ความสุขเพียงชั่วคราว

ตอนที่ 7

ความสุขเพียงชั่วคราว

         เช้าที่มีบางอย่างไม่เหมือนเดิมเพราะจากเลขาวันนี้เธอกลายมาเป็นภรรยาลับ ๆ ของเจ้านายไปแล้ว ตรีญาภาตั้งใจว่าเมื่อไหร่ที่กลับจากทะเลเธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับชลากรเกินกว่าความเป็นเจ้านายและลูกน้องกัน

         ทริปท่องเที่ยววันนี้ชายหนุ่มพาเลขาคนสวยไปทั้งดำน้ำ           ดูปะการัง พาไปเที่ยวที่เกาะที่มีหาดทรายสีขาวก่อนที่ทั้งสองจะเดินทางกลับมาถึงที่พักก็เกือบมืดแล้ว

         “คุณกรวันนี้ตรีสนุกและเหนื่อยมา ตอนแรกกลัวแทบตายค่ะไม่กล้าจะดำนำแต่พอจริง ๆก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด                           ขอบคุณมากนะคะที่พาตรีไปได้ประสบการณ์แบบนี้”

         เจ้านายสุดหล่อดึงตัวหญิงสาวในชุดว่ายน้ำที่มีผ้าคลุมไว้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนเขา

         “ผมไม่อยากกลับกรุงเทพเลย ไม่อยากกลับไปเจอกับเฌอเลย ความจริงเรื่องนี้ผมก็มีส่วนผิดเลือกหมั้นกับเธอเองทั้งที่ไม่ได้รัก               แต่ตอนนั้นผมคิดว่าแค่หมั้นคงไม่มีอะไร ไว้วันหนึ่งก็ถอนหมั้นก็ได้แต่พอวันนี้วันที่ผมรักตรีเข้าแล้ว ผมว่าทุกอย่างมันไม่ง่ายเลย แต่ผมก็สัญญานะว่าทำให้เรื่องของเราถูกต้องให้ได้”

         ตรีญาภาดีใจที่ได้ยินชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอพูดแบบนี้แต่ลึก ๆ เธอคิดว่าเฌอมณีไม่ได้ผิดอะไร เธอไม่ควรจะต้องมาเสียใจแบบนี้

         “เราเริ่มต้นจากความไม่ถูกต้องก็คงจะต้องจบแบบไม่ถูกต้องเหรอคะ ตรีว่าเรามีความสุขกับสองวันที่เหลือ และเรากลับไปเป็นเจ้านายกับลูกน้องเหมือนเดิมกันเถอะค่ะ ตรีไม่อยากทำผิดไปกว่านี้แล้ว”

         คนตัวสูงกว่าลูบผมเลขาด้วยรอยยิ้มที่ตรีญาภามองแล้วก็รู้ได้ว่าอีกฝ่ายไม่มีทางยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ในสถานะเลขาเหมือนเดิมแน่ ๆ

         ค่ำคืนนี้อาหารถูกสั่งมาจากโรงแรมพร้อมกับ                        การจัดบรรยากาศแบบโรแมนติกสุด ๆ ท่ามกลางเสียงคลื่นและ               ลมทะเล

         “โรงแรมที่นี่ใส่ใจรายละเอียดกระทั่งการจัดจาน การใช้แสงของเทียน เชิงเทียน ลูกค้าถึงได้เยอะตลอดเลยนะคะ”

         หญิงสาวพยายามที่จะชวนอีกฝ่ายพูดเรื่องอื่นเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มวกกลับมาพูดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอ

         “ตรี! คุณรักผมไหม”

         ถึงแม้อีกฝ่ายจะพยายามเปลี่ยนเรื่องแต่ตรงข้ามอีกฝ่ายกลับถามตรง ๆ แบบไม่คิดจะอ้อมค้อมเลย

         คนถูกถามแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินชลากรถาม จนชายหนุ่มต้องคว้ามมือเล็กขึ้นมาจูบเพื่อให้เธอหันมาตอบเขา

         “รัก รักค่ะ รักมานานไม่ต่างจากคุณกร แต่แค่รักมันไม่พอมันยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องยอมรับว่าเราทำผิด คุณกรพูดมาทั้งหมดคุณต้องการให้ตรียอมที่จะเป็นภรรยาลับ ๆ ของคุณใช่ไหมคะ แล้วตรีขอถามว่าเราจะมีความสุขใช่ไหมที่ทำแบบนี้ ถ้าเราแยกกันตั้งแต่แรกเราคงใช้เวลาทำใจไม่นาน แต่ถ้าเราสองคนต้องอยู่กันอีกปีสองปี สามปี หรือนานกว่านั้น แล้ววันหนึ่งคุณก็ต้องแต่งานกับคุณเฌอมณี            คุณคิดถึงหัวใจตรีบ้างไหม ไม่มีทางที่ตรีจะเป็นเมียน้อยใครเด็ดขาด”

         ชลากรไม่ได้คิดอย่างที่ตรีญาภากับกำลังพูดไปจนยาวถึงอนาคตขนาดนั้น เขาคิดว่าเขาสามารถจัดการทุกอย่างได้ในเร็ว ๆ นี้

         “ตรีคิดมากไปแล้ว ผมไม่มีทางให้คุณเป็นเมียน้อยแน่นอน มันจะมีแค่การหมั้นแต่มันจะไม่มีการแต่งงานเด็ดขาด กลับไปผมจะทำให้คุณพ่อคุณแม่รู้ให้ได้ว่าแท้จริงเฌอเป็นคนอย่างไรกันแน่ พ่อกับแม่ไม่มีทางชอบผู้หญิงอย่างนั้นแน่ถ้ารู้ความจริง”

         “ถึงท่านอาจจะไม่ชอบคุณเฌอแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าท่านจะชอบตรีและรับเป็นลูกสะใภ้”

         หญิงสาวมองในแง่ที่มีความจริงและเหตุผลประกอบแต่สำหรับชลากรเขามองอนาคตแบบเพ้อฝัน เพราะเขาคิดว่าในเมื่อเขาไม่ยอมแต่งกับคนอื่นเสียอย่าง ใครก็มาบังคับไม่ได้

         การหมั้นที่เกิดขึ้นก็เป็นเพราะเขายอมเอง เพราะตอนนั้นเขาสงสารเฌอมณีที่หลงรักเขามานานและตัวเขาเองก็ไม่ได้มีใคร             เขาไม่ได้หมั้นเพราะถูกพ่อกับแม่หรือใครบังคับทั้งนั้น

         “ตรีไม่เถียงกับคุณกรแล้วไว้ถึงเวลาคุณกรจะรู้ว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คุณคิด ผู้หญิงถ้ารองได้รักและได้เป็นเจ้าของแล้ว เธอไม่มีทางปล่อยคุณไปง่าย ๆ หรอก”

         ตรีญาภาเหนื่อยแล้วกับการต้องพูดอธิบายเสียยืดยาวแต่     ชลากรก็ไม่ได้คิดจะเข้าใจ

         “ตรีก็รักผมและผมก็เป็นของตรีแล้ว คุณก็ห้ามปล่อยผมไปง่าย ๆ นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สิ่งที่เราเจอจะหนักหนาแค่ไหน สัญญานะว่าจะไม่ปล่อยมือ ผมก็จะสัญญาว่าจะไม่ให้ใครมาแทนที่ตำแหน่งภรรยาของคุณแน่ ๆ ”

         เลขาสาวพยักหน้าเพื่อสัญญาตัวเธอมั่นใจตัวเองแต่เธอไม่ไว้ใจในตัวเจ้าชายหนุ่ม เพราะผู้ชายที่ดีพร้อมอย่างเขาต่อให้ไม่มีเฌอมณี ก็ยังมีผู้หญิงคนอื่นอีกที่อยากจะเสนอตัวให้และมีฐานะหน้าตาทางสังคมที่เท่าเทียมกัน

         เหลือเวลาความสุขอีกไม่กี่วันทั้งสองคนต่างใช้เวลาที่เหลือเพื่อกอบโกยความสุขทั้งทางร่างกายและจิตใจกันอย่างเต็มที่ เพื่อเก็บไว้ใช้เมื่อยามที่กลับไปทุกอย่างอาจไม่เหมือนเดิม ต่อแต่นี้จะทำอะไรก็คงต้องระวังตัวมากขึ้น เพราะตรีญาภาเป็นผู้หญิงเธอไม่อยากต้องเสียชื่อเสียงและถูกคนที่ทำงานนินทา

         บ่ายนี้ได้เวลาเดินทางกลับ ชลากรบอกกับครอบครัวว่าเขาคงไปถึงตอนเช้าของอีกวัน ทั้งที่ความจริงเขาจะถึงกรุงเทพในช่วงกลางดึกแต่ชายหนุ่มตั้งใจจะไปนอนที่คอนโดของตรีญาภาอีกหนึ่งคืน

         “พอถึงกรุงเทพ คุณกรก็เริ่มทำอะไรตามใจตัวเองเลยนะคะ ไม่กลัวจะโดนคุณเฌอมณีแหกอกเอาเหรอ ป่านนี้คงกำลังโกรธคุณมากที่ไปไหนไม่ยอมบอก”

         “เห็นคุณแม่บอกเหมือนกัน ว่าบอกไปแล้วว่าผมไปต่างประเทศด่วน ส่วนคุณผมก็ให้ลากลับไปพักที่เหนือเพราะผมไม่อยู่ แต่เฌอไม่เชื่อและยังพยายามทำให้คุณแม่คิดว่าเราสองคนแอบมีอะไรกัน”

         “และมันก็เป็นเรื่องจริง”

         หญิงสาวสวนกลับแค่เพียงสั้น ๆ ก่อนจะเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเดินทางเพื่อซักตากให้เรียบนร้อย

         “และมันก็จะจริงตลอดไป”

         เจ้านายจอมดื้อตะโกนตามหลังมา โดยที่เขาเอาแต่ยิ้มมีความสุขไม่ทุกข์ร้อนกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเลย