เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 18
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-04 23:27:00ธมกานต์ผลักหญิงสาวเข้าห้องนอนตรีรินทร์พยายามสะบัดข้อมือแต่ไม่พ้นจึงทั้งเตะ ทั้งถีบธมกานต์หลบอย่างรู้ทันก่อนจะอุ้มหญิงสาวโยนลงบนเตียงก่อนที่จะเข้ามาทับร่างหญิงสาวเอาไว้
“ ออกไปนะไอ้บ้า แกจะทำอะไรฉัน” “ เรียกผัวให้ดีๆหน่อย ปากดีนักใช่ไหม” ธมกานต์กระแทกริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากบางอย่างรุนแรง ตรีรินทร์ดิ้นหนีขีดข่วนไปตามร่างกายของชายหนุ่ม “ ปล่อยนะปล่อย” “ ไม่ปล่อย คุณจะได้เลิกตะโกนใส่ผมว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” “ ถึงคุณจะทำอะไรกับฉันอีกกี่ครั้งฉันก็ยืนยันคำเดิมว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” ตรีรินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ธมกานต์ถอนหายใจพร้อมกับพูดว่า “ เมื่อไหร่จะเลิกดื้อนะผมมันน่ารังเกียจหรือไงคุณไม่รู้เหรอผมติดท๊อปหนุ่มที่สาวๆ อยากแต่งงานด้วยนะ” “ บอกแล้วไงไม่ใช่ฉัน” ร่างกายของหนุ่มสาวที่เสียดสีกันทำให้เกิดกระแสปรารถนาวูบวาบ เป็นสิ่งที่ตรีรินทร์เพิ่งเรียนรู้และรู้สึก ส่วนธมกานต์ความชอบหญิงสาวตรงหน้ากับความต้องการมันเอ่อล้นจนชายหนุ่มเองไม่อยากจะหยุดมัน “ผมจะคอยดูวันที่คุณบอกว่าชอบผม” น้ำเสียงหัวเราะอย่างมีชัยทำให้ตรีรินทร์ทั้งผลักไสหยิก ขีดข่วนจนธมกานต์จับมือไว้แนบข้างตัว “ ฤทธิ์มากนะสาวน้อย เดี๋ยวผมจะทำให้คุณเรียกร้องผม” “ บ้า ไม่มีทางบอกแล้วไง ฉันเกลียดคุณ” ธมกานต์จูบหญิงสาวที่ริมฝีปากบางนุ่มนวล ดูดดื่ม “ปล่อยนะ คนบ้า” “ไม่ปล่อยผมต้องการคุณตรีรินทร์” เขากระซิบเสียงพร่าก่อนจะบดจูบหนักหน่วงปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นสาวอย่างเชี่ยวชาญ “เธอเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น” เขาย้ำเน้นพร้อมกับพรมจูบไปทั้วใบหน้าสวยลำคอและกัดเบาๆที่ติ่งหูทำให้ตรีรินทร์เสียววาบไปทั่วร่างกาย ใบหน้าคมเข้มจูบระไปถึงร่องอกสาวทำเอามือหญิงสาวที่ทั้งหยิกทั้งข่วนเปลี่ยนเป็นเกี่ยวเกาะไหล่กว้างใบหน้าคมเข้มซุกซบเคล้นคลึงและจูบดูดดึงขบกัดเน้นย้ำจนคลื่นของความต้องการท่วมท้นจนตรีรินทร์หมดความควบคุมตนเองจนต้องแอ่นหน้าอกให้รับความสัมผัส “ คุณธมกานต์กานต์คะไม่ไหวแล้ว โอ๊ย” ธมกานต์คว้าหมอนข้างมารองสะโพกให้หญิงสาว ตรีรินทร์มึนงงกับการกระทำของชายหนุ่มแต่ความปรารถนามันท่วมท้นธมกานต์จูบระหน้าท้องสาวสะดือขาวและนวลเนื้อสาวสวยแต่ก่อนที่ตรีรินทร์จะคิดอะไรออกธมกานต์ก็ก้มหน้าลงสำรวจความหอมหวานของนวลเนื้อสาวอย่างเชี่ยวชาญเร่าร้อนทำให้ตรีรินทร์ร้องโหยหวนปลายลิ้นของชายหนุ่มยิ่งกว่างูฉกเหยี่อทำเอาตรีรินทร์ดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่านไปทั้งร่างกายความปรารถนาความต้องการไหล่เชี่ยวตรีรินทร์สะอื้นด้วยความต้องการถึงขีดสุดทั้งจิกทั้งข่วน “ บอกสิคุณ บอกผมให้ชื่นใจหน่อยว่ารินทร์ต้องการผมบอกสิครับรินทร์” “ พูดสิรินทร์ว่าต้องการผม” ตรีรินทร์ไม่อาจห้ามความปรารถนาได้เผลอสะอื้นตอบ “ ค่ะรินทร์ต้องการคุณช่วยรินทร์ด้วย” ธมกานต์ยิ้มกริ่มอย่าง ถือไพ่เหนือกว่า “ ก็แค่นั้นที่ผมต้องการ” ก่อนจะแนบร่างกายส่งอาวุธร้ายเข้ากระแทกกระทั้นนวลเนื้อสาวจนสุดแรงเสียงกระทบของร่างกายของชายหนุ่มหญิงสาวพร้อมกับเสียงครวญครางของทั้งคู่ดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องก่อนจะจบด้วยการพากันถึงฉิมพลีแห่งสรวงสวรรค์ ตรีรินทร์เผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลียก่อนจะรู้สึกตื่นเมื่อรู้สึกเย็นเยือกและอุ่นซ่านไปพร้อมกัน ลืมตาตื่นก็มานอนแอบอิงชายหนุ่มในห้องน้ำน้ำอุ่นๆช่วยให้ร่างกายที่บอบช้ำไปกับแรงสัมผัสอันหนักหน่วงได้ผ่อนคลาย “คุณจะทำอะไรกับฉันอีกเนี่ยไม่เหนื่อยบ้างหรือไงคนบ้ากาม” ธมกานต์หัวเราะก่อนจะบีบหัวไหล่นวดต้นคอทำเอาหญิงสาวเผลอหลับตาอย่างผ่อนคลาย “ ผมอยากอาบน้ำให้เมียได้ไหมตรีรินทร์” “ บ้า!!” “ บ้ารักคุณได้ไหม” ตรีรินทร์สะดุ้งก่อนจะหันหน้าไปมองชายหนุ่มอย่างตะลึงก่อนจะถูกจูบที่ริมฝีปากสาวอย่างนุ่มนวลและเร่าร้อน “ ผมอยากอาบน้ำกับเมียนะรินทร์นะ ตามใจผมนะครับ” ตรีรินทร์คล้อยตามอย่างว่าง่ายชายหนุ่มถูไถเนื้อตัวสาวด้วยครีมอาบน้ำอาบน้ำไปจูบไปทำเอาตรีรินทร์วาบหวามไปกับทุกสัมผัสก่อนจะตีที่ต้นแขนชายหนุ่มเมื่อรู้สึกว่าจะทำมากกว่าการอาบน้ำ “ โอ๊ย มาตีผมทำไมเนี่ย” “ ไหนบอกว่า จะแค่อาบน้ำไง” “ โถ ก็คุณสวยไปทั้งเนื้อ ทั้งตัวแบบนี้ ใครจะอดใจไหวครับ” ธมกานต์ลูบไล้หน้าอกสาวบีบเคล้นอย่างเบามือจนทำให้ตรีรินทร์สั่นสะท้านไปกับแรงสัมผัสตรีรินทร์หน้าแดงซ่านเมื่อรู้สึกถึงแก่นกายชายหนุ่มที่กดเน้นแผ่นหลังของตน “ ขอนะคนสวยผมทนไม่ไหวแล้วคุณน่ารักเหลือเกิน”เสียงกระซิบพล่าทำเอาตรีรินทร์หน้าแดงก่ำ ธมกานต์อุ้มหญิงสาวให้นอนอยู่ข้างล่างก่อนที่ไฟรักจะโหมกระหน่ำอีกครั้งในห้องน้ำ เมื่อไฟรักมอดลงธมกานต์อุ้มหญิงสาวมานอนพร้อมกับเช็ดตัวให้อย่างทะนุถนอมตรีรินทร์มองหน้าชายหนุ่มอย่างว้าวุ่นถ้าเพียงเค้าจะไม่ใช่คนที่ทำให้เพื่อนรักเกือบฆ่าตัวตายบางทีอะไรๆมันคงไม่ยุ่งยากแบบนี้ “ คิดอะไรอยู่ขมวดคิ้วเชียว” “ เปล่าค่ะ” “ นอนเถอะครับคุณทำผมเพลียมากเลยนะเนี่ยแม่มดน้อย” “ บ้า” ตรีรินทร์หน้าแดงก่ำกับถ้อยคำของหญิงสาว ธมกานต์ให้ หญิงสาวนอนที่ท่อนแขนก่อนจะสวมกอดอย่างหวงแหน ธมกานต์รู้ตนเองว่าผู้หญิงในอ้อมกอดนับวันจะมีความสำคัญสำหรับตนเองมากเพียงใดผู้หญิงกี่คนๆ กี่คนที่ผ่านมาในชีวิตธมกานต์ไม่เคยทำอะไรให้เหมือนที่ทำกับหญิงสาว มีแต่ผู้หญิงพวกนั้นที่คอยเอาใจคอยทำให้ชายหนุ่ม ธมกานต์ได้แต่บอกตนเองว่ากลับไปนี้คงต้องยอมเข้าไปขอร้องให้มารดาไปสู่ขอหญิงสาวเป็นเรื่องเป็นราวเพราะบอกกับตนเองได้เลยว่าคงขาดหญิงสาวในอ้อมกอดไม่ได้ ยิ่งใกล้ชิด ยิ่งชอบยิ่งใกล้ชิด ยิ่งแหนหวงยิ่งใกล้ชิดยิ่งตกหลุมรัก มันใช่ความรักจริงๆใช่ไหมเธอคือแม่มดน้อยจริงๆธมกานต์ยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะสูดดมเรือนผมยาวอย่างหลงใหล ตรีรินทร์นำร่างที่อ่อนเพลีย ปวดร้าวเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำเหมือนอยากจะชำระทุกอย่างให้ออกไปทั้งถู ทั้งลูบแรงๆ น้ำตาไหลรินด้วยความเสียใจเนื้อตัวเริ่มแดงขึ้น ตรีรินทร์ร้องไห้โฮสะอึกสะอื้น “ ฉันเกลียดคุณ คุณธมกานต์” ‘ ใช่สินะเค้ายังนอนหลับอยู่นี่ หมดเวลาสำหรับความอ่อนแอฉันจะไม่ร้องไห้อีก ตรีรินทร์เธอต้องเข้มแข็งสิ’ เมื่อได้กระเป๋าและโทรศัพท์มือถือตามปรารถนาแล้วตรีรินทร์รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับขโมยกุญแจก่อนจะขับรถออกไปจากบ้าน ธมกานต์ยังหลับใหลเนื่องจากอ่อนเพลีย กรุงเทพฯ ตรีรินทร์ขับรถกลับมาคืนชายหนุ่มที่บ้านก่อนที่จะส่งกุญแจให้กับชายที่ยืนที่ข้างประตูก่อนจะเดินออกไปเพื่อหาแท็กซี่กลับบ้าน ฝนตกพรำ ตรีรินทร์เดินตัวเปียกออกมาเรียกแท็กซี่อยู่ริมฟุตบาต แม้จะตั้งมั่นในใจว่าจะไม่ร้องไห้แต่ก็อดกลั้นไว้ไม่ได้ร้องไห้ออกมาด้วยความคับแค้นใจ เมื่อกลับถึงบ้านไฟปิดมืดสนิท แม่คงยังไม่กลับจากวิปัสสนาตรีรินทร์อาบน้ำเสร็จแล้วพร้อมทุ่มตัวลงกับที่นอนร้องไห้ด้วยความคับแค้นใจ ไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้เรียกว่าอะไรได้เสียดายความสาว โกรธแค้นชายหนุ่ม เจ็บใจตนเองที่ไม่อาจป้องกันตัวเองได้ในยามวิกฤตตรีรินทร์ร้องไห้จนเผลอหลับไป หัวหิน ธมกานต์ตื่นขึ้นมากลางดึกควานหาร่างของหญิงสาวแต่พบกับความว่างเปล่านึกในใจคงไปนั่งเล่นที่ระเบียงตามเคยจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายรู้สึกแสบไปทั่วร่างกายผลงานของหญิงสาว ธมกานต์รู้สึกอ่อนหวานการร่วมรักที่ร้อนแรงเมื่อคืนทำเอาเขาอ่อนเพลียนอนหลับไปร่วมสี่ ห้าชั่วโมง เดินออกจากห้องน้ำมองไปรอบห้องก็พบกับความ ว่างเปล่าเดินออกนอกห้องทุกอย่างเงียบสงัด “ ลุงสน ลุงสนขึ้นมาข้างบนนี้หน่อย” ชายชราที่ชายหนุ่มจ้างเฝ้าบ้านวิ่งออกมา กระหืดกระหอบ “ลุงเห็น แฟนผมหรือเปล่า ในห้องไม่มีเค้าไปเดินเล่นแถวนี้หรือเปล่า” “ ไม่นี่ครับ แต่รถไม่อยู่แล้วนะครับแฟนคุณกานต์ขับไปไหนหรือเปล่า..” ธมกานต์ตาลุกด้วยความโกรธ นี่ เด็กบ้านั่นขับรถหนีกลับกรุงเทพฯงั้นหรือ กล้ามากนะที่มาหักเหลี่ยมคนอย่างธมกานต์ได้คอยดูจับตัวได้เมื่อไหร่จะลงโทษให้สาสม “ ลุงช่วยไปเอารถในเมืองให้หน่อยโรงแรมสาขาผมมีรถจอดอีกคันผมจะกลับกรุงเทพฯ” “ ดึกป่านนี้เหรอครับคุณกานต์ ไม่รอให้สว่างเหรอครับ” “ ไม่ ฉันใจร้อน อยากกลับกรุงเทพฯให้เร็วที่สุด” น้ำเสียงห้วนสั้นทำให้ ลุงสนไม่อาจขัดใจเจ้านายหนุ่มได้ อยุธยา ภายในสถานปฏิบัติธรรม เสียงกระแอมไอที่ดังขึ้นเรื่อยๆทำให้กรองแก้วขยับตัวลุกขึ้นมาดูคุณหญิงมณีจันทร์ที่ไอจนตัวโยน “ จันทร์ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” คุณหญิงมณีจันทร์ไออย่างต่อเนื่องจนอ้วกใส่กระโถนเล็กๆที่ทางวัดจัดไว้ให้สำหรับผู้มาปฏิบัติธรรม “ ตายแล้ว จันทร์อาการแบบนี้ไม่ดีหรอก ไปโรงพยาบาลกันเถอะอาการไอเป็นเลือดแสดงให้เห็นความผิดปกติตามที่เราเรียนมาไงเธอ แม้จะหลายสิบปีฉันยังจำได้” “จันทร์ จันทร์อย่าพึ่งเป็นอะไรนะ” คุณหญิงมณีจันทร์เป็นลมแน่นิ่งไปกรองแก้ว เขย่าแรงๆ ก็ไม่ฟื้น “ช่วยด้วยค่ะใครอยู่ใกล้ๆช่วยที” ผู้ปฎิบัติธรรมสี่ห้าคนกรูเข้ามาตามเสียงเรียก “ช่วยหน่อยนะคะช่วยพาไปโรงพยาบาลด้วยเถิดอาการน่าเป็นห่วงมากไอและอาเจียนเป็นเลือดต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ” กรองแก้วใจเต้นรัวมีลางสังหรณ์จากการเป็นพยาบาลอาชีพเกือบสามสิบปีทำให้เกิดแรงสังหรณ์ในใจอย่างรุนแรงว่าสิ่งที่เกิดกับคุณหญิงมณีจันทร์ต้องไม่ใช่ธรรมดา ต้องพิเศษและน่าจะไม่ดี กว่าจะถึงโรงพยาบาลในเมืองคุณหญิงมณีจันทร์เริ่มรู้สึกตัวจากการปฐมพยาบาลของรถที่ส่งมารับถึงสถานปฏิบัติธรรม “ แก้วอย่าบอกกานต์นะ อย่าบอกเราไม่อยากให้ลูกกังวลอย่าบอก อย่าบอกนะเราขอร้อง” น้ำตาของคุณหญิงมณีจันทร์ไหลขณะที่ยังหลับตา ธมกานต์ขับรถมาจอดอยู่หน้าบ้าน หญิงสาวนาฬิกาบอกเกือบเที่ยงคืนแล้ว คงดึกเกินไปถ้าจะเข้าไปหาหญิงสาวตอนนี้ธมกานต์นึกในใจว่า “ นี่เราบ้าไปหรือเปล่า แค่เห็นหลังคาก็ดีใจแล้ว” ธมกานต์ออกมายืนมองหน้าต่างบานที่ยังมีไฟเล็กๆ เปิดอยู่พร้อมเหมือนส่งกระแสจิตให้หญิงสาวมายืนที่หน้าต่างจะได้เห็นหน้ากัน ธมกานต์ยืนอยู่สักครู่เมื่อเห็นไฟดับสนิทก็เลยขึ้นรถขับออกไป กลับถึงบ้านก็ดึกมากแล้วเมื่อเห็นรถตัวเองจอดสนิทในโรงรถก็ค่อนข้างแปลกใจเป็นอันมาก “ ยัยเด็กนั่นขับรถมาคืนก่อนหรือนี่” “ เข้ม เข้ม”ธมกานต์เรียกหาคนรับใช้คนสนิท “ ครับเจ้านาย” “ ใครเอารถคนนี้มาคืน” “ อ๋อ เมื่อหัวค่ำ คุณมัณฑนากรคนสวยเอามาคืนครับผม” “ เออ เข้มไปนอนได้แล้วขอบใจมาก” ธมกานต์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดกำลังคิดในใจว่าจะหาเรื่องไปเอารถคืนวันพรุ่งนี้ก็คงพับเก็บไป ธมกานต์เดินขึ้นไปบนบ้านด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเปิดดูโทรศัพท์เผื่อตรีรินทร์จะส่งข้อความอะไรกลับมาบ้างแต่พบความว่างเปล่าทั้งๆ ที่ตนเองเพียรพยายามทั้งโทรหาทั้งส่งข้อความนับสิบ กรองแก้วเดินไปเดินมาหน้าห้องไอซียูด้วยความกระวนกระวายเมื่อหมอเปิดประตูออกมา กรองแก้วแทบจะกระโดดเข้าไปหา “ หมอ เพื่อนดิฉันเป็นยังไงบ้าง” “ ตอนนี้ ปลอดภัยแล้ว แต่ผมอยากเอาเนื้อเยื่อที่ลำไส้ไปตรวจหาผลที่แน่นอน ผมกำลังสงสัยอะไรบางอย่างอีกวันสองวันคงรู้ผล คุณป้าช่วยแจ้งให้ญาติมาเจอกับผมด้วยนะครับ” “ เพื่อนดิฉันไม่อยากให้บอกญาติค่ะ เธอให้ดิฉันดูแล” กรองแก้วจำต้องบอกตามที่เพื่อนรักสั่งไว้ ด้วยสัญชาตญาณพยาบาลเก่าก็สามารถรู้ว่ามันเป็นเหตุไม่ธรรมดาคิดดังนั้นก็อดห่วงคุณหญิงมณีจันทร์ไม่ได้ กริ๊งกริ๊ง โทรศัพท์ภายในบ้านดัง ตรีรินทร์ซึ่งนอนร้องไห้เงียบๆ ตั้งแต่ตื่นขึ้นมารีบเช็ดน้ำตามารับโทรศัพท์ “ฮัลโหล” “ รินทร์ แม่เองนะ รินทร์ช่วยอะไรแม่หน่อยช่วยไปเบิกเงินออมทรัพย์ของแม่ที่ธนาคารแล้วเอามาให้แม่ที่อยุธยาหน่อยนะลูก” “ค่ะ แม่ให้รินทร์เบิกเท่าไหร่คะ” “รินทร์ร้องไห้หรือเปล่าหรือเป็นหวัดลูก” น้ำเสียงแม่แก้วกังวล “ รินทร์เป็นหวัดค่ะแม่” “ ทานยาหรือยัง อ้อ เบิกเงินมาให้แม่สักสองแสนนะลูก แม่มีความจำเป็นจริงๆ เพื่อนแม่ป่วย รินทร์ช่วยเอามาให้แม่ที่อยุธยาหน่อยนะลูก” “ ค่ะ” ตรีรินทร์ครุ่นคิดต้องเป็นเพื่อนรักที่สำคัญมาก ถึงขนาดแม่แก้วจะนำเงินที่ออมไว้ไปช่วยเหลือ ตรีรินทร์ลุกขึ้นอาบน้ำเตรียมตัวไปธนาคาร พร้อมจัดกระเป๋าเดินทางใบเล็กเตรียมพร้อมไปหามารดาที่อยุธยา บ้าน พิพัฒนพงค์ ธมกานต์เดินลงมาร้องเรียกหาเด็กรับใช้คนสนิท “ เข้ม เข้ม มานี่หน่อย” “ ครับ” เสียงเตอบรับดังกังวาน “ เข้มจำบ้านคุณรินทร์ มัณฑนากรของฉันได้หรือเปล่า” “ ได้ครับอยู่ บางบัวทอง” “ ช่วยไปรับเค้ามาที่นี่หน่อยบอกฉันเชิญมาทานข้าว” “ ครับผม” ธมกานต์รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยที่จะได้เจอหญิงสาวที่ตนเองชอบหลังจากที่ไม่ได้เจอหน้ากันยังไม่ถึงยี่สิบชั่วโมง ‘นี่เราเป็นอะไรไป ทำไมใจถึงเต้นแรงขนาดนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีนัดเดทกับสาวนี่นา บ้าไปแล้วแน่ๆ เรา’ ธมกานต์บ่นกับตนเองในใจ ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงเข้มวิ่งมาหาเจ้านาย ที่นอนเล่นที่ระเบียงบ้าน “คุณกานต์ครับ คุณรินทร์ไม่อยู่บ้านครับผมเห็นคนข้างบ้านบอกว่าไปต่างจังหวัดครับ”นายเข้มรายงานด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบ “นายแน่ใจเหรอเข้ม เมื่อวานฉันยังเห็นอยู่บ้านนี่นา” “ แน่ใจครับ ผมไปถามคนข้างบ้าน เค้าบอกว่าเห็นคุณมัณฑนากรออกไปแต่เช้าเห็นบอกว่าไปต่างจังหวัดครับ” ธมกานต์ทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะพูดว่า “นายลองโทรไปที่บริษัทสิ ถามว่าคุณรินทร์เข้าไปทำงานหรือเปล่า” “ครับ” นายเข้มคนสนิทวิ่งไปที่โทรศัพท์ทำตามที่เจ้านายหนุ่มสั่ง ก่อนจะวิ่งกลับมารายงานนายหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องรับแขก “นายครับคนที่บริษัทบอกว่าคุณรินทร์ลางานไปต่างจังหวัดสองสามวันครับ เห็นบอกว่าญาติป่วย” ธมกานต์รู้สึกขุ่นมัวเมื่อคิดว่าคงไม่ได้พบหน้าหญิงสาวในเร็วๆนี้ “ อืม เข้มไปทำงานเถอะ เดี๋ยวฉันก็จะไปทำงานเหมือนกัน” ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์อย่างไม่สบอารมณ์นัก อยุธยา “ แม่คะ รินทร์มาแล้วค่ะ” “มาแล้วเหรอรินทร์ แม่กำลังห่วงอยู่พอดี” “ ใครเป็นอะไรค่ะแม่ ทำไมให้รินทร์เบิกเงินมาตั้งเยอะ” “ เดี๋ยวแม่ค่อยเล่าไปดูคุณป้าก่อนดีกว่า แม่มานั่งดักรอรินทร์ข้างล่าง” ห้อง 601 เมื่อตรีรินทร์เห็นว่าคนที่อยู่บนเตียงคือใครก็แทบเป็นลม จุดใต้ตำตอจนทำให้แทบจะพูดไม่ออก “ ป้า เค้าไม่ให้แม่โทรบอกลูกชายเค้ากลัวลูกเป็นห่วง” แม่แก้วบอกเล่าเพราะเหมือนจะเดาความรู้สึกลูกสาวออก คุณหญิงมณีจันทร์ลืมตาตื่นมองไปรอบห้องก่อนจะเรียกหาน้ำ “ น้ำ ขอน้ำดื่มหน่อย” แม่แก้ววิ่งไปขอบเตียงพร้อมจับมือเพื่อนรักแล้วพูดว่า “จันทร์ฟื้นแล้วเหรอ เราเป็นห่วงแทบแย่ จะเอาไรจ๊ะ จะเอาน้ำเหรอ” แม่แก้วรินน้ำใส่แก้วพร้อมป้อนคุณหญิงมณีจันทร์ “ สวัสดีค่ะ คุณป้า” “ สวัสดีจ๊ะ ลูกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ลูก” “ เมื่อกี้นี้ค่ะ” “ เราเป็นอะไรไปแก้ว บอกเราเถอะอย่าปิดปังเรา” “ หมอยังไม่ได้บอกแต่เอาเนื้อเยื่อไปตรวจ”
บทที่เกี่ยวข้อง
วิวาห์พยศ Chapter 19
“ กริ๊งกริ๊งกริ๊ง” ธมกานต์ก้มมองเบอร์เรียกเข้าแล้วอมยิ้มก่อนจะทำงานต่อปล่อยให้สายตัดไป “ อีตาบ้าทำไมไม่รับสายสักทีกวนประสาทไม่มีใครเกิน” ตรีรินทร์บ่นกับตัวเองในใจ “ กริ๊งๆ ๆ ๆ ” โทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มดังแล้วตัดสาย ไปเองสองครั้ง “ คนบ้าฉันรู้ว่าคุณแกล้งฉัน” ตรีรินทร์เริ่มหงุดหงิดและโมโหก่อนจะกดส่งข้อความว่า “ ถ้าคุณไม่รับสายฉันจะไม่โทรอีก” ธมกานต์ก้มลงอ่านข้อความแล้วอมยิ้มก่อนจะพูดว่า “ ขู่เสียด้วย” “ กริ๊ง..” “ ฮัลโหลธมกานต์พูด” “ กวนประสาท นี่คุณแกล้งไม่รับสายหรือไง คนบ้า” ตรีรินทร์ตะเบ็งเสียง “จุ๊ เบาๆ หน่อยคุณ แก้วหูผมจะแตก” “ บ้า คนบ้านี่คุณแกล้งไม่รับสายฉัน ปล่อยให้ฉันกดตั้งหลายครั้ง” “ รู้แล้วใช่ไหมเวลาโทรไปแล้วเค้าไม่รับสายมันหงุดหงิดยังไงผมก็รู้สึกแบบเดียวนี้กับคุณแหละแต่มากกว่า ผมโทรหาคุณเป็นร้อยหนคุณยังไม่รับเลยทีตัวเองโดนบ้างทำเป็นบ่น” ตรีรินทร์ถอนหายใจเฮือกก่อนจะพูดว่า” คุณจะเอาไง” “ เรื่องอะไรล่ะ” “ จะให้ฉันไปจบงาน คุณได้เมื่อไหร่” “ เดี๋ยวก่อนผมยังโกรธอยู่นะที่คุณให้คนอื่นมาทำงานของผมแต่เดี๋ยวเจอกันค่อยคุยกันดีกว่า” “ ถ้าไม่ให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 20
“ กริ๊งกริ๊งกริ๊ง” ธมกานต์ก้มมองเบอร์เรียกเข้าแล้วอมยิ้มก่อนจะทำงานต่อปล่อยให้สายตัดไป “ อีตาบ้าทำไมไม่รับสายสักทีกวนประสาทไม่มีใครเกิน” ตรีรินทร์บ่นกับตัวเองในใจ “ กริ๊งๆ ๆ ๆ ” โทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มดังแล้วตัดสาย ไปเองสองครั้ง “ คนบ้าฉันรู้ว่าคุณแกล้งฉัน” ตรีรินทร์เริ่มหงุดหงิดและโมโหก่อนจะกดส่งข้อความว่า “ ถ้าคุณไม่รับสายฉันจะไม่โทรอีก” ธมกานต์ก้มลงอ่านข้อความแล้วอมยิ้มก่อนจะพูดว่า “ ขู่เสียด้วย” “ กริ๊ง..” “ ฮัลโหลธมกานต์พูด” “ กวนประสาท นี่คุณแกล้งไม่รับสายหรือไง คนบ้า” ตรีรินทร์ตะเบ็งเสียง “จุ๊ เบาๆ หน่อยคุณ แก้วหูผมจะแตก” “ บ้า คนบ้านี่คุณแกล้งไม่รับสายฉัน ปล่อยให้ฉันกดตั้งหลายครั้ง” “ รู้แล้วใช่ไหมเวลาโทรไปแล้วเค้าไม่รับสายมันหงุดหงิดยังไงผมก็รู้สึกแบบเดียวนี้กับคุณแหละแต่มากกว่า ผมโทรหาคุณเป็นร้อยหนคุณยังไม่รับเลยทีตัวเองโดนบ้างทำเป็นบ่น” ตรีรินทร์ถอนหายใจเฮือกก่อนจะพูดว่า” คุณจะเอาไง” “ เรื่องอะไรล่ะ” “ จะให้ฉันไปจบงาน คุณได้เมื่อไหร่” “ เดี๋ยวก่อนผมยังโกรธอยู่นะที่คุณให้คนอื่นมาทำงานของผมแต่เดี๋ยวเจอกันค่อยคุยกันดีกว่า” “ ถ้าไม่ให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-04วิวาห์พยศ Chapter 21
ไปห้องน้ำฉันปวดฉี่ได้ไหม ไปได้ไหม” ตรีรินทร์กระแทกเสียงด้วยความหงุดหงิด “ ไม่ต้องเอากระเป๋าไปไว้ใจคุณไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำก็ไปแต่ตัว ผมไม่ไว้ใจคุณ” ‘ อีตาบ้านี่รู้ทันไปหมดทุกเรื่อง’ จริงๆแล้วตรีรินทร์มีความตั้งใจว่าทำธุระเสร็จจะหนีออกทางหลังครัวเหมือนกัน ‘วันนี้คงต้องยอมเค้าไปก่อนละมั้ง’ ตรีรินทร์คิดอย่างวุ่นวายใจ พร้อมกับเดินไปที่ห้องน้ำของร้านอาหาร ตรีรินทร์ยืนครุ่นคิดอยู่ มุมเสาหน้าห้องน้ำอย่างว้าวุ่น ‘ถ้าหนีกลับไปตอนนี้เงินก็ไม่มีสักบาทกุญแจบ้านก็ไม่มีแถมแม่ก็ไม่อยู่บ้านอีก เฮ้อ ทำไงดีหรือจะขอไปนอนบ้านยัยอรเพื่อนรักดี แต่ถ้าไปอีตานี่ ต้องไปอาละวาดคุณพงค์อีกแน่ๆทำไงดีล่ะ เราจะทำยังไงดี’ ตรีรินทร์คิดในใจอย่างวุ่นวายใจก่อนจะสะดุ้ง เมื่อมีมือมาจับที่ต้นแขน “ มายืนอะไรตรงนี้คุณ ผมเกือบจะเข้าไปตามในห้องน้ำแล้วนะคิดหนีผมหรือไงบอกแล้วไม่มีทาง” ตรีรินทร์ค้อนชายหนุ่มก่อนจะพูดว่า “ใครบอกว่าฉันจะหนีคุณหาเรื่อง”แต่ในใจพูดว่า “ อีตาบ้านี่รู้ทันไปซะทุกเรื่องฉันจะทำยังไงกับคุณดีเนี่ย” “ กลับกันเถอะดึกมากแล้ว วันนี้ผมเพลียจังเครียดเรื่องคุณมาหลายวันตั้งแต่กลับจากหัวหินผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 22
ตรีรินทร์หันหน้ามาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มก่อนจะพูดน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายว่า “ นี่คุณหยุดรังควานฉันสักทีได้ไหม ขอฉันอยู่อย่างสงบตามลำพังสักพักได้ไหมวันนี้ไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับคุณนะขอบอก” ธมกานต์พึ่งสังเกตุว่าหญิงสาวหน้าซีด “ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดๆ” “ ฉันไม่เป็นไร แต่วันนี้ขอตัวนะคุณไม่อยากทะเลาะด้วย ฉันขอตัวเข้าบ้านก่อน” ตรีรินทร์หมุนตัวจะกลับเข้าไปในบ้าน “ยังไปไหนไม่ได้ เรายังคุยกันไม่จบ” ธมกานต์กระชากไหล่บางแต่ต้องตกใจเมื่อสัมผัสกับความร้อนผ่าวของร่างกาย “ คุณเป็นอะไรเนี่ยตัวร้อนจัง” ธมกานต์จับเนื้อตัวมือแตะหน้าผากพร้อมกับสบถเบาๆ “ ไม่สบายแล้วยังทำเป็นเก่งอีก ไป ไปกับผม” ธมกานต์จับมือลากแต่หญิงสาวขืนตัวไว้ด้วยแรงที่เหลือน้อยนิด “ ไม่ไป ฉันจะเข้าบ้าน นี่คุณฉันไม่มีแรงจะทะเลาะด้วยหรอกนะวันนี้ฉันเหนื่อย” “ใครจะทะเลาะกับคุณ ไป ไปที่บ้านจะพาไปรักษา” “ ไม่ต้องเดี๋ยวกินยาอีกสักชุดก็หาย ขอร้องล่ะคุณกลับไปก่อนนะแล้ววันหลังเราค่อยทะเลาะกันใหม่” “ดื้อจริง มานี่” ธมกานต์อุ้มหญิงสาวขึ้นพร้อมกับตะโกนเรียก “เข้ม เปิดประตู” “ครับ” นายเข้มคนสนิทเมื่อเห็นเจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 23
ก๊อก ๆ “ หมอคงมาแล้วผมให้หมอมาตรวจคุณอีกรอบเมื่อคืนเค้าฉีดยาให้คุณแล้วหนึ่งเข็ม” ธมกานต์เล่าให้หญิงสาวฟัง “ ว่าไงครับคนป่วยหน้าตาสดใสขึ้นนี่” “สวัสดีค่ะคุณ หมอ” ตรีรินทร์ทัก พร้อมกับขมวดคิ้วจ้องมองหมอหนุ่มก่อนครุ่นคิดว่าเคยเจอหมอเอกชัยที่ไหนมาก่อนแน่ๆ ระหว่างที่หมอกำลังตรวจตรีรินทร์ก็จ้องมองหมอหนุ่มจนหมอหนุ่มหน้าร้อนผ่าวที่สาวสวยตรงหน้าจ้องมองแบบเอาจริงเอาจัง “ เอ เคยเห็นแน่ๆ ใครนะ เคยเห็นที่ไหนนะ” ตรีรินทร์คิดหนัก ธมกานต์มองอากัปกิริยาของหญิงสาวแล้วกัดฟันกรอดหน้างอ ตาพร้อมจะเอาเรื่อง “ รินทร์คุ้นหน้าหมอจังค่ะเราเคยรู้จักกันหรือเปล่าคะหมอ รินทร์เหมือนรู้จักหมอมาก่อน นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน” ตรีรินทร์ยิ้มหวานตาเป็นประกาย “ นั่นสิครับมองหน้าคุณรินทร์ชัดๆ หมอก็คุ้นหน้าคุณเหมือนกัน” ธมกานต์อดรนทนไม่ไหวขยับขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนจะกระซิบข้างๆ หูหญิงสาวพร้อมกับกัดฟันพูดว่า “ มุขน้ำเน่าคุ้นหน้าจัง เคยเจอกันมาหรือเปล่า เสียเวลาอ่อยเหยื่อเปล่าๆ เจ้าเอกมันมีแฟนแล้วกำลังจะหมั้นและแต่ง เร็วๆนี้ เสียเวลาเปล่าตรีรินทร์” ตรีรินทร์หันมาจ้องหน้าชายหนุ่มพร้อมก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 24
“ นมเคยเห็นคุณแก้วแค่สองสามหนเองค่ะ ไม่แปลกหรอกที่คุณรินทร์จะจำป้าไม่ได้” เสียงรถยนต์เลี้ยวเข้ามาสู่บริเวณบ้าน “ คุณกานต์กลับบ้านเร็วจังสงสัยเป็นห่วงคุณรินทร์” ตรีรินทร์หัวใจเต้นแรงแต่พยายามทำหน้าเฉยพร้อมกับนั่งลงที่โซฟา ธมกานต์เดินเข้ามาในบริเวณห้องรับแขกเห็นนมอิ่มยืนอยู่ข้างๆมีหญิงสาวที่รบกวนจิตใจตนเองมาตลอดทั้งวันแหวนเข้ามารับกระเป๋าและเสื้อสูทเพื่อเอาไปเก็บ “ ผมกลับมาแล้วครับนมอิ่ม ขอเบียร์เย็นๆ สักแก้วนะครับร้อนจัง” “ได้ค่ะ คุณกานต์”ธมกานต์เดินเข้ามาใกล้ตรีรินทร์ขยับหนีจนชิดพนักเก้าอี้ก่อนจะตกใจเมื่อชายหนุ่มโน้มเข้ามาหอมแก้มและหน้าผากนูนสวย “ เป็นไงคุณดีขึ้นไหมผมคิดถึงคุณตลอดทั้งวัน” นมอิ่มหันมายิ้มกับภาพที่เห็น หญิงชราปลื้มใจที่เห็นนายน้อยที่ตนเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กดูจะมีความสุขเพราะแววตาสดใสตรีรินทร์หน้าร้อนเขินที่ชายหนุ่มแสดงออกอย่างเปิดเผย “ ฉันดีขึ้นมากแล้วอยากกลับบ้านแล้วค่ะ” “ อย่าพึ่งเลยพักอีกสักวันสองวันเถอะนะ บ้านคุณไม่หนีไปไหนหรอกอีกอย่างแม่คุณก็ฝากให้ผมดูแลคุณด้วย” “ แต่ว่า ฉัน...” “ ไม่ต้องแต่ ผมหิวข้าวจังเดี๋ยวทานข้าวกันเถอะผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน “ธมก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 25-26
เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูกระหน่ำ “ คุณรินทร์ขา ตื่นหรือยังคะ” เสียงแหวนตะโกนอยู่หน้าห้องตรีรินทร์ตกใจพร้อมกับหันไปมองที่นอนข้างๆ ที่ยังเรียบสนิท “ เอ อีตาบ้านั่นไปนอนที่ไหน สงสัยจะโกรธ ช่างประไรใครเค้าสนใจด้วยล่ะ” ตรีรินทร์บ่นกับตัวเองพร้อมกับตะโกนตอบแหวน “ เปิดเข้ามาได้เลยจ๊ะรินทร์ตื่นแล้ว” แหวนเปิดประตูพร้อมกับละล่ำละลักพูด “ คุณรินทร์ขาลงไปหานมอิ่มด้วยค่ะ นมให้หนูมาตามคุณไปพบด่วนค่ะ” “แหวนลงไปก่อนนะจ๊ะ บอกอีกห้านาทีเดี๋ยวรินทร์ตามไปขอเวลาล้างหน้าแปรงฟันห้านาทีจ๊ะ” “ ค่ะ เร็วๆ นะคะ” ตรีรินทร์งุนงงกับท่าทางร้อนใจของแหวน “ทานยาหน่อยสิคะทูนหัวของนมไม่งั้นตัวร้อนมากๆ จะชักเอาได้นะคะเหมือนตอนเด็กๆ ไงคะ” “ ไม่ ผมไม่กิน นมออกไปก่อน ผมอยากอยู่คนเดียว ” “ โถ คุณกานต์ไม่สบายแบบนี้ไม่ดื้อนะคะ คุณแม่ก็ไม่อยู่เกิดคุณกานต์เป็นอะไรไปนมแย่แน่ๆ เลยเชื่อนมนะคะ คนดี้ คนดีทานยาสักหน่อย โธ่ ตัวร้อนจี๋เลย” “ ผมบอกว่าไม่ก็ไม่” ตรีรินทร์เคาะประตูพร้อมกับเปิดเข้าไปนมอิ่มยิ้มกว้าง “คุณรินทร์มาพอดีช่วยนมด้วย ดูคุณกานต์สิคะตัวร้อนจี๋แบบนี้ยังไม่ยอมทานย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07วิวาห์พยศ Chapter 27
ธมกานต์ขับรถเร็ว ตาก็มองหาหญิงสาวด้วยใจว้าวุ่นด้านตรีรินทร์มองสองข้างทางที่มืดสนิทใจเต้นแรงด้วยความกลัวน้ำตายังไหลไม่ขาดสายสองเท้าก็ย่ำเดินไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ทิศทาง ธมกานต์ยิ้มออกเมื่อมองเห็นด้านหลังของหญิงสาวเค้ามั่นใจว่าใช่แน่แค่มองข้างหลังก็จำได้ธมกานต์เร่งเครื่องพร้อมกับไปจอดเทียบข้างๆหญิงสาว ตรีรินทร์ได้ยินเครื่องยนต์ตอนแรกนึกดีใจว่าอาจเป็นชาวบ้านแถวนี้จะได้ขอติดรถไปปากซอยแต่เมื่อมองชัดว่าเป็นรถของชายหนุ่มที่เป็นต้นเหตุให้เธอเดินออกจากบ้านมาตรีรินทร์รีบเร่งฝีเท้าแทบจะเป็นวิ่งแต่ก็ต้องตกใจเมื่อรถมาจอดข้างๆ หน้าต่างรถด้านข้างคนขับเลื่อนลงพร้อมกับเสียงตะโกนของชายหนุ่ม “ นี่คุณบ้าหรือเปล่าเดินออกมาทั้งสภาพแบบนี้รู้ไหมตัวเองมีสารรูปแบบไหนไม่กลัวใครฉุดไปหรือไง” ตรีรินทร์เงียบพร้อมกับเดินต่อเสมือนไม่ได้ยินเสียงชายหนุ่ม “ นี่คุณ หูหนวกหรือเปล่าเนี่ย ผมพูดกับคุณอยู่นะ ขึ้นรถมาเดี๋ยวนี้เลยตรีรินทร์อย่าให้ผมโมโหยิ่งไปกว่านี้นะ” น้ำเสียงชายหนุ่มยังฉุนเฉียว “ ไม่ จะไปตายที่ไหนก็ไปอย่ามายุ่งกับฉัน” ตรีรินทร์หันมาตะโกนใส่หน้าชาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07
บทล่าสุด
วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
วิวาห์พยศ Chapter 80
สองทุ่มเศษๆอาหารถูกลำเลียงมาพร้อมสมาชิกทุกคนนั่งพร้อมกันที่โต๊ะ อลงกรณ์เดินเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ“ ขอโทษทีเพื่อน รถติดเป็นบ้าเลย”อลงกรณ์กล่าวขอโทษพร้อมกับตะลึงเมื่อเผชิญหน้ากับเลขาหนุ่มรุ่นน้องที่อยู่ในความคิดคำนึงตลอดสองวันที่ผ่านมา“นั่งสิคะคุณกรณ์ นั่งข้างๆ พี่อาร์มนั่นแหละค่ะ”“ นั่งสิไอ้กรณ์ยืนบื้ออยู่ได้” เสียงอัครเดชตะโกนมาทางหัวโต๊ะอลงกรณ์นึกไม่ถึงคนที่ตนตามหาหลายชั่วโมงที่ผ่านมากลับมานั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆระหว่างเลขาหนุ่มกับนายแพทย์เอกชัย หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเลขาหนุ่มไม่กล้าหันไปมองด้วยความกลัวและเก้อเขินตรีรินทร์แอบสังเกตทั้งชายหนุ่มและเลขาหน้าหวานที่ต่างคนต่างเก้อเขินซึ่งกันและกันหญิงสาวอมยิ้มก่อนจะทักทายเพื่อนสามี“ คุณกรณ์หิวไหมคะ มาได้เวลาพอดี งั้นเราเริ่มลงมือกันเถอะค่ะ”“ พี่อาร์มตักยำทะเลให้คุณกรณ์สิคะ” ตรีรินทร์กล่าวนำเลขาหนุ่มตักยำทะเลแต่ไม่กล้ามองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ตัวอลงกรณ์รู้สึกหมั่นไส้เลขาหนุ่มรุ่นน้องที่ทำท่าทางเหมือนกลัวจะสบตา แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกัน“ แกไปทำไรแถวโรงแรมเจ้ากานต์ว่ะ ปล่อยให้พวกข้ารอตั้งนาน” อัครเดชเอ่ยถาม
วิวาห์พยศ Chapter 79
ตอนเย็น“นี่เราจะไปไหนกันครับ คุณกรณ์” อิทธิพลหรืออาร์ม เอ่ยถามเมื่อรถขับเลยหอพักไปอีกช่วงตึก“ เงียบๆเถอะ ถึงแล้วผมจะบอกเอง” อลงกรณ์หันมาตอบเลขารุ่นน้องอลงกรณ์เดินนำเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างดัง ไม่ไกลจากหอพักของหนุ่มรุ่นน้องชายหนุ่มเดินไปหยิบของลงตระกร้า ท่ามกลางความงุนงงของเลขาหนุ่ม“ นี่คุณ จะซื้อของไปไหนเนี่ย เยอะแยะไปหมด”“ ซื้อไปไว้ที่หอคุณ”“ หา “ เสียงลากยาว“ ก็หอคุณ ไม่มีอะไรสักอย่าง กาแฟก็ไม่มี วิสกี้เบียร์ไม่มีสักอย่างแล้วผมก็เบื่ออาหารที่มีแต่ผักกับวิญญาณหมู วันนี้ผมทำงานหนักมาก ผมอยากทานอาหารดี ๆ สักหน่อยคุณช่วยทำอาหารให้หน่อย ผมเป็นคนจ่ายคุณเป็นคนทำ โอเคนะ”อาร์มยืนงงอยู่กับที่“ เร็วๆ สิคุณ เดี๋ยวก็เจอรถติดตอนกลับอีกหรอก มาช่วยผมเลือกเนื้อหน่อยวันนี้ผมอยากทานเนื้อทอดกระเทียมพริกไทย”หลังจากอาหารค่ำผ่านไปอย่างชื่นมื่น อลงกรณ์ก็มานอนที่เก้าอี้ยาว ก่อนจะเผลอหลับไปอาร์มมานั่งพัดยุงที่คอยมาตอมตามแขนขาของชายหนุ่ม อลงกรณ์ลืมตาขึ้น ตาประสานตาก่อนที่อาร์มจะลุกขึ้นปัดกางเกงขาสั้น“ ดึกแล้วผมว่าคุณควรกลับบ้านได้แล้ว กลับตอนนี้รถก็ไม่ติดแล้ว”อาร์มเฉไฉพูดกับอลงกรณ์“ ไล
วิวาห์พยศ Chapter 78
อาร์มตกใจ พร้อมกับระล่ำระลักว่า “ ผมครับผมเป็นคนจัด ผมเห็นมันรกมากจนไม่รู้จะวางเอกสารการประชุมไว้ตรงไหน พอวางมันก็ลื่นล้ม ผมเลยจัดให้มันเป็นระเบียบ”“ อ้อ คุณจะว่าผมมันไม่มีระเบียบว่างั้นเถอะ แต่ขอบคุณทีหลังไม่ต้องห้ามคุณมายุ่งวุ่นวายกับโต๊ะทำงานของผมอีก ไม่ว่ากรณีใดๆ ผมหาเอกสารของผมไม่เจอผมทำงานผมรู้ว่าวางเอกสารแบบไหนไว้ที่ตรงไหน ฉะนั้นขอความกรุณาอย่ามายุ่ง” อลงกรณ์ส่งเสียงดังอาร์มหลับตามือสั่นใจสั่นด้วยความกลัว ผู้ชายตรงหน้าเวลาเขาโกรธเค้าเหมือนคนละคนกับที่ตนรู้จักเมื่อวาน“ ครับ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งอีก ขอโทษอีกครั้ง”“ คุณออกไปได้” อลงกรณ์เห็นชายหนุ่มรุ่นน้องหน้าเสียก็นึกสงสารโบกมือให้ออกห้องไปเพราะอารมณ์ยังคุกรุ่นอาร์ม หรือ อิทธิพลมานั่งร้องไห้ ทำงานที่นี่มาแปดปียังไม่เคยโดนดุเสียงดังขนาดนี้มาก่อนชายหนุ่มเจ็บใจน้อยใจ อุตส่าห์จัดโต๊ะทำงานให้เรียบร้อยไม่ได้ดี แล้วยังโดนด่าอีก คอยดูต่อไปนี้จะทำเท่าที่สั่งเท่านั้น อาร์มคิดในใจอย่างว้าวุ่นอาร์มเช็ดน้ำตาพร้อมกับตั้งใจทำงานต่ออย่างมีทิฐิ อลงกรณ์เมื่อหาเอกสารพบก็ถอนหายใจเฮือก“ นี่เราพูดรุนแรงไปหรือเปล่าหว่า ป่านนี้ไม่นั่งร้องไห้ขี้
