8...ความรักก็เหมือนทะเล

         "บ้าสิ...ใครเขาจะคิดไม่ซื่อกับคุณ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย”

"โอ.เค. ไม่หลงตัวเอง แต่ผมหลงคุณจนหัวปักหัวปำไปแล้ว จะไงล่ะ"

อีกครั้งที่เขาเป็นฝ่ายพลิกตัวเข้าหาอีกฝ่าย สองมือยังเกาะกุมมือของทอยส์เอาไว้แนบแน่น

"นี่ อย่าแม้แต่จะคิดนะดล ผมไม่สนุกด้วย"

"แล้วนึกว่าผมสนุกนักรึไง อยู่ ๆ ก็โดนชกหน้าไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ไม่รู้ล่ะ คุณต้องชดใช้ให้ผม”

ณดล กระซิบข้างหูทอยส์ ก่อนก้มลงประทับริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากบางแห้งผากหากอบอุ่นจนร้อนของอีกฝ่าย ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนทอยส์เองไม่อาจทัดทานได้ทัน ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออก แล้วโดดลงจากเตียงรวดเร็ว ก่อนที่จะถูกชกปากเข้าให้อีก เพราะรู้ว่าอีกฝ่าย นอกจากปากไวแล้ว มือยังไวจัดได้อีก

"เราหายกันแล้วนะ คุณพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เราจะไปดำน้ำดูปะการังกัน ฝันดีครับ"

คนบอกฝันดี เผ่นไปถึงประตูแล้ว แถมยังยกมือส่งจูบให้ทอยส์ก่อนกดล็อกและปิดประตูแน่นหนา ให้ทอยส์ถึงกับใช้ปลายนิ้วสั่นระริกลูบริมฝีปากตัวเองเบาๆ อยู่เพียงลำพัง

เหอะ คงฝันดีตายล่ะ เจอรสจูบของนายเข้าไปชนิดไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ !

…

เช้าวันใหม่...

กรุ๊ปทัวร์ของณดล ถูกพาลงเรือไปดำน้ำดูปะการังตามแพลนที่วางไว้ โดยภายหลังจากประกาศกฎความปลอดภัยต่างๆ แล้ว เหล่าบรรดานักดำน้ำต่างก็ได้ดำน้ำกันอย่างสนุกสนานตามอัธยาศัย มีเพียงทอยส์เท่านั้น ที่ยังยืนลังเลอยู่บนกาบเรือนั่น

"อ้าว คุณ ไม่ลงไปดำน้ำล่ะครับ"

"ผม...ไม่มั่นใจน่ะ"

"ทำไมล่ะ"

"ผมกลัว"

"แล้วกัน...ไม่เอาน่า ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกครับ ถ้าเราทำตามกฎ มานี่มา ถ้ากลัว...ก็ดำลงไปพร้อมกับผมนะ ผมจะพาคุณไปใต้น้ำนั่นเอง"

ณดล บอกกับทอยส์ราวกับให้มั่นใจ หากเขาก็รู้สึกได้ถึงมือของอีกฝ่ายที่ยังไม่ทันลงไปสัมผัสกับน้ำใต้ท้องทะเล ก็เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งขั้วโลก นี่แสดงว่ากลัวจริงๆ ละ ไม่ได้ฟอร์มจัดอะไรหรอก

"ผมรู้นะว่าคุณกลัว แต่ทุกอย่างต้องมีการเริ่มต้น และต้องอาศัยความกล้าหาญ เข้าใจที่ผมพูดใช่มั้ยทอยส์"

"จะพยายามเข้าใจครับ..."

"แค่พยายามไม่ได้นะ คุณต้องเข้าใจชีวิตให้ได้ก่อน ไม่งั้นคุณก็ก้าวต่อไปไม่ได้”

"เวอร์ได้อีกนะคุณ แค่ดำน้ำเกี่ยวอะไรกับเข้าใจชีวิตด้วยฮะ"

"เกี่ยวสิคุณ ความรักของผมก็เหมือนท้องทะเลกว้างใหญ่นี่ล่ะ ถ้าเราพร้อมจะกระโจนเข้าหามัน เราก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าเราต้องเจอกับอะไรบ้าง แม้ว่ามันจะเต็มไปด้วยอุปสรรคมากมาย แต่เราจะฝ่าฟันมันไปพร้อมกันนะ"

พูดตามประสาอาร์ติสจริง ๆ แต่นั่นก็ทำให้ทอยส์ค่อยคลายความหวาดหวั่นลงไปได้หน่อย ถึงจะไม่มากนัก แต่อย่างน้อย เพียงเขาสั่งให้ทอยส์กระโดดอีกครั้ง เราต่างก็กระโจนลงในน้ำทะเลพร้อมกันได้...ภายใต้ท้องทะเลอันสวยสดงดงามนั่น...

ห้วงเวลานั้น ณดลและทอยส์ ต่างพากันแหวกว่ายไปในท่ามกลางท้องทะเลกว้างใหญ่ ทักทายหมู่ปลาเล็กปลาน้อยที่โลดแล่นอยู่ใต้ผิวน้ำ สีสันของมันสวยงาม จนทอยส์แทบลืมความว้าวุ่นกังวลต่างๆ ก่อนกระโจนลงมาใต้ท้องทะเลลึกกับเขานั่น

เป็นจริงดังที่ณดลบอกทุกอย่าง ความรักเหมือนทะเลกว้างใหญ่...

ทอยส์รู้สึกตัวเองยิ้มได้อย่างอบอุ่นอ่อนโยน และไร้เงื่อนไขทั้งหมดในคราวนี้ มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ

...

ขณะที่จุดเปลี่ยนชีวิตเดินทางมาถึง ทอยส์ไม่รู้หรอกว่า เวลานั้น ชีวิตของพอล คนรักเก่าของเขากำลังหนักอึ้งในสมองกับเรื่องราวที่เผชิญอยู่

"มหัศจรรย์ไปมั้ย ฉันไปหาทอยส์ เจอแต่ปิดป้ายวิปัสสนาหราอยู่หน้าบ้าน"

"ไม่น่าอัศจรรย์หรอกเพื่อน ฉันว่าแฟนนายไม่ได้ไปปฏิบัติธรรมหรอก เผลอๆ อาจจะปฏิบัติรักกับใครอยู่"

"ไอ้ชัช นี่ก็พูดเกินไป เดี๋ยวปั๊ดชกหน้าให้เลย"

พอล ที่กำลังหงุดหงิดอยู่ก่อนหน้า แทบกำหมัดแน่นให้เพื่อนถอยหลังไปหลายก้าว

"ไม่เอาโว้ย หน้าฉันหล่ออยู่แล้ว ไม่ต้องมาเติมสีสันให้เลย”

“ฉันก็ไม่ได้อยากต่อยหน้านายหรอกนะ แต่พูดจาให้มันเข้าหูหน่อย คนยิ่งกลุ้มๆ อยู่ ว่าจะเอายังไงต่อดี”

พอล บ่นต่อ ขณะที่ชัชมองหน้าเพื่อน ท่าทางเคร่งเครียดเสียจนเขาพลอยเหนื่อยใจไปด้วย แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงดี

“เรื่องบางเรื่อง เพื่อนก็ช่วยตัดสินใจอะไรไม่ได้นะ ยิ่งเรื่องนายกับทอยส์ด้วย มันเป็นเรื่องของคนสองคน นายต้องใช้สมองคิดเอาเองมั่ง ฉันไปทำงานต่อดีกว่า ขืนอยู่กับนายตรงนี้ ได้ตีกันตายพอดี แต่จะบอกอะไรให้ไอ้พอล อย่าคิดว่าแกนอกใจเป็นคนเดียว หรือใครต่อใคร จะลอยมาทีละหลายๆ คน ให้นายจับได้ในคราวเดียว ฉันไปล่ะ"

เพื่อนหนุ่มเหมือนจะทิ้งท้ายไว้อย่างนั้น แล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ทิ้งให้พอล นั่งหมุนปากปากกาในมือเล่น เพราะยังคิดอะไรไม่ออก ตัดสินใจอะไรไม่ถูกเอาเสียเลยจริงๆ ในเวลานั้น

จบเรื่องทอยส์ ปล่อยทอยส์ไป แล้วตัวเองก็หาเอาใหม่

หรือว่า จะราวีให้ถึงที่สุด ให้สมกับที่หลอกให้เขาหัวปั่นได้ขนาดนี้ !