Episode 14 พ่อมาตาม

Episode 14 พ่อมาตาม

หลังจากผ่านบทรักที่เร่าร้อนมาหลายบทติดต่อกันร่างกายบอบบางของหญิงสาวก็ไม่สามารถรับไหวได้อีกต่อไปทำให้เธอผล็อยหลับไปบนเตียงนอนที่เต็มไปด้วยคราบน้ำรักตลอดทั้งคืน คืนนั้นเธอจึงไม่ได้กลับไปพักที่โรงแรมตามที่เจโรมตั้งใจเอาไว้

แสงแดดยามเช้าที่เล็ดลอดผ้าม่านเข้ามากระทบเปลือกตาบางทำให้คาร์ลินที่กำลังนอนหลับตาพริ้มงัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างไม่มีทางเลือก และอีกหนึ่งสิ่งที่ทำให้เธอต้องจำใจตื่นขึ้นมาก็คือเสียงเอะอะโวยวายที่ดังอยู่ด้านล่าง

เธอพยายามดันตัวลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก ทันทีที่เคลื่อนไหวร่างกายความเจ็บปวดก็แล่นเข้าสู่ร่างกายทันที แต่ก็พยายามฝืนร่างกายเดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมใส่ก่อนเดินออกจากห้องนอนลงบันไดมาด้วยความทุลักทุเล แต่แล้วขาทั้งสองข้างก็พลันหมดแรงขึ้นมาทันทีที่เดินลงมาเจอแขกผู้มาเยือนที่ยืนประจันหน้าอยู่กับเจโรมหน้าประตูบ้าน

“ป๊ะป๋า!!!” คาร์ลินตะโกนออกมาด้วยความตกใจรีบเดินไปหลบอยู่หลังเจโรมด้วยท่าทางตื่นตระหนก โดยเฉพาะสายตาที่อาคิรามองมายังชุดที่เธอสวมใส่อยู่ หนำซ้ำร่องรอยรักเมื่อวานยังเด่นชัดจนเธอไม่รู้จะแก้ตัวยังไงดี

“มานี่” น้ำเสียงเยือกเย็นของอาคิรามาเฟียมหาอำนาจเอ่ยเรียกลูกสาวตัวเองที่หลบอยู่หลังผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตาเขา

“ป๊ะ…ป๊ะป๋ามาได้ยังไงคะ”

“ถ้าลูกน้องไม่โทรมาบอกว่าเมื่อคืนลูกไม่ได้กลับโรงแรมป๋าก็คงไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น” อาคิราตอบคำถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นบ่งบอกถึงความโกรธของเขาแบบที่เธอไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก

“เรื่องนั้น…หนู…”

“ผมอธิบายเองครับเรื่องที่เกิดขึ้นผม…”

ปัง!

“ป๋า!!!”

ยังไม่ทันที่เจโรมจะได้พูดจบประโยคเสียงปืนก็ดังสนั่นขึ้นพร้อมกับร่างของเจโรมที่ทรุดลงไปกองกับพื้น ของเหลวสีแดงสดไหลซึมออกมาจากต้นขาแกร่งทำให้คาร์ลินตกใจลืมตัวรีบรุดเข้าไปดูบาดแผลของเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล แต่ยังไม่ทันจะได้ดูเต็มตาร่างบางก็ถูกอาคิราฉุดกระชากให้ยืนขึ้นทว่ามือของเจโรมกลับเอื้อมมาจับมืออีกข้างรั้งเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

ปัง!

“ป๋า!!! พอได้แล้ว!” คนตัวเล็กร้องปรามออกมาเสียงหลงเมื่ออาคิราใช้ปืนยิงที่แขนของเจโรมจนเลือดอาบแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากเธอ ทำให้อาคิรายิ่งรู้สึกหงุดหงิดเตรียมยิงอีกครั้ง แต่คาร์ลินก็รีบสะบัดมือออกจากเจโรมแล้วสวมกอดพ่อตัวเองเอาไว้

“มึงกล้ามากนะที่มาแตะต้องลูกสาวกู” อาคิราเอ่ยบอกเสียงต่ำ เขาดันร่างบางที่สั่นสะท้านด้วยอาการตื่นตระหนกไปไว้ด้านหลังให้อยู่ห่างจากเจโรม ก่อนที่เขาจะหันไปมองลูกสาวที่ตัวเองเฝ้าทะนุถนอมให้เต็มตาอีกครั้ง

ร่องรอยแดงช้ำที่ร่มผ้าไม่สามารถปิดมิดยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธเคือง และอยากเอาชีวิตของเจโรมมาชดใช้กับสิ่งที่ทำเอาไว้กับลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา

เจโรมแค่นยิ้มมุมปากกับความประทับใจครั้งแรกที่เขา และว่าที่พ่อตาได้เจอหน้ากันอย่างเป็นทางการหลังจากที่เขาพึ่งหลอกให้ลูกสาวเขาลงชื่อในทะเบียนสมรสไปเมื่อไม่กี่วันก่อน

“วันนี้ถ้าไม่กูก็มึงที่ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง”

ไออุ่นจากเสื้อยีนสีดำสนิทที่คลุมลงมาบนไหล่มนทำให้คาร์ลินละความสนใจกลับไปมองยังเจ้าของเสื้อ เช่นเดียวกับเจโรมที่มองผู้ชายแปลกหน้าที่แสดงท่าทางสนิทสนมกับคาร์ลินด้วยความอยากรู้ไม่ต่างกัน

“อาคิน! นายก็มาด้วยเหรอแล้วมัมมี้มาด้วยไหม” คาร์ลินรีบถามหาแม่จากน้องชายที่เป็นเจ้าของเสื้อที่คลุมลงมาบนไหล่มนหวังให้แม่ของเธอช่วยพูดกับพ่อของเธอให้ใจเย็นลงกว่านี้

“พวกเราหนีมัมมี้มา” อาคินน้องชายที่อายุห่างจากเธอราวสี่ปีเอ่ยบอกเสียงเรียบ จากน้ำเสียงและแววตาของน้องชายเธอบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเขาเองไม่ได้อยู่ข้างเดียวกันกับเธอ

“นายมาเพื่อช่วยห้ามป๋าใช่ไหม” คาร์ลินเอ่ยถามน้องชายทั้งที่พอจะรู้คำตอบในใจอยู่แล้ว

“พี่สาวผมใครก็แตะไม่ได้เหมือนกับที่ป๋าชอบพูดว่าลูกสาวข้าใครอย่าแตะนั่นแหละ” อาคินตอบเสียงเรียบก่อนจะเดินไปหยุดยืนอยู่ข้างๆ อาคิราจ้องมองสภาพน่าเวทนาของเจโรมที่พยายามลุกขึ้นยืนด้วยขาเพียงข้างเดียวที่ยังแข็งแรงอยู่ในตอนนี้

พลั่ก!

อาคินเตะขัดขาเจโรมที่พยายามลุกขึ้นยืนเกือบสำเร็จจนเขาล้มลงไปคุกเข่ากับพื้นอีกครั้ง นิสัยดุดันโหดร้ายที่หวงทั้งแม่ และพี่สาวที่ได้มาจากอาคิราราวกับถ่ายทอดดีเอ็นเอมาทำให้คาร์ลินไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับการแสดงออกที่ก้าวร้าวของน้องชายตัวเองเท่าไหร่นัก แต่ก็ยังคงเป็นห่วงเจโรมที่อาจจะรับมือกับสถานการณ์นี้ไม่ไหว

“พอได้แล้วทั้งป๋าทั้งคินเลยหนูจะฟ้องแม่นะว่าป๋าทำอะไรกับสามีหนู”

“สามี?//สามี?” อาคิรากับอาคินหันกลับไปมองคาร์ลินด้วยสายตาราบเรียบไม่ได้รู้สึกตกใจเท่าไหร่นัก เพราะเขาได้คาดคั้นเอาความจริงมาจากเซเวียร์กับเม็ดฝุ่นก่อนหน้านี้แล้ว เพียงแค่ประหลาดใจที่เธอกล้าออกตัวแทนเขา

“ปะ…ป๋ากับคินคงไม่อยากให้หนูเป็นหม้ายหรอกใช่ไหม พะ…พวกเรา พวกเราจดทะเบียนสมรสกันแล้วนะ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงประหม่าเพราะไม่รู้ว่าควรยุติสถานการณ์ตอนนี้อย่างไรดี

อาคิรากัดฟันกรอดแววตาลุกโชนไปด้วยโทสะแห่งความโกรธแค้น เพราะเขารู้ดีที่สุดว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นใคร และมายุ่งกับลูกสาวของเขาด้วยเจตนาอะไร เพียงแต่การแสดงออกของคาร์ลินที่ปกป้องจนเกินหน้าเกินตาทำให้เขาไม่อยากบอกความจริงกับเธอให้เธอเสียใจไปมากกว่านี้

“งั้นก็หย่ากับมันซะ หรือไม่ก็ปล่อยให้พ่อฆ่ามันทิ้ง” อาคิราข่มอารมณ์บอกลูกสาวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

“งั้นก็ฆ่าผมทิ้งได้เลย เพราะถ้าจะเอาใบหย่าจากผมก็ต้องข้ามศพผมไปก่อน” เจโรมตอบกลับหน้าตายถึงแม้ใบหน้าที่แสดงออกมาจะดูเสแสร้งน่าเห็นใจ แต่อาคิรากลับมองเห็นเพียงแต่สายตาเย้ยหยันที่เจโรมตั้งใจสะท้อนออกมาให้เขาได้รับรู้