LOGINShare
12 วันเกิดเทียนหอม
Last Updated:
2024-11-22 18:06:2012 วันเกิดเทียนหอม
บรรยากาศยามบ่ายคล้อย
ช่วงเลิกเรียนของโรงเรียนมัธยมชื่อดังประจำจังหวัดในช่วงวันศุกร์ ทำให้เด็ก ๆ วัยรุ่นวุ่นวายกว่าทุกวันปกติ กลิ่นหอมอย่างฝนหลงฤดูในช่วงเดือนตุลาคมใกล้จะปิดเทอม ยิ่งพาให้เทียนหอมเดินสูดดมพลางแกว่งแขนสบายใจ
ร่างระหงในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายชั้นปีที่หกสวยน่ารักสมวัย รอยยิ้มระบายบนใบหน้า วันนี้วันเกิดเธอ อายุเต็มสิบแปดปีเสียที
“หอม”
เทียนหอมกำลังเดินผ่านเสาธงพลันหยุดชะงัก เหลียวหลังกลับไปมองแล้วคลี่ยิ้ม
“ทอฝัน” เธอส่งยิ้มให้เพื่อนสนิท มองดวงหน้าอย่างคนจีนที่กำลังยิ้มจนหยีเรียวเล็ก
“วันนี้วันเกิด ไปฉลองที่ไหนดี”
“ไม่ได้ ต้องรอพี่แสน”
“พี่แสนอีกแล้วววว แน่ใจหรือว่าจะมา อาทิตย์ที่แล้วก็ไม่มา”
“มาสิ รับปากแล้วนี่นา”
ตึ๊ง.. - - เสียงข้อความเข้า
“นั่น พูดไม่ทันขาดคำ สงสัยข้อความจากพี่แสนสุดหล่อ”
เทียนหอมยู่หน้าใส่เพื่อนสนิทแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากระโปรงนักเรียนจีบรอบ
‘อาทิตย์นี้ไม่ได้กลับนะ มีงานต้องส่ง’
ทอฝันถอนหายใจแทนเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน
“เป็นไง ไม่มาใช่ไหม”
“อืม”
เทียนหอมมองข้อความแล้วหดหู่ทันที รีบพิมพ์ข้อความกลับไปอย่างใช้อารมณ์
‘เอะ! แต่วันเกิดหนูนะ’
‘เออนา ไว้อาทิตย์หน้าชดเชยให้’
เธอมองข้อความสุดท้ายแล้วยิ่งอารมณ์เสีย เม้มริมฝีปากแน่นกดปัดหน้าจอไม่ตอบกลับไปอีกแม้ว่าจะมีข้อความดังเข้ามาอีกหลายข้อความ
“ไม่กดดูล่ะ คงเป็นข้อความของพี่แสน”
“ไม่แล้ว สรุปวันนี้เราว่างแล้ว ไปเลี้ยงวันเกิดกันดีกว่า”
“ขอไปเที่ยวกลางคืนบ้างได้ไหม เราอย่างลองไปเที่ยวผับ”
“คงได้หร๊อกกก มีหวังพ่อครูสถิตตามไปเอาไม้ตีหัว”
“ก็พูดไป เราโตแล้วนะ”
“โตก็ยังเข้าไม่ได้ อายุยังไม่ถึงยี่สิบสักหน่อย”
“โธ่...ใช้เงินหน่อยก็เข้าได้แล้ว เอางี้ พี่ชานนท์ไง”
“พี่นนท์ทำไม”
เทียนหอมเอี้ยวหน้าไปมองทันทีแล้วยิ้มอย่างรู้ทัน เธอรู้ว่าทอฝันแอบชอบชานนท์นักมวยที่ค่าย และมักฝากขนมไปให้เสมอ
“ให้พี่ชานนท์พาไปไง รับรองพ่อครูไม่ว่าหรอก”
คิ้วเรียวคันศรขมวดมุ่น “คิดว่าไม่ได้หรอก ถ้าเป็นเฮียเสือคงพอได้”
“งั้นขอเฮียเสือเลย”
“เฮียเสืออยู่ที่ไหนกันทอฝัน อยู่อเมริกาโน้น”
“อ้าวววว”
“เดี๋ยวลองขอก่อนนะ ถ้าได้จะโทรไปบอก”
“ได้ ๆ เราจะรอนะ ว่าจะถามเรื่องพี่แสนก็ลืมทุกที”
“ถามเรื่องอะไร”
ตอนนี้เทียนหอมและทอฝันพากันเดินมาจนใกล้ประตูทางออกโรงเรียนแล้ว ยืนรอรถที่บ้านมารับ
“ทำไมพี่แสนถึงยังเรียนไม่จบสักที เรานับแล้วก็ราวห้าปี ปกติเรียนกันสี่ปีไม่ใช่เหรอ”
“ตกไปวิชาหนึ่งเมื่อตอนปีสาม แต่มันเป็นวิชาต่อเนื่อง เลยต้องรอเรียนซ้ำปีสี่ทำให้ช้าไปหนึ่งปี”
“พี่แสนอยู่คณะวิศวคอมพิวเตอร์ใช่ป่ะ”
“ใช่ ถามทำไมกัน”
“อีกหน่อยคงเงินเดือนสูง”
“ไม่รู้สิ แต่ถึงยังไงพ่อครูคงให้กลับมาอยู่บ้าน อย่างพ่อครูไม่ยอมให้ลูกไปไหนไกลหรอก เมื่อวันก่อนเรียกสถาปนิกมาที่บ้าน จะสร้างบ้านใหม่เยื้องไปทางด้านหลัง แต่ฉันกับป้าอุ่นเดาว่าจะเตรียมสร้างเรือนหอให้เฮียเสือ”
“เฮียเสือจะแต่งงานแล้วเหรอ”
“ย้างงงง แฟนก็ยังไม่มี ฮ่า ฮ่า แต่พ่อครูแกหวังไว้ว่าจะได้ดองกับค่ายศรเพชร”
“แล้วหอมล่ะ ถ้าเรียนจบแล้วต้องอยู่บ้านด้วยน่ะสิ”
“เรายังไม่แน่เลยทอฝัน เรามันคนไม่มีพ่อแม่ อาศัยพ่อครูอยู่ พวกเขารักเหมือนลูก เหมือนน้องฉันก็ดีใจแล้ว จะไปมีปากมีเสียงอะไรได้กัน นี่ตั้งใจว่าจะสอบเข้าจุฬา ไม่รู้ว่าพ่อครูจะยอมหรือเปล่าเลย”
“อ้าว แล้วถ้าเรียนจบกลับมาต้องอยู่บ้าน ไม่สู้อยู่บ้านไปเลยแต่แรก ไม่ต้องเรียนให้ลำบากสมองไม่ดีกว่าเหรอ”
“ลำบากสมอง! ฮ่า ฮ่า ก็จริงนะ แต่คนเรามันก็ต้องทำตามความฝันหรือเปล่า เอาเถอะน่า...เรียนไปก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน นั่นรถที่บ้านมารับแล้ว เราไปก่อนนะ แล้วเจอกัน”
“โอเค โทรมานะ เราจะรอฟังข่าวดี”
เทียนหอมโบกมือให้เพื่อนรักก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถ ใจกระหวัดถึงคำพูดที่จะลองขอพ่อครูดูในเย็นนี้ ถึงแม้ว่าที่บ้านรักใคร่เธอ ทนุถนอมราวกับลูกแท้ ๆ ทว่าเทียนหอมรู้ตัวดีว่าไม่ใช่ จะทำอะไรเธอมักเจียมตนเสมอ
เธอทำตนเป็นเถาวัลย์เกาะเกี่ยวครอบครัวแสนอบอุ่นครอบครัวหนึ่งมานาน บางครั้งมันก็ล้าได้เหมือนกัน ยิ่งต้องทำตัวเป็นกาฝากดูดกลืนทุกสิ่งซึมซับความรักอย่างที่ตั้งใจมาตั้งแต่แรกเริ่มทำให้เธอละอายใจ
เธอเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างรถที่กำลังเลี้ยวเข้ารั้ว อาณาเขตของค่ายมวย ส อรุณ อันเกรียงไกรอันดับต้นของประเทศ
เธออยู่สุขสบาย มีเงินทองใช้ นั่งรถหรู ไม่เคยต้องลำบาก เธอคิดว่าเมื่อถึงเวลาวันใดวันหนึ่งเธอคงต้องตอบแทนบุญคุณครอบครัวอรุณ บุญคุณข้าวแดงแกงร้อนที่ราดรดท่วมหัว จะชดใช้ด้วยวิธีใดกันเธอเองยังคงไม่อาจล่วงรู้อนาคต
“เฮ้ย! ไอ้แสน”
สุดแสนชะงักมือขณะเปิดประตูรถหรูสีดำ
“มีอะไรไอ้แบงก์”
“เย็นนี้หลังมอ”
“กูต้องกลับบ้านว่ะ”
“เฮ้ย! ไม่ได้นะโว้ย พวกสาว ๆ เขาเรียกร้อง ถ้ามึงไม่ไป พวกน้องปีสามจะไม่ยอมไปด้วย”
“เรื่องของมึงสิ กูไม่ได้นัดด้วย”
“ไอ้ห่า มึงก็รู้ว่าตัวมึงฮอตขนาดไหน หล่อรวย สาวกรี๊ด จะมาเล่นตัวทำไมว่ะ”
“กูไม่ได้เล่นตัว” สุดแสนทำเสียงระอาใจ “วันนี้วันเกิดน้องกู กูต้องกลับบ้าน”
“แค่วันเกิดน้อง น้องแกอายุสิบแปดแล้วนี่ ป่านนี้ไปกินข้าวกับแฟนแล้ว”
“แฟน?” สุดแสนนิ่วหน้าจ้องมองเพื่อนนิ่งเงียบจนแบงก์อึดอัด
“เออ!! แฟน น้องมึงหน้าตาดีขนาดนั้นไม่มีแฟนสิแปลกนะโว้ย”
“มึงรู้ได้ไงว่าน้องกูหน้าตายังไง” น้ำเสียงสุดแสนเริ่มไม่ดีกระแทกประตูปิดเสียงดัง
“ก็มึงตั้งล็อคหน้าจอไว้ รูปเด็กสาวมัธยม มึงเพิ่งเปลี่ยนรูปหน้าจอเมื่ออาทิตย์ก่อน”
สุดแสนอึ้งงันล้วงมือในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมอง - - เออ จริงอย่างที่ไอ้แบงก์พูด
“งั้นกูต้องรีบกลับเร็วกว่าเดิม เจอกันว่ะ”
“เอ้า! ไอ้แสน ไอ้แสนนน”
แบงก์ได้แต่ยืนเกาหัวมองรถหรูเร่งความเร็วออกจากลานจอดรถนักศึกษา ทิ้งไว้เพียงเสียงเครื่องยนต์แรงม้า กลิ่นน้ำหอมอีรอสประจำตัว
Related chapters
สุดแสนร้าย 13 ไอ้แสนนี่ ชักเหิมเกริม
13 ไอ้แสนนี่ ชักเหิมเกริม“พ่อครูสถิตคะ”เทียนหอมคลานเข่าเข้าไปใกล้เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วพบว่าพ่อครูนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เป็นห้องเดียวที่ตกแต่งแบบโบราณด้วยพื้นยกและโต๊ะไม้ทรงสี่เหลี่ยมพอประมาณ เห็นว่าเอาไว้ข่มพวกเด็กในค่ายมวยตอนที่เทียนหอมคลานเข่าเข้าไป พ่อครูสถิตกำลังนั่งอ่านหนังสือเอนตัวบนเบาะสามเหลี่ยมลายผ้าขาวม้า“อ้าว กลับมาจากโรงเรียนแล้ว จริงสิวันนี้วันเกิดอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม หรือจะออกไปกินข้างนอก”เธอก้มลงกราบบนพื้นก่อนหนึ่งครั้ง ซึ่งทำเป็นปกติด้วยความเคยชินแล้วขยับไปนั่งใกล้“หนูตั้งใจมาขออนุญาตออกไปข้างนอกกับเพื่อนค่ะ ที่ชื่อทอฝัน พ่อครูจำได้ไหมคะ”“อ้อ! จำได้ ลูกร้านทอง ให้เจ้าพรตมันขับไปให้ เลือกเอาเลยจะเอารถคันไหนไป จะเอาบัตรเครดิตไปหรือเอาเงินสดล่ะ หมื่นหนึ่งพอไหม”“พะ พอค่ะ พ่อครู แต่ว่า...” เทียนหอมอ้ำอึ้งครู่หนึ่งจนพ่อครูปิดหนังสือขยับแว่นสายตายาวออกวาง“พูดมาเถอะ”“ทอฝันชวนหนูไปเที่ยวกลางคืนค่ะ พี่ชานนท์จะไปด้วย แต่หนูคิดว่าควรขออนุญาตพ่อครูเสียก่อน”“แล้วอายุถึงเกณฑ์เข้าแล้วหรือ”“ยังค่ะ”“ถ้ายัง พ่อครูคงอนุญาตไม่ได้ แล้วเจ้าแสนมันไม่กลับมาหรืออาทิตย์นี้” พ่อ
สุดแสนร้าย 14 พังไม่เป็นท่า เละเทะไปหมด
14 พังไม่เป็นท่า เละเทะไปหมดกรี๊ดดดดด....เสียงกรีดร้อง เสียงดนตรี อีกทั้งแสงสีชวนเร้าใจทำให้ทั้งทอฝันและเทียนหอมสนุกสนานจนลืมทุกสิ่ง“ไม่รู้มาก่อนว่ามันสนุกอย่างนี้นะหอม”“ใช่ อุ๊ย ๆ เพลงนี้ เราชอบ”ชานนท์มองสองสาวกำลังสนุกสนานก่อนที่หางตาจะเหลือบมองไปยังประตูทางเข้าผับเมื่อเห็นเงาของผู้ชายร่างสูงใหญ่คล้ายสุดแสน - - ฉิบหายแล้ว ไหนบอกไม่มาเขาตวัดสายตากลับไปทางเทียนหอมที่ยังเต้นสนุกสนานไม่รู้เรื่อง จึงลุกขึ้นยื่นมือออกไปตั้งใจจะสะกิดแต่ไม่ทันเสียแล้วหมับ!!ชานนท์สะดุ้งเฮือกเมื่อแขนซ้ายที่เต็มไปด้วยรอยสักจับลงบนข้อมือ กลืนน้ำลายเหนียวหนืดเหลียวกลับไปมองเพื่อนที่ตอนนี้จับจ้องแต่ร่างของน้องสาวบุญธรรมแต่แล้ว....“พี่แสน!!”ทั้งชานนท์และสุดแสนหันควับไปทางเสียงหวานใสตะโกนดังแข่งกับเครื่องเสียง แล้วหันมองหน้ากันเบิกตากว้างตอนนี้กลายเป็นสุดแสนที่กลืนน้ำลายลงคอเมื่อจู่ ๆ พริตตี้สาวที่เรียกใช้งานประจำทุกคืนวันเสาร์ที่เขากับชานนท์ออกท่องราตรีมาหลายปี ดันโผล่มาพอดี“พี่แสนนน ไม่เจอกันตั้งหลายอาทิตย์ ไม่เห็นเรียกเชอรี่มานั่งเป็นเพื่อนเลยคะ เนี่ยถ้าไม่มีคนจ้างเชอรี่มา เชอรี่คงยังอยู่กรุงเทพ”ร่
สุดแสนร้าย 15 น้องหอมยอมตลอด
15 น้องหอมยอมตลอดฮู ฮา ฮู ฮายามเช้าวันเสาร์เวลาเดิมตีห้า ยังคงเป็นวันซ้อมของเหล่านักมวยของค่าย ส อรุณ ไม่เว้นแม้แต่สุดแสนเขาวิ่งพร้อมเพื่อนร่วมค่ายคนอื่น ทำเช่นนี้มาตั้งแต่อายุเก้าขวบ พลันเหลือบเห็นชานนท์ที่ตาเขียวปั้ด เมื่อคืนเขาคงหนักมือไปหน่อย แต่ด้วยทิฐิเขาจะไม่เอ่ยขอโทษก่อนแสงทองเริ่มสาดส่องทุกคนจึงแยกย้าย ยกเว้นเขาที่เดินเข้าไปในโรงยิมสนามมวย นั่งลงใช้ผ้าพันฝ่ามือหางตาเห็นชานนท์เดินวนไปเวียนมา - - ฮึหลังจากแค่นเสียงในใจสวมนวมผูกเชือกรัดเรียบร้อยจึงเดินตรงไปยังกระสอบทรายเพราะอารมณ์พลุ่งพล่านภายในตั้งแต่เมื่อคืน อาการนอนน้อย ซ้ำต้องการปลดปล่อยพลังงานลบออกมาด้วยการใช้แรง บางทีการพุ่งหมัดใส่กระสอบทรายอาจทำให้เขาลดความงุ่นง่านลง แล้วไปขอโทษเทียนหอมอย่างที่พี่ชายแสนดีพึ่งกระทำพลั่ก ตุบ พลั่ก ตุบหมัดซ้ายเหวี่ยงออกก่อนตามด้วยหมัดขวา ย่อเข่าแล้วศอก จากนั้นเหวี่ยงหมัดพร้อมเต้นฟุตเวิร์ค ได้ออกแรงจนเหงื่อท่วมหน้าตาสุดแสนค่อยมีสีสันขึ้นไม่บึ้งตึงจนทุกคนเข้าหน้าไม่ติดสุดแสนยังคงซ้อมกระสอบทรายต่อโดยที่ไม่รู้ตัวว่าเทียนหอมยืนรออยู่แถวนั้น เวลาผ่านไปราวสามสิบนาทีจึงได้หยุดลง“พี่แสน”เส
สุดแสนร้าย 16 เล่นใหญ่
16 เล่นใหญ่สุดแสนถอดเสื้อกล้ามกีฬาสีบาสเก็ตบอลตั้งแต่ชั้นมัธยมปีที่ห้าเบอร์เจ็ดขว้างทิ้ง คุกเข่าคู้ตัวโน้มลงจนข้อศอกและใบหน้าแนบพื้น หันหน้าไปทางเทียนหอม ยังส่งสายตาดุดันปนห้ามปรามใส่พ่อครูสถิตคุณจากคราแรกทำทีท่าส่งเสียงดังไม่ได้โกรธอะไรจริงจังสักเท่าไร แต่พอลูกชายคนโปรดย้อนคำ แสดงทีท่าไม่หวั่นเกรงต่อหน้าลูกศิษย์ลูกหาในค่าย ทำให้พ่อครูเสียหน้า เลยยิ่งพาลโมโหขึ้นมาจริง ๆ มือกระชับด้ามไม้เรียวกำแน่นฟาดลงสุดแรงฟวับ ฟวับ ฟวับ!!“พ่อครู!!” เทียนหอมร้องเสียงหลงน้ำตารื้น พุ่งตัวออกไปทันทีใช้ร่างระหงตัวเองโอบร่างสุดแสนไว้กอดแน่น“เพราะหอมเอง ฮื้ออ อย่าตีพี่แสน เพราะหอมเอง ถ้า ฮัก ฮัก ถ้าหอมไม่ ไม่คิดทำอะไรนอกลู่นอกทาง ไปเที่ยว คงไม่เกินเรื่องขึ้น ถ้า ฮัก ฮื้อ ถ้าหอมไม่ได้มาอยู่บ้านหลังนี้ คงไม่เกิดเรื่องขึ้น อย่าตีพี่แสน ฮื้ออ”คำพูดแต่ละคำทำเอาทุกคนในห้องโดยเฉพาะพ่อครูสถิตคุณและตรึงใจสะอึกขึ้นเกร้ง!พ่อครูทิ้งไม้เรียวลงพื้นย่ำเท้าไปนั่งที่เดิม มองสองหนุ่มสาวบนพื้นเรือนด้วยตาแข็งกร้าวก่อนจะอ่อนแสงลง สบสายตากับเมียรักที่ยังยืนอยู่วงนอกห่าง ๆ“ถ้าพวกมึงสองคนรักกัน งั้นกูจะจัดงานหมั้นให้”“ไ
สุดแสนร้าย 17 กลิ่น รูป รส
17 กลิ่น รูป รส“พี่แสนโกรธอะไรหนู”“เปล่า”“พี่โกรธ หนูรู้สึกได้ ขอมือด้วย”เทียนหอมยืดกายตั้งตรงบนหัวเข่า แล้วจับมือซ้ายยกขึ้นถูสบู่ก่อนแล้วจึงใช้ผ้าขนหนูถูวน ทำเช่นเดียวกับท่อนขา แม้ว่าเธอช่วยเขาทำเช่นนี้มานาน แต่นับวันพี่ชายของเธอคนนี้รูปร่างได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว เธอจึงเลือกขัดถูเฉพาะส่วนที่เธอสามารถทำได้ โดยไม่แตะต้องในจุดอ่อนไหว เช่น ต้นขา หรือหน้าท้องสุดแสนยังไม่ตอบคำถาม นั่งนิ่งมองผ้าขนหนูหมุนวนขัดเบามือบนผิวเนื้อหยาบ กระทั่งขึ้นมาถึงต้นแขนที่เต็มไปด้วยรอยสักหลากสีดวงตาหลุบต่ำมองเรือนร่างอวบอิ่มในชุดอยู่บ้านธรรมดา เสื้อยืดพอดีตัวและกางเกงขาสั้น เริ่มเปียกชื้นจากละอองฝอยของน้ำฝักบัว เนื้อผ้าแสนบางไม่อาจปกปิดสีชมพูอ่อนของเสื้อชั้นใน เส้นผมดกหนาดั่งแพรไหมถูกมัดรวบเป็นหางม้า มีหลุดลุ่ยลงมาบ้างระต้นคอหลังท้ายทอย เขาโน้มลำตัวลงใช้จมูกซุกเข้าตรงส่วนโค้ง“ลูบขึ้นมาอีกตรงต้นคอพี่” เส้นเสียงแหบพร่าจนเขาเองยังแปลกใจเทียนหอมชะงักมือ ลมหายใจอุ่นจัดรดต้นคอเธอ ยิ่งริมฝีปากกำลังขยับแตะแผ่วเบาเล่นลูกผมท้ายทอย พาให้มือเล็กสั่นเทาขณะเลื่อนผ้าขนหนูขึ้นต้นคอหนา ลูบถูวนใกล้แอ่งชีพจร เธอเอ
สุดแสนร้าย 18 งานเลี้ยงส่ง
18 งานเลี้ยงส่งเธอเชื่อว่าทุกงานเลี้ยงฉลองย่อมมีวันเลิกรา นั่นคือเท่าที่เธอรับรู้มาตั้งแต่เกิดเติบโตจวบจนวันนี้ แต่คงยกเว้นงานเลี้ยงฉลองส่งสุดแสน ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนสุดท้องของค่ายมวย ส.อรุณ ซึ่งดำเนินมาแล้วถึงสามวัน“คุณส้มคะ”“ป้าอุ่น มีอะไรให้ช่วยคะ”เทียนหอมยิ้มรับป้าอุ่นเรือนแล้วหย่อนร่างในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดธรรมดาตัวใหญ่อยู่บ้านสีขาว ผมยาวรวบหางม้าแกว่งไปมา ผูกด้วยโบชมพู มือหยิบผลไม้เตรียมปอก“คุณแสนน่ะสิคะ จะให้คุณส้มทำกับแกล้มเพิ่ม”“กับแกล้ม? ก็ส้มทำไปให้ตั้งหลายอย่างนี่นา”“เห็นพวกเพื่อน ๆ มาเพิ่มกันอีกหลายคน”“ฮึ เพื่อน ๆ คงไม่พ้นพวกพริตตี้ชงเหล้า!” เทียนหอมทำเสียงขึ้นจมูกยู่หน้าหมั่นไส้“ป้าอุ่นก็ไม่ทราบหรอกค่ะ แต่ละคนแต่งตัวมางดงาม หน้าตาจัดเต็ม ป้าแยกไม่ออกคนไหนเพื่อน คนไหนพริตตี้”“ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวส้มทำเพิ่ม เป็นพวกของทอดดีกว่าง่าย ๆ”เทียมหอมจัดแจงลุกขึ้นก้ม ๆ เงย ๆ บนเคาวน์เตอร์ครัวทันสมัยด้านหลังบ้าน ไม่ทันได้เริ่มหยิบจับพลันได้ยินเสียงคุ้นเคยดังขึ้น“น้องส้มครับ”“อ้าว พี่นนท์ ว่าไงคะ”“ไอ้แสนมันอยากจะกินยำสามกรอบ”“อะไรกัน! อย่างอื่นก็มีทำไมไม่กินล่ะคะ”
สุดแสนร้าย 19 สวมหน้ากาก
19 สวมหน้ากากกรี๊ดดดด ฮ่ะ ฮ่า...“เชอรี่ขอปิดไฟรอบสระน้ำนะคะแล้วแจกหน้ากาก”สุดแสนได้ยินแล้วค่อยยิ้ม “ดีเหมือนกัน มองไม่เห็นว่าใครเป็นใครน่าสนุก”สุดแสนนอนตะแคงเท้าฝ่ามือยันศีรษะ มองสาวพริตตี้เดินแจกหน้ากากครึ่งท่อนแบบเดียวกันด้วยความตื่นเต้น จนเขาเผลอยิ้มออกมา แล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ ไม่นานไฟในสระก็ถูกปิดลง คงเหลือเพียงเสียงเพลงเร้าใจ เงามืดของคนในงานเลี้ยงร่วมเกือบห้าสิบชีวิต จะใครที่ไหนมากันเยอะขนาดนี้ ก็พวกเด็กในค่ายมวยของพ่อ ตอนนี้รอบสระส่งเสียงทั้งร้องทั้งเต้นกันครึกครื้น“มึงไม่สวมหน้ากากว่ะ”“ไม่ว่ะ จะสวมทำไมไอ้นนท์ ถึงสวมไปก็ดูออกอยู่ดีว่าใครเป็นใคร”“มึงก็ร่วมสนุกกับสาว ๆ สักหน่อยจะเป็นไร ให้มันตื่นเต้น อย่างกูนี่”สุดแสนหันมองเห็นแต่เงามืด ๆ ทว่ายังพอมองออกว่าใครเป็นใคร พ่นลมหายใจพรืด - - ตื่นเต้นยังไง ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าเป็นใครเขาได้แต่คิดแล้วนอนสูบบุหรี่ต่อ อกหนั่นแน่นกล้ามเนื้ออย่างนักกีฬาในค่ายมวยพองขยายยามสูดเอาควันพิษเข้าปอด แล้วพ่นออกเป็นควันขาวลอยคว้างบนอากาศ ขยับลุกขึ้นนั่ง“จะไปไหน” ชานนท์ถามทันที“ไปเยี่ยว จะไปช่วยจับให้กูไหมล่ะ”“ไอ้เหี้ย ไปเถอะ”สุดแสนขยับริมฝีปา
สุดแสนร้าย 20 18+
20 18+กริ๊ก..เสียงกดล็อคลงกลอนยิ่งพาให้ขนอ่อนทั่วร่างเธอลุกชัน ยกมือยันบ่าหนากำยำไว้กำเสื้อยืดสีดำแน่น ใช้ทั้งข้อศอกบังหน้าอกไปด้วยยามเขาค่อยเคลื่อนใบหน้าลงเข้าหา“พะ พะ”เธอเกือบหลุดเอ่ยชื่อออกมา เอนกายแนบประตูไร้ทางหนี สุดแสนเท้าข้อศอกลงบานประตูกักร่างเธอไว้ตรงกลาง ขยับริมฝีปากใกล้จนลมหายใจอุ่นเป่ารดปลายจมูก“ใส่หน้ากากแบบนี้ก็ดีนะ มันตื่นเต้นดี”น้ำเสียงพี่ชายคืนนี้ฟังดูแหบผิดไปจากปกติ ท่ามกลางความมืดมิดของรัตติกาลคืนเดือนมืด ทุกสิ่งล้วนเป็นสีเทาเข้มจนเกือบดำ ยกเว้นรอยแยกบนริมฝีปากหนาด้านบนที่เผยอออกเล็กน้อยจนเธอมองเห็นไรฟัน - - พี่แสน กำลังจะจูบ ทำไงดีดวงตากลมโตล่อกแล่กคลายมือเล็กออกจากเสื้อของสุดแสน บิดแขนไปด้านหลังหมุนลูกบิดประตูหมับ!!“น้องรีบเหรอครับ คืนนี้พี่ไม่รีบนะ เราจะทำความรู้จักกันถึงเช้าเลย”สุดแสนคว้าข้อมือเล็กจับไพล่หลังทันทีทำให้ร่างระหงแอ่นโค้งมาด้านหน้าจนทรวงอกอวบกระแทกอกแกร่ง รู้สึกถึงแผงอกกระเพื่อมหัวเราะ“นมใหญ่เหมือนกันนะเรา”ฟี๊ดดดเสียงรูดซิปชุดรัดรูปเกิดขึ้นพร้อมกับที่หน้าคมสันโน้มต่ำลง เธอรีบใช้อีกมือที่ว่างอยู่ปิดปากไว้“ไม่ได้”น้ำเสียงอู้อี้ลอดฝ่ามื
Latest chapter
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
