เข้าสู่ระบบแชร์
18 งานเลี้ยงส่ง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:06:2018 งานเลี้ยงส่ง
เธอเชื่อว่าทุกงานเลี้ยงฉลองย่อมมีวันเลิกรา
นั่นคือเท่าที่เธอรับรู้มาตั้งแต่เกิดเติบโตจวบจนวันนี้ แต่คงยกเว้นงานเลี้ยงฉลองส่งสุดแสน ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนสุดท้องของค่ายมวย ส.อรุณ ซึ่งดำเนินมาแล้วถึงสามวัน
“คุณส้มคะ”
“ป้าอุ่น มีอะไรให้ช่วยคะ”
เทียนหอมยิ้มรับป้าอุ่นเรือนแล้วหย่อนร่างในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดธรรมดาตัวใหญ่อยู่บ้านสีขาว ผมยาวรวบหางม้าแกว่งไปมา ผูกด้วยโบชมพู มือหยิบผลไม้เตรียมปอก
“คุณแสนน่ะสิคะ จะให้คุณส้มทำกับแกล้มเพิ่ม”
“กับแกล้ม? ก็ส้มทำไปให้ตั้งหลายอย่างนี่นา”
“เห็นพวกเพื่อน ๆ มาเพิ่มกันอีกหลายคน”
“ฮึ เพื่อน ๆ คงไม่พ้นพวกพริตตี้ชงเหล้า!” เทียนหอมทำเสียงขึ้นจมูกยู่หน้าหมั่นไส้
“ป้าอุ่นก็ไม่ทราบหรอกค่ะ แต่ละคนแต่งตัวมางดงาม หน้าตาจัดเต็ม ป้าแยกไม่ออกคนไหนเพื่อน คนไหนพริตตี้”
“ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวส้มทำเพิ่ม เป็นพวกของทอดดีกว่าง่าย ๆ”
เทียมหอมจัดแจงลุกขึ้นก้ม ๆ เงย ๆ บนเคาวน์เตอร์ครัวทันสมัยด้านหลังบ้าน ไม่ทันได้เริ่มหยิบจับพลันได้ยินเสียงคุ้นเคยดังขึ้น
“น้องส้มครับ”
“อ้าว พี่นนท์ ว่าไงคะ”
“ไอ้แสนมันอยากจะกินยำสามกรอบ”
“อะไรกัน! อย่างอื่นก็มีทำไมไม่กินล่ะคะ”
“นั่นสิ พี่ก็บอกมันแล้ว แต่มันยังยืนกรานคำเดียวว่าเดี๋ยวมันจะไม่ได้กินไปอีกหลายปี น้องส้มก็ตามใจพี่ชายของน้องส้มหน่อยแล้วกันครับ”
เทียนหอมส่ายหน้า ตั้งแต่วันนั้นในห้องน้ำผ่านมาแล้วหลายเดือนจนสุดแสนเรียนจบก็ยังไม่ยอมกลับบ้าน กระทั่งทุกอย่างเรียบร้อยทั้งวีซ่า ผลตอบรับเข้าเรียน จึงค่อยกลับมาแล้วบอกจะเดินทางเลยภายในอาทิตย์นี้ ทำเอาพ่อครูสถิตคุณยังงอนไม่หาย
“ทำยังไงได้ล่ะ ส้มมีพี่ชายเอาแต่ใจ พี่นนท์ออกไปเถอะค่ะ เดี๋ยวส้มยกไปให้เอง”
“อ้อ! เดี๋ยวช่วงหัวค่ำมีงานเลี้ยงสวมหน้ากากนะ น้องส้มไปร่วมงานด้วยกันสิครับ”
“ยังไม่รู้เลยค่ะ”
“คุณส้ม...ป้าอุ่นเห็นด้วยกับนนท์ ออกไปนั่งเล่นกับพวกเพื่อน ๆ คุณแสนเถอะค่ะ ทำงานในครัวมาสองวันแล้ว ไปพักผ่อนบ้าง”
“จะได้เหรอคะ ขืนส้มโผล่หน้าออกไปมีหวังโดนตะเพิดแน่”
“ไม่หรอกครับ ไปเถอะพี่จะรออยู่ข้างสระน้ำนะ”
“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวส้มยกยำออกไปเอง พี่นนท์ไปเถอะค่ะ”
เทียนหอมจัดเตรียมยำสามกรอบเพิ่มอีกสองจานโดยมีป้าอุ่นยืนมองอมยิ้ม
“นี่ถ้าคุณแสนไปอยู่เมืองนอก คงคิดถึงรสมือคุณส้มแย่เลยนะคะ”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะป้าอุ่น เอาล่ะเสร็จแล้ว ส้มยกออกไปให้พี่แสนก่อนนะคะ”
เทียนหอมบรรจงประคองถาดใส่จานยำสองจานด้วยสองมือ ไปยังสระว่ายน้ำหลังบ้าน ที่ซึ่งครึกครื้นมาสองวันติดแล้ว นอกจากคนในค่ายมวยก็พวกเพื่อนเก่าที่โรงเรียน และจากที่เธอแอบมองอยู่ไกล ๆ มาสองวันเห็นมีสาว ๆ พริตตี้จ้างมาหลายคน
“เฮ้ย! ไอ้แสน มึงไปเรียนต่อกี่ปีว่ะ”
สุดแสนเอนกายนอนเล่นอยู่บนเตียงอาบแดดริมสระ รอบข้างล้วนเป็นสาวงามที่ส่งตรงมาจากกรุงเทพโดยเฉพาะ ราคาค่าตัวไม่ต้องพูดถึง
“นั่นสิค่ะ เชอรี่คงคิดถึงคุณแสนแย่เลย”
น้องเชอรี่สาวอวบขาวดาวเด่นระดับไฮคลาสเอนตัวลงทับร่างสุดแสนไว้จนแทบเกยตัวไปด้านบน ขาประจำกันเรียกคราไหนเธอไม่เคยขัด ทั้งหล่อสูงใหญ่ ทั้งยังหนุ่มแน่นแรงดี ที่สำคัญเป็นถึงลูกเจ้าของค่ายมวยชื่อดัง ลูกค้ากระเป๋าหนักอย่างสุดแสน เธอไม่มีทางปล่อยให้รอดมือไปถึงคนอื่น
“คงสี่ห้าปีว่ะ กูไม่อยู่มึงช่วยพ่อกับพี่เสือ ดูแลแม่และค่ายให้ดี ๆ ด้วย”
“ห่วงแต่แม่กับค่ายเหรอว่ะ” ชานนท์หยิบเหล้ายกดื่มอมยิ้มปากแก้ว “แล้วน้องส้ม มึงไม่ฝากด้วย”
“เรื่องไอ้หอม มึงอย่ายุ่ง! น้องกู กูจัดการเอง”
“น้อง!! นี่มึงเห็นเป็นน้องแน่เหรอว่ะ”
โป๊ก!!
“ไอ้ห่าแสน เจ็บนะโว้ย!”
“ดี พูดมากนัก”
“น้องมึงที่ไหน” ชานนท์พึมพำคนเดียวขณะก้มหยิบที่เขี่ยบุหรี่ขึ้นมาจากพื้น
สุดแสนยังอุตส่าห์ได้ยินลอบแค่นเสียงแล้วเอนกายสูงใหญ่ลงนอนต่อหลังจากขว้างที่เขี่ยบุหรี่โดนอกชานนท์ มองท้องฟ้ายามเย็น ยกบุหรี่ดูด
“น้องสิ พ่อกูเอามาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก”
“ไม่ใช่น้องแท้ ๆ สักหน่อย”
สุดแสนไม่ตอบผ่อนร่างลงให้น้องเชอรี่ลวนลามตามใจชอบ คืนนี้จัดว่าเป็นคืนสุดท้ายที่พ่อยอมให้ปล่อยผีก่อนไปเรียนต่อเมืองนอก ขอตักตวงความสนุกไว้ก่อนดีกว่าจะคิดเรื่องของเทียนหอม
“แล้วนี่ไหนว่าเป็นงานสวมหน้ากาก” ชานนท์ส่งแก้วเหล้าให้สุดแสน
“ไม่รู้ความคิดใคร แต่กูว่าน่าสนุกดีเลยยอมตามใจ”
“ความคิดเชอรี่เองค่ะ เวลาเรามองไม่เห็นหน้าตากัน ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เชอรี่คิดว่าจะได้ปลดปล่อยความบ้ามากขึ้น คิก คิก” พูดไปหัวเราะไป มือลูบเลยลงด้านล่างแต่สุดแสนคว้าไว้เสียก่อน
“อย่าเพิ่ง นี่บ้านพ่อ เดี๋ยวได้โดนลูกซองยิงกบาล รอดึกหน่อยเข้าห้องเราค่อยจัด”
“เชอรี่จะรอไหวไหมนะ” พริตตี้สาวสวยจัดซบหน้าลงกับอกแน่นกล้ามเนื้อ เสื้อยืดสีขาวพอดีตัวยิ่งทำให้เธอเร้าใจต้องการฉีกทึ้งออกโดยเร็ว
“ไม่ไหวก็หาคนอื่นจัดไปก่อน”
“คุณแสน!! พูดล้อเล่นอีกแล้วนะคะ”
“ถามหน่อยเชอรี่ ใส่แค่หน้ากากทำไมถึงคิดว่าแต่ละคนจะจำกันไม่ได้ อุ๊บ! เบา ๆ หน่อยสิครับน้องแอนนี่ จู่ ๆ กระแทกก้นนิ่ม ๆ ลงมาพี่ใจหายว๊าบเลยนะครับ”
ชานนท์คว้าเอวเล็กของพริตตี้สาวอีกคนไว้ได้ทัน เมื่อร่างอวบหย่อนลงตัก โอบแขนรอบลำคอหนาโน้มคอจนปากประกบกันจูบดูดดื่ม แต่ไม่ทันได้แลกลิ้นล้วงเข้าโพรงปาก หางตามองเห็นเทียนหอมเดินถือถาดใส่ยำ เลียบเลาะริมสระมาทางสุดแสน จึงรีบผละออกแล้วยกร่างแอนนี่ลงทันที
“น้องส้ม พี่ช่วยนะครับ”
ชานนท์จัดแจงลุกยืนทันทีรับถาดใหญ่ออกมาวางบนโต๊ะเล็ก เหลือบมองสุดแสนที่ยังนอนดูดบุหรี่ไม่ใส่ใจโดยมีร่างอวบของเชอรี่ประกบไม่ห่าง
“เฮ้ย! ไอ้แสน ยำสามกรอบมึงมาแล้ว”
“อืม”
“เดี๋ยวเชอรี่ป้อนนะคะคุณแสน เอ้า! ยืนบื้ออยู่ได้ เป็นคนใช้ทำไมไม่รู้จักเตรียมช้อน จานมาด้วย แล้วนี่จะกินกันยังไง” เชอรี่ตวัดตามองพลางใช้น้ำเสียงขุ่นมัว
ชานนท์อ้าปากค้างเหลียวมองสุดแสนที่ยังนอนพ่นควันขาว เอี้ยวหน้าไปทางเทียนหอมที่ตอนนี้เม้มปากแน่นมองพี่ชายตัวเอง
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
สุดแสนเอียงหน้าจ้องตามร่างระหงที่เดินย่ำเท้าออกจากบริเวณสระน้ำ
“คนใช้บ้านคุณแสนไม่ได้เรื่องเลยนะคะ ถ้าเป็นคนใช้บ้านเชอรี่ได้มีตบสั่งสอนไปแล้ว”
“หุบปาก...”
น้ำเสียงราบเรียบพร้อมหลับตาลง ดันร่างเชอรี่ออกห่างทำให้สาวพริตตี้รู้ตัวว่ากำลังทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เธอมองชานนท์แล้วเห็นรอยยิ้มโค้งขึ้นขบขัน หรือว่าจะไม่ใช่คนใช้ แต่ทำไมสุดแสนถึงไม่ปกป้องล่ะ
ปัง!!
เทียนหอมกระแทกประตูห้องนอน ทิ้งตัวลงนอน อารมณ์ปั่นป่วนในช่องท้องยังไม่จางหายมีแต่เพิ่มทวีมากขึ้น เสียงหัวเราะดังลอยมาจากทางหลังบ้าน ยิ่งทำให้เธอกรุ่นโกรธ ยกหมอนขึ้นปิดหน้าพลิกนอนคว่ำ
“พี่แสนบ้าที่สุด ไม่เจอกันตั้งหลายเดือน พอมาก็เอาแต่หนีหน้า พาสาวอื่นมาด้วยอีก เกลียดที่สุด เกลียดดดด”
มือเล็กทุบฟูกข้างตัวระบายอารมณ์โกรธจนหนำใจหอบเล็กน้อย จึงเผยอหมอนออกมองนาฬิกา
“จะทุ่มแล้ว หิวชะมัดเลย มัวแต่ทำกับแกล้มจนลืมกินข้าว”
เทียนหอมลุกขึ้นนั่งชะเง้อมองลงไปด้านล่าง เสียงเพลงและเสียงหวีดร้องยังดังไม่หยุด ยกมือลูบท้องก่อนจะยิ้ม
“ดีหล่ะ ในเมื่อมีสาวนัวเนีย หอมจะทำบ้าง ลงไปสนุก กินเหล้า และสูบบุหรี่ ฮึ ถ้าให้ดีต้องมีผู้ชายมานัวเนียเหมือนกัน”
ร่างระหงลุกพรวดไปเปิดตู้เสื้อผ้า มือผลักไม้แขวนเสื้อรูดจนกระทั่งพบชุดเป้าหมาย มุมปากโค้งขึ้นหนึ่งข้างเจ้าเล่ห์
“คิดว่าหอมเรียบร้อยงั้นเหรอ ในเมื่อพี่แสนอยากได้แบบแซ่บ ๆ เอาซี้ หอมจะแปลงร่างแล้วอ่อยคนอื่นบ้าง”
บทที่เกี่ยวข้อง
สุดแสนร้าย 19 สวมหน้ากาก
19 สวมหน้ากากกรี๊ดดดด ฮ่ะ ฮ่า...“เชอรี่ขอปิดไฟรอบสระน้ำนะคะแล้วแจกหน้ากาก”สุดแสนได้ยินแล้วค่อยยิ้ม “ดีเหมือนกัน มองไม่เห็นว่าใครเป็นใครน่าสนุก”สุดแสนนอนตะแคงเท้าฝ่ามือยันศีรษะ มองสาวพริตตี้เดินแจกหน้ากากครึ่งท่อนแบบเดียวกันด้วยความตื่นเต้น จนเขาเผลอยิ้มออกมา แล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ ไม่นานไฟในสระก็ถูกปิดลง คงเหลือเพียงเสียงเพลงเร้าใจ เงามืดของคนในงานเลี้ยงร่วมเกือบห้าสิบชีวิต จะใครที่ไหนมากันเยอะขนาดนี้ ก็พวกเด็กในค่ายมวยของพ่อ ตอนนี้รอบสระส่งเสียงทั้งร้องทั้งเต้นกันครึกครื้น“มึงไม่สวมหน้ากากว่ะ”“ไม่ว่ะ จะสวมทำไมไอ้นนท์ ถึงสวมไปก็ดูออกอยู่ดีว่าใครเป็นใคร”“มึงก็ร่วมสนุกกับสาว ๆ สักหน่อยจะเป็นไร ให้มันตื่นเต้น อย่างกูนี่”สุดแสนหันมองเห็นแต่เงามืด ๆ ทว่ายังพอมองออกว่าใครเป็นใคร พ่นลมหายใจพรืด - - ตื่นเต้นยังไง ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าเป็นใครเขาได้แต่คิดแล้วนอนสูบบุหรี่ต่อ อกหนั่นแน่นกล้ามเนื้ออย่างนักกีฬาในค่ายมวยพองขยายยามสูดเอาควันพิษเข้าปอด แล้วพ่นออกเป็นควันขาวลอยคว้างบนอากาศ ขยับลุกขึ้นนั่ง“จะไปไหน” ชานนท์ถามทันที“ไปเยี่ยว จะไปช่วยจับให้กูไหมล่ะ”“ไอ้เหี้ย ไปเถอะ”สุดแสนขยับริมฝีปา
สุดแสนร้าย 20 18+
20 18+กริ๊ก..เสียงกดล็อคลงกลอนยิ่งพาให้ขนอ่อนทั่วร่างเธอลุกชัน ยกมือยันบ่าหนากำยำไว้กำเสื้อยืดสีดำแน่น ใช้ทั้งข้อศอกบังหน้าอกไปด้วยยามเขาค่อยเคลื่อนใบหน้าลงเข้าหา“พะ พะ”เธอเกือบหลุดเอ่ยชื่อออกมา เอนกายแนบประตูไร้ทางหนี สุดแสนเท้าข้อศอกลงบานประตูกักร่างเธอไว้ตรงกลาง ขยับริมฝีปากใกล้จนลมหายใจอุ่นเป่ารดปลายจมูก“ใส่หน้ากากแบบนี้ก็ดีนะ มันตื่นเต้นดี”น้ำเสียงพี่ชายคืนนี้ฟังดูแหบผิดไปจากปกติ ท่ามกลางความมืดมิดของรัตติกาลคืนเดือนมืด ทุกสิ่งล้วนเป็นสีเทาเข้มจนเกือบดำ ยกเว้นรอยแยกบนริมฝีปากหนาด้านบนที่เผยอออกเล็กน้อยจนเธอมองเห็นไรฟัน - - พี่แสน กำลังจะจูบ ทำไงดีดวงตากลมโตล่อกแล่กคลายมือเล็กออกจากเสื้อของสุดแสน บิดแขนไปด้านหลังหมุนลูกบิดประตูหมับ!!“น้องรีบเหรอครับ คืนนี้พี่ไม่รีบนะ เราจะทำความรู้จักกันถึงเช้าเลย”สุดแสนคว้าข้อมือเล็กจับไพล่หลังทันทีทำให้ร่างระหงแอ่นโค้งมาด้านหน้าจนทรวงอกอวบกระแทกอกแกร่ง รู้สึกถึงแผงอกกระเพื่อมหัวเราะ“นมใหญ่เหมือนกันนะเรา”ฟี๊ดดดเสียงรูดซิปชุดรัดรูปเกิดขึ้นพร้อมกับที่หน้าคมสันโน้มต่ำลง เธอรีบใช้อีกมือที่ว่างอยู่ปิดปากไว้“ไม่ได้”น้ำเสียงอู้อี้ลอดฝ่ามื
สุดแสนร้าย 21 NC
21 NCเทียนหอมนอนระทวยกลางเตียง เอียงหน้ามองร่างสูงใหญ่เคลื่อนร่างลงไปยืน แล้วถอดเสื้อยืดโยนทิ้ง มือปลดเข็มขัดแบรนด์หรูเส้นโปรด เธอมองลำแขนซ้ายข้างที่เต็มไปด้วยรอยสักมากมายยาวตั้งแต่ข้อมือผ่านหัวไหล่จนถึงแผงอกข้างซ้าย แล้วอมยิ้มวันที่พ่อครูสถิตคุณเห็นครั้งแรก สุดแสนถึงกับโดนเฆี่ยนไปหลายไม้ โดนยึดบัตรเครดิตหลายเดือน แต่เขาบอกว่ามันคุ้มค่า“ยิ้มอะไรคนดี”เธอยกมือปิดปากแล้วส่ายหน้าพลิกตัวตะแคงคว้าผ้าห่มมาปิดร่างเปลือยแต่โดนมือดีกระชากออก“ปิดทำไมกัน กำลังมองเพลิน ๆ รอเดี๋ยวนะ พี่หยิบถุงยางก่อน”เทียนหอมทะลึ่งตัวลุกนั่งทันที ‘ถุงยาง’ ดูเหมือนว่าคำนี้จะเรียกสติเธอกลับคืนมาจากมนต์ขลังพิศวาส ดวงตาหวานกวาดตามองร่างหนั่นแน่นมัดกล้ามอย่างนักกีฬา ทุกส่วนสัดของเขาเปี่ยมด้วยกล้ามใหญ่หนา ที่เธอเห็นจนชินตา แต่ที่สะดุดตาเป็นพิเศษอวัยวะที่เธอไม่เคยเห็น อวบอ้วนใหญ่ยาว “ไม่นะ”เรียวขาวาดลงเตียงขยับจะลุกขึ้นพลันโดนสุดแสนคว้าเอวไว้เสียก่อนแล้วโยนลงกลางเตียงเหมือนเดิม“น้องจะรีบไปไหนกันครับ พี่เจอถุงยางแล้ว”“คะ คือ”หุ่นนักกีฬาคร่อมเธอไว้โน้มหน้าลงจูบอีกครั้ง เรียกอารมณ์พิศวาสให้กลับคืนมา สอดลิ้นกวาดไล
สุดแสนร้าย 22 NC
22 NCเทียนหอมพยักหน้าเอียงอาย แล้วพลันหน้าเหวอเมื่อเขาลุกขึ้นนั่งทันที กระเถิบร่างเธอขึ้นไปนอนบนหมอน แล้วดึงหมอนอีกใบมารองใต้สะโพกเธอจนลอยสูงสุดแสนยืนด้วยขาข้างหนึ่งบนพื้น อีกข้างคุกเข่าบนเตียง จับข้อเท้าเล็กไว้ยกขึ้นแล้วสอดใส่อีกครั้งกระแทกจนมิดตับ อืมมมเขาแหงนศีรษะกลั้นหายใจจากการอาการเสียววาบขณะสอดท่อนเนื้อเข้าโพรงรักนุ่มแสนแคบ ฝังมิดลำแล้วบด“งั้นเบสิกก่อนนะครับ พี่กลัวว่าครั้งแรกน้องจะเจ็บเกินไป”เบสิก? เทียนหอมตาวาว จากนั้นร่างระหงของเธอก็ถูกของแข็งกระแทกกระทั้นเข้าใส่โถมจนสุดแรงตาเบิกกว้างรีบคว้าหมอนข้างตัวไว้เป็นหลัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพนักหัวเตียง ตาพร่าเลือนเสียววาบวูบทันทีลำยาวแสนร้ายในร่างเธอทั้งรูดผ่านจุดกระสัน ทั้งสอดเสียบใส่ตอกลงร่องรักอย่างเมามันพั่บ พั่บ พั่บ“พะ พี่แสน อืออ”“ดีไหมครับ อย่างที่พี่ชอบ”เขาจับข้อเท้าเธอถ่างออกกว้าง คุกเข่าโหมแรงโจนจ้วงเข้าสู่เนินสวาท ศีรษะของเทียนหอมพลันกระแทกโดนหัวเตียงจนสุดแสนเผลอหัวเราะในลำคอ ลากร่างระหงลงพ้นเพียงนิดเดียว แต่ทำให้ร่องเนื้อนุ่มเข้าใกล้ลำใหญ่มากยิ่งขึ้นพรึ่บ!!เทียนหอมกะพริบตาถี่ก่อนจะตกใจหน้าซีดเมื่อจู่ ๆ แสงไฟ
สุดแสนร้าย 23 ไม่ทำวันนี้ วันหน้าก็ทำอยู่ดี
23 ไม่ทำวันนี้ วันหน้าก็ทำอยู่ดีฮู ฮา ฮู ฮาเทียนหอมสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงคนในค่ายมวยออกกำลังกายยามเช้าตามปกติ ไม่ต้องดูนาฬิกาเธอรู้ได้ทันทีว่าห้านาฬิกา ย่ำรุ่งเช้าวันใหม่ร่างระหงพลิกตัวออกห่างยกท่อนแขนใหญ่ออกจากทรวงอกที่ยังกอบกุมไว้อย่างหวงแหนเอียงหน้าไปมองสุดแสนที่นอนตะแคงข้างหันมา ดวงตาปิดสนิท ลมหายใจอ่อนเบาสม่ำเสมอเธอวาดขาลงจากเตียงลุกขึ้นฟุบ….ตุบ...ขาอ่อนยวบยาบจนล้มเผละลงพื้นทันที ใช้มือยันฟูกไว้พยุงตัวขึ้นนั่งก่อนจะค่อยลุกขึ้นใหม่ฟุบ...เทียนหอมเม้มปาก สะบัดหน้ากลับไปมองอาฆาตแล้วคลานเข่าไปยังชุดที่ถอดทิ้งไว้ นั่งสวมกับพื้นทุลักทุเล บ่นอุบในใจ ก่อนจะคลานไปยังประตูห้องนอน ดึงร่างเธอขึ้นแล้วรูดซิป จับหน้ากากยังอยู่ดีจึงเปิดประตูห้องแอ๊ด..คลิก..ฟู่“น้องส้ม ทำอะไรน่ะ”เทียนหอมสะดุ้งโหย่งสุดตัวมองเฮียเสือที่เตรียมตัวออกไปยังค่ายมวยแต่เช้าเป็นปกติทุกวันเช่นกัน“ฮะ เฮียเสือ ระ รู้ได้ไงว่าเป็นส้ม”“ทำไมถึงไม่รู้ล่ะ แล้วนี่ เรากับไอ้แสน...”เทียนหอมรีบตรงดิ่งไปหาเฮียเสือทันทีเอามือปิดปาก“เฮียเสืออย่าพูดดังไปนะคะ พี่แสนเขาไม่รู้เรื่อง”“ไม่รู้เรื่องอะไร ทำเอาเฮียไม่ได้นอนทั้ง
สุดแสนร้าย 24 5 ปีต่อมา
24 5 ปีต่อมา5 ปีต่อมาเทียนหอมพาร่างระหงในชุดฟินนาเล่ ชุดที่นักออกแบบเลือกให้แสดงเป็นชุดลำดับสุดท้ายเพื่อปิดงานแฟชั่นโชว์ระดับมหากาพย์ห้าวันซ้อนติดต่อกันในงาน Bangkok fashion weekแสงแฟลชรัวขึ้นทันทีเมื่อร่างระหงในชุดราตรีเปิดเปลือยจนเกือบหมดด้วยเนื้อผ้าบางเบาซีทรูสีเนื้อราวกับว่าเธอกำลังไร้เสื้อผ้าจริง ๆ ทั้งที่เธอรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ ทว่าหากไม่เพ่งมองให้ดี ๆ คงคิดว่าสวมเพียงเครื่องประดับบนร่างกายรอยยิ้มหวานส่งให้ทุกคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าฟรอนท์โรว์ และกล้องนับร้อยรัวถ่ายภาพนิ่ง ภาพวิดีโอ หรือนำไปตัดต่อคลิปสั้นลงสื่อโซเซียลมีเดียเธอเดินทอดน่องเยื้องย่างดั่งนางแมวยั่วสวาทสมกับคำว่า catwalk หยุดนิ่งหมุนตัวแล้วเดินกลับไปยังจุดเดิมหันหน้าไปยังด้านข้างแล้วปรบมือดีไซนเนอร์ชื่อดังแบรนด์ Zero คุณซีซาร์ (อันนี้นามสมมติที่เขาชอบให้เรียก แต่แท้จริงชื่อโรจน์) เขามาในชุดลายพร้อยสีเขียวดั่งทหารออกรบ คาดปิดตาด้วยแว่นขนาดใหญ่สำหรับดำน้ำ ผมทำชี้ตั้งหลากสีดั่งนกแก้ว ทุกสิ่งบนร่างกายเขาเหมือนคนบ้า แปลกประหลาด ทว่าทุกคนรู้ดีถึงความอัจฉริยะทางด้านแฟชั่นที่นำพาประเทศได้ไปเยือนยังจุดสูงสุดของมหานครอิตา
สุดแสนร้าย 25 มาถึงถามหาแต่น้อง
25 มาถึงถามหาแต่น้องตุบ พลั่ก ตุบ พลั่กเสียงชกกระสอบทรายภายในโรงยิมค่ายมวย ส อรุณในช่วงยามสายก่อนเที่ยง ภาพลูกชายคนโตที่ขึ้นมาบริหารแทนเขาแล้วด้วยวัยเพียงสามสิบสามปี ขณะที่พ่อครูสถิตคุณเดินเข้าไปเห็น เรียกรอยยิ้มภาคภูมิใจบนใบหน้าของชายวัยเกือบหกสิบ เหลี่ยมคมดั่งคนอีสานพื้นถิ่น หุ่นบึกไม่สูงเท่าบุตรชาย ทว่าความหนาใหญ่ไม่แพ้นักมวยมืออาชีพ“เสือ”พ่อครูสถิตคุณเอ่ยเรียกหลังจากหยุดขอบตรงเวทีมวย เฮียเสือหรือสิวากร บุตรชายคนโตกำลังซ้อมมวยกับโค้ชคนใหม่ ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือชานนท์ เด็กข้าเก่าเต่าเลี้ยง นักมวยก้นหม้ออดีตแชมป์โลกสองสมัย แม้จะอายุไม่มาก แต่บัดนี้แขวนนวมไปแล้วหลังจากแต่งเมีย ลูกสาวร้านทองเพื่อนของเทียนหอมเฮียเสือหยุดเหวี่ยงหมัดแล้วหันไปพยักหน้าให้ชานนท์ขอพักเบรกครึ่งชั่วโมง จากนั้นจึงเดินลงมาจากเวทีมวย“ครับพ่อครู”“ไอ้แสนมันส่งข้อความมาว่าจะกลับบ้านอาทิตย์หน้า”“บอกส้มหรือยังครับ”“บอกแล้ว” พ่อครูทำเสียงหนักใจเดินตามลูกชายไปทางเก้าอี้นั่งพักรอกระทั่งเฮียเสือยกน้ำดื่มเสร็จ “แต่ลูกส้มเงียบไปเลย”“เงียบไปเลยหมายถึงน้องจะกลับมา หรือน้องไม่ตอบรับ”“ไม่รู้เหมือนกัน พ่อยังไม่ทันโทรไป
สุดแสนร้าย 26 พี่มารับกลับบ้าน
26 พี่มารับกลับบ้านยามนี้.... เวลานี้.....สุดแสนยืนนิ่งขึงแข็งราวแท่งหินถูกสาบ ยามสายตาเพ่งมองไปทางเวทีแฟชั่นโชว์รายการชุดว่ายน้ำของแบรนด์ดัง จัดขึ้นกลางห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่ที่แข็งยิ่งกว่าแท่งหินคงเป็นส่วนล่างของเขาเองเพราะนับตั้งแต่ที่เทียนหอมเยื้องย่างออกมาจากมุมเวทีในชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูสด สดมาก ๆ สดจนทำให้ผิวของน้องเรืองรองไปด้วยอณูแห่งสีขาว ผมที่เคยดำขลับถูกเปลี่ยนสีกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนแผ่สยายถึงกลางหลังดัดลอนงดงามดวงหน้าแม้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางหลากสี ทว่ากลับทวีคูณความงดงามจนเขาตาพร่า ริมฝีปากสีกลีบบัวขยับคลี่ออกทีละน้อยจนกว้างเป็นยิ้มสดใสเห็นไรฟันนัยน์ตาสีนิลทอแสงเพ่งมองไม่คลาดสายตา ส่องตามติดทุกฝีก้าวยามเธอจดเท้าเล็กงดงามในรองเท้าส้นสูงสีชมพู สีเดียวกับชุดที่สวม ในมือคือลูกโป่งสองลูกสีเงินและทอง ผูกข้อมือไว้ทั้งสองข้าง เวลาน้องแกว่งแขนมันก็ขยับไหวลอยตามพริ้วราวต้องการหลอกล่อให้คนดูอย่างเขาและอีกมากมายจับจ้องแต่เธอเป็นตาเดียวแผงอกกระเพื่อมสูดลมหายใจแล้วรีบซุกมือเข้าในกระเป๋ากางเกง เวลาห้าปีทำให้เทียนหอมดูเปลี่ยนแปลงมากจนเขาประหลาดใจ จากเด็กสาวใสซื่อสวยอย่างเด็กต
บทล่าสุด
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
