เข้าสู่ระบบแชร์
19 สวมหน้ากาก
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:06:2019 สวมหน้ากาก
กรี๊ดดดด ฮ่ะ ฮ่า...
“เชอรี่ขอปิดไฟรอบสระน้ำนะคะแล้วแจกหน้ากาก”
สุดแสนได้ยินแล้วค่อยยิ้ม “ดีเหมือนกัน มองไม่เห็นว่าใครเป็นใครน่าสนุก”
สุดแสนนอนตะแคงเท้าฝ่ามือยันศีรษะ มองสาวพริตตี้เดินแจกหน้ากากครึ่งท่อนแบบเดียวกันด้วยความตื่นเต้น จนเขาเผลอยิ้มออกมา แล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ ไม่นานไฟในสระก็ถูกปิดลง คงเหลือเพียงเสียงเพลงเร้าใจ เงามืดของคนในงานเลี้ยงร่วมเกือบห้าสิบชีวิต จะใครที่ไหนมากันเยอะขนาดนี้ ก็พวกเด็กในค่ายมวยของพ่อ ตอนนี้รอบสระส่งเสียงทั้งร้องทั้งเต้นกันครึกครื้น
“มึงไม่สวมหน้ากากว่ะ”
“ไม่ว่ะ จะสวมทำไมไอ้นนท์ ถึงสวมไปก็ดูออกอยู่ดีว่าใครเป็นใคร”
“มึงก็ร่วมสนุกกับสาว ๆ สักหน่อยจะเป็นไร ให้มันตื่นเต้น อย่างกูนี่”
สุดแสนหันมองเห็นแต่เงามืด ๆ ทว่ายังพอมองออกว่าใครเป็นใคร พ่นลมหายใจพรืด - - ตื่นเต้นยังไง ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าเป็นใคร
เขาได้แต่คิดแล้วนอนสูบบุหรี่ต่อ อกหนั่นแน่นกล้ามเนื้ออย่างนักกีฬาในค่ายมวยพองขยายยามสูดเอาควันพิษเข้าปอด แล้วพ่นออกเป็นควันขาวลอยคว้างบนอากาศ ขยับลุกขึ้นนั่ง
“จะไปไหน” ชานนท์ถามทันที
“ไปเยี่ยว จะไปช่วยจับให้กูไหมล่ะ”
“ไอ้เหี้ย ไปเถอะ”
สุดแสนขยับริมฝีปากคลี่ยิ้มกวนส้นเท้าเพื่อนสนิท เขาในช่วงวัยนี้กำลังแผ่รังสีแห่งฮอร์โมนเพศ กรุ่นกลิ่นฟีโรโมนจนสาว ๆ ในงานมองตาปรอย
สุดแสนเดินอ้อยสร้อยค่อยวางเท้าทีละข้างสง่างามอย่างกับเต้นฟุตเวิร์คมวยสากล แกว่งสะโพกจนบรรดาพริตตี้มองน้ำลายไหล ใครกันจะเป้นผู้โชคดีได้เด็ดคุณสุดแสนในคืนนี้
ซี้ด...ฟู่...
เขาพาร่างสูงใหญ่ดั่งนักกีฬาเพราะโดนพ่อครูสถิต หรือพ่อแท้ ๆ ของตัวเองบังคับให้ต้องฝึกซ้อมพร้อมพวกลูก ๆ ในค่าย - - ขนาดไอ้แดง หมาพันทางสีน้ำตาลแดงปากมอมยังเรียก ลู้กกก
จัดการธุระเสร็จสรรพล้างมือเดินออกมาจากห้องน้ำในชั้นล่างของบ้านไม้หลังงาม พลันไฟดับ
พรึบ!!
เฮ้ย! อะไรว่ะ
เกิดอะไรขึ้น
แต่ก็ดีว่ะ สนุกดี มืด ฮ่า ฮ่า ฮ่า
สุดแสนยกยิ้มทันทีเมื่อได้ยินเสียงเซ็งแซ่แต่ประเดี๋ยวกลายเป็นเสียงกรี๊ดกร๊าด คงเพราะยิ่งมืดยิ่งสนุก จะจับจะนัวขนาดไหนไม่ต้องอายใคร
เขายกโทรศัพท์ส่องทางเดินกระทั่งมองเห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง สวมชุดรัดรูปสีดำเปลือยแผ่นหลัง ผมยาวประบ่า สูงระหงกว่าผู้หญิงทั่วไป คิ้วเข้มเริ่มขมวดเป็นปมทีละน้อยจนยุ่งเหยิง ขยับร่างเดินไปใกล้
“น้องยืนทำอะไรมืด ๆ เดินตามผมมาแล้วกันเดินดี ๆ ระวังจะตกน้ำ”
สุดแสนเดินเข้าไปถือโอกาสจูงมือเธอให้ออกเดินไปด้วยกัน รู้สึกได้เลยว่าเธอสะดุ้งสุดตัว
“ตกใจอะไรกันครับ ไม่เคยโดนผู้ชายจับมือเหรอไง ชื่ออะไรครับ”
เขายังโจมตีต่อด้วยการกึ่งจูงกึ่งลากเพราะจู่ ๆ ร่างของผู้หญิงคนนี้ก็ขืนตัวไม่ยอมเดินตาม
“อ้าว ถามยังไม่ตอบอีก”
เทียนหอมเบี่ยงตัวหนีมือปลาหมึกของสุดแสน เขาโอบรัดเหนียวหนึบลากเธอไปด้วยกันจนถึงที่นอนอาบแดดแล้วดันไหล่เธอนั่งลง
“ดื่มอะไรไหม”
เทียนหอมไม่กล้าแม้แต่เปล่งเสียงเลยทำเพียงพยักหน้า แล้วรับแก้วเหล้าผสมโค้กมาถือไว้
“ใครกันคะคุณแสน”
เชอรี่พอเห็นสาวสวยอีกคนสวมหน้ากาก หุ่นดีกว่าเธอ แล้วยังผิวขาวดั่งนีออนจึงค่อนข้างแปลกใจ ทั้งอิจฉาที่ตอนนี้ม้านั่งข้างสุดแสนไม่ว่างแล้ว เป็นผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้จับจอง
“ไม่รู้เหมือนกัน ถามชื่อก็ไม่ตอบ”
“มั่วมางานหรือเปล่าเนี่ย”
“คงไม่หรอกเชอรี่ รั้วบ้านปิดแน่นหนา คงมาพร้อมพวกเด็กในค่าย ว่าแต่ทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน”
ชานนท์พูดแทรก ทำท่ายกมือจะดึงหน้ากากออกแต่สุดแสนจับข้อมือเพื่อนไว้
“ให้ใส่ไว้แบบนี้แหล่ะ ตื่นเต้นดี ใช่ไหมครับน้อง”
เทียนหอมสะดุ้งโหย่ง รู้สึกถึงฝ่ามือหยาบอุ่นร้อนสอดเข้าในชุดด้านหลังเลื่อนลึกจนถึงเอวเล็กแล้วกำขยำ สุดแสนขยับจนร่างแนบชิดซุกหน้าเข้าซอกคอ เธอรีบยกเหล้าขึ้นดื่มทันที
อึก ๆ ๆ
“โอ้โฮ้...ดื่มเร็วแบบนี้ระวังเมานะครับ หรือว่าน้องคอแข็ง ถ้างั้นชนกับพี่อีกแก้วนะครับ”
สุดแสนคว้าแก้วเหล้าออกจากมือเธอส่งแก้วให้ชานนท์ชงเพิ่ม แล้วส่งคืน
เทียนหอมอยากจะพูดแต่ก็กลัวโดนจับได้ จึงนั่งนิ่งเงียบรับแก้วเหล้า เพ่งมองน้ำสีอำพัน ตวัดหางตามองหน้าคมสันที่ดูเหมือนใกล้เข้ามาอีก ตั้งท่าลุกออกแต่มือกาวบีบเอวเธอจนเจ็บ อีกมือเริ่มจับหัวเข่าจึงรีบตะครุบคว้าไว้ก่อนที่เขาจะล้วงลึกขึ้นมากไปกว่านี้
“ทำไมล่ะครับ ทุกคนที่มางานนี้ล้วนเป้าหมายเดียวกัน...สนุก ไร้ขอบเขตจริงไหม”
เกร้ง!!
เทียนหอมรีบชนแก้วเบี่ยงเบนความสนใจ ยกดื่มจนกระทั่งครึ่งแก้ว สุดแสนถึงรีบจับข้อมือยั้งไว้
“อย่าดื่มเร็วนัก เดี๋ยวจะเมาแล้วพลาดตอนสำคัญ”
แม้ว่าไฟดับจนมืดทั่วบริเวณบ้าน แต่เธอยังเห็นนัยน์ตาสีนิลวันนี้ดูขี้เล่นเป็นกันเองไม่เหมือนทุกวัน หรือว่านี่คือตัวจริงของสุดแสน แพรวพราว เจ้าเล่ห์ เสือผู้หญิง
“ไอ้แสน มึงก็อย่าทำน้องหมดสนุก มาครับ ไอ้แสนไม่ให้ดื่ม พี่นนท์คนนี้จะดื่มเป็นเพื่อนน้องเอง ชนครับ”
“ไอ้นนท์!”
“จะเสียงเข้มทำไมกัน ยกเลยครับ”
ชานนท์คะยั้นคะยอดันแก้วเหล้าให้เทียนหอมยกขึ้นดื่มอีกครั้งจนหมดแล้ว แล้วรับไปชงอีกแก้ว
“พี่ชื่อนนท์นะครับ น้องชื่ออะไร บอกใบ้สักหน่อยสิครับ” ชานนท์ดึงมือสุดแสนออกจากเอวเล็ก “ถ้าน้องอยากเล่นเกมทายชื่อ งั้นพี่ขอเรียกน้องว่า ... น้องเลิฟ ดีไหม ไปทางโน้นดีกว่าอย่านั่งใกล้ไอ้แสนเลยครับ มันเป็นคนขี้หวงของ”
ขานนท์ไม่รอให้สุดแสนรั้งร่างระหงไว้ได้อีก จับข้อแขนเทียนหอมดึงให้ลุกพาออกเดินไปทางลานอีกด้าน ที่ซึ่งทุกคนกำลังเต้นรำสนุกสนาน พอออกห่างจากระยะที่สุดแสนจะได้ยิน ชานนนท์รีบพูดโพล่งขึ้นทันที
“พี่ไม่คิดว่าน้องส้มจะแต่งตัวแบบนี้”
“พี่นนท์! จำส้มได้”
“โธ่! จำได้สิ แต่แกล้งอำไอ้แสนมัน ไม่รู้ว่ามันจำได้หรือเปล่า”
“พี่แสนจำไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าจำได้มีหวังตะเพิดส้มกลับขึ้นบ้านไปแล้ว”
“ไม่แน่..อยู่ให้ห่างมันไว้ดีกว่า มาชนอีกแก้วแล้วไปสนุก ไม่ต้องสนใจไอ้แสน”
“ค่ะ”
เทียนหอมคลี่ยิ้มคลายใจชนแก้วแล้วจึงเต้นอย่างเด็กวัยรุ่นทั่วไปในงาน สำหรับเธอมันไม่ได้ยั่วยวนหรือเซ็กซี่แม้แต่น้อย แต่ด้วยรูปร่างสูงระหงอวบอิ่ม และผิวที่ขาวจัด ทำให้กลายเป็นจุดเด่นได้ไม่ยาก แม้ว่าทุกอย่างมืดสนิทและทุกคนมองไม่ออกว่าเธอเป็นใคร
เสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือของใครสักคนในงานยังคงเล่นเพลงอาร์แอนด์บีทันสมัย เรียกเหงื่อชื้นแผ่นหลังได้ไม่น้อย
รอยยิ้มบนใบหน้ายังค้างแต้มสดใส มองชานนท์ที่ตอนนี้สนุกยั่วอยู่กับพริตตี้สาว เทียนหอมยกมือปาดเหงื่อเดินไปสะกิดไหล่
“พี่นนท์ หนูจะขึ้นบ้านแล้ว เหนื่อย มึนนิดหน่อยด้วย ไม่ทันได้กินข้าวเย็น พิษเหล้าคงทำให้หนูเมาเร็ว”
“อ้าว งั้นก็หาอะไรกินก่อนขึ้นไปสิ”
“เดี๋ยวรอไฟมาก่อนหนูค่อยย่องลงมาที่ครัวดีกว่า พี่สนุกไปเถอะไม่ต้องไปส่งหนูนะ”
“เดินระวัง ๆ นะ ทางยิ่งมืด”
“ค่ะ รับทราบ”
เธอส่งยิ้มโบกมือให้ชานนท์แล้วเดินเลี่ยงไปอีกทางอ้อมสระสักหน่อย หางตายังเห็นแสงไฟจากปลายมวนบุหรี่และกลุ่มควัน จึงค่อยสบายใจเดินลัดพุ่มไม้ข้างสระว่ายน้ำ กำลังเตรียมขึ้นบันไดทางด้านหลังบ้าน
“น้องจะไปไหนครับ”
เสียงทุ้มด้านหลังทำเธอสะดุ้งเฮือกสุดตัวจนเกือบหล่นบันได เอี้ยวตัวกลับไปพบว่าสุดแสนเดินขึ้นบันไดมาแล้ว - - ทำไมมาเร็วจัง
“เออ...” เธอพูดไม่ออก กลัวเขาจำเสียงได้
“ไปเข้าห้องน้ำหรือเปล่า”
เทียนหอมรีบพยักหน้ารับตามน้ำ
“งั้นเดี๋ยวพี่พาไปครับ”
หมับ!!
เทียนหอมก้มมองมือสุดแสน จับต้นแขนเธอบีบแน่น คิ้วเรียวเริ่มขมวดเงยจ้องหน้า แต่สุดแสนยังคงมีรอยยิ้มธรรมดา - - พี่แสนอาจไม่ตั้งใจ
ร่างระหงเดินแทบตัวปลิวตามแรงดึงของสุดแสนร่างใหญ่โตกว่ามากขึ้นบันไดเรือนไทย เดินตัดชานเรือนตรงกลาง
“ถ้าเลี้ยวซ้ายจะเป็นห้องพ่อครูกับแม่ ป่านนี้คงหลับแล้ว พ่อครูเป็นพวกหลับเร็ว หลับลึก แผ่นดินไหวยังไม่ตื่น ฮึ เกิดอะไรขึ้นในบ้านไม่รับรู้ ขอนอนก่อนไว้ว่ากันพรุ่งนี้เช้า”
เทียนหอมนิ่วหน้า อ้าปากอยากเถียงแต่หุบลงได้ทัน
“ส่วนทางนี้เลี้ยวขวา เดินเร็ว ๆ สิครับ พี่อยากถึงห้องจะแย่แล้ว”
พูดแบบนี้หมายความว่าอะไร
“นี่ห้องเฮียเสือ ดูจากแสงไฟยังไม่นอน อืม..เราคงต้องเบาหน่อย”
เทียนหอมยื้อตัวส่ายหน้า เริ่มเข้าใจความหมายของสุดแสนแล้ว แต่เธอจะบอกว่าไม่ใช่พริตตี้ที่จ้างมาก็ไม่กล้าพูด จึงเอื้อมมือตั้งใจตบลงบานประตูห้องเฮียเสือ พลันถูกคว้ากลับมา
“น้องจะเรียกเฮียเสือมาด้วยทำไม หรือว่า...ชอบแบบทรีซั่ม” สุดแสนโอบเอวเล็กทันควันลากเข้าห้องตัวเอง “แค่พี่ก็พอแล้ว น้องอาจรับไม่ไหว”
“มะ ไม่ได้นะ อื้ออ”
คลิก... พลั่ก... ตุบ...
เพียงร่างระหงถูกดึงเข้ามาในห้องนอน เทียนหอมพลันถูกผลักเบียดจนแผ่นหลังบอบบางกระแทกประตู ดวงหน้าหวานแหงนเงยมองสุดแสนที่บัดนี้ก้มลงหลุบตามองอย่างชายที่สูงกว่ามากเกือบหนึ่งไม้บรรทัด
กริ๊ก..
บทที่เกี่ยวข้อง
สุดแสนร้าย 20 18+
20 18+กริ๊ก..เสียงกดล็อคลงกลอนยิ่งพาให้ขนอ่อนทั่วร่างเธอลุกชัน ยกมือยันบ่าหนากำยำไว้กำเสื้อยืดสีดำแน่น ใช้ทั้งข้อศอกบังหน้าอกไปด้วยยามเขาค่อยเคลื่อนใบหน้าลงเข้าหา“พะ พะ”เธอเกือบหลุดเอ่ยชื่อออกมา เอนกายแนบประตูไร้ทางหนี สุดแสนเท้าข้อศอกลงบานประตูกักร่างเธอไว้ตรงกลาง ขยับริมฝีปากใกล้จนลมหายใจอุ่นเป่ารดปลายจมูก“ใส่หน้ากากแบบนี้ก็ดีนะ มันตื่นเต้นดี”น้ำเสียงพี่ชายคืนนี้ฟังดูแหบผิดไปจากปกติ ท่ามกลางความมืดมิดของรัตติกาลคืนเดือนมืด ทุกสิ่งล้วนเป็นสีเทาเข้มจนเกือบดำ ยกเว้นรอยแยกบนริมฝีปากหนาด้านบนที่เผยอออกเล็กน้อยจนเธอมองเห็นไรฟัน - - พี่แสน กำลังจะจูบ ทำไงดีดวงตากลมโตล่อกแล่กคลายมือเล็กออกจากเสื้อของสุดแสน บิดแขนไปด้านหลังหมุนลูกบิดประตูหมับ!!“น้องรีบเหรอครับ คืนนี้พี่ไม่รีบนะ เราจะทำความรู้จักกันถึงเช้าเลย”สุดแสนคว้าข้อมือเล็กจับไพล่หลังทันทีทำให้ร่างระหงแอ่นโค้งมาด้านหน้าจนทรวงอกอวบกระแทกอกแกร่ง รู้สึกถึงแผงอกกระเพื่อมหัวเราะ“นมใหญ่เหมือนกันนะเรา”ฟี๊ดดดเสียงรูดซิปชุดรัดรูปเกิดขึ้นพร้อมกับที่หน้าคมสันโน้มต่ำลง เธอรีบใช้อีกมือที่ว่างอยู่ปิดปากไว้“ไม่ได้”น้ำเสียงอู้อี้ลอดฝ่ามื
สุดแสนร้าย 21 NC
21 NCเทียนหอมนอนระทวยกลางเตียง เอียงหน้ามองร่างสูงใหญ่เคลื่อนร่างลงไปยืน แล้วถอดเสื้อยืดโยนทิ้ง มือปลดเข็มขัดแบรนด์หรูเส้นโปรด เธอมองลำแขนซ้ายข้างที่เต็มไปด้วยรอยสักมากมายยาวตั้งแต่ข้อมือผ่านหัวไหล่จนถึงแผงอกข้างซ้าย แล้วอมยิ้มวันที่พ่อครูสถิตคุณเห็นครั้งแรก สุดแสนถึงกับโดนเฆี่ยนไปหลายไม้ โดนยึดบัตรเครดิตหลายเดือน แต่เขาบอกว่ามันคุ้มค่า“ยิ้มอะไรคนดี”เธอยกมือปิดปากแล้วส่ายหน้าพลิกตัวตะแคงคว้าผ้าห่มมาปิดร่างเปลือยแต่โดนมือดีกระชากออก“ปิดทำไมกัน กำลังมองเพลิน ๆ รอเดี๋ยวนะ พี่หยิบถุงยางก่อน”เทียนหอมทะลึ่งตัวลุกนั่งทันที ‘ถุงยาง’ ดูเหมือนว่าคำนี้จะเรียกสติเธอกลับคืนมาจากมนต์ขลังพิศวาส ดวงตาหวานกวาดตามองร่างหนั่นแน่นมัดกล้ามอย่างนักกีฬา ทุกส่วนสัดของเขาเปี่ยมด้วยกล้ามใหญ่หนา ที่เธอเห็นจนชินตา แต่ที่สะดุดตาเป็นพิเศษอวัยวะที่เธอไม่เคยเห็น อวบอ้วนใหญ่ยาว “ไม่นะ”เรียวขาวาดลงเตียงขยับจะลุกขึ้นพลันโดนสุดแสนคว้าเอวไว้เสียก่อนแล้วโยนลงกลางเตียงเหมือนเดิม“น้องจะรีบไปไหนกันครับ พี่เจอถุงยางแล้ว”“คะ คือ”หุ่นนักกีฬาคร่อมเธอไว้โน้มหน้าลงจูบอีกครั้ง เรียกอารมณ์พิศวาสให้กลับคืนมา สอดลิ้นกวาดไล
สุดแสนร้าย 22 NC
22 NCเทียนหอมพยักหน้าเอียงอาย แล้วพลันหน้าเหวอเมื่อเขาลุกขึ้นนั่งทันที กระเถิบร่างเธอขึ้นไปนอนบนหมอน แล้วดึงหมอนอีกใบมารองใต้สะโพกเธอจนลอยสูงสุดแสนยืนด้วยขาข้างหนึ่งบนพื้น อีกข้างคุกเข่าบนเตียง จับข้อเท้าเล็กไว้ยกขึ้นแล้วสอดใส่อีกครั้งกระแทกจนมิดตับ อืมมมเขาแหงนศีรษะกลั้นหายใจจากการอาการเสียววาบขณะสอดท่อนเนื้อเข้าโพรงรักนุ่มแสนแคบ ฝังมิดลำแล้วบด“งั้นเบสิกก่อนนะครับ พี่กลัวว่าครั้งแรกน้องจะเจ็บเกินไป”เบสิก? เทียนหอมตาวาว จากนั้นร่างระหงของเธอก็ถูกของแข็งกระแทกกระทั้นเข้าใส่โถมจนสุดแรงตาเบิกกว้างรีบคว้าหมอนข้างตัวไว้เป็นหลัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพนักหัวเตียง ตาพร่าเลือนเสียววาบวูบทันทีลำยาวแสนร้ายในร่างเธอทั้งรูดผ่านจุดกระสัน ทั้งสอดเสียบใส่ตอกลงร่องรักอย่างเมามันพั่บ พั่บ พั่บ“พะ พี่แสน อืออ”“ดีไหมครับ อย่างที่พี่ชอบ”เขาจับข้อเท้าเธอถ่างออกกว้าง คุกเข่าโหมแรงโจนจ้วงเข้าสู่เนินสวาท ศีรษะของเทียนหอมพลันกระแทกโดนหัวเตียงจนสุดแสนเผลอหัวเราะในลำคอ ลากร่างระหงลงพ้นเพียงนิดเดียว แต่ทำให้ร่องเนื้อนุ่มเข้าใกล้ลำใหญ่มากยิ่งขึ้นพรึ่บ!!เทียนหอมกะพริบตาถี่ก่อนจะตกใจหน้าซีดเมื่อจู่ ๆ แสงไฟ
สุดแสนร้าย 23 ไม่ทำวันนี้ วันหน้าก็ทำอยู่ดี
23 ไม่ทำวันนี้ วันหน้าก็ทำอยู่ดีฮู ฮา ฮู ฮาเทียนหอมสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงคนในค่ายมวยออกกำลังกายยามเช้าตามปกติ ไม่ต้องดูนาฬิกาเธอรู้ได้ทันทีว่าห้านาฬิกา ย่ำรุ่งเช้าวันใหม่ร่างระหงพลิกตัวออกห่างยกท่อนแขนใหญ่ออกจากทรวงอกที่ยังกอบกุมไว้อย่างหวงแหนเอียงหน้าไปมองสุดแสนที่นอนตะแคงข้างหันมา ดวงตาปิดสนิท ลมหายใจอ่อนเบาสม่ำเสมอเธอวาดขาลงจากเตียงลุกขึ้นฟุบ….ตุบ...ขาอ่อนยวบยาบจนล้มเผละลงพื้นทันที ใช้มือยันฟูกไว้พยุงตัวขึ้นนั่งก่อนจะค่อยลุกขึ้นใหม่ฟุบ...เทียนหอมเม้มปาก สะบัดหน้ากลับไปมองอาฆาตแล้วคลานเข่าไปยังชุดที่ถอดทิ้งไว้ นั่งสวมกับพื้นทุลักทุเล บ่นอุบในใจ ก่อนจะคลานไปยังประตูห้องนอน ดึงร่างเธอขึ้นแล้วรูดซิป จับหน้ากากยังอยู่ดีจึงเปิดประตูห้องแอ๊ด..คลิก..ฟู่“น้องส้ม ทำอะไรน่ะ”เทียนหอมสะดุ้งโหย่งสุดตัวมองเฮียเสือที่เตรียมตัวออกไปยังค่ายมวยแต่เช้าเป็นปกติทุกวันเช่นกัน“ฮะ เฮียเสือ ระ รู้ได้ไงว่าเป็นส้ม”“ทำไมถึงไม่รู้ล่ะ แล้วนี่ เรากับไอ้แสน...”เทียนหอมรีบตรงดิ่งไปหาเฮียเสือทันทีเอามือปิดปาก“เฮียเสืออย่าพูดดังไปนะคะ พี่แสนเขาไม่รู้เรื่อง”“ไม่รู้เรื่องอะไร ทำเอาเฮียไม่ได้นอนทั้ง
สุดแสนร้าย 24 5 ปีต่อมา
24 5 ปีต่อมา5 ปีต่อมาเทียนหอมพาร่างระหงในชุดฟินนาเล่ ชุดที่นักออกแบบเลือกให้แสดงเป็นชุดลำดับสุดท้ายเพื่อปิดงานแฟชั่นโชว์ระดับมหากาพย์ห้าวันซ้อนติดต่อกันในงาน Bangkok fashion weekแสงแฟลชรัวขึ้นทันทีเมื่อร่างระหงในชุดราตรีเปิดเปลือยจนเกือบหมดด้วยเนื้อผ้าบางเบาซีทรูสีเนื้อราวกับว่าเธอกำลังไร้เสื้อผ้าจริง ๆ ทั้งที่เธอรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ ทว่าหากไม่เพ่งมองให้ดี ๆ คงคิดว่าสวมเพียงเครื่องประดับบนร่างกายรอยยิ้มหวานส่งให้ทุกคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าฟรอนท์โรว์ และกล้องนับร้อยรัวถ่ายภาพนิ่ง ภาพวิดีโอ หรือนำไปตัดต่อคลิปสั้นลงสื่อโซเซียลมีเดียเธอเดินทอดน่องเยื้องย่างดั่งนางแมวยั่วสวาทสมกับคำว่า catwalk หยุดนิ่งหมุนตัวแล้วเดินกลับไปยังจุดเดิมหันหน้าไปยังด้านข้างแล้วปรบมือดีไซนเนอร์ชื่อดังแบรนด์ Zero คุณซีซาร์ (อันนี้นามสมมติที่เขาชอบให้เรียก แต่แท้จริงชื่อโรจน์) เขามาในชุดลายพร้อยสีเขียวดั่งทหารออกรบ คาดปิดตาด้วยแว่นขนาดใหญ่สำหรับดำน้ำ ผมทำชี้ตั้งหลากสีดั่งนกแก้ว ทุกสิ่งบนร่างกายเขาเหมือนคนบ้า แปลกประหลาด ทว่าทุกคนรู้ดีถึงความอัจฉริยะทางด้านแฟชั่นที่นำพาประเทศได้ไปเยือนยังจุดสูงสุดของมหานครอิตา
สุดแสนร้าย 25 มาถึงถามหาแต่น้อง
25 มาถึงถามหาแต่น้องตุบ พลั่ก ตุบ พลั่กเสียงชกกระสอบทรายภายในโรงยิมค่ายมวย ส อรุณในช่วงยามสายก่อนเที่ยง ภาพลูกชายคนโตที่ขึ้นมาบริหารแทนเขาแล้วด้วยวัยเพียงสามสิบสามปี ขณะที่พ่อครูสถิตคุณเดินเข้าไปเห็น เรียกรอยยิ้มภาคภูมิใจบนใบหน้าของชายวัยเกือบหกสิบ เหลี่ยมคมดั่งคนอีสานพื้นถิ่น หุ่นบึกไม่สูงเท่าบุตรชาย ทว่าความหนาใหญ่ไม่แพ้นักมวยมืออาชีพ“เสือ”พ่อครูสถิตคุณเอ่ยเรียกหลังจากหยุดขอบตรงเวทีมวย เฮียเสือหรือสิวากร บุตรชายคนโตกำลังซ้อมมวยกับโค้ชคนใหม่ ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือชานนท์ เด็กข้าเก่าเต่าเลี้ยง นักมวยก้นหม้ออดีตแชมป์โลกสองสมัย แม้จะอายุไม่มาก แต่บัดนี้แขวนนวมไปแล้วหลังจากแต่งเมีย ลูกสาวร้านทองเพื่อนของเทียนหอมเฮียเสือหยุดเหวี่ยงหมัดแล้วหันไปพยักหน้าให้ชานนท์ขอพักเบรกครึ่งชั่วโมง จากนั้นจึงเดินลงมาจากเวทีมวย“ครับพ่อครู”“ไอ้แสนมันส่งข้อความมาว่าจะกลับบ้านอาทิตย์หน้า”“บอกส้มหรือยังครับ”“บอกแล้ว” พ่อครูทำเสียงหนักใจเดินตามลูกชายไปทางเก้าอี้นั่งพักรอกระทั่งเฮียเสือยกน้ำดื่มเสร็จ “แต่ลูกส้มเงียบไปเลย”“เงียบไปเลยหมายถึงน้องจะกลับมา หรือน้องไม่ตอบรับ”“ไม่รู้เหมือนกัน พ่อยังไม่ทันโทรไป
สุดแสนร้าย 26 พี่มารับกลับบ้าน
26 พี่มารับกลับบ้านยามนี้.... เวลานี้.....สุดแสนยืนนิ่งขึงแข็งราวแท่งหินถูกสาบ ยามสายตาเพ่งมองไปทางเวทีแฟชั่นโชว์รายการชุดว่ายน้ำของแบรนด์ดัง จัดขึ้นกลางห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่ที่แข็งยิ่งกว่าแท่งหินคงเป็นส่วนล่างของเขาเองเพราะนับตั้งแต่ที่เทียนหอมเยื้องย่างออกมาจากมุมเวทีในชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูสด สดมาก ๆ สดจนทำให้ผิวของน้องเรืองรองไปด้วยอณูแห่งสีขาว ผมที่เคยดำขลับถูกเปลี่ยนสีกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนแผ่สยายถึงกลางหลังดัดลอนงดงามดวงหน้าแม้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางหลากสี ทว่ากลับทวีคูณความงดงามจนเขาตาพร่า ริมฝีปากสีกลีบบัวขยับคลี่ออกทีละน้อยจนกว้างเป็นยิ้มสดใสเห็นไรฟันนัยน์ตาสีนิลทอแสงเพ่งมองไม่คลาดสายตา ส่องตามติดทุกฝีก้าวยามเธอจดเท้าเล็กงดงามในรองเท้าส้นสูงสีชมพู สีเดียวกับชุดที่สวม ในมือคือลูกโป่งสองลูกสีเงินและทอง ผูกข้อมือไว้ทั้งสองข้าง เวลาน้องแกว่งแขนมันก็ขยับไหวลอยตามพริ้วราวต้องการหลอกล่อให้คนดูอย่างเขาและอีกมากมายจับจ้องแต่เธอเป็นตาเดียวแผงอกกระเพื่อมสูดลมหายใจแล้วรีบซุกมือเข้าในกระเป๋ากางเกง เวลาห้าปีทำให้เทียนหอมดูเปลี่ยนแปลงมากจนเขาประหลาดใจ จากเด็กสาวใสซื่อสวยอย่างเด็กต
สุดแสนร้าย 27 ปลอบประโลม
27 ปลอบประโลม“หอมกำลังพูดคำหยาบ”เทียนหอมสะอึกเล็กน้อย เธอเบือนหน้าออกไปอีกทาง ยกมือปาดหางตาเพราะหยาดน้ำรื้นขึ้นอีกแล้วอย่างน่าโมโห เขาทำให้เธอสติหลุด“พี่ว่า พวกน้องกลับไปคุยที่บ้านดีไหม หรือไม่ พวกพี่ขอออกไปก่อน” พี่ซีว่าพลางขยับตัวยุกยิก มือไม้บิดไปมา“หนูขอโทษค่ะพี่ซี เดี๋ยวหนูไปเองค่ะ หลบไปพี่แสน หนูจะกลับแล้ว”สุดแสนเบี่ยงตัวออกเว้นช่องว่างให้เทียนหอมเดินผ่าน“เดี๋ยวหอม ดอกไม้ อือออ พะ พี่ซะ ซี อืออ” เสียงลิลลี่ขาดหายเพราะมือนุ่มนิ่มพี่ซีปิดปาก แต่ไม่ทันเสียแล้ว“ดอกไม้อะไร” คิ้วเข้มข้างซ้ายสุดแสนยกสูง“ไม่มีอะไรครับ ไปกันได้เลยครับ”“ดอกไม้ของหอมเอง” เทียนหอมเดินกลับเข้าไปอีกครั้งแล้วหยิบดอกไม้ช่อใหญ่ออกมา ยกยิ้ม “คุณคิมรู้ใจหอมเสมอจริงไหมคะพี่ซี ดูสิงานเล็ก ๆ ยังส่งดอกไม้มาให้”สุดแสนก้มลงหรี่ตามองดอกไม้ช่องาม ดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ จึงดึงการ์ดออกมาอ่าน“ดินเนอร์? ฝันไปเถอะ” เขาฉีกการ์ดออกเป็นสี่ส่วนแล้วโยนทิ้ง ดึงดอกไม้ออกมาจากเทียนหอมแล้วปาลงพื้น “แอบตีท้ายครัวคนอื่น อย่าให้เจอหน้านะ จะต่อยให้หน้าหงาย!!”“อุ้ย!”น้ำเสียงดุดันกระแทกเสียง ทำให้พี่ซีถึงกับเผลอยกมือปิดตาตัวเอง ล
บทล่าสุด
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
