บทที่ : 13

13

อีกฝั่งของป่า

กลุ่มบุรุษมนุษย์ที่เดินทางมากับปีศาจสามตน เพื่อค้นหาหมู่บ้านลึกลับ ซึ่งหมู่บ้านแห่งนี้มีสิ่งล้ำค่าซุกซ่อนเอาไว้และเป็นสิ่งที่เผ่าปีศาจต้องการมาก สิ่งนี้สามารถทำให้จอมราชาปีศาจที่ถูกผนึกฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้ง 

หากแต่ว่าบุรุษมนุษย์กลุ่มนี้กลับมิได้จงรักภักดีต่อเผ่าปีศาจเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เนื่องจากพวกเขามิอยากตกเป็นทาสของเผ่าปีศาจไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่และอยากลบล้างความผิดของตนที่ก่อขึ้นในอดีต

" นี่พวกเราก็เดินมากันหลายวันแล้วนะทำไมถึงยังมิเจอหมู่บ้านลึกลับแห่งนี้สักที " บุรุษมนุษย์ผู้หนึ่งภายในกลุ่มกล่าวขึ้นเมื่อเริ่มเหนื่อยล้า

" นั่นสิหรือว่าหมู่บ้านแห่งนี้จะมีค่ายกลปกปิดเอาไว้เพื่อกันผู้บุกรุก หากต้องการที่จะเข้าไปภายในหมู่บ้านก็จะต้องเป็นคนในหมู่บ้านพาเข้าไป " บุรุษมนุษย์อีกคนกล่าวขึ้นเสริม หากเป็นดั่งที่ตนคิดจริงคงเป็นเรื่องยากเสียแล้วล่ะ

" หากเป็นเช่นที่เจ้ากล่าวมางานนี้เราคงยากที่จะเข้าไปแล้ว " ผู้อาวุโสเว่ยเริ่มมีสีหน้าวิตกกังวล ก่อนจะหันหน้าไปมองปีศาจที่มาเพื่อควบคุมกลุ่มของตน " นายท่านจะทำเช่นไรต่อดี ถ้าเป็นอย่างที่ลูกน้องของข้ากล่าวมาต่อให้พวกเราเดินหาแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ก็มิอาจหาหมู่บ้านแห่งนี้เจอ "

" พวกเจ้ามิต้องเป็นห่วงไป ข้าสามารถพาพวกเจ้าเข้าไปยังหมู่บ้านแห่งนี้ได้แน่ เพียงแค่รอให้ถึงคืนพระจันทร์สีเลือดถึงตอนนั้นพวกเจ้าได้สนุกอย่างในอดีตอีกแน่นอน " พลางแสยะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจให้กับแผนการของนายท่านจ้าว (ปีศาจงูแดง)

 " ข้าเชื่ออยู่แล้วว่านายท่านจะต้องมีแผนการสำรองเอาไว้เป็นแน่ พวกข้ามิผิดหวังจริง ๆ ที่ได้รับใช้นายท่านทั้งหลาย " ผู้อาวุโสเว่ยโค้งคำนับแก่ปีศาจจิ้งจอก

' หึ พวกมนุษย์หน้าโง่มิใช่แค่พวกสัตว์อสูรจะตายเท่านั้น แต่พวกแกก็จะต้องตายเหมือนกัน ' ก่อนร่างจิ้งจอกของตนจะหายไปในอากาศ พร้อมกับเหล่าลูกน้องปีศาจที่กระโดดแยกตัวหายออกไป ปล่อยให้พวกมนุษย์พักอยู่ ณ ที่ตรงนั้น โดยไร้ปีศาจที่มาด้วยคุ้มกัน

" พวกปีศาจเหล่านั้นคงมิคิดที่จะปล่อยพวกเราให้รอดอยู่แล้วสินะ " เซียวหลี่กล่าวขึ้นยามที่ปีศาจมิอยู่แล้ว 

" เป็นดั่งที่เจ้ากล่าวเซียวหลี่ ปีศาจเหล่านั้นมิมีทางที่จะยอมปล่อยให้พวกเรามีชีวิตรอด หากพวกมันได้ในสิ่งที่พวกมันต้องการแล้ว ฉะนั้นหากเป็นไปได้ให้พวกเจ้าหาทางหลบหนีในยามที่เหล่าปีศาจเริ่มโจมตีเหล่าสัตว์อสูร "

" แล้วท่านล่ะ " เซียวหลี่เอ่ยถามบิดาของตน

" ตัวข้าจะช่วยเหล่าสัตว์อสูรต่อสู้กับเหล่าปีศาจจนสุดความสามารถของข้า เพื่อชดใช้กรรมที่ข้าได้ก่อเอาไว้ในอดีต " ผู้อาวุโสเว่ยตอบกลับบุตรชาย ตนนั้นคิดมาดีแล้ว ในอดีตตนได้กระทำเรื่องเลวร้ายเอาไว้มากมายคราวนี้ถึงเวลาที่จะต้องชดใช้คืนทั้งหมดแล้ว

" ท่านพ่อท่านมิหนี ข้าก็มิหนีเช่นกัน หากได้ตายพร้อมกับท่านข้าก็มิเสียใจ กรรมในครั้งอดีตข้าขอชดใช้ไปพร้อมกับท่านพ่อ " 

" พวกเราก็มิหนี ขอชดใช้กรรมในครั้งอดีตไปพร้อมกับพวกท่านขอรับ " เสี่ยวหูเอ่ยเสริม ตนจะต่อสู้ไปพร้อมกับท่านอาวุโสเว่ยและท่านผู้นำหลี่ มิคิดที่จะหลบหนีไปผู้เดียวอย่างแน่นอน

" ใช่ขอรับ พวกเราจะมิหนีพวกเราจะต่อสู้ไปพร้อมกับพวกท่าน " ลูกน้องที่ติดตามมานานเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

" ดี ดี เช่นนั้นพวกเรามาต่อสู้ไปพร้อมกันเถอะ " เซียวหลี่เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

" ต่อสู้ไปด้วยกัน ต่อสู้ไปด้วยกัน! "

เมืองปีศาจ

จวนองครักษ์ปีศาจงูแดง

นกพิราบขนดำบินมาเกาะท่อนแขนแกร่งขาวซีดมีเกล็ดหลังแขนครึ่งท่อนขององครักษ์หนุ่มปีศาจงูแดง มือหนาอีกข้างถูกยกขึ้นมาดึงกระดาษม้วนที่อยู่บริเวณขาของนกพิราบขนดำออกมาเปิดอ่านข้อความข้างใน จากนั้นจึงทำลายกระดาษแผ่นนั้นจนกลายเป็นเถ้าธุลีในพริบตา

" มีอันใดรือเจ้าคะท่านจ้าว " สตรีมนุษย์ผู้มีรูปโฉมงดงาม ผิวขาวดุจไข่มุก ริมฝีปากอวบอิ่มอมชมพู สวมใส่ชุดผ้าแพรเนื้อดีสีแดงสด ค่อย ๆ ย่างกายเข้ามาหาปีศาจหนุ่ม มือเรียวงามยื่นมาลูบแผ่นอกหนาเปลือยเปล่าแผ่วเบา

นางเป็นองค์หญิงของเผ่ามนุษย์ที่ถูกองค์จักรพรรดิส่งตัวให้มาแต่งงานกับองครักษ์ประจำกายของจอมราชาปีศาจ เพื่อผูกไมตรีและยุติสงครามระหว่างเผ่ามนุษย์และเผ่าปีศาจ ถึงกระนั้นก็มิอาจทำให้เหล่าปีศาจเชื่อใจนางได้ แม้ผู้เป็นสวามีของนางเอง

" มิมีสิ่งใด เจ้ากลับไปพักผ่อนต่อเถอะ ข้าจะออกไปพบถาเอ๋อร์เสียหน่อย " ตอบกลับนางด้วยท่าทีราบเรียบ

" เจ้าค่ะ " นางยอมละมือออกจากกายของสวามีอย่างว่าง่าย ใช่ว่านางอยากจะมาเป็นภรรยาของปีศาจ หากมิถูกบิดาบังคับพร้อมเอามารดาของนางมาขู่ นางมิมีทางยอมรับการแต่งงานกับเผ่าพันธุ์ปีศาจที่คิดแต่กระทำสิ่งชั่วร้ายอย่างแน่นอน

จวนปีศาจหงส์เพลิง

" ท่านหญิงเจ้าค่ะ ท่านจ้าวมาขอเข้าพบเจ้าค่ะ " ปีศาจนกสาวรับใช้ของปีศาจหงส์เพลิงย่างกายเข้ามารายงานต่อผู้เป็นนาย

" ให้เข้ามาได้ " ตอบกลับสาวรับใช้เสียงเรียบ

" เจ้าค่ะ "

บานประตูถูกเปิดออกด้วยฝีมือของปีศาจสาวรับใช้ปรากฏให้เห็นร่างของปีศาจหนุ่มงูแดง เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาหาสตรีผู้เป็นเจ้าของห้องที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ร่างหนาหย่อนก้นนั่งลงข้างกายของนาง 

" ท่านมาหาข้ายามนี้มีเรื่องอันใด " 

" ซินเหว่ยส่งสารมาหาข้าเมื่อครู่ว่าคนของเราได้แฝงตัวเข้าไปในเผ่าอสูรได้สำเร็จแล้ว อีกมินานก็คงจะหาต้นรักใหญ่เจอ จึงมาบอกเจ้าให้เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี ครั้งนี้พวกเราจะต้องทำให้สำเร็จจะผิดพลาดเหมือนครั้งอดีตมิได้ "

" ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะมิทำให้ท่านพี่ของข้าต้องรอไปอีกหลายสิบปีแน่ ท่านพี่ของข้าจะต้องฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้งในคืนพระจันทร์สีเลือดครั้งที่สอง ยามนั้นข้าจะฆ่าล้างทุกคนที่ขวางทางข้าและพี่ชายของข้าให้หมดสิ้น " สองมือเรียวสวยข้างกายกำเข้าด้วยกันแน่น ดวงตากลมโตสีดำขลับแดงแข็งกร้าว 

" เช่นนั้นข้าต้องขอตัวกลับแล้วล่ะ เชิญท่านหญิงพักผ่อนได้ตามสบายเลยข้ามิรบกวนท่านแล้ว "

" อืม " ใบหน้าสวยขยับขึ้นลงอย่างรับรู้ " จ้าวซินเหว่ยท่านเป็นคู่หมั้นของข้าที่มิทำให้ข้าผิดหวังจริง ๆ "

​​​​

หมู่บ้านฉิงอี้

เรือนโอสถ

" คุณหนูเจ้าคะ คุณหนูซูซู่มีเรื่องด่วนมาบอกคุณหนูเจ้าค่ะ เมื่อครู่ที่คุณหนูใช้ให้ซูซู่ไปซื้อของให้ที่ตลาด ซูซู่พบสตรีที่ท่านแม่ทัพเหยาชูพามารักษาตัวอยู่ที่เรือนตอนซูซู่เดินกลับมา นางทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ซูซู่จึงสะกดรอยตามนางไป ก่อนจะเห็นนางเดินหายเข้าไปในป่าด้านหลังของหมู่บ้านเจ้าค่ะ คุณหนูคิดว่านางจะทำสิ่งใดหรือเจ้าคะ " ซูซู่รีบรายงานในสิ่งที่นางเห็นให้แก่คุณหนูของนางได้รับรู้

" เจตนาของนางอาจจะเป็นสิ่งที่เหล่าสัตว์อสูรปกปักรักษาอยู่ก็ได้ "

" เช่นนั้นคุณหนูจะทำเช่นไรต่อนางดีเจ้าค่ะ "

" มิต้องทำสิ่งใดทั้งนั้น รอเพียงให้อีกฝ่ายตกหลุมพรางที่เราสร้างเอาไว้ก็พอ " ในที่สุดก็เผยตัวออกมาแล้วสินะ คุณปีศาจแมงป่อง