ยอมรับและรัก

ตอนที่11

ยอมรับและรัก

         ตรีญาภาออกจากโรงพยาบาลและกลับมาพักที่คอนโด                แต่สุดท้ายเธอกลับต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านของชลากร เพราะตรีประดับเล่าทุกอย่างให้สามีฟังหมดแล้วและคุณปู่ที่แสนใจดีอย่างชัยกรอยากมีหลานมานานเพราะเขาเหงาเหลือเกินตั้งแต่ลาออกจากงานมาอยู่บ้าน จึงเป็นห่วงว่าถ้าตรีต้องไปอยู่คนเดียวอีกอาจจะมีอันตราย

         “รอให้แผลของหนูหายดีก่อนนะแล้วพ่อกับแม่จะไปทำทุกอย่างให้ถูกต้อง เพราะถ้าไปตอนนี้แม่หนูคงเป็นห่วงลูกสาวและอาจจะไม่ยิมให้หนูกลับมาอยู่ที่นี่ก็ได้”

         ตรีประดับยังคงทำใจไม่ค่อยได้เพราะเธอคิดว่าถ้าลูกชายไม่แต่งงานกับเฌอมณีก็ควรจะมีเมียที่ฐานะใกล้เคียงกับคู่หมั้นเก่า ไม่ใช่เอาเลขามาทำเมียแบบนี้

         “คุณ คนเราถ้าเลือกเกิดได้ คงเกิดเป็นคนรวยกันหมดแล้ว ก่อนที่ครอบครัวผมจะมีบริษัทแบบนี้ ปู่ของผมก็ซ่อมรถปะยางอยู่            ริมถนน ถ้าไม่ได้เจอกับย่าที่เป็นลูกสาวเจ้าของโรงงานผลิตยางรถยนต์ ผมก็คงเป็นแค่หลานคนปะยาง คุณก็คงจะไม่เลือกผมใช่ไหม”

         ชัยกรที่ปกติเป็นคนพูดน้อยถึงขั้นไม่ค่อยพูดแต่ครั้งนี้เขาพูดจนภรรยาต้องยอมรับและพยายามเปิดใจ

         ทางตำรวจเรียกชลากรและตรีญาภาเข้าไปคุยเพื่อให้รับทราบว่าการสอบสวนตอนนี้จับคนที่ชนได้แล้วและผู้ต้องหาก็สารภาพว่าถูกจ้างมาให้ชนและทับที่ท้องแต่เขาสังเกตว่า ทำไมต้องทับท้องจึงรู้ว่าตรีญาภาท้องอยู่เขาจึงชนกลางตัวและหักล้อไปเหยียบแขนแทน

         “ผู้ต้องหาซักทอดถึงใครครับว่าเป็นผู้ว่าจ้าง”

         ชลากรถามแต่เหมือนเขามีคำตอบในใจและเขาก็ได้แต่ภาวนาให้มันไม่ใช่อย่างที่เขาคิด

         “คุณเฌอมณีอดีตคู่หมั้นของคุณ พรุ่งนี้ทางเราจะออกหมายเรียกเพื่อให้เธอมาให้ปากคำเพราะเรายังไม่เชื่อในคำพูดของผู้ต้องหาทุกคำแต่ถ้าครบกำหนดเธอยังไม่มาเราก็จะขออนุมัติออกหมายจับ”

         ชลากรโทรศัพท์ไปเล่าให้มารดาของเธอฟัง ตรีประดับทน               ไม่ไหวเธอเดินทางไปหาอดีตคู่หมั้นของลุกชายเพราะอยากรู้ว่า             หญิงสาวได้ว่าจ้างจริงไหม

         คนฉลาดอย่างตรีประดับเล่นบทเป็นนางมารร้ายทำท่าเหมือนเห็นดีเห็นชอบกับการที่เฌอมณีไม่ชอบเมียของลูกชายเธอ

         “เฌอแม่เสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้หนูเป็นลูกสะใภ้ ตากรมันตาต่ำไปคว้าอะไรก็ไม่รู้มาเป็นเมีย แม่นี่สะใจจริง ๆ ที่มันโดนรถชนแต่ก็ไม่ได้สนใจหรอกว่ามันเป็นยังไง ทุกวันนี้แม่ก็ไม่เคยถามถึง”

         เฌอมณีทำท่าพอใจกับสิ่งที่ตรีประดับพูดเพราะตอนแรกเธอคิดว่าทุกคนยอมรับในตัวตรีญาภาแล้ว

         “คุณแม่คงยังไม่รู้ใช่ไหมคะ ว่ามันปล่อยท้องเพื่อจับกรแต่เด็กคงไม่ได้เกิดหรอกค่ะเพราะโดรชนรถเหยียบท้องแบบนั้น ท้องก็เพิ่งไม่กี่เดือน เฌอสะใจจริง ๆ มารหัวขนในที่สุดก็ไม่ได้เกิดมาช่วยแม่มัน”

         คนพูดไม่ได้หันมาสบตาคนฟังเลย เธอจึงไม่รู้ว่าตอนนี้มารดาอดีตคู่หมั้นของเธอ มีแววตาแห่งความหวาดกลัวเมื่อรู้ว่าอดีตลูกสะใภ้ของเธอต้องป่วยทางจิตแน่ ๆ ถึงได้ทำอะไรแบบนี้และท่าทางของเฌอมณีที่แสดงก็เป็นภาพที่ตลอดหลายปีที่ตรีประดับรู้จักหญิงสาวมาไม่เคยเห็น

         หลายวันต่อมาเมื่อหมายเรียกไม่มีความหมาย หมายจับก็ตามมา ตรีประดับอดเป็นห่วงความรู้สึกของครอบครัวเฌอมณีไม่ได้เพราะอย่างน้อยก็เคยสนิทสนมกันมา เธอจึงพยายามหาทางช่วยเหลือ

         เฌอถูกทางเจ้าหน้าที่พาไปพบจิตแพทย์และผลออกมาคือเธอป่วยเป็นโรคทางจิตเวชจริง ๆ เธอจึงต้องรักษาตัวในระหว่างที่       ประกันตัวสู้คดีและการที่เธอป่วยก็ช่วยให้โทษของเธอน้อยลงเพราะทางเจ้าทุกข์ไม่ติดใจเอาความปล่อยให้เป็นไปตามกฎหมาย

สองเดือนผ่านไป

         สภาพร่างกายของตรีญาภาเริ่มดีขึ้นเหลือแค่แผลถลอกที่ยังคงมีรอยอยู่ ชัยกรจึงตัดสินใจที่จะพาครอบครัวเดินทางไปสู่ขอลูกสะใภ้ที่น่านทันที

         บรรยากาศที่แสนเย็นสบาบทำให้ตรีประดับที่ตอนแรกไม่อยากมาแต่ตอนนี้กลายเป็นไม่อยากกลับเสียแล้ว น้ำในลำธารไหลเย็นทั้งวัน แค่ได้นอนฟังเสียงก็มีความสุขแล้ว

         แม่ของตรีญาภาไม่ต้องการให้จัดงานแต่งานเธอขอแค่ทำพิธีเรียกขวัญเจ้าบ่าวเจ้าสาวผูกข้อไม้ข้อมือก็พอ เพราะตอนนี้เจ้าสาวก็ท้องใหญ่มากแล้ว

         ชัยกรพยายามให้ภรรยาของเขาเห็นว่าถึงแม้ครอบครัวของลูกสะใภ้จะไม่ใช่คนรวยแต่เขากลับไม่เรียกร้องสินสอดเงินทองแต่อย่างใด ต่างจากวันที่หมั้นกับเฌอมณีหมดค่าของหมั้นไปครึ่งล้านสุดท้ายก็ไม่ได้คืนสักบาทเพราะทางชลากรเป็นคนผิดสัญญาเอง

         จากที่ตั้งใจจะอยู่กันแค่สัปดาห์เดียวกลายเป็นว่าตรีประดับไม่ยอมกลับอยู่ต่ออีกสัปดาห์แต่คราวนี้คงต้องกลับกันจริง ๆ เพราะใกล้เวลาหมอนัดตรวจคนท้องแล้ว

         “ตอนนี้คุณแม่เริ่มน้ำหนักตัวขึ้นดีหน่อยหลังจากที่ผอมจนหมอเป็นห่วง”

         คุณหมอโล่งใจเพราะช่วงท้องแรก ๆ ตรีกินอะไรไม่ได้เลย วั             น ๆ เธอกินแต่แตงกวาจิ้มน้ำพริก นมก็ต้องมีคนมาบังคับถึงจะกิน  ตัวเธอจึงเล็กลงยิ่งกว่าตอนยังไม่ท้องเสียอีก แต่พอตอนนี้เข้าเดือนที่เจ็ด เธอเริ่มกินเก่งขึ้นอาการแพ้ท้องไม่มีแล้วน้ำหนักจึงขึ้นทั้งแม่ทั้งลูก

         คุณปู่จากที่เหงา ๆ วัน ๆ เอาแต่เงียบเพราะซึมเศร้าในอาการป่วยของตัวเองที่ทำให้ไม่สามารถทำงานได้ ตอนนี้ก็กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ก็กำลังทำห้องใหม่ให้หลานเพราะอยากให้ห้องเสร็จก่อนคลอดกลัวสีที่ทาจะเป็นอันตราย

         ตรีประดับเองตอนนี้ก็ฝึกเลี้ยงหลานอยู่ โดยการไปบ้านเพื่อนที่มีหลานเล็ก ๆ เพราะเธอกลัวจะอุ้มไม่ได้ ทั้งปู่และย่าตั้งใจไว้ว่าจะเลี้ยงหลานกันเองปล่อยให้พ่อกับแม่ไปทำงาน จึงต้องพยายามรื้อความจำกันยกใหญ่