บทที่ 9

สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ทั่วทั้งห้องรับรองเงียบสงัด

ทุกคนเงียบเป็นเป่าสาก!

พวงแก้มของกู้รั่วเสวี่ยแดงเรื่อ

ฉู่เฉินคิดจะให้พ่อของเธอยกเธอให้เขาจริงๆ

เธอยังไม่ทันได้เตรียมใจเลยนะ

กู้เหวินไห่เองก็หน้าดำคร่ำเครียด เขาลังเลอยู่นานมาก

ฉู่เฉินพูดขึ้น “ผู้นำตระกูลกู้ อย่าลังเลเลย คุณเหลือเวลาไม่มากแล้วนะ”

“ผมขอบอกคุณชัดๆ ตรงนี้เลยว่า บนโลกนี้ คนที่ช่วยภรรยาคุณได้ มีแค่ผมฉู่เฉินคนเดียวเท่านั้น!”

กู้เหวินไห่กัดฟัน เขาไม่ลังเลอีกต่อไป คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตุบ ก่อนจะอ้อนวอนว่า “คุณฉู่ ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมเลอะเลือน ได้โปรดช่วยชีวิตภรรยาของผมด้วย”

“ขอแค่ช่วยภรรยาของผมได้ ผมยอมยกลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนให้คุณ”

“คุณพ่อ…” กู้รั่วเสวี่ยพึมพำเรียกพ่อของเธออย่างกระมิดกระเมี้ยน

ฉู่เฉินวางแก้วชา และยิ้มตอบเล็กน้อย “ได้ เห็นแก่หน้ารั่วเสวี่ย ผมจะช่วยเอง ลุกขึ้นเถอะครับ”

กล่าวจบ ฉู่เฉินลุกเดินไปทางห้องนอน

กู้เหวินไห่เดินตามไปติดๆ

กู้รั่วเสวี่ยก็รีบตามไปด้วยเช่นกัน เธอถามว่า “คุณพ่อ เมื่อกี้คุณพ่อพูดเล่นใช่ไหมคะ?”

กู้เหวินไห่ตัดบททันที “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้าเขาช่วยแม่ของลูกได้จริง ก็แสดงว่าเจ้าหนุ่มคนนี้มีวิชาแพทย์ที่ไม่ธรรมดา ลูกแต่งงานกับเขา ก็ใช่ว่าจะไม่ได้”

“ถ้าเขาแค่พูดเอาหน้าไปอย่างนั้น แต่ไม่มีความสามารถจริง เกรงว่าเขาคงรับการคุกเข่าเมื่อกี้ของพ่อไว้ไม่ไหว!”

พูดจบ กู้เหวินไห่ก็รีบเดินตามไป

กู้รั่วเสวี่ยครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามไปด้วย

เวลานี้ ในห้องนอน ซุนเซี่ยวเหรินเหงื่อไหลท่วมตัวไปแล้ว เขากำลังตื่นตระหนกสุดขีด

ครั้นเห็นฉู่เฉินเดินเข้ามา เขาราวกับเห็นดาวช่วยชีวิตมาโปรด รีบรุดเข้ามา อ้าปากจะพูด แต่กลับถูกฉู่เฉินยกมือตัดบทก่อน “ไม่ต้องพูดมาก เข็มเงิน!”

ซุนเซี่ยวเหรินชะงัก ก่อนจะรีบควานหาในกล่องยาของตัวเอง ไม่นานก็หยิบกล่องเข็มเงินที่เก็บสะสมไว้นานแล้วขึ้นมายื่นให้ฉู่เฉิน “นี่”

ฉู่เฉินรับเข็มเงินไป เขาเพ่งมองอยู่ครู่หนึ่ง นึกไม่ถึงว่าจะค้นพบพลังวิญญาณจางๆ ไหลเวียนอยู่บนเข็มเงินนี่ด้วย!

เข็มเงินนี่ไม่ธรรมดา แต่ก่อนต้องเคยผ่านมือของหมอผู้มีทักษะสูงส่งมาแน่ๆ เป็นสมบัติล้ำค่าที่หาไม่ได้อีกแล้ว

“คุณฉู่ ได้โปรดรีบลงมือด้วยเถอะ” กู้เหวินไห่รีบเร่ง

ฉู่เฉินพยักหัว เขาเองก็ไม่รีรอ เดินตรงไปยังหญิงสาวที่หมดสติอยู่บนเตียง

เพียงแวบแรก ฉู่เฉินก็ถูกรูปลักษณ์ของหญิงสาวคนนี้ดึงเข้าสู่ภวังค์ทันที

ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ไม่ได้ด้อยไปกว่ากู้รั่วเสวี่ยเลยแม้แต่น้อย!

สองแม่ลูกนี้แทบจะเหมือนแกะสลักออกมาจากพิมพ์เดียวกันเลยทีเดียว

สิ่งที่ทำให้ฉู่เฉินคาดไม่ถึงยิ่งกว่าก็คือ แม่ของกู้รั่วเสวี่ยใส่ชุดนอนกระโปรงบางๆ แค่ตัวเดียว!

เรือนร่างสมบูรณ์แบบ ส่วนเว้าส่วนโค้งงดงาม ดึงดูดสายตายิ่งนัก

“ซี้ด…”

ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจ

คุณหญิงกู้คนนี้ อายุใกล้สี่สิบแล้ว แม้จะเคยมีลูกมาก่อน แต่กลับดูแลรักษารูปลักษณ์ได้อย่างดี

เมื่อกี้ยืนหน้าประตูเลยได้แค่เหลือบมองผ่านๆ เห็นไม่ชัดเจนนัก ตอนนี้พอมองใกล้ๆ นับว่าเป็นคนที่สวยจนน่าทึ่งคนหนึ่ง

แม่ของกู้รั่วเสวี่ยไม่ได้ด้อยไปกว่าหลิ่วชิงเหอเลยแม้แต่น้อย

“ฉู่เฉิน เป็นอะไรไป?” กู้รั่วเสวี่ยที่อยู่ข้างหลังเห็นฉู่เฉินนิ่งไป จึงถาม

ฉู่เฉินเก้อเขินเล็กน้อย ก่อนตอบว่า “อ้อ เปล่าครับ ผมกำลังตั้งสมาธิเตรียมฝังเข็มอยู่น่ะ”

ถ้ากู้รั่วเสวี่ยรู้ว่าเขาจ้องเรือนร่างของแม่เธออยู่ตั้งนานสองนาน คงจะกระอักกระอ่วนใจกันแน่ๆ

“อ๋อ” กู้รั่วเสวี่ยรับคำ

ฉู่เฉินพ่นลมหายใจ ก่อนจะลงมือฝังเข็มให้หญิงสาวที่อยู่บนเตียง

แม้ว่าฉู่เฉินพยายามควบคุมตนเอง ทว่าตอนฝังเข็ม มือทั้งสองข้างของเขาก็ยังสัมผัสถูกผิวเนียนลื่นของแม่กู้รั่วเสวี่ยอย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่ดี

โดยเฉพาะตอนที่ต้องฝังเข็มบริเวณหน้าอก ซึ่งจำเป็นต้องเปิดคอเสื้อของอีกฝ่ายออก

ส่วนสองพ่อลูกกู้เหวินไห่และกู้รั่วเสวี่ยกลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะอย่างไรในสายตาของพวกเขา ทั้งหมดนี้ก็คือการรักษา

“ฟู่…” ฉู่เฉินพ่นลมหายใจร้อนๆ ออกมา ขณะที่ฝังเข็มอย่างต่อเนื่อง

ต่อมา ถึงตำแหน่งท้องน้อย จากนั้นก็ต้นขา

ฉู่เฉินควบคุมอารมณ์อย่างสุดความสามารถ เขารีบฝังเข็มด้วยความเร็ว ขณะเดียวกันก็ขับเคลื่อนพลังวิญญาณในตัว ถ่ายทอดผ่านเข็มเงินสู่ร่างของคุณหญิงกู้เพื่อไล่พิษในตัวของเธอไปด้วย

คนทั่วไปอาจดูไม่ออก แต่ซุนเซี่ยวเหรินที่อยู่ข้างๆ กลับตะลึงพรึงเพริด ซ้ำยังอุทานว่า “ฝังเข็มด้วยพลังปราณ? สวรรค์! นึกไม่ถึงว่าใช้ชีวิตมาจนแก่ปูนนี้แล้ว ฉันจะยังมีโอกาสได้เห็นการฝังเข็มด้วยพลังปราณที่หายสาบสูญไปนานแล้ว…”

นาทีนี้ ซุนเซี่ยวเหรินได้จมสู่ภวังค์ตกตะลึงด้วยทักษะการฝังเข็มของฉู่เฉินไปแล้ว ลึกๆ ข้างในอดนึกชื่นชมไม่ได้

ครู่ต่อมา ฉู่เฉินยกฝ่ามือโบกกลางอากาศ เข็มเงินหลายสิบเล่มที่ฝังอยู่บนตัวคุณหญิงกู้ลอยขึ้น ราวกับถูกเชือกที่มองไม่เห็นดึงออกมาพร้อมกัน จากนั้นก็พากันลงไปนอนเรียงแถวอยู่ในกล่องเก็บเข็มเงินอย่างเป็นระเบียบ

“เรียบร้อยแล้ว อีกเดี๋ยวคุณหญิงกู้ก็จะฟื้น” ฉู่เฉินถอนหายใจ

กู้รั่วเสวี่ยที่อยู่ด้านหนึ่งวิ่งเข้ามา เอาผ้าเช็ดหน้าในมือซับเหงื่อที่ขมับให้ฉู่เฉิน

ฉู่เฉินชะงักงัน ปลายจมูกพลันสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมจางๆ กลิ่นหนึ่ง

ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ เอาออกมาจากหน้าอกของกู้รั่วเสวี่ยสินะ?

“ผมออกไปพักข้างนอกก่อนนะ”

ฉู่เฉินกล่าว หมายจะก้าวเท้าเดินออกไป ตอนนี้เอง ซุนเซี่ยวเหรินคุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังโครม “หมอเทวดา คุณคือหมอเทวดาบนโลกมนุษย์ชัดๆ!”

ขณะกล่าว ซุนเซี่ยวเหรินยื่นกล่องเข็มเงินให้ฉู่เฉินพร้อมพูดว่า “หมอเทวดาฉู่ นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อยจากผม เข็มเงินนี่เป็นสิ่งที่ราชาโอสถซุนซือเหมี่ยวทิ้งไว้ให้ มีทั้งหมดสี่สิบเล่ม ได้โปรดรับไว้ และรับผมเป็นศิษย์ด้วยเถอะ!”

ขณะเอ่ย ซุนเซี่ยวเหรินโขกหัวดังตุบ

เหตุการณ์นี้ทำให้สองพ่อลูกกู้เหวินไห่และกู้รั่วเสวี่ยตะลึง

“หมอเทวดาซุน คุณทำอะไรของคุณ?” กู้เหวินไห่อุทานอย่างไม่เข้าใจสักนิด

ซุนเซี่ยวเหรินทอดถอนใจ “ผู้นำตระกูลกู้ คุณอาจจะไม่รู้ เมื่อครู่หมอเทวดาฉู่ได้ทำการฝังเข็มด้วยวิชาหวนหยางเก้าหน แม้แต่คนที่ตายไปแล้วก็สามารถช่วยให้กลับมามีชีวิตได้!”

“โห? ร้ายกาจขนาดนั้นเลย?”

กู้รั่วเสวี่ยอุทาน กลีบปากเล็กๆ อ้าจนกว้าง มองฉู่เฉินด้วยสายตาเลื่อมใส

ผู้ชายคนนี้ ฟังดูสุดยอดมากๆ

นี่เธอเก็บสมบัติล้ำค่าได้เหรอ?

“นึกไม่ถึง คนแก่อย่างคุณนับว่ายังสายตาเฉียบแหลมอยู่บ้าง รู้ว่าเป็นวิชาฝังเข็มหวนหยางเก้าหนด้วย” ฉู่เฉินหัวเราะเบาๆ

“ผมเคยอ่านเจอในตำราโบราณเล่มหนึ่ง ไม่นึกเลยว่าจะมีวาสนาได้เห็นกับตาวันนี้ หมอเทวดาฉู่ได้โปรดรับผมเป็นศิษย์ด้วยเถอะ!” ซุนเซี่ยวเหรินโขกศีรษะอีกครั้ง ห้ามอย่างไรก็ไม่ยอมฟัง

ฉู่เฉินรับลูกศิษย์คนนี้ไว้อย่างจนใจ ขณะเดียวกันก็รับเข็มเงินไว้ด้วย “เอาล่ะ ความสัมพันธ์ลูกศิษย์อาจารย์ของผมกับคุณ ห้ามป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ เข้าใจหรือเปล่า?”

“เข้าใจแล้วครับๆ” ซุนเซี่ยวเหรินพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ท่าทางนอบน้อมอย่างมาก

จากนั้น ฉู่เฉินกับคนอื่นๆ ออกจากห้องนอนไป กู้เหวินไห่เดินเข้ามายื่นบัตรทองให้ฉู่เฉินด้วยท่าทีสุภาพ

“หมอเทวดาฉู่ นี่คือบัตรทองของตระกูลกู้ ทั่วประเทศมีแค่ห้าใบ ขอแค่เพียงอยู่ในประเทศ คุณสามารถเข้าออกธุรกิจทุกที่ของตระกูลได้ตามใจ ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น แล้วคุณก็สามารถใช้ทรัพยากรและกำลังคนของตระกูลกู้ได้ตามสบายด้วย”

ฉู่เฉินเองก็ไม่เกรงใจ รับบัตรทองไปแต่โดยดี เขาเพ่งมองเล็กน้อย เป็นการ์ดที่ทำจากทองคำแท้ สลักลายมังกรและนกเพลิง แลดูไม่ธรรมดา

“ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ฉู่เฉินกล่าว ก่อนจะลุกขึ้น

กู้เหวินไห่พูดขึ้นว่า “รั่วเสวี่ย ไปส่งหมอเทวดาฉู่เร็วเข้า”

“อ้อ ค่ะ” กู้รั่วเสวี่ยรับคำ รีบลุกขึ้นตามฉู่เฉินออกไป

ครั้นเดินออกมาจากคฤหาสน์ กู้รั่วเสวี่ยถามด้วยใบหน้าเขินอาย “หมอเทวดาฉู่ ที่คุณพูดเมื่อกี้ โรคกายเย็นของฉันยังรักษาไม่หายใช่ไหม?”

“ครับ ยังเหลืออีกหน่อย” ฉู่เฉินตอบออกไปตามตรง

กู้รั่วเสวี่ยพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง เธอม้วนปอยผมข้างหู ก่อนจะถามอย่างตะกุกตะกักว่า “งั้น การรักษาหลังจากนี้ ก็ต้องทำเหมือนคืนนั้นเหรอ?”

“หา?”

ฉู่เฉินอึ้ง พลันเข้าใจสิ่งที่กู้รั่วเสวี่ยต้องการจะสื่อทันที เขาตอบอย่างประดักประเดิดว่า “เรื่องนี้ ผมต้องบอกคุณตามตรง ต้องทำอย่างนั้นจริงๆ…”

“ฉันเข้าใจแล้วล่ะ” กู้รั่วเสวี่ยรับคำ เธอพยักหน้าบอกว่า “งั้น ครั้งหน้า ฉันไปหาคุณ…”

ขณะที่พูดประโยคนี้ออกมา ใบหน้าของกู้รั่วเสวี่ยก็แดงไปครึ่งแถบแล้ว

“ครับ” ฉู่เฉินรับคำ

จากนั้น ทั้งสองก็เดินไปด้วย พูดคุยไปด้วย

ขณะเดียวกัน ด้านหลิ่วหรูเยียนที่ร้อนใจจนอกแทบแตก จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงโวยวายดังมาจากข้างนอก

“คุณผู้หญิงฟื้นแล้ว! คุณผู้หญิงฟื้นแล้ว!”

ฟื้นแล้วเหรอ?

หลิ่วหรูเยียนลิงโลด “ยาอายุวัฒนะสำเร็จแล้ว! ฮ่าๆๆ! ฉันหลิ่วหรูเยียนจะกลายเป็นราชินีแห่งวงการแพทย์เจียงจงแล้ว!”

เธอรีบวิ่งออกจากคฤหาสน์ ตั้งใจจะกลับบริษัทไปเตรียมตัวสำหรับงานชุมนุมคืนพรุ่งนี้

เพิ่งจะออกจากประตู ก็เจอฉู่เฉินที่เพิ่งแยกกับกู้รั่วเสวี่ยพอดี

“หืม? ฉู่เฉิน ไอ้สวะอย่างแกทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?” หลิ่วหรูเยียนกอดอก เดินบิดบั้นท้ายอันเอิบอิ่มมาทางนี้ ก่อนจะถามด้วยท่าทางยโสโอหัง

ฉู่เฉินขมวดคิ้ว “เกี่ยวอะไรกับเธอ?”

“คันมากสินะ! ถึงได้กล้าพูดจาอย่างนี้กับฉัน! เมื่อกี้ตอนอยู่บ้าน แม่ไม่ให้ฉันแตะต้องแก แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอก แกคอยดูฉันจะเตะแกให้ตายในครั้งเดียว!” หลิ่วหรูเยียนตวาดอย่างร้ายกาจ

ฉู่เฉินยิ้มเย็น “งั้นเหรอ? ก็ลองดูสิ!”

หลิ่วหรูเยียนหมายจะลงมือ แต่มือถือกลับดังขึ้นมาก่อน เธอรับสายแล้วคุยอยู่สองสามประโยค ก่อนจะถลึงตาใส่ฉู่เฉินอย่างดูแคลน และชี้หน้าด่าเขา “ขยะ! ถือว่าแกโชคดีไป ฉันมีธุระที่บริษัทพอดี”

พูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็หมุนตัวจะกลับ แต่จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันมาพูดจาเย้ยหยันฉู่เฉิน

“นี่ ไอ้ขยะ มีเรื่องหนึ่งที่แกยังไม่รู้สินะ? เมื่อกี้แกบอกว่ายาอายุวัฒนะที่ฉันคิดค้นขึ้นมาเป็นยาพิษไม่ใช่เหรอ แล้วยังบอกอีกว่าในโลกนี้มีแค่แกคนเดียวที่แก้พิษได้ ประทานโทษ เมื่อกี้ฉันเพิ่งใช้ยานี้รักษาคุณหญิงกู้จนหาย พรุ่งนี้ขอแค่อดีตผู้บัญชาการเว่ยกินยาของฉันกลางงานชุมนุมวงการแพทย์ บวกกับแรงสนับสนุนจากตระกูลกู้ ฉันก็จะกลายเป็นราชินีอันดับหนึ่งแห่งวงการนี้!”

“ส่วนแก ฉู่เฉิน แกจะไม่มีวันไต่มาถึงระดับที่ฉันอยู่! ยิ่งไม่ต้องเพ้อฝันว่าจะแย่งฉู่ซื่อกรุ๊ปกลับไปได้!”

ยาอายุวัฒนะรักษาคุณหญิงกู้หาย?

ฉู่เฉินขมวดคิ้ว หลิ่วหรูเยียนคนนี้ไปเอาความมั่นใจและความรู้สึกเหนือกว่านี้มาจากไหนกัน

“งั้นเหรอ? อย่างนั้นถ้าฉันจะบอกเธอว่ายาอายุวัฒนะนั่นของเธอเกือบทำให้คุณหญิงกู้ต้องตาย กลับกลายเป็นฉันที่ช่วยรักษาเขาไว้ได้ล่ะ?” ฉู่เฉินแสยะยิ้มหยัน

หลิ่วหรูเยียนแค่นเสียงขึ้นจมูก หันตัวและสาวเท้าที่สวมถุงน่องสีดำ เดินบิดบั้นท้ายขึ้นรถ จากนั้นก็พูดทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค “ไอ้โง่! แกคิดว่าฉันจะเชื่อไหมล่ะ? รอให้ผ่านพ้นคืนพรุ่งนี้ไปก่อนเถอะ คอยดูว่าฉันจะเอาแกตายยังไง!”

มองหลิ่วหรูเยียนเหยียบคันเร่งขับรถออกไป ฉู่เฉินแค่ยิ้มเจ้าเล่ห์ “หลิ่วหรูเยียน หวังว่าคืนพรุ่งนี้เธอจะยังอวดเก่งแบบนี้ได้อยู่นะ”

“ฉันจะตั้งตาคอยวินาทีที่เธอขอร้องฉัน ถึงตอนนั้น ฉันจะคืนความอัปยศตลอดสามปีให้เธออย่างสาสม!”