บทที่ : 17

17

หน้าประตูหมู่บ้านฉิงอี้

พระจันทร์สีเลือดปรากฏขึ้นพร้อมกับกองกำลังปีศาจที่มาเยือนอยู่หน้าประตูของหมู่บ้านฉิงอี้ โดยมีจ้าวจื่อเหนียง (ปีศาจงูแดงผู้พี่) จ้าวซินเหว่ย (ปีศาจงูดำผู้น้อง) หลิวถาเอ๋อร์ (ปีศาจหงส์เพลิง-น้องสาวของจอมราชาปีศาจ) และหยี่หมิง (องค์หญิงเผ่ามนุษย์) นำทัพในครั้งนี้ 

ค่ายกลที่ถูกร่ายปกคลุมหมู่บ้านฉิงอี้ทำให้กองกำลังของเผ่าปีศาจไม่สามารถเข้าโจมตีหมู่บ้านได้ในทันที 

" หมู่บ้านแห่งนี้ถูกร่ายค่ายกลป้องกันเอาไว้ขอรับท่านจ้าว " ซิงซือหังปีศาจสามตากล่าวรายงานต่อนายท่านของตน หากต้องการทำลายค่ายกลป้องกันนี้จะต้องใช้พลังอยู่มิน้อย

" เรื่องค่ายกลปล่อยให้ข้ากับซินเหว่ยเป็นผู้ทำลายเอง หากค่ายกลถูกทำลายแล้ว ท่านจ้าวและปีศาจทุกตนเข้าโจมตีหมู่บ้านแห่งนี้ได้เลย " หลิวถาเอ๋อร์กล่าวจบก็ลอยตัวขึ้นไปอยู่กลางอากาศคู่กับคู่หมั้นของนาง ก่อนที่ทั้งสองจะร่ายพลังใส่ค่ายกลของหมู่บ้านฉิงอี้ มินานค่ายกลป้องกันก็ถูกทำลายลง

" ปีศาจทุกตนบุกเข้าโจมตีได้ ทำลายเผ่าสัตว์อสูรทิ้งให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่ตนเดียว! " จ้าวจื่อเหนียงสั่งการเสียงดัง

" เย้! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! "

เมื่อค่ายกลป้องกันถูกทำลายลงจ้าวจื่อเหนียงก็ตะโกนสั่งการเหล่ากองกำลังปีศาจทันที ทำให้กองกำลังปีศาจพากันฮึกเหิมกันยกใหญ่และเริ่มเคลื่อนทัพเข้ามาภายในหมู่บ้าน หากแต่ว่ายามที่กองกำลังปีศาจกระจัดกระจายกันเข้ามาภายหมู่บ้านได้กลับต้องแปลกใจ เมื่อมิเห็นเหล่าสัตว์อสูรเลยแม้แต่ตนเดียว 

" ทำไมถึงมิมีพวกสัตว์อสูรเลยแม้แต่ตนเดียวหรือว่าพวกเราจะตกหลุมพรางของพวกสัตว์อสูรเองเสียแล้ว " คิ้วหนาขมวดเข้าด้วยกันมุ่น เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ได้ มิมีทางที่สายลับของน้องชายจะหักหลังพวกตนได้เช่นนี้หรือนางจะถูกพวกสัตว์อสูรจับได้กัน กว่าที่จ้าวจื่อเหนียงจะได้คิดอันใดไปมากกว่านี้ร่างของหูหลี่ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นอยู่บริเวณหลังคาของเรือนหลังหนึ่ง

" เจ้าเองสินะที่เป็นหัวหน้าของกองกำลังปีศาจเหล่านี้ " หูหลี่กล่าวขึ้นด้วยท่าทีที่สบายอารมณ์ มิได้กระตือรือร้นกับเหตุการณ์ที่พึ่งจะเกิดขึ้นกับหมู่บ้านของตนแม้แต่น้อย ด้วยท่าทีนี้ทำให้ฝ่ายตรงข้ามอย่างจ้าวจื่อเหนียงมิพอใจ

" ใช่ข้าแล้วจะทำไม เจ้าจะทำอันใดต่อข้าได้ " สายตาคมเฉี่ยวจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามอย่างมิวางตา ด้วยท่าทีที่สบายอารมณ์เช่นนั้นมันยิ่งทำให้ตนอยากเอาชนะและทรมานอีกฝ่ายซะเดี๋ยวนี้

" หรางเอ๋อร์ขอคารวะท่านจ้าว หรางเอ๋อร์ขอคารวะฮูหยินจ้าว "

" เจ้าเป็นสายลับที่น้องชายข้าส่งตัวแฝงเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้สินะ "

" ใช่แล้วเจ้าค่ะท่านจ้าวแล้วหรางเอ๋อร์ผู้นี้เองก็รู้ด้วยว่าต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ถูกซ่อนเอาไว้ที่ใดเจ้าค่ะ " นางรีบเอ่ยขึ้นหวังเอาความดีความชอบเข้าตัว

" เช่นนั้นก็ดี รอให้ข้าฆ่าสัตว์อสูรตนนี้เสร็จแล้วเราจะไปที่นั่นกัน "

" เจ้าค่ะท่านจ้าว "

" ข้ามิคิดว่าเจ้าจะเป็นหนอนบ่อนไส้ให้กับเผ่าปีศาจหรางเอ๋อร์ " แม่ทัพเหยาชูกระโดดขึ้นมายืนอยู่ข้างกายของหูหลี่ โดยมีหลินเยว่กระโดดขึ้นตามมายืนกอดอกอยู่อีกข้างของหูหลี่เช่นกัน

" ใช่ขอรับ ช่างเป็นอันใดที่หน้าผิดหวังเสียจริง " หลินเยว่เอ่ยสมทบหัวหน้าของตน

" ฮึ เป็นพวกเจ้าเองที่โง่ให้กับข้าต่างหาก " ริมฝีปากแดงฉานคลี่ยิ้มด้วยความเย้ยหยัน ดวงตาที่ใช้จ้องมองทั้งสามแข็งกร้าว สัตว์อสูรที่โง่เขลาเช่นนี้มิมีอันใดให้นางสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว สู้ท่านจ้านซินเหว่ยของนางก็มิได้ ต่อให้นางต้องตายนางก็จะสวามิภักดิ์แด่ท่านจ้าวซินเหว่ยแต่เพียงตนเดียวจะมิมีทางหักหลังท่านจ้าวซินเหว่ยเด็ดขาด

" จริงหรือ...เช่นนั้นลองมองดูรอบ ๆ หมู่บ้านแห่งนี้สิแล้วพวกเจ้าจะรู้ว่าผู้ใดกันแน่ที่โง่เขลา " สิ้นเสียงของหูหลี่ระเบิดที่ถูกฝังเอาไว้ทั่วหมู่บ้านก็เริ่มระเบิดขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับเสียงกรีดร้องของกองกำลังปีศาจดังสนั่นไปทั่วหมู่บ้าน นั่นยิ่งทำให้จ้าวจื่อเหนียง จ้าวซินเหว่ย หลิวถาเอ๋อร์และลูกสมุนติดตามที่มีตบะอยู่ระดับปานกลางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟให้กับการกระทำอันป่าเถื่อนนี้

" อ่า...ช่างเป็นเสียงกรีดร้องที่ไพเราะเสียจริง " หลินเยว่ยกยิ้มขึ้นพลางเอ่ยหวังเย้ยหยันเหล่าปีศาจที่เหลือเพียงมิกี่ตน

" พวกเจ้าช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก! ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมดซะเดี๋ยวนี้ ตายซะเถอะหย๊า...! " จ้าวซินเหว่ยที่มาสมทบพี่ชายหลังจากที่ทำลายค่ายกลเอ่ยขึ้นเสียงเข้มอย่างโกรธแค้น จากนั้นก็ลอยตัวพุ่งขึ้นตรงเข้าไปหาทั้งสามหวังฆ่าให้ตาย เพื่อดับความโกรธแค้นที่มันกำลังปะทุขึ้นและล้างแค้นให้กับเผ่าปีศาจของตน มันช่างน่าเจ็บใจยิ่งนักที่พลาดท่าให้กับพวกสัตว์อสูรชั้นต่ำเช่นนี้ ตนจะต้องฆ่าพวกสัตว์อสูรชั้นต่ำพวกนี้ให้หมด กล้าดียังไงถึงได้มาหยามเกียรติตนเยี่ยงนี้

" พวกข้าจะช่วยท่านจ้าว (ปีศาจงูดำผู้น้อง) ฆ่าพวกมันเองขอรับ " โม่เฉินปีศาจวัวแดงเอ่ยขึ้น ก่อนจะลอยตัวขึ้นไปพร้อมกับหลงซูปีศาจจิ้งจอกหวังช่วยนายท่านของตนต่อสู้

ตรอกเล็กมืดด้านขวาของเผ่าปีศาจที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับหัวหน้าเผ่าสัตว์อสูร

" ท่านอาวุโสเว่ย ท่านผู้นำหลี่พวกเราจะทำเช่นไรกันต่อดีขอรับ " เสี่ยวหูเอ่ยถามความคิดเห็นของผู้มีอำนาจทั้งสองคน เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตรงหน้าไม่ค่อยดีมากนัก 

" ตอนนี้พวกเราทุกคนทำได้เพียงแค่ซ่อนตัวกันก่อน หากพวกเราออกไปก็มิสามารถที่จะช่วยสัตว์อสูรทั้งสามตนนั่นได้ ทำได้เพียงรอเวลาให้หัวหน้าของเหล่าปีศาจอย่างจ้าวจื่อเหนียง (ปีศาจงูแดงผู้พี่) แยกตัวออกไป พวกเราถึงจะมีโอกาสที่จะสามารถช่วยเหลือสัตว์อสูรทั้งสามตนนั้นได้ " ผู้อาวุโสเว่ยหันมากล่าวต่อชาวบ้านที่ติดตามและร่วมทำภารกิจด้วยกันมาหลายปี หากแต่ในครั้งนี้ภารกิจของพวกตนจะต้องปกป้องเหล่าสัตว์อสูรให้รอดพ้นจากการเข่นฆ่าของเหล่าปีศาจให้ได้ เพื่อชดใช้ในสิ่งที่พวกตนทำเอาไว้ในอดีต แม้นมันจะต้องแลกด้วยชีวิตของพวกตนเองก็ตาม 

" พวกข้าเข้าใจแล้วขอรับท่านอาวุโสเว่ย " เสี่ยวหูพยักหน้าอย่างเข้าใจ

ด้านจ้าวจื่อเหนียง

" ชิงหรางเจ้าจงนำทางข้าและฮูหยินไปยังสถานที่ซ่อนต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าสัตว์อสูรที ตรงนี้ปล่อยให้ซินเหว่ยจัดการเถอะ " 

" เจ้าค่ะท่านจ้าว "

" ดูท่าท่านพี่ของข้าจะไปยังสถานที่ซุกซ่อนต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเจ้าแล้วล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท้ายที่สุดต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ก็ตกมาเป็นของเผ่าปีศาจ เป็นเช่นไรเจ็บใจมิล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า " จ้าวซินเหว่ยเอ่ยขึ้นอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่าพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ หากแต่มิรู้ว่าพวกตนได้ตกหลุมพรางที่หูหลี่สร้างเอาไว้เสียแล้ว

" อืม...เช่นนั้นรือ " หูหลี่เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าราบเรียบมิสะทกสะท้านอันใดนักกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของอีกฝ่าย เพราะยังไงซะเผ่าสัตว์อสูรก็ชนะสงครามในครั้งนี้อย่างแน่นอนแถมศัตรูยังตกหลุมพรางของตนเข้าเต็มเปาอีก มิมีทางที่จะพ่ายแพ้ไปได้

" เจ้าจะไปไหน ข้ามิมีทางปล่อยให้เจ้าไปจากที่นี่ได้หรอก ฮ่า ฮ่า ฮ่า " โม่เฉินปีศาจวัวแดงเข้ามาขวางแม่ทัพเหยาชู เพื่อมิให้อีกฝ่ายเข้าไปขัดขวางท่านจ้าวจื่อเหนียง (ปีศาจงูแดงผู้พี่) ในการเข้าไปนำแก่นกลางของต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ได้

" เจ้าจะหนีไปไหนคู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า " หลงซูปีศาจจิ้งจอกเข้ามาขวางทางหลินเยว่พร้อมเข้าโจมตีอีกฝ่ายหวังสกัดกั้นอีกฝ่ายเอาไว้

" ชิ! " หลินเยว่ส่งเสียงออกมาอย่างมิพอใจ หากแต่นี่ก็เป็นเพียงแค่ฉากบังหน้าหวังทำให้ศัตรูหลงเชื่อก็เท่านั้น...