขึ้นเป็นลูกทั้งสองข้าง

“ถามจริง นี่แอบถ่ายพี่ไว้เยอะมากหรือเปล่า”

“นิดหน่อยเอ๊งงง มา ๆ มะ เอาท่าไหน ออกท่าให้มันหล่อ ๆ นะ”

“ฮึ หันกล้องมา”

เทียนหอมยิ้มกว้างยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายคลิปวิดีโอ มองหน้าจอแล้วพลันยิ้มเจื่อนลงทีละน้อยจนกลายเป็นพวงแก้มแดงซ่าน

สุดแสนสะบัดลูบผมเปียกเหงื่อให้เข้าที่แล้วจดจ้องไปทางเลนส์มือถือ ขยับคุกเข่าโน้มตัวลงเท้าฝ่ามือข้างตัวเทียนหอม ค่อยเคลื่อนร่างหนาเข้าใกล้

เทียนหอมมองดวงตาสีนิลผ่านจอโทรศัพท์ แววตาคมหลุบลงต่ำเล็กน้อยแต่ยังมองเห็นแววตาปรือเจืออารมณ์บางอย่างที่พาให้ขนแขนเธอตั้งชัน ร่างเล็กกว่าขยับกายหนีต่ำลงเรื่อย ๆ กระทั่งนอนราบ แต่สุดแสนยังไม่หยุด เคลื่อนใบหน้าลงมาอีก ใกล้เข้า ใกล้เข้ามาทุกที ชีพจรเธอเริ่มเต้นรัวและไม่อาจห้ามเลือดฝาดที่พุ่งขึ้นสู่พวงแก้มลามลงลำคอขึ้นสู่ใบหู ยิ่งเป็นคนขาวจัดผิวใส ยิ่งทำให้กลายเป็นลูกหมูต้มสุก

เธอมองริมฝีปากสุดแสน ปากบนบางกว่าปากล่างและ ... เธอกดปิดถ่ายคลิปทันที

“หนูไม่ถ่ายแล้ว”

เทียนหอมรีบโยนโทรศัพท์ทิ้งลงเตียงหยิบหมอนมาแทรกไว้ตรงกลาง

“ทำไมล่ะ กำลังจะเริ่มเลย”

“ก็พี่ พี่แสน...”

เทียนหอมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี เมื่อครู่เธอเห็นริมฝีปากสุดแสนเผยอออกเล็กน้อยจนเห็นปลายลิ้น เธอถึงกับใจเต้นแรง

“อะไรกัน” สุดแสนยืดกายกลับลุกยืน หยิบรีโมทแอร์เปิด “ให้เขาโอนมาก่อนแล้วค่อยส่งนะ อ๋อ! อย่าลืมเก็บกางเกงให้ด้วย ส่วนค่าจ้างขอเป็นขัดขี้ไคลให้หน่อยแล้วกันพรุ่งนี้”

“ขัดขี้ไคล ยี้!!!”

สุดแสนโยนรีโมทลงบนเตียงแล้วเดินผิวปากเข้าห้องน้ำ เขาหยุดนิ่งทันทีเมื่อปิดประตู สูดลมหายใจเข้ายาวแล้วมองตัวเองในกระจกห้องน้ำ - - ไม่ดีแน่ ๆ ไอ้แสน

พรึบ!!

สุดแสนสลัดหัวขับไล่ความคิดพิเรนทร์แล้วก้าวลงอ่างเปิดฝักบัว พลันไฟในบ้านดับลงกะทันหัน

“พี่แสน!! ไฟดับบบบ”

เสียงหวานใสตะโกนดังอยู่ในห้องนอน สุดแสนยังไม่ทันได้อาบน้ำด้วยซ้ำต้องเดินกลับออกมาอีกครั้ง

“เปิดหน้าต่างก่อน ร้อน”

เขาเปิดหน้าต่างทุกบานออกกว้างแล้วลงนั่งบนเตียง หยิบสมุดส่งให้เทียนหอม

“อะไร หอมไม่อ่านหรอกนะมันมืด จะเล่นมือถือ”

“ไม่ได้ให้อ่าน พัดให้หน่อย”

“พัด!”

“อืม ร้อน”

“ร้อนก็อาบน้ำสิพี่แสน”

“อาบไม่ได้ ปั๊มน้ำไม่ทำงาน เร็วพัด”

สุดแสนล้มตัวลงนอนบนตักเทียนหอมทันทีจนเธอปฏิเสธไม่ได้ ดวงหน้าหวานใสบึ้งตึงแต่ยอมพัดให้สุดแสนแต่โดยดี

“ทำบาปทำกรรมกับน้องกับนุ่ง ระวังเวรกรรมจะตามทัน”

“น้องที่ไหน ไหนน้อง ใครเป็นน้อง”

“อ้าว ก็ที่พัดให้อยู่นี่ไง ไม่ใช่น้องหรือไง”

“ไม่ใช่น้องแท้ ๆ เสียหน่อย”

ป้าป!! เทียนหอมฟาดสมุดลงบนต้นแขนพี่ชาย

“โอ๊ย ตีมาได้เด็กดื้อ”

“ใครใช้ให้มาพูดว่าเขาไม่ใช่น้องกันหล่ะ นิสัยไม่ดี”

สุดแสนถอนหายใจนอนตะแคงหันออกไปอีกด้าน

“เออน่า ไม่ใช่น้องน่ะดีแล้ว พัดต่อไปเร็ว ๆ เดี๋ยวให้ค่าจ้าง”

“จริงนะ ให้เท่าไร”

“อยากได้เท่าไร”

“อืออ เอาเท่าไรดีนะ” เทียนหอมหยุดมือทันที “ห้าพันแล้วกัน”

“ได้ พรุ่งนี้โอนให้เลย พัดต่อเร็ว ๆ พี่ร้อน”

“คร้าบผมมม”

เทียนหอมค่อยยิ้มออกมาได้ เธอไม่รู้ว่าทำไมพี่ชายถึงได้มีเงินเยอะตลอด เธอขอทีไรก็ได้ทุกครั้งราวกับว่าไม่มีวันหมด ทั้ง ๆ ที่สุดแสนเองก็อยู่บ้านเฉย ๆ วัน ๆ นอกจากซ้อมมวยแล้วก็เล่นเกมส์

“พี่แสน”

“อืม”

“ทำไมพี่มีเงินเยอะจังเลย”

“ไม่เยอะ รออีกหน่อยมีเยอะกว่านี้”

“นั่นแหล่ะ พี่ทำอะไรถึงมีเงินเยอะ”

“ไม่บอกหรอก ว่าแต่เราเถอะ แม่จิ๊กซออะไรนั่นโอนมายัง”

“อุ๊ย พูดถึงก็โอนมาเลย ดีจังวันนี้หนูได้เงินตั้งเจ็ดพัน อยู่กับพี่แสนหนูคงไม่มีวันอดตาย”

“แน่นอน พี่จะเลี้ยงเราอย่างดีไม่มีวันอดตายหรอก เกาะพี่ไว้ให้ดีล่ะ”

“คิก คิก ตลกดี อีกหน่อยพี่มีแฟนคงไม่พูดแบบนี้แล้ว คงมีแต่ไล่ให้หนูไปไกล ๆ”

“พี่ไม่มีแฟนหรอก”

“ไม่เชื่อ พี่ออกจะหล่อขนาดนี้ พวกสาว ๆ ที่โรงเรียนรุมหนูกันทุกคนเลย มีบางคนขอไลน์พี่ด้วยนะแต่หนูไม่ให้”

“ให้ไปเลย ใครขอก็ให้ไปแลกเป็นเงินมา”

“จะเอาแบบนั้นจริง ๆ เหรอพี่แสน”

“อืม เอาเลย รีดเงินมาให้หมด”

“งั้นวันจันทร์หนูคงรวยเละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

สุดแสนนอนอมยิ้มฟังเสียงเทียนหอมหัวเราะร่าชอบใจ แล้วพัดลมแบบสมุดเขียนงานในมือของเธอก็เร่งเร็วขึ้นจนเย็นฉ่ำ เขานอนนิ่งหลับตาลงปล่อยให้น้องสาวไม่แท้ปรนนิบัติพัดวีราวคนรักกัน

ท่อนขาเล็กในชุดนอนกางเกงขาสามส่วนเสื้อยืดธรรมดา ขยับขยุกขยิกเพราะเริ่มเหน็บชา แต่สุดแสนยังเอาแต่นอนนิ่งทับอยู่อย่างนั้นกระทั่งเทียนหอมได้ยินเสียงกรนเบา ๆ จึงรู้ว่าสุดแสนนอนหลับไปแล้ว

เธอวางโทรศัพท์ลง อีกมือยังโบกสมุดส่งลมอ่อนเบาให้ทั้งเขาและตนเอง นั่งอมยิ้มมีความสุขลึก ๆ แปลกประหลาดอย่างที่ไม่รู้สาเหตุ