เข้าสู่ระบบแชร์
14 พังไม่เป็นท่า เละเทะไปหมด
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:06:2014 พังไม่เป็นท่า เละเทะไปหมด
กรี๊ดดดดด....
เสียงกรีดร้อง เสียงดนตรี อีกทั้งแสงสีชวนเร้าใจทำให้ทั้งทอฝันและเทียนหอมสนุกสนานจนลืมทุกสิ่ง
“ไม่รู้มาก่อนว่ามันสนุกอย่างนี้นะหอม”
“ใช่ อุ๊ย ๆ เพลงนี้ เราชอบ”
ชานนท์มองสองสาวกำลังสนุกสนานก่อนที่หางตาจะเหลือบมองไปยังประตูทางเข้าผับเมื่อเห็นเงาของผู้ชายร่างสูงใหญ่คล้ายสุดแสน - - ฉิบหายแล้ว ไหนบอกไม่มา
เขาตวัดสายตากลับไปทางเทียนหอมที่ยังเต้นสนุกสนานไม่รู้เรื่อง จึงลุกขึ้นยื่นมือออกไปตั้งใจจะสะกิดแต่ไม่ทันเสียแล้ว
หมับ!!
ชานนท์สะดุ้งเฮือกเมื่อแขนซ้ายที่เต็มไปด้วยรอยสักจับลงบนข้อมือ กลืนน้ำลายเหนียวหนืดเหลียวกลับไปมองเพื่อนที่ตอนนี้จับจ้องแต่ร่างของน้องสาวบุญธรรม
แต่แล้ว....
“พี่แสน!!”
ทั้งชานนท์และสุดแสนหันควับไปทางเสียงหวานใสตะโกนดังแข่งกับเครื่องเสียง แล้วหันมองหน้ากันเบิกตากว้าง
ตอนนี้กลายเป็นสุดแสนที่กลืนน้ำลายลงคอเมื่อจู่ ๆ พริตตี้สาวที่เรียกใช้งานประจำทุกคืนวันเสาร์ที่เขากับชานนท์ออกท่องราตรีมาหลายปี ดันโผล่มาพอดี
“พี่แสนนน ไม่เจอกันตั้งหลายอาทิตย์ ไม่เห็นเรียกเชอรี่มานั่งเป็นเพื่อนเลยคะ เนี่ยถ้าไม่มีคนจ้างเชอรี่มา เชอรี่คงยังอยู่กรุงเทพ”
ร่างอวบอิ่มในชุดรัดรูปสีดำสุดเอ็กซ์โผเข้าหาสุดแสนทันที พร้อมโอบลำแขนรอบคอ แล้วชำเลืองมองไปทางสองสาวที่ตอนนี้หยุดเต้นแล้ว ต่างจ้องมองด้วยดวงตากลมโตเบิกกว้าง และหนึ่งในสองคนนั้นดูสีหน้าไม่ดี ซีดลงเปลี่ยนสีจนเธอกลัวว่าเด็กทั้งสองจะเป็นลม
“เดี๋ยวนี้พี่แสนนิยมเด็กสาวเหรอคะ ดูแล้วยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเลย จะทำอะไรเป็นคะ”
เชอรี่ว่าพลางเบียดนมใหญ่ตัวเองเข้าแนบชิดอกแกร่ง แหงนดวงหน้าขึ้นหาพยายามโน้มลำคอหนาให้ก้มลงมาเพื่อประกบปาก แต่สุดแสนยังขืนไว้
“ปล่อยได้แล้วเชอรี่ ไปหาแขกคนที่เรียกเธอมา”
“โธ่! พี่แสน จะใครที่ไหนกัน คุณสันต์ไงคะ พี่แสนเป็นคนแนะนำเขาเองให้เรียกเชอรี่” มือเล็กยังเกาะเกี่ยวเอียงใบหน้าหวานส่งรอยยิ้ม “กลายเป็นขาประจำกันเลย แต่วันนี้เขาเรียกมาหลายคนค่ะ เชอรี่เลยเบื่อ ๆ พอดีมองเห็นพี่แสนเดินเข้ามาพอดี”
สุดแสนบิดข้อมือเล็กของเชอรี่ออกจากลำคอจนหน้าหวานเหยเก
“พี่แสนเจ็บนะคะ อะไรกันเนี่ย” เชอรี่ร้องขึ้น ก่อนจะตาแวววาว “หรือว่าพี่แสนมีอารมณ์แล้ว ขึ้นห้องเลยไหมคะ”
ชานนท์รีบถอยห่างออกทันทีเมื่อเห็นท่าไม่ดี ขยับไปใกล้ทอฝันโน้มหน้าลงพูดข้างหู
“น้องทอฝันจ๊ะ น้องส้ม พี่นนท์ว่าเรากลับกันเลยดีไหม”
“ไม่ดี!!” เทียนหอมกระชากเสียงใส่
เธอจ้องร่างอวบอิ่มที่ยังเกาะร่างแกร่งของพี่ชายเธอราวตุ๊กแก ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้ร้อนในช่องอกมันคืออะไร แต่คงไม่ใช่ความรู้สึกที่เธอควรจะมีต่อพี่ชาย ยิ่งได้ยินคำพูดสนิทสนมเต็มสองหูยิ่งพาลวูบวาบโกรธจัด
เทียนหอมคว้าแก้วเหล้าขึ้นมายกดื่มจนหมดแล้วกระแทกแก้วลงบนโต๊ะ ชงเพิ่มเองอีกไม่สนใจมองไปทางหน้าคมเข้มที่เริ่มทอแสงน่ากลัว
“น้องส้ม...พี่นนท์ว่าพอเถอะนะครับ กลับกันดีกว่า”
ชานนท์ยังสู้อุตส่าห์ทำใจดีสู้ จับแก้วเหล้าขืนไว้แต่ดันเผลอไปจับบนมือนุ่มนิ่มของเทียนหอม ไม่ทันปล่อยมือ
“ไอ้นนท์!!”
ตุบ! ผลัก!
ชานนท์แม้ว่าเป็นนักมวยรูปร่างสูงใหญ่ตัวหนาพอ ๆ กับสุดแสน แต่ด้วยทีเผลอทำให้เจอหมัดตรงเข้ากรามซ้ายเต็มเปาจนหน้าหัน
“ไอ้เหี้ยแสน มึงมันสุดยอดเลยไอ้ห่า”
ความเลือดร้อนของนักมวยทำให้ชานนท์ก็ไม่ยอมใคร ตัวเขาถ้าไม่ชนะน็อคก็ชนะคะแนนทุกครั้งที่ลงแข่ง ยิ่งมาถูกต่อยต่อหน้าสาธารณชนกลางผับชื่อดังเมืองอุบล ถิ่นเที่ยวของเขาเอง ทำให้ยอมเสียหน้าไม่ได้
ชานนท์ไม่สนใจเสียงห้ามของสองสาว มือเล็กเทียนหอมฉุดท่อนแขนเขาไว้แต่เขาสะบัดออก แล้วเหวี่ยงหมัดไปบนหน้าหล่อคมสันของสุดแสนทันทีเช่นกัน
จากนั้นพลันเกินการชุลมุน สองหนุ่มจากค่ายมวย ส อรุณ กำลังวัดมวยกันบนพื้นคลุกฝุ่น ทั้งกอดกันกลม ผลัดกันต่อย
พรวด!! ผลัก!! ตุบ!! ตับ!! เพล้ง!!
รูปร่างของชายใหญ่โตด้วยส่วนสูงร้อยเก้าสิบทั้งสองทำเอาโต๊ะล้มระเนระนาดเป็นวงกลมรอบตัว
สุดแสนยังคงได้เปรียบคร่อมร่างชานนท์ไว้เหวี่ยงหมัดลงหน้าหล่อออกกรามเหลี่ยมอย่างคนอีสานเต็มที่
ภายในร้อนระอุ ทรวงอกอัดแน่นบรรจุลูกระเบิดเต็มพิกัดตั้งแต่ที่เขาก้าวเดินอาดอย่างคนมั่นใจตนเองใกล้โต๊ะเข้ามาทุกที จนเริ่มมองเห็นเรือนร่างเต็มตัว สติสตังพลันปลิวหลุดหาย
เทียนหอมในชุดท่องราตรีสุดเอ็กซ์ไม่แพ้เชอรี่ ทำให้หัวใจหล่นวูบจนตั้งตัวไม่ติด
อาการหึงหวงกระแทกซ้ำเข้าอีกครั้งจนท้องไส้ปั่นป่วน ยิ่งพอเห็นมือชานนท์ประกบมือนุ่มข้างนั้นที่เขาเคยได้จับเพียงคนเดียวทำเอาขาดการยั้งคิด กระโดดเข้าใส่เพื่อนร่วมค่ายที่เติบโตมาด้วยกัน
“ไอ้ห่าแสน พอ โอ๊ย! โอ้ย!”
ผลัวะ ตุบ ตับ
“พี่แสนหยุด หยุดดดด พอแล้วววว”
เทียนหอมโผเข้าใส่คว้าข้อมือสุดแสนไว้แต่อาการหน้ามืดทำให้เขาแยกไม่ออกว่าใครเป็นใครสลัดทิ้งแล้วผลักสุดแรง
“โอ๊ยยย!!”
ร่างระหงในชุดรัดรูปตัวสั้นกระเด็นออกไปไกลทันที ล้มลงก้นกระแทกพื้น เสียงหวานใสทำให้สุดแสนหันไปมอง
“หอม!!”
เขาผละลุกออกจากชานนท์ประคองร่างของน้องสาวขึ้นมา
“พี่ขอโทษ เจ็บมากไหม”
ปรี๊ดดดดดดด
“เฮ้ย! ตำรวจมาว่ะ ตำรวจมา ตำรวจ!!”
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนขึ้นมาแต่มันทำให้วงนักเต้นรำในผับชื่อดังของเมืองแตกหือ เพราะบางคนอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ เทียนหอมกับทอฝันก็เช่นกัน
สุดแสนตาโตเหลือบมองชานนท์ที่นั่งอยู่บนพื้น สบตากันแล้วฉุดแขนเพื่อนร่วมค่ายขึ้นมา
“มึงไปส่งทอฝัน ส่วนหอมกูพากลับเอง”
หลังจากนั้นร่างของเทียนหอมก็ถูกฉุดกระชากออกจากพื้นที่ตรงไปยังหลังร้านอย่างคนรู้ทาง
“พี่ทำไมไม่ออกหน้าร้าน เดี๋ยวก่อน เบาหน่อย”
“ไปเร็ว! อย่ามัวพูดมาก”
สุดแสนดึงข้อมือเล็กแรงขึ้นให้วิ่งไปทางประตูหลังทางออกหนีไฟแล้วเลี้ยววนไปยังหลังเวที จากนั้นจึงจะถึงทางออกสำหรับพนักงานอีกที พาวิ่งไปยังรถหรูที่จอดหลบอยู่นอกถนนใหญ่ได้ทัน
“ขึ้นรถ” เสียงทุ้มกร้าวเล็กน้อย ไม่ได้น่ากลัวเท่าตอนอยู่ในผับ
ปัง!!
สุดแสนเร่งเครื่องเร็วออกจากริมฟุตบาททันที มองกระจกไม่เห็นว่ามีใครสนใจ อาจคงเพราะรถคันนี้ตำรวจทุกคนในจังหวัดต่างรับรู้ว่าเป็นของค่ายมวย ส อรุณ
“เป็นไง อยากหนีเที่ยวดีนัก เกือบได้เรื่อง” หางตาชำเลืองมองน้องสาว
“พี่แสนคงตกวิชาภาษาไทย คำว่าหนีเที่ยวนั่นใช้กับคนหลบซ่อนแอบ แต่หนูขอพ่อครูมาดี ๆ ฉะนั้นใช้คำนี้ไม่ได้”
“เถียงข้าง ๆ คู ๆ สีข้างถลอกหมดแล้วม้างง” ลากเสียงยาวก่อนจะแค่นเสียง “ฮึ ถ้าพี่ลากออกมาไม่ทันมีหวังพ่อครูได้ขึ้นโรงพัก”
“เหร๊อออออ ไม่ใช่เพราะว่าพวกพี่ตีกันเหรอตำรวจถึงได้มา”
“คนต่อยกันสองคน มันจะทำให้ตำรวจมาได้ไง ขนาดบอดี้การ์ดประจำร้านยังไม่เข้ามายุ่ง”
“พวกเขาไม่เข้ามายุ่งก็เพราะว่าเป็นพี่แสนหรอก ลูกคนดังของเมือง ใครมันจะกล้าแหยม”
“ไม่เจอกันสองอาทิตย์ ดูปากดีปากกล้าขึ้นนะน้องหอม”
“หนูก็ปากแบบนี้มานานแล้ว แต่พี่แสนไม่เคยสังเกตต่างหาก”
“อ้อ...งั้นต่อไปพี่คงต้องสังเกตให้มากกว่านี้สินะว่าน้องหอมของพี่ซ่อนเขี้ยวเล็บแหลมคมอะไรไว้อีก”
เทียนหอมเลือกที่จะเงียบเสียงลง เธอสะบัดหน้ามองออกไปนอกถนน ภาพร่างสุดเซ็กซี่กอดรัดฟัดแนบลำตัวจนหน้าอกล้นทะลักดันร่างสุดแสนยังทำให้เธอกรุ่นไปด้วยความโกรธ
“ทำไมเงียบ”
สุดแสนชำเลืองมองได้สองวินาทีแล้วตวัดตากลับอย่างรวดเร็วมองถนน เมื่อสายตาปะทะต้นขาขาวใสจนเห็นเส้นเลือดยามเทียนหอมยกขาขึ้นไขว่ห้างพอดี ใบหูร้อนขึ้นจนแดงซ่าน
“แล้วคิดยังไงไปเที่ยวทั้งที่ยังอายุไม่ถึง”
เทียนหอมยังเงียบ ในช่วงวัยสิบแปดปีฮอร์โมนวัยรุ่นพลุ่งพล่าน ปกติเธอเป็นคนเรียบร้อย แต่เหตุการณ์ในผับทำให้เธอไม่อาจควบคุมบางอย่างภายในได้ ซ้ำไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
สุดแสนชำเลืองมองอีกครั้งก่อนจะพารถเลี้ยวเข้ารั้วบ้านวนกระทั่งจอดในโรงจอดรถ แล้วฉุดมือเทียนหอมไว้เมื่อเธอตั้งท่าเปิดประตู
“อย่าเพิ่งลง เรายังคุยกันไม่จบ”
“คุยอะไรกันคะ หนูว่าเราไม่มีอะไรต้องคุยกัน”
“วันนี้หอมทำผิดรู้ตัวหรือเปล่า”
“ทำผิด!! หนูทำผิดเรื่องอะไร”
เทียนหอมสะบัดหน้ากลับมาขืนมือออกแต่ไม่สำเร็จ พวงแก้มแดงระเรื่อขึ้นสี อารมณ์ขุ่นมัวทวีเพิ่มขึ้น ยิ่งเขาออกแรงรั้งมือไว้ เธอยิ่งโมโห
“เรื่องออกเที่ยวทั้งที่อายุไม่ถึงไง”
“พี่แสน!! พี่มันคนบ้า! บ้าที่สุด หนูไม่รู้จะ..จะต่อว่าพี่คำไหนดีพี่ถึงจะเข้าใจ”
“อะไรกัน ทำไมกลายเป็นพี่ผิด!” สุดแสนเริ่มเสียงดังขึ้น ดึงร่างระหงเข้ามาใกล้อีกจนเกือบชิด “พี่รีบบึ่งรถกลับมาจากโคราชให้ทันวันเกิดน้องสาว แต่พอมาถึงพบว่าน้องสาวไปเที่ยวกลางคืน ออกล่าผู้ชายเหมือนผู้หญิงคนอื่นเสียแล้ว”
เพียะ!!
แรงฝ่ามือของเทียนหอมทำให้ดวงหน้าแกร่งหันไปทางขวา กรามแกร่งขบแน่นค่อยเบือนหน้ากลับ
“วันเกิดงั้นเหรอ ฮื้อออ พี่แสนบ้า วันนี้วันเกิดหนู พี่ทำวันเกิดหนูพังไม่เป็นท่า เละเทะไปหมด เข้าใจไหม!!”
“พะ พี่” เสียงทุ้มเบาลง นัยน์ตาอ่อนแสง
“พี่บอกว่าพี่จะไม่มา แล้วยังไง ฮะ...หนูต้อง ฮัก ฮื้อ ต้องนอนอยู่บ้านเหรอ หนูโตแล้ว สิบแปดปี ไม่ใช่เด็กแล้วนะ อีกหน่อยหนูต้องไปเรียนต่อ ไปอยู่ที่อื่นที่ไม่ใช่บ้านหลังนี้ หนูอาจมีแฟน แต่งงาน มีลูก ฮื้ออ”
สุดแสนกะพริบตาสลัดศีรษะสองครั้งมึนงง เทียนหอมร้องไห้ไประบายความในใจไปด้วย เขาไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าเธอมีความคิดแบบนี้อยู่ในหัว
“หนูจะไปไหนเป็นสิทธิ์ของหนู พี่แสน เป็นแค่พี่ชาย ไม่ใช่สิ ฮื้ออ พี่แสนเป็นคนนอก ไม่ใช่พี่หนูด้วยซ้ำ มีสิทธิ์อะไรมาบอกให้หนูทำโน้นทำนี่ คนบ้า คนเฮงซวย หนูเกลียดพี่ ปล่อยหนู ฮื้อออ”
เทียนหอมกระชากมือออก ลงจากรถวิ่งหายขึ้นบ้านไปทันที ปล่อยให้สุดแสนยังนั่งมึนอยู่ในรถคนเดียว
เขาเสียศูนย์จนเป๋ตั้งแต่เห็นทำนบน้ำตาทะลักทลายเปื้อนพวงแก้มทั้งสองข้าง หยาดน้ำรื้นนัยน์ตายิ่งทำเขาใจอ่อนยวบยาบต้องการโผเข้าหาสวมกอด ปลอบประโลมด้วยบางสิ่งบางอย่างที่เขาคิดว่าหากเทียนหอมได้รับรู้คงไม่กล้าเข้าใกล้เขาอีกต่อไป
สุดแสนดับเครื่องแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นจุดสูบ แล้วลงจากรถค่อย ๆ เดินทอดน่องอย่างใช้ความคิด
บทที่เกี่ยวข้อง
สุดแสนร้าย 15 น้องหอมยอมตลอด
15 น้องหอมยอมตลอดฮู ฮา ฮู ฮายามเช้าวันเสาร์เวลาเดิมตีห้า ยังคงเป็นวันซ้อมของเหล่านักมวยของค่าย ส อรุณ ไม่เว้นแม้แต่สุดแสนเขาวิ่งพร้อมเพื่อนร่วมค่ายคนอื่น ทำเช่นนี้มาตั้งแต่อายุเก้าขวบ พลันเหลือบเห็นชานนท์ที่ตาเขียวปั้ด เมื่อคืนเขาคงหนักมือไปหน่อย แต่ด้วยทิฐิเขาจะไม่เอ่ยขอโทษก่อนแสงทองเริ่มสาดส่องทุกคนจึงแยกย้าย ยกเว้นเขาที่เดินเข้าไปในโรงยิมสนามมวย นั่งลงใช้ผ้าพันฝ่ามือหางตาเห็นชานนท์เดินวนไปเวียนมา - - ฮึหลังจากแค่นเสียงในใจสวมนวมผูกเชือกรัดเรียบร้อยจึงเดินตรงไปยังกระสอบทรายเพราะอารมณ์พลุ่งพล่านภายในตั้งแต่เมื่อคืน อาการนอนน้อย ซ้ำต้องการปลดปล่อยพลังงานลบออกมาด้วยการใช้แรง บางทีการพุ่งหมัดใส่กระสอบทรายอาจทำให้เขาลดความงุ่นง่านลง แล้วไปขอโทษเทียนหอมอย่างที่พี่ชายแสนดีพึ่งกระทำพลั่ก ตุบ พลั่ก ตุบหมัดซ้ายเหวี่ยงออกก่อนตามด้วยหมัดขวา ย่อเข่าแล้วศอก จากนั้นเหวี่ยงหมัดพร้อมเต้นฟุตเวิร์ค ได้ออกแรงจนเหงื่อท่วมหน้าตาสุดแสนค่อยมีสีสันขึ้นไม่บึ้งตึงจนทุกคนเข้าหน้าไม่ติดสุดแสนยังคงซ้อมกระสอบทรายต่อโดยที่ไม่รู้ตัวว่าเทียนหอมยืนรออยู่แถวนั้น เวลาผ่านไปราวสามสิบนาทีจึงได้หยุดลง“พี่แสน”เส
สุดแสนร้าย 16 เล่นใหญ่
16 เล่นใหญ่สุดแสนถอดเสื้อกล้ามกีฬาสีบาสเก็ตบอลตั้งแต่ชั้นมัธยมปีที่ห้าเบอร์เจ็ดขว้างทิ้ง คุกเข่าคู้ตัวโน้มลงจนข้อศอกและใบหน้าแนบพื้น หันหน้าไปทางเทียนหอม ยังส่งสายตาดุดันปนห้ามปรามใส่พ่อครูสถิตคุณจากคราแรกทำทีท่าส่งเสียงดังไม่ได้โกรธอะไรจริงจังสักเท่าไร แต่พอลูกชายคนโปรดย้อนคำ แสดงทีท่าไม่หวั่นเกรงต่อหน้าลูกศิษย์ลูกหาในค่าย ทำให้พ่อครูเสียหน้า เลยยิ่งพาลโมโหขึ้นมาจริง ๆ มือกระชับด้ามไม้เรียวกำแน่นฟาดลงสุดแรงฟวับ ฟวับ ฟวับ!!“พ่อครู!!” เทียนหอมร้องเสียงหลงน้ำตารื้น พุ่งตัวออกไปทันทีใช้ร่างระหงตัวเองโอบร่างสุดแสนไว้กอดแน่น“เพราะหอมเอง ฮื้ออ อย่าตีพี่แสน เพราะหอมเอง ถ้า ฮัก ฮัก ถ้าหอมไม่ ไม่คิดทำอะไรนอกลู่นอกทาง ไปเที่ยว คงไม่เกินเรื่องขึ้น ถ้า ฮัก ฮื้อ ถ้าหอมไม่ได้มาอยู่บ้านหลังนี้ คงไม่เกิดเรื่องขึ้น อย่าตีพี่แสน ฮื้ออ”คำพูดแต่ละคำทำเอาทุกคนในห้องโดยเฉพาะพ่อครูสถิตคุณและตรึงใจสะอึกขึ้นเกร้ง!พ่อครูทิ้งไม้เรียวลงพื้นย่ำเท้าไปนั่งที่เดิม มองสองหนุ่มสาวบนพื้นเรือนด้วยตาแข็งกร้าวก่อนจะอ่อนแสงลง สบสายตากับเมียรักที่ยังยืนอยู่วงนอกห่าง ๆ“ถ้าพวกมึงสองคนรักกัน งั้นกูจะจัดงานหมั้นให้”“ไ
สุดแสนร้าย 17 กลิ่น รูป รส
17 กลิ่น รูป รส“พี่แสนโกรธอะไรหนู”“เปล่า”“พี่โกรธ หนูรู้สึกได้ ขอมือด้วย”เทียนหอมยืดกายตั้งตรงบนหัวเข่า แล้วจับมือซ้ายยกขึ้นถูสบู่ก่อนแล้วจึงใช้ผ้าขนหนูถูวน ทำเช่นเดียวกับท่อนขา แม้ว่าเธอช่วยเขาทำเช่นนี้มานาน แต่นับวันพี่ชายของเธอคนนี้รูปร่างได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว เธอจึงเลือกขัดถูเฉพาะส่วนที่เธอสามารถทำได้ โดยไม่แตะต้องในจุดอ่อนไหว เช่น ต้นขา หรือหน้าท้องสุดแสนยังไม่ตอบคำถาม นั่งนิ่งมองผ้าขนหนูหมุนวนขัดเบามือบนผิวเนื้อหยาบ กระทั่งขึ้นมาถึงต้นแขนที่เต็มไปด้วยรอยสักหลากสีดวงตาหลุบต่ำมองเรือนร่างอวบอิ่มในชุดอยู่บ้านธรรมดา เสื้อยืดพอดีตัวและกางเกงขาสั้น เริ่มเปียกชื้นจากละอองฝอยของน้ำฝักบัว เนื้อผ้าแสนบางไม่อาจปกปิดสีชมพูอ่อนของเสื้อชั้นใน เส้นผมดกหนาดั่งแพรไหมถูกมัดรวบเป็นหางม้า มีหลุดลุ่ยลงมาบ้างระต้นคอหลังท้ายทอย เขาโน้มลำตัวลงใช้จมูกซุกเข้าตรงส่วนโค้ง“ลูบขึ้นมาอีกตรงต้นคอพี่” เส้นเสียงแหบพร่าจนเขาเองยังแปลกใจเทียนหอมชะงักมือ ลมหายใจอุ่นจัดรดต้นคอเธอ ยิ่งริมฝีปากกำลังขยับแตะแผ่วเบาเล่นลูกผมท้ายทอย พาให้มือเล็กสั่นเทาขณะเลื่อนผ้าขนหนูขึ้นต้นคอหนา ลูบถูวนใกล้แอ่งชีพจร เธอเอ
สุดแสนร้าย 18 งานเลี้ยงส่ง
18 งานเลี้ยงส่งเธอเชื่อว่าทุกงานเลี้ยงฉลองย่อมมีวันเลิกรา นั่นคือเท่าที่เธอรับรู้มาตั้งแต่เกิดเติบโตจวบจนวันนี้ แต่คงยกเว้นงานเลี้ยงฉลองส่งสุดแสน ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนสุดท้องของค่ายมวย ส.อรุณ ซึ่งดำเนินมาแล้วถึงสามวัน“คุณส้มคะ”“ป้าอุ่น มีอะไรให้ช่วยคะ”เทียนหอมยิ้มรับป้าอุ่นเรือนแล้วหย่อนร่างในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดธรรมดาตัวใหญ่อยู่บ้านสีขาว ผมยาวรวบหางม้าแกว่งไปมา ผูกด้วยโบชมพู มือหยิบผลไม้เตรียมปอก“คุณแสนน่ะสิคะ จะให้คุณส้มทำกับแกล้มเพิ่ม”“กับแกล้ม? ก็ส้มทำไปให้ตั้งหลายอย่างนี่นา”“เห็นพวกเพื่อน ๆ มาเพิ่มกันอีกหลายคน”“ฮึ เพื่อน ๆ คงไม่พ้นพวกพริตตี้ชงเหล้า!” เทียนหอมทำเสียงขึ้นจมูกยู่หน้าหมั่นไส้“ป้าอุ่นก็ไม่ทราบหรอกค่ะ แต่ละคนแต่งตัวมางดงาม หน้าตาจัดเต็ม ป้าแยกไม่ออกคนไหนเพื่อน คนไหนพริตตี้”“ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวส้มทำเพิ่ม เป็นพวกของทอดดีกว่าง่าย ๆ”เทียมหอมจัดแจงลุกขึ้นก้ม ๆ เงย ๆ บนเคาวน์เตอร์ครัวทันสมัยด้านหลังบ้าน ไม่ทันได้เริ่มหยิบจับพลันได้ยินเสียงคุ้นเคยดังขึ้น“น้องส้มครับ”“อ้าว พี่นนท์ ว่าไงคะ”“ไอ้แสนมันอยากจะกินยำสามกรอบ”“อะไรกัน! อย่างอื่นก็มีทำไมไม่กินล่ะคะ”
สุดแสนร้าย 19 สวมหน้ากาก
19 สวมหน้ากากกรี๊ดดดด ฮ่ะ ฮ่า...“เชอรี่ขอปิดไฟรอบสระน้ำนะคะแล้วแจกหน้ากาก”สุดแสนได้ยินแล้วค่อยยิ้ม “ดีเหมือนกัน มองไม่เห็นว่าใครเป็นใครน่าสนุก”สุดแสนนอนตะแคงเท้าฝ่ามือยันศีรษะ มองสาวพริตตี้เดินแจกหน้ากากครึ่งท่อนแบบเดียวกันด้วยความตื่นเต้น จนเขาเผลอยิ้มออกมา แล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ ไม่นานไฟในสระก็ถูกปิดลง คงเหลือเพียงเสียงเพลงเร้าใจ เงามืดของคนในงานเลี้ยงร่วมเกือบห้าสิบชีวิต จะใครที่ไหนมากันเยอะขนาดนี้ ก็พวกเด็กในค่ายมวยของพ่อ ตอนนี้รอบสระส่งเสียงทั้งร้องทั้งเต้นกันครึกครื้น“มึงไม่สวมหน้ากากว่ะ”“ไม่ว่ะ จะสวมทำไมไอ้นนท์ ถึงสวมไปก็ดูออกอยู่ดีว่าใครเป็นใคร”“มึงก็ร่วมสนุกกับสาว ๆ สักหน่อยจะเป็นไร ให้มันตื่นเต้น อย่างกูนี่”สุดแสนหันมองเห็นแต่เงามืด ๆ ทว่ายังพอมองออกว่าใครเป็นใคร พ่นลมหายใจพรืด - - ตื่นเต้นยังไง ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าเป็นใครเขาได้แต่คิดแล้วนอนสูบบุหรี่ต่อ อกหนั่นแน่นกล้ามเนื้ออย่างนักกีฬาในค่ายมวยพองขยายยามสูดเอาควันพิษเข้าปอด แล้วพ่นออกเป็นควันขาวลอยคว้างบนอากาศ ขยับลุกขึ้นนั่ง“จะไปไหน” ชานนท์ถามทันที“ไปเยี่ยว จะไปช่วยจับให้กูไหมล่ะ”“ไอ้เหี้ย ไปเถอะ”สุดแสนขยับริมฝีปา
สุดแสนร้าย 20 18+
20 18+กริ๊ก..เสียงกดล็อคลงกลอนยิ่งพาให้ขนอ่อนทั่วร่างเธอลุกชัน ยกมือยันบ่าหนากำยำไว้กำเสื้อยืดสีดำแน่น ใช้ทั้งข้อศอกบังหน้าอกไปด้วยยามเขาค่อยเคลื่อนใบหน้าลงเข้าหา“พะ พะ”เธอเกือบหลุดเอ่ยชื่อออกมา เอนกายแนบประตูไร้ทางหนี สุดแสนเท้าข้อศอกลงบานประตูกักร่างเธอไว้ตรงกลาง ขยับริมฝีปากใกล้จนลมหายใจอุ่นเป่ารดปลายจมูก“ใส่หน้ากากแบบนี้ก็ดีนะ มันตื่นเต้นดี”น้ำเสียงพี่ชายคืนนี้ฟังดูแหบผิดไปจากปกติ ท่ามกลางความมืดมิดของรัตติกาลคืนเดือนมืด ทุกสิ่งล้วนเป็นสีเทาเข้มจนเกือบดำ ยกเว้นรอยแยกบนริมฝีปากหนาด้านบนที่เผยอออกเล็กน้อยจนเธอมองเห็นไรฟัน - - พี่แสน กำลังจะจูบ ทำไงดีดวงตากลมโตล่อกแล่กคลายมือเล็กออกจากเสื้อของสุดแสน บิดแขนไปด้านหลังหมุนลูกบิดประตูหมับ!!“น้องรีบเหรอครับ คืนนี้พี่ไม่รีบนะ เราจะทำความรู้จักกันถึงเช้าเลย”สุดแสนคว้าข้อมือเล็กจับไพล่หลังทันทีทำให้ร่างระหงแอ่นโค้งมาด้านหน้าจนทรวงอกอวบกระแทกอกแกร่ง รู้สึกถึงแผงอกกระเพื่อมหัวเราะ“นมใหญ่เหมือนกันนะเรา”ฟี๊ดดดเสียงรูดซิปชุดรัดรูปเกิดขึ้นพร้อมกับที่หน้าคมสันโน้มต่ำลง เธอรีบใช้อีกมือที่ว่างอยู่ปิดปากไว้“ไม่ได้”น้ำเสียงอู้อี้ลอดฝ่ามื
สุดแสนร้าย 21 NC
21 NCเทียนหอมนอนระทวยกลางเตียง เอียงหน้ามองร่างสูงใหญ่เคลื่อนร่างลงไปยืน แล้วถอดเสื้อยืดโยนทิ้ง มือปลดเข็มขัดแบรนด์หรูเส้นโปรด เธอมองลำแขนซ้ายข้างที่เต็มไปด้วยรอยสักมากมายยาวตั้งแต่ข้อมือผ่านหัวไหล่จนถึงแผงอกข้างซ้าย แล้วอมยิ้มวันที่พ่อครูสถิตคุณเห็นครั้งแรก สุดแสนถึงกับโดนเฆี่ยนไปหลายไม้ โดนยึดบัตรเครดิตหลายเดือน แต่เขาบอกว่ามันคุ้มค่า“ยิ้มอะไรคนดี”เธอยกมือปิดปากแล้วส่ายหน้าพลิกตัวตะแคงคว้าผ้าห่มมาปิดร่างเปลือยแต่โดนมือดีกระชากออก“ปิดทำไมกัน กำลังมองเพลิน ๆ รอเดี๋ยวนะ พี่หยิบถุงยางก่อน”เทียนหอมทะลึ่งตัวลุกนั่งทันที ‘ถุงยาง’ ดูเหมือนว่าคำนี้จะเรียกสติเธอกลับคืนมาจากมนต์ขลังพิศวาส ดวงตาหวานกวาดตามองร่างหนั่นแน่นมัดกล้ามอย่างนักกีฬา ทุกส่วนสัดของเขาเปี่ยมด้วยกล้ามใหญ่หนา ที่เธอเห็นจนชินตา แต่ที่สะดุดตาเป็นพิเศษอวัยวะที่เธอไม่เคยเห็น อวบอ้วนใหญ่ยาว “ไม่นะ”เรียวขาวาดลงเตียงขยับจะลุกขึ้นพลันโดนสุดแสนคว้าเอวไว้เสียก่อนแล้วโยนลงกลางเตียงเหมือนเดิม“น้องจะรีบไปไหนกันครับ พี่เจอถุงยางแล้ว”“คะ คือ”หุ่นนักกีฬาคร่อมเธอไว้โน้มหน้าลงจูบอีกครั้ง เรียกอารมณ์พิศวาสให้กลับคืนมา สอดลิ้นกวาดไล
สุดแสนร้าย 22 NC
22 NCเทียนหอมพยักหน้าเอียงอาย แล้วพลันหน้าเหวอเมื่อเขาลุกขึ้นนั่งทันที กระเถิบร่างเธอขึ้นไปนอนบนหมอน แล้วดึงหมอนอีกใบมารองใต้สะโพกเธอจนลอยสูงสุดแสนยืนด้วยขาข้างหนึ่งบนพื้น อีกข้างคุกเข่าบนเตียง จับข้อเท้าเล็กไว้ยกขึ้นแล้วสอดใส่อีกครั้งกระแทกจนมิดตับ อืมมมเขาแหงนศีรษะกลั้นหายใจจากการอาการเสียววาบขณะสอดท่อนเนื้อเข้าโพรงรักนุ่มแสนแคบ ฝังมิดลำแล้วบด“งั้นเบสิกก่อนนะครับ พี่กลัวว่าครั้งแรกน้องจะเจ็บเกินไป”เบสิก? เทียนหอมตาวาว จากนั้นร่างระหงของเธอก็ถูกของแข็งกระแทกกระทั้นเข้าใส่โถมจนสุดแรงตาเบิกกว้างรีบคว้าหมอนข้างตัวไว้เป็นหลัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพนักหัวเตียง ตาพร่าเลือนเสียววาบวูบทันทีลำยาวแสนร้ายในร่างเธอทั้งรูดผ่านจุดกระสัน ทั้งสอดเสียบใส่ตอกลงร่องรักอย่างเมามันพั่บ พั่บ พั่บ“พะ พี่แสน อืออ”“ดีไหมครับ อย่างที่พี่ชอบ”เขาจับข้อเท้าเธอถ่างออกกว้าง คุกเข่าโหมแรงโจนจ้วงเข้าสู่เนินสวาท ศีรษะของเทียนหอมพลันกระแทกโดนหัวเตียงจนสุดแสนเผลอหัวเราะในลำคอ ลากร่างระหงลงพ้นเพียงนิดเดียว แต่ทำให้ร่องเนื้อนุ่มเข้าใกล้ลำใหญ่มากยิ่งขึ้นพรึ่บ!!เทียนหอมกะพริบตาถี่ก่อนจะตกใจหน้าซีดเมื่อจู่ ๆ แสงไฟ
บทล่าสุด
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
