LOGINShare
24 5 ปีต่อมา
Last Updated:
2024-11-22 18:06:2024 5 ปีต่อมา
5 ปีต่อมา
เทียนหอมพาร่างระหงในชุดฟินนาเล่ ชุดที่นักออกแบบเลือกให้แสดงเป็นชุดลำดับสุดท้ายเพื่อปิดงานแฟชั่นโชว์ระดับมหากาพย์ห้าวันซ้อนติดต่อกันในงาน Bangkok fashion week
แสงแฟลชรัวขึ้นทันทีเมื่อร่างระหงในชุดราตรีเปิดเปลือยจนเกือบหมดด้วยเนื้อผ้าบางเบาซีทรูสีเนื้อราวกับว่าเธอกำลังไร้เสื้อผ้าจริง ๆ ทั้งที่เธอรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ ทว่าหากไม่เพ่งมองให้ดี ๆ คงคิดว่าสวมเพียงเครื่องประดับบนร่างกาย
รอยยิ้มหวานส่งให้ทุกคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าฟรอนท์โรว์ และกล้องนับร้อยรัวถ่ายภาพนิ่ง ภาพวิดีโอ หรือนำไปตัดต่อคลิปสั้นลงสื่อโซเซียลมีเดีย
เธอเดินทอดน่องเยื้องย่างดั่งนางแมวยั่วสวาทสมกับคำว่า catwalk หยุดนิ่งหมุนตัวแล้วเดินกลับไปยังจุดเดิมหันหน้าไปยังด้านข้างแล้วปรบมือ
ดีไซนเนอร์ชื่อดังแบรนด์ Zero คุณซีซาร์ (อันนี้นามสมมติที่เขาชอบให้เรียก แต่แท้จริงชื่อโรจน์) เขามาในชุดลายพร้อยสีเขียวดั่งทหารออกรบ คาดปิดตาด้วยแว่นขนาดใหญ่สำหรับดำน้ำ ผมทำชี้ตั้งหลากสีดั่งนกแก้ว ทุกสิ่งบนร่างกายเขาเหมือนคนบ้า แปลกประหลาด ทว่าทุกคนรู้ดีถึงความอัจฉริยะทางด้านแฟชั่นที่นำพาประเทศได้ไปเยือนยังจุดสูงสุดของมหานครอิตาลีมาแล้ว
เทียนหอมกวาดสายตาสู้แสงแฟลช มองนักข่าวสายบันเทิง ทั้งผู้ร่วมงาน
“เฮ้อ! เรียบร้อยแล้ว เสร็จสักทีนะ”
ด้านหลังเวลาเวทีเมื่อโชว์เสร็จสิ้นลง เสียงพี่โรจน์หรือคุณ Zero นักดีไซเนอร์ชื่อดังเอ่ยปนถอนหายใจโล่งอก พร้อมรอยยิ้มอย่างที่คนชื่นชมภาคภูมิใจในตัวเองเมื่อได้ทำงานออกมาประสบความสำเร็จ เป็นที่น่ายกย่อง
“ค่ะ พี่ซี หนูเหนื่อยจะแย่ พรุ่งนี้ต้องวิ่งงานเปิดห้างใหม่ของคุณนัสแต่เช้าด้วย”
“งานนี้มีแต่ไฮโซนะ คุณคิมเขาไปด้วย”
“พี่ซี..” เทียนหอมเอ่ยด้วยเสียงยานคาง “หนูไม่ได้ชอบคุณคิม พี่หยุดยัดเยียดให้หนูสักทีเถอะ”
เทียนหอมมองหน้าพี่ซี หนุ่มไม่แท้จัดว่าเป็น LGBT ของแท้ อายุเพิ่งจะหลักสามสิบต้น ๆ หนุ่มในสังกัดเพียบ
“ฉันก็อยากให้แก...” ลากเสียงยาวเสียงจนเทียนหอมหัวเราะ “ได้มีผัวดี ๆ สักที อายุเท่าไรแล้วนะปีนี้”
“พี่ซี! มารยาทมีไหมคะ ใครเขาถามอายุกัน”
“มีแค่คนกันเอง จริงไหม”
พี่ซีหันไปหาช่างแต่งหน้าที่กำลังล้างเครื่องสำอางให้เหล่านางแบบขอเสียงสนับสนุน ซึ่งทุกคนกำลังขบขันน้ำเสียงดีไซเนอร์ชื่อดัง
“บอกก็ได้ค่ะ หนูเพิ่งจะยี่สิบสาม เพิ่งจะ...” เธอเน้นเสียง “เพิ่งเรียนจบได้ปีเดียว พี่จะรีบให้หนูมีแฟนไปทำไมกัน อีกอย่าง” เทียนหอมหยุดพูดไปชั่วครูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพราะเหมือนได้ยินเสียงข้อความ แต่ไม่มี
“อีกอย่างอะไร”
พี่ซีพาร่างหุ่นสะโอดสะองมาใกล้หย่อนร่างนั่งเก้าอี้ข้างกันแล้ววาดขาไขว่ห้างเท้าคางรอฟังน้องสาวที่เขาเจอเมื่อหลายปีก่อนอย่างบังเอิญ แล้วชักชวนเข้าสู่วงการนางแบบในสังกัดห้องเสื้อของเขาเอง ปั้นจนเทียนหอมโด่งดังงานล้นมือทั้งที่เข้าสู่วงการไม่ถึงสองปี
“ใครจะคบกับหนูต้องชกมวยเก่ง”
“ชกมวยเก่ง! หมายถึงอะไร”
“อ้าว... ทำงานมาด้วยตั้งนาน หนูไม่เคยเล่าให้ฟังเหรอคะว่าบ้านหนูเป็นค่ายมวย”
“ค่ายมวย?”
คราวนี้ทุกคนในห้องต่างพากันร้องเสียงหลงอย่างแปลกประหลาดใจ แม้แต่พี่ช่างแต่งหน้ายังหยุดมือรอฟัง
“นี่ทุกคนไม่รู้เรื่องจริง ๆ เหรอเนี่ย ตายแล้ว สงสัยหนูคงลืมบอก”
“ไม่ต้องมาทำไขสือ แกล้งไม่บอกใช่ไหม” น้ำเสียงพี่ซีฟังแล้วเธอยิ่งขบขัน
“โธ่..พี่ซี แค่ค่ายมวยเองค่ะ เพียงแต่พี่หนู ไม่สิต้องพวกพี่ ๆ ในค่ายค่อนข้างชกเก่ง”
“ค่ายอะไร บอกมาเร็ว”
“ค่ายมวย ส อรุณค่ะพี่ซี”
“ค่ายมวย ส อรุณ! ค่ายมวย ส อรุณ!” พี่ซีย้ำถึงสองครั้งก่อนจะแหงนใบหน้าเอามือกุมขมับคลึงคลายปวดหัว
“ทำไมคะ รู้จักเหรอคะ”
“หอม!! ขอบอกเลยว่าฉันไม่อยากจะมีเรื่องกับค่ายมวยนี้เลย โดยเฉพาะรุ่นเฮียเสือ ใช่ไหม เฮียเสือขึ้นมาคุมค่ายมวยแล้วแทนพ่อ”
“ค่ะ พ่อครูเกษียณแล้ว อยู่บ้านเลี้ยงนกเขาอย่างเดียว”
“นี่แกพาฉันไปพบกับอะไร ฉันพาลูกสาวเจ้าของค่ายมวยชื่อดังในทางโหดเหี้ยม ชกน็อคไม่เอาคะแนน มาเป็นนางแบบ จะเป็นลม...”
“พี่ซี!!”
เทียนหอมตกใจจริง ๆ รีบลุกขึ้นประคองพี่ซีเมื่อเห็นว่าดีไซเนอร์คนเก่งทำท่าเป็นลมล้มพับลงบนเก้าอี้
“ยาดม ยาดม ใครมีบ้าง”
เทียนหอมหน้านิ่วคิ้วขมวดมุ่นจนแทบจดกัน ไม่เข้าใจเรื่องราวสักเท่าไรกระทั่งมีคนพูดขึ้น
“เทียนหอมไม่รู้เรื่องอะไรเหรอ เมื่อหลายปีก่อน พี่ซีแกไปขอสปอนเซอร์ของค่ายมวย จะเอานางแบบไปถ่ายแบบแฟชั่นลงหนังสือ ลงทุนไปขอสถานที่สนามมวย ส อรุณถึงอุบล”
“แล้วยังไงคะ” เธอหันไปทางนางแบบรุ่นพี่อายุมากกว่าหลายปี ตอนนี้สีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ไม่แล้วยังไง” ช่างแต่งหน้าเป็นคนพูดแทรกขึ้นมาก่อน “ตาเขียวกลับมาข้างหนึ่ง”
“ตาเขียว!!”
เธอนิ่งอึ้ง พยายามคิดว่าใครกันเป็นคนทำร้ายพี่ซี ถึงพี่ซีดูเป็นแม่รีแม่แรด คำเปรียบเปรยโบราณแสนเชยที่พ่อครูสถิตชอบพูดกรอกหูเธออยู่เสมอตั้งแต่เด็กจนติดปาก แต่พี่ซีเป็นคนดีจริง ๆ ช่วยเหลือเธอมาตลอดหลายปี แม้ว่าเธอจะไม่เคยลำบากเรื่องเงินทอง แต่เธอต้องการยืนด้วยลำแข้งของตนเอง เป็นนางแบบอย่างที่ใฝ่ฝันแล้วเก็บเงินให้มากพอเพื่อสยายปีก ไม่ต้องเป็นกาฝากบ้านคนอื่น
“เรื่องมันกี่ปีมาแล้วคะ”
เทียนหอมหยิบกระดาษขึ้นมาพัดหน้าให้พี่ซีพลางเอายาดมไปจ่อปลายจมูกห่าง ๆ
“น่าจะสักห้า หกปี จำไม่ได้แล้ว”
“ห้าหกปี หนูยังเรียนมัธยมอยู่เลย หนูก็อยู่ที่บ้านสิคะ ทำไมไม่เห็นมีใครพูดถึง”
ตอนนี้พี่ซีเริ่มมีสติฟื้นกลับขึ้นมาแล้ว ทว่าสีหน้ายังซีดเซียว ปรือตาขึ้นมองเทียนหอม
“ฉะ ฉันจะฉีกสัญญาแก เทียนหอม”
“พี่ซี! ทำไมล่ะ หนูไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ฉันกลัว บอกตรง ๆ ไอ้หมอนั่น พี่ชายแก โหดเป็นบ้า มันแทบไม่ฟังที่ฉันพูดเลย ฮื้อออ ฉันกลัวจริง ๆ”
“เฮียเสือเหรอคะ ที่ต่อยพี่ซี”
เพียงพูดคำว่า ‘ต่อย’ พี่ซีเผลอยกมือกุมดวงตาข้างซ้ายทันทีด้วยหน้าหวาดเสียว
“ไม่ใช่เฮียเสือ คนนั้นฉันรู้จัก เขาจัดว่าเป็นคนโหดแต่สุภาพชน ออกงานระดับไฮเอนด์ไม่อายใคร แต่เจ้าคนร่างสูงใหญ่ยังกับยักษ์ หน้าตายังอ่อนกว่ามาก” พี่ซีทำท่านึกอยู่ครู่หนึ่ง
“รู้สึกจะคนที่มีรอยสักตรงแขนยาวถึงหัวไหล่ หน้าตาหล่อเหลาดีอยู่หรอกนะ แต่โหดหมัดหนักชะมัด ตาดุดัน พี่เกือบสลบเหมือด ดีนะที่น้องคนที่ไปด้วยลากกลับออกมาได้ก่อน อรึ้ยยย นึกแล้วยังเสียวสันหลัง”
“พี่แสน...”
เทียนหอมเอ่ยเสียงเบาเหม่อลอยไปชั่วขณะจนมือหยุดพัด
“เป็นอะไรเทียนหอม พี่แสนไหนกัน พี่ชายหอมเหรอ”
เธอก้มหน้าลงมองพี่ซีก่อนจะวางกระดาษแล้วไปนั่งที่เก้าอี้ข้างกัน “ค่ะ พี่ชาย แต่ทำไมเขาถึงต่อยพี่ซีได้ล่ะคะ ปกติพี่แสนไม่ใช่ทำร้ายคนอื่นนะคะ”
“ไม่รู้ล่ะ แค่ฉันโผล่หน้าเข้าไปแล้วพูดกับเฮียเสือว่าจะขอยกกองมาถ่ายทำแฟชั่นโชว์เท่านั้นล่ะ หมอนั่นก็ปล่อยหมัดขวาออกมาเข้าเต็มตาพี่เลย”
ตึ๊ง!!
พี่ซีพูดไม่ทันขาดคำ พลันเสียงข้อความเทียนหอมดังขึ้น เธอเหลือบตามองข้อความแจ้งเตือนแล้วค่อยเอ่ยเบาลงกว่าเดิม
“ที่บ้านส่งข้อความมา”
“ที่บ้าน ค่ายมวยน่ะเหรอ”
เทียนหอมพยักหน้า ปัดดูข้อความ
“พี่แสนจะกลับมาจากนอกแล้ว พ่อให้หอมกลับบ้าน”
“กลับบ้าน!! หมายถึง กลับค่ายมวย”
“ค่ะ สัญญาพี่ซียังอีกสองปี หนูคิดว่าจะเอาเรื่องนี้ไปต่อรองก่อน”
“ไม่ ไม่ต้อง กลับไปเลย พี่ยอมยกเลิกสัญญาให้”
“พี่ซี...” เทียนหอมลากเสียง “ไม่เอาหรอกค่ะ เรื่องอะไรที่หนูจะกลับบ้าน กลับไปก็ไม่มีอะไรทำ สู้อยู่กับพี่ซีก็ไม่ได้ ทำงานเก็บเงินเก็บทองดีกว่า”
“เทียนหอม บ้านรวยขนาดนั้นจะทำงานทำไมกัน กลับไปเลยยยย พี่ไม่อยากโดนต่อยอีก”
เทียนหอมยิ้มอ่อนใจแล้วโผเข้ากอดพี่ซี หอมแก้มเอาใจ
“ฟอด คนเก่งของหนู ไม่ต้องกลัวนะคะ หนูจะปกป้องพี่ซีเอง”
พี่โรจน์หรือพี่ซีเอียงหน้าถอยห่างมองหน้านางแบบในสังกัด สาวสวยมากอายุยังน้อย ความสามารถความรับผิดชอบเกินร้อย กว่าพี่ซีจะปั้นจนเป็นดาวได้ขนาดนี้หมดเงินไปอักโข แต่พี่ซียอมสิ้นทั้งนั้นเพื่อแลกกับความปลอดภัย ยังจำหน้าโหดของหมอนั่นได้
มันดวงหน้าของปีศาจชัด ๆ
Related chapters
สุดแสนร้าย 25 มาถึงถามหาแต่น้อง
25 มาถึงถามหาแต่น้องตุบ พลั่ก ตุบ พลั่กเสียงชกกระสอบทรายภายในโรงยิมค่ายมวย ส อรุณในช่วงยามสายก่อนเที่ยง ภาพลูกชายคนโตที่ขึ้นมาบริหารแทนเขาแล้วด้วยวัยเพียงสามสิบสามปี ขณะที่พ่อครูสถิตคุณเดินเข้าไปเห็น เรียกรอยยิ้มภาคภูมิใจบนใบหน้าของชายวัยเกือบหกสิบ เหลี่ยมคมดั่งคนอีสานพื้นถิ่น หุ่นบึกไม่สูงเท่าบุตรชาย ทว่าความหนาใหญ่ไม่แพ้นักมวยมืออาชีพ“เสือ”พ่อครูสถิตคุณเอ่ยเรียกหลังจากหยุดขอบตรงเวทีมวย เฮียเสือหรือสิวากร บุตรชายคนโตกำลังซ้อมมวยกับโค้ชคนใหม่ ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือชานนท์ เด็กข้าเก่าเต่าเลี้ยง นักมวยก้นหม้ออดีตแชมป์โลกสองสมัย แม้จะอายุไม่มาก แต่บัดนี้แขวนนวมไปแล้วหลังจากแต่งเมีย ลูกสาวร้านทองเพื่อนของเทียนหอมเฮียเสือหยุดเหวี่ยงหมัดแล้วหันไปพยักหน้าให้ชานนท์ขอพักเบรกครึ่งชั่วโมง จากนั้นจึงเดินลงมาจากเวทีมวย“ครับพ่อครู”“ไอ้แสนมันส่งข้อความมาว่าจะกลับบ้านอาทิตย์หน้า”“บอกส้มหรือยังครับ”“บอกแล้ว” พ่อครูทำเสียงหนักใจเดินตามลูกชายไปทางเก้าอี้นั่งพักรอกระทั่งเฮียเสือยกน้ำดื่มเสร็จ “แต่ลูกส้มเงียบไปเลย”“เงียบไปเลยหมายถึงน้องจะกลับมา หรือน้องไม่ตอบรับ”“ไม่รู้เหมือนกัน พ่อยังไม่ทันโทรไป
สุดแสนร้าย 26 พี่มารับกลับบ้าน
26 พี่มารับกลับบ้านยามนี้.... เวลานี้.....สุดแสนยืนนิ่งขึงแข็งราวแท่งหินถูกสาบ ยามสายตาเพ่งมองไปทางเวทีแฟชั่นโชว์รายการชุดว่ายน้ำของแบรนด์ดัง จัดขึ้นกลางห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่ที่แข็งยิ่งกว่าแท่งหินคงเป็นส่วนล่างของเขาเองเพราะนับตั้งแต่ที่เทียนหอมเยื้องย่างออกมาจากมุมเวทีในชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูสด สดมาก ๆ สดจนทำให้ผิวของน้องเรืองรองไปด้วยอณูแห่งสีขาว ผมที่เคยดำขลับถูกเปลี่ยนสีกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนแผ่สยายถึงกลางหลังดัดลอนงดงามดวงหน้าแม้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางหลากสี ทว่ากลับทวีคูณความงดงามจนเขาตาพร่า ริมฝีปากสีกลีบบัวขยับคลี่ออกทีละน้อยจนกว้างเป็นยิ้มสดใสเห็นไรฟันนัยน์ตาสีนิลทอแสงเพ่งมองไม่คลาดสายตา ส่องตามติดทุกฝีก้าวยามเธอจดเท้าเล็กงดงามในรองเท้าส้นสูงสีชมพู สีเดียวกับชุดที่สวม ในมือคือลูกโป่งสองลูกสีเงินและทอง ผูกข้อมือไว้ทั้งสองข้าง เวลาน้องแกว่งแขนมันก็ขยับไหวลอยตามพริ้วราวต้องการหลอกล่อให้คนดูอย่างเขาและอีกมากมายจับจ้องแต่เธอเป็นตาเดียวแผงอกกระเพื่อมสูดลมหายใจแล้วรีบซุกมือเข้าในกระเป๋ากางเกง เวลาห้าปีทำให้เทียนหอมดูเปลี่ยนแปลงมากจนเขาประหลาดใจ จากเด็กสาวใสซื่อสวยอย่างเด็กต
สุดแสนร้าย 27 ปลอบประโลม
27 ปลอบประโลม“หอมกำลังพูดคำหยาบ”เทียนหอมสะอึกเล็กน้อย เธอเบือนหน้าออกไปอีกทาง ยกมือปาดหางตาเพราะหยาดน้ำรื้นขึ้นอีกแล้วอย่างน่าโมโห เขาทำให้เธอสติหลุด“พี่ว่า พวกน้องกลับไปคุยที่บ้านดีไหม หรือไม่ พวกพี่ขอออกไปก่อน” พี่ซีว่าพลางขยับตัวยุกยิก มือไม้บิดไปมา“หนูขอโทษค่ะพี่ซี เดี๋ยวหนูไปเองค่ะ หลบไปพี่แสน หนูจะกลับแล้ว”สุดแสนเบี่ยงตัวออกเว้นช่องว่างให้เทียนหอมเดินผ่าน“เดี๋ยวหอม ดอกไม้ อือออ พะ พี่ซะ ซี อืออ” เสียงลิลลี่ขาดหายเพราะมือนุ่มนิ่มพี่ซีปิดปาก แต่ไม่ทันเสียแล้ว“ดอกไม้อะไร” คิ้วเข้มข้างซ้ายสุดแสนยกสูง“ไม่มีอะไรครับ ไปกันได้เลยครับ”“ดอกไม้ของหอมเอง” เทียนหอมเดินกลับเข้าไปอีกครั้งแล้วหยิบดอกไม้ช่อใหญ่ออกมา ยกยิ้ม “คุณคิมรู้ใจหอมเสมอจริงไหมคะพี่ซี ดูสิงานเล็ก ๆ ยังส่งดอกไม้มาให้”สุดแสนก้มลงหรี่ตามองดอกไม้ช่องาม ดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ จึงดึงการ์ดออกมาอ่าน“ดินเนอร์? ฝันไปเถอะ” เขาฉีกการ์ดออกเป็นสี่ส่วนแล้วโยนทิ้ง ดึงดอกไม้ออกมาจากเทียนหอมแล้วปาลงพื้น “แอบตีท้ายครัวคนอื่น อย่าให้เจอหน้านะ จะต่อยให้หน้าหงาย!!”“อุ้ย!”น้ำเสียงดุดันกระแทกเสียง ทำให้พี่ซีถึงกับเผลอยกมือปิดตาตัวเอง ล
สุดแสนร้าย 28 NC
28 NCเทียนหอมสบตาสีนิลวาวแสงแห่งแรงปรารถนา เขาไม่มีทางยอมหยุดแน่ เธอรู้จักสุดแสนดี เขาเป็นพวกเลือดร้อน เอาแต่ใจ และถ้าลองต้องการทำสิ่งใดต้องเอาให้ได้เธอเอี้ยวหน้าไปมองกระจกติดฟิล์มที่กั้นระหว่างคนขับและผู้โดยสาร สุดแสนดันหน้าเธอกลับมา“ลุงพรตไม่รู้หรอก เราไม่ได้ใช้แรง รถไม่กระเทือนแม้แต่น้อย นิดเดียวก็ไม่”“แต่ว่า ...”เทียนหอมพูดไม่ได้อีกเมื่อสุดแสนประกบปากลง ขยับเปิดแล้วสอดลิ้นกวาดไล้อีกครั้ง มือโรมรันกับชุดชั้นในข้างใน ดึงลงพ้นเนินทรวงเพื่อกอบกุมโกยขึ้น“นมใหญ่ขึ้นด้วย ล้นมือพี่ไปหมด นุ่มนิ่ม” พูดจบปิดปากเธอต่อเพื่อไม่ให้มีเวลาได้ยั้งคิดประคองเต้างามกลมกลึงคลึงเคล้น ตามติดแนบชิดจนเธอสัมผัสแรงเต้นของหัวใจตรงอกซ้ายสุดแสนยอมปล่อยปากเธอแล้วเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ แล้วซุกหน้าลงซอกคอดูดเนื้อใกล้แอ่งชีพจร“ปลดเปลื้องพี่ หอมคนดี เอาเจ้าแสนร้ายออกมา”“หนู หนูมองไม่เห็น”“ทำไมต้องมองด้วย ใช้มือสิ”“มันถอดยาก เข็มขัดเนี่ย”สุดแสนหัวเราะออกมาตรงซอกคอ แล้วเป็นฝ่ายลงมือทำเสียเองด้วยการถอดเข็มขัดแบรนด์หรูกระชากออก เธอได้ยินเสียงรูดซิปแต่ไม่กล้าก้มลงมอง ห้าปีแล้วที่เธอไม่เคยได้จับต
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
Latest chapter
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
