Chapter 23

ก๊อก ๆ

 “ หมอคงมาแล้วผมให้หมอมาตรวจคุณอีกรอบเมื่อคืนเค้าฉีดยาให้คุณแล้วหนึ่งเข็ม”  ธมกานต์เล่าให้หญิงสาวฟัง 

 “ ว่าไงครับคนป่วยหน้าตาสดใสขึ้นนี่” 

 “สวัสดีค่ะคุณ หมอ”  ตรีรินทร์ทัก  พร้อมกับขมวดคิ้วจ้องมองหมอหนุ่มก่อนครุ่นคิดว่าเคยเจอหมอเอกชัยที่ไหนมาก่อนแน่ๆ 

 ระหว่างที่หมอกำลังตรวจตรีรินทร์ก็จ้องมองหมอหนุ่มจนหมอหนุ่มหน้าร้อนผ่าวที่สาวสวยตรงหน้าจ้องมองแบบเอาจริงเอาจัง 

 “ เอ  เคยเห็นแน่ๆ ใครนะ เคยเห็นที่ไหนนะ” ตรีรินทร์คิดหนัก 

 ธมกานต์มองอากัปกิริยาของหญิงสาวแล้วกัดฟันกรอดหน้างอ  ตาพร้อมจะเอาเรื่อง 

 “ รินทร์คุ้นหน้าหมอจังค่ะเราเคยรู้จักกันหรือเปล่าคะหมอ  รินทร์เหมือนรู้จักหมอมาก่อน  นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน”  ตรีรินทร์ยิ้มหวานตาเป็นประกาย 

 “ นั่นสิครับมองหน้าคุณรินทร์ชัดๆ หมอก็คุ้นหน้าคุณเหมือนกัน” 

ธมกานต์อดรนทนไม่ไหวขยับขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนจะกระซิบข้างๆ หูหญิงสาวพร้อมกับกัดฟันพูดว่า 

 “ มุขน้ำเน่าคุ้นหน้าจัง  เคยเจอกันมาหรือเปล่า  เสียเวลาอ่อยเหยื่อเปล่าๆ  เจ้าเอกมันมีแฟนแล้วกำลังจะหมั้นและแต่ง เร็วๆนี้ เสียเวลาเปล่าตรีรินทร์” 

 ตรีรินทร์หันมาจ้องหน้าชายหนุ่มพร้อมกับกระซิบเบาๆแค่ให้ได้ยินสองคนว่า 

 “ คนบ้าคิดอกุศล  เชิญคิดบ้าไปคนเดียว  อ่อยอะไรของคุณ  ถ้าฉันจะอ่อยนะ  รับรองหมอเค้าต้องรีบไปถอนหมั้นแล้วมาขอเป็นแฟนฉัน ไม่เชื่อ ลองดูไหมล่ะ”  ตรีรินทร์ท้าทาย 

 “ ถ้าคุณทำแบบนั้นผมเอาคุณตายแน่ๆตรีรินทร์  แล้วหุบยิ้มไว้บ้างเก็บกิริยากุลสตรีที่แม่ผมภูมิใจในตัวคุณหน่อย”

 “ บ้า  ฉันเกลียดความคิดต่ำๆ ของคุณ”  พร้อมกับตรีรินทร์หันไปยิ้มหวานกับหมอเอกชัยที่ยืนงงกับท่าทางสองหนุ่มสาว 

 “ ไม่ทราบจะละลาบละล้วงเกินไปหรือเปล่า  หมอทำงานที่ไหนคะ  ฉันคิดว่าเคยเจอหมอจริงๆ” 

 “ ผมทำงานที่รพ.วิชัยยุทธครับ  แต่ว่าไปผมก็คุ้นหน้าคุณเหมือนกันนะครับ” 

 “  อ๋อ  นึกออกแล้ว  หมอเอกเป็นคู่หมั้นยัยอรอุมาเพื่อนรักของรินทร์เอง  หมอจำรินทร์ได้ไหมเมื่อปีก่อนเจอกันแว๊บๆ  บ้านยัยฝนที่หมอมารับยัยอรแต่คนมันเยอะมากเราเลยไม่ได้ทักกันเป็นการส่วนตัว  ยัยอรสบายดีไหมคะ  รินทร์ไม่ได้เจอมาเดือนหนึ่งแล้วเห็นว่าเข้าเวร ตลอดๆรินทร์ชักจะงอนแล้วนะ” 

 “  จำได้แล้วครับ  อรเค้าพูดถึงคุณบ่อยๆ  แหมโลกกลมจังคุณรินทร์ก็มารู้จักกับเจ้ากานต์เพื่อนรักผม”

 “อะแฮ่ม”  เสียงธมกานต์กระแอมเหมือนส่งสัญญาณให้ ทั้งสองคนทราบว่าไม่ได้อยู่ในห้องนี้แค่สองคน

  หมอเอกชัย หันไปมองชายหนุ่มเพื่อนรักที่ตอนนี้หน้าบึ้งอย่างรู้ใจ 

 “ ผมว่าพักอีกวันคงจะหายแล้ว  ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณรินทร์” 

 “ เรียกว่า รินทร์เฉยๆเหมือนยัยอรสิคะพี่หมอ  ขอให้รินทร์เรียกเหมือนยัยอรนะคะ” 

 “ ได้สิครับ ได้”   หมอหนุ่มเอ่ยอย่างใจดี 

 “ แกต้องรีบไปทำงานไม่ใช่เหรอเจ้าหมอ” เจ้าของบ้านเอ่ยไล่ 

 “  ยังมีเวลาอยู่ไม่ต้องรีบ”  

 ตรีรินทร์ยิ้มหวานก่อนจะพูดว่า “  ไว้นัดทานข้าวกันนะคะพี่หมอ  ยัยอรจะแนะนำพี่หมอให้รินทร์หลายครั้ง  เราสองคนคลาดกันตลอดเลย  วันนี้ดีใจจังได้เจอพี่หมอโดยบังเอิญ”

 “ เช่นกันครับรินทร์  พักผ่อนเยอะๆ ดื่มน้ำ มากๆ  มีอะไรโทรหาผมได้นะครับ ไม่ต้องเกรงใจ  นี่ครับเบอร์ผม” 

 ตรีรินทร์รับมาก่อนจะยิ้มหวานธมกานต์รู้สึกเหมือนอยากตะบันหน้าเพื่อนหนุ่มขึ้นมาทันควันที่แย่งความสนใจไปจากตน 

 “  ไป หมอไม่มีอะไรแล้วไม่ใช่เหรอ  ข้าจะออกไปส่ง” 

 “ ไปก่อนนะครับรินทร์” 

 “ ขอบคุณค่ะ พี่หมอ” 

 ตรีรินทร์เข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายเมื่อกลับออกมาก็เห็นชายหนุ่มเจ้าของบ้านนั่งอยู่ที่โซฟากำลังนั่งดูรายการกีฬา 

 “ ผมอยากรู้จริงๆถ้าเพื่อนคุณมาเห็นคุณยิ้มหวานให้ไอ้หมอเมื่อกี้เธอจะว่ายังไง” 

 ตรีรินทร์ฉุนกึกก่อนจะตอบว่า  “ ไม่มีใครคิดสกปรกเหมือนคุณหรอกอีกอย่างอร เค้ารู้จักฉันดีไม่ต้องมาทำเป็นยุแยงเลยไม่สำเร็จหรอก” 

 “ ผมก็คิดไปตามที่เห็น”ธมกานต์ยิ้มเยาะอย่างที่ตรีรินทร์เห็นแล้วไม่ชอบใจ 

 “  มาทานข้าวต้มเดี๋ยวจะได้ทานยา”  ธมกานต์สั่งเสียงเข้ม 

 ธมกานต์ให้เด็กที่บ้านจัดโต๊ะไว้ริมระเบียงบรรยากาศยามเช้าช่างสดชื่นมากในความรู้สึกของตรีรินทร์ 

 “ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว  ตอนนี้ฉันดีขึ้นมากแล้วขอฉันกลับบ้านนะคะ” 

 “  ยังไม่ได้จนกว่าคุณจะหายสนิท” น้ำเสียงเฉียบขาด 

 ตรีรินทร์ถอนหายใจเฮือกอย่างหนักใจก่อนจะตักข้าวต้มทานในใจก็ครุ่นคิดอย่างว้าวุ่นใจ ฝ่ายธมกานต์นั่งมองหญิงสาวที่นับวันจะยิ่งมีอิทธิพลในชีวิตตนเองด้วยแววตาคมเข้มบอกความหมายหลายอย่างที่ลึกซึ้ง

ธมกานต์หยิบยามาวางให้หญิงสาว  “  ทานยาด้วยนะครับรินทร์แล้ว พักผ่อนเยอะๆ วันนี้ผมมีประชุมผู้ถือหุ้นที่โรงแรม  เย็นๆ ผมจะกลับมาทานข้าวด้วย  ดื่มน้ำเยอะ ๆ แล้วอย่าหนีกลับบ้านไม่งั้นผมจะลงโทษคุณเข้าใจไหม” 

 ตรีรินทร์วางใบหน้าเฉยก่อนจะถอนหายใจแล้วก็พยักหน้า  

 ธมกานต์เดินเข้ามาใกล้ทำให้ตรีรินทร์ถอยหลังก่อนจะตกใจเมื่อชายหนุ่มจูบที่หน้าผากโหนก  สวย  ก่อนจะจูบระมาที่ปลายจมูกโด่งแล้วจูบบางเบาที่ริมฝีปากบาง  หญิงสาวผลักดันร่างสูงใหญ่ 

 “ จริงๆ ผมอยากอยู่ดูแลคุณนะแต่ประชุมสำคัญจริงๆ ยังไงผมจะโทรมาหานะครับ  รินทร์ขอร้องล่ะอย่าดื้อ  อย่าพยศว่าง่ายๆ สักพักคุณจะน่ารักกว่านี้” 

 ตรีรินทร์ทำหน้างอก่อนจะทานยาแล้วเดินเข้าห้องนอนไปอย่างไม่สนใจว่าชายหนุ่มจะรู้สึกยังไง 

 จำไว้ตรีรินทร์เค้าซ่อนรูปซาตานเอาไว้ข้างในเค้านี่แหละที่เกือบจะฆ่าเพื่อนรักของเราอย่าได้หลงใหลไปกับรูปร่างที่หล่อเหลา  การกระทำ เล็กๆน้อยๆ ที่เค้าทำให้จำไว้สิว่าเค้าคือซาตานเราต้องเข้มแข็งไม่หลงใหลได้ปลื้มไปกับสิ่งที่เค้าทำให้”  ตรีรินทร์คิดและสอนตนเองในใจ 

 ธมกานต์เดินออกจากห้องนอนไปก่อนจะออกบ้านก็สั่งแหวนเด็กรับใช้ในบ้าน 

 “ แหวนหมั่นแวะเวียนไปดูคุณรินทร์ด้วยนะ  ถ้าเห็นอาการไม่ดีโทรบอกฉันทันทีแล้วฝากบอกนมอิ่มด้วยว่าเย็นนี้ช่วยเตรียมอาหารให้ฉันกับคุณรินทร์ด้วย  ฉันจะกลับมาทานข้าวบ้านเข้าใจไหม” 

 “ ค่ะ  คุณกานต์”

 

 บ่ายสองโมง 

 กริ๊งๆ  กริ๊ง  เสียงโทรศัพท์มือถือดัง 

 “ เอ ทำไมไม่รับสายนะ” ธมกานต์เดินไปเดินมาในห้องทำงานอย่างว้าวุ่น ธมกานต์พยายามโทรไปอีกหลายสิบครั้ง 

 “ ฮัลโหล”   เสียงงัวเงีย 

 “  รินทร์คุณทานข้าวกลางวันหรือยังค่อยยังชั่วไหมปวดหัวอีกหรือเปล่า” 

 ธมกานต์ถามคำถามติด ๆ กันหลายคำถาม 

 ตรีรินทร์ขมวดคิ้วก่อนจะตอบว่า   “ ค่อยยังชั่วแล้วแค่นี้ก่อนนะจะเข้าห้องน้ำ”  หญิงสาวกดตัดสายก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ 

 ธมกานต์ถือโทรศัพท์แล้วนึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก  ตนเองไม่เคยรู้สึกเสียหน้าแบบนี้มาก่อน  “ ดูสิอุตส่าห์โทรหาจะพูดดีๆ หน่อยก็ไม่มี  ทำเหมือนรำคาญเรา “  ธมกานต์กลับเข้าไปนั่งแล้วเซ็นเอกสารต่อ  ก่อนจะผลักเอกสารออกเมื่อรู้สึกว่าทำงานต่อไปไม่ได้เพราะอารมณ์ที่คุกกรุ่นในใจ

  

บ้านพิพัฒนพงค์ 

 ตรีรินทร์ เดินลงมาจากข้างบนเมื่อรู้สึกเบื่อที่จะนอนต่อแล้วรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว 

 “ คุณค่ะ มีอะไรให้หนูรับใช้คะ”  น้ำหวานเดินเข้ามาถาม 

 “ ไม่หรอกจ๊ะ  ฉันเบื่อที่จะนอนต่อเลยออกมาเดินเล่นฉันดีขึ้นมากแล้ว” 

 “  น่าจะนอนพักผ่อนต่อนะคะคุณรินทร์”  เสียงนมอิ่มดังขึ้นพร้อมร่างหญิงกลางคนอายุคงรุ่นเดียวกับแม่แก้ว  เดินเข้ามาใกล้ ๆ ตนเอง 

 “ เออ  รินทร์ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ป้า  เอ ทำไมป้ารู้จักชื่อรินทร์คะ” 

 “ ป้าชื่อนมอิ่มค่ะ  เป็นแม่นมของคุณกานต์และรับใช้คุณหญิงมาสี่สิบห้าปีแล้วค่ะ  ป้าเคยเห็นคุณแม่ของหนูรินทร์เลยรู้จักคุณหนูไงค่ะ”