Episode 08 มีผัวโดยไม่รู้ตัว

Episode 08 มีผัวโดยไม่รู้ตัว

ทั้งสามคนนิ่งอึ้งไปอยู่พักใหญ่ กว่าจะรู้ตัวว่าพลาดท่าให้คนเจ้าเล่ห์อย่างเจโรมอย่างจังคาร์ลินก็กลายเป็นผู้หญิงที่มีสามีโดยถูกต้องตามกฎหมายไปเสียแล้ว

“ทำแบบนี้ได้ไงวะ!” เซเวียร์ตะโกนออกไปหลังจากพยายามดึงสติตัวเองกลับมา การกระทำของเจโรมทำให้เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก เพราะนี่ไม่ต่างจากการโกงซึ่งๆ หน้าเลยด้วยซ้ำไป

“ฉันทำอะไร? ก็แค่ทำตามที่รับเดิมพันเอาไว้ฉันแพ้ฉันก็ยกกาสิโนให้เพื่อนนายแล้วไง” เจโรมไหวไหล่พลางแย่งทะเบียนสมรสจากมือของคาร์ลินมาส่งให้ลูกน้องเอาไปเก็บ

“ทำแบบนี้รู้ไหมว่ากำลังรนหาที่ตายให้ตัวเองน่ะ คุณรู้ไหมว่าพ่อคาร์ลินเป็นใคร” เม็ดฝุ่นบอกด้วยน้ำเสียงเวทนา เพียงแค่คิดว่าอาคิรารู้เรื่องนี้ก็ไม่อยากนึกภาพตามแล้วว่าอนาคตเจโรมจะเป็นยังไง

“ฉันไม่รู้หรอกว่าพ่อเมียฉันเป็นใคร แต่ถ้าเธอพร้อมเมื่อไหร่ฉันก็พร้อมจะเข้าไปทักทายพ่อตาเสมอ” เจโรมตอบคำถามของเม็ดฝุ่นในประโยคแรกก่อนจะหันกลับมาพูดคุยกับหญิงสาวที่ยืนมองเขาด้วยสายตาเหม่อลอย

เพียะ!

ไม่มีคำพูดใดๆ ตอบกลับมามีเพียงฝ่ามือเล็กๆ ที่ฟาดลงมาบนซีกแก้มสากจนหน้าหันไปตามแรงตบ เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาแดงก่ำ ทั้งโกรธที่เขาเล่นไม่ซื่อ และเกลียดตัวเองที่ปล่อยให้ตัวเองกับเพื่อนมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้

“คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าพ่อฉันเป็นใคร แต่ที่คุณควรจะรู้เอาไว้คือฉันก็แค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ มีพ่อมีแม่ ที่แค่อยากจะออกมาเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ เท่านั้นทำไมถึงใจร้ายทำกันขนาดนี้ด้วย ฉันไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจขนาดนั้นเลยเหรอ?” ถึงแม้แววตา และสีหน้าจะแดงก่ำ แต่เธอก็ไม่ยอมให้หยดน้ำตาไหลออกมาเด็ดขาด

แววตาเด็ดเดี่ยว และเกลียดชังของเธอที่สะท้อนกลับมาในดวงตาของเขา บ่งบอกว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกอย่างไรอยู่

“เธอไม่ได้ทำอะไรให้ฉันไม่พอใจ แต่ฉันพอใจในตัวเธอมากเลยต่างหาก” เจโรมยื่นมือไปประคองใบหน้าหวานเอาไว้อย่างทะนุถนอม แต่นั่นกลับไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นเลย “ฉันพร้อมจะจริงจังกับเธอนะ ไม่งั้นฉันคงไม่ยอมจดทะเบียนสมรสกับเธอ”

“จริงจัง? มันจะจริงจังได้ยังไงแค่จุดเริ่มต้นคุณก็เอาความสัมพันธ์ของเรามาเดิมพันเป็นเกมแล้ว”

“ฉันไม่สนใจว่าจะต้องใช้วิธีไหนเพื่อให้ได้เธอมา”

“ดี งั้นฉันก็จะทำให้คุณรู้ว่าคุณคิดผิดที่อยากแต่งงานกับฉัน กอดทะเบียนสมรสจอมปลอมของคุณเอาไว้ให้ดีล่ะ ก่อนที่ฉันจะฉีกมันทิ้งต่อหน้าคุณ”

“ฉีกแล้วยังไงล่ะ เพราะสุดท้ายแล้วฉันก็คือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธออยู่ดี” ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปาก พลางใช้มือเกลี่ยเส้นผมดำขลับที่ตกลงมาปรกหน้าคนตัวเล็กออกเบาๆ

“ฉันจะกลับแล้ว”

“วันนี้เป็นวันแต่งงานวันแรกของเรานะไม่อยู่เข้าหอด้วยกันหน่อยเหรอ?” เจโรมเอ่ยถามหน้าตายไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านต่อคำเตือนของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย

“ใช่ว่าจะหย่าวันนี้ซะเมื่อไหร่ล่ะจะรีบไปไหน ไม่ต้องอยากเป็นผัวฉันจนตัวสั่นขนาดนั้นก็ได้” คาร์ลินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหวานเย้ายวนใจ มือเล็กๆ ข้างหนึ่งยกขึ้นโอบลำคอหนาเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็เลื่อนลงมาลูบไล้แผงอกกว้าง สัมผัสได้ถึงร่างกายกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่ผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนักหน่วง

“ทำแบบนี้ไม่กลัวฉันไม่ปล่อยเธอกลับไปรึไง?”

“ทำไมฉันต้องกลัวล่ะ? ในเมื่อคุณต่างหากที่อยากได้ฉัน ไม่ใช่ฉันอยากได้คุณสักหน่อย” คาร์ลินเหยียดยิ้มหวานออกมาตรงมุมปากเล็กน้อย พลางส่งสายตามีคำถามไปให้อีกฝ่ายเพื่อให้เขายืนยันว่าสิ่งที่เธอพูดออกมามันคือความจริง

“หึ คิดไม่ผิดจริงๆ ที่แต่งงานกับเด็กดื้ออย่างเธอ ชีวิตฉันหลังจากนี้คงไม่น่าเบื่ออีกต่อไป”

ต่างฝ่ายต่างอยากเอาชนะกันและกัน ถึงแม้จะทำทีเป็นยอมเชื่อฟังคนตัวเล็ก แต่สายตาของเขากลับเปล่งประกายแฝงเล่ห์กลเอาไว้เต็มเปี่ยม

“ฉันจะทำให้ชีวิตการแต่งงานกับเมียเด็กที่คุณฝันถึงสนุกสุดเหวี่ยงจนลืมไม่ลงเลยละ” หญิงสาวคลี่ยิ้มหวานออกมาเป็นการกล่าวลาก่อนจะชวนเพื่อนๆ ของเธอกลับไปยังโรงแรมโดยมีคนขับรถของเจโรมไปส่ง

เจโรมยืนมองดูร่างบางเดินกลับขึ้นรถไปพร้อมกับเพื่อนของเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มชอบใจ ก่อนจะเดินกลับไปหยิบเอาทะเบียนสมรสมานั่งดูเพียงลำพังหลังจากที่เธอกลับไปแล้วด้วยความภาคภูมิใจ

ทางด้านคาร์ลินกับเพื่อนก็นั่งเงียบกันมาตลอดทาง เพราะคนขับรถเป็นคนของเจโรมจึงไม่อยากพูดคุยกันในตอนนี้ แต่ทันทีที่ถึงโรงแรมทั้งเม็ดฝุ่น และเซเวียร์ก็รีบถามถึงการกระทำของเธอก่อนหน้านี้ทันทีว่ามีแผนการอะไรซ่อนเอาไว้กันแน่ และถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อเธอควรทำอย่างไรต่อไปดี

“จะบอกอาครามเรื่องนี้ยังไงดี ถ้าเกิดอาครามรู้ละก็…” เม็ดฝุ่นเว้นช่วงเอาไว้เพราะไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดยังไงดี แค่นึกภาพในจินตนาการก็สยดสยองจนไรขนอ่อนลุกชันไปทั่วร่าง

“ให้พ่อรู้เรื่องนี้ไม่ได้”

“แต่นี่มันเรื่องใหญ่นะยังไงฉันว่าก็ควรบอก”

“แต่พ่อจะรู้นะว่าพวกเราแอบไปเล่นการพนันกันอีก”

“อาครามไม่ได้ห้ามให้เล่นการพนันสักหน่อยที่โดนดุวันนั้นเพราะพวกเราหนีไปกันเองต่างหาก พ่อเธอเป็นมาเฟียนะไม่ใช่หลวงพ่อในวัด แค่เล่นการพนันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงในสายตาพ่อเธอหรอก แต่ถ้ารู้ว่าลูกสาวถูกหลอกให้จดทะเบียนสมรสกับใครก็ไม่รู้ได้กลายเป็นโศกนาฏกรรมจริงๆ แน่” เซเวียร์พยายามเตือนสติคาร์ลินว่าเรื่องมันอยู่เกินความสามารถของพวกเขาที่จะแก้ปัญหาได้แล้ว และไม่ควรปล่อยให้มันบานปลายไปมากกว่านี้

“ฉันไม่กลัวทะเบียนสมรสนั่นหรอก แค่ฉันบอกพ่อทะเบียนสมรสนั่นก็ทำอะไรฉันไม่ได้แล้ว”

“แล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกอาคราม แถมยังไปพูดจาท้าทายแบบนั้นก่อนกลับมาอีก?” เม็ดฝุ่นเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ก็แค่…น่าสนุกดีพวกแกว่าไหม?”

“ไม่ครับ//ไม่จ้าาา~” ทั้งเม็ดฝุ่น และเซเวียร์รีบส่ายหน้าพร้อมเพรียงกันกับความคิดแปลกๆ ของคาร์ลิน

“น่าสนุกดีออกพวกแกก็รู้ว่าพ่อฉันทำอะไรได้บ้าง ฉันก็แค่อยากจะเล่นบทผัวๆ เมียๆ แก้เบื่อสักหน่อยไม่เห็นเป็นไรเลย เดี๋ยวค่อยบอกให้พ่อจัดการให้ทีหลังก็ได้นี่นา”

“เอาเป็นว่าฉันไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้อย่างแรง ฉันก็ว่าทำไมถึงยกเอาข้ออ้างแปลกๆ มาไม่ยอมบอกอาคราม ที่แท้ไม่ใช่กลัวที่จะบอกแต่ไม่คิดที่จะบอกตั้งแต่แรกต่างหาก” เม็ดฝุ่นส่ายหน้าแรงๆ ปฏิเสธความคิดของเพื่อนสาวอย่างหนักแน่น

“แค่เล่นสนุกแป๊บเดียวเองไม่มีอะไรหรอก?”

“แกชอบเขาเหรอ?”

“ฉันเนี่ยนะจะไปชอบผู้ชายเจ้าเล่ห์แบบนั้น ก็แค่อยากเล่นด้วยเหมือนเล่นกับลูกหมาน่ารักๆ ตัวหนึ่งแค่นั้นเอง” น้ำเสียงซุกซน และแววตาดื้อรั้นอยากเอาชนะของหญิงสาว ทำให้เพื่อนๆ ของเธอต้องพากันลอบถอนหายใจ เพราะรู้ว่าไม่มีใครสามารถต้านทานความดื้อรั้นของเธอได้ แม้กระทั่งอาคิราเองก็ไม่สามารถควบคุมความดื้อรั้นของลูกสาวตัวเองได้

สมกับที่เป็นลูกสาวมาเฟียที่ไม่เกรงกลัวอะไรเลย...