บทที่ : 15

15

ชิงหรางที่ตามหาต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกดูแลจากเผ่าสัตว์อสูรตามบัญชาเทพสวรรค์ นางใช้เวลาสามวันสามคืนในที่สุดนางก็พบที่ซ่อนของต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ ห่างออกไปจากหมู่บ้านฉิงอี้ 1 ลี้

ต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ถูกซ่อนเอาไว้ในถ้ำลึก บริเวณปากถ้ำถูกร่ายค่ายกลบังตาเอาไว้หากเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือเป็นปีศาจที่บำเพ็ญตบะน้อยนิดก็มิอาจเห็นทางเข้าของถ้ำนี้ได้ รอบต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์มีแสงสีทองอร่ามเปล่งออกมาอยู่ตลอด ผลิผลสีแดงออกมามากมาย บริเวณโคนก้านของผลจะมีปีก 5 ปีก เป็นรูปขอบขนาน เชื่อมอยู่ระหว่างโคนปีกและผลยาวประมาณ 1.5 เซนติเมตร

ภายในถ้ำแห่งนี้จะมีคริสตัลสีแดงงอกออกมากระจัดกระจายตลอดทางเดิน ซึ่งคริสตัลเหล่านี้มีแสงเปล่งออกมาทำให้ถ้ำมิมืดและน่ากลัวแถมยังมีสมุนไพรหายากบางชนิดเกิดภายในถ้ำแห่งนี้ด้วย

บริเวณปากถ้ำจะมิมีผู้คุ้มกันจะมีก็แต่เพียงบริเวณต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น สัตว์อสูรที่คุ้มกันมีทั้งหมดหกตน ยืนล้อมต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ทำให้ตัวนางมิสามารถเข้าไปใกล้ต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ได้ในตอนนี้ ทำได้เพียงถอยหลังออกมาจากที่แห่งนี้ก่อน ยังไงซะต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ก็ต้องตกเป็นของเผ่าปีศาจแต่เพียงเผ่าเดียว

ส่วนความดีความชอบและส่วนแบ่งของนางก็ต้องได้มากกว่าผู้อื่นอยู่แล้ว ดีมิดีนางอาจจะได้เลื่อนขั้นเป็นสตรีของท่านจอมราชาปีศาจก็ได้ ถึงตอนนั้นนางจะใช้อำนาจกำจัดผู้ที่ขวางทางนางให้หมดสิ้น ชีวิตนางที่เคยต้อยต่ำจากนี้ไปก็จะสูงขึ้นอยู่เหนือผู้อื่นทั้งปวง นางจะมิยอมกลับไปใช้ชีวิตแสนอัปยศเฉกเช่นแต่ก่อนอีก

ตลอดระยะทางที่ชิงหรางเดินกลับมายังเรือนของแม่ทัพเหยาชู นางก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่าง ตลอดเส้นทางที่นางเดินมาผู้คนที่ส่วนใหญ่มักจะออกมาเดินพลุ่งพล่านจับจ่ายซื้อของกัน บัดนี้กลับมีเพียงน้อยนิด เด็กน้อยที่เคยออกมาวิ่งเล่นอยู่บริเวณนี้เพลานี้กลับหายไปมิเหลือสักผู้เดียว

หรือว่าพวกสัตว์อสูรจะพากันรู้ตัวแล้ว เป็นไปมิได้พวกสัตว์อสูรพวกนั้นมิมีทางรู้ตัวได้เป็นแน่ ไอปีศาจของนางก็กลมกลืนเข้ากับร่างของมนุษย์ผู้นี้มานานแล้ว มิมีทางที่สัตว์อสูรจะรู้ได้ว่านางเป็นปีศาจแฝงตัวเข้ามา มันจะต้องมีอันใดที่ผิดพลาดเป็นแน่แท้ มิได้การนางจะต้องแอบถามไถ่เหยาชูผู้นั้นให้รู้ความ นางจะมิยอมให้แผนการของนางเกิดความผิดพลาดโดยเด็ดขาด นางจะมิยอมกลับไปเป็นเบี้ยล่างของผู้ใดอีก ความปรารถนาที่นางต้องการนางจะต้องทำให้มันเป็นจริงให้ได้ ผู้ใดที่มันกล้ามาขวางทางความสำเร็จของนาง นางจะฆ่าพวกมันทิ้งให้หมด

เรือนแม่ทัพเหยาชู

ภายในห้องแม่ทัพเหยาชู

" ท่านเหยาชูนางหาที่ซ่อนของต้นรักใหญ่พบแล้วขอรับ " หลินเยว่กล่าวรายงานต่อผู้เป็นนายตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย

" เล่นตามน้ำของนางต่อไปจนกว่าท่านผู้นำจะกลับมา " มือหนาวางแก้วชาบนโต๊ะ คิดมิผิดจริง ๆ ว่านางจะต้องเป็นคนของเผ่าปีศาจ หากมิใช่คำสั่งของท่านผู้นำตนคงฆ่านางให้สิ้นไปแล้ว

" ขอรับท่านเหยาชู หากนางสังเกตเห็นถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านท่านจะทำเช่นไรต่อขอรับ " หลินเยว่เอ่ยถามด้วยความอยากรู้ หากรู้เจตนาของท่านแม่ทัพและท่านผู้นำตนก็จะมิทำให้แผนการของท่านทั้งสองล่ม

" หึ เรื่องนี้เจ้ามิต้องเป็นกังวลไป ข้ามีแผนการรับมือสำหรับเรื่องนี้อยู่แล้ว ส่วนแผนการใหญ่เพียงแค่รอท่านผู้นำกลับมาแล้วเจ้าจะรู้เองหลินเยว่ "

" ขอรับท่านเหยาชู "

" ท่านแม่ทัพเจ้าค่ะแม่นางชิงหรางต้องการขอพบท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ " เสียงของสาวรับใช้ที่อยู่ภายในเรือนนี้มานานดังเข้ามาภายในห้องทำให้แม่ทัพเหยาชูและหลินเยว่มือขวาของเขาต้องจบบทสนทนาที่พูดกันก่อนหน้านี้ทั้งหมด

" เจ้าออกไปก่อนหลินเยว่แล้วทำตัวให้เป็นปกติด้วย " เหยาชูมิลืมหันมากำชับมือขวาของตน

" ขอรับท่านเหยาชู " หลินเยว่รับคำแล้วโค้งตัวคำนับผู้บัญชาการของตน จากนั้นจึงเดินออกไปจากห้องของท่าน

" ให้นางเข้ามาได้ "

" เจ้าค่ะท่านแม่ทัพ เชิญเจ้าค่ะแม่นางชิงหราง " สิ้นเสียงของท่านแม่ทัพสาวรับใช้จึงเปิดประตูให้แม่นางชิงหรางเข้ามาภายในห้องของท่าน จากนั้นนางจึงเดินออกมาปล่อยให้ท่านทั้งสองอยู่ภายในห้องกันตามลำพัง

" เจ้ามาหาข้ามีเรื่องอันใดรือ " พลางยื่นมือหนามาหยิบแก้วชาขึ้นดื่ม แล้ววางแก้วชาลงเช่นเดิม

ชิงหรางเห็นเช่นนั้นจึงเดินมารินน้ำชาลงใส่แก้วให้กับเหยาชูใหม่ " วันนี้อากาศดีหรางเอ๋อร์เลยออกไปเดินเล่นนอกเรือนมา หากแต่มีบางสิ่งที่หรางเอ๋อร์มิเข้าใจว่าเหตุใดผู้คนที่เคยเดินจับจ่ายซื้อของกันอย่างพลุ่งพล่าน บัดนี้กลับเหลือเพียงน้อยนิดมันเกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ ท่านเหยาชูพอทราบหรือไม่ "

" แน่นอนว่าข้าต้องรู้สาเหตุพวกนี้อยู่แล้วมันเป็นธรรมเนียมของหมู่บ้านข้านี่ ก่อนคืนพระจันทร์สีเลือดจะมาเยือนสตรี คนชราและเด็กจะถูกห้ามออกจากเรือนของตน จนกว่าคืนพระจันทร์สีเลือดจะผ่านพ้นไป " สิ่งที่เหยาชูกล่าวมาล้วนแต่เป็นเรื่องที่เขาแต่งขึ้นมาหวังล่อลวงสตรีนางนี้ทั้งหมด ในเมื่อคิดจะเล่นไปตามแผนของนางตนก็จะต้องใช้เล่ห์กลกับนางให้มากจึงจะสามารถเอาชนะนางได้

" เป็นเช่นนั้นเองหรือเจ้าคะ " ชิงหรางหลงเชื่อคำโกหกของเหยาชูเต็ม ๆ

" หลังจากนี้เจ้าเองก็จะต้องอยู่แต่ภายในเรือนของข้าเช่นกัน จนกว่าพระจันทร์สีเลือดจะผ่านพ้นไป "

" หรางเอ๋อร์เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ เช่นนั้นหรางเอ๋อร์มิรบกวนท่านเหยาชูแล้วเจ้าค่ะ " หากเป็นดั่งที่สัตว์อสูรผู้นี้กล่าวมามันก็ดีสำหรับนางน่ะสิ คืนนี้เป็นการดีที่นางจะส่งสารไปให้แก่ท่านจ้าว (ปีศาจงูดำผู้น้อง) เพื่อให้ท่านจ้าวได้นำกองกำลังของเผ่าปีศาจเข้ามาโจมตีเผ่าสัตว์อสูรให้สิ้นซาก ส่วนเรื่องค่ายกลป้องกันก็มิยากเกินความสามารถของเผ่าปีศาจหรอก

" อืม... " เหยาชูพยักหน้าให้กับนางอย่างรับรู้ หากเป็นไปตามที่ท่านผู้นำได้คาดการณ์เอาไว้ คืนนี้นางจะต้องส่งสารลับไปให้แก่เผ่าของนางเป็นแน่แท้ ยังไงซะคืนนี้ตนจะต้องจับผู้ส่งสารลับให้ได้ เพื่อจะได้ล่วงรู้ถึงแผนการร้ายของเผ่าปีศาจและจะได้วางแผนการตั้งรับต่อแผนการร้ายเหล่านั้น ส่วนสตรีผู้นี้หากนางจะต้องตายนางจะต้องตายด้วยน้ำมือของตนเพียงผู้เดียวเท่านั้น

ในยามค่ำคืนอันเงียบสงัดนกพิราบขนดำที่กำลังบินออกจากหลังเรือนของแม่ทัพเหยาชู จู่ ๆ ก็ถูกจู่โจมอย่างกะทันหัน มันพยายามส่งเสียงร้องแต่ก็มิเป็นผล มือหนาดึงแผ่นกระดาษออกมาจากขาของมันแล้วเปิดอ่านข้อความลับด้านใน จากนั้นจึงม้วนสอดเข้าไปที่ขาของมันเช่นเดิมแล้วปล่อยให้มันบินออกไปจากหมู่บ้าน ก่อนที่ตัวของเขาจะกระโดดออกไปอีกฝั่งของเรือน...

เชิงอรรถ^

ต้นรักใหญ่หรือต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ : เผ่าสัตว์อสูรจะเรียกขานกันว่าต้นรักใหญ่เป็นส่วนมาก ต่างจากเผ่าปีศาจที่จะขานเรียกกันว่าต้นรักใหญ่ศักดิ์สิทธิ์