ログイン共有
Chapter 81
最終更新日:
2025-04-07 19:17:12“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น
“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆ เมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วง คุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดา คุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาว อลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว” เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม “ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง” “ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชิน ส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน” เลขาหนุ่มเล่ายาว “ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง “ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในที ทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบ อลงกรณ์มองริมฝีปากบางของเลขาหนุ่ม อาร์มหัวใจเต้นแรงแบบนี้ใช่ไหมที่ว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ ก่อนจะหลับตาสะบัดความคิดบ้าๆ ออกไป “ นี่คุณใส่ลิปสติกด้วยเหรอ” คำถามของอลงกรณ์ทำเอาอาร์มหัวเราะก๊าก “ ใส่สิครับ ก็ผมมันเป็นผู้ชายนะยะนี่ครับ อย่าบอกว่าคุณดูไม่ออก” “ อืม ผมดูคุณออกเหมือนที่ผมเริ่มรู้หัวใจผมเองนั่นแหละ”อลงกรณ์พูดพร้อมกับหันไปมองหน้ากันอีกครั้ง ก่อนที่อลงกรณ์จะขับรถมือเดียว ส่วนอีกมือกลับจับมือเลขาหนุ่มมากุมเอาไว้ แม้ไม่มีคำพูดหลุดออกจากปาก แต่ทั้งสองรู้ดีว่าความสุข ความหอมหวานกำลังอบอวลอยู่ในรถ อาร์มยิ้มเขินแต่ก็ปล่อยให้ชายหนุ่มกุมมือของตัวเองอย่างไม่ขัดขืน “ ถึงหอแล้ว อาร์มเอ๊ยผมขอบคุณครับที่มาส่ง แล้วเจอกันอาทิตย์หน้าครับ” “ คุณเรียกแทนตัวเองเหมือนปกติเถอะ แทนตัวเองว่าอาร์มเหมือนคุยกับกานต์กับคุณรินทร์ก็ได้ ผมแค่แกล้งคุณเท่านั้น” อาร์มหันมาค้อนซึ่งๆหน้ากับชายหนุ่ม ก่อนจะส่งยิ้มหวาน “ ไปแล้วนะครับ ขับรถดีๆ นะ ถึงบ้านแล้วโทรมาบอกหน่อยนะ อาร์มจะได้ไม่เป็นห่วง” อาร์มพูดเบาๆ แต่นุ่มนวลอ่อนหวาน อลงกรณ์ยิ้มกว้างก่อนโบกมือลา ในใจอยากจูบลาหนุ่มรุ่นน้องสักครั้ง แต่กลัวหนุ่มน้อยตรงหน้าจะตกใจ ก็เปลี่ยนมาจับมือแทนอาร์มลงจากรถก่อนโบกมือลา พร้อมกับยิ้มหวานก่อนจะเดินเข้าสู่หอพัก อลงกรณ์กำลังจะเลี้ยวรถออก เหลียวไปเห็นหลอดลิปสติกสีทอง หยิบเอามาดูเป็นลิปกรอส ชื่อดังยี่ห้อหนึ่ง ชายหนุ่มหยิบมือถือเตรียมจะกดแตรเรียก แต่เปลี่ยนใจเป็นจอดรถแทนพร้อมกับลงจากรถด้วยหัวใจพองโต บางทีอาจไม่ต้องรอนานอย่างที่คิด อลงกรณ์ถือลิปสติกพร้อมกับเดินเข้าสู่บริเวณหอพัก ด้วยหัวใจที่อบอวลไปด้วยความรัก แต่ก็ต้องตะลึงกับภาพที่เห็น เลขาหนุ่มกอดกับหนุ่มน้อยอีกคน แล้วก็จูงมือขึ้นบันไดไปอลงกรณ์ร่างแข็งทื่อ ก่อนจะขว้างลิปสติกกระทบกับเสาตึก ก่อนจะหันหลังกลับด้วยความฉุนเฉียว “ อย่างว่าแต่ผู้หญิงมารยาเลย กระเทยก็มารยาเหมือนกัน คอยดูนะผมต้องตัดคุณออกจากใจผมให้ได้คอยดู มีแฟนแล้วมาอ่อยเราทำไมเสียความรู้สึกฉิบหาย” อลงกรณสบถคำหยาบพร้อมกับทุบพวงมาลัยเป็นการดับแค้น ที่มันปะทุอยู่ภายในใจอย่างร้อนรุ่ม โรงแรมEifelstar Hotel เลขาหนุ่มนิ่วหน้าขมวดคิ้ว พยายามกดโทรศัพท์เป็นรอบที่เกือบร้อย แต่ไม่สามารถติดต่อชายหนุ่มได้เลย ไหนก่อนจะลาจากกันตอนที่เขามาส่งบอกว่าจะโทรหาแต่ก็ไม่โทร อาร์มคิดย้อนกลับไปกลับมาเกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า เลขาหนุ่มพยายามอีกครั้ง สัญญาณว่างแต่ไม่มีคนรับ สักพักเหมือนปิดเครื่อง เลขาหนุ่มใจเสียและเป็นกังวล จนต้องเอามือปิดหน้า นี่เราแคร์เขามากขนาดนี้เลยเหรอ เรารักเขาแล้วใช่ไหม อาร์มถามตัวเองกลับไปกลับมาแล้วน้ำตาก็ไหลแบบไม่รู้สึกตัว ตรีรินทร์รู้สึกชะงักกับภาพที่เห็น หญิงสาวเข้าไปกอดพร้อมกับลูบหลังเลขาหนุ่มหน้าหวาน “ พี่อาร์มเป็นอะไรค่ะ บอกรินทร์ เล่าให้รินทร์ฟัง เกิดอะไรขึ้นหรือค่ะ” ตรีรินทร์พูดอย่างเป็นห่วง “ พี่มีเรื่องกลุ้มใจที่เล่าให้ใครฟังไม่ได้ครับ” เลขาหนุ่มเช็ดน้ำตาพร้อมกับลงมือเก็บเอกสาร “ อย่าโกหกรินทร์สิคะก็เห็นอยู่ว่ามี ทำไมเห็นรินทร์เป็นคนอื่นไกลล่ะคะ รินทร์เป็นเพื่อนเป็นน้องสาวของพี่อาร์มนะคะ เกี่ยวกับคุณกรณ์หรือเปล่า ทะเลาะกันหรือคะ โทรไปเขาไม่รับเหรอ” ตรีรินทร์พูดน้ำเสียงอ่อนโยน “เออ คุณรินทร์รู้” เลขาหนุ่มตกใจอ้าปากพูดตะกุกตะกัก “ รินทร์สังเกตเห็นแต่มันเป็นเรื่องส่วนตัว รินทร์เข้าใจค่ะ รินทร์มีเพื่อนแบบพี่ตอนสมัยมหาวิทยาลัยหลายคน สมัยนี้ไม่ต้องปิดซ่อน เราควรทำสิ่งที่เรารู้สึกมีความสุข เพราะไม่รู้ว่าเราจะตายวันไหน ก็ควรทำตามหัวใจเรียกร้อง ตักตวงความสุขให้มากที่สุด” ตรีรินทร์จับมือเลขาหนุ่ม พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ “ ว่าแต่มีปัญหาอะไรกับคุณกรณ์คะ” “ พี่โทรไปเขาไม่รับ เหมือนเขาหลบพี่ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเหมือนเราเข้าใจกันแล้ว แต่ทำไมเป็นแบบนี้ไม่รู้ พี่คงนอนไม่หลับแน่ๆเลย ถ้าไม่ได้คุยกับเขาให้รู้เรื่อง คุณรินทร์ว่าพี่ควรทำยังไงล่ะจ๊ะ” ตรีรินทร์ครุ่นคิด เดินไปเดินมาพร้อมกับก้มหน้า ครุ่นคิด ก่อนจะดีดนิ้ว เลขาหนุ่มมองหญิงสาวภรรยาเจ้านายอย่างมีความหวัง “ รินทร์นึกออกแล้ว นึกออกแล้ว” ตรีรินทร์ร้องเสียงดังอย่างดีใจที่นึกแผนการช่วย เลขาหนุ่มออก “ อะไรครับ คุณรินทร์” เลขาหนุ่มมองหญิงสาวอย่างดีใจ “ เอาอย่างงี้ เย็นนี้คุณกานต์ต้องไปภูเก็ตกับคุณกรณ์ แต่รินทร์จะทำให้คุณกานต์ ไม่ต้องไป แต่รินทร์จะให้คุณอาร์มไปแทน” “ โอ๊ย คุณกานต์ไม่ยอมหรอกครับ คุณกานต์เป็นคนรับผิดชอบงานมากแล้วโครงการนี้ คุณกรณ์ คุณกานต์ วางแผนกันมานานแล้ว” “ ก็แค่ไปดูที่ แล้วเซเวย์อะไรนิดหน่อย พี่อาร์มกับคุณกรณ์ไปดูก็ได้แล้วค่อยส่งรูปทางไลน์มาให้คุณกานต์ดูก็ได้ มันคงยังไม่ตัดสินใจอะไรทันทีหรอกค่ะ” “ แล้วคุณกานต์จะยอมเหรอครับ” อาร์มพูดเสียงอ่อยๆ “ รินทร์มีวิธีค่ะ” หญิงสาวยิ้มพร้อมส่งสายตาอ่อนโยน “ งั้นรินทร์กลับบ้านเลยดีกว่า เพราะคุณกานต์คงใกล้จะเสร็จประชุมที่แถวสีลมแล้ว งั้นพี่อาร์มกลับบ้านไปเก็บกระเป๋า เดี๋ยวรินทร์จะเดินไปบอกให้คุณรสเปลี่ยนตั๋วนะคะ คงยังทัน” “ ขอบคุณคุณรินทร์มากๆครับที่ช่วยเหลือ แต่พี่กลัวจะโดนคุณกานต์ดุเหมือนกันนะครับ” ตรีรินทร์ยิ้มพร้อมเอื้อมมือมาบีบชายหนุ่ม พร้อมกับกล่าวเสียงอ่อนนุ่ม “ รินทร์เต็มใจช่วย ขอให้การเดินทางคราวนี้ทำให้พี่อาร์มกับคุณกรณ์ปรับความเข้าใจกันให้ได้นะคะ” “ ขอบคุณครับ” “ งั้นรินทร์กลับบ้านก่อนนะคะ วันนี้วันศุกร์ด้วยรถคงติดมาก รินทร์ต้องไปดักเจอคุณกานต์ ให้ทัน” ตรีรินทร์โบกมือก่อนจะส่งยิ้มให้เลขาหนุ่ม บ้านพิพัฒนพงค์ ตรีรินทร์กลับมาถึงบ้าน พร้อมยกนาฬิกา “ พี่แหวน คุณกานต์กลับมาหรือยังจ๊ะ “ “ พึ่งกลับมาค่ะ คุณรินทร์มาถึงก็สั่งให้พี่จัดกระเป๋าให้ บอกอีกชั่วโมงให้พี่เข้มไปส่งที่สนามบินค่ะ ตอนนี้คุณกานต์กำลังอาบน้ำอยู่ค่ะ” “ พี่แหวนไปบอกพี่เข้มนะว่าไม่ต้องไปส่ง แล้วนี่เงินสามพันบาทพี่แหวนกับพี่เข้มพาน้องกริชออกไปดูหนัง กินอาหารข้างนอก ค่ำ ๆค่อยกลับ แล้วเอาน้องกริชไปฝากนมอิ่มให้รินทร์ที รินทร์มีเรื่องปรับความเข้าใจอะไรเล็กน้อยกับคุณกานต์ บอกพรุ่งนี้เช้ารินทร์จะไปรับที่เรือนนมอิ่ม แล้วพวกพี่ก็พาเด็กๆ ในบ้านไปเที่ยวกัน ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารเย็น รินทร์กับคุณกานต์จะดูแลตัวเองค่ะ”แหวนมีสีหน้าดีใจที่จะได้ออกไปเที่ยว รีบยกมือไหว้แล้ววิ่งออกไป ตรีรินทร์ใจเต้นแรงก่อนจะเดินเข้าห้องอย่างเงียบกริบ เห็นกระเป๋าเสื้อผ้าวางไว้ ก็อมยิ้ม ‘เอาล่ะ เป็นไงก็เป็นกัน ไม่มีอะไรต้องอาย ยังไงเขาก็เป็นสามี อีกอย่างก็ทำเพื่อเลขาหนุ่มที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง ใจกล้าหน่อย ตรีรินทร์เธอกำลังจะทำให้อีกสองคนเป็นสุข แล้วเธอก็เป็นสุขด้วย’ ตรีรินทร์ถอดเสื้อผ้าพับไว้ที่เก้าอี้ ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำ หญิงสาวได้ยินเสียงฝักบัวดังอยู่ใกล้ๆ ธมกานต์หันหลังให้ประตูจึงไม่เห็นว่าภรรยาสาวกำลังเดินเข้ามาในห้องน้ำ เพราะเสียงน้ำมันดัง ตรีรินทร์สูดลมหายใจเรียกความกล้าพร้อมกับก้าวเข้าไปในอ่าง ธมกานต์ตกใจเมื่อมีมือมากอด ก่อนจะหันหน้าไปมองเห็นภรรยาสาวร่างเปลือยกำลังส่งยิ้มหวาน ทำเอาธมกานต์ส่งยิ้มตอบด้วยความดีใจก่อนจะรวบร่างเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน ตรีรินทร์เปิดน้ำในอ่างก่อนจะยกมือขึ้นกอดคอชายหนุ่ม พร้อมกับจูบที่ปลายคางที่ออกครึ้มๆด้วยหนวด “ ว้าว วันนี้เมียผมทำไมน่ารักจัง มีอะไรหรือเปล่านี่” “ ไม่มีค่ะแค่คิดถึง อยากอยู่กับคุณสองคนคืนนี้” “ มีอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย ทำให้วันนี้ดูหวานเป็นพิเศษ” ตรีรินทร์สะบัดผมทำเอาธมกานต์ใจละลาย เมื่อเส้นผมยาว ปกปิดยอดอกสาว ทำให้หญิงสาวดูเซ็กซี่ ตรีรินทร์ขยับเข้าไปใกล้ทำให้หน้าท้องแนบหน้าท้อง หญิงสาววางมือที่หน้าอกชายหนุ่ม ธมกานต์ใจเต้นรัวเมื่อเห็นปฏิกิริยาอันแสนเย้ายวนของภรรยาสาว ตรีรินทร์วาดมือลูบไล้ไปทั่ว พร้อมไต่มือไปทั่วแผ่นหลัง ธมกานต์หลับตาขนลุกด้วยความเสียวซ่าน ก่อนตรีรินทร์จะลากชายหนุ่มให้ลงนอนในอ่างก่อนที่หญิงสาว จะทอดกายขึ้นนั่งบนร่างกายของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน “โอ๊ยรินทร์ นี่คุณจะฆ่าผมให้ตายด้วยเสน่ห์อันเย้ายวนของคุณหรือเปล่าเนี่ย แต่ที่รักผมต้องรีบไปสนามบิน ไม่งั้นไอ้กรณ์มันเอาผมตาย” “ รินทร์ไม่ให้คุณไปหรอก วันนี้อยู่กับรินทร์นะคะ แล้วรินทร์จะทำให้คุณมีความสุขที่สุด นะคะ นะคะ ดาร์ลิ่ง” ตริรินทร์ออดอ้อนพร้อมช้อนสายตาหวานฉ่ำ “ อืม รินทร์ ทำไม คุณน่ารักแบบนี้” ตรีรินทร์ประกบปากก่อนจะจูบเหมือนยั่วเย้า จูบเบาๆ รอบๆ ริมฝีปากหนาตรีรินทร์จูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน ทำเอาธมกานต์ร้อนไปทั่วร่างกาย หญิงสาวจ้องตา ก่อนจะซบที่หัวไหล่ ด้วยท่าทางออดอ้อนเหมือนลูกแมวที่ชอบเคล้าเคลียเจ้าของ “ คุณกานต์ขาอย่าไปเลยนะคะ นะคะ อยู่กับรินทร์นะ คืนนี้รินทร์อุตส่าห์เอาน้องกริช ไปฝากคุณนมกับคุณแม่ แล้วเราค่อยไปรับพรุ่งนี้เช้า รินทร์อยากไปเชียงใหม่ อยากไปเยี่ยมแม่แก้ว ตั้งแต่กลับมาอยู่กับคุณอีกครั้ง นี่ก็หลายอาทิตย์แล้วนะคะ รินทร์ยังไม่ได้เจอแม่เลย คิดถึงท่านจังค่ะ นะคะ นะคะ” ธมกานต์ใจอ่อน ใจมันอ่อนตั้งแต่เห็นร่างภรรยาเปลือยเปล่าเข้ามากอดแล้ว นานๆ ครั้งที่เขาและเธอจะมีช่วงเวลาแบบนี้ นึกแปลกใจในปฏิกิริยาของภรรยาสาว แต่ธมกานต์เลือกที่จะปล่อยเลยตามเลย ชายหนุ่มลูบเส้นผมยาวที่ตอนนี้เปียก “ ไอ้กรณ์มันเอาผมตายแน่” “ ไม่หรอกค่ะ คุณกรณ์จะดีใจซะด้วยซ้ำ” “ ทำไมคุณถึงคิดแบบนี้ ฮืม” ธมกานต์ก้มลงจูบหน้าผากตรีรินทร์ในขณะที่หญิงสาวชโลมสบู่ทั่วตัวชายหนุ่มทำเอาธมกานต์หลับตาอย่างเสียว ซ่านอย่างมีความสุข “ ก็รินทร์ส่งผู้ช่วยของคุณไปให้คุณกรณ์แล้ว และเขาจะช่วยคุณกรณ์ได้ดีกว่าคุณแน่ๆ”
関連チャプター
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 1
ธมกานต์ พิพัฒนพงศ์อายุ 31 ปีน้ำหนัก 75 กิโลกรัม สูง 180 เซนติเมตรการศึกษา ปริญญาเอก ด้านบริหารธุรกิจการโรงแรม สวิสเซอร์แลนด์ปริญญาโท ด้าน บริหารธุรกิจ สหรัฐอเมริกาหล่อ รวย หยิ่ง เชื่อมั่นในตัวเอง เจ้าชู้ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น คิดอยู่เสมอว่าผู้หญิงซื้อได้ด้วยเงินตรีรินทร์ มนัสสุกานต์อายุ 22 ปีการศึกษา ปริญญาตรี สถาปัตย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยสวย ตาโต ผิวขาวอมชมพู ผมยาวสลวย เกลียดคนเจ้าชู้เข้าไส้ เรื่องย่อธมกานต์ มหาเศรษฐีหนุ่มรูปงาม ไร้หัวใจ ใช้ชีวิตอย่างเสเพลเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นจนกระทั่ง ถูกแม่จับให้แต่งงานอย่างมีแผนการกับมัณฑนากรสาวที่เป็นลูกสาวของเพื่อนรัก ธมกานต์ผู้ใช้เงินซื้อผู้หญิงมาตลอดจึงใช้วาจาดูถูกตรีรินทร์ซึ่งตัวเองคิดเสมอว่าแม่คงใช้เงินเพื่อมาแต่งงานกับตนต่างคนต่างพยศ ต่างๆนานาตรีรินทร์ สาวสวย พึ่งจบ ไฟแรง ได้ทำงานบริษัทออกแบบที่มีชื่อเสียงของกรุงเทพฯแต่งานแรกที่ได้ทำคือการไปตกแต่งบ้านให้ชายหนุ่มที่เธอเกลียดเข้าไส้ตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้า เหตุเป็นเพราะเค้าเคยหักอกเพื่อนรักของเธอ จึงเป็นเรื่องฝังใจมาตั้งแต่นั้น การร่วมงานที่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบหน้ากันจะลง
最終更新日 : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 2
“ ผมไม่ชอบคนขัดใจ ไปนั่งตรงโน้นถ้าจะรอ ผมมีงานด่วนต้องเซ็น” น้ำเสียงเข้ม ทำให้จามิกาหงอ ระยะเวลาหลายปีที่คบกับชายหนุ่มผู้นี้มาทำให้รู้ดีว่าไม่ควรขัดใจ อาจโดนเขี่ยทิ้งง่ายๆ เพราะสมญานามความเจ้าชู้และใช้ผู้หญิงเปลืองของชายหนุ่มตรงหน้า“ โอเค งั้นจี้รอกานต์นะคะ”ธมกานต์พยักหน้าด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะใช้สมาธิไปกับงานตรงหน้าตรีรินทร์ขึ้นลิฟท์ของโรงแรม ห้าดาวชื่อดัง Eifelstar Hotelไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะต้องมาทำงานให้กับผู้ชายที่เกือบคร่าชีวิตเพื่อนสาวคนสนิทไปชั่วชีวิต ไม่อยากเชื่อว่าต้องมาทำงานแรกให้กับผู้ชายที่เธอเกลียดมาตลอดสองสามปีที่ผ่านมา ระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาเธอได้อ่านข่าวหนังสือพิมพ์ถึงข่าวคราวของชายหนุ่มที่มีทั้งด้านดีและไม่ดีด้านไม่ดีก็เรื่องใช้ผู้หญิงเปลือง เปลี่ยนตุ๊กตาหน้ารถแทบทุกสองสามเดือน รายล่าสุดเป็นนางแบบเซ็กซี่ชื่อดัง จริงๆเธอไม่ใคร่จะติดตามข่าวสารพวกสังคมไฮโซ แต่บรรดาเพื่อนๆ ในกลุ่ม ที่กรี๊ดกร๊าดไปกับข่าวสารของชายหนุ่มเนื้อหอม ตรีรินทร์บอกกับตัวเองว่า ‘เราต้องรีบทำงานให้เสร็จเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้เจอหน้าชายหนุ่มน้อยที่สุด งานก็คืองาน ไม่อยากเชื่อเลยคนไม่ดีแบบนี้จ
最終更新日 : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 3
“ผู้หญิงคนนี้สวย” ธมกานต์คิดในใจ ผมยาวสลวยดำสนิทตามธรรมชาติ ใบหน้ารูปไข่ขนตายาว จมูกโด่งเรียวได้รูปริมฝีปากสีชมพูทาลิปสติก สีอ่อนเข้ากับริมฝีปาก ฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ รูปร่างสมส่วนทำเอาธมกานต์มองเหมือนตกอยู่ในภวังค์“อยากได้ฉันแต่งบ้านสไตล์ไหนคะ” ตรีรินทร์ถามเสียงใส อย่างตั้งใจทำงานทำให้ธมกานต์ที่ตกอยู่ในภวังค์รู้สึกตัว ก่อนจะพูดเสียงมีอำนาจว่า“ผมอยากได้เฟอร์นิเจอร์ดำ ขาว ผมไม่อยากได้อะไรที่เยอะเกินไปผมอยากได้เฟอร์นิเจอร์ฝีมือคนไทย ผมไม่นิยมของนอก อยากได้ต้นไม้แถวเทอร์เรส เยอะๆหน่อย ส่วนห้องนอนผมไม่อยากได้อะไรมาก เพราะส่วนใหญ่ผมจะนอนกับแม่ที่ตึกใหญ่ บ้านนี้ผมมีไว้รับรองเพื่อนและแขกที่มาพัก คุณช่วยดูให้หน่อยแล้วกัน ผมไม่มีหัวทางนี้ เอาแบบเรียบง่ายแต่ดูมีสไตล์” ธมกานต์พูดจบหมุนเก้าอี้ก่อนจะก้าวเดินไปยืนที่ข้างหน้าต่าง“มีอะไรเพิ่มเติมอีกไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามขณะที่กำลังก้มลงจดรายละเอียดโดยไม่สนใจว่าชายหนุ่มลอบมองตนเอง อย่างมีความหมาย“เอาไว้คิดอะไรออกผมจะบอก” ธมกานต์พยายามปรับเสียงให้เรียบเฉย“ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวกลับก่อน”“เอามือถือมาหรือเปล่า”“เอามาสิคะ มีอะไรเหรอ”ธมกานต์เหลื
最終更新日 : 2025-04-04
最新チャプター
วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
วิวาห์พยศ Chapter 80
สองทุ่มเศษๆอาหารถูกลำเลียงมาพร้อมสมาชิกทุกคนนั่งพร้อมกันที่โต๊ะ อลงกรณ์เดินเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ“ ขอโทษทีเพื่อน รถติดเป็นบ้าเลย”อลงกรณ์กล่าวขอโทษพร้อมกับตะลึงเมื่อเผชิญหน้ากับเลขาหนุ่มรุ่นน้องที่อยู่ในความคิดคำนึงตลอดสองวันที่ผ่านมา“นั่งสิคะคุณกรณ์ นั่งข้างๆ พี่อาร์มนั่นแหละค่ะ”“ นั่งสิไอ้กรณ์ยืนบื้ออยู่ได้” เสียงอัครเดชตะโกนมาทางหัวโต๊ะอลงกรณ์นึกไม่ถึงคนที่ตนตามหาหลายชั่วโมงที่ผ่านมากลับมานั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆระหว่างเลขาหนุ่มกับนายแพทย์เอกชัย หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเลขาหนุ่มไม่กล้าหันไปมองด้วยความกลัวและเก้อเขินตรีรินทร์แอบสังเกตทั้งชายหนุ่มและเลขาหน้าหวานที่ต่างคนต่างเก้อเขินซึ่งกันและกันหญิงสาวอมยิ้มก่อนจะทักทายเพื่อนสามี“ คุณกรณ์หิวไหมคะ มาได้เวลาพอดี งั้นเราเริ่มลงมือกันเถอะค่ะ”“ พี่อาร์มตักยำทะเลให้คุณกรณ์สิคะ” ตรีรินทร์กล่าวนำเลขาหนุ่มตักยำทะเลแต่ไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ตัวอลงกรณ์รู้สึกหมั่นไส้เลขาหนุ่มรุ่นน้องที่ทำท่าทางเหมือนกลัวจะสบตา แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกัน“ แกไปทำไรแถวโรงแรมเจ้ากานต์ว่ะ ปล่อยให้พวกข้ารอตั้งนาน” อัครเดชเอ่ยถาม
วิวาห์พยศ Chapter 79
ตอนเย็น“นี่เราจะไปไหนกันครับ คุณกรณ์” อิทธิพลหรืออาร์ม เอ่ยถามเมื่อรถขับเลยหอพักไปอีกช่วงตึก“ เงียบๆเถอะ ถึงแล้วผมจะบอกเอง” อลงกรณ์หันมาตอบเลขารุ่นน้องอลงกรณ์เดินนำเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างดัง ไม่ไกลจากหอพักของหนุ่มรุ่นน้องชายหนุ่มเดินไปหยิบของลงตระกร้า ท่ามกลางความงุนงงของเลขาหนุ่ม“ นี่คุณ จะซื้อของไปไหนเนี่ย เยอะแยะไปหมด”“ ซื้อไปไว้ที่หอคุณ”“ หา “ เสียงลากยาว“ ก็หอคุณ ไม่มีอะไรสักอย่าง กาแฟก็ไม่มี วิสกี้เบียร์ไม่มีสักอย่างแล้วผมก็เบื่ออาหารที่มีแต่ผักกับวิญญาณหมู วันนี้ผมทำงานหนักมาก ผมอยากทานอาหารดี ๆ สักหน่อยคุณช่วยทำอาหารให้หน่อย ผมเป็นคนจ่ายคุณเป็นคนทำ โอเคนะ”อาร์มยืนงงอยู่กับที่“ เร็วๆ สิคุณ เดี๋ยวก็เจอรถติดตอนกลับอีกหรอก มาช่วยผมเลือกเนื้อหน่อยวันนี้ผมอยากทานเนื้อทอดกระเทียมพริกไทย”หลังจากอาหารค่ำผ่านไปอย่างชื่นมื่น อลงกรณ์ก็มานอนที่เก้าอี้ยาว ก่อนจะเผลอหลับไปอาร์มมานั่งพัดยุงที่คอยมาตอมตามแขนขาของชายหนุ่ม อลงกรณ์ลืมตาขึ้น ตาประสานตาก่อนที่อาร์มจะลุกขึ้นปัดกางเกงขาสั้น“ ดึกแล้วผมว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้ว กลับตอนนี้รถก็ไม่ติดแล้ว”อาร์มเฉไฉพูดกับอลงกรณ์“ ไล
วิวาห์พยศ Chapter 78
อาร์มตกใจ พร้อมกับระล่ำระลักว่า “ ผมครับผมเป็นคนจัด ผมเห็นมันรกมากจนไม่รู้จะวางเอกสารการประชุมไว้ตรงไหน พอวางมันก็ลื่นล้ม ผมเลยจัดให้มันเป็นระเบียบ”“ อ้อ คุณจะว่าผมมันไม่มีระเบียบว่างั้นเถอะ แต่ขอบคุณทีหลังไม่ต้องห้ามคุณมายุ่งวุ่นวายกับโต๊ะทำงานของผมอีก ไม่ว่ากรณีใดๆ ผมหาเอกสารของผมไม่เจอผมทำงานผมรู้ว่าวางเอกสารแบบไหนไว้ที่ตรงไหน ฉะนั้นขอความกรุณาอย่ามายุ่ง” อลงกรณ์ส่งเสียงดังอาร์มหลับตามือสั่นใจสั่นด้วยความกลัว ผู้ชายตรงหน้าเวลาเขาโกรธเค้าเหมือนคนละคนกับที่ตนรู้จักเมื่อวาน“ ครับ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งอีก ขอโทษอีกครั้ง”“ คุณออกไปได้” อลงกรณ์เห็นชายหนุ่มรุ่นน้องหน้าเสียก็นึกสงสารโบกมือให้ออกห้องไปเพราะอารมณ์ยังคุกรุ่นอาร์ม หรือ อิทธิพลมานั่งร้องไห้ ทำงานที่นี่มาแปดปียังไม่เคยโดนดุเสียงดังขนาดนี้มาก่อนชายหนุ่มเจ็บใจน้อยใจ อุตส่าห์จัดโต๊ะทำงานให้เรียบร้อยไม่ได้ดี แล้วยังโดนด่าอีก คอยดูต่อไปนี้จะทำเท่าที่สั่งเท่านั้น อาร์มคิดในใจอย่างว้าวุ่นอาร์มเช็ดน้ำตาพร้อมกับตั้งใจทำงานต่ออย่างมีทิฐิ อลงกรณ์เมื่อหาเอกสารพบก็ถอนหายใจเฮือก“ นี่เราพูดรุนแรงไปหรือเปล่าหว่า ป่านนี้ไม่นั่งร้องไห้ขี้
