ตอนที่ 29 รอยยิ้มแห่งชัยชนะ (3)

“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ” ณัฐรินีย์เล่าจบก็ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ

“แปลกมาก” ธีรเทพมีสีหน้าครุ่นคิด

“รวี สนิทกับชัญญามากที่สุด เธอควรได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวสิ ไม่ใช่เป็นพวกคุณ”

“ใช่มะ! ประหลาดมาก” ณัฐรินีย์พยักหน้าเห็นด้วยกับธีรเทพ

“ฉันว่า ที่แปลกคือคุณเอกต่างหาก ภรรยาเพิ่งเสียแต่รีบแต่งงานเร็วเกิน แบบนี้ต้องมีอะไรที่ไม่ดีแน่ๆ” อาคิราขมวดคิ้ว

“ที่สำคัญ....” อาคิราหันไปสบตากับกฤติน เขาพยักหน้าให้เล็กน้อย

“แน่ะ อย่าอยู่ในโลกส่วนตัวกันแค่สองคนเซ่!” ณัฐรินีย์สังเกตเห็นรีบโวยวาย

“เอาน่ะ ไว้เราค่อยคุยกันหลังจบงานนี้ก็แล้วกัน” อาคิราตัดบท

“แน่นะ?” ณัฐรินีย์คาดคั้นเพื่อนสาว

“อื้อ สัญญาเลย” อาคิราหัวเราะพร้อมกับดีดหน้าผากเพื่อน

“คุณอาคิราและคุณณัฐรินีย์คะ คุณชัญญาให้มาตามค่ะ” พนักงานโรงแรมคนหนึ่งเดินมาหาพวกเธอ

“รับทราบค่ะ” ทั้งสองคนพยักหน้า อาคิราหันไปสบตากับกฤติน เขายิ้มให้กำลังใจเธอ ก่อนที่หญิงสาวทั้งสองคนจะเดินออกไปจากห้องจัดงาน

ณัฐรินีย์และอาคิราถูกเรียกตัวมาที่ห้องจัดเตรียม ซึ่งเป็นห้องโถงเล็กๆ ข้างหลังห้องจัดเลี้ยงหลัก

ชัญญายืนอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง โดยมีช่างแต่งหน้ากำลังจัดแต่งหน้าให้เธอ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและความสมหวัง ชุดเจ้าสาวสีขาวงดงามที่เธอสวมใส่ทำให้เธอดูเด่นเป็นประกาย

เมื่อถึงเวลาที่ทุกคนต้องออกไปที่ห้องจัดเลี้ยงหลัก บรรยากาศก็เต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับและดอกไม้ที่ประดับประดาอย่างสวยงาม เสียงดนตรีเบาๆ คลอเคลียอยู่ในบรรยากาศสร้างความโรแมนติกให้กับงานแต่งงานนี้

เอกวัฒน์ในชุดทักซิโด้สีดำ ดูหล่อเหล่าและสง่างามยืนรออยู่ที่แท่นบูชาพร้อมกับเพื่อนเจ้าบ่าว ทั้งหมดยืนรอเจ้าสาวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวังและความตื่นเต้น

เมื่อชัญญาในชุดเจ้าสาวสีขาวประดับด้วยลูกไม้สวยงาม เดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงพร้อมกับเสียงเพลงหวานซึ้ง ทุกสายตาจับจ้องไปที่เธอ ใบหน้าของชัญญาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและความสุข เธอยิ้มแย้มราวกับเจ้าหญิงในนิทานที่ได้พบกับเจ้าชายในฝัน

ณัฐรินีย์และอาคิราเดินตามชัญญาไปที่เวทีในฐานะเพื่อนเจ้าสาว ทั้งคู่รู้สึกถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่านออกมาจากแขกที่มาร่วมงาน หลายคนยังคงงุนงงและพูดคุยกันถึงความรวดเร็วของการจัดงานแต่งงานนี้

ในขณะที่ชัญญาก้าวเดินไปยังเวทีที่ตกแต่งด้วยดอกไม้และแสงไฟอ่อนๆ เอกวัฒน์ที่ยืนรออยู่ เขามองดูชัญญาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและหลงใหล เมื่อชัญญามาถึงตรงหน้าเอกวัฒน์ เขาจับมือเธออย่างนุ่มนวล

พิธีกรของงานเริ่มกล่าวคำอวยพรและคำกล่าวเปิดงาน สร้างบรรยากาศที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆ ท่ามกลางเสียงปรบมือของแขกที่มาร่วมงาน

“ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่วันสำคัญของเรา” เอกวัฒน์กล่าวเสียงหนักแน่น ขณะที่ชัญญายืนเคียงข้างเขาด้วยรอยยิ้ม

“ผมรู้ว่าเหตุการณ์นี้อาจจะทำให้หลายคนแปลกใจ” เอกวัฒน์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

“แต่ผมเชื่อว่าในทุกๆ ความรัก มันมีทางที่ต้องการจะไป และวันนี้ผมก็ได้พบกับทางของผม”

“ชัญญาเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกถึงความรักและความอบอุ่นอย่างแท้จริง เธอเป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างผมในทุกช่วงเวลา ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน และวันนี้ ผมอยากประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ผมและชัญญาจะเริ่มต้นชีวิตคู่ใหม่ด้วยกัน”

เสียงฮือฮาในห้องจัดเลี้ยงเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว หลายคนยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ขณะที่ชัญญายืนยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ดวงตาของเธอส่องประกายด้วยความสุข

“วันนี้เป็นวันที่สำคัญและมีความหมายมากสำหรับเรา ขอให้ทุกคนร่วมยินดีและฉลองไปกับเราด้วยกันนะคะ” ชัญญาเสริมด้วยน้ำเสียงหวานใส

ณัฐรินีย์และอาคิรายืนอยู่ด้านข้าง รู้สึกถึงความไม่สบายใจที่ก่อตัวขึ้นในใจ แต่พยายามเก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้ และทำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาวอย่างดีที่สุด

“วันนี้เป็นวันที่พิเศษสำหรับทั้งสองท่าน”

“คุณชัญญาและคุณเอกวัฒน์ เราขออวยพรให้ทั้งสองมีความสุขและรักกันตลอดไป” พิธีกรกล่าวด้วยเสียงอบอุ่น

เมื่อพิธีกรกล่าวจบ ชัญญาและเอกวัฒน์แลกแหวนกัน แสงแฟลชจากกล้องถ่ายภาพสว่างวาบไปทั่วห้อง เมื่อชัญญาสวมแหวนที่นิ้วของเอกวัฒน์และเอกวัฒน์สวมแหวนที่นิ้วของชัญญา

ทั้งสองยิ้มให้กันด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความรักและความสุข

เมื่อพิธีแลกแหวนเสร็จสิ้น เสียงเพลงบรรเลงขึ้นอีกครั้ง ชัญญาและเอกวัฒน์เดินลงจากเวที ทั้งสองคนเริ่มต้นเต้นรำคู่กันอย่างโรแมนติก แขกที่มาร่วมงานต่างมองดูด้วยความชื่นชมและอวยพรให้ทั้งสองคน