30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย

30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย

“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”

ตุบ ตุบ ตุบ

สุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า

“พี่แสน”

เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด

“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวที

สุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป

“พี่ส้ม”

“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”

คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่

“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”

ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว

“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”

“หึงอะไร!”

สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจะยกเชือกคาดเวทีโยนตัวลงมาตรงหน้าเทียนหอม

“โตแล้วทำไมถึงมาที่สนามซ้อม”

“ตอนพี่ไม่อยู่ ส้มก็มาเรื่อย ๆ ไม่เห็นเป็นอะไร”

สุดแสนออกเดินนำไปยังเก้าอี้วางขวดน้ำ “แต่ตอนนี้มาไม่ได้” กำลังเอื้อมมือหยิบขวดน้ำพลันเทียนหอมยื่นอีกขวดที่อยู่ในมือมาให้

“หนูเอาน้ำกับผ้าเย็นมาให้”

เขาหลุบตาลงมองของในมือนุ่ม “มีอะไร” ปากพูดถามแต่รับขวดน้ำมาแล้วยกดื่ม ลอบอมยิ้ม รู้สึกว่าน้ำเย็นมันชื่นใจผิดไปจากทุกครั้ง

“พี่หิวหรือยัง”

“ยัง” สุดแสนแสร้งทำเสียงห้วนเอียงหน้าไปทางอื่น

“หนูเช็ดหน้าให้นะ” เทียนหอมไม่รอให้สุดแสนปฏิเสธ เธอพาร่างระหงไปใกล้ยืดลำแขนขึ้นเข้าหาใบหน้าแกร่ง

“โอ๊ย....อิจฉาพี่เสือ”

“ใช่ ๆ โคตรอิจฉาเลย ตาร้อนแล้วเนี่ย”

สุดแสนรีบจับมือเทียนหอมไว้แล้วส่งสายตาดุให้เด็กในค่ายจนกระทั่งมองเห็นชานนท์ที่ยังยืนอยู่บนเวที เท้าฝ่ามือกับเชือกรัดมองลงมา

“มึงจะยังซ้อมไหมไอ้แสน”

“ไม่มีอารมณ์แล้ว” สุดแสนตอบไปอย่างนั้นไม่ทันได้คิดแต่เรียกเสียงโห่ฮาขึ้นอีกครั้ง

“พี่แสน ถ้าพี่ไม่มีอารมณ์บอกผมนะ ผมมีตลอดเวลาเลย ฮะ ฮ่า”

เขากวาดตามองหาต้นเสียงจนพบบิ๊กบอย ฉายาวงการมวย อายุไม่มากยี่สิบต้น ๆ ทำหน้าล้อเลียนเลิกคิ้วใส่ ทั้งยังมองไปที่เทียนหอมด้วยสายตาลามก จึงเค้นเสียงใส่เพื่อน

“ชานนท์ มึงคุมเด็กมึงให้ดี กูไม่อยากลงมือ”

“โธ่...พี่แสน ลงเลยก็ได้ แต่ลงอย่างเดียวไม่ได้นะ พนันกันนิด ๆ หน่อย ๆ” บิ๊กบอยหุ่นล่ำใหญ่กว่าสุดแสน เพียงแต่ไม่สูงเท่า เดินกร่างออกมาจากมุม

เทียนหอมไม่ค่อยได้เจอบิ๊กบอยเท่าไร พอมาเห็นอีกครั้งในคราวนี้จึงตกใจไม่น้อย รูปร่างเขาเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก จึงสะกิดข้อมือสุดแสน

“พี่แสน หอมว่าอย่าดีกว่า ขึ้นบ้านกัน”

“กลัวอะไรหอม แค่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม”

“แต่...เจ้าบิ๊กบอยมันกำลังจะชิงแชมป์เดือนหน้าแล้วนะพี่แสน ถ้าขืนต่อยกับมัน พ่อครูรู้เข้าคงไม่ดีล่ะมั้ง” เธอกระซิบเสียงอ่อยลง

“พี่แสนไม่กล้าเหรอ หรือว่ากลัวน้องส้มจนหดหมดแล้ว”

บิ๊กบอยเองคันไม้คันมือมานาน เขาเฝ้ามองคู่นี้ตั้งแต่เทียนหอมยังมัธยม จนสุดแสนไปเรียนต่อ เธอก็ไม่ค่อยมาที่สนามซ้อมอีกเลยกระทั่งวันนี้ ทั้งกลายเป็นนางแบบดังสวยมากขึ้นกว่าเดิมจนหัวใจของมันคันยุบยิบ

ถ้าแพ้ก็แค่เจ็บตัว แต่ถ้าชนะอาจได้ทั้งตัว ได้ทั้งใจคนสวยมาครอง

ความคิดตื้นเขินของบิ๊กบอยคงแสดงออกมาทางสีหน้า ยิ่งทำให้เทียนหอมขนลุกด้วยความขยะแขยง ดึงมือสุดแสนทันที แต่คนอย่างเขาไม่ชอบให้ใครมาหยาม อีกอย่างต้องการสอนบทเรียนให้ไอ้บิ๊กบอยเสียหน่อย

“ไอ้นนท์ มึงเตรียมหาคนขึ้นต่อยแทนมันได้เลย”

“ไอ้ห่าแสน ถ้าพ่อครูรู้เรื่องมีหวังโดนเฆี่ยนแน่ อีกสองอาทิตย์มีแข่งรวมค่ายด้วย เฮียเสือเอาตายแน่”

สุดแสนดึงมือออกจากแรงดึงของเทียนหอม ตรงขึ้นเวที

“สวมนวม ไอ้บิ๊กบอย มึงหาผู้ช่วยมา”

สุดแสนถอดเสื้อกล้ามโยนไปให้เทียนหอมด้านล่างแล้วให้ชานนท์ช่วยสวมนวม ตาเพ่งมองเด็กในค่ายคนใหม่ที่เขาไม่รู้จัก แต่นั่นไม่สำคัญเพราะสมาธิกำลังจดจ่อถึงวิธีเอาให้ไอ้บิ๊กบอยน่วมแทนชนะน็อค

“มึงไอ้แสน บิ๊กบอยมันถนัดชกต่ำ มึงตัวสูงกว่าต้องตั้งการ์ดรับให้ดี”

เขาชำเลืองมองร่างล้ำบึกหนาอย่างนักมวย ผูกนวมเสร็จเรียบร้อยแล้วกำลังวอร์มอัพอยู่ที่อีกมุมหนึ่ง

“กูแค่กำลังคิดว่า ทำยังไงให้มันน่วมคามือกู”

ชานนท์ตบไหล่เพื่อนเมื่อสวมนวมให้เรียบร้อย แล้วเดินไปกลางเวทีกวักมือเรียกคนทั้งคู่มาตรงกลาง

“กติกามวยสากลทั่วไป ชกสามยกพอ ชนะหนึ่งในสาม”

“ใครจะนับคะแนน” บิ๊กบอยถามขึ้นทันที

“ไม่มีคะแนน ดูสภาพเอา ถ้าพวกมึงอยากจะฟัดกันก็เอาให้เต็มที่ ยกเว้นทำผิดกติกา”

สุดแสนเกือบหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของบิ๊กบอย ถ้าอยากโดนนักเดี๋ยวได้เจอดี

“แต่ว่า...”

เกร้ง!!

บิ๊กบอยจะเอ่ยทักแต่ชานนท์ตัดบทสะบัดมือเป็นสัญญาณเริ่มการชก คนข้างล่างเวทีเคาะระฆังทันทีเช่นกัน นักมวยในค่ายร่วมยี่สิบไม่ได้เจอเหตุการณ์น่าสนุกเช่นนี้มานาน จึงต่างมุงดูพร้อมเชียร์ลั่นสนามอย่างที่ไม่มีใครยอมให้ใคร

เทียนหอมพาร่างระหงชิดขอบเวที ยกผ้าขนหนูผืนเล็กปิดตาหวาดเสียว

บิ๊กบอยเป็นถึงว่าที่แชมป์โลก ค่าย ส อรุณตั้งความหวังกับนักมวยคนนี้มาก ทั้งบิ๊กบอยเองก็เป็นก้นหม้อค่ายมวยมาแต่เด็ก เข้ามาตั้งแต่เก้าขวบ พ่อแม่ตายายพามาฝากถึงที่เพราะฐานะยากจน จึงทำให้เขามุมานะจนกระทั่งขึ้นมาเป็นตัวแทนค่ายได้อย่างภาคภูมิ

เธอมองสุดแสน รูปร่างสูงใหญ่ก็จริง แต่เพราะไม่ใช่นักมวยฉะนั้นความสูงจึงเป็นปัญหาเมื่อชกกับคนร่างเตี้ยกว่า ยิ่งบิ๊กบอยถนัดชกต่ำยิ่งทำให้สุดแสนแสนเปรียบ

ทว่า...เธออาจคิดผิด