ตอนที่ 31 ล่าหาความจริง (1)

ความปรารถนาที่ถูกบ่ายเบี่ยง

ภายในห้องนอนของญาณวดีและก้องเกียรติ ที่เพิ่งผ่านพ้นมรสุมของความรักไป แสงจันทร์ที่ลอดผ่านหน้าต่างกระทบกับเตียงที่เปียกชื้นจากเหงื่อและความรู้สึกที่ร้อนแรง ญาณวดีนอนอยู่ข้างก้องเกียรติ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข แต่ในสายตาของเธอซ่อนเร้นด้วยเล่ห์ร้ายบางอย่าง

เธอมองดูร่างของก้องเกียรติที่นอนเปลือยเปล่าข้าง ๆ กัน พลางลูบไล้เบา ๆ ไปที่แผ่นหลังของเขา สัมผัสอ่อนโยนแต่แฝงด้วยความหวัง

“ก้องคะ..” ญาณวดีพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

“หืม?”

“ฉันอยากคุยเรื่องของเราน่ะค่ะ”

“อะไรล่ะ?” ก้องเกียรติหลับตา เพราะยังรู้สึกเพลียกับสมรภูมิรักเมื่อครู่

“ฉันอยากให้เราก้าวไปอีกขั้นในความสัมพันธ์นี้ ฉันอยากเป็นภรรยาที่ถูกต้องของคุณ”

ก้องเกียรติที่นิ่งเงียบไปชั่วขณะ รอยยิ้มที่เคยมีหายไปในทันที ความสงสัยและความไม่แน่ใจปรากฎในดวงตาของเขา

“แต่นวล...ยังอยู่โรงพยาบาล ผมทิ้งเธอไม่ได้หรอก” ก้องเกียรติพยายามเลี่ยง

“ฉันเข้าใจค่ะ แต่เธอเป็นบ้าไปแล้ว คุณจะปล่อยให้ตัวเองยึดติดกับคนที่เสียสติไปแล้วเหรอ?”

“ฉันรักคุณ และฉันพร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ ฉันต้องการเป็นเมียที่ถูกต้องของคุณค่ะ” ญาณวดีแสร้งทำเป็นน้อยใจ

ถ้าไม่อยากเสียสติเหมือนภรรยาของคุณ

ก็อย่ากินของที่ญาณวดีเอามาให้

จู่ๆ คำพูดของอาคิราก็ผุดขึ้นมาในสมองของก้องเกียรติ เขาเริ่มรู้สึกสงสัย และอยากรู้ว่าที่อาคิราพูดหมายความว่ายังไง แต่...จะให้เขาตัดความสะดวกสบายทางการเงินจากญาณวดีก็คงไม่ได้ ที่สำคัญอาคิราสวยเสียด้วย

ทางที่ดีที่สุดคือ ต้องไปพบและคุยกับอาคิราให้หายข้องใจ

“มันไม่ง่ายเลยนะ วดี” ก้องเกียรติถอนหายใจหนัก เขามองเธอด้วยสายตาที่ไม่สามารถบอกได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร

“วดี นวลพรรณยังเป็นภรรยาของฉัน ไม่ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ในสภาพไหนก็ตาม”

“ฉันรู้ว่ามันไม่ง่าย แต่ถ้าคุณรักฉันจริง คุณต้องทำเพื่อเราสองคน” ญาณวดีโน้มตัวลงไปใกล้เขา ริมฝีปากที่เย้ายวนของเธอใกล้จะแตะกับเขา เนินหน้าอกที่โผล่พ้นผ้าห่มเบียดกับหน้าอกของเขาเป็นการยั่วยวน ดวงตาของเธอจ้องมองเขาอย่างมีความหวัง

ก้องเกียรติพยายามหลีกเลี่ยงสายตาของเธอ เขารู้สึกถึงความกดดันและความปรารถนาของเธอ แต่เขาก็รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะตัดสินใจได้ง่ายๆ

“วดี เราไม่จำเป็นต้องรีบร้อนหรอกนะ”

ก้องเกียรติยิ้มให้เธอ และดึงเธอเข้ามาใกล้ จูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของเธอ

“วดี...ผมรักคุณ” เขากระซิบเบา ๆ ก่อนจะเริ่มจูบเธออย่างร้อนแรงขึ้น ความร้อนแรงในจูบของเขาทำให้เธอลืมความกังวลชั่วขณะหนึ่ง

มือของก้องเกียรติลูบไล้ไปทั่วร่างของญาณวดี เธอเริ่มตอบรับด้วยความปรารถนา เธอรู้สึกได้ถึงความรักและความอบอุ่นที่เขามอบให้ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขาพยายามเปลี่ยนเรื่อง แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกที่มีต่อเขาได้

ในที่สุด ทั้งสองคนก็หลอมรวมกันอีกครั้ง ความร้อนแรงและความปรารถนาที่เต็มเปี่ยมทำให้ญาณวดีลืมทุกสิ่งรอบตัวไปหมด

ญาณวดีรู้สึกถึงความสุขและความรักที่ได้รับจากก้องเกียรติ แม้ว่าในใจลึก ๆ ของเธอจะยังคงมีความกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขาอยู่

แต่ในขณะนี้ เธอจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อน แม้ว่าเธอจะยังไม่สามารถเป็นเมียหลวงได้ แต่เธอก็มีหนทางที่จะให้เขาขอเธอแต่งงานเหมือนกับที่เอกวัฒน์ขอชัญญาแต่งงานให้ได้

ในเมื่อเธอเป็นบ้า มันไม่เพียงพอสำหรับคุณ

งั้นถ้าเป็นความตายล่ะ คงเพียงพอแล้วใช่มั้ย

ญาณวดียิ้มให้ความคิดชั่วร้ายของเธอ ก่อนจะผลอยหลับไปในอ้อมกอดของก้องเกียรติ

---

อำนาจที่ซ่อนเร้น

บ้านของธีรเทพและกานต์รวีตั้งอยู่ใจกลางเมืองในโครงการหมู่บ้านหรูหลังใหญ่โดดเด่นด้วยรูปทรงเรขาคณิตที่ทันสมัย ผนังภายนอกสีขาวขุ่นตัดกับบานหน้าต่างกระจกใสขนาดใหญ่ ทำให้ภายในบ้านสว่างไสวและโปร่งโล่ง

บริเวณสวนหน้าบ้านตกแต่งด้วยหญ้าเทียมและต้นไม้ประดับสีเขียวสดใส สระว่ายน้ำส่วนตัวขนาดพอเหมาะตั้งอยู่บริเวณด้านหลังบ้าน พร้อมระเบียงไม้สำหรับนั่งพักผ่อนชมวิวเมือง

ชัญญาเดินทางมาถึงบ้านของกานต์รวีในช่วงยามเย็น เธอเดินเข้ามาในบ้านของกานต์รวีด้วยท่าทีสง่างามและมั่นใจ

ภายในบ้านเงียบสงบ มีเพียงแสงไฟจากโคมไฟบนโต๊ะที่ให้บรรยากาศอุ่น ๆ แต่กลับแฝงไปด้วยความอึดอัด กานต์รวีนั่งอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่ ใบหน้าเธอแสดงถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

“ว่าไงเพื่อนรัก” ชัญญาส่งเสียงทักทายอย่างอารมณ์ดี

“ญ่า เธอมาทำไมที่นี่” กานต์รวีเสียงแข็งเมื่อเห็นชัญญา

“เอ้า ก็คิดถึงเธอไง” ชัญญายิ้มเล็กน้อย วางกระเป๋าถือของตัวเองไว้บนโต๊ะที่อยู่ตรงกลางห้องนั่งเล่น

“ไม่จำเป็น” กานต์รวีสะบัดหน้าไปทางอื่น

“รวี เธอก็รู้ว่าฉันต้องการตำแหน่งเมียหลวงของคุณเอกมาตั้งนานแล้วนะ” ชัญญานั่งลงข้างๆ กานต์รวี

“ญ่า เธอใช้โหงพรายไปทำร้ายคุณเกศจนเธอต้องตายไป เธอคิดอะไรอยู่ เธอฆ่าคนนะ” กานต์รวีมองเพื่อนด้วยความเสียใจ

“ฉันไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย เธอก็รู้” ชัญญายิ้มราวกับมันไม่ใช่เรื่องของตัวเอง”

“ญ่า...”

“รวี ฉันรู้เธอไม่พอใจที่ฉันแต่งงาน แต่ฉันก็ยังต้องการเธออยู่นะ” ชัญญาพูดพร้อมกับเอามือของเธอลูบไล้ไปที่แก้มของกานต์รวี

กานต์รวีตัวแข็งทื่อ ไม่ทันที่เธอจะตอบสนอง ชัญญาก็ยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ

“ฉันรู้ว่าเธอชอบอะไร และฉันก็รู้ว่าเธอต้องการฉันเหมือนกัน” ชัญญายิ้มหวาน กระซิบที่ข้างหูของกานต์รวี

ชัญญาเริ่มจูบกานต์รวีเบาๆ ที่ริมฝีปาก ก่อนที่จะเริ่มรุกหนักขึ้น จูบของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนาและความต้องการ

กานต์รวีพยายามจะต้านทาน แต่ความปรารถนาที่เธอซ่อนอยู่ภายในใจกลับทำให้เธอยอมจำนนต่อชัญญา

กานต์รวีตอบสนองด้วยการครางเสียงเบา ๆ มือของชัญญาลูบไล้ไปทั่วร่างของกานต์รวี ความร้อนแรงที่เพิ่มขึ้นทำให้ความโกรธในใจของกานต์รวีเริ่มหายไป และความรู้สึกที่แท้จริงกลับมาท่วมท้น

ทั้งสองคนนัวเนียกันบนโซฟา ชัญญาใช้ทักษะที่เธอรู้ว่ากานต์รวีชอบที่สุด ทุกการเคลื่อนไหวของเธอถูกควบคุมอย่างระมัดระวัง โดยที่ชัญญาแอบตั้งกล้องถ่ายคลิปเอาไว้โดยที่กานต์รวีไม่รู้ตัว

ในที่สุด เมื่อทุกอย่างจบลง ทั้งสองคนนอนกอดกัน กานต์รวีนอนหอบเหนื่อยอยู่บนโซฟา เธอรู้สึกถึงความอ่อนล้าแต่ก็เต็มไปด้วยสุข

“ญ่า...ฉันรักเธอนะ” กานต์รวีพึมพำออกมา

“ฉันรู้” ชัญญายิ้มอย่างพอใจในเกมที่เธอเป็นผู้ชนะอีกครั้ง