Episode 16 เรื่องราวในอดีต

Episode 16 เรื่องราวในอดีต

คาร์ลินเดินมาหยุดอยู่ที่ประตูรถ ก่อนจะเอี้ยวตัวหันกลับไปเหลือบมองเจโรมที่ยืนอยู่ภายในบ้านเพียงนิด เพื่อกล่าวอะไรบางอย่างกับเขาเป็นการทิ้งท้าย

“อ้อ แล้วเรื่องทะเบียนสมรสน่ะถ้าอยากได้ลูกสาวที่ทำให้ครอบครัวคุณพังพินาศเป็นเมียจนตัวสั่นจะไม่หย่าก็ได้นะ ต่อให้ที่ผ่านมาครอบครัวของคุณจะคอยลอบกัดครอบครัวฉันไม่ยอมปล่อยอยู่ตลอดก็ตาม เพราะว่าสำหรับฉันคุณก็เป็นได้แค่หมาพันธุ์ไซบีเรียนเท่านั้นแหละ ดูจากความสามารถไม่น่ากลายมาเป็นหมาป่าลอบกัดฉันได้” ริมฝีปากเล็กยกยิ้มมุมปากเบาๆ ก่อนจะก้าวขาเรียวเข้าไปนั่งรอพ่อกับน้องชายเธอในรถ

พ่อลูกทั้งสามคนพากันกลับมายังโรงแรมที่มีเม็ดฝุ่นกับเซเวียร์รออยู่ ทั้งสองคนเดินมาหาคาร์ลินด้วยใบหน้าเลิ่กลั่ก เพราะยังขนลุกกับการมาของอาคิราไม่หาย โดยเฉพาะน้องชายของเธออาคินที่รอบนี้ถอดแบบพ่อมาเต็มๆ

“ทำไมเมื่อคืนไม่กลับ”

“บอกแล้วไงว่าไปเล่นกับลูกหมามา” คาร์ลินตอบกลับคำถามของเม็ดฝุ่นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ก่อนที่ทั้งสองคนจะเริ่มเห็นร่องรอยฟกช้ำบนร่างกายของหญิงสาวที่โผล่พ้นออกมานอกร่มผ้า และนั่นทำให้ทั้งสองคนเงยหน้ามองเพื่อนรักด้วยสายตามีคำถาม

“มันทำอะไร ทำไมถึงกลับมาสภาพนี้อะ” เซเวียร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

“นั่นสิ ทำไมถึงทำกันแบบนี้นะ!” เม็ดฝุ่นเองก็ทนไม่ได้เช่นกันที่เห็นเพื่อนรักมีสภาพบอบช้ำกลับมาถึงเพียงนี้

“ฉันจะไปเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด!” เซเวียร์ตะโกนบอกด้วยน้ำเสียงขึงขังก่อนจะเดินนำไปเตรียมไปเอาเรื่องเจโรมตามที่พูดเอาไว้

“เดี๋ยวก่อนเซเวียร์” คาร์ลินหันกลับไปตะโกนห้ามปรามเพื่อนชายซึ่งมันทำให้เขาหยุดชะงักลงแล้วเดินกลับมา ทว่าเขาไม่ได้เดินกลับมาหาเธอ แต่เดินไปหยุดหน้าอาคิราพ่อของเธอแทน

“ไปคนเดียวเกรงว่าจะสู้ไม่ไหวพ่อไปด้วยกันไหมครับ” เซเวียร์เอ่ยถามอาคิราด้วยน้ำเสียงเจี๋ยมเจี้ยม

“สองนัด” คาร์ลินบอกก่อนที่พ่อของเธอจะตอบอะไรเซเวียร์กลับไป

“โอเค จัดการให้ตายภายในสองนัด!” เซเวียร์พยักหน้าอย่างหนักแน่น

“พ่อฉันยิงไปแล้วสองนัด”

“เชี่ย!///เชี่ย!” เซเวียร์อุทานออกมาเสียงหลง แม้กระทั่งเม็ดฝุ่นที่ไม่ค่อยได้พูดจาหยาบคายยังเผลอสบถออกมาอย่างลืมตัว

เซเวียร์รีบวิ่งกลับมายืนข้างเม็ดฝุ่นทันที พลางส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้อาคิราด้วยความประหม่า

“คงไม่ต้องไปแล้วเนอะ ฮ่าๆ” เซเวียร์แกล้งหัวเราะกลบเกลื่อนอาการประหม่าของตัวเอง ก่อนที่คาร์ลินจะยื่นมือเข้ามาช่วยให้สถานการณ์คลี่คลายลง

“นั่นสิไม่ต้องไปหรอก เพราะอีกไม่นานเดี๋ยวเขาก็กลับมา” คาร์ลินตอบยิ้มๆ ก่อนจะหันไปหาอาคิรากับน้องชาย “หนูขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ เดี๋ยวมาคุยด้วย” เพราะรู้ว่าทั้งสองหนุ่มของเธอคงมีหลายคำถามที่ยังคงคาใจอยู่จึงบอกล่วงหน้าเอาไว้

หลังจากกลับมาห้องพักเธอก็ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำที่สวมใส่ออกมายืนมองร่องรอยรักที่เจโรมตั้งใจทิ้งเอาไว้เพื่อย้ำเตือนเธอว่าเธอกับเขาเคยมีความทรงจำที่หอมหวานร่วมกันมากแค่ไหน ถึงแม้ตอนนี้มันจะเป็นความหวานที่ขมอยู่ปลายลิ้นก็ตามจะกลืนก็กลืนไม่เข้า จะคายก็คายไม่ออก

จากที่เธอเคยฟังปู่เธอเล่ามาคือครอบครัวของเธอกับครอบครัวของเจโรมเป็นคู่อริกันมาแต่ไหนแต่ไรเพราะว่าอาคิราพ่อของเธอกับพี่สาวของเจโรมได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ซึ่งตอนนั้นพ่อเธอก็แค่เสพสุขเหมือนกับวัยรุ่นทั่วไปไม่ได้คิดจริงจังอะไรตั้งแต่แรก คาดไม่ถึงว่าพี่สาวของเจโรมจะตกหลุมรักพ่อเธอเข้าจริงๆ และเพื่อเอาชนะแย่งชิงอำนาจการเป็นใหญ่ พ่อของเจโรมเลยลอบเล่นงานพ่อของเธอจนตาบอดไปหลายปี

นั่นทำให้ปู่ของเธอในตอนนั้นโกรธมากและเอาคืนในทันทีทำให้ความมั่นคงของแก๊งครอบครัวเจโรมก็สั่นคลอนมาตลอด ความแค้นที่ไม่มีวันสิ้นสุดทำให้พ่อของเจโรมลงมือเล่นงานครอบครัวเธออีกครั้ง ในตอนนั้นเองที่พ่อของเจโรมจับแม่ของเธอ ‘ธีลิน’ ไปเป็นตัวประกันสร้างสถานการณ์ให้พ่อกับแม่เธอต้องเข้าใจผิดกันจนตอนนั้นพ่อเธอก็เกือบตายอีกครั้ง ส่วนแม่ของเธอก็ต้องกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวนอนจมอยู่กับฝันร้ายตั้งแต่นั้นมา

คราวนี้ครอบครัวของเธอเองก็เอาคืนอย่างสาสมจนพ่อของเจโรมเองก็เกือบตายไปเช่นเดียวกัน เดิมทีคิดว่าเรื่องราวเหล่านี้ควรจบลงที่รุ่นพ่อของเธอแล้วซะอีก คิดไม่ถึงว่าความแค้นนี้มันจะลากยาวมาถึงรุ่นลูกอย่างเธอ

ใบหน้าหวานก้มลงมองคราบเลือดของเจโรมที่ติดอยู่บนมือของเธอ สายตานิ่งเรียบนั้นไม่ได้สะท้อนความรู้สึกใดๆ ออกมาเป็นพิเศษเธอยื่นมือไปล้างทำความสะอาดจนไม่เหลือคราบเลือด แต่ร่องรอยแดงช้ำทั่วร่างกายเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถปฏิเสธและลบออกได้

เธอใช้เวลาอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย และสงบจิตใจอยู่นานพอสมควรกว่าจะออกมาหาพ่อกับน้องชายของเธอด้วยใบหน้าสดใส

“ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นคะ” คาร์ลินเอ่ยถามเสียงหวานพลางเดินไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ อาคิราพร้อมกับคล้องแขนแกร่งด้วยท่าทางออดอ้อน

“ทำไมถึงทำแบบนี้?” อาคิราเอ่ยถามเสียงเรียบถึงแม้คาร์ลินจะไม่ได้แสดงท่าทีเสียใจออกมาแบบที่เขากังวลในตอนแรกก็ตาม

“หนูรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาคิดจะทำอะไร หนูก็เลยไปหาเขาก่อนก็เท่านั้นเองค่ะ”

“แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นล่ะ”

“หนูโตแล้วนี่คะ ถึงป๊ะป๋าจะหวงหนูยังไงแต่นี่ก็ร่างกายของหนู แล้วหนูก็โตแล้ว เรื่องพวกนี้มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอคะ”

“แต่ก็ไม่ควรเอาร่างกายเราไปแลก ถ้าลูกไม่ได้ชอบเขา”

“ป๋าก็ไม่ได้ชอบพี่สาวของเจโรมไม่ใช่เหรอคะ คนเราต้องนอนด้วยกันเพราะชอบกันอย่างเดียวเหรอคะ แค่ถูกใจก็พอแล้วมั้งคะ” คาร์ลินตอบเสียงใส แววตาไร้เดียงสา การกระทำดื้อตาใสที่เธอชอบแสดงออกทำเอาอาคิราถึงกับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่

“แล้วพี่จะทำยังไงต่อกับทะเบียนสมรสนั่น” อาคินเอ่ยถามหลังจากเงียบฟังมานาน

“ไหนๆ ก็ได้เป็นเมียมีสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ก่อนจะหย่าก็ควรเข้าไปทำความคุ้นเคยกับกิจการว่าที่สามีหน่อยสิ”

“ไม่ขยาดปากบ้างเหรอไปเรียกมันว่าสามีน่ะ” อาคินทำหน้าขนลุก

“ฉันมันนักแสดงมืออาชีพ ก็แค่ละครฉากหนึ่งจะไปใส่ใจทำไม เพราะยังมีฉากใหญ่รออยู่อีกเยอะ” คาร์ลินตอบด้วยรอยยิ้มทว่ากลับเป็นรอยยิ้มที่ไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไรต่อจากนี้