มันคือความเข้ากัน

ตอนที่ 4

มันคือความเข้ากัน

        

เช้านี้ทั้งเลขาและเจ้านายต่างพากันตื่นสายแต่คนที่ตื่นก่อนก็คือตรีญาภาคงเป็นเพราะเธอหลับไปก่อนด้วย

         หญิงสาวหยิบจดหมายน้อยขึ้นมาอ่าน ก่อนจะลุกไปอุ่นข่วต้มกินและกลับเข้ามาอาบน้ำแต่งตัว มองนาฬิกาได้เวลาปลุกเจ้านายของเธอ

         “คุณกร ตื่นได้แล้วค่ะ”

         ชายหนุ่ทำท่าบิดขี้เกลียดก่อนจะดึงตัวเลขาสาวมานั่งข้าง ๆ และใช้มือโอบเอวไว้

         “ตรงเวลาจริง ๆ ตัวหอมเชียวสงสัยผมต้องซื้อครีมอาบน้ำยี่ห้อเดียวกับตรีมาใช้บ้างแล้ว แอบหลงรักกลิ่นไปเต็ม ๆ ”

         เลขาสาวที่ตอนนี้เริ่มจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะ              ความเจ้าเล่ห์ของเจ้านาย เธอจึงรีบจับมือเขาออกและยืนออกมาให้ห่างจากโซฟา

         “ไปอาบน้ำนะคะ ตรีจะไปอุ่นข้าวต้มให้ มีไข่เค็มด้วยคุณกรจะเอาไหมคะ”

         “ของโปรดผมเลย โอเคตื่นก็ตื่น”

         ข้าวต้มหมดหม้อจนได้ วันนี้ตรีกินข้าวเช้าถึงสองรอบเพราะคนทำทำท่าน้อยใจที่ข้าวต้มของเขายุบไปนิดเดียว หญิงสาวจึงกิน           อีกรอบเป็นเพื่อนเจ้านาย

         ทั้งสองคนมาทำงานพร้อมกันก็ไม่ได้สร้างแปลกใจอะไรให้กับพนักงานคนอื่นเพราะหลายครั้งที่เจ้านายกับเลขาออกไปเจอลูกค้าในช่วงเช้าแล้วกลับเข้ามาพร้อมกันในช่วงบ่าย แต่ตอนนี้ที่พนักงานคนอื่นกำลังลุ้นอยู่คือระเบิดก้อนใหญ่ที่นั่งรออยู่ในห้องทำงานของเจ้านายได้สองชั่วโมงแล้ว

         “ไปนอนกับใครมาคะ”

         เฌอมณีส่งเสียงแสบหูดังจนลั่นห้องออกมาทันทีที่ชลากรเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน

         “ผมนอนโรงแรมแถวนี้ กว่าจะกลับก็ดึกงานก็ไม่เสร็จต้องขนไปทำเลยไม่อยากขับรถกลับบ้าน”

         ชายหนุ่มอธิบายแบบไม่ได้ใส่ใจกับคนถามและทำสีหน้าท่าทางแสดงความรำคาญอย่างเห็นได้ชัด

         หญิงสาวที่ตอนนี้ทั้งหึงทั้งหวงทั้งโกรธเดินไปยืนกอดอกที่หน้าโต๊ะทำงานของคู่หมั้นแบบเอาจริง

         “ไปนอนกับเลขาตัวเอง มันไหมคะกร ชอบกินของเน่าก็ไม่บอก”

         “เฌอทำไหมหนูพูดจาแบบนี้ล่ะคะ”

         ตรีประดับมารดาของชลากรเปิดประตูเข้ามาทันได้ยินเฌออณีพูด เธอถึงกลับตกใจเพราะหญิงสาวไม่เคยแสดงวาจาแบบนี้ต่อหน้าเธอเลย

         “อุ๊ย! คุณแม่คะ เฌอลืมตัวไปค่ะ เมื่อวานกรไม่รับโทรศัพท์เลย วันนี้เฌอก็มาหาที่ทำงานแต่เช้าเพราะนอนไม่หลับทั้งคืนคิดไปทั่วกลัวกรจะเกิดอันตราย แต่พอมาถึงเลขาก็หายไปด้วย อารมณ์ผู้หญิงก็เลยหึงมากไปหน่อยค่ะ”

         คู่หมั้นสาวไม่ได้เปลี่ยนแค่คำพูดแต่ท่าทางน้ำเสียงอารมณ์เธอเปลี่ยนไปแบบคนละคน ชลากรได้แต่ส่ายหัวเพราะตัวเขาชินกับเรื่องแบบนี้แล้ว

         ตรีประดับจากที่รู้สึกไม่ชอบใจอนาคตลูกสะใภ้ที่พูดแบบนั้น พอเจอท่าทางรู้สึกผิดของหญิงสาวเข้าไปก็ใจอ่อนและเข้าใจหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกันทันที

         “โอ๋...หนูเฌอ ลูกต้องใจเย็น ๆ นะ กรเขาทำงานหนักเมื่อคืนเขาก็โทรศัพท์คุยเรื่องงานกับพ่อเขาเป็นชั่วโมงแปลว่าเขาไม่ได้ไปนอกลู่นอกทางแน่ ๆ ส่วนเรื่องตรี เขาเป็นเลขาก็ต้องตามเจ้านายเป็นปกติ ถ้าเข้าขากันไม่ได้คงทำงานด้วยกันไม่สำเร็จ แม่ว่าถ้าหนูเฌอจะคิดหึงตากรกับเลขาเขาหนูคงต้องหึงทุกวันแน่ ๆ เชื่อแม่เถอะหนูเฌอทั้งสวย จิตใจ มารยาท ชาติตระกูลดีแบบนี้ ตากรเขาไปไหนแน่ ๆ ”

         ชายหนุ่มเหลือบตาดูคู่หมั้น ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะสำนึกได้ไหม เพราะคำที่มารดาชมเธอมันตรงข้ามกับพฤติกรรมของเธอมาก

         วันนี้ชลากรไม่ออกไปกินข้าวกลางวันเพราะมารดาของเขาทำข้าวกับน้ำพริกกะปิผักต้มแล้วก็ปลาทูทอดของโปรดเขามาให้และทำมาเยอะมากจนสามารถแบ่งน้ำพริกให้คนในฝ่ายการเงินกินด้วย

         เฌอเองจึงกลับไปหลังจากที่ตรีประดับกลับ เพราะเธอแสร้งว่าจะอยู่กินข้าวกับชลากร แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่าคู่หมั้นของเขาไม่มีทางกินกับข้าวแบบนี้ได้แน่นอน

         “อร่อยมากเลยค่ะ ผักราดกะทิมาด้วยเห็นแล้วคิดถึงแม่เลยค่ะ เวลากลับไปบ้านแม่ทำให้กินทุกวันเลย”

         เลขาสาวนั่งกินข้าวกับเจ้านายด้วยความอร่อยเธอเผลอลืมเขินอายเลยกินแบบเอร็ดอร่อยจนชลากรไม่กล้าแย่งเลย

         “แล้วทำไมไม่เอาแม่มาอยู่ด้วย”

         “ไม่มีทางมาค่ะ ถ้าคุณกรเห็นหมู่บ้านของตรีคุณจะรู้ว่าน่าอยู่กว่ากรุงเทพมาก อากาศดี มีลำธารไหลผ่าน แม่เขาทำที่พักเล็ก ๆ ไว้ให้นักท่องเที่ยวพักอยู่สามหลัง ตรียังอยากกลับไปอยู่บ้านเลยค่ะดังนั้นไม่มีทางที่แม่จะยอมมา”

         พ่อของหญิงสาวจากไปตั้งแต่เธออายุได้เพียงห้าขวบแม่ของเธอเป็นผู้หญิงเก่ง ทำทุกอย่างด้วยตัวเองส่งเธอเรียนจนจบ ทุกวันนี้ตรีไม่ได้ส่งเงินให้มารดาเลย เพราะเธอตั้งใจจะรีบผ่อนคอนโดให้หมดแล้วเก็บเงินสักก้อนและขายคอนโดย้ายกับไปอยู่ที่อำเภอ             บ่อเกลือจังหวัดน่านบ้านเกิดของเธอ

         “ผมเคยไปเที่ยวแต่หลายปีแล้วตอนเรียนมหาวิทยาลัย ไว้เราพาพนักงานไปเที่ยวกันบ้างก็ดีนะแต่เสียดายแม่ตรีมีที่พักน้อยไม่อย่านั้นคงได้ใช้บริการ”

         “ไม่เป็นไร ยังมีของญาติทางพ่อที่เป็นรีสอร์ตใหญ่ไว้คุณกรจะพาพนักงานไปตรีจะติดต่อให้ค่ะ”

         วันนี้ทั้งสองคนก็กลับมืดอีกเช่นเคยแต่ไม่ดึกเท่าเมื่อวานและวันนี้ชลากรก็อ่านรายงานที่ทำงานเลยก่อนที่จะไปส่งเลขาที่   คอนโดมิเนียมของเธอ

         งานที่ต้องเตรียมไปที่พังงาเหลือไม่มากแล้วแต่ชลากรก็หาเรื่องกลับมืดอีกก่อนจะอ้อนขอไปนอนที่คอนโดของตรีญาภา เจ้าของห้องใจจริงอยากให้เจ้านายไปนอนทุกวัน แต่ด้วยที่เป็นผู้หญิงเธอก็หาเหตุผลมาอ้างไม่ให้อีกฝ่ายไป

         “อย่าเลยค่ะ ตรีไม่อยากมีปัญหากับคุณเฌอมณีแค่นี้เธอก็ระแวงเราสองคนจะแย่แล้ว มีหวังถ้ารู้ว่าคุณมานอนที่ห้องตรี คงได้ไล่ตรีออกแน่ ๆ ”

         “ไร้สาระ ผมเป็นเจ้านาย ดีระแวงมาก ๆ จะได้แสดงความเป็นตัวตนให้พ่อกับแม่ผมเห็นเสียทีว่าแท้จริงเป็นคนอย่างไร เวลาไปกินข้าวที่บ้าน ถ้าตรีเห็นเฌอแสดง คงตกใจในความเรียบร้อย               พูดน้อยแม่บ้านแม่เรือน ผมไม่รู้ว่าเธอจะเป็นแบบนี้ไม่อย่างนั้นผมไม่มีทางยอมหมั้นด้วยหรอก”

         เมื่อคนเป็นเจ้านายไม่ยอมฟัง ตรีญาภาก็ต้องยอมให้เขาไปนอน จนถึงวันที่ทั้งคู่ต้องเดินทางไปประชุม ชลากรก็ไม่บอกเรื่องนี้กับเฌอมณีและให้ทุกคนในแผนกบอกว่าเขาไปต่างประเทศด่วน ส่วนตรีก็ลากลับบ้าน เรื่องนี้ตรีประดับมารดาของชลากรก็ช่วยโกหกเพราะกลัวเฌอมณีจะทำลูกชายเสียเรื่องงาน

         “หวังว่าลูกจะเป็นผู้ชายที่ไว้ใจได้นะ”

         คนเป็นแม่มองแววตาลูกชายที่มองเลขา เธอก็พอจะเดาออกก็ได้แต่หวังว่าคงไม่มีอะไรเกินเลยเกิดขึ้น