เรือนร่างแทนหนี้

ตอนที่ 5

เรือนร่างแทนหนี้

         เสี่ยหนุ่มกลับมาพร้อมกับถุงในมือจำนวนหนึ่ง สองคนลูกน้องรีบวิ่งไปรับหน้าทันที

         “นาย..ที่หลังจะไปไหนก็บอกกันบ้าง ผมสองคนเป็นห่วง”

         โชคจัดการต่อว่าเจ้านายของเขาทันทีที่เดินไปถึงตัวเพื่อช่วยถือข้าวของในมือ

         “ครับเสี่ยโชค”

         บู๊หันมาตอบลูกน้องคนสนิทด้วยรอยยิ้มแบบประชดประชัน จนโชคเองก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ที่ถูกเรียกว่าเสี่ยโชคกลับ

         “เสี่ยประชดเก่งเป็นผู้หญิงเลยนะครับ”

         ลูกน้องมือซ้ายถูกเจ้านายไล่เตะอย่างอารมณ์ดีเมื่อยังคงถูกลูกน้องว่าต่อ เดือนอ้ายแอบดูผ่านหน้าต่างของห้องนอน            เธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ของชายหนุ่มที่เธอกำลังจะต้องยอม  ทำตามทุกอย่างที่เขาสั่งแบบนี้มานานมากแล้ว

         เสกได้รับคำสั่งจากเจ้านายให้เอาถุงทั้งหมดมาให้กับ  เดือนอ้ายและบอกให้เธอออกไปเจอเขาที่โต๊ะอาหารได้แล้ว

        

         หญิงสาวในชุดนอนที่เป็นแค่เพียงกระโปรงยาวแค่เข่า ผ้าซาตินเนื้อเบา เวลาโดนลมพัดยิ่งทำให้เห็นเนื้อขาวที่อยู่ด้านใน

         “นั่งลงสิ ไม่รู้กับข้าวจะถูกปากไหมเพราะน้าพิมพ์ทำมาให้แต่ต่อไปเธอต้องทำให้ฉันกินทุกวัน พรุ่งนี้เช้าจะให้คนงานทำ              ความสะอาดห้องครัวให้และช่วงบ่ายเราจะเข้าจังหวัดไปหาซื้อเครื่องครัวและของสดมาไว้ทำกับข้าว”

         หญิงสาวนั่งลงตามคำสั่ง ใบหน้าของเธอไม่ได้แสดงอาการอะไรต่อคำพูดของชายหนุ่มเพราะสายตาของเธอกำลังมองไปที่กับข้าวที่อยู่บนโต๊ะด้วยสายตาที่เหมือนคนกำลังจะร้องไห้

         “อ้าย...เป็นอะไร” ชายหนุ่มถามเพราะเห็นสีหน้าของเธอแล้วรู้สึกแปลกใจ

         “แค่คิดถึงแม่กับพ่อ แกงส้มของโปรดแม่ส่วนน้ำพริกผักก็ของโปรดพ่อ กินข้าวเถอะค่ะอย่าสนใจเลยก็แค่ความอ่อนแอของผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น”

         ทั้งสองคนกินอาหารกันโดยที่ไม่มีใครพูดจาอะไร เดือนอ้ายก็กินได้เยอะกว่าที่ชายหนุ่มคิดเพราะเขาแอบกังวลอยู่ว่าเธออาจจะไม่คุ้นชินที่นี่แล้วอาจจะกินข้าวได้น้อยหรือไม่ก็นอนไม่หลับ

         “เดือนอ้ายอิ่มแล้วใช่ไหม เราจะได้คุยกันจริงจังสักที”

         บู๊เริ่มเข้าเรื่องเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรวบช้อนแสดงให้เขารู้ว่าเธออิ่มแล้ว

         “เสี่ยว่ามาเลยค่ะว่าจะให้ค่าตัวอ้ายครั้งละเท่าไหร่ รับรองจะไม่ทำตัวเป็นเจ้าของไม่วุ่นวาย ส่วนจะบริการถูกใจไหมอันนี้            ไม่กล้ารับรอง”

         ชายหนุ่มกำหมัดแน่นแต่เขาพยายามไม่ให้อีกฝ่ายเห็นทั้งที่ตอนนี้เขาทั้งโกรธทั้งโมโหและเสียความรู้สึกกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะเขาตั้งใจจะมาพูดกับเธอดี ๆ จะให้เธอพร้อมก่อนค่อยยอมเป็นเมียเขา แต่เธอกลับพูดยั่วอารมณ์ขึ้นมาเสียก่อน

         “เนื้อตัวเต็มไปด้วยร่องรอยจากแดด มือไม้ก็คงจะสากจากการถือจอบถือเสียม ฉันเห็นแก่หนี้ที่มันมีถึงสี่แสน ฉันจะให้เธอครั้งละหมื่นห้า รีบกลับไปล้างของเธอให้สะอาดแล้วนอนรอได้เลย”

         เดือนอ้ายลุกออกจากเก้าอี้ตามคำสั่ง เธอทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้ความรู้สึก เมื่อกลับเขามาในห้องสิ่งแรกที่เธอทำคือการเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดคิดเลขว่าเธอต้องนอนกับเขากี่ครั้งถึงจะครบสี่แสนบาท

         “ยี่สิบเจ็ดครั้ง ถ้ามีอะไรกันทุกวันก็ไม่ถึงเดือนเอง”

         หญิงสาวนั่งกอดโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกมีหวังขึ้นมาในชีวิตเพราะตอนแรกเธอคิดว่าคงต้องอยู่กับผู้ชายที่เคยเป็นคนที่เธอรักเป็นปีเสียอีก

         เสียงลูกบิดประตูที่ดังขึ้นทำให้เดือนอ้ายรู้ได้ทันทีว่า    ชายที่เธอกำลังจะต้องเป็นเมียเขาในคืนนี้กำลังจะเดินเข้ามา               หญิงสาวใช้ผ้าห่มคลุมตัวทำเป็นเหมือนหลับแล้วเพราะไม่อยากสบตาหรือพูดคุยกับเขา

         เดือนอ้ายนอนฟังเสียงน้ำที่ไหลจากฝักบัวด้วยหัวใจที่    เต้นแรงที่สุดตั้งแต่เกิดมา นาทีที่ระลึกที่สุดคือเสียงประตูห้องน้ำที่ถูกเปิดและไม่ถึงสองนาทีไฟทุกดวงในห้องก็ถูกดับลง

         ผ้าห่มที่ถูกวางคลุมไว้ที่ตัวถูกชายหนุ่มกระฉากออกไปกองกับพื้นอย่างสุดแรง

         บู๊จับมือทั้งสองข้างของเดือนอ้ายให้ยกไว้เหนือศีรษะของเธอ ปากหนาซุกไซ้ไปตามซอกคอที่ยาวระหง เสียงลมหายใจของ           หญิงสาวที่แรงและดูเหนื่อยหอบยิ่งปลุกอารมณ์เสือหิวที่อดยาก  ปากแห้งมานานแสนนานให้ลุกขึ้นเป็นไฟ

         หญิงสาวได้แต่หลับตา เธอหายใจแรงมากเพราะรู้สึกทั้งตื่นเต้นและทั้งกลัว ปากหนาเลื่อนขยับมาทาบทับลงไปแนบประกบกับปากบาง ยิ่งทำให้หญิงสาวหายใจได้ยากขึ้นเมื่อถูกลิ้นสากเข้ามาตวัดลัดเลาะอยู่ในปากของเธอ

         ชุดนอนที่เป็นเพียงแค่สายเล็ก ๆ ถูกเสี่ยหนุ่มจัดการถอดออกโดยที่เจ้าของเรือนร่างแทบจะไม่รู้ตัวว่าเขาทำอย่างไรเธอถึงเหลือแต่เพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วเท่านั้น

         มือทั้งสองข้างที่ถูกจับไว้ก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ชายหนุ่มส่งผ่านความรู้สึกที่เร่าร้อนจากร่างกายและหัวใจของเขาผ่านทุกสัมผัสทั้งทางมือและริมฝีปากที่แสนอุ่น

         ร่างเล็กที่ตอนแรกเอาแต่นอนเกร็งก็เปลี่ยนเป็นเริ่มบิดไปมาเมื่อถูกปากอุ่นดูดยอดอกชูชัน เสียงครางหลุดรอดไรฝันของ             เดือนอ้ายอย่างไม่ทันตั้งตัว

         กลีบดอกไม้สีชมพูเริ่มชุ่มฉ่ำเมื่อถูกอีกฝ่ายเล้าโลมอย่างถึงพริกถึงขิง

         เส้นทางรักเปิดพร้อมแล้วบู๊พร้อมเดินหน้านำท่อนแห่งความเป็นชายของเขาเข้าไปแสดงความเป็นเจ้าของในกลีบสวาทของ     หญิงสาวที่เขาแอบรักมาตลอดและยังคงรักอยู่ไม่มีเสื่อมคลาย

         เดือนอ้ายร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อความบริสุทธิ์ของเธอขาดออกจากกัน สองมือจิกลงไปที่หลังของชายผู้บุรุกเพื่อระบายทุกความรู้สึกลงไป

         สะโพกกลมยกขึ้นรับแรงกระแทกที่ชายหนุ่มส่งแรงผ่านสะโพกของเขามาถึงเธอ

         ทั้งสองกอดก่ายกันจนปลดปล่อยความเสียวซ่านออกมาจนหมดตัว สวรรค์อยู่ข้างหน้าต่างพากันไปถึงในที่สุดก่อนที่จะต่างฝ่ายต่างหมดแรงลง

         เสียงลมหายใจที่เหนื่อยหอบของทั้งคู่ฟังแล้วไม่รู้ว่าใครเหนื่อยกว่ากัน เดือนอ้ายมีเพียงหยดน้ำตาแรกที่ไหลออกมาเท่านั้น เธอรีบลุกไปเข้าห้องน้ำจัดการกับตัวเองเพื่อไม่ปล่อยให้ความเศร้าเข้ามาในหัวใจ

         “อ้ายเธอได้หมื่นห้าแล้วนะ”

         หญิงสาวยิ้มให้กับตัวเองในกระจกเพื่อให้กำลังใจตัวเองว่าสิ่งที่เธอเสียไปมันมีมูลค่ามันคือที่ดินและบ้านของเธอเอง

         ประตูห้องน้ำเปิดออกหญิงสาวแอบมองไปบนเตียงที่ตอนนี้มีชายหนุ่มแก้ผ้านอนหงายแบบไม่ปิดอะไรเลยอยู่บนเตียงเดียวกับเธอ

         ผ้าห่มค่อย ๆ ถูกดึงขึ้นมาเพื่อปกปิดเรือนร่างที่ว่างเปล่าของเสี่ยหนุ่มเพื่อไม่ให้เขาดูโป๊เปลือย

         ร่างเล็กนอนลงข้าง ๆ ด้วยความเบาที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายตื่นแต่ทันทีที่หัวถึงหมอน เธอกลับถูกเขาขยับตัวเข้ามานอนกอดก่อนที่สักพักเธอจะได้ยินเสียงกรนเบา ๆ จึงรู้ว่าคนข้าง ๆ หลับไปแล้วจริง ๆ คราวนี้