Share
EP 1
ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างธามและอาชวินเริ่มมีรอยร้าวที่มองไม่เห็น แต่รู้สึกได้ ความเงียบของธามที่เคยเป็นเครื่องหมายของความมั่นคง กลับกลายเป็นช่องว่างที่อาชวินรู้สึกว่า เขาไม่สามารถข้ามไปถึงได้
การทำงานของธามทำให้เขาต้องเดินทาง แลได้พบปะผู้คนหลากหลาย ที่มีทั้งอำนาจและสถานะทางสังคม
ขณะที่อาชวินซึ่งทำงานในวงการศิลปะและสื่อสร้างสรรค์ มักอยู่ในโลกที่แตกต่างออกไป มีรายได้ไม่แน่นอน และต้องดิ้นรนเพื่อแสดงตัวตน
เสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคนรอบข้าง เรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มทวีความรุนแรง ทั้งเรื่องสถานะทางการเงินของอาชวิน
การใช้ชีวิตที่ไม่หรูหราของอาชวิน มันไม่เป็นไปตามมาตรฐานที่ครอบครัวของธามคาดหวัง
สิ่งเหล่านี้สร้างแรงกดดันให้กับธามมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งธามเริ่มฟังเสียงรอบตัวมากกว่าคำพูดของคนที่เขารัก
วันหนึ่ง ธามได้รับแรงกดดันจากครอบครัวให้แต่งงานกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งฐานะและชาติตระกูล และในวันนั้นเอง เขาตัดสินใจที่จะยุติความสัมพันธ์กับอาชวิน
“อะไร? มีอะไรอีก?” เสียงที่เข้มขึ้น และหน้าตาที่มองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ
“นายจะบอกฉันเมื่อไหร่?” ความกดดันเอ่ยออกมาทางน้ำเสียง พร้อมกับความท้อแท้ที่คนเอ่ยยังรู้สึกได้ ว่าตัวเองนั่นอ่อนแอเพียงใด
“เรื่องอะไร เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วนี่ ไม่ใช่หรือ?” ใบหน้าแสนยุ่ง และคิดว่า ถ้าทำกิริยาอย่างนี้ออกไป อีกคนต้องไม่พอใจ
“ที่นายบอกเลิกฉัน เพียงเพราะต้องไปแต่งงานกับคนที่พ่อกับแม่หาให้ แค่นั้นเหรอ เรื่องของเราที่ผ่านมา มันไม่มีความหมายอะไรกับนายเลยใช่ไหม!?” ที่ถาม เพราะในใจของอาชวินตอนนี้เหมือนจะทำให้เขากลายเป็นคนบ้าอยู่แล้ว
“มันเคยมี... อาร์ต... แต่ตอนนี้... เรื่องของเรามันไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว” ทั้งที่ในใจของธามนั้นแทบแหลกสลาย แต่เขาก็ยังคงทำเสียงเข้มแข็ง และไม่ใยดีกับอาชวินในนาทีนี้ ดวงตาที่เผยออกมาว่าเสียใจ ทว่าคนเป็นเจ้าของก็กักเก็บมันเอาไว้
“ทำไม? ฉันทำอะไรผิด... ธาม ฮึ...” อาชวินตัดพ้อ แต่ในตอนท้าย เขาก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงหยัน ๆ
“นายไม่ผิดหรอก ฉันแค่มีเวลาให้นายไม่มากเท่าที่นายต้องการเท่านั้นเอง เราอาจจะไม่ใช่คนของกันและกันอีกต่อไป เข้าใจหรือเปล่า”
“อย่างนั้นหรือ?” อาชวินดวงตาแดงก่ำ มองหน้าธามอย่างไม่เชื่อหูตัวเองกับสิ่งที่ได้ยิน
“ก่อนหน้าก็รักกันมาก แต่ตอนนี้หมดรักสิ”
“ใช่... การตอบสนองเรื่องที่นายเรียกร้องต่าง ๆ ฉันมีให้นายได้น้อยกว่าคนอื่นไง ไม่เท่าคนอื่น...” พร้อมกับกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงไปในลำคอ
“คนอื่นหรือ? นี่... ที่นายพูดออกมานั้นหมายถึงใคร? นายพูดเหมือนกับว่า ฉันมีใครนะธาม” อาชวินเอาแต่ส่ายหน้า กับข้อกล่าวห้าที่ธามยัดเยียดให้
“ช่างเถอะ! พูดถกเถียงกันไป แล้วมันจะได้อะไร?”
“คนหมดใจว่างั้นสิ แต่... ฮ่า...” อาชวินหัวเราะออกมาอย่างกับคนบ้าคลั่ง
“ที่นายพูดว่าไม่รักแล้ว... ที่ผ่านมามันไม่มีค่า ไม่มีความหมายอะไรเลย นี่... พูดกันตามตรงดีกว่า นายไม่อยากคบหากับฉันต่อ ฉันเข้าใจนะธาม แต่ฉันขอเหตุผลที่แท้จริงของนายเถอะ มันคืออะไรกันแน่?”
อาชวินยังคงใช้สายตาคาดคั่น ถ้าเหตุผลที่ธามบอกเขามาตรงๆ ว่าเพราะอะไร บางทีอาชวินก็อาจจะยอมถอย หรือไม่ก็อยู่ในสภาพที่ยังคบหากันอยู่ มีกันและกัน และจับมือต่อสู้ฝันฝ่า
ณ เวลานี้ ในดวงตาของธามว่างเปล่าเกินไป...
จนคนที่มองตาของธามอยู่ รู้สึกเศร้า และปวดร้าวในใจมาก ๆ
อาชวินคิดวนเวียน และกลับหวนไปคิดถึงเรื่อง ที่ทนายความ ทนายรัชตะได้มาพูดคุยกับเขา
พร้อมกับข้อเสนอต่าง ๆ อย่างเรียกร้อง ที่คุณนายผกามาศ คุณแม่ของธามต้องการ และเหตุผลที่มากมาย จนอาชวินได้ยิน ยังปวดหัว...
แต่สรุปได้ตั้งหมดจากการสื่อสารของทนายรัชตะ ก็คือ... จะเอาเท่าไร ที่จะให้เดินออกไปจากชีวิตของลูกชายของท่าน
อาชวินรู้แล้วว่า... ทนายรัชตะเป่าหูและหว่านล้อมเขาไม่ได้ แต่ว่า... ธามคงจะถูกคุณแม่ของเขาล้างสมองไปแล้ว
“โอเค... ฉันเริ่มเข้าใจทุกอย่างแล้ว แต่...” อาชวินเว้นระยะ
“ทำไมนายถึงได้พูดเหมือนว่า ฉันมีคนอื่น? ฮึ-ฮึ” แววตาของอาชวินเหยาะหยัน
“ฉันไม่เคยนอนกับใครนะ... ธาม... เราคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง จนตอนนี้! ฮึ... มันกี่ปีเข้าไปแล้ว จะสิบปี! แล้วมั้ง! อ้อ... ถ้าฉันจะให้บอกละเอียดกว่านี้ก็ได้อีกนะ เก้าปีแปดเดือน จนถึงวันนี้อีกยี่สิบสี่วัน!”
แล้วก็หยุดพูด อาชวินหัวเราะเสียงรวนตามอารมณ์ที่หวั่นไหว
“นายยังระแวงฉันอีกเหรอ? ว่าฉันจะมีคนอื่น นี่! มันต้องเรียกว่าหาเรื่องชัด ๆ จริงไหม?”
อาชวินมองสบตากับธามจนแทบจะทะลุได้อยู่แล้ว
“…” ธามไม่พูด จากที่สบตากับอาชวินแน่น กลายเป็นหลบสายตา ก่อนจะผินหน้าไปทางอื่น พลางถอนหายใจยาว ๆ ทำเป็นนิ่งแบบทองไม่รู้ร้อน
“พูดสิ! ทำไมนายไม่พูดวะธาม ฮึ! ทำไมนายยังจะมาระแวงกันอีก พูดความจริงยังจะดีกว่า มาใส่ร้ายป้ายสีฉัน ฉันดีไม่พอเหรอ? ฉันทำอะไรที่มันใจร้ายเหรอ? ฉันดูเป็นคนสำส่อนเหรอไง? นอกใจ! ดูมั่วมากเลย จริงดิ?” ช้อนสายตามอง น้ำตาที่พยายามสกัดกลั้นเอาไว้นานแล้ว ค่อย ๆ ซึมเอ่อท่วมท้นดวงตา แต่อาชวินก็รีบเช็ดออก
“ที่ผ่านมา นายไม่เคยจะเชื่อใจฉันเลยเหรอวะ? แม่ง! โคตร!” ทั้งเจ็บใจ ปวดใจ ใบหน้าของอาชวินแสดงความรู้สึกทั้งหมอ สองมือกำแน่น จนเส้นเลือดตรงมือและแขนขึ้นปูดโปน
“อาร์ต… ฉัน… แค่…” เสียงเครือ...
“อ๋อ... จะตีจากกัน เพราะฉันมันคนจน ทางฝ่ายนั้นมันรวยกว่าสินะ นายชอบใช้ของแพงนี่ ชอบของแบรนด์เนม ชอบที่จะสุขสบาย อยากได้อะไร ถ้ากับฉัน นายก็ต้องรอ ใช่ไหม?”
“อย่ามาดูถูกกันนะ ถ้าเป็นเรื่องนี้ ฉันไปนานแล้ว” เสียงขืน ไหล่ไหวโยก
“อาร์ต… นายไม่เปลี่ยนต่างหาก นายยังทำงานแบบนั้น ใช้ชีวิตแบบนั้น วัน ๆ ใครต่อใคร ก็เอาแต่พูด ๆ พูด ๆ พูดกรอกหูฉัน แล้วยัง…”
Related chapter
รักนิรันดร์…ในสายลม EP 2
“ใช่สิ! นายเอาแต่เชื่อในสิ่งที่คนอื่นพูดเสมอ นายฟังคนอื่นพูดได้ และเชื่อไปต่าง ๆ นานา แต่ทำไม? ถึงไม่เคยเชื่อเวลาที่ฉันพูดอะไรเลย เห็นใจกันบ้างเถอะ แต่... ก็เอาเถอะ ได้เลย! ได้! ถ้านายต้องการอย่างนี้จริง ๆ จะไม่มีเราอีกต่อไป ฉันจะไม่รั้งอีกแล้ว นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่ฉันทำแบบนี้ อ้อ... ห้องนี่ นายอยู่ไปเถอะ ไม่ต้องเก็บของไปไหนหรอก ฉันจะเป็นคนไปเอง!” ธามไม่ตอบอะไร เขานั่งลง ที่โต๊ะกินข้าว และหันหลังให้กับอาชวินอาชวินน้ำตาไหลริน เขารีบเก็บของที่เป็นของเขาจริง ๆ ลงกระเป๋าลากใบเดียวที่มี พร้อมกับเก็บของสำคัญอีกไม่กี่ชิ้นลงกระเป๋าเสียงประตูปิดดังปัง... แล้วธามก็หันกลับไปมองที่บานประตู อาชวินไปแล้วจริง ๆ ธามลุกขึ้น แล้วหันมองไปรอบ ๆ ห้องอีกครั้ง มองทะลุไปยังประตูห้องน้ำที่เปิดโล่งทุกมุม และทุกบริเวณห้องไร้วี่แววของอาชวิน ร่างของธามค่อยๆ ทรุดลงไปนั่งพังพาบอยู่ที่พื้น ก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้า ความรู้สึกคือพังทลาย หัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดีอีกต่อไป‘ไม่มีอีกแล้ว ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว’‘อาร์ต... อาร์ต... อาร์ต...’ เขาเรียกชื่อของคนที่เขารักครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนจะจารึกบันทึกเอาไว้ในหัวใจ
รักนิรันดร์…ในสายลม EP 3
“What? อะไรกันวะ มึงพูดแบบนี้ ธาม... มึงนะมันเห็นแก่ตัว” นัยน์ตาของธนดลเจ็บปวดมาก ๆ ที่เขาทำทุกอย่าง เฝ้าคอย รออย่างมีความหวัง เพราะคำว่ารัก มันจุกแน่นในอก“ฮึ! ได้... ได้สิ... ปล่อยเหรอวะ! ได้เลย! ปล่อยของกู คือ กูจะไม่ปล่อยมึงให้ลอยนวลอีก วันนี้... และกูจะคิดบัญชีที่มึงให้กูรอ ธามมึงมานี่!”ธนดลลุกจากเก้าอี้ แล้วตรงดิ่งเข้าไปล็อกตัวของธามเอาไว้ พร้อมกับรวบยกตัวขึ้นลอย พาเดินไปยังโซฟาที่อยู่ในห้องนั้น“โอ้ย! เจ็บนะ ดล... นายต้องปล่อยฉัน ปล่อย”ใจร่วงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว หัวใจสั่นระรัว แรงของธนดลมีมากกว่า อีกอย่างเร็วแรงของธามนั้นหมดไปกับการทำงานแล้ว ธนดลเหวี่ยงร่างที่เบา ๆ ของธามลงไปบนโซฟาตัวอย่างที่อยู่กลางห้องนั้นก่อนจะเข้ามาจู่โจมโถมทับ สองมือแกร่งจับใบหน้าของธามเอาไว้ ยึดให้อยู่กับที่ ธนดลพยายามจะจูบ โดยการบดขยี้กลีบปากลงไป ทว่าธามดิ้นขลุกขลักและไม่ยอมแรงที่มีทั้งหมดของธามสู้และขัดขืนการบังคับข่มเหงของธนดลที่จะให้ธามยอมเขา แต่ธามดิ้นรนสุดแรงเกิด แม้จะตัวเล็กกว่ามาก สองมือยกยันใบหน้าของธนดลให้ออกห่าง พอกลีบปากเป็นอิสระก็พูดออกไป“อื้อ… ปล่อยนะ! ดล! นายอย่าฝืนใจฉัน”พลั่ก! ตุ้
รักนิรันดร์…ในสายลม EP 4
ยังไม่ทันที่ ธามจะได้ขยับตัว มือถือของธามก็ดังขึ้นตืด... ตืด... ตืด...‘บัวบูชา’ แค่เห็นชื่อเท่านั้น ธามรีบกดรับสาย เพราะปรกติพี่บัวจะไม่โทรศัพท์มาในเวลาอย่างนี้“มีอะไรหรือครับพี่บัว”(“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”)“เรื่องอะไรหรือครับ”(“คือ... บริษัทของเราเปลี่ยนมือเจ้าของแล้วนะ”)“หา! ว่าอย่างไรนะครับ ที่พี่บัวพูดหมายความว่ายังไงนะครับ?” ธามจ้องหน้าคนที่ทรุดตัวลงนั่งถึงกับยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา สายตาคือผู้ชนะ“พี่บัวครับ พี่ช่วยอธิบายอีกนิดสิครับ”(“เอ่อ… เรื่องนี้พี่ก็ไม่รู้แน่ชัดนะธาม แต่เรื่องจะกระจ่างภายในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้พี่แค่ส่งข่าวให้ธามเตรียมตัว คือโครงการต่าง ๆ ที่เราเสนอไป อาจจะ...”) บัวบูชาพูดไม่ออกเช่นกัน“นั่นหมายถึง โปรเจ๊กของผม”(“ใช่”) เป็นคำตอบที่ชัดเจนมาก ๆ ธามถึงกับเข่าอ่อน(“ยังไงพรุ่งนี้มาแต่เช้านะธาม”)“ครับพี่บัว” หน้าซีด ดวงตาหม่นขึ้นมาทันทีติ้ง ๆ ติ้ง ๆ มีข้อความเข้าในมือถือของเขาอีกครั้ง ธามจึงเปิดดู และแล้ว... ตัวของธามก็ชาดิก เพราะรูปถ่าย และข้อความที่ส่งมาให้ธามดู(นี่คือคุณอาชวิน หรือว่าคุณอาร์ตนะ เขาเป็นเจ้าของคนใหม่ เผื่อพรุ่งนี้ธามเข้ามาในบริษัท แล้วเจอเขา
รักนิรันดร์…ในสายลม EP 5
“คือ… ผม…” แม้จะพึ่งดื่มน้ำไป แต่คอของเขาก็แห้งผาก“ผมกำลังสับสน และยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ยังไงก็ตามวันนี้พอก่อนเถอะ ผมขอตัวนะ… คุณอาร์ต” ในเมื่อเขาทำตัวเหินห่างขนาดนี้ ธามก็ไม่จำเป็นจะต้องทำตัวสนิทสนมกับเขาอีกที่ในห้องในเวลานี้ บรรยากาศเต็มไปด้วยแห่งความกระอักกระอ่วน บรรยากาศมาคุลอยอบอวลขึ้นมา แม้แสงไฟจะสว่างจ้า แต่ดวงตาของธามก็พร่ามัวเขากำลังเดินผ่านอาชวิน แต่ทว่ามือหนาของอาชวินก็จับเอาไว้ ธามหันหน้ามามองเขา พร้อมกับน้ำตาที่ร่วงรินลงมา ก่อนที่ตรงหน้าของธามจะกลายเป็นสีขาวโพลน และร่างเล็ก ๆ ของธามก็ทรุดลงไป ดีที่ยังมีมือของอาชวินจับเอาไว้อยู่“นาย… ธามเป็นอะไร”พออาชวินได้ดึงตัวของธามเข้ามาปะทะกับแผงอก ใบหน้าของธามกระทบกับแผงหน้าอกของเขา อาชวินก็รู้ได้ทันทีว่า ธามกำลังป่วย“ไม่สบายเหรอ?”ธามได้สติมาบ้างแล้ว… ความร้อนที่กระจายออกมาทั่วทั้งร่างกายแผ่ซ่าน ตอนนี้ในหัวของธามปวดร้าวระบมไปหมด อีกทั้งการกลับมาได้เจอกับอาชวิน และได้รับความเฉยชา ไม่ยินดียินร้าย แล้วยังเหยียบย่ำน้ำใจของธามอีกด้วยเขาสำนึกผิดแล้ว… และรอคอยกันกลับมาของอาชวินเสมอ เพียงอยากจะขอโทษอาชวินสักคำแต่ทว่า… ธามไม่ได้พูด
รักนิรันดร์…ในสายลม EP 6
อาชวินถอนหายใจเสียงดังออกมา สลับกับการยิ้มเยาะทางคนป่วย… ก็พูดแทบไม่มีเสียงดังออกมาแล้ว“แต่กลับมาหาฉันใช่ไหม แต่กลับมาทำไม อยากแก้แค้นเหรอ อยากทำอะไรกับฉันเหรอ แต่ฉันรักนาย อาร์ต...” ธามพูดเหมือนคนไม่ได้สติเพราะจับไข้นั่นแหละ"พูดอะไรก็ไม่รู้เรื่องหรอก คนบ้า..." เขาหยิบยาป้อนข้าวไปที่ปากของธาม“กินซะ” อาชวินพูดสั้น ๆ แต่น้ำเสียงนั้นกลับฟังดูอ่อนโยนกว่าที่เขาคิดธามพยายามลืมตาอย่างยากลำบาก เขามองไปที่อาชวิน ราวกับไม่แน่ใจว่า สิ่งที่เห็นเป็นความจริงหรือไม่ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ เปิดปากรับยา“ดี... อย่างน้อยก็ยังไม่ดื้อไปกว่านี้” อาชวินพูดเสียงเบา เพราะเห็นว่าธามกินยาลงไปแล้ว เขาก็จับธามให้นอนลง อาชวินบรรจงเช็ดตัวให้กลับธามอีกครั้ง จนร่างกายของธามเย็นลง อาชวินถอนหายใจอย่างโล่ง ๆ เขาก็ได้นอนลงไปใกล้ ๆ กับธามสายตาของอาชวินมองไปที่เพดาน เขายังเห็นดาวหลายดวงที่ช่วยกันติดเมื่อครั้งก่อน เวลาปิดไฟแล้วสะท้อนแสง เขายังว่าให้กับธาม“นายน่ะมันปัญญาอ่อน เราโตแล้วนะเว้ย นี่ให้เด็ก ๆ เล่นกันเท่านั้น”“อาชวินช่วยหน่อยสิ” เสียงออดอ้อน จนในที่สุดอาชวินนั่นแหละที่เป็นคนติดให้กับธาม ก่อนที่ทั้งคู่จะนอนกอด
รักนิรันดร์…ในสายลม EP 7
ร่างเล็ก ๆ ของธามค่อย ๆ ขยับ เขานอนซมเพราะพิษไข้มาทั้งคืนแล้ว และตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมากแต่ทว่า… เสียงหนึ่งทำให้ธามสะดุ้งสุดตัว“ตื่นแล้ว ธามนายตื่นแล้วใช่ไหม?” น้ำเสียงที่คุ้นเคยสุดๆ“อาร์ต… นาย...” กลีบปากของธามขยับเรียกชื่อของอาชวินออกมา ส่องดวงตาของธามเปิดขึ้น และมองหน้าของคนตรงหน้า“อาร์ต” ธามเอ่ยปากเรียกเขาอีกครั้งหนึ่ง“ทำไมเอาแต่เรียก… อาร์ต… อาร์ต… ฮะ! ธาม ใช่ฉัน! คนที่นายผลักไสเนี่ย อาร์ตไง… นายมองไม่ผิดหรอกน่า และฉันจะบอกว่าฉันยังไม่ตาย ฉันไม่ได้เป็นผี” น้ำเสียงที่กระแทกกระทั้นเสียงดังแบบดุเข้ม จนทำเอาธามต้องตื่นเต็มตา“รู้สึกดีขึ้นหรือยัง เมื่อคืนนายไข้สูงมาก”“ดีขึ้นมากแล้ว” และก็คลี่ยิ้มออกมาให้กับอาชวินด้วยคนตรงหน้าถึงกับไปไม่เป็น ไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่ถวิลหาคิดถึงตลอดเวลา เขาจึงหันหน้าหนี แล้วก็รีบลุกขึ้นไปนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง“จะว่าไปนายต้องกินยาอีกนะ ยาลดไข้น่ะ เพราะไข้ของนายยังไม่ลดหรอก แค่รู้สึกดีขึ้นเท่านั้นเอง”“ขอบคุณมากนะอาร์ตที่อยู่ดูแล”“มันเป็นเรื่องของมนุษยธรรมน่ะ ยังไงก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกัน จะปล่อยให้นายตายในห้องนี้ได้อย่างไรกันเล่า”เรื่องราวในหัวที่สนทน
รักนิรันดร์…ในสายลม EP 8
“ก็วัดได้จากความพอใจนะ”"อาร์ต... นายหมายความว่ายังไง?" ธามถามเสียงเบา พยายามซ่อนความหวั่นไหวในใจอาชวินหัวเราะ แววตาไม่เหลือความอบอุ่น เขาจับปลายคางของอีกฝ่ายไว้แน่น"ฉันคิดว่าคงไม่ต้องถามอะไรมากมั้ง ก็แค่ทำตามที่ฉันพอใจ ก็ฉันจ่ายหนี้ให้สองล้าน นายก็รู้อยู่แล้วว่านายต้องให้อะไรตอบแทน มันจะคุ้มค่าแก่การลงทุน อีกอย่าง... นายไม่มีเงินที่จะมาจ่ายเป็นดอกเบี้ยอยู่แล้วนี่"ธามหลบสายตา น้ำตารื้นขึ้นมาแต่เขาพยายามกดมันไว้“นายไม่ต้องการแบบนี้จริง ๆ หรอก...” อาชวินจ้องลึกลงไปในตาของธามเขาใช้น้ำเสียงเริ่มกระซิบข้างๆ ใบหูของธามอย่างเย็นชา“นายคิดว่า... ฉันจะทำเพื่ออะไรล่ะ? เพราะฉันยังรักนายอยู่เหรอ?” เว้นจังหวะ และช้อนสายตามองอย่างเย้ยหยัน“ไม่ใช่เลยธาม ฉันแค่มาทวงสิ่งที่เป็นของฉันคืน... เงิน กับสิ่งที่นายยังค้างคากับฉันอยู่”ความเจ็บปวดแทรกเข้ามาในหัวใจของธาม แต่เขากลับไม่สามารถปฏิเสธความต้องการของอาชวินได้ธามยอมรับว่าตัวเองรักอาชวินเหลือเกิน ไม่เคยลืมเลือน แม้จะต้องเจ็บปวดจากคำพูดที่ทำให้ใจเขาเหมือนถูกกรีดเป็นเสี่ยง ๆ เขายอมเพราะเขายังรอคอย รอให้อาชวินกลับมาหาสักครั้ง"ถ้าอย่างนั้น... ก็มาสิ
รักนิรันดร์…ในสายลม EP 9
แรงกระทบของท่อนแข็งที่เข้า ๆ ออก ๆ ไร้การควบคุมกำลัง เพราะอาชวินก็สุขเหลือเกิน การกระทำของเขาในตอนนี้เหมือนกำลังเติมเชื้อเพลิงเข้าไปในกองไฟไม่รู้เป็นอย่างไร ทำไมต้องรู้สึกมีความต้องการที่ร้อนแรงทุกครั้งเวลาอยู่กับธาม จิตใจที่ฝักใฝ่ ปรารถนาแค่คนคนนี้เพียงคนเดียวเสียงเนื้อหนังมนุษย์กระทบกัน ผสานกับเสียงสูดปากของอาชวิน และเสียงทรมานจากร่างเพรียวบาง ตอนนี้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะหนี หรือต่อต้าน นอกจากยินยอมให้อาชวินมอบความสุขที่ซ่านรัญจวนไปทั้งหัวใจ“อย่าดื้อนะ เพราะยังไงดอกเบี้ยแบบนี้ ฉันจะเก็บบ่อยๆ” พูดกระซิบที่ข้างใบหู พร้อมกับจับใบหน้าของธามให้หันมามอง จูบทีบดขยี้ลงไปบนกลีบปาก ที่เผยออ้าโกยเอาลมหายใจเข้าส่วนล่างของอาชวินก็ยังขยับอย่างเป็นจังหวะที่เร่งเร้าอยากให้ตัวเองระเบิดความสุข“ไม่แค่บอกว่านายต้องการอะไรก็พอ... อาชวิน... ธามจะทำให้อาชวินทุกอย่าง” คำพูดที่หลุดออกมาจากปากเหมือนจะยอมศิโรราบต่ออาชวินทุกประการทั้งสองปล่อยอารมณ์ให้พาไป ปล่อยหัวใจให้ยอมรับความสุขตรงหน้า ว่าเป็นสิ่งที่ปรารถนาและรอคอย ความสุขบันดาลความพอใจ ทั้งสองเล่นเกมรักกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เสียงกระซิบกระซาบและ
Latest chapter
