23 ไม่ทำวันนี้ วันหน้าก็ทำอยู่ดีฮู ฮา ฮู ฮาเทียนหอมสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงคนในค่ายมวยออกกำลังกายยามเช้าตามปกติ ไม่ต้องดูนาฬิกาเธอรู้ได้ทันทีว่าห้านาฬิกา ย่ำรุ่งเช้าวันใหม่ร่างระหงพลิกตัวออกห่างยกท่อนแขนใหญ่ออกจากทรวงอกที่ยังกอบกุมไว้อย่างหวงแหนเอียงหน้าไปมองสุดแสนที่นอนตะแคงข้างหันมา ดวงตาปิดสนิท ลมหายใจอ่อนเบาสม่ำเสมอเธอวาดขาลงจากเตียงลุกขึ้นฟุบ….ตุบ...ขาอ่อนยวบยาบจนล้มเผละลงพื้นทันที ใช้มือยันฟูกไว้พยุงตัวขึ้นนั่งก่อนจะค่อยลุกขึ้นใหม่ฟุบ...เทียนหอมเม้มปาก สะบัดหน้ากลับไปมองอาฆาตแล้วคลานเข่าไปยังชุดที่ถอดทิ้งไว้ นั่งสวมกับพื้นทุลักทุเล บ่นอุบในใจ ก่อนจะคลานไปยังประตูห้องนอน ดึงร่างเธอขึ้นแล้วรูดซิป จับหน้ากากยังอยู่ดีจึงเปิดประตูห้องแอ๊ด..คลิก..ฟู่“น้องส้ม ทำอะไรน่ะ”เทียนหอมสะดุ้งโหย่งสุดตัวมองเฮียเสือที่เตรียมตัวออกไปยังค่ายมวยแต่เช้าเป็นปกติทุกวันเช่นกัน“ฮะ เฮียเสือ ระ รู้ได้ไงว่าเป็นส้ม”“ทำไมถึงไม่รู้ล่ะ แล้วนี่ เรากับไอ้แสน...”เทียนหอมรีบตรงดิ่งไปหาเฮียเสือทันทีเอามือปิดปาก“เฮียเสืออย่าพูดดังไปนะคะ พี่แสนเขาไม่รู้เรื่อง”“ไม่รู้เรื่องอะไร ทำเอาเฮียไม่ได้นอนทั้ง
24 5 ปีต่อมา5 ปีต่อมาเทียนหอมพาร่างระหงในชุดฟินนาเล่ ชุดที่นักออกแบบเลือกให้แสดงเป็นชุดลำดับสุดท้ายเพื่อปิดงานแฟชั่นโชว์ระดับมหากาพย์ห้าวันซ้อนติดต่อกันในงาน Bangkok fashion weekแสงแฟลชรัวขึ้นทันทีเมื่อร่างระหงในชุดราตรีเปิดเปลือยจนเกือบหมดด้วยเนื้อผ้าบางเบาซีทรูสีเนื้อราวกับว่าเธอกำลังไร้เสื้อผ้าจริง ๆ ทั้งที่เธอรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ ทว่าหากไม่เพ่งมองให้ดี ๆ คงคิดว่าสวมเพียงเครื่องประดับบนร่างกายรอยยิ้มหวานส่งให้ทุกคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าฟรอนท์โรว์ และกล้องนับร้อยรัวถ่ายภาพนิ่ง ภาพวิดีโอ หรือนำไปตัดต่อคลิปสั้นลงสื่อโซเซียลมีเดียเธอเดินทอดน่องเยื้องย่างดั่งนางแมวยั่วสวาทสมกับคำว่า catwalk หยุดนิ่งหมุนตัวแล้วเดินกลับไปยังจุดเดิมหันหน้าไปยังด้านข้างแล้วปรบมือดีไซนเนอร์ชื่อดังแบรนด์ Zero คุณซีซาร์ (อันนี้นามสมมติที่เขาชอบให้เรียก แต่แท้จริงชื่อโรจน์) เขามาในชุดลายพร้อยสีเขียวดั่งทหารออกรบ คาดปิดตาด้วยแว่นขนาดใหญ่สำหรับดำน้ำ ผมทำชี้ตั้งหลากสีดั่งนกแก้ว ทุกสิ่งบนร่างกายเขาเหมือนคนบ้า แปลกประหลาด ทว่าทุกคนรู้ดีถึงความอัจฉริยะทางด้านแฟชั่นที่นำพาประเทศได้ไปเยือนยังจุดสูงสุดของมหานครอิตา
25 มาถึงถามหาแต่น้องตุบ พลั่ก ตุบ พลั่กเสียงชกกระสอบทรายภายในโรงยิมค่ายมวย ส อรุณในช่วงยามสายก่อนเที่ยง ภาพลูกชายคนโตที่ขึ้นมาบริหารแทนเขาแล้วด้วยวัยเพียงสามสิบสามปี ขณะที่พ่อครูสถิตคุณเดินเข้าไปเห็น เรียกรอยยิ้มภาคภูมิใจบนใบหน้าของชายวัยเกือบหกสิบ เหลี่ยมคมดั่งคนอีสานพื้นถิ่น หุ่นบึกไม่สูงเท่าบุตรชาย ทว่าความหนาใหญ่ไม่แพ้นักมวยมืออาชีพ“เสือ”พ่อครูสถิตคุณเอ่ยเรียกหลังจากหยุดขอบตรงเวทีมวย เฮียเสือหรือสิวากร บุตรชายคนโตกำลังซ้อมมวยกับโค้ชคนใหม่ ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือชานนท์ เด็กข้าเก่าเต่าเลี้ยง นักมวยก้นหม้ออดีตแชมป์โลกสองสมัย แม้จะอายุไม่มาก แต่บัดนี้แขวนนวมไปแล้วหลังจากแต่งเมีย ลูกสาวร้านทองเพื่อนของเทียนหอมเฮียเสือหยุดเหวี่ยงหมัดแล้วหันไปพยักหน้าให้ชานนท์ขอพักเบรกครึ่งชั่วโมง จากนั้นจึงเดินลงมาจากเวทีมวย“ครับพ่อครู”“ไอ้แสนมันส่งข้อความมาว่าจะกลับบ้านอาทิตย์หน้า”“บอกส้มหรือยังครับ”“บอกแล้ว” พ่อครูทำเสียงหนักใจเดินตามลูกชายไปทางเก้าอี้นั่งพักรอกระทั่งเฮียเสือยกน้ำดื่มเสร็จ “แต่ลูกส้มเงียบไปเลย”“เงียบไปเลยหมายถึงน้องจะกลับมา หรือน้องไม่ตอบรับ”“ไม่รู้เหมือนกัน พ่อยังไม่ทันโทรไป
26 พี่มารับกลับบ้านยามนี้.... เวลานี้.....สุดแสนยืนนิ่งขึงแข็งราวแท่งหินถูกสาบ ยามสายตาเพ่งมองไปทางเวทีแฟชั่นโชว์รายการชุดว่ายน้ำของแบรนด์ดัง จัดขึ้นกลางห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่ที่แข็งยิ่งกว่าแท่งหินคงเป็นส่วนล่างของเขาเองเพราะนับตั้งแต่ที่เทียนหอมเยื้องย่างออกมาจากมุมเวทีในชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูสด สดมาก ๆ สดจนทำให้ผิวของน้องเรืองรองไปด้วยอณูแห่งสีขาว ผมที่เคยดำขลับถูกเปลี่ยนสีกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนแผ่สยายถึงกลางหลังดัดลอนงดงามดวงหน้าแม้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางหลากสี ทว่ากลับทวีคูณความงดงามจนเขาตาพร่า ริมฝีปากสีกลีบบัวขยับคลี่ออกทีละน้อยจนกว้างเป็นยิ้มสดใสเห็นไรฟันนัยน์ตาสีนิลทอแสงเพ่งมองไม่คลาดสายตา ส่องตามติดทุกฝีก้าวยามเธอจดเท้าเล็กงดงามในรองเท้าส้นสูงสีชมพู สีเดียวกับชุดที่สวม ในมือคือลูกโป่งสองลูกสีเงินและทอง ผูกข้อมือไว้ทั้งสองข้าง เวลาน้องแกว่งแขนมันก็ขยับไหวลอยตามพริ้วราวต้องการหลอกล่อให้คนดูอย่างเขาและอีกมากมายจับจ้องแต่เธอเป็นตาเดียวแผงอกกระเพื่อมสูดลมหายใจแล้วรีบซุกมือเข้าในกระเป๋ากางเกง เวลาห้าปีทำให้เทียนหอมดูเปลี่ยนแปลงมากจนเขาประหลาดใจ จากเด็กสาวใสซื่อสวยอย่างเด็กต
27 ปลอบประโลม“หอมกำลังพูดคำหยาบ”เทียนหอมสะอึกเล็กน้อย เธอเบือนหน้าออกไปอีกทาง ยกมือปาดหางตาเพราะหยาดน้ำรื้นขึ้นอีกแล้วอย่างน่าโมโห เขาทำให้เธอสติหลุด“พี่ว่า พวกน้องกลับไปคุยที่บ้านดีไหม หรือไม่ พวกพี่ขอออกไปก่อน” พี่ซีว่าพลางขยับตัวยุกยิก มือไม้บิดไปมา“หนูขอโทษค่ะพี่ซี เดี๋ยวหนูไปเองค่ะ หลบไปพี่แสน หนูจะกลับแล้ว”สุดแสนเบี่ยงตัวออกเว้นช่องว่างให้เทียนหอมเดินผ่าน“เดี๋ยวหอม ดอกไม้ อือออ พะ พี่ซะ ซี อืออ” เสียงลิลลี่ขาดหายเพราะมือนุ่มนิ่มพี่ซีปิดปาก แต่ไม่ทันเสียแล้ว“ดอกไม้อะไร” คิ้วเข้มข้างซ้ายสุดแสนยกสูง“ไม่มีอะไรครับ ไปกันได้เลยครับ”“ดอกไม้ของหอมเอง” เทียนหอมเดินกลับเข้าไปอีกครั้งแล้วหยิบดอกไม้ช่อใหญ่ออกมา ยกยิ้ม “คุณคิมรู้ใจหอมเสมอจริงไหมคะพี่ซี ดูสิงานเล็ก ๆ ยังส่งดอกไม้มาให้”สุดแสนก้มลงหรี่ตามองดอกไม้ช่องาม ดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ จึงดึงการ์ดออกมาอ่าน“ดินเนอร์? ฝันไปเถอะ” เขาฉีกการ์ดออกเป็นสี่ส่วนแล้วโยนทิ้ง ดึงดอกไม้ออกมาจากเทียนหอมแล้วปาลงพื้น “แอบตีท้ายครัวคนอื่น อย่าให้เจอหน้านะ จะต่อยให้หน้าหงาย!!”“อุ้ย!”น้ำเสียงดุดันกระแทกเสียง ทำให้พี่ซีถึงกับเผลอยกมือปิดตาตัวเอง ล
28 NCเทียนหอมสบตาสีนิลวาวแสงแห่งแรงปรารถนา เขาไม่มีทางยอมหยุดแน่ เธอรู้จักสุดแสนดี เขาเป็นพวกเลือดร้อน เอาแต่ใจ และถ้าลองต้องการทำสิ่งใดต้องเอาให้ได้เธอเอี้ยวหน้าไปมองกระจกติดฟิล์มที่กั้นระหว่างคนขับและผู้โดยสาร สุดแสนดันหน้าเธอกลับมา“ลุงพรตไม่รู้หรอก เราไม่ได้ใช้แรง รถไม่กระเทือนแม้แต่น้อย นิดเดียวก็ไม่”“แต่ว่า ...”เทียนหอมพูดไม่ได้อีกเมื่อสุดแสนประกบปากลง ขยับเปิดแล้วสอดลิ้นกวาดไล้อีกครั้ง มือโรมรันกับชุดชั้นในข้างใน ดึงลงพ้นเนินทรวงเพื่อกอบกุมโกยขึ้น“นมใหญ่ขึ้นด้วย ล้นมือพี่ไปหมด นุ่มนิ่ม” พูดจบปิดปากเธอต่อเพื่อไม่ให้มีเวลาได้ยั้งคิดประคองเต้างามกลมกลึงคลึงเคล้น ตามติดแนบชิดจนเธอสัมผัสแรงเต้นของหัวใจตรงอกซ้ายสุดแสนยอมปล่อยปากเธอแล้วเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ แล้วซุกหน้าลงซอกคอดูดเนื้อใกล้แอ่งชีพจร“ปลดเปลื้องพี่ หอมคนดี เอาเจ้าแสนร้ายออกมา”“หนู หนูมองไม่เห็น”“ทำไมต้องมองด้วย ใช้มือสิ”“มันถอดยาก เข็มขัดเนี่ย”สุดแสนหัวเราะออกมาตรงซอกคอ แล้วเป็นฝ่ายลงมือทำเสียเองด้วยการถอดเข็มขัดแบรนด์หรูกระชากออก เธอได้ยินเสียงรูดซิปแต่ไม่กล้าก้มลงมอง ห้าปีแล้วที่เธอไม่เคยได้จับต
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม