MasukShare
Chapter 37
Terakhir Diperbarui:
2025-04-07 17:45:44บ้านมนัสสุกานต์
“ตายแล้วยัยรินทร์ทำไมใส่พริกเยอะขนาดนั้นใครจะกินจ๊ะลูก” “อ๋อถ้วยนี้พิเศษสำหรับแขกคืนนี้ค่ะเดี๋ยวของรินทร์กับแม่รินทร์ตำต่างหาก” “ ใครจะมาเหรอ เย็นนี้” “ เดี๋ยวแม่ก็รู้ค่ะ” ตรีรินทร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะตำน้ำพริกต่อ แม่แก้วมองลูกสาวด้วยสายตาไม่เข้าใจ “ ตายล่ะอาหารแต่ละอย่างเผ็ดๆทั้งนั้นวันนี้จะทานกันได้ไหมเนี่ย” “ อร่อยจะตายรินทร์ขอสามชามวันนี้” “ งั้นรินทร์ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ธมกานต์จอดรถหน้าบ้านหญิงสาวก่อนจะกดกริ่งด้วยหัวใจที่เต้นรัว ตรีรินทร์ในชุดอยู่บ้านสบายๆมาเปิดประตูก่อนจะส่ายหน้า“ จัดเต็มอีกแล้วแต่งมาซะเต็มขนาดนี้ทำเอาเราจืดไปเลย” “ นี่คุณมาทานข้าวบ้านฉันไม่ต้องใส่เต็มขนาดนี้ก็ได้มีไหมเสื้อผ้าอยู่บ้านสบายๆ คุณทำให้ฉันอึดอัดนะเนี่ย” “ ขอโทษ เดี๋ยวผมถอดสูทไว้ที่รถรองเท้าผมมีอีกคู่หลังรถกางเกงขาสั้นก็มีอยู่หลังรถเตรียมไว้ไปเล่นกีฬา” “ ค่อยยังชั่ว” “ รอแป๊ปหนึ่งเดี๋ยวเปลี่ยนที่ห้องคุณได้ไหม” “ อืม” แม่แก้วมองชายหนุ่มที่เดินตามลูกสาวมาก็ตาโตนี่มัน ลูกชายเพื่อนสนิทของเธอเองสองคนนี้ยังไงๆ เสียแล้วแม่แก้วมองมาด้วยสายตาค้นคว้า “ แม่คะคุณกานต์จะมาทานข้าวกับเราค่ะวันนี้” “สวัสดีครับคุณป้า” “ สบายดีเหรอตากานต์” “ สบายดีครับขอบคุณคุณป้ามากครับที่ช่วยดูแลแม่ผมตอนไปวิปัสสนา” “ ไม่เป็นไรหรอกป้ากับแม่ของกานต์เราเป็นเพื่อนรักกันการดูแลซึ่งกันและกันเป็นเรื่องธรรมดามาทานข้าวกันเถอะหิวกันแล้ว” “ ลองน้ำพริกนี่สิทำพิเศษสำหรับคุณนะเนี่ย” ตรีรินทร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จากการที่อยู่ร่วมกันเป็นอาทิตย์ทำให้หญิงสาวทราบว่าชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามไม่ชอบทานอาหารรสจัด ธมกานต์ตักทานทานเข้าไปคำแรกก็ต้องไอ เพราะรสจัดจ้านของน้ำพริกใบหน้าแดงก่ำจนต้องรีบดื่มน้ำ ช่วยบรรเทาความเผ็ดร้อน ตรีรินทร์ยิ้มถูกใจที่ได้แกล้งชายหนุ่มธมกานต์พยายามตักไปที่จานอื่นผัดผักบุ้งก็ยังเผ็ดสงสัยรายการนี้โดนแกล้งแน่ๆ ธมกานต์มองหน้าหญิงสาวด้วยแววตารู้ทัน “ ทานแกงเผ็ดนี่สิ คุณต้องทานอะไรที่มีรสชาติบ้างไม่ใช่ทานแต่จืดๆชีวิตจะมีรสชาติได้ยังไง” “ แค่มีคุณในชีวิตชีวิตผมก็มีรสชาติมากพอแล้ว” ตรีรินทร์สำลักไม่นึกว่าชายหนุ่มจะตอบกลับแบบนี้หญิงสาวมองหน้ามารดาแต่ก็ไม่เห็นความผิดปกติอะไร แม่แก้วมองทั้งลูกชายเพื่อนสนิทกับลูกสาวตนเงียบๆสงสัยที่คิดไว้คงไม่ผิดแม่แก้วยิ้มถูกใจ “คุณป้าครับผมมีเรื่องจะเรียนว่าผมจะให้คุณแม่มาสู่ขอรินทร์วันพรุ่งนี้” แม่แก้วอ้าปากหวอไม่นึกว่าชายหนุ่ม ลูกชายเพื่อนจะรุกหนักเร็วปานนี้ ตรีรินทร์สำลักแกงเผ็ดจนชายหนุ่มต้องยื่นน้ำให้ แม่แก้วหัวเราะชอบใจก่อนจะตอบว่า “เอาสิถ้ามันเป็นความต้องการของลูกทั้งสองจริงๆแม่ก็ไม่ขัดข้องตามใจนะ แม่ขอตัวก่อนจะไปโทรศัพท์คุยกับมณี แบบนี้มีเรื่องคุยกันยาว” ลับร่างของแม่แก้วธมกานต์หันมาจ้องหน้าหญิงสาวพร้อมกับพูดว่า “ผมรู้คุณแกล้งผมทำอาหารเผ็ดคิดจะแกล้งผมใช่ไหม” “ เปล่านี่ปกติบ้านฉันเราทานรสจัด” “ ผมจะพยายามเชื่อแต่ทานรสจัดก็อร่อยไปอีกแบบไม่เปลืองกับข้าวดีเพราะเราทานแต่ข้าว” “ ทานข้าวเสร็จไปคุยกันข้างนอกได้ไหม หน้าหมู่บ้านคุณผมเห็นมีสวนสาธารณะ” “ คุณกันที่นี่ไม่ได้เหรอทำไมต้องออกไปข้างนอก” “ ผมไม่อยากรบกวนแม่คุณ” “ ก็ได้” ตรี รินทร์นั่งรถมากับชายหนุ่มด้วยหัวใจที่เต้นแรงอะไรกำลังจะเกิดขึ้นนะสิ่งที่เราทำถูกต้องแล้วใช่ไหมเสียงสะท้อนในใจต่อสู้กันอย่างรุนแรง “แม่ผมบอกว่าคุณยอมแต่งงานกับผมแล้ว” ธมกานต์เริ่มเรื่องด้วยความใจร้อน “ ใช่” “ ทำไมในเมื่อตอนเช้าเรายังทะเลาะกันอยู่เลยคุณบอกไม่แต่งแล้วทำไมตอน บ่ายคุณรับปากแม่ผมคุณมีเหตุผลอะไรแม่ผมเอาอะไรมาล่อคุณล่ะ” “ จิตอกุศลคิดอะไรแต่ละอย่างฉันเบื่อความคิดแย่ๆของคุณจริงๆนะ” ธมกานต์จอดรถด้วยความโกรธเมื่อโดนหญิงสาวต่อว่าชายหนุ่มคว้าแขนแล้วจับไหล่ทั้งสองข้างตาจ้องตาในระยะประชิด “แล้วคุณจะให้ผมคิดยังไงแม่ให้เงินคุณหรือยังไงบอกผมมาเดี๋ยวนี้” ตรีรินทร์โกรธจนสะบัดฝ่ามือตบเข้าไปที่หน้าของชายหนุ่ม “ บ้าฉันเกลียดความคิดต่ำๆของคุณจริงๆ สิให้ตาย” “คุณตบหน้าผมอีกแล้วนะไม่เข็ดใช่ไหมเนี่ย” ธมกานต์กระชากหญิงสาวเข้ามาใกล้พร้อมระดมจูบที่ริมฝีปากแบบลงทัณฑ์รุนแรงเร้าร้อนจนได้ยินเสียงหายใจหอบของกันและกัน “ ฉันเกลียดคุณถ้าเลือกได้ฉันไม่ได้อยากแต่งกับคุณเลย” “ แล้วแต่งทำไมบอกมาสิไม่อยากแต่งแล้วยอมทำไม” “ เพราะเห็นแก่แม่คุณไง ฉันขอเวลาแค่หนึ่งปีหนึ่งปีเท่านั้นคุณธมกานต์จากนั้นก็ทางใครทางมัน” “ คุณจะแน่ใจได้ไงว่าผมจะยอมหย่าถ้าครบหนึ่งปี” “ ถึงเวลานั้นคุณก็จะรู้เอง” ตรีรินทร์ขยับตัวออกจากอ้อมกอดก่อนจะเปิดประตูลงจากรถธมกานต์เปิดลงมาเดินตาม “ เดี๋ยวสิเรายังคุยกันไม่จบ อย่ามาเดินหนีต่อหน้าผมทั้งที่เรายังคุยกันไม่จบผมไม่ชอบ” ธมกานต์ตะโกนเสียงดัง “ ฉันเบื่อไม่คุยแล้ว ไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งฉันก็ไม่ได้อยากแต่งนักหรอกเรื่องมาก” “ใครบอกว่าผมไม่อยากแต่งเตรียมตัวไว้เลยพรุ่งนี้ผมจะให้แม่มาสู่ขอแล้วหมั้นคุณไว้ก่อนแล้วเราจะแต่งกันอีกอาทิตย์ต่อมา” “ บ้าใครจะไปแต่งกับคุณเร็วขนาดนั้น” “คุณไงไหนๆ ก็ต้องแต่งเร็วหรือช้าคุณก็หนีผมไม่พ้น” “ขึ้นรถผมจะไปส่งบ้านถ้าดื้อผมจะจูบคุณอีกแล้วทีนี้ถ้าผมคุมอารมณ์ไม่ได้ผมจะลากคุณกลับคอนโดไม่ไปส่งบ้านอย่ามาหาว่าผมใจร้ายไม่ได้นะ” ตรีรินทร์นิ่งเงียบกลัวในความบ้าของชายหนุ่มจากประสบการณ์ที่อยู่ด้วยกันมาทำให้เชื่อได้ว่าชายหนุ่มพูดจริง ตรีรินทร์เดินขึ้นไปนั่งที่รถหน้างอปากยื่นด้วยความขัดใจ ธมกานต์ส่ายหน้ากับความดื้อรั้นของหญิงสาว สุดท้ายก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าทำไมหญิงสาวถึงยอมเปลี่ยนใจ ตอนนี้ธมกานต์ตัดสินใจจะไม่ขุดคุ้ยเหตุผลที่หญิงสาวยอมแต่ง ไว้ไปลองหยั่งเสียงเอากับแม่ถ้าจะดีกว่าธมกานต์คิดในใจ “พรุ่งนี้ผมจะให้แม่มาสู่ขอคุณ เตรียมตัวไว้ด้วย” “ ทำไมต้องรีบร้อนด้วยคะเดือนหน้าไม่ได้เหรอ” “ ไม่ได้พรุ่งนี้ผมจะขอหมั้นคุณไว้ก่อน” ตรีรินทร์ถอนหายใจเฮือกด้วยความหนักใจภายในลึกๆกลับมีความสุขประหลาดๆแต่อีกใจกลับมีเสียงสะท้อนว่าตกลงเธอก็ต้องทรยศกับเพื่อน เธอมันทรยศตรีรินทร์ถอนหายใจด้วยความหนักใจกับปัญหาต่างๆที่จะเข้ามาในชีวิต รถมาจอดเทียบหน้าบ้านตรีรินทร์ขยับตัวเตรียมตัวจะเดินลงได้ยินเสียงเข้มๆพูดว่า “เดี๋ยวจูบลากันก่อน ผมเนี่ยว่าที่สามีในอนาคตนะถ้าไม่จูบผมไม่เปิดประตูให้นะ” “บ้าคุณเนี่ยจะแกล้งฉันไปถึงไหนนะเนี่ย” “ใครแกล้งคุณผมก็อยากได้จูบลาจากว่าที่ภรรยาในอนาคตตรงนี้” ธมกานต์ชี้ที่แก้มขวา ตรีรินทร์แก้มป่องด้วยความขัดใจก่อนที่จะหลับตาพร้อมกับยื่นหน้าไปใกล้ๆใบหน้าของชายหนุ่มก่อนที่ริมฝีปากจะสัมผัสใบหน้าของชายหนุ่มก็ต้องตกใจเมื่อชายหนุ่มหันริมฝีปากมาเพื่อประทับริมฝีปากเธอก่อนที่ธมกานต์จะก้มลงจูบอย่างดูดดื่มมือก็ประคองใบหน้าหญิงสาวเพื่อที่จะจูบได้ถนัดขึ้นลิ้นสัมผัสลิ้นธมกานต์จูบเม้มที่ริมฝีปากบางจนบวมเจ่อ “ อื้อไม่อยากปล่อยคุณเลยให้ตายผมจะรอถึงวันแต่งงานได้ไหมเนี่ย” ชายหนุ่มออดอ้อน “ ปล่อยได้แล้วเดี๋ยวแม่เห็น” “รถผมติดฟิล์มไม่เห็นหรอก” ตรีรินทร์ผลักชายหนุ่มใบหน้าแดงก่ำด้วยความอายที่แอบเผลอร่วมมือร่วมใจจูบตอบชายหนุ่มอย่างดูดดื่มเช่นกัน “ ปล่อยเถอะนะคะเดี๋ยวแม่สงสัยทำไมจอดรถนาน” “ โอเค ปล่อยก็ได้พรุ่งนี้ไปทานข้าวกับผมตอนเย็น เหมือนเป็นการเดทนะครับ” “ไม่ได้หรอกฉันไม่ว่างค่ะพรุ่งนี้ฉันมีงานเลี้ยงรุ่นที่มหาลัย” ตรีรินทร์รีบตอบ ธมกานต์ทำหน้าเซ็งก่อนจะถามต่อว่า “ วันมะรืนล่ะ” “ ไม่ว่างค่ะมีงานเลี้ยงประจำปีของบริษัทค่ะ” ธมกานต์ทำหน้าหงุดหงิด “นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ รู้ไหม คุณนี่เป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อที่สุด ผมกลับล่ะเซ็ง” ธมกานต์ขึ้นรถโดยที่ตรีรินทร์ยืนงง “ นี่เดี๋ยวก่อนสิคุณธมกานต์ แล้วเมื่อไหร่คุณจtว่างไปดูบ้านพร้อมฉัน ฉันทำงานเสร็จแล้วนะเราจะได้ปิดโปรเจ็คคุณสักทีฉันจะได้เริ่มงานชิ้นใหม่” “ ตอนนี้ผมไม่ว่าง” ธมกานต์เปิดกระจกรถมาพูดด้วย “ นี่ คุณอย่ามางอนเป็นเด็กได้ไหมฉันซีเรียสนะ คุณไม่ปิดโปรเจ็คให้ฉันแล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เริ่มงานชิ้นใหม่” “ นั่นเป็นปัญหาของคุณไม่ใช่ของผม” “ นี่คุณธมกานต์มีเหตุผลหน่อยสิคะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวแยกให้ออกสิคุณนี่เป็นผู้บริหารประเภทไหนเนี่ย” ตรีรินทร์ต่อว่าอย่างอารมณ์เสีย “ สำหรับผมเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวที่มีคุณเกี่ยวข้องเป็นเรื่องเดียวกัน ในเมื่อไม่มีเวลาว่างมาทานข้าวกับผมคุณก็คงไม่มีเวลาไปตรวจงานปิดโปรเจ็คหรอกมั้งหรือว่าไงตรีรินทร์” “ผมกลับล่ะ” “เดี๋ยวสิอย่าพึ่งไป” ตรีรินทร์คว้ามือชายหนุ่มเอาไว้ “ อะไรตกลงคุณจะไปทานข้าวกับผมใช่ไหมพรุ่งนี้” “ ไม่ได้หรอกนัดเลี้ยงรุ่นเรามีแค่ปีละครั้ง ฉันเบี้ยวไม่ได้” “ งั้นผมกลับล่ะขี้เกียจพูดกับคนโยกโย้แบบคุณ” “ เดี๋ยวสิแล้วงานฉันล่ะคะ” “ พรุ่งนี้ก่อนไปงานมาหาผมที่โรงแรมหน่อยแล้วเราค่อยคุยกัน” “ บ้าคุณแกล้งฉันใช่ไหม” “ เปล่า แล้วผมจะไปส่งดูสิคุณไปเลี้ยงรุ่นจริงไหม” “ ก็ได้กี่โมง” “ คุณเลิกงานแล้วมาหาผมก่อนแล้วกัน” “ อืมตกลง” “ ผมกลับล่ะราตรีสวัสดิ์ตรีรินทร์” ธมกานต์ขับรถออกไปท่ามกลางสายตาตรีรินทร์ที่มองตามอย่างว้าวุ่นใจ
Bab terkait
วิวาห์พยศ Chapter 38
โรงแรม Eifelstar เสียงรองเท้าส้นสูงดังมาใกล้ตัวทำให้รสสุคนธ์หันมามองตามเสียง ก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้า “คุณรินทร์ไปทำอะไรมาค่ะนี่เปรี้ยวเชียว” “รินทร์มาขอพบคุณกานต์ค่ะอยู่ไหมค่ะ” “กำลังรออยู่เลยค่ะท่านสั่งไว้แล้ว” “ งั้นเดี๋ยวรินทร์มาคุยด้วยนะคะ คุณรส” ตรีรินทร์เดินเข้าไปเคาะห้องซีอีโอชายหนุ่มเจ้าปัญหาที่ทำให้เธอต้องแวะมาหาก่อนไปงานเลี้ยง “ ก๊อกๆ” “เข้ามา” ตรีรินทร์ยืนอยู่ตรงข้ามชายหนุ่มที่กำลังก้มหน้าเซ็นเอกสารมากมายที่กองไว้บนโต๊ะ ตรีรินทร์ยืนอึดอัดเมื่อชายหนุ่มยังไม่มีทีท่าจะเงยหน้าขึ้นมาคุยด้วย “นั่งก่อนสิ คุณไม่เมื่อยหรือไง” “ เมื่อยแต่ฉันรีบ ฉันกลัวเดี๋ยวรถติด” ธมกานต์ผลักเอกสารพร้อมกับเงยหน้ามองหญิงสาวที่รบกวนจิตใจตนเองมาตลอดอาทิตย์ ธมกานต์ตะลึงกับภาพที่เห็นเมื่อหญิงสาวอ่อนหวานสดใสมาแต่งตัวเปิดหน้าเปิดหลังกระโปรงสั้นแถมแต่งหน้าจัดจ้าน ทรงผมเปรี้ยวดัดรอนสลวย “ไปทำไรมานี่” “ ก็เค้ามีธีมงานแบบนี้ ก็ต้องแต่งแบบนี้แหละ” “ ผมไม่ชอบให้คุณแต่งปาดหน้าปาดหลังแล้วดูสิกระโปรงก็สั้นแล้วนี่จะนั่งยังไง” “ โถ คุณธมกานต์ฉันไม่ได้มานั่งให้อาจารย์ฝ่ายปกครองตรวจนะ ฉั
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 39
บ้านพิพัฒนพงค์ “ เข้มไปเอาเหล้ามาอีก” เสียงตะโกนของเจ้านายหนุ่มทำเอาคนสนิทรีบวิ่งไปหยิบเหล้ามาอีกขวด “ นายครับนายเมาแล้วให้ผมพาขึ้นไปนอนนะครับ” “ ไม่ ใครว่าฉันเมาไม่เมา” ธมกานต์รู้สึกปวดใจไปกับคำพูดของหญิงสาวเมื่อตอนเย็นคำพูดแค่ไม่กี่ประโยคแต่มันทำเอาชายหนุ่ม รู้สึกน้อยใจเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหวและเป็นหนึ่งเหตุผลที่ตนเองต้องมานั่งเมาอยู่ตรงนี้ ตรีรินทร์กดส่งข้อความสั้นๆว่า ‘ ถึงบ้านแล้วไม่ต้องเป็นห่วง’ พร้อมกับบ่นพึมพำเบาๆ“ ปกติ อีตาบ้านี่ไม่เคยปิดเครื่องนี่นาเป็นอะไรของเค้าอีกนะ” ตรีรินทร์บอกความรู้สึกของตนเองไม่ถูกว่าทำไมต้องรู้สึกกังวลเมื่อไม่สามารถติดต่อชายหนุ่มได้ในตอนนี้อาจเป็นเพราะแววตาตัดพ้อที่คอยรบกวนอยู่ตลอดทั้งวันก็เป็นได้นึกไปนึกมาเค้าอาจจะลืมแล้วก็ได้ว่าสั่งอะไรเราไว้จะไปเครียดทำไมนอนดีกว่า วันรุ่งขึ้นตามเวลานัดสิบโมงเช้า ตรีรินทร์เดินเข้าบ้านแต่ปราศจากผู้คนมองสำรวจความเรียบร้อยซึ่งก็ครบร้อยเปอร์เซ็นต์เต็มแล้วมองไปรอบๆด้วยความรู้สึกภูมิใจพร้อมกับถ่ายรูปเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึกทั้งจากกล้องส่วนตัวและมือถือ “ อ้าวเข้มนั่นเอง ว่าไงจ๊ะคุณกานต์อยู่ไหมเค้านัดฉันมาส่งง
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 40
“ในฐานะที่เราเป็นครอบครัวเดียวกันนี้อีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญมากที่ผมจะมาแจ้งให้ทุกคนทราบคือข่าวดีของผม” เสียงฮือฮาดังทั่วห้องนภาลัยแสงแฟลชดังติดๆกันนับสิบครั้งนักข่าวกรูเข้าไปหน้าเวที ในขณะนั้นหญิงสาวทั้งสี่นั่งทานก๋วยเตี๋ยวกันอย่างสนุกสนาน “ข่าวดีที่ว่านี้คือผมกำลังจะสละโสดผมกำลังจะแต่งงานเร็วๆนี้จึงอยากเรียนมาให้ทุกคนทราบและร่วมยินดีไปกับผม” แสงแฟลช ดังเป็นระยะๆ “ ขอบคุณครับขอให้ทุกท่านร่วมรับประทานอาหารก่อนตามอัธยาศัย” เมื่อธมกานต์ก้าวลงมาจากเวที นักข่าวที่แม้จะเป็นฝั่งเศรษฐกิจรีบกรูเข้าไปล้อมตัวนักธุรกิจหนุ่มฮอทในวงการไว้ “คุณกานต์ขาขอสัมภาษณ์หน่อยค่ะ” “ อ๋อครับ” “ กล้องพร้อมหรือยัง” เสียงตะโกนของนักข่าวดัง ธมกานต์ยิ้มเมื่อแผนทุกอย่างเดินไปตามเกมที่วางไว้ “ ตกลงคุณกานต์สละโสด นี่จริงๆ ใช่ไหมครับ” “ ก็ตามที่บอกนะครับ” “ กับจีจี้นางแบบแม็กซิมหรือครับ ที่เคยเป็นข่าวกัน” “ อ๋อ ไม่ใช่หรอกครับ จี้นี่เป็นเพื่อนตั้งแต่เมืองนอก คู่หมั้นผมนี่เป็นคนนอกวงการเธอทำงานด้านมัณฑนากรครับชื่อตรีรินทร์ มนัสสุกานต์ ครับเราเจอกันตอนเค้ามาตกแต่งบ้านผม แล้วแม่เค้ากับแม่ผมเป็นเพื่อน
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 41
“ไม่ได้ผู้ใหญ่คุยกันแล้ว” “ ไม่ ไม่ ไม่ ฉันไม่ยอมให้คุณมาบงการฉันหรอก”ตรีรินทร์พูดด้วยอารมณ์แค้นแน่นอก “ จะงอแงอะไรก็ตามใจแต่คิดดูบ้างสิถ้าคุณไม่ทำตามแม่คุณจะเสียใจแค่ไหนแล้ว ผู้ใหญ่ที่เค้าคุยกันจะว่ายังไง” ตรีรินทร์ร้องไห้ด้วยความอัดอั้นสุดท้ายเธอก็ต้องแพ้เมื่อชายหนุ่มเอาแม่เธอมาอ้าง “ จริงสินะถ้าเรางอแงแม่ต้องไม่ยอมแน่ๆ” ธมกานต์ชะงักก่อนจะโอบหญิงสาวมากอด พร้อมกับลูบหลังไปมา“ ผมขอโทษที่รีบ ผูกมัดคุณช่วยไม่ได้คุณอยากน่ารักทำไม แล้วจะน่ารักกว่านี้ถ้าไม่งอแงแล้วทำตามที่ผมสั่ง” “ ฉันหมั้นก็ได้แต่เราอย่าพึ่งรีบแต่งได้ไหมเรามาศึกษากันสักสี่ห้าเดือนก่อนได้ไหมนะคะ คุณกานต์พบกันคนละครึ่งทาง” ตรีรินทร์ต่อรอง “ ไม่ได้ แล้วเราไม่ต้องศึกษากันแล้วค่อยไปศึกษากันตอนแต่งงานแล้วอยู่กันแล้วผมไม่อยากหมั้นไว้นาน” “ นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ ยอมฉันบ้างสิทำไมต้องบังคับไปทุกอย่าง”ธมกานต์นึกขำหญิงสาวก่อนจะลากหญิงสาวเข้ามากอดอีกครั้ง “ รินทร์ผมตามใจคุณไม่ได้เพราะผมเป็นผู้บริหารพูดคำไหนต้องคำนั้นแล้วอีกอย่างสำคัญมากผมสัญญากับแม่คุณไว้ว่าจะรีบจัดการทุกอย่างให้ถูกต้อง” ธมกานต์ลูบไล้ผมยาวสลวยของหญิงสา
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 42
“ ถ้าคุณว่าง่ายผมก็ไม่ต้องเผด็จการลองดูสิแล้วคุณจะรู้ว่าเวลาผมน่ารักเป็นยังไงคุณจะต้องตกหลุมรักผมในไม่ช้า” “จะอ้วกแต่เสียดายอาหารเมื่อกี้มันอร่อยมากกก” ตรีรินทร์ทำท่าขยักขย่อนธมกานต์ส่ายหน้ากับท่าทางของหญิงสาวพร้อมกับอมยิ้ม “ ขอน้ำเปล่าสักแก้วนะคะ” ตรีรินทร์ยิ้มกับสจ๊วตหนุ่มที่บริการบนเครื่องธมกานต์หันมามองด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะพูดว่า “ ไม่ต้องยิ้มหวานขนาดนั้นไอ้หนุ่มนั่นมันก็พร้อมจะบริการคุณเพราะมันเป็นหน้าที่ของเค้าเพราะฉะนั้นไม่ต้องยิ้มยั่วยวนขนาดนั้น” “ นี่คุณจะไม่หาเรื่องสักชั่วโมงจะตายไหมเนี่ย” น้ำเสียงตรีรินทร์หงุดหงิดในความ วีนของชายหนุ่มผ่านไปสักครู่สจ๊วตหนุ่ม มาพร้อมแก้วน้ำ ตรีรินทร์ยื่นมือไปรับสจ๊วตหนุ่มสบตากับผู้โดยสารสาวก่อนที่จะมือสั่นจนน้ำในแก้วกระฉอกตรีรินทร์ตกใจพอๆกับที่สจ๊วตหนุ่มก็ตกใจไม่แพ้กัน “ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจสักครู่นะครับ “ “ไม่เป็นไรค่ะ” ตรีรินทร์รีบมองหา ทิชชู่ “ แหม พอสาวเจ้ายิ้มหวานทำเอามือไม้สั่น บริหารเสน่ห์พอหรือยังอีกไม่กี่วันก็จะหมั้นแล้วนะคุณเพลาๆมือหน่อย” ธมกานต์กัดฟันพร้อมกับกระซิบข้างๆหูทำเอาตรีรินทร์แทบจะร้องกรี๊ดที่โดนชายหนุ่มเหน
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 43
“ ได้ยินค่ะ” ตรีรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบพร้อมกับถอนหายใจเหนื่อยกายมาตลอดวันแล้วกำลังจะเหนื่อยใจเพราะชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า “ ก็งานมันเร่งด่วนนี่คะลูกค้าอยากได้เร็วก็ต้องเร่งงานให้ทันกับความต้องการไม่ได้อยากได้รางวัลแต่มันเป็นหน้าที่” “ อะไรที่มันมากไปมันดูเว่อร์มากกว่าดูดีนะ” “ อย่าพึ่งเทศน์ตอนนี้ได้ไหมฉันเหนื่อยเพลียและหิวมากด้วยยังไม่ได้ทานอะไรเลย” ธมกานต์ถอนหายใจพร้อมกับหันหลังไปหยิบถุงพลาสติกมาส่งให้ “ ผมซื้อมาฝากคิดว่าคุณคงหิว” ตรีรินทร์เลิกคิ้วพร้อมกับประหลาดใจ “ อีตานี่ละเอียดจริงๆน่ารักซะ” ตรีรินทร์ยกมือไหว้พร้อมกับส่งสายตาอ่อนหวานส่งให้ชายหนุ่มได้รู้ว่าเธอรู้สึกดีกับสิ่งที่เค้าทำให้ ธมกานต์แก้เก้อด้วยการเอามือสอดเข้าไปในกางเกง “ จะไม่ขอบคุณผมสักคำหรือไงอุตส่าห์แวะมาหาซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้” ตรีรินทร์ยิ้มเมื่อเห็นชายหนุ่มร้องขอคำขอบคุณพร้อมกับทำหน้างอ ‘นี่ชีวิตเค้าคงไม่มีใครกล้าขัดใจเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลเป็นหลานคนเดียวชีวิตนี้อยากได้อะไรก็คงมีคนหามาประเคนให้คงไม่เคยมีใครขัดใจถึงได้ทั้งเจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจขนาดนี้’ ตรีรินทร์คิดในใจ “ขอบคุณนะคะ” “ ผมส่งค
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 44
สวนจตุจักร “ นี่คุณจะมาทำอะไรที่นี่” “ ไม่รู้จักหรือคะสวนจตุจักรไง” “ รู้แต่เชื่อไหมไม่เคยมาหรอกเคยได้ยินแต่ชื่อ” “ งั้นวันนี้ก็จะได้มารู้มาเห็นในสิ่งที่คุณไม่เคยจะได้เห็นไง” “ แล้วคุณล่ะอยากมาซื้ออะไร” “ ฉันอยากได้ต้นไม้ให้แม่สักสองสามต้น” ธมกานต์เดินตามตรีรินทร์ที่เข้าร้านนั้นออกร้านนี้แล้วเริ่มร้อนและปวดหัวกับผู้คนที่เดินเบียดเสียดไปมา เพราะเป็นช่วงวันเสาร์ที่มีผู้คนมากมาย “ นี่รินทร์ตกลงคุณจะมาเที่ยวหรือจะมาแกล้งผม”น้ำเสียงธมกานต์เริ่มหงุดหงิดใบหน้าชายหนุ่มหงิกงอเหงื่อเริ่มไหลตามใบหน้าเนื่องด้วยอากาศร้อน “ พาคุณมาเที่ยวจริงๆค่ะแล้วก็อาสาแม่มาซื้อต้นไม้ด้วย ฉันว่าสนุกดีออก” “ แล้วที่คุณพาผมเดินไปเดินมาหลายซอยร้านต้นไม้นั่นนี่โน่นแล้วสรุปคุณก็กลับไปเอาต้นไม้ร้านแรกที่เราดูกันมาตกลงคุณแกล้งผมใช่ไหม” “ เปล่านะฉันก็แค่อยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุด สรุปฉันผิดเหรอเนี่ยทีหลังถ้าไม่ชอบมาเดินแบบนี้ฉันจะได้ชวนคนอื่นมา” ตรีรินทร์กล่าวอมยิ้ม “ ผมเหนื่อยผมร้อนผมหิวมาก นี่จะบ่ายสองแล้วนะคุณ” เสียงบ่นของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวยิ้มขำ “ แหมก็บอกสิคะก็คนเดินช้อปปิ้งก็เพลิน ไม่บอกแล้วใครจะรู้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 45
เสียงโทรศัพท์มือถือกรีดดังตรีรินทร์ไม่ได้สนใจกดรับสายเพราะสายตากำลังจ้องมองและยังจมอยู่กับภาพอดีตระหว่างเธอกับนายตำรวจหนุ่มตรีรินทร์กวาดตามองอัลบัมรูปที่มีอยู่เต็มเตียงนอนหญิงสาวมานั่งดูรูปเก่าๆร่วมสองชั่วโมงได้แล้วเป็นรูปแห่งความทรงจำตั้งแต่เล็กจนโตจนเรียนจบและจนมีงานทำเธอมีผู้ชายคนนี้อยู่ในทุกช่วงของชีวิตถึงแม้หลังๆ ตั้งแต่ชายหนุ่มเข้ารับราชการเป็นตำรวจเวลาที่เจอกันก็น้อยลงแต่ด้วยความเข้าใจในงานของอีกฝ่ายทำให้เธอและเค้าฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ ร่วมกันมาได้ ยี่สิบกว่าปีมานี้มีทุกช่วงความทรงจำร่วมกันอย่างเปี่ยมล้นตรีรินทร์เก็บภาพอัลบัมลงกล่องกระดาษเสียงโทรศัพท์ยังดังอยู่เป็นระยะๆตรีรินทร์คว้าโทรศัพท์มากดรับด้วยท่าทางเนือยๆ “ รินทร์พูดค่ะ” “ นี่คุณผมกดโทรศัพท์มือแทบหงิกทำไมพึ่งจะรับไปทำอะไรมา”น้ำเสียงหงุดหงิดดังมาตามสายทำให้ตรีรินทร์ถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย “ มีอะไรคะ” “ ผมอยากชวนคุณไปดูของชำร่วย” “ วันนี้ไม่มีอารมณ์อยากอยู่บ้านและไม่อยากรับแขก” “ ผมไม่ใช่แขกผมเป็นคู่หมั้นและกำลังจะเป็นสามีคุณในอีกไม่กี่วันแล้ว นี่งานก็ใกล้เข้ามาแล้วเวดดิ้งแพลนนิ่ง เค้าจัดการให้ทุกอย่างแต่เราก็ต้อ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07
Bab terbaru
วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
วิวาห์พยศ Chapter 80
สองทุ่มเศษๆอาหารถูกลำเลียงมาพร้อมสมาชิกทุกคนนั่งพร้อมกันที่โต๊ะ อลงกรณ์เดินเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ“ ขอโทษทีเพื่อน รถติดเป็นบ้าเลย”อลงกรณ์กล่าวขอโทษพร้อมกับตะลึงเมื่อเผชิญหน้ากับเลขาหนุ่มรุ่นน้องที่อยู่ในความคิดคำนึงตลอดสองวันที่ผ่านมา“นั่งสิคะคุณกรณ์ นั่งข้างๆ พี่อาร์มนั่นแหละค่ะ”“ นั่งสิไอ้กรณ์ยืนบื้ออยู่ได้” เสียงอัครเดชตะโกนมาทางหัวโต๊ะอลงกรณ์นึกไม่ถึงคนที่ตนตามหาหลายชั่วโมงที่ผ่านมากลับมานั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆระหว่างเลขาหนุ่มกับนายแพทย์เอกชัย หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเลขาหนุ่มไม่กล้าหันไปมองด้วยความกลัวและเก้อเขินตรีรินทร์แอบสังเกตทั้งชายหนุ่มและเลขาหน้าหวานที่ต่างคนต่างเก้อเขินซึ่งกันและกันหญิงสาวอมยิ้มก่อนจะทักทายเพื่อนสามี“ คุณกรณ์หิวไหมคะ มาได้เวลาพอดี งั้นเราเริ่มลงมือกันเถอะค่ะ”“ พี่อาร์มตักยำทะเลให้คุณกรณ์สิคะ” ตรีรินทร์กล่าวนำเลขาหนุ่มตักยำทะเลแต่ไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ตัวอลงกรณ์รู้สึกหมั่นไส้เลขาหนุ่มรุ่นน้องที่ทำท่าทางเหมือนกลัวจะสบตา แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกัน“ แกไปทำไรแถวโรงแรมเจ้ากานต์ว่ะ ปล่อยให้พวกข้ารอตั้งนาน” อัครเดชเอ่ยถาม
วิวาห์พยศ Chapter 79
ตอนเย็น“นี่เราจะไปไหนกันครับ คุณกรณ์” อิทธิพลหรืออาร์ม เอ่ยถามเมื่อรถขับเลยหอพักไปอีกช่วงตึก“ เงียบๆเถอะ ถึงแล้วผมจะบอกเอง” อลงกรณ์หันมาตอบเลขารุ่นน้องอลงกรณ์เดินนำเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างดัง ไม่ไกลจากหอพักของหนุ่มรุ่นน้องชายหนุ่มเดินไปหยิบของลงตระกร้า ท่ามกลางความงุนงงของเลขาหนุ่ม“ นี่คุณ จะซื้อของไปไหนเนี่ย เยอะแยะไปหมด”“ ซื้อไปไว้ที่หอคุณ”“ หา “ เสียงลากยาว“ ก็หอคุณ ไม่มีอะไรสักอย่าง กาแฟก็ไม่มี วิสกี้เบียร์ไม่มีสักอย่างแล้วผมก็เบื่ออาหารที่มีแต่ผักกับวิญญาณหมู วันนี้ผมทำงานหนักมาก ผมอยากทานอาหารดี ๆ สักหน่อยคุณช่วยทำอาหารให้หน่อย ผมเป็นคนจ่ายคุณเป็นคนทำ โอเคนะ”อาร์มยืนงงอยู่กับที่“ เร็วๆ สิคุณ เดี๋ยวก็เจอรถติดตอนกลับอีกหรอก มาช่วยผมเลือกเนื้อหน่อยวันนี้ผมอยากทานเนื้อทอดกระเทียมพริกไทย”หลังจากอาหารค่ำผ่านไปอย่างชื่นมื่น อลงกรณ์ก็มานอนที่เก้าอี้ยาว ก่อนจะเผลอหลับไปอาร์มมานั่งพัดยุงที่คอยมาตอมตามแขนขาของชายหนุ่ม อลงกรณ์ลืมตาขึ้น ตาประสานตาก่อนที่อาร์มจะลุกขึ้นปัดกางเกงขาสั้น“ ดึกแล้วผมว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้ว กลับตอนนี้รถก็ไม่ติดแล้ว”อาร์มเฉไฉพูดกับอลงกรณ์“ ไล
วิวาห์พยศ Chapter 78
อาร์มตกใจ พร้อมกับระล่ำระลักว่า “ ผมครับผมเป็นคนจัด ผมเห็นมันรกมากจนไม่รู้จะวางเอกสารการประชุมไว้ตรงไหน พอวางมันก็ลื่นล้ม ผมเลยจัดให้มันเป็นระเบียบ”“ อ้อ คุณจะว่าผมมันไม่มีระเบียบว่างั้นเถอะ แต่ขอบคุณทีหลังไม่ต้องห้ามคุณมายุ่งวุ่นวายกับโต๊ะทำงานของผมอีก ไม่ว่ากรณีใดๆ ผมหาเอกสารของผมไม่เจอผมทำงานผมรู้ว่าวางเอกสารแบบไหนไว้ที่ตรงไหน ฉะนั้นขอความกรุณาอย่ามายุ่ง” อลงกรณ์ส่งเสียงดังอาร์มหลับตามือสั่นใจสั่นด้วยความกลัว ผู้ชายตรงหน้าเวลาเขาโกรธเค้าเหมือนคนละคนกับที่ตนรู้จักเมื่อวาน“ ครับ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งอีก ขอโทษอีกครั้ง”“ คุณออกไปได้” อลงกรณ์เห็นชายหนุ่มรุ่นน้องหน้าเสียก็นึกสงสารโบกมือให้ออกห้องไปเพราะอารมณ์ยังคุกรุ่นอาร์ม หรือ อิทธิพลมานั่งร้องไห้ ทำงานที่นี่มาแปดปียังไม่เคยโดนดุเสียงดังขนาดนี้มาก่อนชายหนุ่มเจ็บใจน้อยใจ อุตส่าห์จัดโต๊ะทำงานให้เรียบร้อยไม่ได้ดี แล้วยังโดนด่าอีก คอยดูต่อไปนี้จะทำเท่าที่สั่งเท่านั้น อาร์มคิดในใจอย่างว้าวุ่นอาร์มเช็ดน้ำตาพร้อมกับตั้งใจทำงานต่ออย่างมีทิฐิ อลงกรณ์เมื่อหาเอกสารพบก็ถอนหายใจเฮือก“ นี่เราพูดรุนแรงไปหรือเปล่าหว่า ป่านนี้ไม่นั่งร้องไห้ขี้
