เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ : 5
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 10:47:2705
หลังจากที่หูหลี่และลู่ปิงปิงถกเถียงกันอยู่พอสมควร ทั้งสองจึงได้พากันกลับเรือนไม้เก่า ยามมาถึงลู่ปิงปิงก็เห็นเหล่าทหารและเหล่าชาวบ้านช่วยกันขนย้ายสิ่งของออกมาจากเรือนไม้เก่าเดินไปยังฝั่งทางขวาของเรือนที่เธอกับหูหลี่อาศัยอยู่ด้วยกัน ก่อนที่เธอจะรีบเดินเข้ามาถามซูซู่สาวรับใช้ของเสี่ยวลู่ที่กำลังจัดแจงของใช้ของคุณหนูของนางอยู่ " ซูซู่นี่มันเรื่องอันใดกัน เหตุใดเหล่าทหารและเหล่าชาวบ้านถึงได้เข้ามาขนย้ายข้าวของภายในเรือนออกไปเช่นนี้ " " ซูซู่เองก็มิรู้เช่นกันเจ้าค่ะคุณหนู อยู่ ๆ เหล่าทหารพร้อมกับเหล่าชาวบ้านก็เข้ามาขนย้ายข้าวของออกไปจากเรือนอย่างที่คุณหนูเห็นเมื่อสักครู่นี้แหละเจ้าค่ะ " ซูซู่กล่าวออกมาตามความเป็นจริง นางเองก็มิรู้เช่นเดียวกันอยู่ ๆ เหล่าทหารและเหล่าชาวบ้านก็เดินเข้ามาบอกว่าจะเข้ามาขนย้ายข้าวของทั้งหมดภายในเรือนไม้เก่าเข้าไปยังเรือนใหม่ตามคำสั่งที่ได้รับมาจากผู้นำ ซึ่งเรื่องนี้คนที่รู้ดีที่สุดคงจะมิพ้นคุณชายหูหลี่แล้ว " เหล่ากงท่านต้องอธิบายเรื่องนี้ให้ข้าฟังแล้ว มิเช่นนั้นข้าจะมิคุยกับท่านอีกเป็นแน่แท้ " ลู่ปิงปิงเผยใบหน้าบึงตึง เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แขนทั้งสองข้างกอดอกไว้ สายตาจ้องมองที่เขาเขม็ง " เหล่าผ๋อเรือนนี้มันเก่ามากแล้ว ข้ากลัวว่ามันจะผุพังลงมาแล้วทำให้เจ้ากับบ่าวรับใช้ภายในเรือนได้รับอันตราย ข้าจึงได้สร้างเรือนใหม่เอาไว้ให้เจ้ากับบ่าวรับใช้ภายในเรือนได้อาศัย เจ้าอย่างอนข้าเลยนะเหล่าผ๋อของข้า " หูหลี่เดินเข้ามาสวมกอดภรรยาจากทางด้านหลังของนาง แล้ววางคางไว้บนไหล่มน ถึงแม้นว่าตนจะโกรธแค้นเหล่ามนุษย์มากเพียงใด แต่ทว่านางและบ่าวรับใช้กลับเป็นข้อยกเว้นสำหรับตนเสียอย่างนั้น " ยามนี้ข้าเข้าใจในความหวังดีของท่านแล้ว ฉะนั้นท่านก็ควรจะปล่อยข้าได้แล้วเช่นกันนะเจ้าคะ ท่านมิควรทำเช่นนี้ในที่โล่งแจ้ง ท่านดูสิเหล่าทหารและเหล่าชาวบ้านพากันจ้องมองข้ากับท่านมิวางตา เช่นนี้ท่านมิอายเหล่าทหารและเหล่าชาวบ้านหรือไร " ลู่ปิงปิงใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ เขาไม่อายแต่ว่าเธออาย การทำแบบนี้ในที่สาธารณะหรือที่โล่งแจ้งมันเป็นเรื่องอะไรที่น่าอายอยู่ไม่น้อยเลยสำหรับเธอ แต่สำหรับเขามันอาจจะไม่ เพราะเขาไม่มีทีท่าว่าจะยอมคลายท่อนแขนออกจากเอวของเธอเลย " เหตุใดข้าต้องอายด้วย เจ้าเป็นฟูเหรินที่หมายถึงภรรยาของข้า ส่วนพวกเขาก็เป็นชาวบ้านและทหารที่อยู่ในการปกครองของข้ามิต่างกัน เจ้ามิเห็นหรือสายตาที่เหล่าชาวบ้านและเหล่าทหารใช้จ้องมองเจ้ากับข้าเป็นสายตาเช่นไร " " ข้ารู้แต่ข้าก็ยังอายอยู่ดี " ลู่ปิงปิงสลัดตัวออกจากอ้อมแขนของหูหลี่ เมื่อหลุดจากพันธนาการแล้วเธอก็รีบเดินเข้ามายืนเคียงข้างซูซู่ทันที หูหลี่คลี่ยิ้มมุมปากแล้วเดินไปอีกฝั่งของเรือนไม้เก่าพร้อมโมลู่หาน " คุณหนูซูซู่ฟังมิผิดใช่หรือไม่เจ้าคะ เมื่อสักครู่คุณชายหูหลี่เอ่ยเรียกคุณหนูของซูซู่ว่าเหล่าผ๋อ ช่างดูรักใคร่คุณหนูของซูซู่ผู้นี้ยิ่งนัก " ซูซู่เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มที่แสนเปี่ยมไปด้วยความสุข ในที่สุดคุณหนูของนางก็ได้เจอคนที่รักนางจากใจจริงเสียที " เจ้ากล่าวเกินไปแล้วซูซู่ คุณชายหูหลี่เพียงแค่ทำหน้าที่ของสวามีที่ดีให้ข้าก็เพียงเท่านั้น มิมีความรักให้ข้าอย่างที่เจ้ากล่าวมาเช่นนั้นหรอก ส่วนเรื่องเอ่ยเรียกนามใหม่ของข้ากับคุณชายหูหลี่ ข้ากับคุณชายหูหลี่ได้ทำข้อตกลงกันแล้วว่าต่อไปนี้เราทั้งสองจะเอ่ยเรียกนามกันเช่นนี้ตลอดไป " ลู่ปิงปิงเบี่ยนหน้ามองอีกฝั่ง เธอไม่คิดอย่างที่สาวรับใช้ของเสี่ยวลู่พูดมาเลยสักนิด ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงคนที่หูหลี่รักก็ต้องเป็นเสี่ยวลู่ไม่ใช่เธอเสียหน่อย เธอก็เป็นเพียงคนที่เข้ามาอาศัยอยู่ในร่างของเสี่ยวลู่เป็นการชั่วคราวก็เท่านั้นเอง มีสิทธิ์อะไรที่จะมาเอาความรักของนางไปอย่างหน้าไม่อายแบบนี้กัน " คุณหนูเหตุใดจึงคิดเช่นนั้นเจ้าคะ สิ่งที่คุณชายหูหลี่กระทำต่อคุณหนูล้วนมาจากความรักและความเป็นห่วงทั้งสิ้นนะเจ้าคะ ซูซู่อยากให้คุณหนูได้รับรู้ในสิ่งที่คุณชายหูหลี่ได้กระทำเพื่อคุณหนู ในวันที่คุณหนูนอนจับไข้ด้วยพิษของไข้ป่าคุณชายหูหลี่เป็นห่วงคุณหนูมากแถมยังมิยอมออกห่างจากกายของคุณหนูเลยแม้แต่น้อย เช่นนี้จะมิให้ซูซู่และเหล่าชาวบ้านคิดเช่นนั้นได้เช่นไรเจ้าคะ คุณหนูอย่าได้ปฏิเสธความห่วงใยความหวังดีและความรักจากคุณชายหูหลี่เลยนะเจ้าคะ คุณชายหูหลี่เป็นคนดี ซูซู่อยากให้คุณหนูลองเปิดใจให้กับคุณชายหูหลี่ดูนะเจ้าคะ " " ข้าเข้าใจในความหวังดีของเจ้านะซูซู่ เช่นนั้นข้าจะเก็บคำที่เจ้าเอ่ยกับข้าในวันนี้ไปทบทวนแล้วกัน " " เจ้าค่ะคุณหนู " " ในบางคราข้าก็คิดนะว่าเจ้าเป็นสาวรับใช้ของข้าจริง ๆ หรือเป็นสาวรับใช้ของคุณชายหูหลี่กันแน่ " ลู่ปิงปิงกล่าวจบก็เดินเข้ามาเก็บของสำคัญของเสี่ยวลู่แล้วเดินไปทางที่หูหลี่เดินไปก่อนหน้านี้ โดยมีซูซู่ออกเดินตามเธอมาติด ๆ " คุณหนูเจ้าค่ะ " ซูซู่เดินตามคุณหนูมาไม่ห่างกาย ภายในมือก็ถือสัมภาระของนางและคุณหนูของนางเต็มไม้เต็มมือไปหมด ส่วนเรื่องคุณหนูซูซู่ผู้นี้ก็ได้แต่หวังว่าคุณหนูของนางจะยอมเปิดใจให้กับคุณชายหูหลี่ให้เข้ามาในชีวิตของคุณหนูดูสักครั้ง นางเองก็อยากเห็นคุณหนูของนางมีความสุขมีครอบครัวที่ดีอย่างผู้อื่น ในชีวิตของคุณหนูนอกจากท่านปู่แล้ว คุณหนูก็มิเคยได้รับความสุขหรือความรักจากคนในครอบครัวของคุณหนูเลยสักครั้ง นางจึงอยากให้คุณหนูของนางได้เจอความรักได้เจอความสุขอย่างถ่องแท้เสียที และนางก็หวังว่าคุณชายหูหลี่จะเป็นความรักและเป็นครอบครัวให้กับคุณหนูของนางได้อย่างที่นางปรารถนาเอาไว้ " โมลู่หานวันนี้พอแค่นี้ก่อนเถอะไว้วันพรุ่งเราค่อยมาพูดคุยกันต่อ " หูหลี่ยามเห็นว่าภรรยากับสาวรับใช้กำลังเดินมาทางตนกับสหายรักจึงรีบเอ่ยตัดบทที่กำลังเอ่ยกับสหายอยู่เมื่อครู่ไปอย่างกระทันหัน ก่อนจะเอ่ยเรื่องใหม่ขึ้นมาแทน " อืมดี เจ้าว่าดีข้าก็ว่าดี " โมลู่หานไหลไปตามน้ำของสหายรัก สายตาคมทำเป็นกวาดมองไปรอบเรือนใหม่ของสหายหวังกลบเกลื่อนพิรุธของตนเอง " ขอบใจเจ้ามากโมลู่หานสำหรับของต้องรับเรือนใหม่ของข้า " หูหลี่ดึงของจากมือสหายยามที่อีกฝ่ายเผลอมาถือไว้ในมือ " เอ่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้ามิต้องขอบใจข้าหรอกน่าสหายรักเช่นเจ้าย้ายข้าวของเข้าเรือนใหม่ทั้งที ข้าจะมิมีของมาให้เจ้าได้เช่นไรเล่า " โมลู่หานยิ้มแห้งให้แก่สหายรักของตน หมดกันสหายรักของตนเล่นตนซะแล้ว มังกรหยกที่ตนตั้งใจจะนำไปฝากให้แก่ท่านพ่อตาหวังทำคะแนน บัดนี้กลับถูกสหายแย่งไปเสียอย่างนั้น ' พวกเขากำลังพูดอะไรกันอยู่ก่อนหน้านี้คิดว่าเธอไม่รู้หรือไง ฮึ คิดจะดูถูกคนในสมัยภพชาติอนาคตคงจะยากหน่อยนะ 'บทที่เกี่ยวข้อง
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 6
06หูหลี่ตามเสี่ยวลู่หรือลู่ปิงปิงและสาวรับใช้ของนางเข้าป่าลึกตามคำของตนที่ได้ลั่นเอาไว้ พร้อมทหารคุมกันสามนาย ซึ่งทหารเหล่านี้เปรียบเสมือนองครักษ์ประจำตัวของผู้นำ ทั้งหกคนเดินฝ่าป่ารกร้างมาได้ประมาณ 1 ชั่วยาม ก่อนที่ทุกคนจะหยุดพักหวังเอาแรง ลู่ปิงปิงรับน้ำจากหูหลี่มาดื่มแก้กระหาย หญิงสาวไม่คิดว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้ ถ้าเป็นในภพชาติที่เธอจากมาเธอมักจะใช้บริการรถโดยสารเสมอ เพื่อความสะดวกสบายของเธอเอง ในภพชาตินี้คงจะมีอะไรให้เธอเรียนรู้และพบเจออีกมากแน่ ฉะนั้นเธอจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการรับมือจากสิ่งที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้านี้ " เจ้าไหวหรือไหม " หูหลี่เอ่ยถามภรรยาด้วยความเป็นห่วง ภายในใจของตนมิอยากให้ภรรยามาที่แบบนี้มากนัก เนื่องจากบริเวณป่าแห่งนี้ นอกจากเผ่าของตนแล้วยังมีเผ่าปีศาจวนเวียนอยู่มิน้อย" ข้ามิเป็นไรข้ายังไหวอยู่ อีกมินานเราก็จะถึงที่หมายแล้ว ข้าว่าเราอย่าได้พักกันนานเลยนะเจ้าค่ะ ยามค่ำคืนป่าแถบนี้มันอันตรายยิ่งนัก ข้ามิอยากให้ผู้ใดต้องได้รับอันตรายเพราะข้าเป็นเหตุเจ้าค่ะ "" อืมถูกของเจ้าเช่นนั้นทุกคนออกเดินทางกันต่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 7
07ทั้งสองฝั่งต่างแสดงวรยุทธใส่กันดังสะท้านไปทั่วผืนป่า การต่อสู้ยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง หูหลี่ใช้พลังปราณที่ตนฝึกฝนและบำเพ็ญตบะถึงขั้นราชันยุทธ์ขั้นเจ็ด สาดใส่สตรีรูปลักษณ์งดงาม ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากแดงฉาน ผิวพรรณขาวซีด แต่งชุดระบำจีนสีแดงสด สตรีงดงามเหล่านี้เป็นปีศาจเผ่าแมงมุมที่ออกล่าเหยื่อในยามซวี ซึ่งปีศาจแมงมุมจะใช้หน้าตาของตนล่อลวงเหล่าบุรุษทั้งหลายให้ลุ่มหลง ก่อนจะลงมือดูดวิญญาณบุรุษเหล่านั้น เพื่อล่อเลี้ยงพลังชีวิตและตบะของตน" ย๊ะ "ลู่ปิงปิงกับซูซู่หลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ดูการต่อสู้ของเหล่าปีศาจกับเหล่าหูหลี่ ฝั่งเหล่าปีศาจเริ่มสลายเป็นผุยผง จนเหลือเพียง 4 ตน ต่อสู้กันตัวต่อตัว ต่างฝ่ายต่างได้รับบาดเจ็บกันอยู่ไม่น้อย สุดท้ายฝั่งปีศาจก็พ่ายแพ้ไป ลู่ปิงปิงเดินออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่เดินตรงดิ่งมาหาสามีกับเหล่าทหาร ซึ่งทุกคนต่างได้รับบาดเจ็บอยู่พอสมควร เธอจึงหยิบขวดยาที่นำติดตัวออกมาเปิดฝาเทยาลูกกลอนให้ทุกคนคนละเม็ด เพื่อบรรเทาอาการบาดเจ็บและเสริมพลังปราณภายในร่างกายให้แต่ละคน " ข้าว่าพวกเรารีบเดินทางกันต่อดีกว่า มิรู้ว่าจะมีเหตุอันใด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 8
08เมืองปีศาจเมืองปีศาจถูกสร้างขึ้นอยู่ในหุบเขาลึก มีจอมราชานามว่า ซีจ้าวเหว่ย ซึ่งได้ถูกเทพเซียนผนึกไว้ใต้พิภพ ทำให้จ้าวจื่อเหนียงที่เป็นองครักษ์ส่วนพระองค์และเหล่าปีศาจที่จงรักภักดีแก่จอมราชาปีศาจต้องออกตามหาต้นรักใหญ่ เพื่อนำมาเป็นส่วนปลดผนึกให้แก่จอมปีศาจ แต่ทว่าเหล่าปีศาจไม่อาจเข้าไปในอาณาเขตนั้นได้ จึงต้องยืมมือของพวกมนุษย์ให้ทำแทน แต่พวกมนุษย์ช่างโง่เขลาดันทำลายต้นรักใหญ่ จนไม่เหลือสิ่งที่เหล่าปีศาจต้องการ แต่ก็ไม่อาจทำอะไรกับพวกมนุษย์เหล่านั้นได้ จึงต้องซื้อเศษซากต้นรักใหญ่มาในราคาที่ค่อนข้างสูง ซึ่งสิ่งที่เหล่าปีศาจต้องการอย่างแท้จริงคือแก่นกลางของต้นรักใหญ่ในห้องทำงานของจอมราชาที่บัดนี้มีองครักษ์รูปงามร่างกำยำ นัยตาแดงฉาน ผมสั้นแดงเพลิงนามว่า จ้าวจื่อเหนียง กำลังนั่งหารืออยู่กับสตรีงาม นัยตาดำขลับแดง ผมยาวสลวยแดงเลือดนกนามว่า หลิวถาเอ๋อร์ " ข้าได้ยินว่าต้นรักใหญ่ได้ถือกำเนิดขึ้นมาอีกครั้งแล้ว จากนี้ท่านจะทำเช่นไรต่อ "" หึ ยืมมือของพวกมนุษย์ยังไงเล่า " บุรุษหนุ่มยกยิ้มมุมปากขึ้น เหตุใดตนจะต้องลงมือเองด้วย ในเมื่อยังมีพวกมนุษย์ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 9
09ยามซวีมาเยือนพร้อมสายลมพัดโบกส่งผลให้เหล่าใบไม้พัดพริ้ว เผยเสียงเสียดสีชวนเคลิบเคลิ่มน่าฟัง แต่แอบแฝงไปด้วยอันตราย ไอปีศาจแผ่กระจายเป็นหย่อม กองไฟขนาดเล็กที่เกิดขึ้นจากฝีมือของมนุษย์ ซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกัน เดาไม่ยากว่าปีศาจและมนุษย์กลุ่มนั้นเป็นพวกเดียวกัน " นายท่านจะให้พวกข้าทำเช่นไรต่อ " บุรุษมีอายุรูปหนึ่งกล่าวขึ้นต่อปีศาจที่เป็นหัวหน้า ซึ่งกำลังแผดรังศีความแข็งแกร่งออกมาทุกขณะ มีผู้ติดตามอยู่ไม่ห่างกายสองตน" หึ หน้าที่ของพวกเจ้าคือตามหาร่องรอยของสัตว์อสูรให้พบเท่านั้น ส่วนที่เหลือพวกข้าจะจัดการเอง แล้วอย่าคิดทำนอกเหนือจากคำสั่งของข้าเด็ดขาด มิเช่นนั้นข้ามิรับประกันชีวิตของพวกเจ้าแน่ "" ขอรับนายท่าน " ผู้อาวุโสโค้งคำนับแล้วเดินเข้ามาร่วมกลุ่มกับลูกสมุนของตน" ท่านอาวุโสเว่ย ท่านว่าพวกเราจะหาต้นรักใหญ่พบในเร็ววันหรือไม่ " บุรุษในกลุ่มเอ่ยถามขึ้น " แน่นอนว่าพวกเราจะต้องหาพบในเร็ววัน ทว่าครั้งนี้พวกเราจะต้องระวังกันให้มากกว่าในครั้งอตีดเสียหน่อย มิเช่นนั้นจะเป็นพวกเราที่จะเดือดร้อน " ผู้อาวุโสเว่ยแสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมายามที่เอ่ยกล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 10
10 เสียงครึกครื้นของเหล่าชาวบ้านชวนให้หมู่บ้านฉิงอี้แห่งนี้ดูมีสีสันและความสุข ยามมีอาหารดีก็มักจะนำมาแบ่งปันกันอยู่เสมอ แม้นผู้คนที่อาศัย ณ หมู่บ้านแห่งนี้จะมีแต่เหล่าสัตว์อสูร ทว่าทุกคนก็ต่างมีจิตใจงดงามเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันตลอด ต่างจากมนุษย์ที่มีจิตใจชั่วร้ายใคร่ยากจะรู้เสียงวิ่งย่ำเท้ามาทางเรือนของท่านผู้นำด้วยความเร็วพลางส่งเสียงร้องเรียกยามมาถึงหน้าเรือน ก่อนจะก้มใบหน้าเล็กลงมองพื้นดินหอบหายใจถี่แรงด้วยความเหนื่อยล้า" ท่านผู้นำ ท่านเสี่ยวลู่ ได้โปรดช่วยท่านพ่อของข้าด้วยขอรับ! "เสียงร้องของเด็กชายดังลั่น ทำให้หูหลี่กับลู่ปิงปิงที่อยู่ภายในเรือนปรุงโอสถต้องเดินออกมาดู ปรากฎให้เห็นร่างของเด็กชายวัย 7 ขวบที่มีรูปร่างผอมกำลังยืนโน้มตัวไปข้างหน้าสองมือจับเอาไว้ที่หัวเข่าทั้งสองข้าง หอบหายใจแรงถี่จนร่างกายสั่นไปทั้งกาย หูหลี่เห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยถามเด็กชายตรงหน้าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทันท่วงที" เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือเด็กน้อย "" ท่านผู้นำ ท่านเสี่ยวลู่ ได้โปรดช่วยท่านพ่อของข้าด้วยขอรับ เมื่อวานท่านพ่อของข้าเข้าไปหาสมุนไพรในป่า แต่พอท่านพ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 11
11" ท่านผู้นำ ท่านผู้นำขอรับ ข้าน้อยขอคารวะท่านผู้นำ ข้าน้อยขอคารวะท่านเสี่ยวลู่ ท่านผู้นำขอรับท่านเหยาชูให้ข้าน้อยมารายงานต่อท่านผู้นำว่าพวกข้าน้อยได้พบสตรีมนุษย์นางหนึ่งนอนสลบอยู่ในป่าห่างออกไปจากหมู่บ้านของเรามิมากนักตอนออกไปลาดตะเวนในยามเช้าตรู่ นางได้รับบาดเจ็บสาหัสคาดว่านางน่าจากออกมาหาสมุนไพรหรือไม่ก็ของป่าไปกินแล้วโดนสัตว์ป่าทำร้ายขอรับ " บุรุษหนุ่มนามหลินเยว่ เป็นทหารมากฝีมือเป็นมือขวาของแม่ทัพเหยาชู " ฮึ่ม...มนุษย์เช่นนั้นรึ " ใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ทว่าภายในใจกลับคิดคาดคะเนต่อสตรีผู้นี้ " ไปกันเถอะ "" เหล่ากงท่านคิดเช่นไรกับสตรีผู้นี้รึ " ลู่ปิงปิงก้าวเดินไปตามทางใบหน้าเชิดตรงมองไปด้านหน้ายามเอ่ยถาม" คิดว่านางมิน่าไว้วางใจ เจ้าล่ะคิดเห็นเช่นไร " " ไม่รู้สิเจ้าค่ะ " เธอกระตุกยิ้มมุมปาก ไม่น่าไว้ใจอย่างนั้นเหรอ หึ สามีของเสี่ยวลู่ช่างน่าสนใจนัก แต่เอะตอนนี้เธอเองก็อยู่ในร่างของเสี่ยวลู่นี้น่า ฉะนั้นตอนนี้เขาเองก็เป็นสามีของเธอด้วยเหมือนนกัน" เช่นนั้นรึ " มุมปากหยักหนากระตุกยิ้มขึ้น ฟูเหรินของตนช่างน่าสนใจยิ่งขึ้นทุกวันเสียจริง" คา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 12
12สตรีงามที่หลับไหลมาเป็นเวลาสามวัน เริ่มขยับตัวช้า ๆ เปลือกตาค่อย ๆ เปิดออกกวาดมองไปทั่วทุกมุมห้อง จากนั้นจึงชันร่างกายขึ้นนั่งพิงไปกับหัวเตียง ความสงสัยก่อนหน้านี้ของนางกลับมลายหายไปจนหมดสิ้น เมื่อบุรุษหนุ่มผู้เป็นเจ้าของเรือนเดินเข้ามาภายในห้อง เขาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับนางทั้งหมดให้นางฟัง บุรุษหนุ่มมิได้เอ่ยปากไล่สตรีออกจากเรือนของตนแต่อย่างใด เขายังให้นางพักจนกว่านางจะหายเป็นปกติ หากแต่เขาเองก็คอยจับสังเกตนางอยู่ตลอดเช่นกัน นี่ก็เพื่อความปลอดภัยของเผ่า บุรุษหนุ่มมิลืมที่จะนำเรื่องที่สตรีนางนี้ฟื้นขึ้น มารายงานผู้นำและฟูเหรินอย่างที่เคยรับปากก่อนหน้านี้ ซึ่งท่านทั้งสองเองก็มีความคิดเช่นเดียวกับเขา การที่ให้สตรีนางนี้ได้พักฟื้น จนกว่าร่างกายของนางจะหายดี แต่หากสืบสาวราวเรื่องว่านางเป็นสายลับของเผ่าปีศาจ พวกตนเองก็มีวิธีที่จะตั้งรับกับนางเช่นกัน หากนางเป็นคนธรรมดามิใช่คนของเผ่าปีศาจ พวกตนก็จะปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดีใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสันติ มิว่าเช่นไรเผ่ามนุษย์ เผ่าสัตว์อสูรหรือแม้แต่เผ่าปีศาจเองก็มีทั้งดีและชั่วเช่นเดียวกัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 13
13อีกฝั่งของป่ากลุ่มบุรุษมนุษย์ที่เดินทางมากับปีศาจสามตน เพื่อค้นหาหมู่บ้านลึกลับ ซึ่งหมู่บ้านแห่งนี้มีสิ่งล้ำค่าซุกซ่อนเอาไว้และเป็นสิ่งที่เผ่าปีศาจต้องการมาก สิ่งนี้สามารถทำให้จอมราชาปีศาจที่ถูกผนึกฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้ง หากแต่ว่าบุรุษมนุษย์กลุ่มนี้กลับมิได้จงรักภักดีต่อเผ่าปีศาจเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เนื่องจากพวกเขามิอยากตกเป็นทาสของเผ่าปีศาจไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่และอยากลบล้างความผิดของตนที่ก่อขึ้นในอดีต" นี่พวกเราก็เดินมากันหลายวันแล้วนะทำไมถึงยังมิเจอหมู่บ้านลึกลับแห่งนี้สักที " บุรุษมนุษย์ผู้หนึ่งภายในกลุ่มกล่าวขึ้นเมื่อเริ่มเหนื่อยล้า" นั่นสิหรือว่าหมู่บ้านแห่งนี้จะมีค่ายกลปกปิดเอาไว้เพื่อกันผู้บุกรุก หากต้องการที่จะเข้าไปภายในหมู่บ้านก็จะต้องเป็นคนในหมู่บ้านพาเข้าไป " บุรุษมนุษย์อีกคนกล่าวขึ้นเสริม หากเป็นดั่งที่ตนคิดจริงคงเป็นเรื่องยากเสียแล้วล่ะ" หากเป็นเช่นที่เจ้ากล่าวมางานนี้เราคงยากที่จะเข้าไปแล้ว " ผู้อาวุโสเว่ยเริ่มมีสีหน้าวิตกกังวล ก่อนจะหันหน้าไปมองปีศาจที่มาเพื่อควบคุมกลุ่มของตน " นายท่านจะทำเช่นไรต่อดี ถ้าเป็นอย่างที่ลู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
บทล่าสุด
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 19 ( จบบริบูรณ์ )
19จ้าวจื่อเหนียงนั่งอยู่บนโขดหินจ้องมองการต่อสู้ของลูกสมุนอยู่เงียบ ๆ เมื่อเห็นว่าภรรยากำลังจะทำลายค่ายกลที่ปกป้องต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์จึงกระโดดลงจากโขดหินมุ่งตรงไปหาภรรยาทันที หยี่หมิงใช้พลังของนางที่มีทั้งหมดไปยังค่ายกลหวังทำลาย นางใช้เวลาอยู่สักพักแผงค่ายกลก็เริ่มร้าวและแตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ ก่อนที่ร่างของนางจะลงไปนั่งฟุบกับพื้นดินด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากที่ใช้พลังไปมาก จ้าวจื่อเหนียงและหลิวถาเอ๋อร์มิรอช้ารีบเข้ามายืนอยู่ข้างต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ หลังจากที่ผนึกค่ายกลถูกทำลาย ทั้งสองหวังนำเอาแก่นกลางต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อนำไปปลดผนึกหวังคืนชีพให้กับจอมราชาปีศาจอย่างซีจ้าวเหว่ยและนำส่วนที่เหลือของต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ไปทำเป็นโอสถขายให้กับปีศาจในเผ่าชิงหรางที่ปราบร่างโคลนมายาที่หูหลี่สร้างขึ้นได้ทั้งหมดแล้วก็ลอยตัวมายืนอยู่ข้างกายของหลิวถาเอ๋อร์ โดยมีปีศาจลูกสมุนที่บำเพ็ญตบะถึงขั้นกลางสิบกว่าตนยืนอยู่ข้างหลังจ้าวจื่อเหนียงและหลิวถาเอ๋อร์รวมพลังกันเพื่อดึงเอาแก่นกลางต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ โดยมิสนใจหยี่หมิงที่เป็นภรรยาแถมยังสูญเส
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 18
18หมู่บ้านใหม่ฉิงอี้ลู่ปิงปิงยืนอยู่บนเรือนไม้ไผ่สองมือจับราวกั้นของเรือนเอาไว้ ใบหน้ากลมสวยแหงนขึ้นมองพระจันทร์เต็มดวงสีเลือด หวนคิดถึงสามีที่อยู่ต่อสู้กลับเผ่าปีศาจ ณ หมู่บ้านฉิงอี้แต่เดิม หวังว่าการย้อนมาในอดีตของเธอจะทำให้เผ่าสัตว์อสูรแคล้วคลาดจากภัยพิบัติในครั้งนี้ไปได้ เพราะเธอไม่อยากสูญเสียใครไปอย่างในภพชาติของเธออีกแล้ว หูหลี่กลับมาอย่างปลอดภัยตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับเธอด้วย ขอร้องล่ะ" คุณหนูดึกมากแล้วเข้าไปพักผ่อนเถอะนะเจ้าค่ะ หากคุณหนูมิสบายขึ้นมาแล้วท่านหูหลี่กลับมาพบเข้า ซูซู่อาจจะโดนท่านหูหลี่ทำโทษเอาได้นะเจ้าคะ " ซูซู่พยายามหาคำกล่าวให้สมเหตุสมผล เพื่อให้คุณหนูของนางได้พักผ่อนบ้าง ตั้งแต่มาที่นี่คุณหนูของนางก็เอาแต่เป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ณ หมู่บ้านฉิงอี้แต่เดิม นางมั่นใจว่าท่านเขยจะต้องชนะศึกในครั้งนี้เป็นแน่ มิใช่เพียงแค่นางเท่านั้น แต่ทว่าสัตว์อสูรที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน" ข้าอยากอยู่ตรงนี้อีกสักประเดี๋ยว ซูซู่เจ้าคิดว่าท่านพี่จะชนะศึกในครั้งนี้ได้หรือไม่ " ลู่ปิงปิงเอ่ยถามสาวรับใช้ในขณะที่ใบหน
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 17
17หน้าประตูหมู่บ้านฉิงอี้พระจันทร์สีเลือดปรากฏขึ้นพร้อมกับกองกำลังปีศาจที่มาเยือนอยู่หน้าประตูของหมู่บ้านฉิงอี้ โดยมีจ้าวจื่อเหนียง (ปีศาจงูแดงผู้พี่) จ้าวซินเหว่ย (ปีศาจงูดำผู้น้อง) หลิวถาเอ๋อร์ (ปีศาจหงส์เพลิง-น้องสาวของจอมราชาปีศาจ) และหยี่หมิง (องค์หญิงเผ่ามนุษย์) นำทัพในครั้งนี้ ค่ายกลที่ถูกร่ายปกคลุมหมู่บ้านฉิงอี้ทำให้กองกำลังของเผ่าปีศาจไม่สามารถเข้าโจมตีหมู่บ้านได้ในทันที " หมู่บ้านแห่งนี้ถูกร่ายค่ายกลป้องกันเอาไว้ขอรับท่านจ้าว " ซิงซือหังปีศาจสามตากล่าวรายงานต่อนายท่านของตน หากต้องการทำลายค่ายกลป้องกันนี้จะต้องใช้พลังอยู่มิน้อย" เรื่องค่ายกลปล่อยให้ข้ากับซินเหว่ยเป็นผู้ทำลายเอง หากค่ายกลถูกทำลายแล้ว ท่านจ้าวและปีศาจทุกตนเข้าโจมตีหมู่บ้านแห่งนี้ได้เลย " หลิวถาเอ๋อร์กล่าวจบก็ลอยตัวขึ้นไปอยู่กลางอากาศคู่กับคู่หมั้นของนาง ก่อนที่ทั้งสองจะร่ายพลังใส่ค่ายกลของหมู่บ้านฉิงอี้ มินานค่ายกลป้องกันก็ถูกทำลายลง" ปีศาจทุกตนบุกเข้าโจมตีได้ ทำลายเผ่าสัตว์อสูรทิ้งให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่ตนเดียว! " จ้าวจื่อเหนียงสั่งการเสียงดัง" เย้! ฆ่า! ฆ่า!
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 16
16ป่าลึกฐานลับของเผ่าปีศาจมุมปากหนาแสยะยิ้มออกมายามเห็นข้อความลับด้านในของแผ่นกระดาษ ในที่สุด...ในที่สุดก็หาเจอเสียที ฮ่า ฮ่า ฮ่า " หลงซูเจ้าจงไปบอกปีศาจทุกตนและมนุษย์ที่ติดตามให้เตรียมตัวให้พร้อมถึงเวลาที่เรารอคอยกันแล้ว "" ขอรับนายท่าน ปีศาจทุกตนและพวกมนุษย์ทั้งหลายจงฟัง พวกเจ้าจงเตรียมตัวกันให้พร้อมในอีกมิช้ากองกำลังเผ่าปีศาจจะมาถึงฐานลับของพวกเรา ต่อจากนี้ถึงเวลาที่เผ่าปีศาจจะบุกเข้าโจมตีพวกเผ่าสัตว์อสูรเสียทีและแย่งชิงต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์มาเป็นของเผ่าปีศาจของพวกเราซะ เพื่อช่วยให้ท่านจอมราชาปีศาจของพวกเราฟื้นคืนชีพได้สำเร็จ " " เฮ้! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! " ปีศาจติดตามพากันส่งเสียงดังสนั่นป่าทึบ นานเท่าใดแล้วที่พวกมันมิได้ออกไล่ล่าเช่นนี้ จึงทำให้พวกมันฮึกเหิมกันใหญ่" ท่านพ่อ " เซียวหลี่หันมาเอ่ยเรียกบิดาของตน หากเป็นเช่นนี้เผ่าสัตว์อสูรคงได้จบสิ้นจริง ๆ แน่" ทำตามแผนของพวกมันไปก่อนแล้วจากนั้นค่อยคิดหาวิธีกันใหม่ " ผู้อาวุโสเว่ยหันมาตอบบุตรชายเสียงแผ่ว จากสถานการณ์ตรงหน้าพวกตนจะต้องคิดหาวิธีการตั้งรับกับสถานการณ์นี้กันใหม่เสียแล
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 15
15 ชิงหรางที่ตามหาต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกดูแลจากเผ่าสัตว์อสูรตามบัญชาเทพสวรรค์ นางใช้เวลาสามวันสามคืนในที่สุดนางก็พบที่ซ่อนของต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ ห่างออกไปจากหมู่บ้านฉิงอี้ 1 ลี้ ต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ถูกซ่อนเอาไว้ในถ้ำลึก บริเวณปากถ้ำถูกร่ายค่ายกลบังตาเอาไว้หากเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือเป็นปีศาจที่บำเพ็ญตบะน้อยนิดก็มิอาจเห็นทางเข้าของถ้ำนี้ได้ รอบต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์มีแสงสีทองอร่ามเปล่งออกมาอยู่ตลอด ผลิผลสีแดงออกมามากมาย บริเวณโคนก้านของผลจะมีปีก 5 ปีก เป็นรูปขอบขนาน เชื่อมอยู่ระหว่างโคนปีกและผลยาวประมาณ 1.5 เซนติเมตร ภายในถ้ำแห่งนี้จะมีคริสตัลสีแดงงอกออกมากระจัดกระจายตลอดทางเดิน ซึ่งคริสตัลเหล่านี้มีแสงเปล่งออกมาทำให้ถ้ำมิมืดและน่ากลัวแถมยังมีสมุนไพรหายากบางชนิดเกิดภายในถ้ำแห่งนี้ด้วย บริเวณปากถ้ำจะมิมีผู้คุ้มกันจะมีก็แต่เพียงบริเวณต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น สัตว์อสูรที่คุ้มกันมีทั้งหมดหกตน ยืนล้อมต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ทำให้ตัวนางมิสามารถเข้าไปใกล้ต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ได้ในตอนนี้ ทำได้เพียงถอยหลังออกมาจากที่แห่งนี้ก่อน ยังไงซะต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ก็ต้องตกเป็นของเผ่าป
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 14
14เรือนแม่ทัพเหยาชูร่างสูงกำยำของผู้เป็นเจ้าเรือนกำลังนั่งจิบชาอยู่ที่ศาลาไม่ไกลจากห้องของตัวเองและห้องของสตรีที่พามารักษามากนัก สายตาคมเฉี่ยวทำการกวาดมองไปทั่วบริเวณของเรือน หวังหาผู้ร้ายที่แอบรุกรานเข้ามาในยามวิกาล แต่แท้จริงแล้วกลับกำลังมองหาสตรีที่เจ้าตัวได้นำออกมาจากป่า เพื่อพามารักษาอาการบาดเจ็บเมื่อไม่นานมานี้ต่างหาก ซึ่งนางมีนามว่าชิงหราง นางอ้างว่าตัวของนางเป็นชาวบ้านมนุษย์ธรรมดาที่ออกมาเก็บสมุนไพรไปขายเพื่อประทังชีวิตก่อนยามโหย่วสตรีนางนี้ได้มาขอตนออกไปซื้อของกับสาวรับใช้ที่อยู่ในเรือนมานาน กระทั่งบัดนี้เข้ายามซวีแล้วทั้งสองยังมิกลับมากันเลย หรือไม่ทั้งสองก็อาจจะเกิดเหตุมิคาดฝันขึ้นกลางทาง มิได้ตนจะต้องออกไปตามหาทั้งสอง คืนปล่อยไว้แบบนี้มิดีแน่ เหยาชูวางแก้วชาลงบนโต๊ะแล้วลุกขึ้นจากเกาอี้กำลังจะเดินออกจากศาลา แต่ทว่าเจ้าตัวยังไม่ได้ก้าวเท้าออกจากศาลาเลยแม้แต่ก้าวเดียว ชิงหรางกับสาวรับใช้ก็เดินเข้ามาภายในเรือนเสียก่อน ชิงหรางเข้ามาภายในเรือนของแม่ทัพได้ก็สั่งให้สาวรับใช้นำของที่ซื้อมาไปเก็บภายในห้องนาง ก่อนจะก้าวเดินเข้ามาหาท่านแ
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 13
13อีกฝั่งของป่ากลุ่มบุรุษมนุษย์ที่เดินทางมากับปีศาจสามตน เพื่อค้นหาหมู่บ้านลึกลับ ซึ่งหมู่บ้านแห่งนี้มีสิ่งล้ำค่าซุกซ่อนเอาไว้และเป็นสิ่งที่เผ่าปีศาจต้องการมาก สิ่งนี้สามารถทำให้จอมราชาปีศาจที่ถูกผนึกฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้ง หากแต่ว่าบุรุษมนุษย์กลุ่มนี้กลับมิได้จงรักภักดีต่อเผ่าปีศาจเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เนื่องจากพวกเขามิอยากตกเป็นทาสของเผ่าปีศาจไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่และอยากลบล้างความผิดของตนที่ก่อขึ้นในอดีต" นี่พวกเราก็เดินมากันหลายวันแล้วนะทำไมถึงยังมิเจอหมู่บ้านลึกลับแห่งนี้สักที " บุรุษมนุษย์ผู้หนึ่งภายในกลุ่มกล่าวขึ้นเมื่อเริ่มเหนื่อยล้า" นั่นสิหรือว่าหมู่บ้านแห่งนี้จะมีค่ายกลปกปิดเอาไว้เพื่อกันผู้บุกรุก หากต้องการที่จะเข้าไปภายในหมู่บ้านก็จะต้องเป็นคนในหมู่บ้านพาเข้าไป " บุรุษมนุษย์อีกคนกล่าวขึ้นเสริม หากเป็นดั่งที่ตนคิดจริงคงเป็นเรื่องยากเสียแล้วล่ะ" หากเป็นเช่นที่เจ้ากล่าวมางานนี้เราคงยากที่จะเข้าไปแล้ว " ผู้อาวุโสเว่ยเริ่มมีสีหน้าวิตกกังวล ก่อนจะหันหน้าไปมองปีศาจที่มาเพื่อควบคุมกลุ่มของตน " นายท่านจะทำเช่นไรต่อดี ถ้าเป็นอย่างที่ลู
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 12
12สตรีงามที่หลับไหลมาเป็นเวลาสามวัน เริ่มขยับตัวช้า ๆ เปลือกตาค่อย ๆ เปิดออกกวาดมองไปทั่วทุกมุมห้อง จากนั้นจึงชันร่างกายขึ้นนั่งพิงไปกับหัวเตียง ความสงสัยก่อนหน้านี้ของนางกลับมลายหายไปจนหมดสิ้น เมื่อบุรุษหนุ่มผู้เป็นเจ้าของเรือนเดินเข้ามาภายในห้อง เขาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับนางทั้งหมดให้นางฟัง บุรุษหนุ่มมิได้เอ่ยปากไล่สตรีออกจากเรือนของตนแต่อย่างใด เขายังให้นางพักจนกว่านางจะหายเป็นปกติ หากแต่เขาเองก็คอยจับสังเกตนางอยู่ตลอดเช่นกัน นี่ก็เพื่อความปลอดภัยของเผ่า บุรุษหนุ่มมิลืมที่จะนำเรื่องที่สตรีนางนี้ฟื้นขึ้น มารายงานผู้นำและฟูเหรินอย่างที่เคยรับปากก่อนหน้านี้ ซึ่งท่านทั้งสองเองก็มีความคิดเช่นเดียวกับเขา การที่ให้สตรีนางนี้ได้พักฟื้น จนกว่าร่างกายของนางจะหายดี แต่หากสืบสาวราวเรื่องว่านางเป็นสายลับของเผ่าปีศาจ พวกตนเองก็มีวิธีที่จะตั้งรับกับนางเช่นกัน หากนางเป็นคนธรรมดามิใช่คนของเผ่าปีศาจ พวกตนก็จะปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดีใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสันติ มิว่าเช่นไรเผ่ามนุษย์ เผ่าสัตว์อสูรหรือแม้แต่เผ่าปีศาจเองก็มีทั้งดีและชั่วเช่นเดียวกัน
มิติรักแห่งสวามีจิ้งจอก บทที่ : 11
11" ท่านผู้นำ ท่านผู้นำขอรับ ข้าน้อยขอคารวะท่านผู้นำ ข้าน้อยขอคารวะท่านเสี่ยวลู่ ท่านผู้นำขอรับท่านเหยาชูให้ข้าน้อยมารายงานต่อท่านผู้นำว่าพวกข้าน้อยได้พบสตรีมนุษย์นางหนึ่งนอนสลบอยู่ในป่าห่างออกไปจากหมู่บ้านของเรามิมากนักตอนออกไปลาดตะเวนในยามเช้าตรู่ นางได้รับบาดเจ็บสาหัสคาดว่านางน่าจากออกมาหาสมุนไพรหรือไม่ก็ของป่าไปกินแล้วโดนสัตว์ป่าทำร้ายขอรับ " บุรุษหนุ่มนามหลินเยว่ เป็นทหารมากฝีมือเป็นมือขวาของแม่ทัพเหยาชู " ฮึ่ม...มนุษย์เช่นนั้นรึ " ใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ทว่าภายในใจกลับคิดคาดคะเนต่อสตรีผู้นี้ " ไปกันเถอะ "" เหล่ากงท่านคิดเช่นไรกับสตรีผู้นี้รึ " ลู่ปิงปิงก้าวเดินไปตามทางใบหน้าเชิดตรงมองไปด้านหน้ายามเอ่ยถาม" คิดว่านางมิน่าไว้วางใจ เจ้าล่ะคิดเห็นเช่นไร " " ไม่รู้สิเจ้าค่ะ " เธอกระตุกยิ้มมุมปาก ไม่น่าไว้ใจอย่างนั้นเหรอ หึ สามีของเสี่ยวลู่ช่างน่าสนใจนัก แต่เอะตอนนี้เธอเองก็อยู่ในร่างของเสี่ยวลู่นี้น่า ฉะนั้นตอนนี้เขาเองก็เป็นสามีของเธอด้วยเหมือนนกัน" เช่นนั้นรึ " มุมปากหยักหนากระตุกยิ้มขึ้น ฟูเหรินของตนช่างน่าสนใจยิ่งขึ้นทุกวันเสียจริง" คา
