เข้าสู่ระบบแชร์
11 รัก...
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:06:2011 รัก...
ภายในห้องพักของโรงแรมระดับสามดาว เครื่องปรับอากาศเดินเบาเย็นสบายทว่าภายในใจของเทียนหอมนั้นร้อนรุ่ม
เธอนอนคลุมโปงขดตัว ภาพหญิงสาวคนนั้นติดตา ภาพคนที่สวยกว่าเธอและที่สำคัญ ผู้หญิงคนนั้นเป็นสาวเต็มตัวแล้ว ไม่ใช่เด็กสาวอายุสิบเจ็ด
ก๊อก ก๊อก
เธอเปิดผ้าห่มออกหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา
ห้าทุ่มแล้ว...
“น้องส้ม พี่นนท์เอง เปิดหน่อยได้ไหม”
เทียนหอมลงจากเตียงแล้วเดินไปทางประตูมองลอดตาแมว เห็นชานนท์หิ้วปีกเพื่อนสนิทมาด้วย
เมา!!
“ไม่ค่ะ พี่นนท์พาพี่แสนไปนอนที่ห้องตัวเองสิคะ ไม่ก็เปิดห้องใหม่”
“ห้องมันเต็มหมดแล้ว” ชานนท์ขยับเอาตัวสุดแสนพิงไว้เพราะร่างสูงใหญ่น้ำหนักเยอะ “พี่มีนัด”
เสียงอ้อมแอ้มตอบในลำคอทำเทียนหอมเขินอายเมื่อเข้าใจความหมาย
แอ๊ด...
“ก็ได้ค่ะ พี่นนท์หิ้วไปนอนอีกเตียง แล้วปล่อยไว้แบบนั้นแหล่ะ”
เทียนหอมยืนรอหน้าประตูมองไปยังร่างของสุดแสนที่ถูกเพื่อนสนิททิ้งลงบนเตียง
“เฮ้ย! นอนดี ๆ” ชานนท์ยาขาเพื่อนขึ้นแล้วถอดรองเท้าให้วางไว้ข้างเตียง
“ทำไมถึงได้เมาขนาดนี้” เธอบ่นพึม
“มันเสียใจ”
“เสียใจอะไรกัน มีสาว ๆ คอยชงเหล้าให้ต่างหากเลยเมาขนาดนี้”
“ไม่มีหรอก สองคนนั้นเผ่นหนีไปแล้ว ไอ้แสนมันอาละวาดสะน้องหน้าเสีย”
“อาละวาด?”
ชานนท์มาทางประตู “เรื่องที่น้องหวานเขาพูดกับส้มวันนี้ มันไม่ใช่เรื่องจริง”
“ฮึ ส้มไม่ใช่เด็กน้อยนะคะพี่นนท์ อีกอย่างพี่แสนเขาโตแล้ว เป็นชายหนุ่ม มีสาว มีแฟน หรือวันไนท์สแตนด์กับใคร ส้มไม่มีสิทธิ์ไปพูดไปว่าพี่ชายได้หรอกค่ะ”
“น้องส้มก็คุย ถามไอ้แสนมันเองแล้วกัน เจอกันพรุ่งนี้เช้า”
“ค่ะ ขอบคุณพี่นนท์ที่พาพี่แสนขึ้นมา”
“เออ มันก็เพื่อนพี่ ดูแลมันดี ๆ ล่ะ”
เทียนหอมเบ้ปาก ‘ดูแลดี ๆ’ เรื่องอะไร เธอพาร่างไปชะโงกเหนือร่างก้มดูพี่ชายหน้าแดงก่ำ เหงื่อออกจนเปียกโชก
“สมน้ำหน้าแล้ว” เธอพูดแผ่วเบาแล้วยืดกายกลับเร่งความเย็นสักหน่อย แล้วมุดผ้าห่มนอนต่อ ตะแคงตัวไปทางสุดแสน
ในห้องนอนมืดสลัวมีเพียงแสงจากภายนอกให้ความส่องสว่าง เธอมองเงาทะมึนกลางเตียงนอนพลิกซ้ายขวา - - คงร้อนล่ะมั้ง
พลันสะดุ้งเมื่อสุดแสนลุกขึ้นนั่ง ถอดเสื้อออกโยนทิ้ง เขานั่งนิ่งจนเธอใจเต้นตุบตับ แสร้งหลับนอนไม่ไหวติงกลัวว่าพี่ชายจะรู้ว่าแอบดู แต่แล้วเขากลับลุกขึ้นยืนโงนเงนก่อนจะเปิดผ้าห่มเธอออกมุดตัวขึ้นมานอนด้วยกัน
“อืม” เสียงครางอย่างสบายใจขณะที่โอบแขนกอดเธอไว้ซุกหน้าลงมาใกล้หัวไหล่ จนลมหายใจอุ่นจัดกรุ่นแอลกอฮอล์ปะทะซอกคอ
“ยี้ เหม็นเหล้า” เธอผลักหัวเขาออกแต่สุดแสนยังยื้อแถมรัดร่างเธอแน่นกว่าเดิม เทียนหอมจึงยอมปล่อยให้พี่ชายนอนอยู่ท่านี้
กระทั่ง...
“ยังโกรธพี่เหรอหอม”
เธอเงียบไม่ตอบ ตะแคงพลิกตัวไปอีกด้านหนีกลิ่นเหล้าแต่กลายเป็นตัวเองตกอยู่ในอ้อมแขนของคนร่างสูงด้านหลังแทน ลำแขนกำยำสอดข้างใต้ศีรษะกึ่งบังคับให้นอนหนุนท่อนแขนแทนหมอน แล้วขยับจนร่างของเราแนบชิดกัน
“แค่นอนด้วยไม่กี่ครั้ง”
“หนูไม่ได้ถาม พี่เมาแล้ว นอนเถอะ”
สุดแสนยังไม่คลายอ้อมแขน เขาพาตัวเองซุกจมูกลงด้านหลังท้ายทอย พึมพำคนเดียว “เมื่อไรน้องพี่จะโตเสียที”
“หนูโตแล้วนะพี่แสน แต่ตอนนี้พี่เมามาก หนูว่าพี่นอนดีกว่า”
“ไม่ หอมยังไม่โตเลย เพิ่งสิบเจ็ดเอง”
“ก็ใกล้จะสิบแปดแล้วอีกมี่กี่เดือนเท่านั้น”
“อืม ตัวนุ่มนิ่มดีจังเลยน้องพี่ ขอนอนกอดแบบนี้ก่อน”
เธอถอนหายใจ ไอร้อนจากสุดแสนกำลังทำให้เธอเหงื่อซึม จึงผลักผ้าห่มออกแล้วพบว่าพี่ชายวาดท่อนขาขึ้นพาดทันที
“พี่แสน เขยิบไป! หนูร้อน แล้วพี่ก็เหม็นเหล้า”
เธอพลิกร่างหนีเอี้ยวตัวกลับไปใช้มือยันอกแกร่งเปลือยแล้วจึงสังเกตเห็นรอยสักบนแผงอก
“อืมม”
“พี่ไปสักมา” เธอเอื้อมมือไปยังหัวเตียงแล้วเปิดโคมไฟแสงสีส้ม จับพี่นอนหงาย ชะโงกตัวขึ้นมอง “ไปสักมาเมื่อไร? ถ้าพ่อครูเห็นมีหวังโดนยิง”
“เพิ่งสัก” พูดจบกวาดท่อนแขนรั้งเธอลงนอนซบอกบน ฝ่ามือลูบแผ่นหลังเล่น “หายงอนพี่แล้วใช่ไหม”
“ทำไมเงียบล่ะ ไม่ตอบ” มือลูบเลยขึ้นมาถึงหัวไหล่ “ต่อไปพี่จะไม่มีผู้หญิงคนอื่นอีก”
“เกี่ยวอะไรกับหนู พี่แสนจะมีแฟน หนูจะไปมีสิทธิ์พูดอะไรได้”
“ไม่มีสิทธิ์อะไรกันนน” น้ำเสียงยานคาง จับมือเธอวางบนทรวงอก แรงเต้นของหัวใจพี่ชายแรงจนเธอแปลกใจ “หอมมีสิทธิ์เต็ม ๆ เลย”
เธอขยับใบหน้าเอียงมอง เปลือกตาของสุดแสนยังปิดสนิท มีเพียงปากที่เผยอคล้ายยิ้ม “สิทธิ์ที่เอาหัวใจของพี่ไปไงครับคนดี”
“พี่แสน....” เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาเพียงในลำคอ “พี่เมามากใช่ไหม รู้หรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”
“รู้สิ” ดวงตาคมกล้าขยับลืมขึ้นแล้วพลิกร่างให้เทียนหอมเป็นฝ่ายนอนหงายลงเสียเอง “โตเร็ว ๆ นะ คนเก่ง พี่ใกล้รอไม่ไหวแล้ว”
พูดจบสุดแสนทิ้งร่างลงนอนทับ ท่อนแขนพาดกลางตัวเธอไว้แล้วซุกหน้าลงซอกคอ ขยับจนริมฝีปากอุ่นแตะเนื้อนิ่มติ่งหู “พี่รักหอม พี่จะรอนะคนดี”
เทียนหอมนิ่งขึงเงียบงัน ตัวแข็งทื่อเป็นก้อนหินอยู่บนเตียง สุดแสนหลับไปแล้วในที่สุดหลังจากทิ้งคำพูดระเบิดลูกใหญ่ให้เธอนอนขบคิด
มือเล็กวางทาบบนฝ่ามือเขาไว้ลูบเล่นดั่งที่เคยทำเป็นประจำ เอี้ยวหน้าก้มลงมองรอยสักบนอกซ้าย ตรงที่หัวใจของสุดแสนยังเต้นแรงแล้วค่อยขยับสายตาเลื่อนขึ้นจ้องดวงหน้าคมสันที่บัดนี้อยู่ในห้วงนิทรา
“หนูก็รักพี่ เพียงแต่ว่า...”
เทียนหอมหยุดพูดเท่านั้นแล้วเลื่อนสายตากลับไปยังเพดาน กาฝากอย่างเธอมีสิทธิ์หรือ?
อาทิตย์ถัดมา
“น้องเทียนหอม”
เทียนหอมและทอฝันหันกลับไปพร้อมกัน
“พี่จอม หนังเมื่อวานสนุกมากเลยค่ะ จริงไหมหอม”
ทอฝันรีบพูดขึ้นกระตุกแขนเสื้อเพื่อนสนิท ทั้งที่เมื่อวานนี้นั่งดูหนัง หวาดเสียวจะเจอพี่ชายเพื่อนรัก แต่ถือว่าโชคดีที่พี่สุดแสนไม่มา จึงทำให้ไม่กร่อยจนเกินไป
“ค่ะ สนุกมาก วันหลังไปด้วยกันอีกนะคะ”
“ครับ พอดี พี่...” เทียนหอมมองมือของพี่จอมกำซุกในกระเป๋ากางเกง ก้มหน้าเม้มริมฝีปาก
“มีเรื่องหรือเปล่าคะ พี่จอมเป็นอะไร”
“พี่แค่จะมาบอกน้องหอมว่า” เขาหยุดพูดไปชั่วอึดใจก่อนจะพ่นลมหายใจยาวอย่างคนเหนื่อยใจ “เรื่องของเราสองคน คงเป็นไปไม่ได้”
เทียนหอมเบิกตากว้างเพ่งมองสีหน้าซีดเซียว และ...นั่นรอยอะไร
ร่างระหงตอนนี้สูงถึงร้อยหกสิบห้าเซนติเมตรทำให้เธอและพี่จอม ความสูงไม่ได้หนีกันมากนัก ไม่เหมือนทอฝัน เทียนหอมมองรอยเขียวปั๊ดรอบดวงตาซ้าย และโหนกแก้ม ขมวดคิ้วครุ่นคิดก่อนจะพูดตอบกลับไป
“แต่เราเองก็ไม่เคยเป็นอะไรกันนะคะ”
“นั่นแหล่ะ ๆ ที่พี่ต้องการบอก เออ...” พี่จอมยกมือเกาหลังท้ายทอย “แค่นี้ก่อนนะ พี่รีบ ไว้เจอกัน แต่ไม่ต้องทักพี่ก็ได้”
ทอฝันขยับร่างไปใกล้เทียนหอม
“พี่จอมนี่แปลก ๆ นะ เมื่อวันอาทิตย์ยังดี ๆ อยู่เลย พูดคุยจีบหอมรุกหนัก แต่มาวันนี้...เจอกันแต่ไม่ต้องทัก อารายว่ะ”
“เราว่าต้องมีสาเหตุ แต่ช่างเถอะ ดีแล้ว”
“แต่ว่า...”
“เอาน่า ขึ้นห้องกันใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว”
ทอฝันถูกเทียนหอมฉุดกระชากให้เร่งฝีเท้า เทียนหอมหน้านิ่ง เธอคิดว่าพอรู้สาเหตุเรื่องวันนี้แล้ว เธอทอดถอนหายใจ ถ้าขืนสุดแสนยังทำแบบนี้คงไม่มีใครกล้าจีบเธออีกแล้ว
บทที่เกี่ยวข้อง
สุดแสนร้าย 12 วันเกิดเทียนหอม
12 วันเกิดเทียนหอมบรรยากาศยามบ่ายคล้อยช่วงเลิกเรียนของโรงเรียนมัธยมชื่อดังประจำจังหวัดในช่วงวันศุกร์ ทำให้เด็ก ๆ วัยรุ่นวุ่นวายกว่าทุกวันปกติ กลิ่นหอมอย่างฝนหลงฤดูในช่วงเดือนตุลาคมใกล้จะปิดเทอม ยิ่งพาให้เทียนหอมเดินสูดดมพลางแกว่งแขนสบายใจร่างระหงในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายชั้นปีที่หกสวยน่ารักสมวัย รอยยิ้มระบายบนใบหน้า วันนี้วันเกิดเธอ อายุเต็มสิบแปดปีเสียที“หอม”เทียนหอมกำลังเดินผ่านเสาธงพลันหยุดชะงัก เหลียวหลังกลับไปมองแล้วคลี่ยิ้ม“ทอฝัน” เธอส่งยิ้มให้เพื่อนสนิท มองดวงหน้าอย่างคนจีนที่กำลังยิ้มจนหยีเรียวเล็ก“วันนี้วันเกิด ไปฉลองที่ไหนดี”“ไม่ได้ ต้องรอพี่แสน”“พี่แสนอีกแล้วววว แน่ใจหรือว่าจะมา อาทิตย์ที่แล้วก็ไม่มา”“มาสิ รับปากแล้วนี่นา”ตึ๊ง.. - - เสียงข้อความเข้า“นั่น พูดไม่ทันขาดคำ สงสัยข้อความจากพี่แสนสุดหล่อ”เทียนหอมยู่หน้าใส่เพื่อนสนิทแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากระโปรงนักเรียนจีบรอบ‘อาทิตย์นี้ไม่ได้กลับนะ มีงานต้องส่ง’ทอฝันถอนหายใจแทนเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน“เป็นไง ไม่มาใช่ไหม”“อืม”เทียนหอมมองข้อความแล้วหดหู่ทันที รีบพิมพ์ข้อความกลับไปอย่างใช้อารมณ์‘เอะ! แ
สุดแสนร้าย 13 ไอ้แสนนี่ ชักเหิมเกริม
13 ไอ้แสนนี่ ชักเหิมเกริม“พ่อครูสถิตคะ”เทียนหอมคลานเข่าเข้าไปใกล้เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วพบว่าพ่อครูนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เป็นห้องเดียวที่ตกแต่งแบบโบราณด้วยพื้นยกและโต๊ะไม้ทรงสี่เหลี่ยมพอประมาณ เห็นว่าเอาไว้ข่มพวกเด็กในค่ายมวยตอนที่เทียนหอมคลานเข่าเข้าไป พ่อครูสถิตกำลังนั่งอ่านหนังสือเอนตัวบนเบาะสามเหลี่ยมลายผ้าขาวม้า“อ้าว กลับมาจากโรงเรียนแล้ว จริงสิวันนี้วันเกิดอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม หรือจะออกไปกินข้างนอก”เธอก้มลงกราบบนพื้นก่อนหนึ่งครั้ง ซึ่งทำเป็นปกติด้วยความเคยชินแล้วขยับไปนั่งใกล้“หนูตั้งใจมาขออนุญาตออกไปข้างนอกกับเพื่อนค่ะ ที่ชื่อทอฝัน พ่อครูจำได้ไหมคะ”“อ้อ! จำได้ ลูกร้านทอง ให้เจ้าพรตมันขับไปให้ เลือกเอาเลยจะเอารถคันไหนไป จะเอาบัตรเครดิตไปหรือเอาเงินสดล่ะ หมื่นหนึ่งพอไหม”“พะ พอค่ะ พ่อครู แต่ว่า...” เทียนหอมอ้ำอึ้งครู่หนึ่งจนพ่อครูปิดหนังสือขยับแว่นสายตายาวออกวาง“พูดมาเถอะ”“ทอฝันชวนหนูไปเที่ยวกลางคืนค่ะ พี่ชานนท์จะไปด้วย แต่หนูคิดว่าควรขออนุญาตพ่อครูเสียก่อน”“แล้วอายุถึงเกณฑ์เข้าแล้วหรือ”“ยังค่ะ”“ถ้ายัง พ่อครูคงอนุญาตไม่ได้ แล้วเจ้าแสนมันไม่กลับมาหรืออาทิตย์นี้” พ่อ
สุดแสนร้าย 14 พังไม่เป็นท่า เละเทะไปหมด
14 พังไม่เป็นท่า เละเทะไปหมดกรี๊ดดดดด....เสียงกรีดร้อง เสียงดนตรี อีกทั้งแสงสีชวนเร้าใจทำให้ทั้งทอฝันและเทียนหอมสนุกสนานจนลืมทุกสิ่ง“ไม่รู้มาก่อนว่ามันสนุกอย่างนี้นะหอม”“ใช่ อุ๊ย ๆ เพลงนี้ เราชอบ”ชานนท์มองสองสาวกำลังสนุกสนานก่อนที่หางตาจะเหลือบมองไปยังประตูทางเข้าผับเมื่อเห็นเงาของผู้ชายร่างสูงใหญ่คล้ายสุดแสน - - ฉิบหายแล้ว ไหนบอกไม่มาเขาตวัดสายตากลับไปทางเทียนหอมที่ยังเต้นสนุกสนานไม่รู้เรื่อง จึงลุกขึ้นยื่นมือออกไปตั้งใจจะสะกิดแต่ไม่ทันเสียแล้วหมับ!!ชานนท์สะดุ้งเฮือกเมื่อแขนซ้ายที่เต็มไปด้วยรอยสักจับลงบนข้อมือ กลืนน้ำลายเหนียวหนืดเหลียวกลับไปมองเพื่อนที่ตอนนี้จับจ้องแต่ร่างของน้องสาวบุญธรรมแต่แล้ว....“พี่แสน!!”ทั้งชานนท์และสุดแสนหันควับไปทางเสียงหวานใสตะโกนดังแข่งกับเครื่องเสียง แล้วหันมองหน้ากันเบิกตากว้างตอนนี้กลายเป็นสุดแสนที่กลืนน้ำลายลงคอเมื่อจู่ ๆ พริตตี้สาวที่เรียกใช้งานประจำทุกคืนวันเสาร์ที่เขากับชานนท์ออกท่องราตรีมาหลายปี ดันโผล่มาพอดี“พี่แสนนน ไม่เจอกันตั้งหลายอาทิตย์ ไม่เห็นเรียกเชอรี่มานั่งเป็นเพื่อนเลยคะ เนี่ยถ้าไม่มีคนจ้างเชอรี่มา เชอรี่คงยังอยู่กรุงเทพ”ร่
สุดแสนร้าย 15 น้องหอมยอมตลอด
15 น้องหอมยอมตลอดฮู ฮา ฮู ฮายามเช้าวันเสาร์เวลาเดิมตีห้า ยังคงเป็นวันซ้อมของเหล่านักมวยของค่าย ส อรุณ ไม่เว้นแม้แต่สุดแสนเขาวิ่งพร้อมเพื่อนร่วมค่ายคนอื่น ทำเช่นนี้มาตั้งแต่อายุเก้าขวบ พลันเหลือบเห็นชานนท์ที่ตาเขียวปั้ด เมื่อคืนเขาคงหนักมือไปหน่อย แต่ด้วยทิฐิเขาจะไม่เอ่ยขอโทษก่อนแสงทองเริ่มสาดส่องทุกคนจึงแยกย้าย ยกเว้นเขาที่เดินเข้าไปในโรงยิมสนามมวย นั่งลงใช้ผ้าพันฝ่ามือหางตาเห็นชานนท์เดินวนไปเวียนมา - - ฮึหลังจากแค่นเสียงในใจสวมนวมผูกเชือกรัดเรียบร้อยจึงเดินตรงไปยังกระสอบทรายเพราะอารมณ์พลุ่งพล่านภายในตั้งแต่เมื่อคืน อาการนอนน้อย ซ้ำต้องการปลดปล่อยพลังงานลบออกมาด้วยการใช้แรง บางทีการพุ่งหมัดใส่กระสอบทรายอาจทำให้เขาลดความงุ่นง่านลง แล้วไปขอโทษเทียนหอมอย่างที่พี่ชายแสนดีพึ่งกระทำพลั่ก ตุบ พลั่ก ตุบหมัดซ้ายเหวี่ยงออกก่อนตามด้วยหมัดขวา ย่อเข่าแล้วศอก จากนั้นเหวี่ยงหมัดพร้อมเต้นฟุตเวิร์ค ได้ออกแรงจนเหงื่อท่วมหน้าตาสุดแสนค่อยมีสีสันขึ้นไม่บึ้งตึงจนทุกคนเข้าหน้าไม่ติดสุดแสนยังคงซ้อมกระสอบทรายต่อโดยที่ไม่รู้ตัวว่าเทียนหอมยืนรออยู่แถวนั้น เวลาผ่านไปราวสามสิบนาทีจึงได้หยุดลง“พี่แสน”เส
สุดแสนร้าย 16 เล่นใหญ่
16 เล่นใหญ่สุดแสนถอดเสื้อกล้ามกีฬาสีบาสเก็ตบอลตั้งแต่ชั้นมัธยมปีที่ห้าเบอร์เจ็ดขว้างทิ้ง คุกเข่าคู้ตัวโน้มลงจนข้อศอกและใบหน้าแนบพื้น หันหน้าไปทางเทียนหอม ยังส่งสายตาดุดันปนห้ามปรามใส่พ่อครูสถิตคุณจากคราแรกทำทีท่าส่งเสียงดังไม่ได้โกรธอะไรจริงจังสักเท่าไร แต่พอลูกชายคนโปรดย้อนคำ แสดงทีท่าไม่หวั่นเกรงต่อหน้าลูกศิษย์ลูกหาในค่าย ทำให้พ่อครูเสียหน้า เลยยิ่งพาลโมโหขึ้นมาจริง ๆ มือกระชับด้ามไม้เรียวกำแน่นฟาดลงสุดแรงฟวับ ฟวับ ฟวับ!!“พ่อครู!!” เทียนหอมร้องเสียงหลงน้ำตารื้น พุ่งตัวออกไปทันทีใช้ร่างระหงตัวเองโอบร่างสุดแสนไว้กอดแน่น“เพราะหอมเอง ฮื้ออ อย่าตีพี่แสน เพราะหอมเอง ถ้า ฮัก ฮัก ถ้าหอมไม่ ไม่คิดทำอะไรนอกลู่นอกทาง ไปเที่ยว คงไม่เกินเรื่องขึ้น ถ้า ฮัก ฮื้อ ถ้าหอมไม่ได้มาอยู่บ้านหลังนี้ คงไม่เกิดเรื่องขึ้น อย่าตีพี่แสน ฮื้ออ”คำพูดแต่ละคำทำเอาทุกคนในห้องโดยเฉพาะพ่อครูสถิตคุณและตรึงใจสะอึกขึ้นเกร้ง!พ่อครูทิ้งไม้เรียวลงพื้นย่ำเท้าไปนั่งที่เดิม มองสองหนุ่มสาวบนพื้นเรือนด้วยตาแข็งกร้าวก่อนจะอ่อนแสงลง สบสายตากับเมียรักที่ยังยืนอยู่วงนอกห่าง ๆ“ถ้าพวกมึงสองคนรักกัน งั้นกูจะจัดงานหมั้นให้”“ไ
สุดแสนร้าย 17 กลิ่น รูป รส
17 กลิ่น รูป รส“พี่แสนโกรธอะไรหนู”“เปล่า”“พี่โกรธ หนูรู้สึกได้ ขอมือด้วย”เทียนหอมยืดกายตั้งตรงบนหัวเข่า แล้วจับมือซ้ายยกขึ้นถูสบู่ก่อนแล้วจึงใช้ผ้าขนหนูถูวน ทำเช่นเดียวกับท่อนขา แม้ว่าเธอช่วยเขาทำเช่นนี้มานาน แต่นับวันพี่ชายของเธอคนนี้รูปร่างได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว เธอจึงเลือกขัดถูเฉพาะส่วนที่เธอสามารถทำได้ โดยไม่แตะต้องในจุดอ่อนไหว เช่น ต้นขา หรือหน้าท้องสุดแสนยังไม่ตอบคำถาม นั่งนิ่งมองผ้าขนหนูหมุนวนขัดเบามือบนผิวเนื้อหยาบ กระทั่งขึ้นมาถึงต้นแขนที่เต็มไปด้วยรอยสักหลากสีดวงตาหลุบต่ำมองเรือนร่างอวบอิ่มในชุดอยู่บ้านธรรมดา เสื้อยืดพอดีตัวและกางเกงขาสั้น เริ่มเปียกชื้นจากละอองฝอยของน้ำฝักบัว เนื้อผ้าแสนบางไม่อาจปกปิดสีชมพูอ่อนของเสื้อชั้นใน เส้นผมดกหนาดั่งแพรไหมถูกมัดรวบเป็นหางม้า มีหลุดลุ่ยลงมาบ้างระต้นคอหลังท้ายทอย เขาโน้มลำตัวลงใช้จมูกซุกเข้าตรงส่วนโค้ง“ลูบขึ้นมาอีกตรงต้นคอพี่” เส้นเสียงแหบพร่าจนเขาเองยังแปลกใจเทียนหอมชะงักมือ ลมหายใจอุ่นจัดรดต้นคอเธอ ยิ่งริมฝีปากกำลังขยับแตะแผ่วเบาเล่นลูกผมท้ายทอย พาให้มือเล็กสั่นเทาขณะเลื่อนผ้าขนหนูขึ้นต้นคอหนา ลูบถูวนใกล้แอ่งชีพจร เธอเอ
สุดแสนร้าย 18 งานเลี้ยงส่ง
18 งานเลี้ยงส่งเธอเชื่อว่าทุกงานเลี้ยงฉลองย่อมมีวันเลิกรา นั่นคือเท่าที่เธอรับรู้มาตั้งแต่เกิดเติบโตจวบจนวันนี้ แต่คงยกเว้นงานเลี้ยงฉลองส่งสุดแสน ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนสุดท้องของค่ายมวย ส.อรุณ ซึ่งดำเนินมาแล้วถึงสามวัน“คุณส้มคะ”“ป้าอุ่น มีอะไรให้ช่วยคะ”เทียนหอมยิ้มรับป้าอุ่นเรือนแล้วหย่อนร่างในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดธรรมดาตัวใหญ่อยู่บ้านสีขาว ผมยาวรวบหางม้าแกว่งไปมา ผูกด้วยโบชมพู มือหยิบผลไม้เตรียมปอก“คุณแสนน่ะสิคะ จะให้คุณส้มทำกับแกล้มเพิ่ม”“กับแกล้ม? ก็ส้มทำไปให้ตั้งหลายอย่างนี่นา”“เห็นพวกเพื่อน ๆ มาเพิ่มกันอีกหลายคน”“ฮึ เพื่อน ๆ คงไม่พ้นพวกพริตตี้ชงเหล้า!” เทียนหอมทำเสียงขึ้นจมูกยู่หน้าหมั่นไส้“ป้าอุ่นก็ไม่ทราบหรอกค่ะ แต่ละคนแต่งตัวมางดงาม หน้าตาจัดเต็ม ป้าแยกไม่ออกคนไหนเพื่อน คนไหนพริตตี้”“ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวส้มทำเพิ่ม เป็นพวกของทอดดีกว่าง่าย ๆ”เทียมหอมจัดแจงลุกขึ้นก้ม ๆ เงย ๆ บนเคาวน์เตอร์ครัวทันสมัยด้านหลังบ้าน ไม่ทันได้เริ่มหยิบจับพลันได้ยินเสียงคุ้นเคยดังขึ้น“น้องส้มครับ”“อ้าว พี่นนท์ ว่าไงคะ”“ไอ้แสนมันอยากจะกินยำสามกรอบ”“อะไรกัน! อย่างอื่นก็มีทำไมไม่กินล่ะคะ”
สุดแสนร้าย 19 สวมหน้ากาก
19 สวมหน้ากากกรี๊ดดดด ฮ่ะ ฮ่า...“เชอรี่ขอปิดไฟรอบสระน้ำนะคะแล้วแจกหน้ากาก”สุดแสนได้ยินแล้วค่อยยิ้ม “ดีเหมือนกัน มองไม่เห็นว่าใครเป็นใครน่าสนุก”สุดแสนนอนตะแคงเท้าฝ่ามือยันศีรษะ มองสาวพริตตี้เดินแจกหน้ากากครึ่งท่อนแบบเดียวกันด้วยความตื่นเต้น จนเขาเผลอยิ้มออกมา แล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ ไม่นานไฟในสระก็ถูกปิดลง คงเหลือเพียงเสียงเพลงเร้าใจ เงามืดของคนในงานเลี้ยงร่วมเกือบห้าสิบชีวิต จะใครที่ไหนมากันเยอะขนาดนี้ ก็พวกเด็กในค่ายมวยของพ่อ ตอนนี้รอบสระส่งเสียงทั้งร้องทั้งเต้นกันครึกครื้น“มึงไม่สวมหน้ากากว่ะ”“ไม่ว่ะ จะสวมทำไมไอ้นนท์ ถึงสวมไปก็ดูออกอยู่ดีว่าใครเป็นใคร”“มึงก็ร่วมสนุกกับสาว ๆ สักหน่อยจะเป็นไร ให้มันตื่นเต้น อย่างกูนี่”สุดแสนหันมองเห็นแต่เงามืด ๆ ทว่ายังพอมองออกว่าใครเป็นใคร พ่นลมหายใจพรืด - - ตื่นเต้นยังไง ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าเป็นใครเขาได้แต่คิดแล้วนอนสูบบุหรี่ต่อ อกหนั่นแน่นกล้ามเนื้ออย่างนักกีฬาในค่ายมวยพองขยายยามสูดเอาควันพิษเข้าปอด แล้วพ่นออกเป็นควันขาวลอยคว้างบนอากาศ ขยับลุกขึ้นนั่ง“จะไปไหน” ชานนท์ถามทันที“ไปเยี่ยว จะไปช่วยจับให้กูไหมล่ะ”“ไอ้เหี้ย ไปเถอะ”สุดแสนขยับริมฝีปา
บทล่าสุด
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
