Episode 09 คำเตือน

Episode 09 คำเตือน

เมื่อตัดสินใจเก็บซ่อนเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ให้ครอบครัวรับรู้คาร์ลินจึงต้องคอยรับมือกับบอดี้การ์ดที่อาจจะสงสัย และนำเรื่องนี้ไปบอกครอบครัวของเธอ วันพรุ่งนี้เธอเองก็จะต้องบินกลับไปฝรั่งเศสแล้ว จึงได้ส่งข้อความนัดเจโรมออกมาเจอกันที่ร้านอาหาร โดยบอกกับบอดี้การ์ดว่าจะไปเดต แน่นอนว่าพวกเขาต้องรายงานเรื่องนี้กับพ่อของเธอ ซึ่งเธอก็ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น เมื่อไม่สามารถปิดไปตลอดได้ก็จำเป็นต้องหลอกให้ตายใจไม่ให้พ่อของเธอเป็นฝ่ายสืบเรื่องราวด้วยตัวเอง

“สวัสดี” คาร์ลินกล่าวทักทายเจโรมที่ขับรถซูเปอร์คาร์คันหรูมารับเธอที่หน้าโรงแรม โดยมีบอดี้การ์ดของเธอยืนส่งเธอขึ้นรถไปกับเขา

“ชีวิตเธอเหมือนอยู่ในอันตรายตลอดเวลาเลยนะถึงต้องมีบอดี้การ์ดคอยจับตาดูตลอดเวลาแบบนี้” เจโรมบอกขณะเปิดประตูรถให้คนตัวเล็กพร้อมกับมองไปยังบอดี้การ์ดคู่หูของเธอที่มองมา

“ขนาดมีบอดี้การ์ดคอยคุ้มกันยี่สิบสี่ชั่วโมงแบบนี้ฉันยังซวยวนมาได้ผัวแบบคุณได้เลย”

“ผัวแบบฉันมันทำไมเหรอ?” เจโรมเอียงคอถามพร้อมกับขยับตัวเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้หวั่นเกรงขยับตัวหนีแต่อย่างใด หนำซ้ำยังเชิดหน้ามองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย้ายวนอีกต่างหาก

“เลวดีฉันชอบ” คาร์ลินกระตุกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเข้าไปนั่งในรถทันทีหลังจากตอบคำถามของเขา

ชายหนุ่มอมยิ้มด้วยความชอบใจกับคำตอบของคนตัวเล็ก เขาปิดประตูเดินอ้อมไปฝั่งคนขับก่อนขึ้นรถก็ไม่ลืมโค้งศีรษะให้บอดี้การ์ดของเธอเป็นมารยาทก่อนจะขับรถหรูเคลื่อนตัวออกไป

“ทำไมรอบนี้ไม่พาเพื่อนเธอมาด้วยล่ะ”

“ถามทำไม? คุณเองก็ไม่ได้อยากให้เพื่อนฉันมาเป็นก้างขวางคอเวลาคุณทำตัวรุ่มร่ามกับฉันหรอกใช่ไหม?” เธอตอบแบบขอไปที

“เธอเป็นเมียฉันนะ รุ่มร่ามตรงไหนกัน” ชายหนุ่มตอบกลับอย่างอารมณ์ดี

“จริงๆ ที่ฉันนัดคุณออกมาวันนี้ก็เพื่อที่จะบอกว่าพรุ่งนี้ฉันจะกลับไปเรียนต่อแล้ว”

“กลับไปเรียนต่อ?”

“คงไม่คิดว่าฉันจะต้องลงทุนลาออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อมาใช้ชีวิตอยู่กับคุณหรอกนะ เพราะฉันไม่คิดจะทำและไม่ทำแน่นอนคุณไม่ได้มีค่าในชีวิตฉันขนาดนั้น”

“ตัวแค่นี้ปากร้ายจังนะไม่กลัวผัวเธอเสียใจรึไง” ชายหนุ่มเอ่ยถามติดตลก

“นั่นมันปัญหาคุณไม่ใช่ปัญหาฉัน”

“แล้วถ้าฉันเป็นฝ่ายทำเธอเสียใจบ้างล่ะ?”

“ฉันมั่นใจว่าคุณคงไม่ทำแบบนั้น”

“ทำไมล่ะ”

“เพราะคุณต้องการฉันไง ต้องการมากเลยไม่ใช่เหรอถึงได้ลงทุนขนาดนี้” เธอหันกลับไปมองเสี้ยวใบหน้าคมคายที่กำลังมองไปยังถนนตรงหน้า พร้อมกับนำมือไปวางลงบนหน้าขาแกร่งใช้ปลายนิ้วลูบไล้ไปมาเบาๆ อย่างมีจริต “อีกอย่างฉัน…ไม่มีวันเสียใจเพราะผู้ชายอย่างคุณแน่นอน”

เอี๊ยด!

รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นพร้อมกับรถที่เลี้ยวเข้าจอดข้างทางกะทันหันจนคนตัวเล็กเสียการทรงตัวศีรษะเกือบชนกับคอนโซลด้านหน้า

“อื้อ!” ยังไม่ทันจะได้หันไปต่อว่าถึงการกระทำของอีกฝ่าย เจโรมก็ปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองออกตามด้วยมือหนาที่เอื้อมลงมาล็อกท้ายทอยคนตัวเล็กพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาบดขยี้ลงบนริมฝีปากบางอมชมพู จูบครั้งนี้ดูเร่าร้อน และรุนแรงกว่าครั้งก่อน

สัมผัสที่ร้อนแรงเริ่มส่งผลให้อุณหภูมิในร่างกายคนตัวเล็กเริ่มพุ่งสูงขึ้นตามสัญชาตญาณ โดยเฉพาะตอนที่ปลายลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้ามาตวัดเกี่ยวพันปลายลิ้นอ่อนนุ่มของเธอ ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียน เนื่องจากชุดที่เธอใส่มาเป็นเดรสสั้นสายเดี่ยวเปิดหลังทำให้เธอสัมผัสไออุ่นจากฝ่ามือหนาได้โดยตรง

มือเรียวออกแรงกำชายเสื้อของอีกฝ่ายจนมือเกร็ง จังหวะการหายใจเริ่มติดขัดจนเธอต้องพยายามใช้เรี่ยวแรงที่มีดันอีกฝ่ายออกไป

“อึก!” เมื่ออีกฝ่ายยอมคืนอิสระให้กับเธอคนตัวเล็กจึงรีบตักตวงสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อจากไอร้อนในร่างกายที่แผ่กระจายออกมา เธอเงยหน้ามองเจ้าของการกระทำอุกอาจนี้ด้วยสายตามีคำถาม และไม่เข้าใจ แต่อีกฝ่ายใช้ปลายนิ้วตวัดเลียริมฝีปากตัวเองด้วยสายตาชอบใจ

“หอมเหมือนเดิม”

“ทำอะไรของคุณ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

“เมียเด็กขี้ยั่วน่ะเลยอดใจไม่ไหว” เจโรมตอบหน้าตายพร้อมกับยื่นมือมาเช็ดคราบลิปสติกที่เปื้อนอยู่บริเวณริมฝีปากคนตัวเล็กออกอย่างเบามือ ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายลงมาจูบเบาๆ บนเนินไหล่มน

“ระวังจะติดใจนะ พรุ่งนี้ฉันก็จะกลับแล้วอย่าลืมสิเดี๋ยวก็ขาดใจตายพอดี” หญิงสาวพยายามควบคุมสีหน้า และอารมณ์ตัวเองให้เป็นปกติ ถึงแม้ในใจจะเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น ส่วนเขาก็ยื่นมือมาบีบแก้มเธอเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว

“คุณดูไม่ตกใจที่ฉันจะไปพรุ่งนี้เลยนะ” เธออดถามไม่ได้ เพราะท่าทีของเขาดูแทบจะไม่แปลกใจอะไรเลยทั้งๆ ที่เธอจะต้องไปพรุ่งนี้อยู่แล้ว

“มีเมียเด็ก เมียไปเรียนก็ไม่แปลกอะไรนี่”

“ทำไมตอนฉันไม่อยู่จะฉวยโอกาสหาเมียใหม่เหรอ”

“ยังไม่ทันไปเลยก็ไม่ไว้ใจผัวตัวเองซะแล้ว”

“ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะไปมีใคร ทะเบียนสมรสนั่นไม่ได้มีค่าอะไรกับฉันสักหน่อยอย่าคิดว่าจะเอามันมาผูกมัดเราเอาไว้เลย”

“เธอไม่สน...แต่ฉันสน ไม่ได้มีค่าอะไรกับเธอ...แต่มีค่ากับฉัน หวังว่าฉันคงจะไม่ได้เห็นเมียตัวเองไปเดินอยู่กับผู้ชายคนอื่นหรอกนะ” น้ำเสียงและแววตาของเขาเปลี่ยนไปเมื่อพูดถึงผู้ชายคนอื่น นั่นทำให้คาร์ลินรับรู้ได้ทันทีว่าจุดอ่อนที่จะทำให้เขาหมดความอดทนคือเรื่องอะไร

“กำลังขอร้อง หรือว่าออกคำสั่งอยู่ล่ะ?”

“ทั้งสอง ฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงของฉันมีกลิ่นตัวของผู้ชายคนอื่น” เจโรมบอกด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมกับยื่นมือมาบีบแก้มนุ่มนิ่มทั้งสองข้างของหญิงสาวเบาๆ ทว่าแววตากลับกำลังเตือนเธออยู่กลายๆ ว่าเขาจริงจังมากแค่ไหน

“งั้นถ้าเกิดคิดถึงมากจนอยากไปหาฉันที่ฝรั่งเศสก็โทรมาบอกกันก่อนแล้วกันฉันจะได้อาบน้ำรอไม่ทำให้คุณต้องผิดหวัง” คาร์ลินคลี่ยิ้มบางๆ ตอบกลับอย่างไม่หวั่นเกรงพร้อมกับปัดมือเขาออก เธอเอื้อมมือไปจัดปกคอเสื้อเชิ้ตแบรนด์ดังของเขาให้เข้าที่ ก่อนจะหันกลับมามองตรงไปยังถนนตรงหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ดูเหมือนฉันจะประเมินเด็กดื้ออย่างเธอต่ำเกินไปสินะ” เจโรมขบเม้มริมฝีปากพลางใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มด้วยความขัดใจกับท่าทีที่เหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่ทำตามของคนตัวเล็ก

ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา หนำซ้ำยังเลือกที่จะหันกลับไปขับรถต่อเพื่อให้ไปถึงที่หมายด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่ยังคงค้างคาอยู่ในใจ