ログイン共有
Chapter 79
最終更新日:
2025-04-07 19:15:49ตอนเย็น
“นี่เราจะไปไหนกันครับ คุณกรณ์” อิทธิพลหรืออาร์ม เอ่ยถามเมื่อรถขับเลยหอพักไปอีกช่วงตึก “ เงียบๆเถอะ ถึงแล้วผมจะบอกเอง” อลงกรณ์หันมาตอบเลขารุ่นน้อง อลงกรณ์เดินนำเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างดัง ไม่ไกลจากหอพักของหนุ่มรุ่นน้อง ชายหนุ่มเดินไปหยิบของลงตระกร้า ท่ามกลางความงุนงงของเลขาหนุ่ม “ นี่คุณ จะซื้อของไปไหนเนี่ย เยอะแยะไปหมด” “ ซื้อไปไว้ที่หอคุณ” “ หา “ เสียงลากยาว “ ก็หอคุณ ไม่มีอะไรสักอย่าง กาแฟก็ไม่มี วิสกี้เบียร์ไม่มีสักอย่าง แล้วผมก็เบื่ออาหารที่มีแต่ผักกับวิญญาณหมู วันนี้ผมทำงานหนักมาก ผมอยากทานอาหารดี ๆ สักหน่อย คุณช่วยทำอาหารให้หน่อย ผมเป็นคนจ่ายคุณเป็นคนทำ โอเคนะ” อาร์มยืนงงอยู่กับที่ “ เร็วๆ สิคุณ เดี๋ยวก็เจอรถติดตอนกลับอีกหรอก มาช่วยผมเลือกเนื้อหน่อย วันนี้ผมอยากทานเนื้อทอดกระเทียมพริกไทย” หลังจากอาหารค่ำผ่านไปอย่างชื่นมื่น อลงกรณ์ก็มานอนที่เก้าอี้ยาว ก่อนจะเผลอหลับไป อาร์มมานั่งพัดยุงที่คอยมาตอมตามแขนขาของชายหนุ่ม อลงกรณ์ลืมตาขึ้น ตาประสานตา ก่อนที่อาร์มจะลุกขึ้นปัดกางเกงขาสั้น “ ดึกแล้วผมว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้ว กลับตอนนี้รถก็ไม่ติดแล้ว”อาร์มเฉไฉพูดกับอลงกรณ์ “ ไล่จริง ไล่ตลอดเวลา เอาเถอะพรุ่งนี้คุณคงสบายใจเพราะผมไม่ได้เข้าโรงแรม เพราะคุณหญิงแม่นัดประชุมที่บริษัทของผม พูดจริงๆนะอาร์ม ผมคงคิดถึงอาหารฝีมือคุณ แล้วก็คิดถึงคุณมากเลย แล้วคุณล่ะจะคิดถึงผมบ้างไหม” “ ไม่หรอก ผมคงทำงานได้อย่างสบายใจ และไม่มีคนบังคับให้ไปทานอาหารข้างนอก ตอนเย็นก็ไม่ต้องทำอาหารหลายอย่างสบายออก” อาร์มพูดอย่างยั่วเย้าอีกฝ่าย “ ผมคงทำความลำบากให้คุณมากสินะ ก็ได้ผมกลับล่ะ ลาก่อนอาร์ม” เลขาหนุ่มอ้าปากหวอ ไม่นึกว่าการพูดเล่นจะทำให้อีกฝ่ายน้อยใจเดินหน้าบูด กระแทกเท้า เดินจากไปท่ามกลางความตกใจของอีกฝ่าย “ เฮ๊ย เราพูดเล่นนี่หว่า ทำไงเป็นงั้นได้วะ” อาร์มยืนเกาหัวอย่างงงงวย อลงกรณ์ขับรถออกจากหอพักอย่างมีอารมณ์หงุดหงิด ชายหนุ่มขับรถด้วยความเร็ว อารมณ์หงุดหงิดก็ยังไม่จางหายเมื่อไปถึงที่บ้าน เห็นรถมารดาจอดอยู่ก็เดินเข้าไปที่ห้องรับแขก “ กลับมาแล้วเหรอจ๊ะลูก เหนื่อยไหมทานอะไรมาแล้วหรือยัง” อลงกรณ์หน้าบูด กระแทกตัวนั่งตรงข้าม “ คุณหญิงแม่มีอะไรถึงมาหาผมถึงที่นี่” อลงกรณ์ถาม “ แม่จะมาบอกว่าพรุ่งนี้เก้าโมงเรามีประชุมผู้ถือหุ้น กรณ์อย่ามาสายนะจ๊ะ” “ ผมรู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ แม่อย่าคิดว่าผมเป็นเด็กผมโตแล้ว พรุ่งนี้เจอกันเก้าโมงเช้า ห้องประชุมหนึ่ง ผมขอตัวก่อนเพลียและเหนื่อยมากครับ” อลงกรณ์เดินจากไปคุณหญิงแพรว ทำหน้างง ก่อนจะเรียกคนขับรถและต้นห้องคนสนิทของชายหนุ่มมาถาม “ ชัด ชัด มาหาฉันหน่อย” “ คร๊าบๆ” “ คุณกรณ์เป็นอะไรทะเลาะกับใครมาแกรู้ไหมเจ้าชัด” “ เออ ช่วงนี้คุณกรณ์ขับรถเอง ผมไม่ได้ขับให้ร่วมอาทิตย์แล้วครับ” “ อ้าว เหรอ งั้นแกออกไปได้” คุณหญิงแพรว นั่งคิดแล้วเกิดอาการห่วงใยในตัวลูกชายในทันที “สงสัยเราต้องหาใครสักคนมาให้เจ้ากรณ์เสียแล้ว สงสัยที่หงุดหงิดคงเพราะอกหักจากหนูปรางแน่ๆ” คุณหญิงนิ่งคิดทบทวนไปมา ธมกานต์จ้องมองภรรยาที่ป้อนอาหารลูกชายด้วยแววตาสงสัยตั้งแต่กลับมาจากช้อปปิ้ง หญิงสาวดูเหม่อลอยแล้วไม่ช่างคุยเหมือนปกติ “ รินทร์วันนี้ดูคุณแปลกไปรู้ไหม” ธมกานต์เอ่ยขึ้นอย่างอดทนรอไม่ไหว ตรีรินทร์ชะงักมือที่ป้อนข้าวลูกชายก่อนจะส่งให้แหวนดูแลต่อ “ เปล่านี่คะ รินทร์ปกติดี” ตรีรินทร์ก้มลงรับประทานอาหารต่อธมกานต์ขมวดคิ้วก่อนยักไหล่ “ งั้นก็แล้วไป ผมคงคิดมากไปเอง” ธมกานต์ถอนหายใจโล่งอกก่อนจะรับประทานอาหารต่อ หลังจากรับประทานอาหารธมกานต์ก็เข้าไปทำงานต่อในห้องทำงาน ตรีรินทร์พากริชชัยไปอาบน้ำ พร้อมกับพาลูกชายตัวน้อยนอน หญิงสาวลูบไล้แก้มป่องด้วยความรักก่อนจะก้มลงหอมหน้าผากกริชชัยหลับตา “ แม่จ๋า เล่านิทานด้วย นิทาน น้องกริชอยากฟังนะครับ”เสียงลูกชายตัวน้อยอ้อนเสียงหวาน “ งั้นกริช หลับตาก่อนแล้วแม่จะเล่าให้ฟัง” ตรีรินทร์อ่านนิทานให้ลูกชายฟัง ผ่านไปสักครู่เด็กชายกริชชัยก็หลับสนิท ตรีรินทร์ลูบไล้แก้มป่องพร้อมกับพึมพำเสียงสั่น “ ถ้าไม่มีเราสองคนพ่อเขาคงแต่งงานกับแฟนเค้าไปแล้ว เราสองคนมาเป็นอุปสรรคให้พ่อเค้าหรือเปล่าหนอ ถ้าไม่มีกริชไม่แน่พ่อกับแม่อาจจะไม่ได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้ เพราะพ่อเขาไม่ได้รักแม่เหมือนที่แม่รักเขา”ตรีรินทร์รีบเช็ดน้ำตาที่เอ่อล้นจวนจะหยด ธมกานต์เปิดประตูห้องนอนเหลียวหาภรรยาสาว เห็นหญิงสาวไปนั่งที่ริมระเบียง ชุดนอนบางเบา ทำให้ชายหนุ่มเห็นรูปร่างที่ยังดูสวยสมวัยชายหนุ่มเข้าไปนั่งกอดทางด้านหลังพร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมของเส้น ผมยาวสลวย ตรีรินทร์ขยับให้หลุดจากอ้อมแขน แต่ต้องหยุดดิ้นเพราะชายหนุ่มกอดรัดแน่น พร้อมกับใช้ต้นขาบีบรัดต้นขาของเธอไว้ “ อืม อึดอัดจัง” ตรีรินทร์ยังดิ้นอีกเล็กน้อย “ ก็ยอมให้กอดดี ๆ สิ แล้วจะไม่อึดอัด” ธมกานต์กระซิบข้างๆ หู “ รินทร์เป็นอะไรหรือเปล่าครับ มีเรื่องอะไรเล่าให้ผมฟังได้นะเราเป็นสามีภรรยากัน เหมือนคน ๆ เดียวกันนะครับ” ธมกานต์หอมแก้มพร้อมกับพึมพำ เบาๆ ข้างๆ แก้ม ตรีรินทร์เบี่ยงใบหน้าหนีก่อนจะทำปากเชิด “ แน่ใจหรือค่ะ ว่าถ้ารินทร์ถามแล้วคุณจะตอบตามตรง” ตรีรินทร์หันหน้ามาจ้องตาสามีใบหน้าห่างกันแค่คืบ ธมกานต์เลิกคิ้วสงสัยในพฤติกรรมแปลกๆของภรรยาสาว พร้อมกับนิ่ง “ วันนี้รินทร์เจอแฟนคุณที่ห้าง เขาพูดเตือนบางอย่างให้รินทร์ต้องคิดทบทวน คุณกานต์คะ รินทร์กับลูกเป็นอุปสรรคให้คุณกับเธอไม่ได้แต่งงานกันหรือเปล่า ถ้าใช่บอกรินทร์ได้นะคะ รินทร์พร้อมจะหลีกทางให้ ถ้ามันเป็นความต้องการของคุณ” ตรีรินทร์พูดน้ำเสียงหนักแน่น “ นี่คุณมาพูดบ้าอะไรเนี่ย เสียบรรยากาศหมด” “ ตอบมาสิคะ” ตรีรินทร์ถามย้ำ “ คุณกับลูกไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรทั้งนั้น แล้วผมไม่เข้าใจทำไมคุณต้องรื้อฟื้นเรื่องนี้มาพูดอีก เราก้าวมาไกลมากแล้วนะรินทร์ จะกลับไปพูดเรื่องเก่าๆอีกทำไม จำไว้ว่าตอนนี้คุณมีผม มีลูก มีอนาคตข้างหน้าที่จะก้าวไปด้วยกัน” “ ฉันกับลูกไม่อยากเป็นตัวถ่วงคุณ บางทีถ้าคุณกับเธอได้แต่งงานกันเธออาจส่งเสริมเรื่องการทำงานของคุณมากกว่าฉัน” “ พูดบ้าอะไรอีกเนี่ย เหลวไหลไปกันใหญ่แล้ว” น้ำเสียงธมกานต์เริ่มหงุดหงิด “ รินทร์คุณต้องเข้มแข็งและไว้ใจผม อย่าไปฟังกับเสียงรอบข้างที่มันจะปั่นทอนจิตใจคุณ ผมจะบอกให้สำหรับผมตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคุณแม่ ตัวคุณเอง และ เจ้ากริช ผมไม่สนใจอดีต ผมสนใจปัจจุบันนี้และอนาคตข้างหน้าที่เรา พิพัฒนพงค์ จะก้าวไปด้วยกัน ผมอยากให้คุณเชื่อใจและมั่นใจในตัวผม ว่าผม รั.....”ตรีรินทร์จ้องหน้า ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูรัว พร้อมกับเสียงร้องไห้ของลูกน้อย ทำให้ตรีรินทร์ลุกขึ้นด้วยความตกใจ ธมกานต์ถอนหายใจเฮือก ‘ จะบอกรักเธอทีไรมีอุปสรรคทุกที’ ชายหนุ่มคิดอย่างท้อแท้ ตรีรินทร์เปิดประตู เห็นเด็กชายร้องไห้น้ำตานองหน้าก็ตกใจ อุ้มลูกชายขึ้นกริชชัยซบที่ไหล่ ตรีรินทร์ลูบไล้แผ่นหลังของเด็กชายตัวน้อย “ น้องกริช เป็นอะไร ร้องไห้ทำไมครับ” “ กริชฝันร้ายครับแม่ กริชขอนอนกับแม่นะครับ กริชกลัว”เด็กชายน้อยพูดอย่างเสียขวัญ “ ได้สิจ๊ะ ว่าแต่น้องกริชฝันอะไรครับ” “ ฝันว่าปีศาจจะมาจับน้องกริชไปครับ น้องกริชกลัวจังเลย” “ โถนึกว่าอะไร เด็กน้อยของแม่” ตรีรินทร์ลูบไล้เส้นผมของลูกชายตัวน้อยอย่างเอ็นดู ตรีรินทร์หันไปสบตาชายหนุ่มพร้อมกับส่งยิ้มให้ ‘ บางทีเธออาจคิดมากไปจริงอย่างที่เขาว่า มองปัจจุบันกับอนาคตไม่ควรสนใจกับสิ่งที่ใครมายั่วยุ’ ธมกานต์รู้สึกหมั่นไส้ลูกชายตัวน้อยแกมเอ็นดู เมื่อเห็นท่าทางที่เด็กชายกอดรัดหญิงสาว พร้อมกับเบียดไปซบที่อก พร้อมทำมือผลักไสไม่ให้ตนเข้าไปใกล้ ธมกานต์อดขำแต่ก็จับมือหญิงสาวมากุมไว้พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่ตรีรินทร์รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น หอพักเด่นชัย อลงกรณ์ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องฝ่ารถติดเพื่อมาดักเจอเลขาหนุ่มรุ่นน้อง ชายหนุ่มคิดว่าจะไม่ติดต่อและไม่มาหาสักพัก แต่ก็อดใจไว้ไม่ได้ชายหนุ่มก้มมองนาฬิกาแล้วก็ขมวดคิ้ว “ ทำไมยังไม่กลับอีกนะ นี่ก็จะหกโมงเย็นแล้วหรือที่โรงแรมมีงานด่วน” อลงกรณ์กดโทรศัพท์ มีสัญญาณว่าว่าง ชายหนุ่มขยับตัวแต่ก็ต้องหงุดหงิด ว่าโทรไปกี่ครั้ง กี่หนก็เป็นสายว่างแต่ไม่มีคนรับ “ ทำไมไม่รับสายว่ะ ไปไหนของเค้าเนี่ย” อลงกรณ์สบถด้วยความหงุดหงิด อลงกรณ์นั่งรออย่างหงุดหงิดมองนาฬิกาที่เดินผ่านไปทีละเข็มอย่างร้อนรน บ้านพิพัฒนพงค์ ตรีรินทร์ อาร์ม นมอิ่ม แหวน กำลังช่วยกันคนละไม้คนละมือทำอาหาร อรวิสาเดินเข้าเดินออกระหว่างบริการสามหนุ่มที่ไดร์ฟกอล์ฟเล่นกลางสนามกับเดินมาร่วมวงสนทนากับเพื่อนส าว ในห้องครัว “ ไอ้หมอ แกโทรหาเจ้ากรณ์สิ ทำไมมันช้าจังจะทุ่มหนึ่งแล้วนะเว้ย” เสียงธมกานต์ตะโกนบอกนายแพทย์เอกชัย “ เออปกติ ไอ้กรณ์มันไม่เคยเลทนี่หว่า ตรงแป๊ะ” “ รถติดหรือเปล่าว่ะ แถวบริษัทเจ้ากรณ์นะ รถติดมหาโหดเลย” นายแพทย์เอกชัยกดโทรศัพท์พร้อมเสียงโวยวายตามสาย “ อะไรว่ะ ป่านนี้ยังไม่ถึงอีก อะไรนะ ครึ่งชั่วโมง เออ เออ โอเค งั้นเดี๋ยวเจอกัน” “ ไอ้กรณ์มันบอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน ข้ากำลังสงสัยมันไปทำอะไรแถวนั้นวะ นั่นมันถนนแถวๆโรงแรมแกนี่หว่าไอ้กานต์” ตรีรินทร์เดินเข้ามาได้ยินโดยบังเอิญถึงกับอมยิ้ม หญิงสาววางจานกับแกล้มสองอย่าง พร้อมกับเดินถอยกลับออกไปด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม
関連チャプター
วิวาห์พยศ Chapter 80
สองทุ่มเศษๆอาหารถูกลำเลียงมาพร้อมสมาชิกทุกคนนั่งพร้อมกันที่โต๊ะ อลงกรณ์เดินเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ“ ขอโทษทีเพื่อน รถติดเป็นบ้าเลย”อลงกรณ์กล่าวขอโทษพร้อมกับตะลึงเมื่อเผชิญหน้ากับเลขาหนุ่มรุ่นน้องที่อยู่ในความคิดคำนึงตลอดสองวันที่ผ่านมา“นั่งสิคะคุณกรณ์ นั่งข้างๆ พี่อาร์มนั่นแหละค่ะ”“ นั่งสิไอ้กรณ์ยืนบื้ออยู่ได้” เสียงอัครเดชตะโกนมาทางหัวโต๊ะอลงกรณ์นึกไม่ถึงคนที่ตนตามหาหลายชั่วโมงที่ผ่านมากลับมานั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆระหว่างเลขาหนุ่มกับนายแพทย์เอกชัย หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเลขาหนุ่มไม่กล้าหันไปมองด้วยความกลัวและเก้อเขินตรีรินทร์แอบสังเกตทั้งชายหนุ่มและเลขาหน้าหวานที่ต่างคนต่างเก้อเขินซึ่งกันและกันหญิงสาวอมยิ้มก่อนจะทักทายเพื่อนสามี“ คุณกรณ์หิวไหมคะ มาได้เวลาพอดี งั้นเราเริ่มลงมือกันเถอะค่ะ”“ พี่อาร์มตักยำทะเลให้คุณกรณ์สิคะ” ตรีรินทร์กล่าวนำเลขาหนุ่มตักยำทะเลแต่ไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ตัวอลงกรณ์รู้สึกหมั่นไส้เลขาหนุ่มรุ่นน้องที่ทำท่าทางเหมือนกลัวจะสบตา แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกัน“ แกไปทำไรแถวโรงแรมเจ้ากานต์ว่ะ ปล่อยให้พวกข้ารอตั้งนาน” อัครเดชเอ่ยถาม
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
最終更新日 : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 1
ธมกานต์ พิพัฒนพงศ์อายุ 31 ปีน้ำหนัก 75 กิโลกรัม สูง 180 เซนติเมตรการศึกษา ปริญญาเอก ด้านบริหารธุรกิจการโรงแรม สวิสเซอร์แลนด์ปริญญาโท ด้าน บริหารธุรกิจ สหรัฐอเมริกาหล่อ รวย หยิ่ง เชื่อมั่นในตัวเอง เจ้าชู้ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น คิดอยู่เสมอว่าผู้หญิงซื้อได้ด้วยเงินตรีรินทร์ มนัสสุกานต์อายุ 22 ปีการศึกษา ปริญญาตรี สถาปัตย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยสวย ตาโต ผิวขาวอมชมพู ผมยาวสลวย เกลียดคนเจ้าชู้เข้าไส้ เรื่องย่อธมกานต์ มหาเศรษฐีหนุ่มรูปงาม ไร้หัวใจ ใช้ชีวิตอย่างเสเพลเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นจนกระทั่ง ถูกแม่จับให้แต่งงานอย่างมีแผนการกับมัณฑนากรสาวที่เป็นลูกสาวของเพื่อนรัก ธมกานต์ผู้ใช้เงินซื้อผู้หญิงมาตลอดจึงใช้วาจาดูถูกตรีรินทร์ซึ่งตัวเองคิดเสมอว่าแม่คงใช้เงินเพื่อมาแต่งงานกับตนต่างคนต่างพยศ ต่างๆนานาตรีรินทร์ สาวสวย พึ่งจบ ไฟแรง ได้ทำงานบริษัทออกแบบที่มีชื่อเสียงของกรุงเทพฯแต่งานแรกที่ได้ทำคือการไปตกแต่งบ้านให้ชายหนุ่มที่เธอเกลียดเข้าไส้ตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้า เหตุเป็นเพราะเค้าเคยหักอกเพื่อนรักของเธอ จึงเป็นเรื่องฝังใจมาตั้งแต่นั้น การร่วมงานที่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบหน้ากันจะลง
最終更新日 : 2025-04-04
最新チャプター
วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
วิวาห์พยศ Chapter 80
สองทุ่มเศษๆอาหารถูกลำเลียงมาพร้อมสมาชิกทุกคนนั่งพร้อมกันที่โต๊ะ อลงกรณ์เดินเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ“ ขอโทษทีเพื่อน รถติดเป็นบ้าเลย”อลงกรณ์กล่าวขอโทษพร้อมกับตะลึงเมื่อเผชิญหน้ากับเลขาหนุ่มรุ่นน้องที่อยู่ในความคิดคำนึงตลอดสองวันที่ผ่านมา“นั่งสิคะคุณกรณ์ นั่งข้างๆ พี่อาร์มนั่นแหละค่ะ”“ นั่งสิไอ้กรณ์ยืนบื้ออยู่ได้” เสียงอัครเดชตะโกนมาทางหัวโต๊ะอลงกรณ์นึกไม่ถึงคนที่ตนตามหาหลายชั่วโมงที่ผ่านมากลับมานั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆระหว่างเลขาหนุ่มกับนายแพทย์เอกชัย หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเลขาหนุ่มไม่กล้าหันไปมองด้วยความกลัวและเก้อเขินตรีรินทร์แอบสังเกตทั้งชายหนุ่มและเลขาหน้าหวานที่ต่างคนต่างเก้อเขินซึ่งกันและกันหญิงสาวอมยิ้มก่อนจะทักทายเพื่อนสามี“ คุณกรณ์หิวไหมคะ มาได้เวลาพอดี งั้นเราเริ่มลงมือกันเถอะค่ะ”“ พี่อาร์มตักยำทะเลให้คุณกรณ์สิคะ” ตรีรินทร์กล่าวนำเลขาหนุ่มตักยำทะเลแต่ไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ตัวอลงกรณ์รู้สึกหมั่นไส้เลขาหนุ่มรุ่นน้องที่ทำท่าทางเหมือนกลัวจะสบตา แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกัน“ แกไปทำไรแถวโรงแรมเจ้ากานต์ว่ะ ปล่อยให้พวกข้ารอตั้งนาน” อัครเดชเอ่ยถาม
วิวาห์พยศ Chapter 79
ตอนเย็น“นี่เราจะไปไหนกันครับ คุณกรณ์” อิทธิพลหรืออาร์ม เอ่ยถามเมื่อรถขับเลยหอพักไปอีกช่วงตึก“ เงียบๆเถอะ ถึงแล้วผมจะบอกเอง” อลงกรณ์หันมาตอบเลขารุ่นน้องอลงกรณ์เดินนำเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างดัง ไม่ไกลจากหอพักของหนุ่มรุ่นน้องชายหนุ่มเดินไปหยิบของลงตระกร้า ท่ามกลางความงุนงงของเลขาหนุ่ม“ นี่คุณ จะซื้อของไปไหนเนี่ย เยอะแยะไปหมด”“ ซื้อไปไว้ที่หอคุณ”“ หา “ เสียงลากยาว“ ก็หอคุณ ไม่มีอะไรสักอย่าง กาแฟก็ไม่มี วิสกี้เบียร์ไม่มีสักอย่างแล้วผมก็เบื่ออาหารที่มีแต่ผักกับวิญญาณหมู วันนี้ผมทำงานหนักมาก ผมอยากทานอาหารดี ๆ สักหน่อยคุณช่วยทำอาหารให้หน่อย ผมเป็นคนจ่ายคุณเป็นคนทำ โอเคนะ”อาร์มยืนงงอยู่กับที่“ เร็วๆ สิคุณ เดี๋ยวก็เจอรถติดตอนกลับอีกหรอก มาช่วยผมเลือกเนื้อหน่อยวันนี้ผมอยากทานเนื้อทอดกระเทียมพริกไทย”หลังจากอาหารค่ำผ่านไปอย่างชื่นมื่น อลงกรณ์ก็มานอนที่เก้าอี้ยาว ก่อนจะเผลอหลับไปอาร์มมานั่งพัดยุงที่คอยมาตอมตามแขนขาของชายหนุ่ม อลงกรณ์ลืมตาขึ้น ตาประสานตาก่อนที่อาร์มจะลุกขึ้นปัดกางเกงขาสั้น“ ดึกแล้วผมว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้ว กลับตอนนี้รถก็ไม่ติดแล้ว”อาร์มเฉไฉพูดกับอลงกรณ์“ ไล
วิวาห์พยศ Chapter 78
อาร์มตกใจ พร้อมกับระล่ำระลักว่า “ ผมครับผมเป็นคนจัด ผมเห็นมันรกมากจนไม่รู้จะวางเอกสารการประชุมไว้ตรงไหน พอวางมันก็ลื่นล้ม ผมเลยจัดให้มันเป็นระเบียบ”“ อ้อ คุณจะว่าผมมันไม่มีระเบียบว่างั้นเถอะ แต่ขอบคุณทีหลังไม่ต้องห้ามคุณมายุ่งวุ่นวายกับโต๊ะทำงานของผมอีก ไม่ว่ากรณีใดๆ ผมหาเอกสารของผมไม่เจอผมทำงานผมรู้ว่าวางเอกสารแบบไหนไว้ที่ตรงไหน ฉะนั้นขอความกรุณาอย่ามายุ่ง” อลงกรณ์ส่งเสียงดังอาร์มหลับตามือสั่นใจสั่นด้วยความกลัว ผู้ชายตรงหน้าเวลาเขาโกรธเค้าเหมือนคนละคนกับที่ตนรู้จักเมื่อวาน“ ครับ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งอีก ขอโทษอีกครั้ง”“ คุณออกไปได้” อลงกรณ์เห็นชายหนุ่มรุ่นน้องหน้าเสียก็นึกสงสารโบกมือให้ออกห้องไปเพราะอารมณ์ยังคุกรุ่นอาร์ม หรือ อิทธิพลมานั่งร้องไห้ ทำงานที่นี่มาแปดปียังไม่เคยโดนดุเสียงดังขนาดนี้มาก่อนชายหนุ่มเจ็บใจน้อยใจ อุตส่าห์จัดโต๊ะทำงานให้เรียบร้อยไม่ได้ดี แล้วยังโดนด่าอีก คอยดูต่อไปนี้จะทำเท่าที่สั่งเท่านั้น อาร์มคิดในใจอย่างว้าวุ่นอาร์มเช็ดน้ำตาพร้อมกับตั้งใจทำงานต่ออย่างมีทิฐิ อลงกรณ์เมื่อหาเอกสารพบก็ถอนหายใจเฮือก“ นี่เราพูดรุนแรงไปหรือเปล่าหว่า ป่านนี้ไม่นั่งร้องไห้ขี้
