Episode 07 ผู้ชนะ

Episode 07 ผู้ชนะ

หลังจากกลับจากตั้งแคมป์คาร์ลินก็เริ่มเล่าเรื่องราวระหว่างเธอกับเจโรมให้เม็ดฝุ่นกับเซเวียร์ฟัง ซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้ทั้งสองคนคัดค้านการตัดสินใจของเธอ โดยเฉพาะเซเวียร์ที่รู้ว่าเธอทำทั้งหมดไปเพื่อเขา

“ไปรับคำท้าได้ยังไงไม่รู้เหรอว่าพวกเซียนพนันไม่ได้วัดกันที่ดวงอย่างเดียวนะมันมีทริกที่ทำให้สามารถเอาชนะเดิมพันได้ง่ายๆ เลย”

“ก็รับปากไปแล้วจะให้ทำยังไง” คาร์ลินพึมพำเสียงเบาเมื่อถูกต่อว่า

“งั้นเราหนีกลับฝรั่งเศสกันไหม?” เม็ดฝุ่นเสนอไอเดีย ถ้าพวกเธอหนีกลับก่อนเจโรมก็คงตามตัวพวกเธอไม่เจอแล้ว

“แบบนั้นก็เสียศักดิ์ศรีฉันหมดน่ะสิ” คาร์ลินบอกด้วยท่าทางงอแง

“เวลานี้ยังมาห่วงศักดิ์ศรีอีกนะ” เซเวียร์เอ็ดด้วยความหน่ายใจ

“โทรมาแล้วต้องใช่แน่ๆ เลย!” คาร์ลินตาโตเมื่อมีเบอร์แปลกโทรเข้ามาในโทรศัพท์มือถือของเธอ

เธอยื่นมันให้เพื่อนๆ ของเธอดู ทั้งสามคนมีสีหน้าที่ไม่มั่นใจไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก แต่สุดท้ายเซเวียร์ก็เป็นคนบอกให้เธอกดรับสาย

“ฮัลโหล” เธอกรอกเสียงหวานลงไปทักทายอีกฝ่ายด้วยความประหม่าลึกๆ ในใจที่พยายามเก็บซ่อนเอาไว้

(ไง ไม่เจอกันวันหนึ่งคงไม่ลืมที่รับปากไว้ใช่ไหม)

น้ำเสียงทุ้มต่ำคุ้นหูทำให้ทั้งสามคนมั่นใจทันทีว่ายังไงปลายสายก็เป็นเจโรมที่พวกเธอกำลังพูดถึงอยู่ และดูเหมือนว่าเขาจะโทรมาเพื่อเตือนการเดิมพันกับเธอ

“รีบเหรอฉันไม่โกงนายหรอก”

(คืนนี้ฉันจะให้คนไปรับที่โรงแรมของเธอ)

“นายรู้เหรอว่าฉันพักอยู่ที่โรงแรมไหน”

(ไม่มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับเธอที่ฉันไม่รู้ หมายถึงถ้าฉันอยากรู้น่ะ)

“ทำไมต้องคืนนี้ ขอเวลาหน่อยสิ”

(ฉันไม่อยากเสียเวลา คืนนี้ฉันจะให้คนไปรับเธอมา)

“แต่ว่า…”

(ไม่มีแต่เอาเพื่อนเธอมาด้วยก็ได้)

“นัดที่อื่นได้ไหม”

คาร์ลินเอ่ยถามเพราะพวกเธอคงไม่สามารถหนีกลับไปที่กาสิโนได้อีกง่ายๆ และหากคราวนี้เธอโดนจับได้หลังจากที่พ่อเธอยื่นคำขาดมาแล้วละก็คงได้เตรียมตัวบินกลับไทยแน่นอน

(ทำไมมาที่กาสิโนไม่ได้เหรอ?)

“ก็ประมาณนั้น”

(งั้นมาที่บ้านฉันแทนแล้วกันหนึ่งทุ่มตรงฉันจะให้คนไปรอรับเธอที่โรงแรม)

คาร์ลินเงยหน้ามองเพื่อนของเธอที่นั่งหน้าเครียดอยู่ใกล้ๆ จนเธอต้องรีบทำตัวร่าเริงให้เพื่อนๆ ของเธอสบายใจ

“เอาน่า อย่าลืมสิว่าฉันเคยเอาตัวรอดมาได้แล้วตั้งรอบหนึ่ง”

“นี่มันเรื่องใหญ่มากๆ เลยนะ”

“เอาน่ายังไงฉันก็ต้องชนะเชื่อฉันสิ”

เพราะร่วมหัวจมท้ายกันมาตลอดทั้งเม็ดฝุ่น และเซเวียร์จึงยอมมาเป็นเพื่อนคาร์ลินในครั้งนี้ โดยอ้างกับบอดี้การ์ดของเธอว่าไปเที่ยวบ้านเพื่อนเท่านั้น และเพราะเคยเจอกับเจโรมมาแล้วบอดี้การ์ดจึงยอมปล่อยให้เธอไปเพียงลำพังโดยไม่ลืมรายงานเรื่องนี้ให้อาคิราพ่อของเธอทราบ

บ้านหรูที่ใหญ่โตราวกับคฤหาสน์สมกับฐานะเจ้าของกาสิโนหรูทำเอาสองสาวกับหนึ่งหนุ่มดูตื่นตาตื่นใจไม่น้อยถึงแม้ว่าบ้านของพวกเธอเองก็ไม่ได้ดูด้อยไปกว่าเขาเท่าไหร่ก็ตาม

“มาแล้วเหรอกินข้าวก่อนไหม” เจโรมในชุดไปรเวตเสื้อยืดสีดำกับกางเกงวอร์มสบายๆ เดินออกมาต้อนรับอย่างเป็นกันเอง แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้ทั้งสามคนรู้สึกผ่อนคลายลงมากนัก เพราะรู้ดีว่าข้างหน้ามีอะไรรอพวกเขาอยู่

“ไม่กิน” คาร์ลินปฏิเสธเสียงแข็ง ทว่าอีกฝ่ายกลับมองเธอด้วยแววตาเอ็นดู ก่อนจะผายมือเชิญทั้งสามคนเข้าไปด้านใน

“ผมขอเปลี่ยนเดิมพันได้ไหม?” เซเวียร์เอ่ยถาม

“จะเปลี่ยนเป็นอะไรล่ะ ถ้ามันมีค่ามากพอที่จะแลกกับเพื่อนของเธอได้ฉันจะลองพิจารณาดู” เจโรมเอ่ยถามด้วยท่าทีสบายๆ

“คุณอยากได้อะไรล่ะ เพื่อแลกกับเพื่อนผม”

“นายก็คงเห็นแล้วว่าชีวิตฉันตอนนี้มีเพียบพร้อมทุกอย่าง ถ้าถามฉันสิ่งที่ฉันอยากได้ตอนนี้ก็มีแต่เพื่อนนายเท่านั้น”

“โรคจิต!” คาร์ลินสบถออกมาเบาๆ แต่ก็ดังพอให้อีกฝ่ายคลี่ยิ้มออกมาด้วยความชอบใจ ราวกับโรคจิตอย่างที่คนตัวเล็กต่อว่า “ถ้าคุณแพ้อย่าลืมนะว่าของที่คุณเคยมีทั้งหมดมันจะไม่เหลืออะไรเลย เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ”

“มุกเดิมๆ ยังไม่เลิกเล่นอีกเหรอ” เจโรมยื่นมือมาบีบปลายจมูกเชิดรั้นเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว ก่อนที่คนตัวเล็กจะปัดมือเขาออก

ด้านในถูกจัดเตรียมอุปกรณ์ไว้เหมือนกับที่กาสิโนเป๊ะๆ สมกับที่เป็นเจ้าของกาสิโน ตำแหน่งที่นั่งเดิมที่เคยนั่งทำให้หัวใจดวงน้อยๆ เต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งไม่รู้ว่าผลการเดิมพันครั้งนี้จะออกมาในรูปแบบไหน

“ฉันขอเล่นแค่ตาเดียววัดแพ้ชนะกันไปเลยได้ไหม?” คาร์ลินเอ่ยถามขณะที่คนของเขากำลังเตรียมเขย่าลูกเต๋า

“ได้สิ ฉันตามใจเธออยู่แล้ว”

“แล้วก็ให้เม็ดฝุ่นเป็นคนเขย่าลูกเต๋ากันคุณโกง”

“ไม่มีปัญหา” เจโรมรับคำขอของคนตัวเล็กอย่างว่าง่าย

เซเวียร์ยืนประจำตำแหน่งอยู่ด้านหลังคนตัวเล็กคอยให้คำแนะนำเธอว่าควรวางเดิมพันสูงหรือต่ำดี เสียงลูกเต๋าที่คุ้นเคยดังขึ้นเมื่อเม็ดฝุ่นเริ่มทำการเขย่าลูกเต๋าไปมา

“สูง” เซเวียร์ก้มลงมากระซิบบอกข้างๆ ใบหูคนตัวเล็ก

คาร์ลินเลือกวางเดิมพันตามคำแนะนำของเซเวียร์ โอกาสเพียงหนึ่งเดียวที่จะชี้ชะตาว่าใครจะเป็นผู้ชนะการเดิมพันทำให้บรรยากาศตอนนี้ตกอยู่ภายใต้สภาวะความกดดันของทั้งสามคนมีเพียงเจโรมที่ยังคงยิ้มออกมาได้ และเลือกวางเดิมพันตรงข้ามกับเธอ

“สูง!!! กรี๊ด!!!” เมื่อผลการเดิมพันออกมาว่าฝ่ายคาร์ลินกับเพื่อนเป็นคนชนะทำให้ทั้งสามคนกรีดร้องกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจก่อนที่คนตัวเล็กจะหันไปยิ้มเยาะอีกฝ่าย

“เห็นไหม!! ฉันบอกคุณแล้วไงว่าถ้าหยุดตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องมาเสียทุกอย่างให้ฉันแล้ว”

“น่าเสียดายจัง แต่ฉันเป็นลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น” เขาแสร้งตีหน้าเศร้าที่ใครมองมาก็รู้ว่ามันปลอมแค่ไหน

เขากวักมือให้ลูกน้องนำเอาเอกสารมาวางลงบนโต๊ะ เพื่อทำสัญญามอบกาสิโนให้ตามผลเดิมพันเมื่อเขาแพ้กาสิโนต้องเป็นของเธอ

“เซ็นสิกาสิโนจะได้เป็นของเธอ” เขายื่นปากกาไปให้คนตัวเล็ก อาศัยช่วงเวลาชุลมุนกดดันให้คนตัวเล็กจรดปลายปากกาลงมาบนเอกสารที่เขาเตรียมเอาไว้ให้

และด้วยความอยากเอาชนะ ถึงแม้เธอจะไม่ได้อยากได้กาสิโนจากเขาจริงๆ แต่ก็ตั้งใจรับมันไว้ก่อนแล้วค่อยคืนให้เขาทีหลังเพื่อความสะใจ

เธอรีบเซ็นชื่อตัวเองลงไปบนเอกสารโดยไม่ทันได้อ่านรายละเอียดเอกสารให้ดีก่อน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เซ็นชื่อลงไปแล้ว

“อ๊ะ!” คนตัวเล็กตาโตด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ เจโรมก็เดินอ้อมมาจรดริมฝีปากหนาลงมาบนริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอหลังจากที่เธอพึ่งจะเซ็นเอกสารเสร็จได้ไม่นาน

“ไม่ใช่แค่กาสิโนที่ฉันจะยกให้เธอ แต่หลังจากนี้ทุกอย่างของฉันเป็นของเธอทั้งหมด”

“คุณพูดอะไรของคุณน่ะ แล้วเป็นบ้าอะไรอยู่ดีๆ ก็มาจูบฉัน” คาร์ลินโวยวายหลังจากได้อิสระคืนมา มือเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ ด้วยความตกใจ

“คาร์ลินนี่มันไม่ใช่เอกสารยกกาสิโนให้แล้ว แต่ที่เธอเซ็นลงไปมันเป็น…”

“เป็นอะไร?” น้ำเสียงที่เม็ดฝุ่นเอ่ยขึ้นหลังจากหยิบเอกสารไปอ่านทำให้คาร์ลินรู้สึกใจคอไม่ดีเท่าไหร่นัก

“ทะ…ทะเบียนสมรส”

“ฮะ! อะไรนะ!!”

“ฉันบอกจะยกกาสิโนให้ถ้าเธอชนะเดิมพัน แต่ไม่ได้บอกนี่ว่าจะให้แบบไหน ตอนนี้อย่าว่าแต่ยกกาสิโนให้เลยบอกแล้วไงว่าอยากได้อะไรฉันยกให้หมดเลย…เมียจ๋า”