ช่วงต้นยุค80นี้เปรียบเสมือนยุคทองของการเริ่มต้นสร้างฐานะใครรู้ก่อนได้ก่อน คุณหมอหยางชิงโม่ที่เตรียมตัวมาอย่างดีที่จะใช้ชีวิตให้สุขสบายในปี80นี้แต่เธอกลับต้องเจอเรื่องเซอร์ไพส์ใหญ่หลวงซะแล้วสิ.
View Moreบทที่ 100 ข่าวเด่นประเด็นร้อนเมื่อเหตุการณ์สงบลงเจ้าหน้าที่ได้เข้ามาจับกุมตัวของคนร้ายและรถพยาบาลได้นำตัวของหยวนเปียวผู้ที่ได้เข้ามาช่วยท่านผู้นำไปส่งโรงพยาบาล ทุกอย่างก็เริ่มคลี่คลาย ท่านผู้นำเดินมาหาหมอหยางชิงโม่ที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่และมือของเธอข้างหนึ่งก็ถูกเฉินหวังตรงจับเอาไว้แน่น“ผมต้องขอโทษคุณหมอด้วยนะครับที่การมาทานอาหารครั้งนี้ทำให้คุณหมอตกอกตกใจขนาดนี้ ไม่นึกจริงๆ การรักษาความปลอดภัยของผมจะหละหลวมขนาดนี้ ผมคงต้องกลับไปจัดการใหม่อีกครั้งแล้วล่ะ” ท่านผู้นำกล่าวขึ้นมา“ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นเหตุสุดวิสัย พวกเราไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” หยางชิงโม่พูดขึ้นมา“คุณหมอหยางคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ ฉันกลัวมากเลยค่ะ” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาและร่างของเธอก็ถูกกอดเอาไว้จากด้านหลัง และมือที่ถูกเฉินหวังตงจับเอาไว้แน่นนั้นก็ถูกดึงออก จากมือใหญ่แข็งแรงและมีมือเล็กขาวนวลนั้นก็มาจับเอาไว้แทนเฉินหวังตงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่เจ้าบ้าหรูอี้มาแย่ง ‘แฟน’ ของเขาไปและมันยังพัฒนาถึงขั้นกอด ‘แฟน’ ของเขาอีกหยางชิงโม่ที่ถูกกอดจากด้านหลังก็ตกใจเล็กน้อย แต่เมื่อตั้งสติได้เธอก็ยกมือขึ้นมาลูบมือของจ้าวหรูอี้แล้วปล
บทที่ 99 ดินเนอร์กับท่านผู้นำประเทศ ep 2 เมื่ออาหารถูกเสิร์ฟบนโต๊ะ หยางชิงโม่และท่านผู้นำและไม้ประดับคู่นั้นก็เริ่มทานอาหาร บรรยากาศระหว่างมื้ออาหารเต็มไปด้วยความอบอุ่น ท่านผู้นำเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เธอฟัง หยางชิงโม่รู้สึกประทับใจกับความรู้และประสบการณ์ของเขามากจ้าวชุนหยางนั่งทานอาหารมื้อค่ำอย่างเอร็ดอร่อย รอบตัวเขามีเพียงองครักษ์ 2 นาย ยืนประจำการอยู่ห่างๆ บรรยากาศภายในห้องอาหารเงียบสงบ แสงไฟสีนวลสาดส่องลงมาสร้างบรรยากาศอบอุ่นทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นจากด้านหลังของเขาแต่เมื่อมองไปเห็นเขาเพียงพนักงานที่กำลังถือถาดเพื่อจะนำไวน์มาเสิร์ฟให้พวกเขาเท่านั้น พนักงานชายคนนั้นเดินมาทางด้านหลังและก่อนที่ทุกคนจะทันตั้งตัวเขาก็ชักมีดเล่มเล็กออกมาและจ่อไปที่คอของท่านผู้นำประเทศทันที“อย่าขยับไม่อย่างนั้นฉันจะเชือดคอผู้นำของพวกแกแน่นอน” น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นเป็นภาษาจีนแต่ว่าสำเนียงนั้นไม่ชัดเจนเหมือนว่าคนที่พูดเป็นชาวต่างประเทศอย่างไรอย่างนั้นตอนนี้ทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้น มันเป็นไปได้อย่างไรกับการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดขนาดนี้แต่ยังมีคนร้ายสามารถเล็ดลอด
บทที่ 98 ดินเนอร์กับท่านผู้นำประเทศ ep 1 “ผมยังไม่มีแฟนครับ”เฉินหวังตงตอบอย่างภาคภูมิใจ และหันไปมองหน้าของหมอหยางที่ทำสีหน้าประมาณ ‘ฉันนึกแล้ว’ ใส่เขาและเธอก็หันไปขับรถต่อไป ทิ้งให้ภายในรถมีแต่ความเงียบ....เมื่อบอกไปแล้ว ชายหนุ่มก็หันไปมองหน้าคุณหมอคนสวยพลางรออีก เขารอให้เธอถามต่อหรือแสดงอาการดีใจ อะไรก็ได้ แต่สิ่งที่เขาได้รับคือ ความเงียบและสีหน้านิ่งเฉยและตั้งหน้าตั้งตาเหยียบคันเร่งรถเหมือนจะพยายามขับให้ถึงที่หมายโดยเร็วที่สุด เฉินหวังตงแสดงอาการผิดหวังเล็กน้อยที่เธอไม่ถามต่อ เขาก็เลยจะเฉลยให้เธอฟังซะเลยดีกว่าเพราะตัวเขาเองก็อึดอัดใจเหมือนกัน คือ อยากบอกอยากเล่าอะนะ (55555 สงสาร)“คือว่าผมกับจ้าวหรูอี้เป็นเพียงเพื่อ.....“ถึงคอนโดของคุณเฉินแล้วค่ะ” หยางชิงโม่ที่เหยียบรถห้อมาเต็มที่ในที่สุดก็ถึงคอนโดของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ เสียที เฮ้ออึดอัดเป็นบ้าเลย ทำไมตอนที่เธออยู่ที่ยุค 80 กับเขาตอนนั้นไม่เป็นแบบนี้นะ ตอนนั้นทั้งสองออกจะหวานแหววกันตลอดด้วยและดูเหมือนว่าเขากำลังจะเล่าอะไรอีกแล้วละ ...ขณะที่เฉินหวังตงกำลังจะบอกเงื่อนไขที่เขากับเจ้าจ้าวหรูอี้คุยกันกับเธอ หยางชิงโม่ก็พูดแทรก
บทที่ 97 ผมยังไม่มีแฟน“น้องจะบอกว่ามีคนปองร้ายท่านผู้นำหรือ” หยางชิงโม่ก้มหน้าลงและพูดกระซิบกับจางหมี่ทั้งที่บริเวณนั้นไม่มีใครแต่ว่าเรื่องพวกนี้มันเป็นเหมือนสัญชาตญาณการระวังตัวนั้นเอง“ทั้งใช่และไม่ใช่ค่ะ” จางหมี่บอกแบบคลุ่มเครือ เธอไม่อยากจะฟันธงไปเลยการมีคนต้องการที่จะปองร้ายท่านผู้ เพราะว่าคนที่ทำนั้นมันอยู่ใกล้ตัวของท่านผู้นำมากนั้นเอง เฮ้อ ปัญหาครอบครัวแม้ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหนก็หนีไม่พ้นจริงๆ จางหมี่คิดหยางชิงโม่หยิบขวดน้ำทิพย์ที่จางหมี่ให้มาแล้วเก็บเอาไว้อย่างดีภายในแหวนมิติของเธอ“แล้วท่านผู้นำจะเชื่อพี่หรือ ถ้าพี่บอกว่าแม่บ้านของเขาน่าสงสัย” หยางชิงโม่กังวลเล็กน้อยเพราะต้องทราบว่าเธอก็แค่คนแปลกหน้าที่บังเอิญได้มีโอกาสเข้าไปช่วยเหลือเขาเท่านั้น ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดใดๆ กับพวกเขาเลย“เขาจะเชื่อค่ะ อย่าลืมว่ากว่าเขาจะขึ้นมาเป็นผู้นำคนทั้งประเทศได้ไม่ใช่เรื่องง่ายและเขาจะต้องระมัดระวังเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ยิ่งพี่หมอเอายาไปให้และบอกว่ามาจากฉันเขาจะยิ่งตรวจเช็คเรื่องพวกนี้อย่างถี่ถ้วนแน่นอน” จางหมี่บอกออกไป“ได้งั้นพี่จะทำตามที่น้องจางหมี่บอกก็แล้วกัน”"อีกอย่างตอนที่พี่
บทที่ 96 ฉันเลือกที่จะลืมเขาหยางชิงโม่นั่งรอเพียงไม่นาน ร่างแสนสวยของจางหมี่ก็เดินเหมือนลอยมาหาเธอแล้ว สองสาวทักทายกันนิดหน่อยและจางหมี่ก็เชิญเธอเข้าไปด้านในร้าน เพราะว่าภายในร้านชานั้นพวกเธอไม่ได้ขายอาหารเต็มรูปแบบ มีเพียงขนมและของกินเล่นที่ใช้กินคู่กับชาเท่านั้น ส่วนวันนี้นั้นเธอได้นัดที่จะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่พี่หมอ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเข้าไปทานกันด้านใน ในขณะที่พวกเธอสองคนเดินนั้น ได้มีสายตาของหมาป่าต่างเพศสองตัวจ้องอยู่และพวกเขามองส่งนางฟ้าไปจนลับตาพลางถอนหายใจด้วยความเสียดายเฉินหวังตงและจ้าวหรูอี้ที่มองนางฟ้า 2คนเดินเข้าไปข้างในต่างก็ถอนหายใจด้วยความเสียดายเมื่อไม่มีอาหารตาที่แสนสวยแล้ว พวกเขาสองคนก็หันหน้ามาหากันแทน แม้จะเบื่อหน่ายแค่ไหนก็ตาม“งั้นเอาแบบนี้ไหม อีก 2-3 วันนี้คุณปู่ของคุณจะเชิญหมอหยางของผมไปทานอาหารเพื่อเป็นการขอบคุณที่หมอหยางของผมช่วยชีวิตน้องชายของคุณเอาไว้ วันนั้นผมจะถือโอกาสบอกท่านผู้นำเลยว่าเราสองคนตัดสินใจเลิกกัน ส่วนคุณจะไปหาแฟนของคุณก็ไปผมจะเป็นคนบอกเอง”เฉินหวังตงหันมาปรึกษาหาทางออกให้กับทั้งสองฝ่าย“ถ้าแบบนั้นฉันก็คงจะโดนคุณปู่ยำแน่นอน นายมีทางอื่นอีกไห
บทที่ 95 เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า ? “คุณหมอหยางคะ ท่านผู้อำนวยการเฉินให้มาเชิญไปพบที่ห้องค่ะ" นางพยาบาลหน้าห้องเดินเข้ามาบอกหยางชิงโม่หลังจากเธอกลับมาจากการผ่าตัด และเข้ามาในห้องพักแพทย์เพื่อพักผ่อน “ ได้ค่ะเดียวฉันจะตามไป ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” หยางชิงโม่ตอบไปและหลังจากเปลี่ยนชุดผ่าตัดออกเธอคว้าเสื้อกาวน์คลุมทับชุดทำงานผู้หญิงแบบกางเกงทันสมัยแล้วเดินออกมาแล้วตรงไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการเฉินหวังตง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นมา “เชิญครับ” เสียงด้านในตอบรับเสียงเคาะประตู หยางชิงโม่เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานที่หรูหรา ของผู้อำนวยการเฉินหวังตง เฉินหลังตงมองตรงไปที่ร่างของหญิงสาวสวยจัดคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาในห้องของเขา “ เชิญนั่งครับหมอหยาง” เฉินหวังตงเอ่ยขึ้นมา “ ขอบคุณค่ะ ท่านผู้อำนวยการมีอะไรหรือเปล่าคะ” หยางชิงโม่ตรงเข้าประเด็นทันที ตั้งแต่ที่ได้ข้อมูลจากนางพยาบาลน้อยเรื่องที่เขามีแฟนแล้ว เธอจึงไม่อยากจะยุ่งหรือคิดวุ่นวายกับเขา เพราะถึงอย่างไรเธอก็ได้วงข้อที่สามเอาไว้แล้ว “ ผมได้รับการติดต่อจากท่านผู้นำว่าอยากจะเลี้ยงอาหารค่ำเป็นการขอบ
บทที่ 94 ไหนบอกว่าจะไม่ลืมกันไง หลังจากได้ข้อมูล ‘เพียงเล็กน้อย’ จากนางพยาบาลน้อยแล้ว หยางชิงโม่ก็เงียบหงันไปทันที เธอย้อนนึกถึงอดีตมากมายที่เคยใช้ชีวิตร่วมกันมากับเฉินหวังตง หรือแม้แต่ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตที่เขาเอ่ยว่า รักเธอสุดหัวใจ และจะไม่ลืมเธอ หยางชิงโม่ได้แต่นิ่งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในสถานการณ์นี้ เจ้ากระดาษและเสี่ยวเฮยก็หายหัวไปเลย ไม่ยอมมาบอกอะไรเลยขณะนี้เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาคือเฉินหวังตงของเธอหรือเปล่า และยังมีเรื่องที่ว่าเขามีแฟนแล้วเป็นถึงหลานสาวของท่านผู้นำ ถ้าหากเธอไปแย่งเขาชีวิตของเธอจะไม่พังพินาศหรือ เธออุตสาห์ขนข้าวขนของจากที่โนนมาตั้งมากมาย หวังจะมาร่ำรวยสุขสบายเป็นเศรษฐีพันล้าน หมื่นล้านที่นี้ ถ้าไปมีเรื่องขัดแย้งกับครอบครัวผู้นำประเทศแล้วเธอจะอยู่อย่างสบายได้อย่างไรละ ยิ่งคิดหยางชิงโม่ยิ่งกลุ้ม มันอะไรกันหนักหนานะชีวิตนี้ ..หรือเธอจะเปลี่ยนเป้าหมายดี? หยางชิงโม่คิดไปเรื่อยเปื่อยอยู่เช่นนั้นไม่นานก็มีเสียงเรียก ว่ามีเคสต้องผ่าตัดอีกแล้วเธอจึงได้ลุกไปทำงาน และลืมเรื่องเฉินหวังตงไปพักหนึ่ง หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว หยางชิงโม่ยังคงไปทำงานปรกติ และได้รับข้อมูล
บทที่ 93 การพบเจอภายในลิฟต์ที่ตอนนี้มีคนเข้ามาเกือบ 10 คนหยางชิงโม่ที่ในที่สุดก็ถูกดันเข้าไปด้านในสุดพร้อมกับผู้อำนวยการเฉินหวังตง ทั้งคู่ต่างถือกาแฟในมือ เมื่อลิฟต์ขึ้นแต่ละชั้น ผู้คนก็ทยอยขึ้นมาจนเต็ม แรงเบียดเสียดทำให้เธอกระเถิบเข้าหาเขาจนชิด หยางชิงโม่เงยหน้าขึ้นมองและเหมือนดวงตาคู่นั้นจะรออยู่ก่อนแล้ว ดวงตาของทั้งคู่สบกันทันที เธอใจเต้นแรงมองสบตากับเขาในระยะประชิด หยางชิงโม่พยายามมองเข้าไปในดวงตาดวงนั้นเพื่อพยายามมองหาความคุ้นเคย ..แต่..ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่ในดวงตาสีดำสนิทแสนสวยนั้นเลย สิ่งที่เธอเห็นเป็นเพียงแววตาที่ชื่นชมความสวยงามของเธอเท่านั้น ไม่มีความคุ้นเคยในนั้นเลยมันเกิดอะไรขึ้น หรือว่า เขาจะจำฉันไม่ได้ หรือว่า เขาไม่ใช่เขา หยางชิงโม่คิด เธอรู้สึกผิดหวังขึ้นมาทันที เมื่อถึงชั้นของเธอ เธอเบียดผู้คนออกจากลิฟต์ระหว่างนั้นคล้ายกับมือของเขาและเธอจะสัมผัสกัน แต่มันรวดเร็วมาก หรือว่าจะเป็นมือของคนอื่นก็ไม่รู้ เธอรีบเดินออกจากลิฟต์แล้วตรงไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดเรื่องของเขาคนนั้นอยู่ พยาบาลน้อยผู้ช่วยรีบร้อนวิ่งมาที่เธอและรายงานเสียงรั่ว“ คุณ
บทที่ 92 ไวน์ผสมยาอายุวัฒนะ พี่หมอจะไม่แก่อีกต่อไปค่ะสามวันมาแล้วหลังจากหยางชิงโม่ย้อนกลับมาสู่ยุคปัจจุบัน เธอนั้นวุ่นวายอยู่กับการจัดการเรื่องราวต่างๆ ของตัวเองไม่ว่าจะเป็นเรื่องคอนโดที่จะต้องจัดการตกแต่งใหม่หรือเรื่องงานที่เธอได้โทรศัพท์เข้าไปเพื่อขอลาพักร้อน 1 สัปดาห์ เธอจัดการนำอุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ ที่จำเป็นในชีวิตประจำวันออกมาตกแต่งคอนโดใหม่อีกครั้ง หลังจากที่ก่อนหน้านี้เธอได้เก็บทุกอย่างเข้าแหวนทั้งหมด และเมื่ออยู่ที่โน่นเธอได้นำออกไปใช้หมดแล้ว จางหมี่ได้นำของใช้และเฟอร์นิเจอร์บางอย่างที่นำมาจากอนาคต(ปี 2030-2040) ออกมาใช้ด้วย เพราะตอนที่อยู่ที่ยุคนั้นเธอเคยชินกับพวกมันแล้วดังนั้นจึงหยิบบางชิ้นออกมาจัดวาง แต่ก็ยังมีเฟอร์นิเจอร์รวมไปถึงของใช้ที่จำเป็นอื่นๆที่ยังต้องออกไปซื้อมาอยู่ดี สำหรับการออกไปซื้อของในครั้งนี้ เธอได้โทรนัดหมายกับสาวน้อยจางหมี่ให้ออกมาพบกันที่ร้านอาหาร เพื่อทานอาหารเย็นด้วยกัน เธอนั้นอยากจะขอบคุณรวมถึงอยากจะรู้เรื่องราวของสาวน้อยคนนั้นด้วย มีตาทิพย์ที่สามารถมองเห็นอนาคตอย่างนั้นรึ ช่างน่าสนใจจริงๆ เพราะเธอนึกว่าการที่เธอมีแหวนมิตินี้คือ มหัศจรรย์สุดแล้
บทที่ 1 ความฝันก่อนย้อนเวลา รีไรท์หยางชิงโม่ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลียเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าสวยหวานของเธอ ฝันร้ายยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ ย้อนไปเมื่อเดือนก่อน ฝันประหลาดเริ่มคุกคามเธอหญิงสาวในฝันมีชื่อและหน้าตาคล้ายเธอมากถึง 70% นามว่าหยางชิงโม่ อายุเพียง 17 ปี ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากในยุค 70 ของประเทศจีน แต่งงานกับเฉินหวังตง นายทหารหนุ่มรูปหล่อจากครอบครัวใหญ่ที่มีสมาชิกถึง 10 คนเรื่องราวในฝันของเธอที่หยางชิงโม่จำได้แม่นนั้นคือ เฉินหวังตงเป็นลูกชายคนที่สองของครอบครัวตระกูลเฉินซึ่งเป็นชาวนายากจนอยู่ที่หมู่บ้านหลี่ฮวา ซึ่งครอบครัวนี้มีสมาชิกมากถึง 10 คนด้วยกัน เพราะความลำบากยากจนทำให้เฉินหวัตงสมัครไปเป็นทหารจะได้มีเงินส่งมาจุนเจือครอบครัวของพวกเขา ส่วนหยางชิงโม่นั้นเป็นสาวน้อยนักเรียนมัธยมปลายผู้มีความรู้ ได้ที่ถูกส่งมาจากเซี่ยงไฮ้ ให้มาทำงานใช้แรงงานเป็นยุวชน เพราะต้องใช้แรงงานอย่างหนัก และจำเป็นต้องประหยัดอาหาร เพราะเธอได้อาหารมาน้อย เธอจึงทานอาหารให้น้อยลง ด้วยความหิวโหยและร่างกายเธอเหนื่อยล้าจากงานหนักจนทรุดโทรม วันหนึ่งเมื่อเธอเดินใกล้บริเวณสระน้ำประจำหมู่บ้านจึงเป็นลม...
Comments