บทที่ : 16

16

ป่าลึก

ฐานลับของเผ่าปีศาจ

มุมปากหนาแสยะยิ้มออกมายามเห็นข้อความลับด้านในของแผ่นกระดาษ ในที่สุด...ในที่สุดก็หาเจอเสียที ฮ่า ฮ่า ฮ่า " หลงซูเจ้าจงไปบอกปีศาจทุกตนและมนุษย์ที่ติดตามให้เตรียมตัวให้พร้อมถึงเวลาที่เรารอคอยกันแล้ว "

" ขอรับนายท่าน ปีศาจทุกตนและพวกมนุษย์ทั้งหลายจงฟัง พวกเจ้าจงเตรียมตัวกันให้พร้อมในอีกมิช้ากองกำลังเผ่าปีศาจจะมาถึงฐานลับของพวกเรา ต่อจากนี้ถึงเวลาที่เผ่าปีศาจจะบุกเข้าโจมตีพวกเผ่าสัตว์อสูรเสียทีและแย่งชิงต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์มาเป็นของเผ่าปีศาจของพวกเราซะ เพื่อช่วยให้ท่านจอมราชาปีศาจของพวกเราฟื้นคืนชีพได้สำเร็จ " 

" เฮ้! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! " ปีศาจติดตามพากันส่งเสียงดังสนั่นป่าทึบ นานเท่าใดแล้วที่พวกมันมิได้ออกไล่ล่าเช่นนี้ จึงทำให้พวกมันฮึกเหิมกันใหญ่

" ท่านพ่อ " เซียวหลี่หันมาเอ่ยเรียกบิดาของตน หากเป็นเช่นนี้เผ่าสัตว์อสูรคงได้จบสิ้นจริง ๆ แน่

" ทำตามแผนของพวกมันไปก่อนแล้วจากนั้นค่อยคิดหาวิธีกันใหม่ " ผู้อาวุโสเว่ยหันมาตอบบุตรชายเสียงแผ่ว จากสถานการณ์ตรงหน้าพวกตนจะต้องคิดหาวิธีการตั้งรับกับสถานการณ์นี้กันใหม่เสียแล้ว มิเช่นนั้นพวกตนมิสามารถที่จะฆ่าปีศาจพวกนี้ได้แน่

" อืม " เซียวหลี่พยักหน้าให้บิดาอย่างรับรู้ จริงอย่างที่ท่านพ่อกล่าวมา หากพวกตนต้องการที่จะช่วยเผ่าสัตว์อสูร พวกตนก็จะต้องคิดหาวิธีที่จะฆ่าพวกปีศาจเหล่านี้ให้ได้ด้วย มิเช่นนั้นพวกตนก็จะตายเปล่าโดยที่ช่วยอันใดเผ่าสัตว์อสูรมิได้ สิ่งนั้นจะทำให้พวกตนเสียใจมากกว่า

" โม่เฉินเจ้าจงจับตาดูพวกมนุษย์อย่าให้พวกมันทำอันใดมิเข้าท่า หากพวกมันคิดจะทำเจ้าก็ฆ่าพวกมันทิ้งซะ "

" หากพวกเราฆ่ามนุษย์พวกนี้ทิ้ง แล้วผู้ใดจะเป็นผู้ทำลายค่ายกลที่ปกคลุมต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ล่ะขอรับนายท่าน "

" เจ้าโง่เจ้าลืมแล้วหรือไงว่าข้างกายของพี่ชายข้ายังมีองค์หญิงจากแดนมนุษย์นั่นอยู่ เจ้ามิต้องกลัวว่าจะมิมีผู้ใดทำลายค่ายกลนั่นหรอก "

" ขอรับนายท่าน ข้าจะฆ่ามิให้เหลือแม้แต่ผู้เดียวเลยขอรับ " พร้อมทำท่าปาดคอของตัวเองให้นายท่านดู เรียกเสียงหัวเราะของปีศาจลูกสมุนที่ยืนอยู่ข้างกายท่านจ้าว (ปีศาจงูดำผู้น้อง) ได้เป็นอย่างดี

ยามเฉิน

หมู่บ้านฉิงอี้

เรือนผู้นำหูหลี่

" ในที่สุดท่านผู้นำก็กลับมาเสียที " หลินเยว่เอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ ในเมื่อท่านผู้นำอยู่ที่นี่ก็มิมีอันใดให้น่ากลัว

" ยามที่ข้ามิอยู่มีเรื่องอันใดเกิดขึ้นหรือไม่ท่านแม่ทัพเหยาชู " หูหลี่เอ่ยถามแม่ทัพหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับตนถึงความเคลื่อนไหวภายในหมู่บ้าน

" ยังมิมีเรื่องอันใดเกิดขึ้นภายในหมู่บ้านขอรับท่านผู้นำ ส่วนเรื่องที่ท่านให้ข้าจับตาดูความเคลื่อนไหวของชิงหรางเอาไว้เป็นดั่งที่ท่านเสี่ยวลู่ได้กล่าวมาจริงทั้งหมด เมื่อคืนนางได้ส่งสารลับไปให้เผ่าปีศาจคาดว่าคืนพระจันทร์สีเลือดที่เผ่าปีศาจหมายถึงในสารลับจะเป็นคืนของวันพรุ่ง นอกจากนี้ยังมีกองกำลังปีศาจอีกมากมาย ท่านผู้นำ ท่านคิดแผนการที่จะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้อย่างไรขอรับ "

" บัดนี้เราได้อพยพชาวบ้านที่มิสามารถต่อสู้ไปยังหมู่บ้านใหม่หมดแล้ว ฉะนั้นมิมีอันใดให้ต้องเป็นกังวล ส่วนแผนการรับมือกับเผ่าปีศาจฟูเหรินได้เตรียมความพร้อมเอาไว้ทั้งหมดแล้ว ยามนี้ต้องขอแรงจากพวกเจ้าทุกคนแล้วล่ะ "

" พวกเราพร้อมที่จะช่วยอย่างเต็มกำลังขอรับ " แม่ทัพเหยาชู

" ใช่ขอรับท่านผู้นำ " หลินเยว่ทหารมือขวาของท่านแม่ทัพเหยาชู

ทางเดินกลางหมู่บ้านฉิงอี้

" ทุกคนมารวมตัวกันทั้งหมดแล้วขอรับท่านผู้นำ " แม่ทัพเหยาชูเดินเข้ามารายงานต่อหูหลี่

" เช่นนั้นให้ทุกคนจับกลุ่มกันแล้วเดินมาเอาตะกร้าที่วางอยู่ตรงหน้าของข้าไป หลังจากนี้ข้าจะเริ่มอธิบายแผนการทั้งหมดให้พวกเจ้าฟัง "

สัตว์อสูรทุกตนทำตามคำสั่งของหัวหน้าเผ่าหรือผู้นำหมู่บ้านอย่างกระฉับกระเฉงอย่างมิมีผู้ใดโต้แย้ง

" นี่คือสิ่งใดหรือขอรับท่านผู้นำ " หลินเยว่เอ่ยถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ ไอ้เจ้าลูกกลม ๆ สีดำเช่นนี้มันคือสิ่งใดดูแล้วมันมิน่าทำอันตรายต่อผู้ใดได้เลย

" เจ้าลูกกลม ๆ สีดำที่เจ้าเอ่ยถามข้าเมื่อครู่ฟูเหรินบอกว่ามันคือระเบิด นางให้ข้าร่ายค่ายกลใส่ทุกลูก แต่พวกเจ้ามิต้องเป็นห่วงมันจะมิทำอันตรายใด ๆ ต่อพวกเจ้าในตอนนี้ พวกเจ้ารีบนำเจ้าระเบิดพวกนี้ไปฝังตามจุดต่าง ๆ ภายในหมู่บ้านเถอะ หากพวกเจ้าทำเสร็จแล้ว ข้าจะเคลื่อนย้ายพวกเจ้าทุกคนออกจากหมู่บ้านแห่งนี้ทันที "

" หากพวกเราทุกคนไปหมดแล้วผู้ใดจะอยู่ปกป้องต้นรักใหญ่ล่ะขอรับท่านผู้นำ "

" ท่านแม่ทัพเหยาชู เจ้ามิต้องเป็นห่วงไปเรื่องต้นรักใหญ่ ข้าจะเป็นผู้จัดการเอง "

" เช่นนั้นให้ข้าไปกับท่านนะขอรับ "

" ข้าน้อยก็จะไปกับท่านด้วยเช่นกันขอรับท่านผู้นำ ข้าน้อยจะมิทิ้งท่านผู้นำและท่านแม่ทัพเหยาชูเด็ดขาดขอรับ " หลินเยว่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ต่อให้ตนต้องตายตนก็จะมิทิ้งท่านผู้นำและท่านแม่ทัพเหยาชูเด็ดขาด

" เฮ่ย...ตามใจของพวกเจ้าก็แล้วกัน ต่อให้ข้าเอ่ยห้ามพวกเจ้า พวกเจ้าก็มิฟังข้าอยู่ดี " หูหลี่ถอนหายใจออกมาด้วยความอ่อนใจ เจ้าพวกนี้มันจริง ๆ เลย

" พวกเจ้าพากันแยกย้ายไปทำหน้าที่ของพวกเจ้าได้แล้ว "

" ขอรับท่านแม่ทัพเหยาชู "

" พวกเจ้าทั้งสองเองก็รีบตามข้ามาเถอะ " ตนหวังว่าทางโมลู่หานจะดูแลภรรยาของตนเป็นอย่างดีนะ มิเช่นนั้นหากตนกลับไปตนจะตอบแทนสหายรักอย่างสาสมเลยคอยดู

" ขอรับท่านผู้นำ/ขอรับท่านผู้นำ " ทั้งสองตนตามหูหลี่ไปติด ๆ เหยาชูและหลินเยว่มิรู้ว่าท่านผู้นำจะมีแผนการอันใดอยู่อีกหรือไม่ หากแต่มันสามารถปกป้องต้นรักใหญ่เอาไว้ได้สำเร็จและมิตกไปเป็นของเผ่าปีศาจก็ถือว่าเป็นการดีมากแล้ว

หูหลี่นำสัตว์อสูรทั้งสองตนมายังถ้ำที่ซ่อนต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ที่เทพสวรรค์ได้บัญชาการให้เผ่าสัตว์อสูรช่วยปกปักรักษาดูแลคุ้มครองให้รอดพ้นจากเนื้อมือของเผ่าปีศาจและเผ่ามนุษย์ แต่มิว่าจะผ่านไปกี่ปีกี่ร้อยปีกี่พันปีกี่หมื่นปีเผ่าสัตว์อสูรที่อุทิศตน เพื่อปกปักรักษาคุ้มครองต้นรักใหญ่สักเท่าใดก็มิอาจปกป้องคุ้มครองต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์นี้เอาไว้ได้ 

เผ่าสัตว์อสูรต้องสละชีวิตไปตั้งมิรู้เท่าใด แต่ถึงกระนั้นก็ยังคงรักษาซึ่งสัจจะมาตลอด สัตว์อสูรรุ่นหลังจะต้องสืบปณิธานของบรรพชนรุ่นก่อนเอาไว้คงมั่น 

หูหลี่และลู่ปิงปิงคิดว่าหากมิสามารถรักษาต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ได้จริง ๆ อย่างน้อยก็ต้องมิปล่อยให้เหล่าปีศาจได้ส่วนของแก่นกลางของต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ไปได้ แถมเผ่าสัตว์อสูรยังสามารถใช้แก่นกลางของต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์บ่มเพาะให้กลับกลายมาเป็นต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์เฉกเช่นเดิมได้อีกครั้ง หากแต่มันจะต้องใช้เวลานานหลายสิบปีถึงจะงอกเงยต้นอ่อนขึ้นมาใหม่ได้

" ข้าน้อยพึ่งรู้ว่าทำเช่นนี้ได้ด้วย " หลินเยว่จ้องมองด้วยสายตาเปล่งประกายระยิบระยับ

" เหตุใดข้าจึงคิดมิออกกันนะว่าทำเช่นนี้ได้ สมแล้วที่เป็นท่านผู้นำของหมู่บ้านเรา ข้ามิผิดหวังในตัวท่านจริง ๆ ขอรับท่านหูหลี่ " พร้อมนั่งลงคุกเข่าลงข้างหนึ่งไปกับพื้น เพื่อทำการคารวะด้วยความสัตย์จริง

" พวกเจ้าทุกตนออกให้ห่างจากต้นรักใหญ่ ข้าจะใช้วิชาลวงตาสร้างทหารคุ้มกันที่นี่แทนพวกเจ้า "

" ขอรับท่านผู้นำ " ทหารทั้งหกตนเอ่ยขึ้นรับอย่างพร้อมเพรียงกัน

หลังจากร่ายวิชาลวงตาเสร็จสิ้น หูหลี่จึงพาคนของตนออกจากถ้ำแห่งนี้ เพื่อไปยังค่ายกลเคลื่อนย้ายใต้ดิน หลังจากนี้ที่แห่งนี้จะกลายเป็นที่ฝังศพของเหล่าปีศาจที่รุกรานเข้ามา...