เจ้าบ่าวลั่วอู๋ฉางรับโทษแทนน้องชายภรรยา ติดคุกสี่ปีเขาได้รับความสามารถมากมาย ทักษะทางการแพทย์ยอดเยี่ยมกว่าใคร และมีอำนาจล้นหลาม พวกคนรวยที่มีอำนาจแห่กันชิงตัวเขา เขากลับเลือกที่จะสละอํานาจนี้ เพียงเพื่อกลับไปอยู่ข้างกายภรรยา แต่กลับถูกขอหย่าในทันที อดีตภรรยา: สถานะนักโทษอย่างคุณ ไม่คู่ควรกับฉันที่ได้กลายเป็นประธานสาวสวยแล้ว
ดูเพิ่มเติมลั่วอู๋ฉางถามต่อว่า "ดังนั้น พวกเขาเลยฆ่ากันเองใช่ไหมครับ?""ใช่แล้ว!"เย่ปิงเหยาพยักหน้า "ในช่วงค่ำคืนเดียว พวกเขาที่ต่างก็มีแผนร้ายในใจ สุดท้ายก็ปะทุออกมาเมื่อเช้าวานนี้""ทุกคนต่างพยายามยึดถ้ำแห่งนี้เป็นของตัวเอง ใช้วิธีสกปรกเช่นวางยาและโจมตีแบบลอบกัดอย่างต่อเนื่อง""ฉันรู้ตั้งแต่แรกว่าพวกเขาคิดไม่ซื่อ จึงระวังตัวไว้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังกลายเป็นเป้าหมายหลัก ไม่เพียงถูกทำร้ายยังถูกวางยาพิษด้วย"พูดถึงตรงนี้ เย่ปิงเหยาก็แสดงสีหน้ายินดีแล้วพูดว่า "ยังดีที่ฉันรู้วิชาแพทย์ จึงสามารถควบคุมพิษไว้ได้""และด้วยวิชาแกล้งตายที่ตาแก่นั่นสอนฉัน ทำให้ฉันหลอกพวกเขาได้อย่างสนิทใจ ไม่เช่นนั้นฉันคงตายสภาพอนาถกว่าพวกเขาแน่"เพียงแค่เย่ปิงเหยาคิดถึงใบหน้าชั่วร้ายของพวกเขา เธอก็อดโมโหไม่ได้แม้พวกเขาจะตายหมดแล้ว ก็ยังไม่สามารถหยุดความเกลียดชังของเย่ปิงเหยาได้!ในความเป็นจริง หากลั่วอู๋ฉางและพวกไม่ได้มาทันเวลา เย่ปิงเหยาคงไม่มีโอกาสฟื้นขึ้นมาเองได้อย่างช้าสุด เธอคงต้องจบชีวิตลงในเย็นวันนี้"อาจารย์หญิง ท่านมั่นใจหรือว่านี่คือแก่นของคริสตัลสวรรค์?"ลั่วอู๋ฉางยื่นมือไปหักคริสตัลชิ้นหนึ
เย่ปิงเหยานอนหลับอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดเซียวและนิ่งสนิทไม่ขยับข้างๆ ยังมีศพอีกเจ็ดหรือแปดร่างที่เสียชีวิตแล้ว บนพื้นเต็มไปด้วยคราบเลือดที่เกรอะกรังซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบวิ่งตรงไป ซูเทียนคั่วตามหลังไปพร้อมกับตะโกนว่า "เฉี่ยนเฉี่ยนระวังนะ ที่นี่อันตราย!"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วเล็กน้อย ชัดเจนว่าเขาไม่ได้คิดแบบนั้นพญานาคเคยบอกไว้ว่าภายในถ้ำคริสตัลขาวไม่มีสัตว์ร้ายเฝ้าอยู่ที่นี่อยู่ใกล้กับถิ่นอาศัยของพญานาค มันไม่อนุญาตให้สัตว์ร้ายอื่นๆ เข้ามาใกล้"ที่นอนของตน ย่อมไม่ยอมให้ใครมานอนกรนข้างๆ ได้"จากสภาพเลือดที่แห้งกรัง สามารถประเมินได้ว่าพวกเขาเสียชีวิตมาแล้วประมาณ 24 ชั่วโมงนั่นคือช่วงเวลาที่เย่ปิงเหยาส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ"อาจารย์ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนประคองเย่ปิงเหยาขึ้นมาแล้วตะโกนเรียก"ร่างกายยังอุ่นอยู่ ลมหายใจแผ่วเบา แต่ยังไม่ตาย!" ซูเทียนคั่วยื่นสองนิ้วตรวจไปอังลมหายใจของเย่ปิงเหยาลั่วอู๋ฉางเดินเข้ามา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบพูดว่า "ศิษย์พี่ อาจารย์เป็นอะไรไปคะ?""ลมหายใจรวยริน ถูกพิษร้ายแรง แถมยังบาดเจ็บภายในรุนแรง"ลั่วอู๋ฉางพูดว่า "โชคดีที่พบตัวทันเวลา เดี๋ยวพี
ซืออวิ๋นหานพูดอย่างหน้าด้านๆ ว่า "เมื่อกี้มันอันตรายมากเลยนะ ฉันเกือบคิดไปแล้วว่า เราคงต้องตายจากกันแล้ว ปวดใจมากเลย!”“โชคดีที่ฟ้าดินเมตตา เราทั้งคู่ปลอดภัยดี นี่แสดงว่าเราสองคนมีวาสนาต่อกันไม่ใช่น้อยเลยนะ!”หนานกงจือรั่วมองตามลั่วอู๋ฉางที่เดินจากไป แล้วหันมาจ้องเขม็งใส่ซืออวิ๋นหานด้วยความโกรธกวานเหวินเหยาที่อยู่ข้างๆ มองไปรอบๆ อย่างสนใจ"ศพของเจ้าพญานาคตัวนี้น่าจะมีประโยชน์อะไรบ้างนะ?"ชายคนนั้นเดินเข้าไปด้วยความโลภ เอื้อมมือไปสัมผัสเกล็ดที่แข็งอย่างมากแล้วพูดว่า "ถ้าเอาไปทำโล่ มันน่าจะกันการโจมตีของนักบู๊ระดับปรมาจารย์ได้สบายๆ เลย!""ส่วนหนังพญานาคนี่ ถ้าเอาไปทำชุดเกราะ การป้องกันจะต้องดีกว่าเกราะระดับสามแน่ๆ"ซืออวิ๋นหานรีบวิ่งเข้ามาพูดเสียงดังว่า "ไอ้คนแซ่กวาน ฉันขอเตือน นายอย่าคิดจะเก็บไว้คนเดียวนะ!""ศพของพญานาคตัวนี้ก็เหมือนสมบัติในภูเขา ไม่มีเจ้าของ ใครเจอก็มีสิทธิ์ครอบครองทั้งนั้น!”กวานเหวินเหยาถลึงตาใส่ก่อนตอบอย่างหงุดหงิดว่า "ฉันก็อยากจะเก็บไว้เองอยู่หรอก แต่มันใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะเอาไปยังไงได้?""ก็เอาไปให้ได้เยอะที่สุดสิ ไม่ทำให้นายเหนื่อยตายหรอก!"ทั้งสองคนยังค
ท่าทีที่หนักแน่นของหลินเชี่ยน และน้ำเสียงที่เด็ดขาดอย่างชัดเจน เปรียบเสมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ยื่นให้เย่ชิงซานเกาะเพื่อความอยู่รอด"ขอบคุณคุณหนูหลิน!" เย่ชิงซานรู้สึกซาบซึ้งจนแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่เขาเคยคิดว่าตัวเองต้องตายแน่นอน แต่ตอนนี้เมื่อได้รับความช่วยเหลือจากคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิน เปลวไฟแห่งความหวังก็พลันลุกโชนขึ้น"เธอ ปกป้องเขาไม่ได้หรอก!"ลั่วอู๋ฉางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "นี่เป็นความแค้นส่วนตัวระหว่างฉันกับเย่ชิงซาน ไม่เกี่ยวกับเธอ""ขอบอกเลย วันนี้ เขาไม่มีโอกาสได้เดินออกไปจากที่นี่อย่างมีชีวิตแน่!"หลินเชี่ยนโกรธจัด ตะโกนด้วยความโมโห "ไอ้คนแซ่ลั่ว นายอย่าคิดว่าการฆ่าพญานาคได้ จะทำให้นายไม่เห็นหัวใครนะ!""ต่อหน้าตระกูลหลินที่ยิ่งใหญ่ของเรา นายยังช่างชั้นนัก!""อีกอย่าง เรื่องที่นายทำให้เสี่ยวเฉียงตายยังไม่จบ แล้วตอนนี้นายยังกล้ามาขัดใจคุณหนูใหญ่อย่างฉันอีก ฉันว่านายคงไม่อยากมีชีวิตแล้วสินะ!"หลินเชี่ยนที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจตั้งแต่เด็ก ไม่ได้มองลั่วอู๋ฉางอยู่ในสายตาเลยนายเก่งกว่าพญานาค แล้วมันจะทำไม?พญานาคมันก็เป็นแค่สัตว์ตัวหนึ่ง มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่า "เชื้อพระวงศ์
หลินเชี่ยนเบิกตากว้าง "เฉินเหล่า คุณเห็นไหม คนพรรค์นี้ไม่คิดจะรับน้ำใจของคุณเลย แล้วคุณยังจะไปพูดดีกับเขาอีกทำไม?""คนที่เห็นแก่ตัวขนาดนี้ ไม่ยอมมองข้อผิดพลาดของตัวเอง คุณยังจะปกป้องเขาอีกเหรอ?"เฉินเหล่าปรี่เข้ามาปิดปากหลินเชี่ยน "คุณหนูใหญ่ พูดให้น้อยลงหน่อยเถอะครับ!"หากไม่เห็นแก่ความมีเหตุผลของตาแก่คนนี้ ต่อให้ลั่วอู๋ฉางไม่ฆ่าหลินเชี่ยน เขาก็คงตบหน้าหญิงสาวคนนี้ไปแล้วคนอื่นอาจเกรงกลัวตำแหน่งคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหลินของเธอ แต่เขาไม่ใช่หนึ่งในนั้นแน่!ลั่วอู๋ฉางเลิกสนใจหญิงสาวนิสัยเสียคนนี้ เขากระโดดขึ้นไปยืนบนหัวพญานาค เหยียบตรงเปลือกตาด้านล่างของมันไม่นานนัก ในมือของลั่วอู๋ฉางก็มีลูกแก้วที่เปล่งแสงสีทองระเรื่อ เพิ่มขึ้นมามีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณห้าเซนติเมตร เมื่อถือในมือให้ความรู้สึกอบอุ่นนี่ก็คือแก่นปีศาจของพญานาคที่บำเพ็ญตบะมานานถึง 1,500 ปีเมื่อเทียบกับลูกแก้วของเผ่าจิ้งจอกครั้งก่อน ยังห่างไกลกันมากแต่อย่างไรก็ตาม หากใช้เป็นของขวัญให้หูเยว่ซี ก็นับว่าใช้ได้หลินเชี่ยนโวยวายใส่เฉินเหล่าอยู่พักหนึ่ง ก่อนพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจว่า "เรือดำน้ำไม่มีแล้ว จะเอาหญ้าน้ำแข็งใ
ในขณะนี้ หลินเชี่ยนแสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยว!เมื่อเห็นศพทหารรับจ้างกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ที่กระจัดกระจายเสียชีวิตเต็มพื้นอีกทั้งเสี่ยวเฉียงยังถูกพญานาคกลืนลงท้อง แถมเฉินเหล่าก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้แต่หลินเชี่ยนเองก็เกือบต้องมาตายที่นี่เมื่อสายตาของหลินเชี่ยนมองเห็นลั่วอู๋ฉางที่ยังคงสงบนิ่ง ใจของเธอก็เกิดความรู้สึกขึ้นหลากหลาย เปลวไฟแห่งโทสะพลุ่งพล่านขึ้นทันที"ในเมื่อคุณมีความสามารถจัดการพญานาคได้ ทำไมคุณไม่ลงมือแต่แรก?คนมากมายจะได้ไม่ต้องมาตายไปแบบนี้!"เห็นได้ชัดว่าหลินเชี่ยนโยนความผิดเรื่องการเสียชีวิตของทุกคนไปที่ลั่วอู๋ฉาง"คุณกำลังพูดกับผมเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางมองเธอด้วยความไม่พอใจ แววตาเย็นชาหลินเชี่ยนพูดด้วยความโมโห "ถ้าไม่ใช่คุณ แล้วฉันจะหมายถึงใคร?""คุณหนูใหญ่!"เฉินเหล่าที่บาดเจ็บหนักพูดพร้อมกับไอออกมาเป็นเลือด "อย่าพูดแบบนั้นอีก ห้ามเสียมารยาท!"เฉินเหล่าไม่ได้พูดเพราะเขารู้มารยาทมากกว่าหลินเชี่ยน แต่เพราะเขารู้ว่าลั่วอู๋ฉางไม่ใช่คนที่ควรล่วงเกินตัวเขาเองถูกพญานาคโจมตีจนบาดเจ็บ แต่ลั่วอู๋ฉางกลับสามารถฆ่าพญานาคได้ด้วยการชี้นิ้วเพียงครั้งเดียว แสดงให้เห็นระดับพล
"ได้เลยท่านผู้ยิ่งใหญ่ ข้าจะเชื่อฟังทุกคำสั่งของท่าน"พญานาคเคยประจักษ์ถึงความเก่งกาจของลั่วอู๋ฉางมาแล้ว ตอนนี้มันจึงเชื่อฟังเขาอย่างหมดใจแน่นอนว่ามันก็ไม่มีทางเลือกอื่นเช่นกันหลังจากพวกเขาพูดคุยกันเสร็จ คนอื่นๆ ที่อยู่ข้างนอกก็ยังตกตะลึงไม่หายลั่วอู๋ฉางก้าวไปข้างหน้า แล้วยื่นมือเปิดปากพญานาคที่ด้านขวาของปาก มีพื้นที่คล้ายกับกระเพาะพัก ซึ่งภายในมีพืชสีเขียวสดนอนอยู่เงียบๆความสูงประมาณสี่สิบเซนติเมตร กิ่งก้านคล้ายกับปะการัง มีเนื้อสัมผัสคล้ายหยกงามนี่ก็คือหญ้าน้ำแข็งใบเก้าประกายแม้ว่าจะเป็นสมุนไพรที่หายาก แต่สำหรับลั่วอู๋ฉางแล้ว มันกลับไม่มีประโยชน์อย่างไรก็ตาม เมื่อเจอแล้ว แน่นอนว่าต้องเก็บเอาไว้เขาเปิดกระเป๋าเป้ หยิบถุงปิดสนิทออกมาแล้วเก็บหญ้าน้ำแข็งใบเก้าประกายลงไป"ฟึ่บ!"เสียงรูดซิปกระเป๋าทำให้คนที่เหลือสะดุ้งขึ้นพร้อมกันสีหน้าของทุกคนราวกับได้เห็นผี มองไปที่ซากพญานาคและสภาพที่ยุ่งเหยิงรอบตัว แล้วหันมามองลั่วอู๋ฉางที่ทำหน้าตาสงบเรียบเฉยอย่างไร้คำพูดหนานกงจือรั่วมีสีหน้าตื่นเต้น ดวงตาเต็มไปด้วยประกายแห่งความศรัทธา มองลั่วอู๋ฉางอย่างเลื่อมใสเหตุการณ์ครั้งนี
การจะบินขึ้นกลายเป็นมังกรโดยมีร่างปีศาจนั้นยากเพียงใด!อย่ามองว่าพญานาคตัวนี้บำเพ็ญเพียรมาเก้าร้อยกว่าปี จนมีลักษณะใกล้เคียงกับมังกรอย่างมากแต่เมื่อเผชิญกับฑัณสวรรค์ เก้าในสิบตัวอาจถูกฟ้าฝ่าจนร่างสลายกลายเป็นเถ้าธุลีแต่ถ้ากลายเป็น "วิญญาณพญานาค" สถานการณ์ก็อาจจะเปลี่ยนไปได้ประการแรก มันจะมีเวลาในการฝึกฝนที่ยาวนานกว่าประการที่สอง ประสบการณ์ที่สะสมมากว่าพันปี จะให้ประโยชน์กับมันอย่างมากสุดท้าย ซึ่งเป็นจุดที่สำคัญที่สุดการทดสอบจากสวรรค์สำหรับวิญญาณพญานาคจะมีระดับความรุนแรงต่ำกว่าปีศาจพญานาคหนึ่งขั้นอัตราความสำเร็จจะสูงกว่า!ลั่วอู๋ฉางย่อมเข้าใจดีถึงการใช้ทั้งไม้แข็งและไม้อ่อน ว่ากันง่ายๆ ก็คือ ตบหัวแล้วลูบหลังการตบหัวครั้งนี้ครั้งเดียวก็แรงเกินพอ ทำเอาพญานาคไม่มีทางเลือกอื่นแล้วถ้าไม่เลือกที่จะกลายเป็นวิญญาณพญานาค ก็จะต้องสูญสลายไป การบำเพ็ญเพียรนับพันห้าร้อยปีก็จะสูญเปล่าถ้าเลือกที่จะกลายเป็นวิญญาณพญานาค ก็ต้องยอมคำนับ จำนนต่อลั่วอู๋ฉางเพราะมันต้องการวิธีการฝึกฝนในแบบของวิญญาณพญานาคจากลั่วอู๋ฉางหากมองจากภายนอก จะเห็นว่าเป็นลั่วอู๋ฉางเป็นคนที่มอบชีวิตใหม่ให้กับเจ
พญานาคที่มีอายุยืนยาวขนาดนี้ สามารถฟังและเข้าใจภาษามนุษย์ได้อย่างง่ายดายในเมื่อแกไม่ยอมรับน้ำใจ ก็อย่าโทษฉันว่าไม่ปรานีเลย!"ตายซะ!"ลั่วอู๋ฉางดีดนิ้วเบาๆลมไร้รูปลักษณ์จากการดีดนิ้วตกลงบนหน้าผากของพญานาคพญานาคตัวสั่นสะท้าน ก่อนที่หน้าผากจะระเบิดออกเหมือนลูกแตงโม"ตูม!"ในพริบตา เกล็ดมังกรสีดำ เลือดสีแดง เนื้อสมองสีขาว…เศษชิ้นส่วนมากมายกระจายออกมาเต็มพื้นพญานาคสิ้นใจไปทันที คางฟาดลงบนพื้นอย่างแรง ทำให้เกิดฝุ่นคละคลุ้งไปทั่วหางยาวๆ ของมันตกลงสู่ผิวน้ำอย่างไร้เรี่ยวแรง ทำให้น้ำกระเซ็นขึ้นสูงกว่าสิบเมตร"ซู่ว..."ผู้ชมรอบๆ ต่างพากันสูดลมหายใจเข้าอย่างแรงตกตะลึงจนพูดไม่ออก!ดวงตาทุกคู่เบิกกว้างยิ่งกว่าไข่ไก่บรรยากาศในที่นั้นเงียบงันจนได้ยินแม้แต่เสียงเข็มตกพวกเขาอยากเชื่อเหลือเกินว่าสิ่งที่เห็นเป็นแค่ภาพลวงตา ไม่ใช่เรื่องจริงลั่วอู๋ฉาง ชายหนุ่มที่ไม่เคยมีชื่อเสียงอะไร ไม่เพียงแต่สามารถกักขังพญานาคด้วยมือเดียวได้อย่างง่ายดาย แต่ยังสามารถฆ่ามันด้วยนิ้วเดียวนี่มันช่างน่าเหลือเชื่อเกินไป!โดยเฉพาะคนที่เคยมองลั่วอู๋ฉางอย่างดูถูกและเยาะเย้ย ตอนนี้พวกเขาต่างรู้สึกสับส
"หมอเทวดา ได้โปรดคิดใหม่อีกครั้ง!""เพื่อผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ท่านยอมทอดทิ้งตำแหน่งที่สูงศักดิ์จริง ๆ เหรอ?""ด้วยสถานะของท่าน เพียงท่านพยักหน้า นางแบบระดับโลก นักแสดงหญิงยอดนิยม หรือต่อให้เป็นเจ้าหญิงของประเทศ ก็จะต่อแถวมาปรนนิบัติท่านถึงเตียงนะครับ"เรือนจำเมืองจิงไห่แห่งที่ 1 เป็นเรือนจำระดับสุดยอดที่กักขังเหล่าวายร้ายระดับโลกและคนชั่วในวงการธุรกิจในตอนนี้ที่หน้าประตูเหล็ก ชายชราในชุดเสื้อคอจีนกำลังขอร้องอ้อนวอนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าชายชราผู้นี้คือเหลยเทียนสงหัวหน้าแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ย ควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจหลายช่องทาง เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทำให้เศรษฐกิจของประเทศล่มสลายได้ในทันที และมีชื่อเสียงในเรื่องความโหดเหี้ยมไม่ไว้หน้าใครเพื่อที่จะตามหาลั่วอู๋ฉางให้รักษาโรคและช่วยชีวิต เหลยเทียนสงเป็นฝ่ายยอมเข้ามารับโทษที่หลงตัน ในที่แห่งนี้ สถานการณ์แบบนี้พบเห็นได้บ่อยมากและด้านหลังชายชรา ผู้คุมและนักโทษทั้งหมดในเรือนจำ คุกเข่าข้างเดียว เรียงตัวกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส แสดงสีหน้ามีความหวัง ไม่อยากให้เขาจากไปเพียงเพราะว่าชายหนุ่มคนนี้ ลั่วอู๋ฉางนอกจากสถานะนักโทษแ...
ความคิดเห็น