Chapter 1

ธมกานต์ พิพัฒนพงศ์

อายุ 31 ปี

น้ำหนัก 75 กิโลกรัม สูง 180 เซนติเมตร

การศึกษา ปริญญาเอก ด้านบริหารธุรกิจการโรงแรม สวิสเซอร์แลนด์

ปริญญาโท ด้าน บริหารธุรกิจ สหรัฐอเมริกา

หล่อ รวย หยิ่ง เชื่อมั่นในตัวเอง 

เจ้าชู้ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น คิดอยู่เสมอว่าผู้หญิงซื้อได้ด้วยเงิน

ตรีรินทร์ มนัสสุกานต์

อายุ 22 ปี

การศึกษา ปริญญาตรี สถาปัตย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

สวย ตาโต ผิวขาวอมชมพู ผมยาวสลวย 

เกลียดคนเจ้าชู้เข้าไส้ 

เรื่องย่อ

ธมกานต์ มหาเศรษฐีหนุ่มรูปงาม ไร้หัวใจ ใช้ชีวิตอย่างเสเพลเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นจนกระทั่ง ถูกแม่จับให้แต่งงานอย่างมีแผนการกับมัณฑนากรสาวที่เป็นลูกสาวของเพื่อนรัก ธมกานต์ผู้ใช้เงินซื้อผู้หญิงมาตลอดจึงใช้วาจาดูถูกตรีรินทร์ซึ่งตัวเองคิดเสมอว่าแม่คงใช้เงินเพื่อมาแต่งงานกับตนต่างคนต่างพยศ ต่างๆนานา

ตรีรินทร์ สาวสวย พึ่งจบ ไฟแรง ได้ทำงานบริษัทออกแบบที่มีชื่อเสียงของกรุงเทพฯแต่งานแรกที่ได้ทำคือการไปตกแต่งบ้านให้ชายหนุ่มที่เธอเกลียดเข้าไส้ตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้า เหตุเป็นเพราะเค้าเคยหักอกเพื่อนรักของเธอ จึงเป็นเรื่องฝังใจมาตั้งแต่นั้น การร่วมงานที่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบหน้ากันจะลงเอยอย่างไร เพราะอะไรจึงทำให้ทั้งสองต้องแต่งงานกัน ทั้งธมกานต์และตรีรินทร์จะจัดการยังไงเมื่อถูกบังคับให้แต่งงาน โปรดติดตามเนื้อเรื่องต่อไป

ณ บ้านพิพัฒนพงศ์

“เจ้ากานต์เมื่อไหร่แกจะเลิกพาผู้หญิงของแกมาค้างที่บ้านสักที บ้านฉันไม่ใช่โรงแรมนะ” เสียงคุณหญิงมณีจันทร์ตวาดลูกชาย

“ โถ แม่จะซีเรียสทำไมเนี่ยแต่เช้า แม่ยังไม่ชินอีกเหรอ? ”

“ ไม่ชิน เดี๋ยวฉันจะให้เค้าเก็บกวาดเรือนรับรองของพ่อแกแล้วให้คนมาตกแต่งใหม่ ทีหลังก็ไปใช้ที่โน่น ฉันไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามาเดินเผ่นพ่านบ้านฉัน เข้าใจไหม เรื่องงานไม่มีปัญหาทำได้ดีแต่เรื่องส่วนตัวก็อย่าให้เสีย”

“ครับผม” ธมกานต์เข้ามากอดคุณหญิงมณีจันทร์

“ ฉันมีลูกคนเดียว จะได้ดั่งใจไหมเนี่ย” คุณหญิงมณีจันทร์บ่นต่อ

“เมื่อคืนมันดึกไปหน่อยผมไม่อยากขับรถตอนเมา แล้วจีจี้เค้าก็เมาด้วย”

“เมื่อไหร่นะกานต์แกจะคบกับใครเป็นตัวเป็นตนสักที แม่เห็นแกเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนผัก เหมือนปลา แม่ไม่ชอบเลย”

“ก็ผมยังหาใครดีเหมือนแม่ไม่ได้นี่ครับ ไว้เจอใครแบบแม่รับรองผมไม่คบซ้อนแน่นอนครับ”

“แม่หาให้เอาไหม? แม่รู้จักลูกสาวเพื่อนแม่ น่ารักมาก”

“ไม่เอา ผมชอบหาของผมเอง หมดสมัยคลุมถุงชนแล้วนะแม่” ธมกานต์โบกไม้โบกมือ

“ตามใจแก แต่แม่ไม่เอาลูกสะใภ้ที่ไปค้างอ้างแรมบ้านผู้ชายทั้งที่ยังไม่ได้ตบแต่งหรอกนะ”

“ครับ ถ้าผมเจอตัวจริงเมื่อไหร่จะรีบพามาไหว้แม่คนแรก”

“ขอให้จริงเถอะ แล้วนั่นจะไปไหนอีก”

“ผมมีประชุมตอนเก้าโมงแม่ จะไปเตรียมงานก่อนเวลา ไปนะครับแม่”

ธมกานต์เข้ามาหอมแก้มผู้เป็นแม่ซ้ายขวา คุณหญิงมณีจันทร์ส่ายหัวไปมาอย่างระอาแกมเอ็นดูลูกชายเพียงคนเดียว อาจเป็นเพราะชีวิตครอบครัวที่ไม่ค่อยสมบูรณ์ทำให้ลูกชายเธอเป็นแบบนี้ นายพลธรรมจักรผู้เป็นพ่อก็มีบ้านเล็กบ้านน้อยทำให้เธอต้องเจ็บปวด โชคดีว่าสามีเธอไม่ได้ไปมีบุตรกับผู้หญิงคนไหนอีก อาจเป็นเพราะให้เกียรติเธอที่เป็นเมียเอก อาทิตย์หนึ่งเธอจะพบกับสามีแค่สามสี่วันที่เหลือก็ตามบ้านเล็กบ้านน้อย แรกๆก็มีเจ็บปวดทุกข์ใจ ตอนหลังพอได้เข้าวัดไปปฏิบัติธรรมทำให้คุณหญิงปลงไปได้มาก จึงมองเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชาย สำหรับเธออยากให้ลูกชายเพียงคนเดียวมีครอบครัวที่ดีมีภรรยาที่น่ารัก

สุขุมวิท บริษัทชื่อดังด้านการออกแบบตกแต่ง..

“ตกลงเรารับคุณเป็นพนักงานของเราครับคุณตรีรินทร์ พรุ่งนี้คุณมาเริ่มงานได้เลย ฝึกงานสามเดือน ถ้าผลงานเป็นที่พอใจเราจะบรรจุให้คุณเป็นพนักงานประจำ”

ตรีรินทร์พนมมือไหว้แสดงความขอบคุณ แววตาสดใส ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะหางานได้เร็วขนาดนี้

บ้านสวน…

“แม่จ๋า รินทร์ได้งานแล้วจ๊ะ” ตรีรินทร์ตะโกนเรียกแม่แก้วตั้งแต่หน้าบ้านหน้าตาแจ่มใส 

“แม่อยู่ไหนจ๊ะ”

แม่แก้วและผู้หญิงวัยเดียวกันอีกคนเดินออกมาจากห้องพระทำเอาตรีรินทร์ชะงักเมื่อรู้ว่าแม่แก้วไม่ได้อยู่คนเดียวในบ้านอย่างเช่นเคย

“ขอโทษค่ะรินทร์นึกว่าแม่อยู่คนเดียว”

แม่แก้วส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูลูกสาว

“แม่บอกกี่ทีแล้วรินทร์ว่าไม่ให้ตะโกน ไม่ได้เป็นเด็กแล้วนะเราน่ะ”

“ขอโทษนะค่ะแม่ ก็รินทร์ดีใจนี่นา อยากให้แม่ ดีใจไปกับรินทร์ด้วย”

ตรีรินทร์เข้ามากอดเอวพร้อมกับ หอมแก้มแม่แก้ว

“รินทร์ไหว้คุณหญิงมณีจันทร์เพื่อนแม่สิ ท่านมาเยี่ยมแม่ ท่านเป็นเพื่อนแม่สมัยเรียนพยาบาลที่ลำปาง”

“สวัสดีค่ะ” ตรีรินทร์พนมมือไหว้อย่างนอบน้อม

“นี่ ลูกสาวแก้วเหรอ โตเป็นสาวแล้ว เราไม่อยากเชื่อเลยเวลาผ่านไปเร็วมาก สงสัยจะอายุน้อยกว่าตากานต์หลายปีนะเนี่ย” คุณหญิงมณีจันทร์จับคางพร้อมพินิจใบหน้าของหญิงสาว

“สวยเหมือนแก้วตอนสาวๆเลย แต่ก็คมเหมือนพ่อเค้านะเนี่ย”

“ทำงานอะไรจ๊ะ”

“รินทร์พึ่งได้งานด้านการตกแต่งภายในค่ะ”

“ป้าดีใจด้วยนะจ๊ะ พอดีเลย ป้าอยากได้คนมาตกแต่งบ้านให้ลูกชายป้า บริษัทอะไรจ๊ะนี่ ”

ตรีรินทร์บอกชื่อบริษัท ซึ่งคุณหญิงมณีจันทร์รู้จักเจ้านายเธอเป็นอย่างดีเพราะเคยไปตกแต่งภายในที่โรงแรมที่คุณหญิงเป็นเจ้าของ

“ไว้ป้าจะให้รินทร์ไปตกแต่งให้ที่บ้านได้ไหมจ๊ะ”

“ได้สิคะ ก็คุณป้าเป็นเพื่อนกับแม่แก้วนี่คะ รินทร์ทำให้เต็มฝีมือแน่ๆค่ะ” ตรีรินทร์รับปากแววตามุ่งมั่น

สามวันต่อมา

ตรีรินทร์ไม่นึกเลยว่าคุณหญิงมณีกานต์จะเป็นแม่ของผู้ชายที่เธอนึกเกลียด และรังเกียจในช่วงสองปีที่ผ่านมา ตรีรินทร์ยังจำเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนไม่ลืม เมื่อเธอกลับจากมหาวิทยาลัยมาเจออ้อมใจ เพื่อนรักร่วมห้องที่กำลังจะตาย ตรีรินทร์ตกใจแทบสิ้นสติรีบพาอ้อมใจไปล้างท้องที่โรงพยาบาล หลังจากรอดตายอ้อมใจเล่าเรื่องผู้ชายคนรักหรือกลายเป็นอดีตคนรักที่หักอกเธอ ผู้ชายคนนั้นชื่อ “ธมกานต์ พิพัฒนพงศ์” นับแต่วันนั้น ความเกลียดผู้ชายคนนี้ฝังใจเธอมาตลอดสองปี แต่เมื่อเช้าเธอก็รู้สึกเซ็งมากเมื่อเจ้านายหนุ่ม พงษ์พิสุทธิ์มอบหมายงานให้เธอมาพบลูกค้า เธอคงไม่รู้สึกอะไรถ้าเป็นลูกค้าคนอื่น แต่นี่เป็นคนที่รู้สึกเกลียดทำให้ตรีรินทร์รู้สึกเซ็งๆ มาตลอดเวลาที่เดินทางมาพบชายหนุ่ม

อีกด้านหนึ่ง

“กานต์ แม่หาบริษัทมาตกแต่งบ้านหลังเล็กให้แกแล้วนะ คิดว่าคงวันนี้แหละที่เค้าจะส่งคนไปหา ดูแลน้องเค้าดีๆนะกานต์ เค้าเป็นลูกสาวเพื่อนแม่” คุณหญิงมณีจันทร์กล่าวบนโต๊ะอาหารเช้า

ธมกานต์ขมวดคิ้ว รู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของผู้เป็นแม่ 

“นี่แม่มีแผนอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงธมกานต์ล้อเลียน

“แผนบ้าบออะไรของแกล่ะ หาคนมาทำบ้านให้ไม่ชอบหรือไง”

“ชอบครับ แต่ทำไมแม่ต้องมาย้ำให้ดูแลเค้าดีๆ มันชักยังไง”

“แกก็อย่าไปรุ่มร่ามกับเค้าทำให้ฉันขายหน้านะเจ้ากานต์ บอกไว้ก่อนหนูรินทร์เนี่ยฉันเอ็นดูเค้ามาตั้งแต่เด็กๆ”

“ครับ ผมไม่บังอาจไปแตะต้องคนโปรดคุณแม่ ผมไปทำงานก่อนนะครับ” ธมกานต์เดินจากไป คุณหญิงมณีจันทร์มองตามด้วยความมาดหมายบางสิ่งในใจ

สุขุมวิท

“จีจี้ ผมว่าคุณกลับไปก่อนดีกว่านะฮะ ผมต้องรีบทำงาน” จามิกานางแบบสาวคู่ควงคนล่าสุดของชายหนุ่ม ที่โผล่มาโดยไม่ได้นัดแถมยังมานั่งเบียดที่เก้าอี้ทำงานของธมกานต์ จีจี้ซบหน้ากับซอกคอพร้อมจูบไซ้อย่างออดอ้อน

“ไม่เอา จี้ไม่เชื่อกานต์หรอก กานต์ไม่มาหาจี้เป็นอาทิตย์แล้วนะคะ จี้คิดถึ๊งคิดถึงกานต์นะคะ วันนี้เป็นไงเป็นกันจี้จะมาเฝ้ากานต์ทั้งวันเลย” จามิกาพูดงึมงำ พร้อมจูบไซ้ซอกคอและใบหูอย่างชำนาญ

“ไม่เอาน่า ขอเวลาผมเคลียร์งานอีกสองสามชั่วโมง แล้วผมจะพาไปทานข้าว” ธมกานต์ผลักจามิกา พร้อมกับพูดน้ำเสียงเข้ม