ログイン共有
Chapter 84
最終更新日:
2025-04-07 19:19:12“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”
“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ” เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว “อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง” กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับ พ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก” ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำ แล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง” เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยม ภูเก็ต ร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด “ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ” “ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้ มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆ ที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ “ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อย เมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามารถนอนได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย จนกระทั่งต้องแต่งงานกับน้องปราง ผมพยายามฝืนตัวเองแต่ฝืนตัวเองไม่ได้ แล้วผมก็ไม่กล้าไปนอนกับใครที่ไหนอีก มาวันนี้คุณทำให้ผมรู้ว่าความรักกับความใคร่แตกต่างกันยังไง “ อาร์มน้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้ง ก่อนจะพลิกตัวมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มคนรัก “ สำหรับผม คุณคือคนรักคนแรก คนเดียว และคนสุดท้าย เมื่อคืนเป็นครั้งแรกของอาร์ม ขอบคุณสำหรับประสบการณ์อันแสนวิเศษ” อลงกรณ์จูบเลขาหนุ่มอย่างสุดรัก ก่อนที่เพลิงพิศวาสของสองหนุ่มจะลุกโชนขึ้นอีกครั้ง เลขาหนุ่มรู้สึกมีความสุขมากที่ได้มาเดินจับมือกับชายหนุ่มคนรักท่ามกลางทะเล สีฟ้าครามสวย หาดทรายขาว หลังจากที่ได้ไปสำรวจสถานที่ อลงกรณ์ถ่ายรูปไว้ทุกส่วน พร้อมกับถ่ายรูปเลขาหนุ่ม ท่ามกลางหาดทรายขาว ต่อจากนั้นก็ไปสำรวจสถานที่รอบๆ ก่อนที่อลงกรณ์จะชวนเลขาหนุ่มมาเดินเล่นท่ามกลางทะเลสวย อาร์มซบศีรษะที่ไหล่กว้างขณะที่อลงกรณ์กอดเอวชายหนุ่มคนรักอย่างไม่แคร์สายตาผู้คน “ ชีวิตผมสุขที่สุดคือความรักครั้งนี้ คุณเข้ามาเปลี่ยนชีวิตผม เข้ามาเติมเต็มชีวิตผม” “ คุณก็เช่นกันค่ะ คุณคือทุกสิ่งในชีวิตของอาร์ม อาร์มรักคุณนะคะ คุณกรณ์” “ ผมก็รักคุณ ที่สุดคนเดียว” อลงกรณ์เอ่ยคำบอกรักพร้อมกับเลขาหนุ่มน้ำตาไหลด้วยความตื้นตัน “ อ้าวร้องไห้ทำไมเนี่ย ผมบอกรักคุณนะไม่ได้บอกเลิก” “ ก็มันซาบซึ้งนี่คุณเนี่ย ไม่ละเอียดอ่อนเลย” เลขาหนุ่มค้อน เบาๆอย่างที่อลงกรณ์เห็นว่าน่ารัก ชายหนุ่มสองคนกอดกันท่ามกลางพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับฟ้า แสงสีทองประกายสวย ทำให้หัวใจสองหนุ่มอบอวลไปด้วยความสุข กลับจากภูเก็ต อลงกรณ์แทบจะตัวติดกันกับเลขาหนุ่ม เลิกงานก็ขลุกอยู่จนค่ำ บางทีก็ค้างที่หอพัก เลขาหนุ่มรู้สึกโลกกำลังเป็นสีชมพู ได้ทำงานด้วยกันสัปดาห์ละสามวัน แต่ก็ได้รับประทานอาหารกลางวันด้วยกันบ้าง แต่อาหารเย็นชายหนุ่มก็จะพาไปทานอาหารข้างนอกบ้าง ทำอาหารกินกันที่หอบ้าง อาร์มรู้สึกตัวลอยความสุขมันอบอวลไปรอบตัว รู้สึกถึงความสุขที่มันมีมากล้นจนกลัวความผิดหวัง เลขาหนุ่มนั่งลงข้างๆ ระเบียงเล็ก ที่ห้องของตนเอง พร้อมกับจ้องมองดวงดาว อลงกรณ์ถือถ้วยกาแฟ พร้อมกับมานั่งที่เก้าอี้เดียวกัน “ คิดอะไรอยู่หน้าเครียดเชียว งานคุณยุ่งเหรอ” “ เปล่าค่ะ กำลังคิดว่ามีความสุขมากๆแบบนี้ กลัวความผิดหวังจังเลย วันที่คุณมีคนใหม่ที่ดีกว่าอาร์ม” “ บ้า คิดบ้า ๆ ผมจะมีใคร ตัวแทบจะติดกันแบบนี้ไม่ได้ไปไหนอยู่ที่ไหนผมก็รายงานกับคุณทุกระยะ จะมีเวลาไปกิ๊กกับใครที่ไหนอย่าคิดเหลวไหลสิ” อลงกรณ์ดื่มกาแฟรวดเดียวพร้อมวางแก้วกาแฟ อลงกรณ์กอดแฟนหนุ่มพร้อมกับซบหน้าจูบที่ไหล่อย่างแสนรัก “ ผมรักคุณคนเดียวคุณก็รู้ อย่าคิดมากผมกำลังคิดอยากมีที่ที่เราอยู่ด้วยกันได้จัง ห้องคุณก็ดีนะแต่มันเล็กจัง เดี๋ยวถ้าผมเคลียร์งานเสร็จผมมีอะไรจะเซอร์ไพรสคุณ” “ อะไรคะที่รัก” เลขาหนุ่มหันมากอดคอคนรักพร้อมกับเอียงคอถามอย่างน่ารักและออดอ้อน “ ไม่บอก ไม่งั้นจะเรียกเซอร์ไพรส หรือไง” “ คืนนี้ผมค้างที่นี่ดีกว่า พรุ่งนี้ทำงานที่โรงแรมช่วงเช้า ตอนบ่ายผมต้องเข้าบริษัท นายแม่เรียกไม่รู้มีอะไรด่วนหรือเปล่า ตอนเย็นผมอาจต้องทานข้าวกับแม่ ไม่ได้เจอมาหลายอาทิตย์ แม่คงไม่ยอมให้กลับ พรุ่งนี้คุณทานข้าวคนเดียวนะ แล้วผมเสร็จจากแม่จะโทรหา วันนี้ผมเลยอยากใช้เวลากับคุณให้นานที่สุด” “ ที่รักน่ารักจังเลย” อาร์มประคองใบหน้าชายหนุ่มคนรักก่อนจะซบลงที่ซอกไหล่ “ ผมมีความสุขจังเลย” อลงกรณ์เอ่ยขึ้นเบาๆ “ อาร์มก็มีค่ะ ขอบคุณคุณอีกครั้งที่มาเติมเต็มชีวิตของอาร์ม” “ คุณก็ด้วยคุณก็มาเติมเต็มชีวิตผมเหมือนกัน ไม่ใช่สิ เราต่างคนต่างเติมเต็มชีวิตของกันและกันจริงไหม” “ เข้าไปข้างในเถอะน้ำค้างลงแล้วเดี๋ยวคุณจะไม่สบาย” “ ค่ะ” อาร์มเดินกอดเอวชายหนุ่มคนรักไปอย่างมีความสุข “ไปด้วยค่ะรอด้วยค่ะ” ตรีรินทร์ตะโกนให้คนที่อยู่ในลิฟท์รอ อลงกรณ์ได้ยินเสียงหญิงสาวก็กดลิฟท์รอ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วก็ยิ้มกว้างเมื่อเห็นภรรยาเพื่อนสนิทกระหืดกระหอบในมือถือเอกสารสองสามแฟ้ม “โอ้ย ขอบคุณคุณกรณ์มากนะคะ ที่กดลิฟท์คอย รินทร์กำลังรี๊บรีบค่ะ คุณอุษากำลังต้องการแฟ้มอยู่” “ ผมช่วยถือแฟ้มให้บ้างนะครับ มือผมว่าง” “ ขอบคุณค่ะ ไม่ได้เจอคุณกรณ์อีกเลยตั้งแต่งานที่บ้าน สบายดีใช่ไหมค่ะ” “ เออ ผมสบายดีครับ ขอบคุณคุณรินทร์มาก สำหรับทุกๆอย่างรวมถึงที่ช่วยจัดการให้อาร์มได้ไปแทนเจ้ากานต์ด้วย ผมว่าจะขอบคุณคุณหลายครั้งละแต่ช่วงอาทิตย์นี้ยุ่งมาก” “ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ รินทร์ช่วยเพื่อนช่วยเท่าที่ช่วยได้ค่ะ คุณกรณ์ไม่ต้องห่วง” “ เออ แล้ว คุณรินทร์ คิดว่าผมควรบอกเจ้ากานต์ไหมครับ เรื่อง เรื่อง..” อลงกรณ์ทำใบหน้าเก้อเขิน “ อ๋อเรื่องนั้น ก็คงแล้วแต่คุณกรณ์แล้วล่ะคะ แต่ไม่ต้องกลัวว่ารินทร์จะบอกนะคะ รินทร์ถือว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าคุณกรณ์ยังไม่สะดวกจะเล่าก็ไม่ต้องเล่าหรอกค่ะ ถือคติที่ว่า no ask no tell อะไรแบบนั้นไปดีกว่า คุณกรณ์พร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยพูดกับกานต์ สำหรับรินทร์ไม่ต้องห่วงนะคะ” “ คุณรินทร์ว่าถ้าผมบอก เจ้ากานต์ เจ้าเอก เจ้าเดช มันจะรับผมได้ไหมเราคบกันมานาน นานจนผมกลัวจะเสียเพื่อนไป กลัวจะเสียมิตรภาพ กลัวเพื่อนจะรับไม่ได้ กลัวไปสารพัด จนผมไม่กล้าจะสารภาพ” อลงกรณ์พูดเสียงเศร้า “ รินทร์เข้าใจค่ะ รินทร์มีเพื่อนกลุ่มพวกนี้เหมือนกัน เอาไปว่ามันจะเป็นความลับระหว่าง เราสองคนค่ะ” ตรีรินทร์ยิ้มส่งกำลังใจ อลงกรณ์ถอนหายใจอย่างโล่งอก “ มิน่าอาร์มเขาถึงรักคุณรินทร์มากก็เพราะคุณรินทร์เข้าใจ เขามากๆ นี่เอง” “ มิตรภาพระหว่างเพื่อน มันจูนติดง่ายค่ะ” อลงกรณ์บิดมือไปมา ก่อนจะพูดว่า “ ผมอยากทำเซอร์ไพรสอาร์ม ไม่แน่ผมอาจจะต้องขอความช่วยเหลือจากคุณรินทร์” “ ยินดีช่วยเหลือเสมอค่ะ” ตรีรินทร์หยุดเดินเมื่อถึงทางแยก ที่ต่างคนต้องเดินไปแต่ละแผนก “ เอาเป็นว่า คุณกรณ์มีอะไรให้ช่วยไลน์มาบอกรินทร์ได้นะคะ” “ ขอบคุณครับ” อลงกรณ์ยิ้มอย่างจริงใจ ตรีรินทร์โบกมือลาพร้อมกับก้าวเดินจากไป ท่ามกลางสายตาชื่นชมของชายหนุ่ม ร้านอาหารหรูใจกลางกรุงเทพฯมหานคร คุณหญิงแพรวยกมือขึ้นส่งสัญญาณ เมื่อเห็นลูกชายเปิดประตูร้านอาหารเข้ามา “ ทางนี้กรณ์ แม่อยู่นี่” อลงกรณ์ก้าวเดินไปหาแต่ต้องชะงัก เมื่อคุณหญิงแพรวนั่งอยู่กับผู้หญิงสาว หน้าตาพอใช้ได้ แต่งตัวดูดีตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แสดงให้เห็นถึงฐานะที่พอจะมีกินของหญิงสาว อลงกรณ์หยุดชะงักก่อนจะตีสีหน้าขรึม “ แม่ ผมนึกว่าเรานัดทานข้าวกันสองคนเสียอีก ถ้าแม่มีแขกนัดผมวันอื่นก็ได้” “ นี่เจ้ากรณ์เสียมารยาท นี่ แม่จะแนะนำให้ นี่หนูปริม ลูกคุณหญิงจุฑามาส พึ่งกลับจากออสเตรเลีย ไปเรียนด้านแฟชั่นดีไซน์ แม่อยากแนะนำให้แกรู้จัก” อลงกรณ์หันไปรับไหว้หญิงสาวรุ่นน้องที่ทำความเคารพเขาทันทีที่มารดาแนะนำ “นั่งข้างๆ หนูปริมนั่นแหละ แม่สั่งงานแป๊บเดียว แม่ต้องไปประชุมต่อนัดผู้ถือหุ้นไว้” อลงกรณ์ตีหน้าหงิก เมื่อมองตาผู้เป็นแม่ก็มองทะลุถึงเจตนารมย์ของอีกฝ่าย “ ทำเป็นว่านัดทานข้าว ที่แท้นัดดูตัว แม่นะแม่” อลงกรณ์พึมพำเบาๆ “หนูปริมจ๊ะ ป้าว่าสั่งอาหารเลยดีกว่าไหม เดี๋ยวพี่เขาต้องกลับไปทำงานอีก” ปริมยกมือเรียกบริกร พร้อมยกเมนูขึ้นพลิกไปสองสามหน้า ก่อนจะเงยหน้าสั่งอาหาร แบบคนมีมาดเก๋ไก๋ “ ฉันขออาหารฝรั่งเศสนะ เอาแบบที่มีสารอาหารครบห้าหมู่ ให้กำลังงานไม่เกินสามร้อยกิโลแคโรรี่ สำหรับน้ำฉันขอน้ำแร่ ไม่เอาแช่เย็นนะ เอาที่มีอุณหภูมิเท่ากับอากาศภายในห้องนี้ เข้าใจไหม” อลงกรณ์ขมวดคิ้วพร้อมนึกในใจ ‘ยัยบ้า นี่ ไม่สวยแล้วยังเรื่องมากอีก สั่งอาหารออกมาได้ น่าเอือมจริงๆ’ บริกรยืนชะงักพร้อมละล่ำละลักบอกว่า “ หนูไม่ทราบว่าอาหารฝรั่งเศสชุดไหนมีครบห้าหมู่ แล้วมีแคโรรี่ตามที่คุณต้องการ” อลงกรณ์ถอนหายใจเฮือกก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า “ จะสั่งอะไรก็ใช้สมองคิดหน่อยนะคุณ เด็กมันจะไปรู้เรื่องแคโรรี่ได้ยังไง จะกินอะไรก็เอาสักอย่างเถอะคุณ อยากได้แบบที่คุณสั่งก็สั่งให้เด็กที่บ้านคุณทำ ไอ้น้ำแร่ที่อุณหภูมิเท่าบรรยากาศในห้องนี่ก็เหมือนกัน ใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ยตลกสิ้นดี” ปริมสะอึกพร้อมกับเชิดหน้าเมื่อถูกขัดใจ “ คุณป้าค่ะ ดูลูกชายคุณป้าสิค่ะ พูดไม่เพราะกับปริมเลย” “ เจ้ากรณ์ น้องจะไปรู้อะไร น้องพึ่งกลับจากเมืองนอกเมื่อวาน แล้วพูดอะไรก็ให้เกียรติน้องเขาหน่อย เขาลูกสาวคุณหญิงจุฑามาสนะแกไม่ใช่ลูกแม่ค้าที่แกจะจิกกัดเขาตามใจชอบ” คุณหญิงแพรวต่อว่าลูกชาย อลงกรณ์ชะโงกหน้ามากระซิบมารดา “ ก็เจ้าหล่อนอยากสั่งอาหารแบบงี่เง่าทำไม เซ็งเป็นบ้าเลย ผมนึกว่าแม่มีธุระอะไรสำคัญกับผมถ้าไม่มีอะไรแล้วผมกลับก่อนดีกว่า ชักอิ่มแล้ว หมั่นไส้คน” อลงกรณ์ยืนขึ้นแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่คุณหญิงแพรวจะดึงมือไว้ทัน ลูกชายตัวดีก็หายตัวไปแล้ว “ เออ ป้าขอโทษแทนพี่เขาด้วยนะหนู เขาคงอารมณ์ไม่ดีจากที่ทำงานมา งั้นเรามาสั่งอาหารต่อกันเถอะ” คุณหญิงแพรวรู้สึกปวดหัวกับพฤติกรรมลูกชายที่ไม่ให้ความร่วมมือในการทำความรู้จักลูกสาวเพื่อน
関連チャプター
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 1
ธมกานต์ พิพัฒนพงศ์อายุ 31 ปีน้ำหนัก 75 กิโลกรัม สูง 180 เซนติเมตรการศึกษา ปริญญาเอก ด้านบริหารธุรกิจการโรงแรม สวิสเซอร์แลนด์ปริญญาโท ด้าน บริหารธุรกิจ สหรัฐอเมริกาหล่อ รวย หยิ่ง เชื่อมั่นในตัวเอง เจ้าชู้ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น คิดอยู่เสมอว่าผู้หญิงซื้อได้ด้วยเงินตรีรินทร์ มนัสสุกานต์อายุ 22 ปีการศึกษา ปริญญาตรี สถาปัตย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยสวย ตาโต ผิวขาวอมชมพู ผมยาวสลวย เกลียดคนเจ้าชู้เข้าไส้ เรื่องย่อธมกานต์ มหาเศรษฐีหนุ่มรูปงาม ไร้หัวใจ ใช้ชีวิตอย่างเสเพลเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นจนกระทั่ง ถูกแม่จับให้แต่งงานอย่างมีแผนการกับมัณฑนากรสาวที่เป็นลูกสาวของเพื่อนรัก ธมกานต์ผู้ใช้เงินซื้อผู้หญิงมาตลอดจึงใช้วาจาดูถูกตรีรินทร์ซึ่งตัวเองคิดเสมอว่าแม่คงใช้เงินเพื่อมาแต่งงานกับตนต่างคนต่างพยศ ต่างๆนานาตรีรินทร์ สาวสวย พึ่งจบ ไฟแรง ได้ทำงานบริษัทออกแบบที่มีชื่อเสียงของกรุงเทพฯแต่งานแรกที่ได้ทำคือการไปตกแต่งบ้านให้ชายหนุ่มที่เธอเกลียดเข้าไส้ตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้า เหตุเป็นเพราะเค้าเคยหักอกเพื่อนรักของเธอ จึงเป็นเรื่องฝังใจมาตั้งแต่นั้น การร่วมงานที่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบหน้ากันจะลง
最終更新日 : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 2
“ ผมไม่ชอบคนขัดใจ ไปนั่งตรงโน้นถ้าจะรอ ผมมีงานด่วนต้องเซ็น” น้ำเสียงเข้ม ทำให้จามิกาหงอ ระยะเวลาหลายปีที่คบกับชายหนุ่มผู้นี้มาทำให้รู้ดีว่าไม่ควรขัดใจ อาจโดนเขี่ยทิ้งง่ายๆ เพราะสมญานามความเจ้าชู้และใช้ผู้หญิงเปลืองของชายหนุ่มตรงหน้า“ โอเค งั้นจี้รอกานต์นะคะ”ธมกานต์พยักหน้าด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะใช้สมาธิไปกับงานตรงหน้าตรีรินทร์ขึ้นลิฟท์ของโรงแรม ห้าดาวชื่อดัง Eifelstar Hotelไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะต้องมาทำงานให้กับผู้ชายที่เกือบคร่าชีวิตเพื่อนสาวคนสนิทไปชั่วชีวิต ไม่อยากเชื่อว่าต้องมาทำงานแรกให้กับผู้ชายที่เธอเกลียดมาตลอดสองสามปีที่ผ่านมา ระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาเธอได้อ่านข่าวหนังสือพิมพ์ถึงข่าวคราวของชายหนุ่มที่มีทั้งด้านดีและไม่ดีด้านไม่ดีก็เรื่องใช้ผู้หญิงเปลือง เปลี่ยนตุ๊กตาหน้ารถแทบทุกสองสามเดือน รายล่าสุดเป็นนางแบบเซ็กซี่ชื่อดัง จริงๆเธอไม่ใคร่จะติดตามข่าวสารพวกสังคมไฮโซ แต่บรรดาเพื่อนๆ ในกลุ่ม ที่กรี๊ดกร๊าดไปกับข่าวสารของชายหนุ่มเนื้อหอม ตรีรินทร์บอกกับตัวเองว่า ‘เราต้องรีบทำงานให้เสร็จเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้เจอหน้าชายหนุ่มน้อยที่สุด งานก็คืองาน ไม่อยากเชื่อเลยคนไม่ดีแบบนี้จ
最終更新日 : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 3
“ผู้หญิงคนนี้สวย” ธมกานต์คิดในใจ ผมยาวสลวยดำสนิทตามธรรมชาติ ใบหน้ารูปไข่ขนตายาว จมูกโด่งเรียวได้รูปริมฝีปากสีชมพูทาลิปสติก สีอ่อนเข้ากับริมฝีปาก ฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ รูปร่างสมส่วนทำเอาธมกานต์มองเหมือนตกอยู่ในภวังค์“อยากได้ฉันแต่งบ้านสไตล์ไหนคะ” ตรีรินทร์ถามเสียงใส อย่างตั้งใจทำงานทำให้ธมกานต์ที่ตกอยู่ในภวังค์รู้สึกตัว ก่อนจะพูดเสียงมีอำนาจว่า“ผมอยากได้เฟอร์นิเจอร์ดำ ขาว ผมไม่อยากได้อะไรที่เยอะเกินไปผมอยากได้เฟอร์นิเจอร์ฝีมือคนไทย ผมไม่นิยมของนอก อยากได้ต้นไม้แถวเทอร์เรส เยอะๆหน่อย ส่วนห้องนอนผมไม่อยากได้อะไรมาก เพราะส่วนใหญ่ผมจะนอนกับแม่ที่ตึกใหญ่ บ้านนี้ผมมีไว้รับรองเพื่อนและแขกที่มาพัก คุณช่วยดูให้หน่อยแล้วกัน ผมไม่มีหัวทางนี้ เอาแบบเรียบง่ายแต่ดูมีสไตล์” ธมกานต์พูดจบหมุนเก้าอี้ก่อนจะก้าวเดินไปยืนที่ข้างหน้าต่าง“มีอะไรเพิ่มเติมอีกไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามขณะที่กำลังก้มลงจดรายละเอียดโดยไม่สนใจว่าชายหนุ่มลอบมองตนเอง อย่างมีความหมาย“เอาไว้คิดอะไรออกผมจะบอก” ธมกานต์พยายามปรับเสียงให้เรียบเฉย“ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวกลับก่อน”“เอามือถือมาหรือเปล่า”“เอามาสิคะ มีอะไรเหรอ”ธมกานต์เหลื
最終更新日 : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 4
“ผู้หญิงคนนี้สวย” ธมกานต์คิดในใจ ผมยาวสลวยดำสนิทตามธรรมชาติ ใบหน้ารูปไข่ขนตายาว จมูกโด่งเรียวได้รูปริมฝีปากสีชมพูทาลิปสติก สีอ่อนเข้ากับริมฝีปาก ฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ รูปร่างสมส่วนทำเอาธมกานต์มองเหมือนตกอยู่ในภวังค์“อยากได้ฉันแต่งบ้านสไตล์ไหนคะ” ตรีรินทร์ถามเสียงใส อย่างตั้งใจทำงานทำให้ธมกานต์ที่ตกอยู่ในภวังค์รู้สึกตัว ก่อนจะพูดเสียงมีอำนาจว่า“ผมอยากได้เฟอร์นิเจอร์ดำ ขาว ผมไม่อยากได้อะไรที่เยอะเกินไปผมอยากได้เฟอร์นิเจอร์ฝีมือคนไทย ผมไม่นิยมของนอก อยากได้ต้นไม้แถวเทอร์เรส เยอะๆหน่อย ส่วนห้องนอนผมไม่อยากได้อะไรมาก เพราะส่วนใหญ่ผมจะนอนกับแม่ที่ตึกใหญ่ บ้านนี้ผมมีไว้รับรองเพื่อนและแขกที่มาพัก คุณช่วยดูให้หน่อยแล้วกัน ผมไม่มีหัวทางนี้ เอาแบบเรียบง่ายแต่ดูมีสไตล์” ธมกานต์พูดจบหมุนเก้าอี้ก่อนจะก้าวเดินไปยืนที่ข้างหน้าต่าง“มีอะไรเพิ่มเติมอีกไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามขณะที่กำลังก้มลงจดรายละเอียดโดยไม่สนใจว่าชายหนุ่มลอบมองตนเอง อย่างมีความหมาย“เอาไว้คิดอะไรออกผมจะบอก” ธมกานต์พยายามปรับเสียงให้เรียบเฉย“ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวกลับก่อน”“เอามือถือมาหรือเปล่า”“เอามาสิคะ มีอะไรเหรอ”ธมกานต์เหลื
最終更新日 : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 5
“พึ่งมาถึงผมเห็นคุณนอนเหมือนสบายเลยไม่อยากกวน”เสียงอบอุ่นของชายหนุ่มทำเอาตรีรินทร์เงยหน้ามองก่อนจะรีบปัดความรู้สึกที่บอกไม่ถูกออกไป “ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง” ตรีรินทร์พนมมือ ก่อนจะเดินเข้าบ้าน“นี่คุณจะไม่เลี้ยงน้ำผมสักแก้วหรืออย่างไรน้ำ หรือ กาแฟ ก็ได้”“ไม่ได้หรอกไปหากินแถวเซเว่นแล้วกันนะคุณ บ้านนี้มีแต่ผู้หญิงแล้วนี่ก็ดึกแล้วฉันไม่อยากเป็นขี้ปากชาวบ้าน ไปนะคะ” แล้วตรีรินทร์ก็รีบเดินผลุบเข้าบ้านไป ปล่อยให้ ธมกานต์ยืนยิ้มกับคำปฏิเสธของหญิงสาว ตรีรินทร์รีบเดินเข้าบ้านพร้อมกับปิดประตูก่อนที่จะแอบมองชายหนุ่ม ที่ยืนอยู่สักครู่ก่อนที่จะเดินขึ้นรถแล้วขับออกจากบริเวณบ้านไป หญิงสาวลอบถอนใจด้วยความโล่งอกนึกว่าชายหนุ่มจะดื้อดึงเข้ามาในบ้านกริ๊ง ๆ เสียงโทรศัพท์ ดังในห้องทำงานที่บริษัท P.D Builders “ฮัลโหล ต้องการพูดกับใครครับ? “ พี่อ๊อด รุ่นพี่สถาปนิกฝีมือระดับต้นๆ ของบริษัทรับโทรศัพท์เพราะอยู่ใกล้มากที่สุด “ดิฉันต้องการพูดกับคุณตรีรินทร์ค่ะ” “ สักครู่นะครับ รินทร์สายสอง” ตรีรินทร์ เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์ “รินทร์พูดค่ะ” “ดิฉันรสสุคนธ์เป็นเลขาของคุณธมกานต์ ท่านให้ดิฉันเรียนให้คุณทราบว่าพรุ่ง
最終更新日 : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 6
ไปทานข้าวกันก่อนดีกว่าไหมตรีรินทร์ ผมหิวแล้ว” ธมกานต์ลุกขึ้น พร้อมกับเดินมาที่ หญิงสาวนั่งทำงานตรีรินทร์ก้มมองนาฬิกาเกือบเที่ยงวันแล้ว ไม่น่าท้องเริ่มปั่นป่วนเนื่องจากเมื่อคืนนอนดึกเธอตื่นสาย เลยไม่ได้ทานอาหารเช้าตอนนี้ท้องไส้เริ่มปั่นป่วน“เชิญ คุณธมกานต์ตามสบายดีกว่าค่ะ ดิฉันขออนุญาตออกไปทานที่ห้องพักพนักงานสักสิบห้านาทีก็พอค่ะ พอดีดิฉันเตรียมของว่างง่ายๆ มาทาน” ว่าแล้วตรีรินทร์ลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากนอกห้อง “ว่าไงนะ คุณเตรียมของว่างมาทาน ไหน ของว่างอะไร” ธมกานต์ถามอย่างงุนงง “นี่ค่ะ” ตรีรินทร์เปิดกระเป๋าหยิบกล่องแซนวิชที่แม่แก้วทำให้แทบทุกวัน แซนวิชพร้อมกับกล่องผลไม้และกล่องของหวานเล็กๆ ทำเอาธมกานต์เลิกคิ้วด้วยความทึ่งจัด “นั่งทานที่นี่แหละ เดี๋ยวผมนั่งทานด้วยผมจะสั่งขึ้นมาทานที่นี่” ธมกานต์โทรไปสั่ง ที่ห้องอาหารก่อนจะนั่งตรงข้ามหญิงสาว “เชิญคุณทานก่อนตามสบาย อีกสักครู่แม่บ้านคงเอาอาหารมาส่งให้ผม ไหน คุณเขียนไปถึงไหนแล้ว” ธมกานต์ยอมรับว่าหญิงสาวทำงานค่อนข้างเร็ว นี่ขนาดแกล้งให้แก้งานยังทำได้เร็วอย่างนี้ ธมกานต์รู้สึกใจหายเมื่อนึกถึงว่าถ้างานเสร็จคงจะเจอหญิงสาวคนนี้ยากขึ้น ย
最終更新日 : 2025-04-04
最新チャプター
วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
วิวาห์พยศ Chapter 80
สองทุ่มเศษๆอาหารถูกลำเลียงมาพร้อมสมาชิกทุกคนนั่งพร้อมกันที่โต๊ะ อลงกรณ์เดินเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ“ ขอโทษทีเพื่อน รถติดเป็นบ้าเลย”อลงกรณ์กล่าวขอโทษพร้อมกับตะลึงเมื่อเผชิญหน้ากับเลขาหนุ่มรุ่นน้องที่อยู่ในความคิดคำนึงตลอดสองวันที่ผ่านมา“นั่งสิคะคุณกรณ์ นั่งข้างๆ พี่อาร์มนั่นแหละค่ะ”“ นั่งสิไอ้กรณ์ยืนบื้ออยู่ได้” เสียงอัครเดชตะโกนมาทางหัวโต๊ะอลงกรณ์นึกไม่ถึงคนที่ตนตามหาหลายชั่วโมงที่ผ่านมากลับมานั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆระหว่างเลขาหนุ่มกับนายแพทย์เอกชัย หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเลขาหนุ่มไม่กล้าหันไปมองด้วยความกลัวและเก้อเขินตรีรินทร์แอบสังเกตทั้งชายหนุ่มและเลขาหน้าหวานที่ต่างคนต่างเก้อเขินซึ่งกันและกันหญิงสาวอมยิ้มก่อนจะทักทายเพื่อนสามี“ คุณกรณ์หิวไหมคะ มาได้เวลาพอดี งั้นเราเริ่มลงมือกันเถอะค่ะ”“ พี่อาร์มตักยำทะเลให้คุณกรณ์สิคะ” ตรีรินทร์กล่าวนำเลขาหนุ่มตักยำทะเลแต่ไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ตัวอลงกรณ์รู้สึกหมั่นไส้เลขาหนุ่มรุ่นน้องที่ทำท่าทางเหมือนกลัวจะสบตา แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกัน“ แกไปทำไรแถวโรงแรมเจ้ากานต์ว่ะ ปล่อยให้พวกข้ารอตั้งนาน” อัครเดชเอ่ยถาม
วิวาห์พยศ Chapter 79
ตอนเย็น“นี่เราจะไปไหนกันครับ คุณกรณ์” อิทธิพลหรืออาร์ม เอ่ยถามเมื่อรถขับเลยหอพักไปอีกช่วงตึก“ เงียบๆเถอะ ถึงแล้วผมจะบอกเอง” อลงกรณ์หันมาตอบเลขารุ่นน้องอลงกรณ์เดินนำเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างดัง ไม่ไกลจากหอพักของหนุ่มรุ่นน้องชายหนุ่มเดินไปหยิบของลงตระกร้า ท่ามกลางความงุนงงของเลขาหนุ่ม“ นี่คุณ จะซื้อของไปไหนเนี่ย เยอะแยะไปหมด”“ ซื้อไปไว้ที่หอคุณ”“ หา “ เสียงลากยาว“ ก็หอคุณ ไม่มีอะไรสักอย่าง กาแฟก็ไม่มี วิสกี้เบียร์ไม่มีสักอย่างแล้วผมก็เบื่ออาหารที่มีแต่ผักกับวิญญาณหมู วันนี้ผมทำงานหนักมาก ผมอยากทานอาหารดี ๆ สักหน่อยคุณช่วยทำอาหารให้หน่อย ผมเป็นคนจ่ายคุณเป็นคนทำ โอเคนะ”อาร์มยืนงงอยู่กับที่“ เร็วๆ สิคุณ เดี๋ยวก็เจอรถติดตอนกลับอีกหรอก มาช่วยผมเลือกเนื้อหน่อยวันนี้ผมอยากทานเนื้อทอดกระเทียมพริกไทย”หลังจากอาหารค่ำผ่านไปอย่างชื่นมื่น อลงกรณ์ก็มานอนที่เก้าอี้ยาว ก่อนจะเผลอหลับไปอาร์มมานั่งพัดยุงที่คอยมาตอมตามแขนขาของชายหนุ่ม อลงกรณ์ลืมตาขึ้น ตาประสานตาก่อนที่อาร์มจะลุกขึ้นปัดกางเกงขาสั้น“ ดึกแล้วผมว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้ว กลับตอนนี้รถก็ไม่ติดแล้ว”อาร์มเฉไฉพูดกับอลงกรณ์“ ไล
วิวาห์พยศ Chapter 78
อาร์มตกใจ พร้อมกับระล่ำระลักว่า “ ผมครับผมเป็นคนจัด ผมเห็นมันรกมากจนไม่รู้จะวางเอกสารการประชุมไว้ตรงไหน พอวางมันก็ลื่นล้ม ผมเลยจัดให้มันเป็นระเบียบ”“ อ้อ คุณจะว่าผมมันไม่มีระเบียบว่างั้นเถอะ แต่ขอบคุณทีหลังไม่ต้องห้ามคุณมายุ่งวุ่นวายกับโต๊ะทำงานของผมอีก ไม่ว่ากรณีใดๆ ผมหาเอกสารของผมไม่เจอผมทำงานผมรู้ว่าวางเอกสารแบบไหนไว้ที่ตรงไหน ฉะนั้นขอความกรุณาอย่ามายุ่ง” อลงกรณ์ส่งเสียงดังอาร์มหลับตามือสั่นใจสั่นด้วยความกลัว ผู้ชายตรงหน้าเวลาเขาโกรธเค้าเหมือนคนละคนกับที่ตนรู้จักเมื่อวาน“ ครับ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งอีก ขอโทษอีกครั้ง”“ คุณออกไปได้” อลงกรณ์เห็นชายหนุ่มรุ่นน้องหน้าเสียก็นึกสงสารโบกมือให้ออกห้องไปเพราะอารมณ์ยังคุกรุ่นอาร์ม หรือ อิทธิพลมานั่งร้องไห้ ทำงานที่นี่มาแปดปียังไม่เคยโดนดุเสียงดังขนาดนี้มาก่อนชายหนุ่มเจ็บใจน้อยใจ อุตส่าห์จัดโต๊ะทำงานให้เรียบร้อยไม่ได้ดี แล้วยังโดนด่าอีก คอยดูต่อไปนี้จะทำเท่าที่สั่งเท่านั้น อาร์มคิดในใจอย่างว้าวุ่นอาร์มเช็ดน้ำตาพร้อมกับตั้งใจทำงานต่ออย่างมีทิฐิ อลงกรณ์เมื่อหาเอกสารพบก็ถอนหายใจเฮือก“ นี่เราพูดรุนแรงไปหรือเปล่าหว่า ป่านนี้ไม่นั่งร้องไห้ขี้
